เศรษฐีผู้ร่ำรวย:เริ่มจากการได้รับซองแดง 7 พันล้านซอง - ตอนที่ 33 : รอคุณอยู่ , สิ้นหวัง

วันรุ่งขึ้น ท้องฟ้าแจ่มใสและสายลมพัดผ่าน

ณ ห้อง 104 ในห้องนอน.

หม่าจงเป็นคนแรกที่ตื่นขึ้นเหมือนทุกครั้ง

จากนั้นเขาก็ค่อยๆปลุก หลินฟาน,เจิ้งจินเป่าและซงหยี่ ให้ตื่นกันได้แล้ว

ช่วงเช้าของวันนี้เป็นคาบเรียนคณิตศาสตร์ และวิธีการบรรยายของศาสตราจารย์เฒ่าคนนี้ค่อนข้างน่าเบื่อและล้าสมัย

หลินฟานฟุบหน้าลงบนโต๊ะแล้วนึกถึงเพลงกล่อมเด็กจากนั้นก็ผล็อยหลับไป

อย่างไรก็ตาม หลินฟานรู้สึกว่าการนอนบนโต๊ะระหว่างเรียนนั้นสบายกว่านอนในหอพักหรือแม้แต่ห้องนอนของโรงแรม มันช่างหอมหวานและรู้สึกดีจริงๆ

หรือบางทีนี่คงจะเป็นข้อดีของการเลือกไปมหาวิทยาลัยสำหรับเขา ?

ตอนเที่ยง ขณะกำลำลังรับประทานอาหารในโรงอาหาร โทรศัพท์ของ หลินฟานก็ขึ้นสั่นเล็กน้อย

12:00 น.

ซองแดงปรากฏขึ้น

“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 5 หยวน”

“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 3000 หยวน”

……

“ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีด้วย คุณได้รับทักษะลายมือของผู้เชี่ยวชาญ ”

“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 10,000 หยวน”

“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับการ์ดอัปเกรดระดับทักษะ”

วันนี้หลินฟานได้รับเงินจากซองแดงจำนวนรวมกว่า 50,000 หยวน

และแน่นอนว่าถ้าเป็นเงิน จะได้มากได้น้อยมันก็ไม่ค่อยสำคัญกับเขาเท่าไหร่

หลินฟาน จดจ่ออยู่กับทักษะลายมือของผู้เชี่ยวชาญและการ์ดอัปเกรดระดับทักษะ

[ลายมือของผู้เชี่ยวชาญ: มีความสามารถในการเขียนด้วยลายมือที่สวยงาม เพิ่มเสน่ห์เฉพาะตัว】

ในอดีต หลินฟานเคยฝึกฝนการคัดลายมือพวกนี้มาก่อน

แต่ผลลัพธ์มันไม่เป็นที่น่าพอใจสักเท่าไหร่

และตอนนี้เขาก็ได้ความชำนาญด้านการเขียนอักษรมาอย่างง่ายดาย หลินฟานรู้สึกมีความสุขมาก

[การ์ดอัปเกรดระดับทักษะ: คุณสามารถเพิ่มระดับของทักษะได้ การเรียนรู้ทักษะที่ลึกลับมากขึ้นนั้นจะทำให้คุณแข็งแกร่งขึ้น 】

เพิ่มระดับทักษะ?

ดวงตาของหลินฟานเป็นประกายเล็กน้อย

[ทักษะ: ทักษะการขับรถอย่างมืออาชีพ, ออร่าเสน่ห์ (โอกาส 5% ที่จะกระตุ้นความรักตั้งแต่แรกเห็น, ไม่สามารถลืมได้ ), ทักษะการโจมตีที่สวยงาม, ทักษะยอดนักดื่ม, มุ่งมั่นเต็มที่ (โอกาส 5% ที่จะทำให้เกิดแสงวูบวาบขึ้น), ความรู้คณิตศาสตร์ระดับศาสตราจารย์, ดวงตาแห่งความจริง , ทักษะบาสระดับมือโปร การเล่นเปียโนระดับมืออาชีพ, ลายมือของผู้เชี่ยวชาญ 】

หลินฟานครุ่นคิดอยู่สักครู่ แต่เขาก็ไม่ได้อัประดับทักษะในทันที

เพราะทักษะเหล่านี้ล้วนดีมากอยู่แล้ว

หากสามารถอัพเกรดได้ทุกระดับพร้อมกัน หลินฟานคงจะมีความสุขมากกว่านี้

แต่เขาสามารถเลือกได้เพียงทักษะใดทักษะหนึ่ง เขาเลยต้องใช้เวลาคิดเกี่ยวกับมัน

ในเวลานี้ซงหยี่ที่อยู่ข้างๆก็พูดขึ้นว่า “พี่ฟาน เพื่อนฉันมาเล่นบาสตอนเที่ยงกันอีกแล้ว พี่จะไปเล่นบาสด้วยกันไหม?”

