เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา - ตอนที่ 837 ศัตรูของชายทั้งใต้หล้า (1)/ตอนที่ 838 ศัตรูของชายทั้งใต้หล้า (2) - novel-lucky

ตอนที่ 837 ศัตรูของชายทั้งใต้หล้า (1)

สีหน้าฉินเฟยเอ๋อร์ยิ่งซีดกว่าเก่า คำของนายท่านไม่กี่คำราวกับมือที่ไร้รูปร่างผลักนางเข้าไปในที่ที่ไม่อาจหวนกลับ

บรรดาคนของตระกูลอื่นๆ ก็ได้สติจากความสงสารในตอนแรก ยืนเก้อเขินอยู่ที่เดิมไม่มีผู้ใดช่วยฉินเฟยเอ๋อร์พูดอีกแม้แต่ประโยคเดียว

ไม่เพียงแค่บรรดาคนตระกูลอื่น แม้แต่คนตระกูลฉินยังไม่กล้าพูดมาก

เห็นเวินอวี่ท่าทางอึกๆ อักๆ ฉินเฟยเอ๋อร์ก็หันไปทางฉินลี่

แต่สีหน้าฉินลี่เย็นชาตั้งแต่ต้นจนจบ ราวกับไม่พอใจการกระทำของฉินเฟยเอ๋อร์เป็นอย่างมาก

ในเมื่อนางต้องการสร้างภาพลักษณ์ตัวเองก็ต้องไม่เสียหายแม้แต่น้อย หากเคยผิดพลาดแม้เพียงน้อยนิดก็จะทำให้ตระกูลฉินเสื่อมเสียชื่อเสียงไปด้วย

ฉินเฟยเอ๋อร์สะอึกในลำคอ นางค่อยๆ หันไปมองฉินเฉิน

ชายหนุ่มภายใต้แสงจันทร์ยังคงเย็นชาเช่นเดิม เพียงตอนที่มองเฟิงหรูชิงเท่านั้นบนใบหน้ารูปงามของเขาจึงจะมีรอยยิ้มบางๆ

รอยยิ้มของเขาราวกับเข็มเล่มหนึ่งที่แทงลงกลางใจฉินเฟยเอ๋อร์อย่างแรง และทำให้ใจของนางหนาวเหน็บเต็มไปด้วยความขื่นขมที่ยากจะบรรยาย

“นายท่าน ครั้งนี้ข้าผิดไปจริงๆ” ฉินเฟยเอ๋อร์หลับตาลงสักพักจึงจะลืมตาขึ้น “ข้าไม่ควรเห็นแก่ความสัมพันธ์ครั้งก่อนเก่าขอร้องให้ท่านอา และข้าก็ไม่ควรลากลี่เอ๋อร์ลงน้ำไปด้วย ท ท่านสั่งสอนได้ถูกต้องวันหน้าข้าจะระวัง”

“อื้อ”

กู้สื่อก็ไม่อาจคิดเล็กคิดน้อยกับเด็กสาวคนหนึ่ง ขอแค่นางยอมรับผิดด้วยตัวเองเขาก็ไม่ว่าอะไร

“แต่ว่าที่เจ้าควรขอโทษไม่ใช่ข้าแต่เป็นนางหนูตระกูลหลัว เจ้าเกือบจะผลักนางสู่กระแสลมปากที่แหลมคม”

พูดตามความจริงแล้ว กู้สื่อพูดเพื่อหลัวลี่ไม่ใช่เพราะกู้อีอีชอบเฟิงหรูชิงแล้วเฟิงหรูชิงเป็นเพื่อนกับหลัวลี่

เขาเพียงแค่ทนมองต่อไปไม่ได้ก็เท่านั้น

ความเห็นแก่ตัวก็มี ที่มากกว่านั้นคือครั้งนี้ตระกูลฉินทำเกินไปแล้ว!

ฉินเฟยเอ๋อร์ก็ไม่แยกแยะถูกผิด

หมัดที่กำแน่นของฉินเฟยเอ๋อร์ค่อยๆ คลายลง ใบหน้านางซีดขาวนัยน์ตาโศกเศร้าเสียใจ “ลี่เอ๋อร์ ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ ข้าคิดว่าเจ้ามีสัมพันธ์อันดีกับพวกนางไม่มีทางเกิดเรื่อง ข้า ไม่ได้อยากทำให้เจ้าลำบาก...”

