เศรษฐีผู้ร่ำรวย:เริ่มจากการได้รับซองแดง 7 พันล้านซอง - ตอนที่ 34 : คำขอของอาจารย์หูเทียนเถียน!

เมื่อเห็นความสิ้นหวังของสมาชิกทีมบาสมหาวิทยาลัยทั้งสามคน ซงหยี่และเฮยด้าต่างก็ยิ้ม

ก่อนหน้านี้ ซ่งหยี่และเฮยด้าเคยเล่นบาสกับทีมบาสของมหาวิทยาลัยมาแล้ว

และแทบจะทุกครั้งที่ทีมของเขาถูกถล่มย่อยยับ

ในที่สุดพวกทีมบาสของมหาวิทยาลัยก็จะได้พบกับความสิ้นหวังของการถูกถล่มซะมั่ง

เรื่องนี้ทำให้ซงหยี่และเฮยด้ารู้สึกสะใจอย่างบอกไม่ถูก

ซ่งหยี่พูด “ใกล้จะถึงเวลาเรียนแล้ว เรารีบกลับไปที่หอพักและอาบน้ำกันดีกว่า เพราะในช่วงบ่ายนี้เรามีเรียนกับอาจารย์หูเทียนเถียนคนสวยยังไงล่ะ”

เมื่อพูดถึงอาจารย์หูเทียนทีไร รอยยิ้มก็จะปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของซงหยี่ทุกครั้ง

ในขณะนั้น คนที่สวมเสื้อหมายเลข 5 ตัวสูงและทั้งตัวของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ เขาพูดอย่างเร่งรีบ “หลินฟาน ทักษะบาสของนายสุดยอดมากเลย นายสนใจที่จะเข้าร่วมทีมบาสมหาวิทยาลัยของเราไหม”

หลินฟาน ส่ายหัวและพูดว่า “ขอโทษนะ ฉันไม่สนใจ”

สำหรับหลินฟาน เขาเล่นบาสเพื่อผ่อนคลายเท่านั้น

ชีวิตของเขาจะยุ่งยากมากเกินไป ถ้าต้องเข้าร่วมทีมบาสมหาวิทยาลัย

ชายที่สวมเสื้อหมายเลข 5 ยังคงไม่ยอมแพ้ “หลินฟาน ถ้านายเข้าร่วมทีมบาสมหาวิทยาลัยของเราแล้ว นายจะได้รับ 2 คะแนนเครดิต”

“นอกจากนี้ ลีกบาสเก็ตบอลของมหาวิทยาลัยก็กำลังจะเริ่มต้นขึ้นในปีนี้ด้วย และในอดีตเคยมีรุ่นพี่ที่ได้รับการสนับสนุนจากโค้ช CBA ในลีก และในไม่ช้าก็กลายเป็นผู้เล่นมืออาชีพ เขาได้เงินเดือนอยู่ที่หนึ่งล้านหยวนต่อปี!”

“ด้วยทักษะของนาย หลินฟาน นายจะสามารถฉายแววในลีกได้อย่างแน่นอน แล้วบางทีนายก็อาจจะไปเตะตาพวกโค้ช CBA ก็เป็นได้นะ!”

“หลินฟาน นายลองคิดดูอีกครั้งเถอะ”

หลังจากพูดจบ ชายหมายเลข 5 ก็ได้มองไปที่หลินฟานด้วยสายตาที่คาดหวังอย่างมาก

แต่อย่างไรก็ตาม หลินฟานยังคงส่ายหัวเหมือนเดิมและพูดตอบ “ขอโทษที ฉันยังไม่อยากเข้าร่วมทีมบาสมหาวิทยาลัยจริงๆ”

2คะแนนเครดิต?

แต่มันจะมีประโยชน์อะไรกับหลินฟาน?

คนส่วนใหญ่อยากได้ประกาศนียบัตรในมหาวิทยาลัย

แต่หลินฟาน มาเรียนที่มหาวิทยาลัยเพื่อสัมผัสชีวิตของการเป็นนักศึกษา

ประกาศนียบัตรหรืออะไรทำนองนั้น เขาไม่ได้สนใจเลย

สำหรับเรื่องของโค้ช CBA และก็การได้เป็นผู้เล่นที่มีเงินเดือนหนึ่งล้านหยวนต่อปี?

