เศรษฐีผู้ร่ำรวย:เริ่มจากการได้รับซองแดง 7 พันล้านซอง - ตอนที่ 148 : ของขวัญ

หลังจากแยกจากทุกคน หลินฟานก็ตรงไปที่บ้านของหูเทียน
“ดิ๊งดอง!”
หลังจากเสียงกริ่งประตูดังขึ้น หูเทียนก็ค่อยๆเปิดประตูออกมา
วันนี้ที่มหาลัย หูเทียนสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงขายาวสีดำ เธอดูสง่างามและมากความสามารถ ให้มีอารมณ์เหมือนครูที่ไม่เหมือนใครคนอื่น
แต่เมื่อเธออยู่ที่บ้าน เธอเปลี่ยนเป็นใส่เสื้อผ้าหลวมๆ เผยให้เห็นเอวบาง ผิวขาว และหุ่นเป็นเย้ายวน… เธอเหมือนกับเจ้าสาวที่เพิ่งแต่งงานใหม่และกำลังรอสามีอยู่
การหายใจของหลินฟานเริ่มเร็วขึ้นเล็กน้อย
หูเทียนพูด “เข้ามาสิ”
“โอเค!” หลินฟานพูดอย่างมีความสุข
แต่อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เข้ามาในห้อง หลินฟานก็ต้องตกตะลึง
เพราะมีกองกระดาษกองใหญ่กองอยู่ในห้อง
บนกระดาษเหล่านั้นมีการเขียนคำนวณที่ซับซ้อนหลายประเภท
หลินฟานพูดอย่างตกตะลึง “ปัญหาคณิตศาสตร์?”
มุมปากของหูเทียนโค้งขึ้นเล็กน้อยแล้วพูดว่า “อะไรหรอ? วันนี้ที่มหาลัย ฉันขอให้นายมาที่บ้านเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับหัวข้อการคำนวนเหล่านี้ไม่ใช่หรอไง?”
“ใช่…ใช่แล้ว…” หลินฟานพูดอย่างเขินอาย
หลินฟานมองไปที่กระดาษครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบปากกาขึ้นมาและเริ่มเขียนอย่างรวดเร็ว
“ขืดดด!”
ทันใดนั้น ในห้องก็มีเสียงขีดเขียนดังขึ้นมาเป็นจังหวะ จังหวะเหล่านี้เหมือนกับเสียงเพลงที่ไพเราะ
เมื่อหูเทียนมองไปที่หลินฟานที่กำลังจดจ่ออยู่กับการคำนวน หัวใจของเธอก็เริ่มเต้นเร็วขึ้น…
ในที่สุดเธอก็เดินเข้าไปในอ้อมแขนของหลินฟาน
“ผมยังไม่ได้อาบน้ำเลย…” หลินฟานพูด
แม้ว่าหลินฟานจะพูดอย่างนั้น แต่หูเทียนกลับไม่ได้สนใจเลย …
คืนนั้น หลินฟานและหูเทียนไม่ได้นอนกันทั้งคิน
…
วันถัดไป
หลังจากหลินฟานและหูเทียนรับประทานอาหารเช้าด้วยกัน พวกเขาก็ขับรถไปยังมหาวิทยาลัยเจียงเป่ย
บนถนนในตอนเช้ามีการจราจรคับคั่งอยู่เสมอ มีรถหลายคันเข้าต่อกันยาวตรงหน้าสัญญาณไฟจราจร
หลินฟานไม่ได้รีบร้อน เขาดูสบายมาก
ตอนนั้นเอง เสียงเตือนก็ดังขึ้นมาในใจของเขา
【ติ๊ง! ทำภารกิจลับสำเร็จ ให้ผลประโยชน์แก่ญาติพี่น้องและเพื่อนฝูง รับซองแดงสีเงิน 】
ให้ผลประโยชน์แก่ญาติพี่น้องและเพื่อนฝูง?
