เริ่มทำพาร์ทไทม์เป็นพ่อบ้านได้ไม่ทันไร ดูเหมือนครอบครัวของสาวงามอันดับหนึ่งของโรงเรียนจะถูกใจผมเข้าซะแล้ว - ตอนที่ 3 พ่อบ้าน ณ บ้านของไอดอลประจำโรงเรียน

「เอ๊ะ…………คุณโทโจ？」

　ฮารุโตะตกตะลึงจนเผลอหลุดปากพูดออกมา。
　เมื่อได้ยินเช่นนั้น โทโจก็มองหน้าฮารุโตะด้วยสีหน้าตกใจเช่นกัน。
เธอใช้เวลาเล็กน้อย มองฮารุโตะผู้ทำตัวมีพิรุธ หลังจากยืนยันได้แล้วเธอก็เปิดปากพูด。

「……หรือว่า、คนที่อยู่ห้องเดียวกัน……โอสึกิคุง？」
「คือว่า……ก็คงงั้น」
「เอ๊ะ？……ทำไม？」

　พอกล่าวถามเช่นนั้นเสร็จ เธอก็ส่งสายตาไปมองฮารุโตะราวกับกำลังระแวง。
　อาจจะกำลังสงสัยว่า ที่ทำบริการรับทำงานแทนก็เพื่อเข้าใกล้ตัวเองอยู่รึเปล่ากระมัง。
　หากตรงหน้าเป็นหญิงอื่นที่ไม่ใช่โทโจละก็ ฮายาโตะคงคิดในใจ อะไรกันยัยนี่หลงตัวเองมากไปรึเปล่า？ ไปแล้วก็ได้ 。
　แต่ ผู้ที่อยู่ตรงหน้าคือไอดอลประจำโรงเรียน。
　ถ้าเป็นท่านหญิงผู้ถูกเรียกออกไปสารภาพรักต่อหน้าคนทั้งโรงเรียนแล้วละก็ จะเกิดระวังตัวขึ้นมาก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร。

「อา〜……ถ้าเป็นผมไม่ได้ละก็ สามารถเปลี่ยนตัวแทนเป็นคนอื่นได้นะครับ ？」

　ฮารุโตะผู้ตระหนักถึงความรู้สึกระวังภัยของโทโจกล่าวยื่นข้อเสนอ。

「กรณีที่ต้องการเปลี่ยนตัวแทน จำเป็นต้องใช้เวลาสักครู่ครับ ฉะนั้น เวลาในการให้บริการจะสั้นลงจากที่ขอมาในตอนแรกครับ」

　เนื้อหาจ้างวานจากโทโจคือ การสะสางภายในห้องนั่งเล่นให้เป็นระเบียบเรียบร้อย พร้อมทั้ง ทำความสะอาดและทำอาหารเย็น。

「ทีแรกนึกว่าคนที่มาจะเป็นผู้หญิงซะอีก……」
「ฮาๆ、ขอโทษครับ……」

เสียงพึมพำของเธอ ทำให้ฮารุโตะผุดยิ้มเฝื่อนพร้อมกล่าวขอโทษ。
จริงอยู่ว่า บริการรับทำงานบ้านแทนที่ฮารุโตะสังกัดอยู่นั้น มีอัตราส่วนผู้หญิงค่อนข้างมาก。
　แต่ ก็ใช่ว่าจะไม่มีผู้ชายเสียทีเดียว。
อย่างไรก็ตาม บริการรับทำงานบ้านแทนที่ฮารุโตะสังกัดอยู่นั้น มีลิสต์รายชื่อของคนในสังกัดพร้อมรูปถ่ายอยู่ หากต้องการร้องขอตัวแทนก็สามารถขอให้เป็นผู้หญิงได้เช่นกัน แต่ดูเหมือนโทโจจะมองข้างเรื่องนั้นไป。

