เศรษฐีผู้ร่ำรวย:เริ่มจากการได้รับซองแดง 7 พันล้านซอง - ตอนที่ 20 : อวดดี , ฉันก็อยากรู้ว่าใครจะกล้าแตะต้อง

เซินเหว่ยทำงานในห้างสรรพสินค้าหยินซานมาหลายปีแล้วและคุ้นเคยกับที่นี่เป็นอย่างดี

ไม่นานเขาก็พารปภ.กลุ่มใหญ่มาถึงที่ประตูร้านขายเสื้อผ้าของ KK

ผานเจิ้งหยางเห็นเซินเหว่ยจากระยะไกล เขารีบตะโกนเรียก “เซินเหว่ย! ฉันอยู่ตรงนี้!”

ขณะที่พูด เขาก็เหลือบมองหลินฟานด้วยท่าทางที่เย็นชา

เหมือนกำลังจะบอกว่า อีกเดี๋ยวแกจะต้องเจอดีแน่!

ซุนเสี่ยวหงที่ตอนนี้ใบหน้าของเธอบวมเหมือนกับหัวหมู มองไปที่คนที่เซินเหว่ยพามา ความรู้สึกกล้าหาญของเธอก็กลับมาอีกครั้ง

เธอชี้ไปที่หลินฟานและกรีดร้อง “เป็นมัน มันตีฉัน! เซินเหว่ย นายช่วยฉันสอนบทเรียนให้กับมันที!”

เซินเหว่ย รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่น่าสังเวชของซุนเสี่ยวหง เขารีบพูดรับปาก”น้องสาวเสี่ยวหง ไม่ต้องกังวลไป พี่จะช่วยคุณสอนบทเรียนให้กับเขาเอง”

จากนั้น เซินเหว่ยก็หันไปพูดกับหลินฟานอย่างดุร้าย “ไอหนุ่ม แกกล้ามาก แกกล้าสร้างปัญหาในห้างหยินซานของเรา! ตอนนี้นายถูกต้องสงสัยว่าขโมยของในห้างหยินซานของเรา!”

“พี่น้องทั้งหลาย จับเขามาแล้วพาไปที่ห้องรักษาความปลอดภัย ฉันจะทำการสอบสวนมันให้เละที่นั่น!”

ความคิดของเซินเหว่ยนั้นง่ายมาก

ขณะนี้มีผู้คนมากมายในห้างหยินซาน

เขาไม่สามารถสอนบทเรียนให้กับหลินฟานในที่สาธารณะได้

ไม่อย่างนั้นฉันอาจจะเดือดร้อนจากเรื่องนี้

แค่หาเหตุผลที่ต้องพาหลินฟานไปที่ห้องรักษาความปลอดภัย เขาก็จะสามารถทำในสิ่งที่ไม่สามารถทำในที่สาธารณะได้

หลินฟานเหลือบมองไปที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่ที่นี่ เขารู้สึกลำบากใจอีกครั้ง

ในตอนแรก หลินฟานคิดจะสอนบทเรียนให้กับคนที่ผานเจิ้งหยางโทรเรียกมา

อย่างไรก็ตาม คนเหล่านี้เป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของห้างสรรพสินค้าหยินซาน ทั้งหมดนี่ก็เป็นพนักงานของเขาเองไม่ใช่เหรอ?

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลินฟานก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วโทรออกทันที

เซินเหว่ยเห็นหลินฟานกำลังโทรหาใครบางคน เขาจึงเริ่มพูดจาเยาะเย้ยออกมา “คิดจะโทรหาใครกัน ฉันเองก็อยากจะรู้ว่ามีใครที่กล้าออกมาปกป้องคนที่มีปัญหากับห้างหยินซานของเรา!”

เมื่อเห็นดังนั้น เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งหมดก็หยุดแล้วจ้องไปที่โทรศัพท์ของหลินฟาน ดูเหมือนว่าพวกเขาต้องการรู้ว่าหลินฟานจะโทรไปหาใคร

…

สำนักงานใหญ่ของหยินซานกรุ๊ป ณ ห้องประชุม

ซงจื้อเฟิง ประธานคณะกรรมการกำลังจัดการประชุมระดับสูงกับผู้จัดการทั่วไปร่วมกับคณะกรรมการและผู้บริหารคนอื่นๆ ของบริษัท

ในขณะนั้นเองโทรศัพท์ของซงจื้อเฟิงก็สั่นขึ้น

ซงจื้อเฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาเกลียดการที่มีอะไรมาขัดจังหวะระหว่างการประชุม เขาหยิบโทรศัพท์และกดวางสายก่อนที่จะอ่านชื่อคนที่โทรมาซะอีก