หลินฟานตกตะลึง
หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็จำได้ว่าเติ้งจี้หู หัวหน้าทีมสืบสวนเคยพูดไว้ว่า วันนี้จะออกเอกสารอย่างเป็นทางการให้กับเจิ้งหยง
หรือว่า… เพราะเหตุนี้
หลินฟานเปิดซองแดงสีเงินทันที
【ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับส่วนแบ่งของบริษัทเพนกวิน 5% 】
เพนกวิน เป็นบริษัทออนไลน์ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีน มีมูลค่าในตลาดมากกว่า 5 ล้านล้านหยวน!
หุ้น 5% ของเพนกวินเปลี่ยนเป็นเงินมากกว่า 250 พันล้านหยวน!
กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ หลินฟานที่บังเอิญไปช่วยป้าชิงเมื่อวานนี้ ทำให้เขาทำเงินได้อย่างน้อยก็ 250 พันล้านหยวน?
แม้ว่าจะไม่สามารถซื้อขายหุ้นได้
แต่ผลตอบแทนประจำปีก็น่าจะอยู่ที่หลักพันล้าน!
เรื่องนี้ทำให้หลินฟานเผยรอยยิ้มออกมาบนใบหน้าของเขา
“บูม!”
ทันใดนั้น ไฟจราจรก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว หลินฟานเหยียบคันเร่งและพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
กว่าหลินฟานจะมาถึงมหาลัยเจียงเป่ย คาบเรียนก็เริ่มไปแล้ว
ที่เขามาสายมันเป็นเพราะว่ารถในถนนนั้นแออัดเกินไป
ดังนั้น หลินฟานจึงตัดสินใจไม่ไปที่ห้องเรียน แต่ไปนอนพักในห้องแทน
เวลาผ่านไปไวเหมือนสายน้ำ
เมื่อหลินฟานลืมตาขึ้นมา พระอาทิตย์ก็ลอยขึ้นมาอยู่กลางศีรษะแล้ว
เขานอนอยู่บนเตียงและเล่นโทรศัพท์อยู่สักพัก
ไม่นานโทรศัพท์ของเขาก็สั่นขึ้น
12:00!
ซองแดงปรากฏ!
【ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 5 หยวน 】
【ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 3 หยวน 】
…
【ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้อาคารในชุมชนยี่เก 】
【ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 1999 หยวน 】
…
วันนี้ หลินฟานได้เงินจำนวน 23,221 หยวนและอาคารในชุมชนยี่เก
เมื่อหลินฟานลืมตาขึ้น ใบรับรองอสังหาริมทรัพย์กองใหญ่และกุญแจพวงใหญ่ก็ถูกวางไว้ข้างๆเขาแล้ว
“อาคาร3 ห้อง 201 มีพื้นที่ทั้งหมด 178 ตารางวา เจ้าของทรัพย์สินหลินฟาน”
“อาคาร3 ห้อง 301 มีพื้นที่ทั้งหมด 178 ตารางวา เจ้าของทรัพย์สินหลินฟาน”
…
นี่…
หลินฟานอดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าแปลกๆขึ้น
เขาจำได้ว่าบ้านที่เขาซื้อให้ฉิวจือเฉียน มีราคาประมาณ 8 ล้านหยวน
“ดูเหมือนว่าโชคของฉันจะดีมาก”
…
หลังเลิกเรียนในช่วงบ่าย หลินฟานขับรถบิ๊กจีไปยังชุมชนยี่เกอ
“กริ๊งงง!”