นั่นยิ่งไม่น่าสนใจเข้าไปใหญ่

เพราะสุดท้าย หลินฟานไม่ต้องทำงานอะไรเลยซักอย่างก็สามารถรับเงินได้อย่างน้อย 700,000 หยวนต่อวัน

และในอนาคตมันจะเพิ่มขึ้นมากกว่านี้อีก!

เรื่องที่หลินฟานปฏิเสธการเข้าร่วมทีมบาสของมหาวิทยาลัย ซงหยี่ไม่แปลกใจเลย

เพราะในความคิดของซงหยี่นั้น หลินฟานคือซูเปอร์ฮีโร่

แล้วคิดจะให้ซูเปอร์ฮีโร่มาเป็นนักบาสเก็ตบอลเหรอ?

ซูเปอร์ฮีโร่ไม่ได้ว่างขนาดนั้นหรอก

หลินฟานเหลือบมองไปที่ฝาแแฝดที่ยืนรอเขาอยู่ แล้วค่อยหันไปพูดกับซงหยี่ “นายกลับไปรอที่หอก่อนได้เลย”

ซงยี่เข้าใจในทันที “โอเค”

จากนั้นเขาก็ลากตัวนายหมายเลข 5 และคนอื่นๆที่กำลังทำการเกลี้ยกล่อมหลินฟานอยู่ พลางพุดว่า”พวกนายจะอยู่ที่นี่ต่อทำไม ไม่เห็นหรือไงว่าตรงนี้ไม่มีที่สำหรับพวกนาย”

หลังจากพูดจบ เขาก็ดึงเสื้อทั้งสามคนแล้วลากออกจากสนามบาสเก็ตบอลทันที

จากนั้นก็เหลือเพียงหลินฟาน และพี่น้องฝาแฝดเท่านั้นที่อยู่ในสนามบาส

หลินฟานก้าวไปข้างหน้าพร้อมรอยยิ้มและพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำดื่มของพวกเธอนะ เราพบกันตั้งสองครั้งแล้วแต่ดูเหมือนว่าเรายังไม่ได้แนะนำตัวเองกันเลยนะ ฉันชื่อ หลินฟาน แล้วเธอทั้งสองล่ะ?”

หลังจากพูดจบ หลินฟานก็ยื่นมือทั้งสองข้างออกไป

ตอนนั้นเอง หลินฟานก็ตระหนักได้ว่าเขาเพิ่งเล่นบาสเสร็จ มือของเขามีแต่เหงื่อและขี้ฝุ่นมากมาย ซึ่งค่อนข้างสกปรก

ดังนั้นหลินฟานจึงถอนมือกลับมา

ดูเหมือนสาวงามฝาแฝดจะสังเกตเห็นว่าหลินฟานกำลังจะดึงมือกลับไป เธอรีบยื่นมือที่เรียวยาวของเธอออกไปจับมือของหลินฟาน โดยไม่ได้สนใจมือที่สกปรกของหลินฟาน

พี่น้องฝาแฝดหน้าแดงขึ้นทันทีและก้มหน้าไม่กล้าสบสายตากับหลินฟาน ราวกับว่าพวกเธอไปทำอะไรไม่ดีมา

สัมผัสที่เนียนนุ่มดุจขนมเค้ก ได้ทิ่มแทงหัวใจของหลินฟาน

แล้วจากนั้น…

หญิงสาวในชุดสีแดงเปิดหน้าจอโทรศัพท์ แล้วโชว์ให้เห็นตัวอักษรสองตัว “เซี่ยปิง”

หญิงสาวในชุดสีฟ้าเปิดหน้าจอโทรศัพท์ แล้วโชว์ให้เห็นอักษรสองตัว “เซื่ยเซอ”

หลินฟานถามด้วยความสงสัย “พวกเธอ… พูดไม่ได้เหรอ?”