หลินฟานนอนหลับมาทั้งวันตั้งแต่เมื่อเช้านี้ การไปเล่นบาสก็คงช่วยให้เค้าตื่นจากความงัวเงียนี้ได้

ดังนั้นหลินฟานจึงพยักหน้าและพูดว่า “ตกลง”

ซ่งหยี่ได้ยินดังนั้น ใบหน้าแห่งความสุขของเขาก็ปรากฏขึ้นให้เห็น

หลังจากอาหารกลางวัน หลินฟานและซ่งหยี่ก็ได้มาที่สนามบาสทันที

และที่สนามบาส ก็ได้มีชายฉกรรจ์และชายแปลกหน้าสามคนสวมเสื้อแข่งรออยู่ที่สนามแล้ว

หลังจากเห็นหลินฟาน เฮยด้าก็รีบลุกขึ้นพร้อมกับยิ้มโชว์ฟันขาวและพูดอย่างมีความสุข “พี่ฟาน วันนี้คุณมาเล่นบาสด้วยหรอเนี่ย!”

เมื่อเขาพูดจบ เฮยด้าก็ทำท่าจะเข้ามากอดหลินฟ่าน

แต่หลังจากเห็นคราบเหงื่อบนร่างกายของเขาแล้ว หลินฟานถึงกับผงะถอยหลังแล้วรีบพยักหน้าเคร่งขรึมและพูดว่า “ฉันอยากออกกำลังกายนิดหน่อย”

เฮยด้าไม่ได้โกรธที่หลินฟานหลีกเลี่ยงการกอดของเขา เขายังคงยิ้มและพูด”ออกกำลังกายนี่แหละดี ชีวิตนี้เกิดมาเพื่อออกกำลังกาย!”

จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ชายสามคนที่สวมเสื้อแข่งอยู่แล้วพูด “พวกเขาอยู่ในทีมบาสของมหาวิทยาลัย”

เฮยด้าก็พูดเสียงดังไปทางกลุ่มนักบาส “ฉัน พี่ฟานและซงหยี่คุ้นเคยกันอยู่แล้ว เราไม่ต้องสุ่มเพื่อหาทีม”

ชายสามคนในเสื้อแข่งต่างก็รู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย

ในหมู่ของพวกเขา ชายร่างสูงในเสื้อหมายเลข 4 ถามด้วยความสงสัย “นายแน่ใจหรอ”

นี่เฮยด้ายังจำได้ไหมเนี่ย ว่าพวกเขาทั้งสามคนเป็นสมาชิกทีมบาสของมหาวิทยาลัย

และเคยเข้าร่วมลีกบาสเกตบอลของมหาวิทยาลัย

นอกจากนี้ พวกเขาทั้งสามคนเคยเล่นบาสกับเฮยด้าและซงหยี่มาก่อน และพวกเขารู้ดีว่าทักษะการเล่นของเฮยด้าและซงหยี่นั้นอยู่ในระดับปานกลางเท่านั้นเอง

ถึงรู้อย่างนี้แล้ว พวกนายก็ยังต้องการอยู่ด้วยกัน 3 คนอีก?

นี่ไม่ใช่การดูถูกหรอ?

เฮยด้าพูด “แน่นอน! เอาล่ะมาเริ่มกันเลยดีกว่า ซงหยี่และพี่หลินมีเรียนต่อในตอนบ่ายน่ะ”

ทั้งสามมองหน้ากันและพยักหน้า

เนื่องจากเฮยด้ากล้าที่จะท้าทายพวกเขา พวกเขาเองก็จะทำให้เฮยด้าได้รู้ว่านักกีฬากับคนที่แค่เล่นบาสเฉยๆ ระดับมันต่างกันขนาดใหน

อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าพวกเขาก็พบว่าพวกเขาคิดผิด

เมื่อสตีทบาสได้เริ่มต้นเฮยด้าและซงหยี่ได้บาสมา และทุกครั้งที่พวกเขามีโอกาส พวกเขาจะส่งต่อให้หลินฟานทันที

และหลินฟานก็แค่ทำตามความคาดหวังของพวกเขา การเลี้ยงบาส ครอสโอเวอร์ ลูกจั้มช็อต เลย์อัพ ลูกสามคะแนน…ทั้งหมดนี่คือความสามารถของหลินฟาน

เพื่อยับยั้งการบุกของหลินฟาน พวกเขาไม่ลังเลเลยที่จะใช้คนสองคนเพื่อป้องกันเอาไว้

แต่มันก็ยังไร้ประโยชน์

เพราะหลินฟานสามารถหาช่องทางในการทำคะแนนได้ทุกครั้ง!

บาสคือกีฬาที่ใช้พลังงานร่างกายอย่างมาก

ไม่นานหลังจากนั้นหลินฟานและคนอื่นๆต่างก็มีเหงื่อไหลออกมา

พวกเขาสามคนหอบอย่างหนักและขอเวลาพักสักครู่หนึ่ง

ในขณะนั้น ร่างที่สวยงามทั้งสองร่างก็ปราฏขึ้นหลังแป้นบาสพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า

นั่นก็คือสาวสวยฝาแฝดในชุดสีแดงและน้ำเงินในคราวก่อนนั่นเอง

พวกเธอทั้งสองคนต่างถือขวดน้ำดื่มอยู่ในมือ และจ้องไปที่หลินฟานด้วยสายตาคาดหวัง

หลินฟานผงะไปครู่หนึ่ง สุดท้ายเขาก็เดินเข้าไปหาแล้วถาม “ซื้อมาให้ฉันเหรอ?”

