เศรษฐีผู้ร่ำรวย:เริ่มจากการได้รับซองแดง 7 พันล้านซอง - ตอนที่ 25 : รักแรกพบ ‚ ฝาแฝด

ทำคะแนนได้ถึงสองครั้งติดต่อกัน ซงหยี่, เกาจวงและเฮยด้าทุกคนต่างแสดงสีหน้าตกใจ

เมื่อรอบใหม่เริ่มต้นขึ้น ทั้งสามคนก็พุ่งเข้าหาห่วงทันทีเพื่อที่จะทำแต้มอย่างรวดเร็ว

พวกเขาต้องการทำแต้มในเวลาอันสั้นจึงรีบชู๊ตออกไป

แต่ว่า…

เมื่อคนเราต้องการอะไรบางสิ่ง … มันก็มักจะมีอะไรมาขัดกับความปรารถนาอยู่เสมอ

“ตุบ!”

ลูกบาสกำลังหมุนอยู่รอบๆ ห่วง และสุดท้ายมันก็กลิ้งออกมา

ทั้งสามตกใจเมื่อเห็นลูกบาสกลิ้งออกมาจากห่วง พวกเขาจึงรีบกระโดดขึ้นเพื่อที่จะคว้าลูกที่ลอยอยู่กลางอากาศ

แต่ไม่เร็วพอ

หมายเลข 3 กระโดดคว้าลูกบาสมาไว้ได้แล้วรีบส่งไปที่หลินฟาน

เขารู้สึกยอมรับในความเก่งของหลินฟาน

เขาต้องการให้ หลินฟานเป็นผู้นำทีมในการทำแต้ม

แต่ด้วยความเร่งรีบ ทำให้เขาออกแรงส่งมากเกินไป ทิศทางของลูกบาสเลยคลาดเคลื่อนไปด้วย

แม้แต่หลินฟานก็ไม่สามารถไปรับลูกส่งนั้นได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงมองดูมันลอยออกจากสนามไป

ทันใดนั้น ก็มีหญิงสาวในชุดสีน้ำเงินและชุดสีแดง เดินเข้ามาพอดี

พวกเธอมองเห็นลูกบาสที่กำลังพุ่งเข้ามา แต่ด้วยความแรงของลูกบาสที่พุ่งมา ทำให้ยากที่จะหลบพ้น

ใบหน้าที่สวยงามของทั้งสองสาวซีดลงทันที

ทันใดนั้น จู่ๆก็มีชายร่างสูงปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าพวกเธอและจับลูกบาสไว้

ชายร่างสูงคนนั้น…ก็คือหลินฟานนั่นเอง

หลินฟาน หันกลับมามองพวกเธอและพูด”คุณทั้งสองคนไม่เป็นไรใช่ไหม”

ดวงตาเฉียบคม จมูกโด่ง ริมปากบาง…

ในเวลานี้ ในสายตาของสาวงามทั้งสองดูเหมือนจะเห็นหลินฟานเหมือนกับเทพบุตรที่ลงมาจากท้องฟ้าภายใต้เมฆมงคลหลากสีสัน พวกเธอตกอยู่ในภวังค์

【ติ๊ง! เสน่ห์ออร่า รักแรกพบ! 】

【ติ๊ง! เสน่ห์ออร่า รักแรกพบ! 】

หลินฟาน ผงะเมื่อเขาได้ยินเสียงข้อความที่ดังขึ้นในใจ

แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะละสายตาจากสองสาวสวยตรงหน้าของเขา

และทันใดนั้น หลินฟาน ก็ได้ค้นพบว่านอกจากสีเสื้อผ้าของสองสาว อย่างอื่นก็แทบจะเหมือนกันหมด

เหมือนกับใบหน้าที่เหมือนกับตุ๊กตา ผิวขาว ร่างกายที่เติบใหญ่เหมือนกันเป๊ะๆ (oYo)!

เป็นแฝดกันสินะ!

จากนั้น หลินฟานก็ได้เปิดใช้ ทักษะดวงตาแห่งความจริง เพื่อมองดูทั้งสองคน

หญิงสาวชุดสีฟ้า

[คะแนนรูปร่างหน้าตา: 95]

【คะแนนความชอบ: 99】

หญิงสาวชุดแดง

[มูลค่าหน้าตา: 95]

【คะแนนความชอบ: 99】

ทั้งคู่มีคะแนนหน้าตาถึง 95 คะแนนและความชื่นชอบของพวกเธอก็มากถึง 99 คะแนน!

ต้องรู้ไว้ก่อนว่าคะแนนเต็มสำหรับค่ารูปลักษณ์และความชื่นชอบ มากที่สุดคือ 100 คะแนนเท่านั้น!

