เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา - ตอนที่ 831 งานเลี้ยงยามค่ำคืน (20)/ตอนที่ 832 ความเสียใจของฉินเสี่ยวเย่ว์ (1)
- Home
- เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา
- ตอนที่ 831 งานเลี้ยงยามค่ำคืน (20)/ตอนที่ 832 ความเสียใจของฉินเสี่ยวเย่ว์ (1)
ตอนที่ 831 งานเลี้ยงยามค่ำคืน (20)
ถ้าไม่ใช่เพราะนายท่านรู้แจ้งไม่โยงไปถึงคนแก่และเด็ก แม่กับลูกสาวของเขาจนกระทั่งตระกูลหลัวทั้งเก้าชั่วโคตรคงได้พังพินาศหมดในเวลานี้!
เพราะเหตุใด!
เพราะเหตุใด เขาดีต่อนางเพียงนี้ เชื่อใจนางถึงเพียงนี้แล้วนางยังทำเช่นนี้กับตระกูลหลัวของเขา?
เขาหลัวเฟยมีตรงไหนผิดต่อนางกันแน่?
“ฉิน! เสี่ยว! เย่ว์!”
เขาเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันความโกรธพวยพุ่งจากนัยน์ตา “เจ้าสับเปลี่ยนโสมของข้า?”
นอกจากฉินเสี่ยวเย่ว์ที่สามารถเข้าใกล้เขาได้ทุกเมื่อแล้ว ยังจะมีใครสามารถทำเรื่องเช่นนี้ได้?
เขาควรจะรู้ตั้งแต่แรก
ตอนที่กู้อีอีกำลังจะกินโสมสีหน้าฉินเสี่ยวเย่ว์ผิดแปลกไปอย่างมาก ทว่าอย่างไรเขาก็เชื่อใจนางมากเกินไปจึงไม่เคยสงสัยอะไร กระทั่งคิดไปจริงๆ ว่าสายตาตัวเองช่างแย่เหลือเกินถูกคนหลอกได้
ทว่าตอนนี้…สายตาของเขานั้นแย่จริงๆ ไม่ว่าท่านแม่หรือลูกสาวพูดอะไรเขาก็ยังเลือกฉินเสี่ยวเย่ว์อยู่
ผู้หญิงที่เกือบทำร้ายตระกูลหลัวคนนี้!
มุมปากกู้สื่อยกยิ้มเย็น “เป็นละครฉากใหญ่จริงๆ ฉินเสี่ยวเย่ว์คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะโหดร้ายถึงเพียงนี้ คิดจะทำร้ายลูกสาวของข้าแล้วยังตั้งใจจะโยนความผิดให้คนอื่น”
ฉินเสี่ยวเย่ว์ตื่นตระหนก สีหน้าซีดขาวของนางหันไปทางเวินอวี่นัยน์ตาแฝงด้วยความโกรธ
พี่สะใภ้บอกว่าเรื่องนี้จะราบรื่นแท้ๆ เหตุใดกลับทำให้นางลำบาก?
หากเป็นเช่นนี้นางก็จะไม่สนใจจะเอ่ยถึงเวินอวี่ออกมา อย่างมากก็แค่พินาศไปด้วยกัน!
ปึ้ง!
ฉินลี่ลงมือฉับพลัน ปล่อยหมัดเข้าที่บริเวณอกของฉินเสี่ยวเย่ว์
ฉินเสี่ยวเย่ว์เบิกตาโตร่างล้มไปกับพื้นด้านหลังอย่างแรง
เลือดสดๆ ในปากของนางไหลออกมาไม่หยุด ความตกใจเด่นชัดอยู่เต็มใบหน้าที่ขาวซีด
“นายท่าน” ฉินลี่คำนับด้วยสีหน้าเคารพนับถือ “ตอนนี้น้องสาวของข้าคนนี้บังอาจยิ่งนักกล้าทำเรื่องทำร้ายคุณหนูกู้ วันนี้ข้าฉินลี่จะทำหน้าที่แทนท่านพ่อที่จากไปแล้วลบชื่อฉินเสี่ยวเย่ว์ออกจากตระกูล ต่อไปนางก็ไม่ใช่คนของตระกูลฉินอีก!”
ฉินเสี่ยวเย่ว์กระอักเลือดออกมานัยน์ตาลุกเป็นไฟ “ท่าน...”
