เศรษฐีผู้ร่ำรวย:เริ่มจากการได้รับซองแดง 7 พันล้านซอง - ตอนที่ 189 : น้องสาวของฉันอยู่ที่นี่!

หลังจากที่อาเหม่ยทำความสะอาดใบหน้าของเธอไปมาหลายครั้ง เธอก็เงยหน้าขึ้นมาและถามว่า “พี่ชาย พี่สาว หน้าของฉันยังมีอะไรติดอยู่อีกหรือเปล่า”
เสียงของเธอใสและหวานมาก
ซึ่งมันก็เหมือนกับก้อนหินที่ถูกโยนลงไปในทะเลสาบจนเกิดระลอกคลื่นมาทำลายความสงบของสถานการณ์ในตอนนี้
จากนั้น ซูหนิงที่กำลังหน้าแดงก็ก้มศีรษะของเธอลงอย่างเร่งรีบ
หลินฟานหันกลับมาและยิ้ม “เดี๋ยวพี่ดูให้นะ…ไม่มีอะไรติดหน้าแล้วล่ะ”
“เย่!” อาเหม่ยพูดอย่างมีความสุข
ซึ่งทันใดนั้น ชายชราที่ถือตะกร้าไม้ไผ่ก็ค่อยๆเดินเข้ามาแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “หนุ่มน้อย ทักษะการทำฟาร์มของนายดีมากเลย!”
หลินฟานกล่าวว่า “คุณปู่ก็พูดเวอร์เกินไปนะครับ ผมก็เพิ่งเรียนรู้วิธีการปลูกมาไม่นานนี้เอง”
…………
สองวันผ่านไปไวเหมือนโกหก
ในช่วงสองวันที่ผ่านมา หลินฟานลงไปที่แม่น้ำเพื่อจับปลา ปีนต้นไม้เพื่อเก็บผลไม้ เดินขึ้นภูเขาเพื่อเก็บสมุนไพร… และก็เพลิดเพลินกับทัศนียภาพโดยรอบ
นอกจากนี้เขายังทำการปลูกกาแฟพรีเมี่ยมเอาไว้บนเนินเขาอีกด้วย
ซึ่งตอนนี้ เขากับซูหนิงจิงก็ได้เก็บสัมภาระแล้วมานั่งลงบนรถปอร์เช่ คาเยนน์ และหลังจากที่บอกลาคุณยายกับน้องสาวแล้ว เขาก็มุ่งหน้าไปที่สนามบินทันที
ถึงแม้ว่าอากาศบนภูเขาและสิ่งแวดล้อมรอบๆจะดีมากก็ตาม…
แต่หลินฟานก็ไม่อยากอยู่ที่นี่เป็นเวลานาน เขารู้สึกว่ามันไม่ค่อยเหมาะกับเขาเท่าไหร่
แต่ในอนาคตก็ไม่แน่ ตอนแก่เขาอาจจะมาอาศัยอยู่ที่ภูเขาและใช้ชีวิตในการทำสวนแบบนี้ก็ได้
ในเวลานี้ หลินฟานได้ลงมาจากรถปอร์เช่ คาเยนน์และเดินตรงไปที่ทางเข้าสนามบิน
เขาเดินผ่านทางเดินวีไอพีและขึ้นไปนอนบนที่นั่งอันกว้างขวางของเฟิร์สคลาส
“บูม!”
หลังจากที่เครื่องบินส่งเสียงคำรามออกมา ความเร็วก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และสุดท้ายก็ได้ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ราวกับเหยี่ยวผู้สง่างามที่กำลังสยายปีกอยู่กลางเวหา
และประมาณสองชั่วโมงต่อมา เครื่องบินก็ได้ลงจอดสู่ผืนดินอย่างราบรื่น
จากนั้น หลินฟานก็ขับรถปากานี เฟิงเสินไปที่ปานหลงวิลล่า
ซึ่งในตอนที่เขามาถึงปานหลงวิลล่าก็เป็นเวลาที่พระอาทิตย์เริ่มตกดิน
และในขณะที่หลินฟานกำลังเปิดประตู ซูหนิงจิงที่อยู่ข้างๆหลินฟานก็แอบดมกลิ่นของเขาเล็กน้อย และใบหน้าที่สวยงามของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเหมือนกับสีของพระอาทิตย์ที่กำลังตกดินไม่มีผิด
“จ้อก!”