จนถึงสุดท้ายท่าทีสำนึกผิดของฉินเฟยเอ๋อร์ก็ยังไม่จริงใจเช่นเดิม ตั้งแต่ต้นจนจบเอาตัวเองออกอย่างสะอาดหมดจด

พวกเจ้ามีความสัมพันธ์อันดีมิใช่หรือ? เช่นนั้นข้ามีความคิดเช่นนั้นก็เป็นเรื่องปกติ

ข้าไม่รู้เรื่อง หากรู้แต่แรกว่านายท่านจะไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์ส่วนตัวข้าก็ไม่มีทางให้เจ้าออกหน้า

อย่างไรข้าก็ไม่มีความผิดใดๆ

หลัวลี่ทำปากยื่นขี้เกียจพูดมากความกับฉินเฟยเอ๋อร์ ตอนนี้แม้แต่จะพูดกับนางสักคำนางยังตระหนี่ถี่เหนียว

“คนชั้นต่ำ” กู้อีอีทำเสียงเย็น

สีหน้าฉินเฟยเอ๋อร์ไม่น่ามองเป็นอย่างยิ่ง ทว่ามีฐานะของกู้อีอีขัดขวางนางจึงได้แต่อดทนอดกลั้นเอาไว้

กู้อีอีเห็นฉินเฟยเอ๋อร์ไม่พูดอะไรก็ยิ่งได้ใจ “ท่านพ่อ ไล่คนชั้นต่ำพวกนี้ออกไปให้ข้าด้วย เพื่อไม่ให้ขัดขวางการพูดคุยสานสัมพันธ์ของข้ากับเสี่ยวชิง ฉินเฟยเอ๋อร์นี่อ่อนแอจ จนเกินทนแล้วยังขี้เหล่อีก ข้าเกรงว่าจะขวางหูขวางตาข้า”

อย่างไรเสียฉินเฟยเอ๋อร์ก็เป็นหญิงงามอันดับหนึ่งของจวนเทียนเสิน ตอนนี้กลับถูกวิจารณ์ว่าขี้เหล่?

สายตาของทุกคนล้วนหยุดชะงักแล้วหันไปมองหญิงสาวที่กำลังกินองุ่นอยู่ข้างๆ กู้อีอี

อื้อ…เทียบกับหญิงสาวคนนี้แล้ว ฉินเฟยเอ๋อร์ขี้เหล่ไปนิดหน่อยจริงๆ

อ้อ จริงสิ หลังจากกู้อีอีผอมลงเทียบกับฉินเฟยเอ๋อร์แล้วไม่แพ้กันเลย ชื่อหญิงงามอันดับหนึ่งของฉินเฟยเอ๋อร์เกรงว่าจะต้องเปลี่ยนนายแล้ว

…………….

ตอนที่ 838 ศัตรูของชายทั้งใต้หล้า (2)

“ท่าน...” ฉินเฟยเอ๋อร์เงยหน้าซีดขาวขึ้น ร่างกายที่อ่อนแอไม่อาจต้านทานแรงลมนั้นซวนเซราวกับรับความอยุติธรรมเช่นนี้ไม่ไหว

กู้อีอีหัวเราะออกมา “คุณหนูใหญ่ตระกูลฉิน เจ้าบอกว่าต้องใจกว้างต่อผู้อื่นมิใช่หรือ? เป็นอะไรไป? เกิดขึ้นกับตัวเจ้าแล้วเจ้าก็รับไม่ได้แล้วงั้นหรือ? เอาอย่างนี้แล้วกันข้าคิด ดว่าที่ตระกูลฉินของเจ้าไม่เลว ไม่สู้เจ้าละทิ้งของรักของเจ้าให้เป็นที่พำนักของเฟิงหรูชิง ยังมีอีกเสื้อผ้าบนตัวเจ้าข้าก็ชอบมาก ไม่สู้ถอดออกมาให้ข้า? คุณหนูตระกูลฉินอ่อนโยนจิต ตใจดีเช่นนี้คงจะไม่มีทางปฏิเสธคำขอของข้า”

ทุกคน “…”

เจ้าเป็นปีศาจหรือ?

แต่นอนว่าสำหรับชื่อเสียงอันงดงามของความใจกว้างและอ่อนโยนของฉินเฟยเอ๋อร์ไม่มีผู้ใดไม่รู้ไม่เห็น

กู้อีอีดูหมิ่นสิ่งนี้มาโดยตลอด

หากเจ้าใจกว้าง คนอื่นตีเจ้าหนึ่งฝ่ามือเจ้าอย่าโต้ตอบ

หากเจ้าอ่อนโยน เช่นนั้นของของเจ้าที่คนอื่นชอบเจ้าก็ต้องมอบออกมา

มีสิทธิ์อะไรให้เพื่อนตัวเองรับความอยุติธรรม? แล้วยังต้องทนละทิ้งของรัก? สุดท้ายแล้วก็ทำชื่อเสียงดีงามให้เจ้า?