ฉินลี่ไม่แม้แต่จะมองฉินเสี่ยวเย่ว์ทอดถอนใจ “ตอนแรกคุณหนูกู้เคยตีเสี่ยวเย่ว์ เดิมข้าคิดว่าเสี่ยวเย่ว์จะไม่คิดเล็กคิดน้อยคิดไม่ถึงว่านางจะโกรธแค้นมาจนถึงตอนนี้ ถึงได้หาโอกาสคิดจะทำร้ายคุณหนูแล้วยังจะโยนความผิดให้หลัวเฟย”
กู้อีอีเคยตีฉินเสี่ยวเย่ว์กลางถนนจริง นั่นเป็นเรื่องเมื่อหลายปีก่อน
นางผ่านมาโดยบังเอิญแล้วได้ยินฉินเสี่ยวเย่ว์หัวเราะเยาะรูปร่างของนางลับหลังพอดี นางจึงได้ตีฉินเสี่ยวเย่ว์ไปยกหนึ่ง
แต่ว่านั่นก็ผ่านมานานแล้ว ถ้าฉินลี่ไม่เอ่ยถึงเกรงว่าจะไม่มีใครจำได้
“เพียงเพราะเรื่องเล็กๆ ก็เก็บความแค้นไว้ในใจ ใจของฉินเสี่ยวเย่ว์ช่างโหดร้ายยิ่งนัก”
“ดีที่ผู้นำตระกูลฉินประกาศอย่างเป็นธรรม คิดจะผดุงความยุติธรรมสามารถลงโทษญาติพี่น้องได้ ผู้หญิงเช่นนี้ต้องขับออกจากตระกูล”
คนอื่นๆ ล้วนถอนหายใจด้วยคิดไม่ถึงว่าเพียงเพราะเรื่องเล็กๆ ฉินเสี่ยวเย่ว์ก็คิดจะวางยาพิษกู้อีอี
ฉินเสี่ยวเย่ว์กำหมัดแน่น “ฉินลี่ เจ้าใส่ความข้า!”
นางจะฆ่ากู้อีอีเพราะเรื่องนี้ได้อย่างไร? เห็นชัดว่าพวกเขาให้นางทำแล้วมีสิทธิ์อะไรให้นางรับคนเดียว?
“นี่เป็นเจ้า”
“ฉินเสี่ยวเย่ว์ ปกติข้าสอนเจ้าอย่างไร?” ฉินลี่สีหน้าเย็นยะเยือก “ทำเรื่องผิดก็ต้องยอมรับผลที่ตามมา! ก่อนหน้านี้เจ้าให้หลัวเฟยรับผิดแทนเจ้า ตอนนี้ยังคิดจะผลักความรับผิดชอบให้ตระกูลฉินหรือ? ตระกูลฉินของข้ากับกู้อีอีไม่มีความแค้นต่อกัน มีเหตุผลอะไรต้องวางยาพิษนาง?”
ในตระกูลฉิน ฉินเฟยเอ๋อร์ปฏิบัติต่อผู้คนด้วยความอ่อนโยนไม่เคยว่าคนอื่นถูกหรือผิด มีเพียงฉินเสี่ยวเย่ว์ที่ผิดใจกับคนอื่นไปทั่ว
เปรียบเทียบกันแล้วทุกคนเชื่อฉินลี่มากกว่า…
………………
ตอนที่ 832 ความเสียใจของฉินเสี่ยวเย่ว์ (1)
ฉินเสี่ยวเย่ว์หน้าแข็งทื่อ มองใบหน้าเย็นชาของฉินลี่ด้วยความไม่อยากเชื่อ
ลำคอของนางสะอื้นร่างกายสั่นน้อยๆ “เหตุใดเจ้าจึงทำกับข้าเช่นนี้? เพราะเหตุใด? เป็นพวกเจ้า ทั้งหมดล้วนเป็นความผิดของพวกเจ้า ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเจ้าข้าไม่มีทางตกอยู่ในสภาพนี้!”
ฉินเสี่ยวเย่ว์ในตอนนี้เข้าใจในที่สุด ครั้งนี้นางทำความผิดที่โง่เขลาเพียงใด
ทว่าต่อให้นางพูดว่าทั้งหมดล้วนเป็นพี่ชายและพี่สะใภ้ชี้นำจะมีใครเชื่อนาง?