สาวงาม งามอย่างกับเทพธิดา!

นอกจากนี้ฝาแฝดทั้งสองดูเหมือนจะตกหลุมรักหลินฟาน!

เป็น…เพราะฉันช่วยพวกเธอจากลูกบาส?

เมื่อเห็นว่าหลินฟานกำลังจ้องมองมาที่เธอ สองสาวก็หน้าแดงราวกับมะเขือเทศ

ในขณะนี้ ซงหยี่ที่อยู่ไกลออกไปก็ถามขึ้นมา “หลินฟาน โอเคดีไหม”

หลินฟาน ตอบกลับว่า “โอเคดี!”

“ถ้างั้นก็ดื่มก่อนน้ำเถอะ!” ซงหยี่โยนขวดน้ำในขณะที่เขาพูด

หลินฟานรู้สึกกระหายน้ำเล็กน้อย เขาจึงเปิดฝาขวดน้ำออกและยกขึ้นดื่มทันที

จากนั้นเขาก็โยนลูกบาสไปให้ซงหยี่

สตรีทบาส เริ่มต้นอีกครั้ง!

แต่รอบนี้แตกต่างจากเกมที่แล้วๆมา

นอกสนามบาสที่เคยว่างเปล่า กลับมีฝาแฝดคู่นึงยืนดูอยู่

พวกเธอยืนดู หลินฟานที่กำลังเลี้ยงบาสและตั้งรับด้วยความตื่นเต้น…

ยิ่งเห็นฉากตอนที่หลินฟานชู๊ตบาส หัวใจของทั้งสองก็เต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง

ขณะที่หลินฟานกำลังจะยกเครื่องดื่มขึ้นมาจิบ สาวสวยฝาแฝดก็ปรากฏตัวต่อหน้าหลินฟาน พร้อมกับยืนถือขวดน้ำดื่มให้เขา

หลินฟานถามขึ้น “ให้ฉันหรอ?”

สาวงามทั้งสองพยักหน้าตอบงึกๆ

หลินฟานเองก็ยินดีและรับไว้ เขาเปิดเครื่องดื่มชูกำลังขวดแรกที่ได้รับมาจากแฝดในชุดสีน้ำเงิน เขายกขึ้นดื่มทันที

แฝดในชุดสีน้ำเงินแสดงรอยยิ้มบนใบหน้าที่สวยงาม เธอคล้ายกับตุ๊กตากระเบื้องที่บอบบาง และในตอนที่เธอยิ้มมันก็เผยให้เห็นเขี้ยวขนาดเล็ก

แฝดในชุดสีแดง ตาของดุจอัญมณีของเธอเต็มไปด้วยความคาดหวัง

หลินฟานลังเลเล็กน้อย แต่สุดท้ายเขาก็เปิดขวดเครื่องดื่มขวดที่สองแล้วดื่มอีกครั้ง

ทันใดนั้น แฝดในชุดสีแดงก็มีรอยยิ้มอันแสนหวานปรากฏขึ้นบนใบหน้า

ซงหยี่มองฉากนี้จากระยะไกล เขามองดูขวดน้ำดื่มที่ว่างเปล่าของเขา จากนั้นก็มองไปที่ขวดน้ำดื่มทั้งสองขวดในมือของหลินฟาน ซงหยี่เห็นแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย

สุดท้ายเกมก็ยังคงดำเนินต่อไป

หลินฟานมีทักษะการเล่นบาสระดับมือโปร ควบคู่ไปกับพลังของร่างกายที่มากกว่าคนทั่วไป และยังมีทักษะมุ่งมั่นเต็มที่อีก

มีข้อได้เปรียบมากมายขนาดนี้แล้วจะให้เขาแพ้ได้อย่างไร?

สตรีทบาสได้เริ่มเล่นมามากว่าสองชั่วโมงแล้ว

ในที่สุดทีมของซงหยี่ ก็เป็นฝ่ายพ่ายแพ้

ซงหยี่นอนอยู่บนพื้นคล้ายกับสุนัขลิ้นห้อย เขาพูดอย่างยากลำบาก “หลินฟาน นายไม่ได้เล่นบาสเก็ตบอลนานแล้วจริงๆใช่ไหม”

“จริงสิ” หลินฟานตอบสั้นๆ

หลังจากที่ซงหยี่ได้ยินอย่างนั้น ก็ได้มีเหงื่อไหลลงมาเข้าที่ตาของเขา

ทันใดนั้นก็มีน้ำตาไหลออกมาจากหางตาของเขา

หลินฟานไม่ได้มองไปที่ซงหยี่ เขาเดินตรงไปหาสองฝาแฝดก่อนจะพูด “ขอบคุณสำหรับน้ำดื่มของพวกเธอนะ”