น่าเสียดาย ตอนที่หลัวลี่ขัดแย้งกับคนอื่นนางเพียงวิ่งออกมายืนอยู่ตรงหน้าหลัวลี่โดยไม่สนใจอะไร ใช้ชื่อเพื่อนแสดงเป็นคนดีเสียเต็มประดา

ดังนั้นกู้อีอีจึงดูหมิ่นหลัวลี่มากเช่นกัน

มีสิทธิ์อะไรฉินเฟยเอ๋อร์ให้เจ้าทนเจ้าก็ต้องทน? มีสิทธิ์อะไรนางให้เจ้าส่งของให้เจ้าก็ต้องส่ง?

แต่ว่านั่นก็เป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว

การเปลี่ยนแปลงของหลัวลี่ทำให้กู้อีอีเปลี่ยนความคิดตัวเองไปเช่นกัน มีเพียงแบบนี้เท่านั้นจึงจะสามารถทำให้นางเห็นค่าได้

หลังจากกู้อีอีพูดเสียดสีไปก็ไม่แม้แต่จะมองฉินเฟยเอ๋อร์ แย้มยิ้มหันไปมองเฟิงหรูชิง

“เสี่ยวชิง เจ้าคิดว่าข้าพูดเป็นอย่างไร?”

เฟิงหรูชิงบิดขี้เกียจ “ข้าเหนื่อยแล้ว…”

“ได้” กู้อีอียิ้มกว้างแล้วเงยหน้าขึ้นเอ่ย “ท่านพ่ออย่ามัวเสียเวลาเลย ไม่เห็นหรือว่าเสี่ยวชิงของข้าเหนื่อยแล้ว? จัดการเรื่องที่ควรจัดการเสียไล่ที่ควรไล่ไป งานเลี้ยงคืนนี้ ควรจะเริ่มได้แล้ว”

หัวใจกู้สื่อกระตุก

บรรพบุรุษตัวน้อยของเขาไม่ว่าต่อหน้าผู้ใดก็ไม่อ่อนโยน

ดูเหมือนว่ามีเพียงกับเฟิงหรูชิงเท่านั้นถึงจะเป็นเช่นนี้

“เข้ามา ไล่คนตระกูลฉินออกไปให้ข้า! ยกเว้นฉินเฉินกับฉินเสี่ยวเย่ว์”

ฉินเสี่ยวเย่ว์ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย

ส่วนฉินเฉิน…

นายท่านสามารถอยู่มาได้จนถึงวันนี้สายตาย่อมไม่เลว เห็นได้ชัดว่าเจ้าเด็กนี่กับแม่นางเสี่ยวชิงมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา

หากขับไล่เขาออกไป บรรพบุรุษตัวน้อยของเขาไม่สู้ตายกับเขาเพื่อแม่นางเสี่ยวชิงหรอกหรือ?

แตะไม่ได้

“ไม่ต้องไล่พวกเราไปเอง” ฉินลี่สีหน้าเย็นยะเยือก “แต่ว่าฉินเฉินเป็นลูกชายของข้า เขาก็ต้องไปกับข้าด้วย!”

ฉินเฉินราวกับไม่ได้ยินคำพูดของเขาไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย

“ฉินเฉิน!” ฉินลี่ขมวดคิ้ว “แม้แต่คำพูดของพ่อเจ้าก็ไม่ฟังหรือ?”

เจ้าเด็กนี่ไม่เห็นหรือว่าเฟยเอ๋อร์ถูกรังแกเช่นนี้ ตระกูลฉินก็เสียหน้าไปหมดสิ้นเขายังไม่ขยับเขยื้อนอีก เป็นหมาป่าตาขาวอกตัญญูจริงๆ!

กู้สื่อเห็นท่าทีของฉินลี่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ทว่าอย่างไรก็เป็นเรื่องของตระกูลฉิน เขาในฐานะนายท่านจวนไม่อาจยื่นมือเข้าไปสอด

“เฉินเอ๋อร์!” ในใจฉินลี่มีไฟโกรธลุกท่วมอยู่นานแล้วทว่าบนใบหน้าจำต้องรักษาความสงบนิ่งเรียบเอาไว้ “เจ้ากลับไปกับข้า”

“ท่านพ่อ…”

ฉินเฟยเอ๋อร์ยื่นมือไปดึงแขนเสื้อของฉินลี่ฉีกยิ้มบางๆ “แม้เฉินเอ๋อร์จะเป็นลูกเลี้ยงตระกูลเราแต่เขาก็เจตนาของตนเอง หากเขาไม่ยินดีจะกลับก็อย่าบีบบังคับเลย”

“เฟยเอ๋อร์ เจ้าเด็กโง่” เวินอวี่ถอนหายใจเบาๆ “ท่านพ่อของเจ้าก็เป็นห่วงเฉินเอ๋อร์ อย่างไรเสียเขาก็อยู่ตระกูลฉินมาหลายปี ความรักที่พวกเราตระกูลฉินมีให้เขาก็แน่นแฟ้น เพียงแต่เข ขาถูกคนหลอกก็เท่านั้น”