เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา - ตอนที่ 835 ความเสียใจของฉินเสี่ยวเย่ว์ (4)/ตอนที่ 836 ความเสียใจของฉินเสี่ยวเย่ว์ (5) - novel-lucky

ตอนที่ 835 ความเสียใจของฉินเสี่ยวเย่ว์ (4)

เมื่อก่อนนางพูดเพียงไม่กี่คำหลัวลี่ก็ต้องฟังนางเป็นแน่ เหตุใดครั้งนี้นางอ่อนน้อมถ่อมตนเช่นนี้แล้วหลัวลี่ยังไม่ใจอ่อนอีก?

“น้ำร้อนสาดใส่มือข้าเต็มๆ รอยแผลบนมือของข้าก็ยังอยู่”

นางยกหลังมือตัวเองขึ้น

แม้ว่านางจะจงใจไม่ใช้ยาวิเศษลบรอยแผลเป็นแต่แผลเป็นนั้นก็จางไปบ้างแล้ว ทว่ายังมองเห็นได้เช่นเดิมความเจ็บปวดที่นางได้รับในตอนนั้น

“ฉินเฟยเอ๋อร์คนที่พูดออกมาว่าเป็นเพื่อนเช่นเจ้าตอนนั้นทำอะไร? รู้ว่าข้าถูกน้ำร้อนลวกแท้ๆ เจ้าก็ยังรั้งข้าไว้ไม่ให้ข้าไปจะให้ข้ารับการขอโทษจากฉินเสี่ยวเย่ว์ให้ได้ ข้าไม่รับไม่ได้หรือ?”

“ข้า…” ฉินเฟยเอ๋อร์ไม่รู้จะทำอย่างไร “ข้าไม่รู้ว่าเจ้าเจ็บหนักเช่นนี้”

“ได้ เจ้าไม่รู้ว่าข้าเจ็บหนักแต่เจ้าก็ควรจะรู้ว่าข้าบาดเจ็บ หากเป็นเพื่อนจริงจะต้องถามข้าว่าข้าเจ็บตรงไหนต้องการการรักษาหรือไม่ แต่เจ้าไม่ถาม! เจ้าเพียงแค่ไม่ให้ข้าไป”

ต่อหน้าคำร้องของหลัวลี่ฉินเฟยเอ๋อร์เงียบสนิท

คนหนึ่งเป็นอา อีกคนเป็นเพื่อน นางไม่อยากให้พวกเขาผิดใจกันนี่ก็ผิดหรือ?

“ตอนนั้นเป็นเสี่ยวชิงที่ปรากฏตัวขึ้นพาข้าออกมา ข้ากับนางเพิ่งรู้จักกันวันเดียวแต่นางมองครั้งเดียวก็รู้ว่าข้าทนเจ็บอยู่ เหมือนกับมีมือมือหนึ่งดึงข้าออกมาจากเหวลึก”

ดังนั้นฉินเฟยเอ๋อร์มีตรงไหนเทียบเสี่ยวชิงได้?

มีหญิงสาวที่ยอดเยี่ยมอย่างเสี่ยวชิงแล้ว นึกไม่ถึงว่าตระกูลมู่ยังต้องการให้ฉินเฟยเอ๋อร์เข้าตระกูล…

“ตอนนี้ที่นางต้องการทำร้ายไม่เพียงแค่ตระกูลหลัวแต่เป็นคุณหนูกู้ด้วย! เจ้าให้ข้าขอร้องให้นาง? น่าขัน นายท่านตระกูลกู้รักทะนุถนอมคุณหนูกู้เพียงใดในจวนเทียนเสินใครบ้างไม่รู้? หากเจ้าอยากขอร้องเจ้าควรจะไปหานายท่านหรือคุณหนูกู้ เจ้าก็แค่ขี้ขลาด เจ้ากลัว กลัวว่าเจ้าร้องขอแล้วจะไม่เป็นประโยชน์แล้วยังพลอยทำให้ตระกูลฉินลำบากไปด้วย เจ้าคิดจะให้ข้าออกหน้า”

“ฉินเฟยเอ๋อร์ เจ้ามีตรงไหนที่คิดว่าข้าหลัวลี่จะทำเพื่อตระกูลฉินของเจ้าถึงขั้นนั้นกัน?”

ทุกคำทุกประโยคของหลัวลี่ทำให้ใจของฉินเฟยเอ๋อร์ตื่นตระหนก

นางไม่กล้าไปหากู้สื่อจริงๆ จึงได้คิดจะให้หลัวลี่ช่วย

แต่หลัวลี่ไม่เหมือนกันมิใช่หรือ

กู้อีอีไม่ได้ชอบเฟิงหรูชิงหรอกหรือ? แล้วหลัวลี่ก็มีความสัมพันธ์อันดีกับเฟิงหรูชิง นางไปขอร้องจะเหมือนกันได้อย่างไร?