สาวงามทั้งสองพยักหน้างึกๆแล้วก้มศีรษะลง

หลินฟานพูดอีกครั้ง: “เซี่ยปิง? เซี่ยเซอ? เป็นชื่อที่ดีเลยนะ”

เมื่อสาวงามทั้งสองได้ยินคำพูดนั้น ลักยิ้มที่ดูมีเสน่ห์ก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าอันแสนน่ารักของพวกเธอ

พวกเธอมีความสุขมาก

หลินฟานถามต่อว่า “ช่วงนี้พวกเธอมารอฉันที่สนามบาสตลอดเลยหรอ”

สาวงามทั้งสองพยักหน้าเบา ๆ

หลินฟานพูดต่อ “แต่พวกเราเพิ่มวีแชทกันแล้วไม่ใช่หรอ ถ้าพวกเธอต้องการเจอฉัน ก็สามารถทักมาหาได้เลย”

หลินฟานพูดความสงสัยในใจเขาออกไป

สองสาวงามก้มหน้าอย่างเขินอาย พวกเธอนิ่งเงียบลงไป

เมื่อเห็นแบบนี้ หลินฟานจึงเลือกที่จะไม่พูดเรื่องนี้ต่อ

หลินฟานเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้น “ที่จริง ผมมีแฟนอยู่แล้ว…”

ต่อมา หลินฟานแอบสังเกตการเปลี่ยนแปลงและการแสดงออกของท่าทางของฝาแฝด

อย่างไรก็ตาม เขาพบว่าทั้งสองไม่มีท่าทางเปลี่ยนแปลงอะไรเลย

หลินฟานรู้สึกสงสัยว่า: พวกเธอไม่ได้ยินงั้นหรอ?

หลินฟานเลยพูดต่อ “แฟนของฉันคือ ฉินหยู่ซวน ตอนนี้เธอกำลังเรียนอยู่ในจังหวัดชางไห่ และเธอเรียนเศรษฐศาสตร์ … ”

หลังจากพูดออกไปเช่นนั้น หลินฟาน เขาก็พบว่าการแสดงออกของฝาแฝดยังคงเหมือนเดิมไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรเลย

ดวงตาที่สวยงามของพวกเธอนั้นใสราวกับน้ำทะเล ใบหน้าที่สวยงามของพวกเธอยังคงสวยงามราวกับดอกไม้อยู่ตลอดเวลา และยังคงปรากฏลักยิ้มเล็กๆอยู่บนใบหน้าเสมอ

หลินฟาน มองดูฝาแผดด้วยดวงตาแห่งความจริงอีกครั้ง

เซื่ยเซอ(สาวชุดฟ้า)

【คะแนนรูปร่างหน้าตา: 95】

【คะแนนความชอบ: 99】

เซี่ยปิง(สาวชุดแดง)

【คะแนนรูปร่างหน้าตา: 95】

【คะแนนความชอบ: 99】

ระดับความชอบของพวกเธอที่มีต่อหลินฟานไม่ได้ลดลงเลย!

นี่…มันเกิดอะไรขึ้น?

พวกเธอก็รู้แล้วนะว่าฉันมีแฟนแล้ว!

หลินฟานกระแอมในลำคอและพูดว่า “พวกเธอ… ไม่สนใจเรื่องนี้เลยหรอ?”

สาวงามทั้งสองพยักหน้างึกๆพร้อมกัน

พวกเขายังพยักหน้าได้อีก!?

นี่…เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

หลินฟานเกิดความรู้สึกสับสนและกระแอมเบาๆอีกครั้ง “ตอนนี้…ผมมีเรียนคาบอื่นต่อ ผมคงต้องกลับไปอาบน้ำก่อน”

“พวกเธอก็ควรกลับได้แล้วนะ ที่นี่มันร้อนเกินไปจริงๆ”

หลินฟานหยุดและพูดต่ออีกหน่อย ” ฉันจะไม่มาเล่นบาสอีกหลายวันเลย พวกเธอไม่ต้องมารอที่สนามบาสล่ะ”

หลินฟานคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ถ้าฉันต้องการเล่นบาสอีกเมื่อไหร่ ฉันจะส่งข้อความไปบอกพวกพวกเธอ โอเคไหม?”

ฝาแฝดทั้งสองได้ยินดังนั้น ดวงตาที่สวยงามของทั้งสองก็สว่างขึ้น และพวกเธอก็พยักหน้างึกๆในทันที

…

หลังจากที่ฝาแฝดทั้งสองได้แยกจากหลินฟาน พวกเธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาและส่งข้อความถึงสาวสวยหยาน

เซี่ยปิงกับเซี่ยเซอ : เราได้เจอกับเขาอีกครั้งในวันนี้

ดูเหมือนสาวสวยหยานคนนี้กำลังเล่นโทรศัพท์อยู่พอดี เพียงแค่สองวินาทีหลังจากฝาแฝดส่งข้อความไป เธอก็รีบตอบกลับทันที

สาวสวยหยาน: เขาทำอะไรกับพวกเธอหรือเปล่า?

