เศรษฐีผู้ร่ำรวย:เริ่มจากการได้รับซองแดง 7 พันล้านซอง - ตอนที่ 155 : หลี่เจียไค่

ตอนที่ 155 : หลี่เจียไค่
จากนั้น หลินฟาน ฉินหยู่ซวน พี่ฟ่านและพี่ลู่ก็กลับขึ้นมาที่ชั้น 78 อีกครั้ง
ซึ่งตอนนี้ หลินฟานกำลังจับมือของฉินหยู่ซวนและเดินไปที่หน้าต่างโปร่งใสขนาดใหญ่อย่างช้าๆ เขามองออกไปข้างนอกหน้าต่าง
แล้วเขาก็ถามออกไปพร้อมกับรอยยิ้ม “หยู่ซวน ออฟฟิศนี้มันเป็นของเธอแล้วนะ เธอชอบไหม”
“อื้อ!”
น้ำตาทั้งสองข้างไหลออกมาจากดวงตาที่สวยงามของฉินหยู่ซวน
มันทำให้หลินฟานถึงกับต้องผงะไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “หยู่ซวน เธอร้องไห้ทำไม?”
“……”
ฉินหยู่ซวนไม่ได้พูดอธิบายอะไรออกมา เธอกระโจนเข้าหาหลินฟานและประกบริมฝีปากของเธอเข้ากับหลินฟาน…..
ความเงียบนี้ได้พูดความรู้สึกของเธอออกไปทั้งหมดแล้ว!
และจูบนี้ก็คือคำตอบของเธอ!
ตัวของเธอสั่นไปหมดเพราะความดีใจ เธอมีความสุขอย่างมาก!
ความรู้สึกดีใจทำให้ฉินหยู่ซวนลืมไปว่าพี่ฟ่านกับพี่ลู่อยู่ในห้องทำงานแห่งนี้ด้วย
แต่มันก็ยากที่จะเก็บอารมณ์นี้เอาไว้อยู่ดี!
ซึ่งในเวลานี้ พี่ฟ่านกับพี่ลู่ไม่ได้สังเกตเห็นการกระทำของพวกเขาทั้งสองคนเลย
พวกเธอกำลังช็อกกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้อยู่
สำนักงานที่กว้างขวางและหรูหราจนสามารถมองเห็นเมืองหลวงทั้งหมดแห่งนี้จะกลายเป็นที่ทำงานของพวกเธออย่างงั้นหรอ?
ไม่อยากจะเชื่อ!
หลังจากนั้นไม่นาน ฉินหยู่ซวนที่กำลังหน้าแดงก็ค่อยๆถอยออกมาจากหลินฟานทีละนิด
หลินฟานเช็ดรอยลิปสติกตรงมุมปากของเขาและถาม “ตอนนี้อาคารที่จะใช้เป็นบริษัทก็ได้มาแล้ว แต่เรื่องเงินที่จะเอาไปลงทุนกับเรื่องของลูกค้าล่ะ เธอจะทำยังไง?”
เมื่อพูดถึงเรื่องงาน ฉินหยู่ซวนก็หลุดออกมาจากสภาวะเขินอายทันที
” พวกเรากำลังจะทำเรื่องกู้เงินจากมหาวิทยา กู้คนละ 500,000 หยวน สามคนก็รวมเป็น 1.5 ล้านหยวน”
“สำหรับเรื่องลูกค้า พวกเราพอมีคนที่จะรู้จักอยู่ และหลังจากบริษัทของพวกเราเปิด เราก็จะไปร่วมลงทุนกับบริษัทอื่นๆ และเริ่มติดต่อการทำโฆษณาในอนาคต”
“นอกจากนี้ ที่ปรึกษาของเธอก็ยินดีที่จะช่วยแนะนำบริษัทของเธอให้ลูกค้ารู้จัก…”
เมื่อหลินฟานได้ยินแล้ว เขาก็พยักหน้าอย่างครุ่นคิดและพูดว่า “ฉันจะโอนเงินให้เธอ 200 ล้านหยวนนะ เงินส่วนหนึ่งในนั้นฉันให้เธอเก็บเอาไว้เป็นเงินทุนเริ่มก่อตั้งบริษัท และอีกส่วนหนึ่งก็ถือเป็นค่าหุ้นส่วนรายแรกของบริษัทก็แล้วกัน”
ช็อก
ทั้งสำนักงานได้ตกอยู่ในความเงียบเป็นที่เรียบร้อย
ซึ่งเมื่อพี่ลู่กับพี่ฟ่านได้ยิน พวกเธอก็อ้าปากกว้างจนเป็นรูปตัวโอ
พวกเธอได้ยินว่าอะไร
โอนเงินให้ 200 ล้านหยวน! ?
แถมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ธรรมดาอีก
นี่มัน…นี่มัน 200 ล้านหยวนเลยนะ!
เอามาลงทุนกับบริษัทที่พึ่งเปิดเนี้ยนะ? !ไอรีนโนเวล
เงิน 200 ล้านหยวน! ด้วยเงินจำนวนนี้ สามารถเป็นลูกค้ารายสำคัญของบริษัทการลงทุนขนาดใหญ่ได้เลย และถ้าเอาไปลงทุนกับบริษัทเหล่านั้น ก็จะได้รับผลตอบแทนสูงมาก
แต่ตอนนี้เขากับมอบเงินจำนวนมากให้แก่บริษัทที่เพิ่งจะจัดตั้งขึ้นมา…และเป็นบริษัทที่อาจล้มละลายได้ทุกเมื่อ
ซึ่งถ้าบริษัทล้มละลายจริงๆ เขาก็จะต้องสูญเสียเงิน 200 ล้านหยวน!
ทุ่มเงิน 200 ล้านหยวนเพื่อให้แฟนเอาไปเริ่มต้นงั้นหรอ?
มีความรักที่ไม่เห็นแก่ตัวแบบนี้ในโลกด้วยหรอเนี้ย!
“หลินฟาน…”
ดวงตาอันสวยงามของฉินหยู่ซวนที่เพิ่งจะกลับมาคมชัดก็ได้กลับไปขุ่นมัวอีกครั้ง
จากนั้น เธอก็กระโจนเข้าไปในอ้อมแขนของหลินฟานโดยที่ไม่สนใจพี่ลู่กับพี่ฟ่านที่อยู่ใกล้ๆเลย
และพอผ่านไปสักพัก ทั้งสองก็ค่อยๆแยกออกจากกัน
หลินฟานพูด “ตอนนี้ก็ดึกแล้วด้วยสิ พวกเราไปกินข้าวกันก่อนดีไหม”
“อิ้ม” ฉินหยู่ซวนตอบเบา ๆ
และหลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง เธอก็พูดว่า “ฉันขอโทรหาที่ปรึกษาของฉันก่อนนะ ที่ปรึกษาช่วยฉันไว้เยอะมากเลย…”
ในความคิดของหลินฟานตอนนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงศาสตราจารย์หญิงผมสั้น
“ได้เลย ไม่มีปัญหา”
ในขณะเดียวกัน พี่ลู่ที่อยู่ข้างๆก็พูดขึ้นมา “ในที่สุดพี่ก็เข้าใจแล้วว่าทำไมหลินฟานถึงสามารถครองใจนางฟ้าฉินหยู่ซวนเอาไว้ได้ เพราะนายเป็นเทพนั่นเอง!”
