เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา - ตอนที่ 795 กู้อีอีตระกูลกู้ (1)/ตอนที่ 796 กู้อีอีตระกูลกู้ (2)
ตอนที่ 795 กู้อีอีตระกูลกู้ (1)
ฉินเฉินเข้าใจว่า เขาอยู่ที่นี่นานเกินไปจะนำความเดือนร้อนมาให้เฟิงหรูชิงได้
ดังนั้น เขามองเฟิงหรูชิงเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะจากไป
ฉินเฉินจากไปได้ไม่นาน หลัวลี่เองก็บอกลาเฟิงหรูชิงแล้วจากมา ปล่อยฮูหยินผู้เฒ่าไว้ที่จวนคนเดียว นางไม่วางใจ
ความคิดของหลัวลี่ไม่ผิดเลยสักนิด ตอนที่นางกลับถึงบ้านก็พบสภาพเละเทะไปหมด ฮูหยินผู้เฒ่าโมโหกุมหน้าอก ไม้เท้าค้ำอยู่ที่พื้น คล้ายจะยืนไม่มั่นนัก
หลัวเฟยยืนทำอะไรไม่ถูกอยู่ด้านข้าง คิดเข้าไปพยุงร่างฮูหยินผู้เฒ่าไว้ แต่ถูกไม้เท้าของนางฟาดหลังมือ
“ท่านย่า!” หลัวลี่แตกตื่นจนหน้าถอดสี รีบเข้าไปเบื้องหน้าฮูหยินผู้เฒ่า แววตาดุร้ายมองหลัวเฟย “ท่านทำอะไรท่านย่า”
เมื่อก่อนนางยังยอมเรียกท่านพ่อ
ตอนนี้กระทั่งคำว่าพ่อนางยังไม่เรียกแล้ว แววตาสุมไปด้วยเพลิงโทสะ
หลัวเฟยสีหน้าจนปัญญา “ลี่เอ๋อร์ ข้าแค่เชิญคนมาตรวจอาการย่าเจ้าเท่านั้น นางไม่ยอมถึงได้เป็นเช่นนี้ เจ้ารีบช่วยข้าเกลี้ยกล่อมนาง ย่าเจ้ารักเจ้าที่สุด”
“ท่านไม่ต้องเสแสร้งทำดี” หลัวลี่ร้องหึคำหนึ่ง พยุงฮูหยินผู้เฒ่าจากไปเรือนด้านหลัง “อาการป่วยของท่านย่าข้าจะจัดการเอง ไม่ต้องให้ท่านช่วย”
หลัวเฟยหน้าแข็ง เขายืนอึ้งอยู่ข้างหลัง มองแผ่นหลังหลัวลี่พยุงฮูหยินผู้เฒ่าจากไป รับรู้เพียงความเย็นยะเยือกเล่นปราดเข้ามาในหัวใจ เย็นถึงขั้นทำให้เลือดในกายเขาจับตัวแข็ง ง
“หลัวเฟย เฟยเอ๋อร์ช่วยข้าตกลงกับปรมาจารย์ไห่หรงแล้ว ปรมาจารย์ไห่หรงยอมช่วยฮูหยินผู้เฒ่า น่าเสียดายที่ฮูหยินผู้เฒ่าไม่ยอมรับ เรื่องนี้ก็ไม่เกี่ยวกับข้า” ฉินเสี่ยวเย่ว์ยกยิ้ มเย็นชา
เดิมทางนางก็ไม่คิดขอให้ปรมาจารย์ไห่หรงยื่นมือเข้าช่วย เขามีนิสัยเย่อยิ่งยโส ไม่ใช่ว่าจะเชิญได้ง่ายๆ
ก่อนหน้านี้ นางก็แค่อยากให้หลัวเฟยไม่อาจทอดทิ้งนางได้ลงเท่านั้นเอง
ตอนนี้ฮูหยินผู้เฒ่าไม่เห็นด้วยก็ดี กันไม่ให้นางต้องหาข้ออ้างบ่ายเบี่ยงได้
“ข้าจะเกลี้ยกล่อมท่านแม่ให้ได้” หลัวเฟยยิ้มขมขื่น “ต่อให้นางโกรธข้าก็ไม่ควรเอาชีวิตเป็นเดิมพัน”
ฉินเสี่ยวเย่ว์หรี่ตาลง ชั่วขณะนั้นนางฉุกคิดถึงหญิงสาวที่พาหลัวลี่ออกไปจากหอแห่งแรก ก็หยักยิ้มประชดประชัน
“หลัวเฟย ท่านก็สมควรใส่ใจหลัวลี่ได้แล้ว วันนี้ข้าเห็นนางอยู่กับหญิงสาวแปลกหน้าคนหนึ่ง”
หลัวเฟยนิ่งเงียบสักพัก “เสี่ยวลี่โตแล้ว นางมีสิทธิ์คบหาสหายเองได้”
ฉินเสี่ยวเย่ว์หน้าขรึมลง
ไม่ว่าหลัวลี่ทำอะไรผิด หลัวเฟยเอาแต่ปกป้องนางตลอด มีสิทธิ์อะไรกัน
เด็กที่ไม่รู้จักเคารพผู้ใหญ่ ทั้งไม่มีใจกตัญญูต่อนางนั่น ทำไมหลัวเฟยถึงให้อภัยนางตลอด
หาก...