สองสาวงามพยักหน้าเพื่อตอบรับคำขอบคุณของหลินฟาน

จากนั้นพวกเธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือ และยื่นออกมาพร้อมกับมองที่หลินฟานด้วยสายตาคาดหวัง

หลินฟานถาม “คุณ… พวกคุณต้องการเพิ่มเพื่อนในวีแชทเหรอ”

สาวงามทั้งสองพยักหน้าอย่างพร้อมเพรียง

หลินฟานพูด “ก็ได้”

ขณะพูดเขาก็เปิดอินเทอร์เฟซของเขาเพื่อเพิ่มเพื่อนในวีแชท

สองสาวงามเห็นเช่นนี้ นัยน์ตาที่งามดุจอัญมณีก็เปร่งประกายเหมือนกับดวงดาว

จากนั้นทั้งสองคนก็ถือโทรศัพท์ไว้ในอ้อมแขนอย่างแน่นหนา ราวกับว่าพวกเธอกำลังถือสมบัติล้ำค่าโดยไม่อยากจะสูญเสียมันไป

หลินฟานพูด “ฉันจะกลับไปที่หอพักแล้ว พวกคุณก็ควรกลับกันได้แล้ว ข้างในนี้ค่อนข้างร้อน”

สองฝาแฝดพยักหน้าซ้ำๆ

…

ที่หอพัก

ขณะที่เจิ้งจินเป่ากำลังเล่นเกมอยู่ เขาก็หับไปมองที่ หลินฟานและซงหยี่ที่มีเหงื่อออกท่วมตัว เขาหัวเราะและถามว่า “หลินฟาน นายไม่ได้เล่นบาสมานานแล้วหนิ เป็นอย่างไรบ้างหล่ะ?

“อย่าพูดคำว่าไม่ได้เล่นบาสมานานแล้วอีกเป็นอันขาด!” ซงหยี่ตะโกน

เมื่อซงหยี่นึกถึงถ้อยคำเหล่านี้แล้วเขาก็เริ่มรู้สึกเจ็บปวดในใจ

“นายไม่รู้หรอก เพียงแค่หลินฟานมีลูกบาสอยู่ในมือ เขาก็สามารถทำแต้มได้อย่างง่ายดาย ! เราเล่นมานานกว่าสองชั่วโมง ทีมของฉันทำคะแนนได้เพียง 2 แต้มเท่านั้น!”

ซงหยี่พูดมากเกินไป หยาดเหงื่อที่หน้าผากของเขาได้ไหลเข้าที่ตาอีกครั้ง

และจู่ๆ น้ำตาของเขาก็ไหลออกมา

เจิ้งจินเป่าหัวเราะและพูด “ก็แค่เล่นบาสเอง นายถึงขั้นร้องไห้เลยเหรอ”

ซงหยี่โต้กลับ: “ฉันไม่ได้ร้องไห้!”

อย่างไรก็ตาม น้ำตาของเขาก็ยังคงไหลไม่หยุด

เจิ้งจินเป่ามองดูท่าทางตลกๆ ของซงหยี่ มันทำให้เขาหัวเราะออกมาเสียงดัง

ซงหยี่พูดขึ้นอย่างไม่พอใจ “ฉันเล่นบาสเพื่ออะไรรู้ไหม ฉันจะบอกให้ เพื่อดึงดูดสาวๆ ยังไงหล่ะ”

“ฉันเล่นบาสที่มหาวิทยาลัยเจียงเป่ย แทบทุกวัน แต่ก็ยังไม่มีสาวๆคนไหนมาขอวีแชทของฉันเลย!”

“ตรงข้ามกันกับหลินฟาน นายมาเล่นบาสที่มหาวิทยาลัยเป็นครั้งแรก แต่กลับมีฝาแฝดซื้อน้ำดื่มมาให้พร้อมกับขอวีแชทอีก!”

ทันทีที่เขาพูดแบบนี้ เจิ้งจินเป่าก็หยุดหัวเราะและรีบถาม “อะไรนะ! ฝาแฝด พวกเธอสวยไหม?”

ซงหยี่ “หุ่นเป๊ะ หน้าเด็กกับรอยยิ้มที่แสนจะน่ารัก!”

“โอ้พระเจ้า!”

เจิ้งจินเป่าตะโกนขึ้นไปบนเพดาน ไขมันทั่วทั้งร่างกายของเขาก็สั่นสะท้าน

เจิ้งจินเป่าเอามือทาบอกของเขาแน่น ราวกับว่าเขาพึ่งถูกต่อยใส่อย่างรุนแรง