「แล้ว จะทำการเปลี่ยนตัวแทนรึเปล่าครับ？」

พอฮารุโตะกล่าวถามอีกครั้ง โทโจก็ก้มหน้าลงเผยให้เห็นท่าทางกลัดกลุ้ม。

「ไม่ล่ะ รบกวนทำงานบ้านแทนทั้งๆแบบนี้แหละค่ะ」
「เอ๊ะ？เปลี่ยน……จะดีเหรอครับ？」

ฮารุโตะผู้คิดว่าเธอจะเปลี่ยนตัวแทน สับสนเล็กน้อยจากคำตอบอันเหนือความคาดหมาย。

「ฮารุโตะคุง……ไม่ได้สะกดรอยตาม ……ฉันมา、ใช่มั้ย？」
「แน่นอนว่าไม่ใช่」
「ถ้างั้นก็ไม่เป็นไร。เข้ามาสิ」

　โทโจกล่าวเช่นนั้นและเปิดประตูให้กว้างขึ้นอีกเล็กน้อย เพื่อให้ฮารุโตะเข้ามาข้างในบ้านได้ง่ายขึ้น。

「 ถ้างั้น ขอรับกวนด้วยนะครับ」

　ฮารุโตะผู้สับสนกับเหตุการณ์เหนือความคาดหมายเดินผ่านประตูหน้าบ้านของโทโจ。
พอเขาเข้ามาในบริเวณหน้าบ้าน โทโจก็เตรียมรองเท้าแตะให้。

「ขอบพระคุณครับ ขออนุญาตนะครับ」

ฮารุโตะโค้งคำนับเล็กน้อยพลางสวมรองเท้าแตะ。

「ห้องนั่งเล่นอยู่ทางนี้ ตามมาสิ」

โทโจกล่าวเช่นนั้นพลางเดินย่องเข้าไปตามโถงทางเดิน。
ฮารุโตะตามแผ่นหลังนั้นไป พลางชายตามองทั่วโถงทางเดินอย่างประทับใจ。
โถงทางเดินอย่างยาว！　แถมยังกว้าง！　สมแล้วที่เป็นคฤหาสน์。
พอคิดเรื่องพรรค์นั้นพลางเดินไปตามโถมทางเดิน ฮารุโตะก็มาถึงสุดทางเดิน โทโจเปิดประตูตรงนั้นแล้วเข้าไปข้างใน。

「ตรงนี้คือห้องนั่งเล่น ที่อยากให้ทำความสะอาดก็มีตรงนี้กับห้องทานข้าวข้างใน 」
「โอ้……」

ฮารุโตะผู้ได้เห็นการตกแต่งภายในของคฤหาสน์เป็นครั้งแรก ประทับใจจนอ้าปากหวอ。
ในพื้นที่ซึ่งน่าจะกว้างกว่าห้องนั่งเล่นที่บ้านตัวเอง2เท่า ไม่สิ3เท่า มีการจัดวางฟอร์นิเจอร์ระดับสูงอย่างสวยงาม พร้อมกับทีวีขนาดใหญ่ติดอยู่ตรงฝาผนัง。
และลึกเข้าไปมีการติดตั้งโต๊ะทำอาหาร(คิทเช่น ไอแลนด์)พร้อมชุดเครื่องครัวรุ่นใหม่แกะกล่องเรียงรายอยู่บนชั้นวาง。

「สุดยอด……」

ฮารุโตะ ผู้เคยเห็นห้องนั่งเล่น+ห้องรับทานอาหารสุดหรูแบบนี้แต่ในรายการเรียลลิตี้โชว์ความรัก。

「……ฮารุโตะคุง？」

โทโจ เผยสีหน้าประหลาดใจ ให้ฮารุโตะผู้ยืนเหม่ออ้าปากค้าง。
ฮารุโตะรีบปรับท่าทางและกล่าวยืนยันรายละเอียดคำขอในครั้งนี้กับโทโจ。

「ขอขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่งที่ใช้บริการรับทำงานบ้านแทนในครั้งนี้ครับ ขอกล่าวแนะนำตัวอีกครั้ง ตัวแทนผู้รับผิดชอบในครั้งนี้ ฮารุโตะครับ ต้องขอรบกวนด้วยนะครับ」

ฮารุโตะกล่าวตามคำแนะนำในหนังสือคู่มือพร้อมโค้งคำนับและยื่นนามบัตรให้โทโจ。

「ว้า มีกระทั่งนามบัตรด้วยล่ะ」

โทโจรับนามบัตรจากฮารุโตะ พลางมองนามบัตรใบนั้นอย่างประทับใจ。

「ในครั้งนี้ คำไหว้วานที่ได้รับจากท่านโทโจคือ คลอส3ชั่วโมง ไม่ผิดพลาดประการใดใช่ไหมครับ？」
「เอ๊ะ？　อา、อื้ม ไม่ผิดหรอก ว่าแต่ เป็นเพื่อนร่วมห้องกันแท้ๆแต่เรียก ท่านเนี่ย」
「ถึงจะเป็นเพื่อนร่วมห้องแต่ตอนนี้ท่านโทโจคือลูกค้าครับ」

ฮารุโตะกล่าวตอบตรงส่วนนั้นอย่างหนักแน่น。
เธอผู้อยู่ตรงหน้าตอนนี้คือ เพื่อนร่วมชั้นและไอดอลประจำโรงเรียน แต่ก่อนหน้านั้นคือลูกค้า。
ฮารุโตะได้รับเงินเป็นค่าตอบแทนในการให้บริการ ดังนั้น เขาจึงจริงจังในส่วนนี้เป็นอย่างมาก。
อีกอย่างสำหรับโทโจ แบบนี้ก็คงสบายใจกว่า。
สำหรับเธอผู้ได้รับการติดต่อเข้าหาจากเด็กผู้ชายเป็นประจำ คงจะสบายใจกว่าถ้าได้รับการปฏิบัติเหมือนเป็นลูกค้า มากว่าการทำให้เธอระแวงว่าเหตุการณ์ในครั้งนี้คือการติดต่อเข้าหาตัวเอง 。
ฮารุโตะพูดต่อเพื่อไม่ให้ขาดช่วงด้วยท่าทางการพูดเชิงธุรกิจของตัวเอง。

「หากเป็นเช่นนั้น ขอเริ่มให้บริการเลยนะครับ มีเรื่องที่ต้องการให้ทำก่อนรึเปล่าครับ？」
「อืーม……ไม่ล่ะ、ไม่มีเป็นพิเศษ……」
「รับทราบครับ หากเป็นเช่นนั้นเริ่มจากทำความสะอาดก่อนนะครับ รบกวนขอทราบตำแหน่งของอุปกรณ์ทำความสะอาดกับเครื่องดูดฝุ่นในบ้านของท่านโทโจด้วยครับ」
「อืม、รบกวนด้วยค่ะ ส่วนเครื่องดูดฝุ่นอยู่ในตู้เก็บของทางโน้นค่ะ」

โทโจชี้ไปยังประตูบานยาวที่อยู่ถัดจากห้องนั่งเล่น。
สิ่งปลูกสร้างที่เรียกว่าคฤหาสน์ย่อมมีพื้นที่เก็บของอันครบครันเป็นเรื่องปกติ。

「ถ้างั้น ฉันจะอยู่ในห้องตัวเอง ถ้ามีอะไรก็เคาะประตูหน้าห้องได้เลยนะ อ๊ะ ห้องของฉันอยู่ชั้นสองซ้ายมือจากโถงทางเดิน」

พอโทโจพูดทิ้งท้ายไว้เช่นนั้น เธอก็เดินออกจากห้องนั่งเล่นไป。
ร่างของเธอหายไปจากห้องนั่งเล่น พอได้ยินเสียงเท้าเหมือนกำลังเดินขึ้นบันได ฮารุโตะก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ราวกับพึ่งโผล่หัวพ้นน้ำ。