นางเป็นแม่แท้ๆ ของหลัวลี่ นางเด็กไม่รู้ความเช่นนี้ย่อมถูกตีแน่
“หลัวเฟย ภายหน้าข้าจะเป็นแม่ของลี่เอ๋อร์แล้ว พ่ออย่างท่านใจอ่อน แต่แม่อย่างข้าไม่อาจปล่อยปละละเลยนางได้” แววตาฉินเสี่ยวเย่ว์เผยความดุร้ายวูบหนึ่ง จากนั้นก็ยกยิ้ม “นางอยา ากคบหาสหายก็เป็นอิสระของนาง แต่นางอยู่กับผู้หญิงไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้าจะถูกทำให้เสียคนได้ ท่านไม่รู้สึกว่าลี่เอ๋อร์เปลี่ยนไปมากหรอกหรือ”
หลัวเฟยขมวดคิ้ว
ก็ถูก ก่อนหน้านี้ลี่เอ๋อร์ไม่พอใจเสี่ยวเย่ว์ อย่างน้อยก็ยังพอแสดงออกอย่างขอไปที ทั้งไม่อาละวาดแข็งกร้าวเช่นนี้ กระทั่งพ่ออย่างเขาก็ไม่สนใจแล้ว
ทั้งๆ ที่นางเคยเชื่อฟังว่านอนสอนง่าย นางเปลี่ยนไปเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน
………………
ตอนที่ 796 กู้อีอีตระกูลกู้ (2)
“อีกอย่างเฟยเอ๋อร์เป็นคนอย่างไรเจ้าไม่รู้หรือ หญิงไม่รู้หัวนอนปลายเท้านั่นไม่ชอบที่เฟยเอ๋อร์อยู่กับลี่เอ๋อร์ ก็ผลักนางออก เคราะห์ที่เฟยเอ๋อร์ร่างกายแข็งแรงขึ้นมาแล้ว หากเ เกิดอะไรขึ้นกับนาง ท่านว่าได้ไต้ซือไห่หรงยังจะยอมช่วยรักษาหรือไม่ เฟยเอ๋อร์สนิทกับมู่ฮวนตั้งแต่เล็ก มีหลายเรื่องที่ท่านต้องคิดให้ละเอียดชัดเจน”
“อีกอย่าง…” ฉินเสี่ยวเย่ว์ขมวดคิ้ว “การกระทำลี่เอ๋อร์ตอนนั้นทำร้ายจิตใจเฟยเอ๋อร์ ข้าพยายามเกลี้ยกล่อมเฟยเอ๋อร์ หลายครั้งว่า อย่าเอ่ยความในใจกับคนไม่สนิท แต่นางเป็นคนใจอ่อ อน ไม่ฟังคำข้า สุดท้ายก็เห็นลี่เอ๋อร์เป็นเหมือนน้องสาวแท้ๆ ลี่เอ๋อร์ดีกับนางแค่เล็กน้อย นางแทบมอบใจทั้งใจให้ แต่สุดท้ายลี่เอ๋อร์ทอดทิ้งนาง”
หลัวเฟยเม้มปาก ใบหน้าไม่ยินดีสักน้อย
“แต่บางทีระหว่างลี่เอ๋อร์กับเฟยเอ๋อร์อาจมีความเข้าใจผิดบางอย่าง อธิบายเข้าใจก็พอแล้ว ลี่เอ๋อร์ไม่ใช่คนไร้เหตุผล”
นางปกป้องฉินเสี่ยวเย่ว์ต่อหน้าหลัวลี่ เช่นนี้เดียวกัน เขาก็ทนมองฉินเสี่ยวเย่ว์วิจารณ์หลัวลี่ได้
คนหนึ่งเป็นคนที่เขารัก อีกคนหนึ่งคือลูกสาวแท้ๆ
เขาก็แค่อยากให้พวกนางอยู่ร่วมกันได้อย่างสงบ ต่อให้ไม่อาจเป็นถึงขั้นญาติสนิท ก็ยังอยู่ร่วมกันได้