สาวงามทั้งสองพยักหน้างึกๆสองสามที

หลินฟานไม่ได้คิดอะไรมาก เขาเปิดฝาขวดน้ำและยกขึ้นดื่ม

หลินฟานเปิดฝาน้ำขวดที่สองแล้วจิบไปอีกหนึ่งอึก

แน่นอนว่า ใบหน้าของฝาแฝดทั้งสองนั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ไม่สามารถปกปิดไว้ได้เลย เผยให้เห็นเขี้ยวเล็กๆ คล้ายเม็ดข้าวสองซี่ น่ารักมาก

จากนั้น หลินฟานก็แอบสังเกตทั้งสองอย่างลับ ๆ ด้วยดวงตาแห่งความจริง

สาวชุดสีฟ้า

【คะแนนรูปร่างหน้าตา 95】

【คะแนนความชอบ: 99】

สาวชุดสีแดง

【คะแนนรูปร่างหน้าตา 95】

【คะแนนความชอบ: 99】

ตั้งแต่เขาเพิ่มบัญชีวีแชทกับพวกเธอ หลินฟานก็ไม่เคยส่งข้อความถึงสาวงามฝาแฝดเลย

สาวงามฝาแฝดเองก็ไม่ได้ส่งข้อความมาหาหลินฟาน

หลินฟานจึงเชื่อว่าระดับความชอบจะค่อยๆ ลดลงเรื่อยๆเอง

แต่เขาคิดผิด คะแนนความชอบยังคงอยู่ที่ 99 คะแนนเหมือนเดิม!

ทำไมกันนะ?

เมื่อหลินฟานเดินกลับมาในสนามบาส เฮยด้าก็เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม “ฉันก็ว่า…ฝาแฝดคู่นี้มักจะแวะมาที่สนามบาสทุกวัน ตอนแรกฉันก็สงสัยว่าพวกเธอมาหาใครกันแน่”

“กลายเป็นว่าพวกเธอมารอเจอพี่ฟานอยู่นี่เอง!”

“พี่ฟาน คุณสุดยอดจริงๆ!” หลังจากที่เฮยด้าพูดจบ เขาก็ยกนิ้วโป้งให้หลินฟาน

เมื่อหลินฟานได้ยินอย่างนั้นแล้วเขาถึงกับผงะอีกครั้ง

สาวงามฝาแฝด มารอตัวเองที่สนามบาสทุกวันเลยเหรอ?

นี่……

พวกเธอก็มีวีแชทของเขาหนิ

ถ้าอยากคุยกับเขา ก็แค่ส่งข้อความมาหาเขาก็ได้ไม่ใช่เหรอ?

และในตอนนั้นเอง ซ่งหยี่ที่ยืนอยู่ห่างออกไปก็ตะโกนขึ้นมา “หลินฟาน รับลูกบาส!”

การแข่งสตรีทบาส เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง

หลินฟานเป็นกำลังหลักของทีม เขายังคงทำแต้มอย่างต่อเนื่อง ทั้งเลี้ยงบอล ทั้งเลย์อัพ…

ถ้าเปลี่ยนเป็นคนธรรมดา ถึงจะมีทักษะการเล่นบาสเทียบเท่ากับหลินฟาน แต่ยังไงคนเหล่านั้นก็ต้องมีอาการเหนื่อยอย่างแน่นอน

แต่ไม่ใช่กับหลินฟาน เขายังหายใจได้อย่างปกติ

ยิ่งเวลาผ่านไป หลินฟานก็มีสมาธิเพิ่มมากขึ้นและทักษะของเขาก็เฉียบคมมากกว่าเดิม

ทีมบาสของหลินฟาน แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

เพื่อที่จะป้องกันหลินฟาน พวกนักบาสของมหาลัยต่างใช้พลังงานจนหมดทุกครั้งที่หลินฟานมีบาสอยู่ในมือ

เมื่อการแข่งดำเนินไปเช่นนี้ ผลลัพธ์ของมันก็เริ่มชัดเจนขึ้น

ในที่สุด สตรีทบาสที่เล่นมาเกือบสองชั่วโมงก็ได้จบลง ทีมบาสของมหาวิทยาลัยทำแต้มไปได้แค่ 8 แต้มเท่านั้น

และทีมของหลินฟาน ทำแต้มไปทั้งหมด 33 แต้ม

มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ!

ไม่จริงใช่ไหม!

เป็นครั้งแรกที่สมาชิกทั้งสามคนของทีมบาสมหาวิทยาลัยรู้สึกสิ้นหวัง