หากนางเป็นหลัวลี่ย่อมไม่เป็นเช่นนี้แน่ เพื่อนมีเรื่องลำบากต้องการความช่วยเหลือ นางจะต้องยื่นมือเข้าช่วยไม่มีทางนั่งมองไม่สนใจ

“แล้วยังมีพวกท่าน” ดวงตาของหลัวลี่กวาดมองบรรดาคนตระกูลอื่นๆ ด้วยรอยยิ้มเสียดสี “พวกท่านหากคิดว่าฉินเฟยเอ๋อร์น่าสงสารต้องการคนช่วยพวกท่านก็ไปช่วยนางขอร้องสิ เช่นนี้แล้วข้าหลัวลี่จะนับถือว่าพวกท่านล้วนเป็นวีรบุรุษ”

บรรดาชายที่เดิมมีสีหน้าตำหนิติเตียนชะงักไปในทันทีก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว

ไปขอร้องกู้สื่อ? นี่มันไม่ใช่ถอนขนบนหัวเสือหรอกหรือ? หาที่ตาย?

กู้อีอีกะพริบตาปริบๆ ยิ้มกว้าง “ข้าเห็นแล้วว่านางไม่เหมือนก่อน หากนางมาหาเจ้าให้ช่วยจริงๆ คนเช่นนี้เสี่ยวชิงจะต้องไม่คบเป็นแน่ ใช่หรือไม่?”

นี่เป็นครั้งแรกที่กู้อีอีมองหลัวลี่ใหม่และก็ยิ่งชื่นชม

“อื้อ…” เฟิงหรูชิงพยักหน้านิ่งเรียบ “แต่นางไม่มีทาง”

หลัวลี่ไม่มีทางใจอ่อนและยิ่งไม่มีทางปล่อยคนที่เคยทำร้ายนางไป

กู้อีอีหน้าแดงก้มศีรษะลงอย่างเอียงอาย

แต่ว่าฉากนี้อยู่ในสายตากู้สื่อพอดี ตาของเขากระตุกหลายครั้ง

ลูกสาว เจ้าอย่าคิดเข้าข้างตัวเองนัก

ถ้าหากหลัวลี่ขอร้องให้ฉินเสี่ยวเย่ว์จริง อย่าว่าแต่เฟิงหรูชิงเลยเป็นคนอื่นก็ไม่มีทางคบหากับคนเช่นนี้

……………………

ตอนที่ 836 ความเสียใจของฉินเสี่ยวเย่ว์ (5)

ดังนั้นนางไม่ได้ทำเพื่อเจ้า จริงๆ!

แน่นอนว่าหากกู้สื่อกล้าพูดประโยคนี้ออกไปกู้อีอีต้องเอาชีวิตเขาแน่ เขาคิดดูแล้วเก็บเอาทุกคำเอาไว้ดีกว่า เหลือบมองเฟิงหรูชิงด้วยความขุ่นเคือง

สายตานั่นราวกับกำลังโทษว่าเฟิงหรูชิงลักเอาลูกสาวสุดที่รักของเขาไป

เฟิงหรูชิงชะงัก “เฉินเอ๋อร์ ดูเหมือนว่าข้าจะทำให้นายท่านจวนเทียนเสินไม่พอใจแล้วกระมัง?”

เหตุใดนางจึงรู้สึกว่านายท่านผู้นี้ใช้สายตาราวกับใบมีดมองนางเป็นครั้งคราว?

คงจะไม่ใช่ว่า…นายท่านเป็นตัดแขนเสื้อชอบหนานเสียน? หลังจากที่ไม่รู้ว่ารู้เรื่องความสัมพันธ์ของนางกับหนานเสียนมาจากไหน...ก็เป็นศัตรูกับนาง?

อื้อ มีความเป็นไปได้…

น่าเสียดายกั๋วซือเป็นคนปกติ ดูเหมือนจิ่วหมิงก็ชอบผู้ชายถึงเวลานางแนะนำจิ่วหมิงให้กั๋วซือดีหรือไม่? บางทีอาจจะสร้างสัมพันธ์ที่ดีได้

กู้สื่อละสายตาจากเฟิงหรูชิงมุมปากยกยิ้ม “ลูกสาวตระกูลฉินดีจริงๆ”

ตั้งแต่เมื่อครู่ที่ฉินเฟยเอ๋อร์คุกเข่าสาวใช้หลิวสยาก็สงสารคุณหนูของตัวเองจับใจ ตอนนี้ได้ยินคำพูดของกู้สื่ออีกทั้งเห็นรอยยิ้มบนหน้าเขาก็รีบพยุงฉินเฟยเอ๋อร์ขึ้นจากพื้น