「ท๊า〜！　โคตรประหม่าเลย〜！」

ฮารุโตะหายใจเข้าลึกๆเพื่อสงบจิตสงบใจ。

ทำไมคุณโทโจถึงอยากให้ทำงานบ้านแทนล่ะ？　ว่าแต่、คุณโทโจเนี่ย รวยสินะ แถม พึ่งได้เห็นคุณโทโจใกล้ๆเป็นครั้งแรก ไม่น่ารักเกินไปหน่อยเหรอนั่นน่ะ。

พอเป็นอิสระจากสภาวะตึงเครียด หัวของฮารุโตะก็มีคำถามหลั่งไหลเข้ามาไม่หยุด。
จนถึงตอนนี้ ที่ฮารุโตะยังไม่ได้แสดงความสนใจต่อนักเรียนหญิงผู้ชื่อว่า โทโจ อายากะ นั้น。
ไม่ได้หมายความว่าตัวเขาไม่ได้สนใจผู้หญิงแต่อย่างใด。
เขาเป็นเด็กนักเรียนชายม.ปลายสุขภาพแข็งแรงถึงขั้น ถ้าเห็นภาพกราเวียร์ในนิตยาสารมังงะ ก็จะพลิกหน้านั้นช้าลงโดยไม่รู้ตัว。
เช่นนั้น เพราะเหตุใดเขาถึงไม่แสดงความสนใจต่อไอดอลประจำโรงเรียนน่ะหรือ เหตุผลส่วนหนึ่งมาจากฮารุโตะมองการไกลกว่าเด็กผู้ชายคนอื่นเล็กน้อยนั่นเอง。
แต่ เหตุผลหลักๆ คงมาจากที่ตัวเขานั้น มีความฝันที่ไม่ว่ายังไงก็ต้องทำให้เป็นจริงอยู่ คงเป็นเพราะเรื่องนั้นกระมัง。
ด้วยเหตุนี้ การที่เธอผู้เป็นดั่งดอกฟ้ามาปรากฏตัวต่อหน้า ก็ไม่ใช่เหตุผลที่ทำให้ต้องเสียเวลาอย่างเปล่าประโยชน์。

「คิดไม่ถึงเลยว่า คุณโทโจจะเป็นคุณหนูผู้ร้ายกาจขนาดนี้……」

ฮารุโตะพึมพำกับตัวเองพลางส่งสายตาไปมองรอบๆห้องนั่งเล่นซึ่งต้องทำความสะอาดหลังจากนี้。
มองแว๊บแรก มันก็ไม่ได้สกปรกอะไรขนาดนั้น。
มีฝุ่นและเศษผมตามพื้นและพรม และฝุ่นอีกเล็กน้อยบนชั้นวางของ ซึ่งใช้เครื่องดูดฝุ่นกับเช็ดปัดนิดหน่อยก็คงสะอาดแล้ว。

「ไม่นึกเลยว่าคุณโทโจจะปรากฏตัวอย่างไม่คาดคิดแต่ เป็นลูกค้ารายแรกคนสำคัญทั้งทีล่ะนะ ต้องฮึดสู้สักหน่อยแล้ว」

ฮารุโตะฮึดสู้พลางเลิกแขนเสื้อขึ้น。
พอเหลือบไปมองนาฬิกาที่ติดอยู่ตรงผนังห้อง เวลาปัจจุบันก็3โมงพอดี。
กำหนดการคือ ทำความสะอาดกับทำอาหารเย็นให้เสร็จภายในเวลาสามชั่วโมง。

「ว่าก็ว่าเถอะ คุณโทโจในชุดไปรเวท อันตรายต่อใจชะมัด……」

ขอย้ำอีกครั้ง ฮารุโตะคือนักเรียนชายม.ปลายสุขภาพแข็งแรง ถึงขั้น ถ้าได้เห็นกราเวียร์ในนิตยาสารมังงะโพสท่าเน้นอก ก็จะหยุดมองตาค้างโดยไม่สนใจว่าคนรอบข้างจะมองตัวเองยังไง。
สำหรับเขานั้น ชุดที่เธอใส่ก่อนหน้า เสื้อสเวตเชิ้ต(เสื้อกีฬาแขนยาวใช้สวมทับกันหนาวหรือให้เหงื่อออก)กับเสื้อยืดบางๆนั่น ต้องตาต้องใจเป็นอย่างมาก。