“หลัวเฟย!” ในสายตาฉินเสี่ยวเย่ว์เผยความไม่พอใจที่ทำไม่สำเร็จ “ข้าก็ทำเพื่อลี่เอ๋อร์ถึงบอกเรื่องพวกนี้กับท่านเท่านั้นเอง ท่าน…”
“ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าเป็นห่วงลี่เอ๋อร์ แต่นางก็มีอิสระของนาง ต่อให้แม่นางผู้นั้นไม่ดีจริงๆ ตระกูลหลัวของข้าไม่คบหากับนางก็พอแล้ว ข้าไม่มีทางขัดขวางลี่เอ๋อร์”
โดยเฉพาะลูกสาวไม่อยากใส่ใจเขาอีกแล้ว หากเขายังดันทุรังต่อไปอีก เกรงว่าลูกสาวจะแค้นนางไปชั่วชีวิต
…
จวนฝูจู่เงียบสงบกว่าจวนอื่นๆ นัก ทว่าภายในจวนฝูจู่ในยามนี้กลับอลหม่านไปหมด
เครื่องลายครามในมือกู้อีอีถูกยกขึ้นสูง ถลึงตามองบุรุษวัยกลางคนเบื้องหน้า “ท่านจะปล่อยข้าออกไปหรือไม่”
หัวใจกู้สื่อแทบหยุดเต้นแล้ว สีหน้าคล้ายจะร้องไห้ “บรรพบุรุษน้อยของข้า วางของในมือเจ้าลงก่อนดีหรือไม่ ข้า…”
เพล้ง!
เครื่องลายครามตกลงพื้นแตกกระจาย
นางหันไปดึงภาพบนกำแพงอีกครั้ง เบิกตาด้วยความดุร้าย “ท่านจะปล่อยข้าไปหรือไม่”
“แม่ทูนหัวของข้า เจ้าจะออกไปทำไมกันแน่” กู้สื่ออัดอั้นจนร้องไห้ออกมาจริงๆ แล้ว
เคราะห์ดีที่ยามนี้ไม่มีใครอื่นอีก ไม่เช่นนั้นชื่อเสียงดีงามของเขาคงพังทลายไม่เป็นท่า
“ข้าจะออกไปจากสถานที่บ้าๆ นี่!”
“…” กู็สื่อสีหน้ากลัดกลุ้ม “บรรพบุรุษน้อย นี่คือบ้านของเจ้า เป็นที่ที่เจ้าเติบโตขึ้นมา ทำไมถึงบอกว่าเป็นที่บ้าๆ เล่า”
แควก!
กู้อีอีดึงมือลง ภาพที่กู้สื่อใช้เงินจำนวนมหาศาลซื้อกลับมาก็ฉีกขาดเป็นสองท่อน
หัวใจเขากระตุกอย่างเจ็บปวด
“ข้าไม่สน ข้าจะไปจากจวนเทียนเสิน ไปแคว้นหลิวอวิ๋น ข้าจะกลับแคว้นหลิวอวิ๋น!”
กู้สื่อมุมปากกระตุก แก้วตาดวงใจของเขาออกจากบ้านไปครั้งเดียว ทำไมเปลี่ยนบ้านไปเสียแล้วเล่า
แคว้นหลิวอวิ๋นมีอะไรดีกัน ดีกว่าบ้านตัวเองอย่างนั้นหรือ
“บรรพบุรุษน้อย เจ้าให้เหตุผลที่จะไปแคว้นหลิวอวิ๋นกับข้าได้หรือไม่”
กู้อีอียกเครื่องลายครามอีกใบขึ้นมา ขณะจะเขวี้ยงแตก ก็ได้ยินคำของกู้สื่อ
นางเงียบไปสักพัก “เพราะว่า แคว้นหลิวอวิ๋นมีสตรีที่ข้าชอบอยู่” สตรีที่ชอบ…
YOU MAY ALSO LIKE