แต่เมื่อเขาวางสายไปแล้ว ซงจื้อเฟิงก็สังเกตุเห็นชื่อของคนที่โทรมา รูม่านตาของหดเล็กลง

ซงจื้อเฟิงไม่ลังเลเลย เขารีบต่อสายโทรกลับไปทันที

“คุณหลิน มีอะไรรึเปล่า” ซงจื้อเฟิงกล่าวอย่างระมัดระวัง

“ตอนนี้ผมถูกรปภ.หลายสิบคนล้อมอยู่ข้างในห้างหยินซานในชิงซี พวกเขาอ้างว่าผมสร้างปัญหาและขโมยของในห้างหยินซาน ตอนนี้พวกเขาต้องการที่จะจับผมและพาผมไปที่ห้องรักษาความปลอดภัย!”

หลังจากที่หลินฟานพูดจบเขาก็กดวางสายทันที

ซงจื้อเฟิงได้ยินเรื่องนี้ และเหงื่อที่เย็นเยียบก็ออกมาเต็มหน้าผากของเขา

เขาพึ่งได้ฟังอะไร

หลินฟาน … กำลังถูกล้อมด้วยเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายสิบคนของห้างหยินซานใน ชิงซี?

พวกนั้นยังบอกว่าเขาสร้างปัญหาด้วย?

ขโมยของเหรอ?

รปภ.พวกนี้…กล้าขนาดนี้ได้ยังไง? !

พวกนั้นรู้ไหมว่าหลินฟานเป็นเจ้าของหุ้นถึง 51% ของหยินซานกรุ๊ป

ถึงแม้หลินฟานจะสร้างปัญหาจนห้างสรรพสินค้าหยินซานทั้งหมดพังยับเยิน แต่นั่นก็ไม่นับเป็นปัญหาเสียด้วยซ้ำ

ส่วนเรื่องขโมยของ?

อย่ามาตลก! แม้ว่าเขาจะเป็นคนมอบทุกอย่างที่อยู่ในห้างสรรพสินค้าให้กับหลินฟาน หลินฟานก็อาจจะไม่เห็นค่าของมันด้วยซ้ำ!

เป็นโชคดีที่หลินฟานตัดสินใจที่จะรอรับแต่เงินปันผล และจะไม่เข้ามาก้าวก่ายการบริหารของเขา แต่ดูตอนนี้สิ หลินฟานกำลังมีปัญหาอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าหยินซานที่เขาดูแล

ไอ้รปภ.พวกนี้! กล้า…กล้าหาเรื่องเขางั้นเหรอ!

“ไอ้พวกบัดซบ!” ซงจื้อเฟิงสาปแช่งออกมา

ผู้คนระดับสูงในห้องประชุมต่างมองหน้ากันหลังจากได้ยินคำพูดนั้น

ซงจื้อเฟิงไม่เคยคุยโทรศัพท์ในที่ประชุม

แต่วันนี้เขาคุย

และระหว่างที่เขาคุย เขาก็ระมัดระวังมาก น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยคำเยินยอ

ในที่สุดซงจื้อเฟิงที่ไม่เคยโกรธก็ตะโกนออกเสียงดัง

แซ่หลิน?

เขาเป็นคนลึกลับที่เพิ่งซื้อหุ้น 51% ในของหยินซานกรุ๊ปใช่ไหม?

ผู้บริหารทุกคนล้วนคาดเดาอยู่ในใจ

แต่ซงจื้อเฟิงเพิกเฉยต่อทุกคน เขารีบเปิดแล็ปท็อปตรงหน้าเขา หลังจากค้นหาบางอย่างสักครู่ เขาก็โทรไปที่หมายเลขของโจวเฉิงจุนผู้จัดการทั่วไปของจังหวัดชิงซีอย่างเร่งรีบ

…

หลังจากหารือเรื่องธุรกิจกับลูกค้าแล้ว โจวเฉิงจุนก็ขับรถตรงไปที่ลานจอดรถของห้างสรรพสินค้าหยินซาน เขากำลังเดินกลับไปที่สำนักงานเพื่อดำเนินการเอกสารบางอย่าง

ในตอนนี้เอง โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าของเขาก็ดังขึ้น

เขาเหลือบมองอย่างไม่ใส่ใจ

วินาทีต่อมา รูม่านตาของโจวเฉิงจุนหดตัวลงอย่างกะทันหัน และหัวใจของเขาก็เต้นรัวอย่างรวดเร็ว

โจวเฉิงจุนเป็นคนที่เอาใจใส่อย่างมากกับพวกคนใหญ่คนโต เขาได้จัดเก็บหมายเลขของผู้บริหารระดับสูงของบริษัทไว้ในเครื่อง

และสายนี้… มันมาจากประธานซงจื้อเฟิง!