หลินฟานพูด “นางฟ้า? นั่นเทียบไม่ได้กับหยู่ซวนของฉันเลยนะ” ขณะที่พูดเขาก็ลูบหัวของฉินหยู่ซวนไปด้วย
พี่ลู่พูดต่อ “พี่คง… ไม่ต้องห่วงน้องสาวแล้วสิอย่างนี้”
จากนั้นเธอก็ถามว่า”ว่าแต่หลินฟาน นายมีพี่ชายหรือน้องชายด้วยหรือเปล่า”
“ฉันมีน้องสาวคนนึง” หลินฟานพูด
“เฮ้อ!” พี่ลู่ถอนหายใจ เธอรู้สึกเหมือนว่าเธอได้พลาดเงินไปหลายร้อยล้านหยวน
และในหว่างที่พูดไปเดินไป พวกเขาก็มาถึงยังร้านอาหารหลี่เจียไค่ด้วยความรวดเร็ว
ด้านนอกของร้านอาหาหหลี่เจียไค่นั้นธรรมดาอย่างมาก
ส่วนในร้านอาหารตกแต่งด้วยสีดำ ทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความหนักแน่น ความยิ่งใหญ่ปนความหรูหรา
พี่ลู่พูดอย่างตื่นเต้น “ในตอนที่พี่มาเรียนที่ชางไห่ครั้งแรก พี่ก็ได้ศึกษาตำนานมากมายเกี่ยวกับหลี่เจียไค่ทางอินเทอร์เน็ต…”
“พี่ได้รู้มาว่าผู้ก่อตั้งหลี่เจียไค่นั้นเป็นข้าราชการระดับสูง!”
“ยิ่งไปกว่านั้น เขายังเคยทำอาหารให้กับเหล่าราชวงศ์ด้วยนะ!”
“แต่หลังจากนั้นเขาก็เกษียณ และมาเปิดร้านอยู่ข้างนอก!”
“พูดอีกอย่างก็คือ อาหารที่พวกเรากำลังจะกิน คืออาหารที่จักรพรรดิเคยกินมาก่อนนั่นเอง!”
“ฉันเดินผ่านร้านนี้มาไม่รู้กี่ครั้งแล้ว แต่ก็ไม่เคยที่จะเดินเข้ามาเลย…เป็นเพราะว่าเงินในกระเป๋าของฉันมันไม่อนุญาตน่ะ”
“แต่วันนี้ เป็นเพราะหลินฟานกับฉินหยู่ซวน ทำให้ฉันมีโอกาสสักที! ฉันจะกินให้หมดร้านเลย!”
ยิ่งพี่ลู่พูดมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งตื่นเต้นและหิวมากขึ้นเท่านั้น
แม้ว่าอาหารจะยังไม่มาเสิร์ฟ แต่กลิ่นที่ลอยเข้ามาในจมูกของเธอก็ทำให้เธออดที่จะกลืนน้ำลายไม่ได้
พี่ฟ่านที่อยู่ถัดจากเธอได้แก้ไขสิ่งที่พี่ลู่พูดออกมาก่อนหน้านี้นิดหน่อย “เจ้าของหลี่เจียไค่ไม่ได้เกษียณออกมา มันเป็นเพราะราชวงศ์ชิงได้ล่มสลายต่างหาก เขาถึงได้ออกมาเปิดร้านข้างนอก แต่ชื่อเสียงและความอร่อยของร้านนี้ถือว่าเป็นของจริงเลยล่ะ มันอร่อยขนาดที่คุณจินกับเฉินหลงยังต้องให้ความยอมรับเลย ”
พี่ลู่อุทานตาม “ใช่แล้ว มันต้องอร่อยมากแน่ๆ!”
“ตึก ตึก ตึก!”
ในเวลานี้ เสียงฝีเท้าค่อยๆดังขึ้นมาจากด้านนอก
จากนั้น ศาสตราจารย์หญิงผมสั้นก็เดินเข้ามา
พี่ฟ่าน พี่ลู่และฉินหยู่ซวนรีบยืนขึ้นพร้อมกับกล่าวด้วยความเคารพ “สวัสดีค่ะ ศาสตราจารย์เฟิง!”
ศาสตราจารย์เฟิงพยักหน้าและกำลังจะพูดทักทาย…
แต่วินาทีต่อมา ดวงตาที่ปกติแล้วจะค่อนข้างเล็กของเธอก็กลมโตขึ้นทันที
จากนั้น เธอก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและกอดแขนของหลินฟานพร้อมกับพูดออกมาอย่างตื่นเต้น “ในที่สุดฉันก็ได้พบนาย ฉันจะไม่ปล่อยให้นายหนีไปไหนได้อีกแน่!”
ตอนนี้ หลินฟานดูเหมือนโจรขโมยกระเป๋าเงินที่ถูกจับได้