เศรษฐีผู้ร่ำรวย:เริ่มจากการได้รับซองแดง 7 พันล้านซอง - ตอนที่ 60 : การแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์

หลังจากที่หลินฟานกลับมาถึงมหาลัยเจียงเป่ย เขาก็เดินตรงไปที่ห้อง 305 ของอาคารฝึกอบรมในทันที

ในเวลานี้ สองสาวฝาแฝดทั้งเซี่ยปิงและเซี่ยเสว่ ก็กำลังหมกมุ่นอยู่กับการออกแบบโมเดลในคอมพิวเตอร์

แต่ทันทีที่พวกเธอหันมาเห็นหลินฟาน ความรู้สึกดีใจ ตื่นเต้น ก็ได้ปรากฏออกมาจากแววตาของพวกเธอทั้งสองคนอย่างเห็นได้ชัด

จากนั้น พวกเธอทั้งสองก็รีบหยิบเครื่องดื่มออกมาจากกระเป๋าเป้แล้วยื่นมันให้กับหลินฟาน

หลินฟานกล่าวว่า “ขอบคุณนะ”

ต่อมาหลินฟานก็เปิดฝาทั้งสองขวดแล้วค่อยๆจิบทีละขวดเหมือนกับทุกที

ทุกครั้งที่หลินฟานได้ดื่มน้ำที่เซี่ยปิงและเซี่ยเสว่เป็นคนให้ ใบหน้ายิ้มแย้มอย่างมีความสุขกับลักยิ้มเล็กๆน่ารักๆของพวกเธอก็มักจะปรากฏออกมาให้เห็นอยู่เสมอ

และในตอนนี้ ศาสตราจารย์จางหยงที่กำลังเดินอยู่ข้างนอกก็ได้เปิดประตูและเข้ามายังข้างใน

ทันทีที่เขาได้เห็นหลินฟาน เขาก็รีบตะโกนออกมาอย่างรวดเร็ว ” ในที่สุดนายก็มาที่นี่สักทีนะ หลินฟาน !”



หลินฟาน เอามือแตะที่จมูกของตัวเอง

เมื่อวันเสาร์ที่แล้ว จางหยงได้ส่งข้อความมาหาหลินฟาน โดยขอให้เขาเข้ามาที่ห้องเพื่อทำการฝึกซ้อมเอาไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ

แต่ในวันเสาร์วันนั้น โรงแรมซินเยว่ได้จัดการประมูลโสมร้อยปี ขึ้นมา

และโสมร้อยปีเองก็เกี่ยวข้องกับยาที่จะเอาไปรักษาให้กับหลินเถา

มันจึงทำให้หลินฟานต้องออกเดินทางไปตั้งแต่วันนั้น

จนกระทั่งมาถึงวันอาทิตย์ ที่หลินฟานพึ่งเดินทางกลับมาถึงยังเจียงเป่ย

แต่วันจันทร์ที่ผ่านมาก็ตรงกับวันเกิดของฉินหยู่ซวนพอดี ทำให้หลินฟานต้องออกเดินทางอีกครั้งเพื่อไปเฉลิมฉลองให้กับวันเกิดแฟนของเขา

ทำให้ที่ผ่านหลินฟานไม่เคยมีเวลามาที่ห้องซ้อมเลยจนถึงตอนนี้

จางหยงพูดอย่างช่วยไม่ได้ “เดิมที ฉันต้องการใช้เวลาเพียงแค่สองสามวันในการฝึกซ้อมพวกคุณ แต่การแข่งขันกำลังเริ่มขึ้นในวันพรุ่งนี้แล้ว ถ้าฝึกซ้อมในวันนี้ฉันเกรงว่ามันจะส่งผลกระทบต่อจิตใจในการแข่งของวันพรุ่งนี้อย่างแน่นอน ”

หลังจากที่จางหยงพูดจบ เขาก็ได้ถอนหายใจเบา ๆ และพูดต่อ “ฉันจะพูดเรื่องกฎของการแข่งขันอีกครั้งนะ การแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ใช้เวลาทั้งหมด 72 ชั่วโมงในการแข่งขัน มันทั้งยาก ทั้งตึงเครียดเป็นอย่างมาก!”

“โดยเฉพาะสำหรับหลินฟาน นายจำเป็นต้องมีการคำนวณที่รวดเร็วอยู่ตลอดเวลา เรียบเรียงให้ดี งานมันหนักมาก!”