“คุณหนูนายท่านเอ่ยชมท่าน”

ตอนที่เอ่ยคำนี้ยังอดไม่ได้ถลึงตามองหลัวลี่อย่างได้ใจ

ต่อให้เมื่อครู่นางพูดมากเพียงใดแล้วอย่างไรเล่า? จิตใจดีงามของคุณหนูไม่ว่าใครก็ล้วนมองเห็น แม้แต่นายท่านก็ยังใจอ่อน

“ขอบคุณนาย…”

ฉินเฟยเอ๋อร์โน้มตัวลง คำขอบคุณยังเอ่ยไม่ทันจบเสียงที่แฝงด้วยความขบขันของกู้สื่อก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“ผู้หญิงตระกูลฉินนี่ดีจริงๆ ใช้คุณธรรมผูกมัดเด็กสาวผู้บริสุทธิ์เอาไฟทั้งหมดดึงดูดไปที่ตัวนาง? แล้วอย่างไร? นางได้รับความอยุติธรรมแล้วพูดก็ไม่ได้ร้องไห้ก็ไม่ได้? แล้วยังต้องถูกเจ้าใช้คุณธรรมผูกมัดอีกหรือ? ให้รับคำขอโทษจากคนที่ทำร้ายนาง?”

รอยยิ้มบางๆ ของฉินเฟยเอ๋อร์แข็งค้าง เอวของนางยังย่อลงไม่ทันเสร็จจะขึ้นก็ไม่ใช่ลงก็ไม่ใช่อึดอัดยิ่งนัก

ที่ทำให้นางยิ่งไม่อาจรับได้ก็คือการดูหมิ่นนี้

หากนายท่านจะพูดเหตุใดไม่พูดทีเดียวให้จบ? เหตุใดต้องทำให้นางอึดอัดใจเช่นนี้?

“ยิ่งไม่ต้องพูดถึง เจ้ามีสิทธิ์อะไรคิดว่าแม่นางตระกูลหลัวจะขอร้องแทนฉินเสี่ยวเย่ว์แล้วข้าจะปล่อยนางไป? คนที่ทำร้ายลูกสาวของข้าไม่ว่าใครล้วนต้องตาย คนที่ขอร้องก็มีโทษเช่นเดียวกัน เช่นนี้แล้วเจ้ายังจะบีบให้แม่นางตระกูลหลัวขอร้องแทนเจ้าหรือไม่?”

รอยยิ้มบนใบหน้ากู้สื่อค่อยๆ หายไป มองฉินเสี่ยวเย่ว์อย่างถือตัว

สีหน้าฉินเสี่ยวเย่ว์ยิ่งขาวยิ่งกว่าเก่ากำหมัดแน่น

นายท่านเอ่ยออกมาแล้วนางจะพูดอะไรได้อีก? หากยังให้หลัวลี่ขอร้องคนอื่นๆ ก็จะรู้สึกว่านางต้องการบีบให้นางตายหรอกหรือ?

แต่นาง…แค่ต้องหาการให้ท่านอามีชีวิตอยู่ก็เท่านั้น แม้ว่าจะได้รับโทษแต่มีชีวิตอยู่ก็ดีกว่าตายไป นางไม่ได้เห็นแก่ตัวจริงๆ

เช่นนี้ก็ผิดหรือ?

สายตาฉินลี่เย็นลง ทว่าต่อหน้ากู้สื่อในตอนนี้เขาเพียงแค่ตีหน้านิ่งไม่พูดอะไร

“นายท่าน” เวินอวี่ทนดูต่อไปไม่ไหว “เฟยเอ๋อร์ของข้าหวังดี เหตุใดจึงต้องไม่ปล่อยเด็กสาวคนหนึ่งเช่นนี้ด้วย? ข่มเหงนาง?”

กู้สื่อยิ้มเย็น “ข่มเหงคนจะมีใครเก่งไปกว่าฉินเฟยเอ๋อร์? เจ้าก็รู้ว่านางเป็นเด็กสาวหรือ? เช่นนั้นนางหนูตระกูลหลัวเล่า? หากนางหนูตระกูลหลัวรับปากนางข้าไม่ปล่อยตระกูลหลัว หากไม่รับปากก็ทำให้บรรดาคนหนุ่มสาวจวนเทียนเสินตีตัวออกห่างจากนาง? ใช้ความผิดที่เห็นคนตายไม่ช่วยสาดใส่นาง?”

เขารำคาญที่สุดก็คือผู้หญิงที่ร้องห่มร้องไห้ทั้งวี่ทั้งวัน เรื่องอะไรก็ทำไม่ได้แล้วยังทั้งบอบบางทั้งอ่อนแอ ใช้ข้ออ้างว่าหวังดีผลักคนลงไปในนรก

…………………