โจวเฉิงจุนกดปุ่มรับด้วยความตื่นเต้น

“สวัสดีครับท่านประธาน”

“โจวเฉิงจุน นายเป็นผู้จัดการได้ยังไง นายกินแต่อาหารสุนัขเข้าไปหรือไง แค่รปภ.สิบกว่าคนก็ดูแลไม่ได้หรือไง!” ซงจื้อเฟิงคำรามด้วยความโกรธ

โจวเฉิงจุนไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะถูกด่า เขาเต็มไปด้วยความสับสน “ท่านประธาน ผมไม่เข้าใจ…”

“ยังไม่เข้าใจเหรอ โอเค! ถ้าอย่างนั้นบอกฉันหน่อยว่าทำไมยามรักษาความปลอดภัยหลายสิบคนในห้างสรรพสินค้าหยินซาน กำลังล้อมจับหลินฟานที่เป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของหยินซานกรุ๊ป?” จื้อเฟิงตะโกนอย่างโกรธจัด

ฮึ่ม!

โจวเฉิงจุนรู้สึกเหมือนกับว่ามีระเบิดมาระเบิดเข้าที่หูของเขา โจวเฉิงจุนรู้สึกตกตะลึงจนพูดไม่ออก

เมื่อเร็ว ๆ นี้ เขาได้ยินมาจากข่าวลือว่ามีบุคคลลึกลับซื้อหุ้น 51% ของหยินซานกรุ๊ป และได้กลายเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของหยินซานกรุ๊ป

ตอนนี้ ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดถูกล้อมอยู่ในห้างที่เขาดูแลอยู่ และกำลังจะถูกรปภ.จับ?

นี่…เป็นเรื่องใหญ่!

เรื่องใหญ่มาก!

โจวเฉิงจุนพูดด้วยความตื่นตระหนก: “ท่าน…ประธาน อาจมีความเข้าใจผิดกันในเรื่องนี้…ผมเพิ่งจะกลับมาจากการหาลือทางธุรกิจ ผมจะรีบไปที่ห้างหยินซานในทันที…”

“เร็วเข้า! จำไว้ ห้ามให้คุณหลินฟานเป็นอะไรไป ไม่อย่างนั้น ฮึ่ม!” ซงจื้อเฟิงวางสายหลังจากเสียงพูดจบ

เดิมทีโจวเฉิงจุนซึ่งกำลังเดินช้าๆ ไปที่สำนักงานของห้างสรรพสินค้าหยินซาน แต่ตอนนี้เขาไม่กล้าเดินช้าๆอีกต่อไป และรีบวิ่งไปข้างในห้างสรรพสินค้าด้วยความเร็ว 100 เมตรชาย

เนื่องจากวิ่งด้วยความเร็วสูง โจวเฉิงจุนจึงเสียหลักล้มลงกับพื้น

แต่เขาไม่ได้สนใจหัวเข่าที่เป็นแผลเลย เขาลุงขึ้นมาอย่างทุลักทุเลและรีบวิ่งต่อด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด

…

หน้าร้านขายเสื้อผ้า KK

หลังจากที่หลินฟานกดวางสาย เซินเหว่ยสังเกตุเห็นว่าเริ่มมีคนจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆมองมาที่พวกเขา

เขารู้สึกว่าเขาไม่สามารถรอเวลาได้อีกต่อไป ไม่เช่นนั้น บางที… มันอาจจะกลายเป็นปัญหาแก่ตัวเขาเอง

จากนั้นเซินเหว่ยก็ตะโกนว่า “พี่น้อง อย่ารอช้า รีบพาคนก่อปัญหาและขโมยของไปที่ห้องรักษาความปลอดภัย!”

เมื่อเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยได้ยินสิ่งที่เซินเหว่ยพูด พวกเขารีบเข้าไปจับหลินฟานทันที

แต่ในขณะนั้น เสียงคำรามแห่งความโกรธก็ดังขึ้นมาจากระยะไกล

“พวกสารเลว ฉันก็อยากจะเห็นว่าใครมันกล้าแตะต้องคุณหลิน!”