ไม่เทียบกับชื่อเสียงภายนอกของนางแล้ว พี่ใหญ่ชื่อเสียงอ่อนโยนมีเมตตามาโดยตลอด ไม่มีทางที่ใครจะเชื่อนางแม้แต่ประโยคเดียว
“ฉินเสี่ยวเย่ว์” มุมปากฉินลี่มีรอยยิ้มเย็น สายตาของเขาที่มองไปทางฉินเสี่ยวเย่ว์ไม่มีความรู้สึกใด “ไม่ใช่ว่าใครๆ ก็สามารถให้อภัยความผิดที่เจ้าทำได้ วันนี้เพื่อการโต้เถียงเล็กน้อยเจ้ากลับคิดร้ายกับคุณหนูกู้ วันหน้าไม่แน่ว่าจะทำความผิดอะไรขึ้นมาอีก เพื่อจวนเทียนเสินวันนี้ไม่อาจปล่อยเจ้าไปได้”
ฉินเสี่ยวเย่ว์กำหมัดแน่น ในช่องปากของนางถูกนางกัดจนเลือดไหลออกมา น้ำตาเปรอะเปื้อนใบหน้าเองโดยไม่รู้ตัว ความโศกเศร้าอ้างว้างเต็มอยู่ในหัวใจ
นางค่อยๆ หันหน้าไปมองหลัวเฟย
ชายที่เคยรักนางราวกับของล้ำค่าทะนุถนอมนางอยู่ในหัวใจคนนี้ นางเกือบจะผลักเขาลงเหวลึกที่ไม่มีวันกลับ
ในโลกใบนี้ไม่มีชายคนใดดีต่อนางมากว่าหลัวเฟยอีกแล้ว
ตอนแรกหลังจากคนที่นางรักถูกท่านพ่อพบเข้า ปฏิกิริยาแรกของเขากลับเป็นโขกศีรษะขอร้อง ไม่ลังเลที่จะสัญญาว่าชีวิตนี้จะไม่พบนางอีก
มีเพียงหลัวเฟย…
เมื่อครู่เขายังคิดจะพูดปกป้องนาง ไม่รู้เลยว่านางเชื่อคำพูดว่าร้ายทำร้ายเขาเสียแล้ว
บางทีก่อนตายคนจะมีคุณธรรมจริง
เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดในชีวิตไหลผ่านตรงหน้านาง นางจึงได้พบว่านางใช้ชีวิตอย่างโง่เขลาเพียงใด
ถ้าหาก...นางไม่ได้เกิดในตระกูลฉินคงจะไม่มีนิสัยเห็นแก่ตัว ไม่ว่าพ่อหรือพี่ชายพี่สะใภ้ล้วนสอนนางว่า คนไม่รักตัวเองฟ้าดินจะประหัตประหาร
หากนางไม่ได้เกิดในตระกูลฉินนางก็ไม่ต้องสนใจความเหมาะสมคู่ควร บางทีอาจจะแต่งงานไปนานแล้วก็ได้ ไม่ต้องแท้งทำให้มีบุตรยากไปตลอดชีวิต
แต่นางไม่เคยคิดทำร้ายชีวิตใครเลย
ครั้งนี้เพียงเพราะพี่ชายและพี่สะใภ้ใช้ความผิดพลาดของนางมากข่มขู่นาง นางอยากแต่งงานมากจริงๆ อยากออกจากตระกูลฉินมาก แต่ตอนแรกนางก็ไม่อยากทำให้ตระกูลหลัวพินาศ
นางคิดเพียงว่า…อย่างมากก็ทำร้ายหลัวเฟยไม่ถึงชีวิต
แต่นางโง่เขลาเกินไปคิดไม่ถึงว่าพี่ชายกับพี่สะใภ้จะต้องการทำร้ายกู้อีอี หลังจากนั้นศรอยู่บนคันธนูแล้วนางก็ไม่มีทางเลือก อยากให้ตัวเองสะอาดหมดจรดก็มีแต่ต้องละทิ้งหลัวเฟย
ฉินเสี่ยวเย่ว์หลับตาลงด้วยความโศกเศร้า
ตระกูลฉินสอนให้นางเห็นแก่ตัว กลับไม่เคยสอนให้นางตอบแทนคนอื่นอย่างไร…
“ท่านน้า!” ฉินเฟยเอ๋อร์ได้สติกลับมาหลังจากตกใจ หัวใจนางแตกสลาย “เหตุใดท่านต้องทำเช่นนี้? เพื่อการโต้แย้งเพียงเล็กน้อยท่านถึงกับโหดร้ายถึงเพียงนี้เชียวหรือ?”
มุมปากฉินเสี่ยวเย่ว์กระตุก ไม่ได้พูดอะไรต่อ
ฉินเฟยเอ๋อร์ในเมื่อก่อนเป็นข้อยกเว้นคิดถึงคนอื่นในทุกๆ เรื่อง อย่างไรเสียนางก็เป็นคนตระกูลฉินได้ยินได้เห็นมาตั้งแต่เล็ก ไม่รู้ว่าการเอาใจใส่บางเรื่องนั้นจริงหรือปลอมกันแน่
…
ในที่นั้นสองคนที่นิ่งเรียบที่สุดเกรงว่าจะเป็นเฟิงหรูชิงกับฉินเฉิน
ฉินเฉินกลัวว่าเฟิงหรูชิงจะยืนจนเมื่อยเกินไปก็เดินไปหยิบเก้าอี้ตัวหนึ่งมาให้นาง
กู้อีอีเห็นดังนั้นก็ไม่ได้การณ์รีบวิ่งไปยกจานผลไม้เดินออกมา หยิบแอปเปิ้ลมาใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มก่อนจะยื่นให้เฟิงหรูชิง
………………..