「คุณโทโจเนี่ย หน้าอกอย่างใหญ่……」

โดยปกติแล้ว เขาได้เห็นเธอแค่ในชุดเครื่องแบบจากระยะไกลเท่านั้น จึงไม่รู้รายละเอียดอะไรมาก แต่ฮารุโตะก็ไม่สามารถสลัดสภาพของเธอก่อนหน้านี้ออกจากหัวได้。

「ไม่ได้การ！　เธอคือลูกค้าคนสำคัญ！　ตั้งใจทำงานหน่อยตัวฉัน！」

ฮารุขึ้นเสียงสลัดความคิดอกุศลออกจากหัว。
เขาต่อสู้กับกิเลสตันหาพลางมุ่งหน้าไปทำความสะอาดซิงค์น้ำในห้องรับทานอาหารและห้องนั่งเล่นซึ่งโทโจไหว้วาน ด้วยการใช้สกิลงานบ้านที่ได้รับการสืบทอดจากผู้เป็นยาย。

เวลาล่วงเลยไปหนึ่งชั่วโมงพอดีนับตั้งแต่เริ่มทำความสะอาด นาฬิกาตรงผนังบอกตอนนี้เวลา16นาฬิกา เพื่อขจัดกิเลสตันหาฮารุโตะจึงตั้งใจจดจ่ออยู่กับการทำความสะอาด จนห้องนั่งเล่นอยู่ในสภาพไม่มีแม้แต่เศษขยะสักชิ้น ซิงค์ในห้องทานอาหารเองก็เปล่งประกายแวววับจนมองเห็นภาพหลอนตัวเอง。

「ฟู่ สำเร็จ สำเร็จแล้ว」

ฮารุโตะมองไปรอบๆห้อง ซึ่งตอนนี้สะอาดเอี่ยมอ่องด้วยความรู้สึกประสบความสำเร็จเต็มใบหน้า。
ทันใดนั้นเอง ก็ได้ยินเสียงไขประตูจากทางหน้าบ้าน 。
ในเวลาเดียวกันก็ได้ยินเสียงของเด็กชายผู้ร่าเริงดังก้อง。

「กลับมาแล้วคร้าบ〜〜！！」

ได้ยินเสียงเท้าดังตึกๆ มาตามโถงทางเดินพร้อมคำกล่าวทักทายตอนกลับบ้าน。
พอฮารุโตะคิดว่าต้องทำอะไรสักอย่าง ประตูห้องนั่งเล่นก็เปิดออกเสียก่อน。
ผู้ที่ปรากฏสู่สายตาคือ เด็กชายคนหนึ่งอายุประมาณเด็กอนุบาล。
เด็กชายผู้นั้นยืนตัวแข็งทื่อ เมื่อได้เห็นฮารุโตะยืนหัวโด่ในห้องรับทาน
อาหาร。

「…………」
「…………」

ฮารุโตะกับเด็กชายยืนสบตากันโดยปราศจากคำพูด。
หลังจากนั้นไม่กีวินาที ฮารุโตะก็เปิดปากพูดว่าตนไม่ใช่บุคคลน่าสงสัยแต่อย่างใด。

「คือว่า เป็นคนที่มาทำงานบ้าน…」

「พี่สาーーーว！！！！　มีหัวขโมยอยู่ในบ้านล่ะฮะ！！！！！！！」

เสียงของฮารุโตะถูกเสียงกรีดร้องของเด็กชายกลบสนิท。

________________________________

ยังไงฝากเพจด้วยนะครับ (แปลแบบจับฉ่าย)