เมื่อหันหลังกลับ โทรศัพท์ในกระเป๋าของเขาก็ส่งเสียงกริ่งดังขึ้น
“สวัสดีครับ ใช่คุณหลินหรือเปล่า?” เสียงจากโทรศัพท์ดังขึ้น
“ใช่ครับ” หลินฟานพูด
“คุณหลิน ฉันเป็นตัวแทนของบริษัทขนส่ง สินค้าของคุณจะให้ไปส่งที่ไหนครับ”
“ชุมชนยี่เกอ ฉันก็เกือบจะถึงแล้วเหมือนกัน” หลินฟานกล่าว
“โอเคครับ”
เมื่อหลินฟานมาถึงชุมชนยี่เกอ ก็มีรถบรรทุกจอดรออยู่ที่หน้าประตูก่อนแล้ว
เมื่อคนขับเห็นหลินฟาน เขาก็รีบพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณหลิน สวัสดีครับ”
หลินฟานพูด “โอ้ คุณคือตัวแทนของบริษัทขนส่งใช่ไหม”
“ใช่ มันคือของของคุณทั้งหมด จะเอาไปไว้ไหนครับ” หลังจากที่คนขับพูดจบ เขาก็ค่อยๆเปิดประตูรถ เผยให้เห็นไปด้วยกระเป๋าและเสื้อผ้าแบรนด์หลุยส์วิตตองมากมาย
หลินฟานตกใจนิดหน่อย
เดิมทีเขาคิดว่ามันเป็นขนมที่เขาสั่งซื้อทางออนไลน์
และไม่ได้คิดเลยว่ามันคือสื้อผ้ากับกระเป๋าพวกนี้
“นี่…ทั้งหมดเป็นของฉันหรอ?” หลินฟานถาม
“ใช่ครับ” คนขับพูดด้วยความเคารพ
หลินฟานคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดออกมา “เอาล่ะ คุณช่วยขนมันเข้ามาหน่อย”
จากนั้น หลินฟานก็พาคนขับและยามเฝ้าประตูสองคนไปยังอาคารที่เขาพึ่งได้มา
หลินฟานมองดูกองเสื้อผ้าและกระเป๋าที่ถูกขนเขาไปในอาคารก่อนจะถอนหายใจออกมาแล้วกล่าวว่า “โชคดีที่วันนี้ฉันเปิดซองแดงได้อาคารในชุมชนยี่เกอ มิฉะนั้นด้วยเสื้อผ้าและกระเป๋ามากมายขนาดนี้ ฉันคงไม่รู้ว่าจะเอาของพวกนี้ไปไว้ที่ไหน”
ทันทีที่คนขับและยามมาช่วยขนกระเป๋าจากไป โทรศัพท์มือถือของหลินฟานก็ดังขึ้นอย่างรวดเร็ว
เขาเหลือบมองไปที่ชื่อของคนที่โทรมา มันเป็นหมายเลขที่ไม่รู้จักจากต่างประเทศ
“สวัสดีครับ คุณหลิน” ภาษาจีนที่ค่อนข้างทื่อดังออกมาจากทางโทรศัพท์
หลินฟานพูด “สวัสดีครับ คุณเป็นใคร”
หลังจากพูดจบ อีกฝ่ายก็ตอบกลับมาเสียงเบา”คุณหลิน ฉันคือล่ามแปลของประธานบริษัทหลุยส์วิตตอง มิสเตอร์เจสซี่ขอให้ฉันทักทายคุณ”
“นอกจากนี้ เขาถามว่าคุณได้รับของขวัญจากหลุยส์วิตตองรึยัง และเขาหวังว่าคุณจะชอบมัน”
เมื่อหลินฟานได้ยิน เขาก็คิดได้ทันทีว่ากระเป๋าหลุยส์วิตตอง รวมทั้งเสื้อผ้าเหล่านั้นถูกส่งมาโดยประธานบริษัทหลุยส์วิตตอง
ดังนั้นหลินฟานจึงพูดตอบกลับ “ฉันได้รับแล้ว นอกจากนี้ บอกประธานของคุณให้หน่อยว่าฉันชอบมันมาก ขอบคุณสำหรับของขวัญ”
สุดท้ายแล้ว คนอื่นก็ให้สิ่งของด้วยความจริงใจ
เป็นมารยาทขั้นพื้นฐานที่จะต้องพูดขอบคุณ
ทางโทรศัพท์มีเสียงหัวเราะดังออกมาตามมาด้วยภาษาอังกฤษหลายคำ
หลินฟานเข้าใจภาษาอังกฤษที่ดังออกมาจากทางโทรศัพท์ทุกคำ เพราะว่าหลินฟานมีความรู้ภาษาอังกฤษระดับมืออาชีพ
แต่อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้พูดอะไรออกไป
เพราะหลินฟานชอบที่จะคุยกันด้วยภาษาจีนมากกว่า
หลังจากนั้น ล่ามแปลก็พูดตามออกมา “ประธานพูดว่า ถ้าคุณชอบมัน เขาจะส่งผลิตภัณฑ์ใหม่ในอนาคตของหลุยส์วิตตองให้คุณด้วย”