ทันใดนั้นเอง ท้องของหลินฟานก็ส่งเสียงออกมา
ซูหนิงจิงจึงรีบพูดทันทีว่า “เดี๋ยวฉันไปทำอาหารให้กินนะ”
เนื่องจากตู้เย็นในปานหลงวิลล่าของหลินฟานถูกซื้อมาด้วยราคา 100,000 หยวน
จึงทำให้ผักและเนื้อสัตว์ที่ถูกเก็บไว้เป็นเวลาหลายวันไม่เกิดการเน่าเสียนั่นเอง
“ฟู่!”
หลังจากล้างผักและเริ่มทำอาหาร กลิ่นหอมก็ค่อยๆรอยออกมาจากห้องครัว
ซึ่งหลังจากที่เขาได้กินอาหารของชาวดอยอยู่สองสามวัน มันเลยทำให้หลินฟานรู้สึกแปลกๆนิดหน่อยเมื่อได้กลับมากินอาหารแบบเดิม
และหลังจากรับประทานอาหารเสร็จ หลินฟานก็ตรงไปที่ห้องน้ำและอาบน้ำทันที
จากนั้นเขาก็มานอนลงบนโซฟาพร้อมกับเล่นโทรศัพท์มือถืออย่างสบายๆ
ต่อมา ซูหนิงจิงที่ทำความสะอาดห้องครัวกับห้องนั่งเล่นเสร็จก็เดินตรงไปที่ห้องน้ำ
ซึ่งในตอนนี้ หลินฟานที่เล่นโทรศัพท์มือถือมาเป็นเวลานานก็เริ่มรู้สึกเบื่อเล็กน้อย
ดังนั้นเขาจึงหันความสนใจไปที่ระบบลงชื่อเข้าใช้
และเขาก็พึมพำในใจ: สองสามวันที่ผ่านมานี้… ฉันได้แต่เงินอย่างเดียวเลย รวมๆกันก็เป็น 10 ล้านแล้วมั้ง ฉันขออะไรที่แปลกใหม่กว่านี้ทีเถอะ
“เข้าสู่ระบบ!”
【ติ๊ง! ลงชื่อเข้าใช้สำเร็จ ยินดีด้วย คุณได้รับหุ้น 51% ของชายัน 】
ชายันคือร้านขายชานมที่มีชื่อเสียงอย่างมากในเมืองชาชี และก็ถือว่าเป็นแบรนด์ชานมที่รู้จักกันดีทั่วประเทศ
ซึ่งในเมืองชาชีนั้น คุณก็จะสามารถเห็นว่ามีร้านขายชานมของชายันตั้งอยู่เต็มไปหมด
เมื่อเห็นสิ่งนี้ หลินฟานก็แตะที่คางของเขาและพูดว่า “ตอนนี้ฉันได้เป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของชายันอย่างงั้นหรอ? เฮ้อ การลงชื่อเข้าใช้ในวันนี้ให้ของที่ไม่มีประโยชน์กับฉันอีกแล้วสินะ”
ไม่มีประโยชน์งั้นหรอ ?
ชายันมีมูลค่าทางตลาดกว่าหลายหมื่นล้านหยวน!
ซึ่งการที่หลินฟานเป็นผู้ถือหุ้น 51% นั้น ก็หมายความว่าเขาได้รับทรัพย์สินเป็นพันกว่าล้านหยวน!
“ฟึบ!”
ในเวลานี้ ประตูของห้องน้ำได้ถูกเปิดออกและก็มีไอน้ำค่อยๆลอยออกมา
จากนั้น รูปร่างของซูหนิงที่สวมเสื้อผ้าหลวมๆสีขาวกับผมเปียกๆก็แสดงออกมาให้เห็น
และด้วยเหตุนี้ ผมของเธอก็เลยตรงเหมือนกับน้ำตกที่ไหลลงแม่น้ำ
ผิวขาวเหมือนกับหิมะ หน้าสวย หุ่นเป๊ะ!