เซี่ยปิงกับเซี่ยเซอ : เขาจับมือกับเรา

สาวสวยหยาน: อะไรนะ? เขากล้ามาจับมือพวกเธอ! ร้ายกาจมาก!

เซี่ยปิงกับเซี่ยเซอ: เป็นแค่การจับมือธรรมดา…

สาวสวยหยาน : ส่งวีแชทเขามาให้ฉันที! ฉันต้องดุเขาสักหน่อยแล้ว!

อย่างไรก็ตาม หลังจากเวลาผ่านไปนาน สาวสวยหยานก็ไม่ได้รับข้อความตอบกลับอีกเลย

สาวสวยหยาน: เฮ้ เฮ้ เฮ้! แล้วพวกเธอยังอยู่ไหม?

สาวสวยหยาน : ไม่รู้จักเคารพผู้ใหญ่หน่อยเหรอ?

สาวสวยหยาน: พวกเธอ? พวกเธออยากให้พี่สาวคนนี้โกรธจริงๆใช่ไหม!?

……

เมื่อหลินฟาน กลับไปที่หอพักห้อง 104 ซงหยี่ เจิ้งจินเป่า และหม่าจงก็กำลังจะออกจากห้องพอดี

ซงหยี่รีบพูด “พี่ฟานเร็วเข้า รีบตามไปนะ ก่อนจะไม่มีที่นั่ง!”

“รู้แล้ว.” หลินฟานได้ตอบกลับ

ตอนนี้ห้อง 104 ก็สงบลงมาก

เดิมที หลินฟานแค่อยากจะอาบน้ำเย็นๆ

แต่แค่อาบน้ำลวกๆคงไม่ได้ เพราะหลังจากการเล่นบาส ร่างกายของเขาก็เต็มไปด้วยเหงื่อและฝุ่นสกปรกมากมาย ดังนั้นเขาจึงต้องใช้เวลาในการทำความสะอาดร่างกายสักพัก

ใช้เวลานานพอสมควรก่อนที่หลินฟานจะค่อยๆเดินออกมาจากห้องน้ำ

เขาหันมองดูเวลาและพบว่าเหลืออีกไม่กี่นาทีก่อนจะเริ่มคาบเรียน

หลินฟานบ่นออกมา “ไปตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้ว … ลืมมันไปดีกว่า ”

หลังจากพูดจบ หลินฟานก็ล้มตัวนอนลงบนเตียงและเล่นโทรศัพท์อย่างสบาย ๆ

หลังจากผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมง ซงหยี่ เจิ้งจินเป่า และหม่าจงก็เดินกลับเข้าห้องมาอย่างมีความสุข

เจิ้งจินเป่ารีบพูด “พี่ฟาน วันนี้ทำไมพี่ถึงไม่ไปชั้นเรียนของอาจารย์หูเทียนล่ะ ชั่งน่าเสียดายจริงๆ! วันนี้พี่อดรู้เลยว่าอาจารย์หูเทียนแต่งตัวสวยขนาดไหน! นอกจากนี้อาจารย์ยังเดินจากหน้าห้องมายังที่นั่งของพวกเรา! ”

“ใช่เลยๆ! ตอนนั้นฉันมีความสุขจนจะเป็นลมเลยล่ะ!” ซงหยี่พูดอย่างตื่นเต้น

“นี่เป็นครั้งแรก…ที่ได้ใกล้กับอาจารย์หูเทียนเถียนขนาดนี้!” หม่าจงรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก

“ตืดด!”

ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของหลินฟานก็สั่นขึ้น

เขามองไปที่ข้อความในวีแชท ปรากฏว่ามันเป็นข้อความเสียงที่อาจารย์หูเทียนส่งมา

ดังนั้นหลินฟานจึงคลิกเพื่อเล่นข้อความเสียง และเสียงอันไพเราะของอาจารย์หูเทียนก็ดังขึ้นทันที

“หลินฟาน วันนี้ดูเหมือนนายจะไม่ได้มาเรียนนะ เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า?”

“ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ฉันได้ศึกษาการคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่อีกครั้ง และฉันก็พบปัญหาบางอย่าง”

“ถ้าเธอพอมีเวลา ช่วยมาที่ห้องพักครูของฉันหน่อยได้ไหม”

ห่ะ!

ทั้งห้องถึงกับเงียบ!