ควบคู่ไปกับไอน้ำที่ลอยออกมาจากด้านหลังของเธอ…
ทำให้ในขณะนี้ ซูหนิงดูเหมือนกับนางฟ้าอย่างมาก
ซึ่งเมื่อเห็นว่าหลินฟานจ้องมองมาที่เเธอ ซูหนิงก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเขินอาย
และเนื่องจากว่าเธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จ บวกกับไม่ได้ทำการเช็ดเท้าให้แห้ง จึงทำให้ซูหนิงลื่นและกำลังจะล้มกระแทกพื้น
แต่สายตาของหลินฟานนั้นรวดเร็วราวกับเหยี่ยว เขาก้าวไปข้างหน้าและคว้าเอวเรียวๆของเธอไว้ได้อย่างง่ายดาย
ซึ่งเมื่อทั้งสองสบตากัน
เวลาก็เหมือนกับว่าได้ถูกหยุดเอาไว้
“ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก!”
หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ
จากนั้นทั้งสองก็เหมือนกับว่าถูกดึงดูดเข้าหากัน มันใกล้ขึ้นเรื่อยๆ…
และสุดท้าย ค่ำคืนที่เงียบสงัดก็ถูกพังทลายลง
พวกเขาดูดดื่ม…
จนไม่ได้นอนกันทั้งคืน!
…………
วันรุ่งขึ้น เมื่อแสงแดดส่องลงมาที่ขอบหน้าต่าง หลินฟานก็คอ่ยๆลืมตาขึ้นมา
จากนั้นเขาก็เหลือบมองรอบๆเตียงสีขาวและก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเหมือนกับทุกครั้ง
ข้อความปรากฏขึ้นบนหน้าจอ
” ยอดเงินเข้าบัญชี 3,660,000 หยวน ณ เวลา 0.00 นาฬิกา”
จากนั้น หลินฟานก็ค่อยๆลุกขึ้นและเดินออกไปข้างนอก
ซึ่งในเวลานี้ เกี๊ยวทอด ซาลาเปา ไข่ และอาหารอื่นๆ ได้ถูกวางไว้บนโต๊ะก่อนแล้ว
หลินฟานพูด “เมื่อคืนเหนื่อยมากเลยเนอะ เธออย่าลืมพักผ่อนให้เพียงพอด้วยล่ะ”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ซูหนิงจิงก็จำได้ในทันที และใบหน้าสวยๆของเธอก็แดงก่ำในทันใด เธอเขินจนต้องหันหน้าหนีหลินฟาน
เมื่อเห็นสิ่งนี้…
หลินฟานก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
และหลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ หลินฟานก็คุยกับซูหนิงจิงต่อ แต่ทันใดนั้น โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นอย่างรวดเร็ว
“พี่ หนูอยู่ที่เจียงเป่ยนะ!” ทันทีที่กดรับสาย เสียงอันตื่นเต้นของหลินเสี่ยวเหยาก็ดังขึ้น
“ฮะ? ทำไมเธอถึงมาที่เจียงเป่ยล่ะ?” หลินฟานถามด้วยความสงสัย
“พี่ชาย พี่ก็ควรจะต้องดีใจมากๆไม่ใช่หรอที่ได้ยินว่าน้องสาวมาเจียงเป่ย?” หลินเสี่ยวเหยาทำหน้ามุ่ยและบ่นออกมา
หลินฟานพูด “มีความสุขสิ! พี่มีความสุขมากๆเลย! แต่น้องไม่ต้องไปโรงเรียนหรือไง?”
“ฉันสอบปลายภาคเสร็จเมื่อวานนี้ และวันนี้ก็เป็นวันหยุดของฉัน ดังนั้นฉันจึงมาเที่ยวที่เจียงเป่ยกับเพื่อนร่วมชั้นสองคน” หลินเสี่ยวเหยากล่าวอย่างตื่นเต้น
ซึ่งเมื่อหลินฟานได้ยิน เขาก็พยักหน้าและพูดว่า “โอเค พี่เข้าใจแล้วล่ะ ว่าแต่เธออยู่ตรงไหนล่ะ เดี๋ยวพี่จะไปหาตอนนี้เลย!”
“ได้สิ! สถานีตะวันออก ฉันกำลังจะลงที่สถานีตะวันออก!” หลินเสี่ยวเหยากล่าว
หลังจากวางสาย หลินฟานก็เดินออกไปข้างนอกและนั่งบนบิ๊กจีพร้อมกับเหยียบคันเร่งทันที