“ที่สำคัญนายต้องไม่ตื่นตระหนกและห้ามประหม่าเด็ดขาด ต้องใจเย็น ค่อยๆทำไปเรื่อยๆ … ”

ตอนที่จางหยง ได้เห็นแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ของหลินฟาน,เซี่ยปิง และ เซี่ยเสว่เป็นครั้งแรก เขานั้นรู้สึกตื่นเต้นและได้มองเห็นความหวังในการชนะเลิศ

เขารู้สึกได้ทันทีว่ารางวัลชนะเลิศระดับชาติต้องตกเป็นของมหาวิทยาลัยเจียงเป่ย ในปีนี้อย่างแน่นอน และรวมถึงถ้วยอุดมศึกษาเองก็เช่นกัน!

แต่ตอนนี้จางหยงไม่มีความมั่นใจอีกต่อไป

จางหยงในฐานะศาสตราจารย์รู้ดีว่า นักเรียนที่มีงานยุ่งตอนไกล้สอบจะส่งผลต่อเกรดของพวกเขา

จางหยงพูดอย่างเงียบ ๆ อยู่ในใจ: ตอนนี้ฉันขอให้ หลินฟานและคนอื่น ๆ คว้ารางวัลระดับจังหวัดมาได้ก็ยังดี

…

วันรุ่งขึ้น อากาศกำลังดี และพระอาทิตย์ยามเช้าที่สวยงามราวกับมังกรที่ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า

ตอนนี้นักศึกษาหลายคนจากมหาวิทยาลัยคณิตศาสตร์และวิทยาการคอมพิวเตอร์ของมหาวิทยาลัย เจียงเป่ย ได้เดินมารวมกันที่ห้องบรรยายอันกว้างขวาง

วันนี้…จนถึงอีกสามวันข้างหน้า พวกเขาทั้งหมดจะมีการแข่งขันการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ที่ยากลำบากที่นี่

ที่ปรึกษาซุนเหยาตงกำลังแอบดูเหตุการณ์นี้อย่างเงียบๆ

ทันใดนั้น ได้มีอาจารย์วัยกลางคนอายุประมาณ 30 หรือ 40 ปีกล่าวขึ้นว่า “คุณซุน คุณจะให้นักศึกษาจำนวนมากมาสมัครเข้าร่วมการแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ไปทำไม มันไม่มีประโยชน์อะไร มีแค่ปริมาณมันจะสู้คุณภาพได้ยังไง”

ซุนเหยาตงพูด “คุณคิดอย่างนั้นจริงๆหรอ ไม่แน่บางทีอาจจะมีรางวัลระดับจังหวัดสองสามรางวัลตกเป็นของพวกเขาก็เป็นได้นะ”

อาจารย์วัยกลางคนยิ้มและส่ายหัว มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก เขาคิดในใจ

……

ภายในห้องบรรยาย

เจิ้งจินเป่าได้พยายามมองไปยังโต๊ะที่อยู่ห่างออกไปถึงสองเมตร เขาถอนหายใจก่อนจะพูดว่า “จบสิ้นแล้ว อยู่ไกลขนาดนี้แล้วฉันจะลอกได้ยังไง ”

นักศึกษาจากมหาวิทยาลัยคอมพิวเตอร์และมหาวิทยาลัยคณิตศาสตร์อยู่ห่างออกไปถึงสองเมตร

แล้วถ้าพวกเขาอยู่ห่างขนาดนี้ ฉันจะลอกพวกเขาได้ยังไง?

เจิ้งจินเป่า มองไปที่ ซงหยี่ ซึ่งนั่งอยู่ไม่ไกลและบ่นพึมพัมว่า “ ไม่เป็นไร ดูเหมือนจะมีคนที่ประสบปัญหาแบบเดียวกับฉันอยู่ ”

หลังจากที่พูดจบ เจิ้งจินเป่าก็เปิดขวดน้ำและค่อยๆสนุกไปกับการกินน้ำทีละนิด ด้วยสีหน้าที่มีความสุขเป็นอย่างมาก

ในขณะนี้ ซงหยี่ก็ได้มองไปรอบๆอยู่เช่นกัน

และเมื่อเขาเห็นเจิ้งจินเป่า เขาก็รู้สึกโล่งใจขึ้นในทันที

ถึงจะมีกระดาษวางทับซ้อนกันไว้จนหนา แต่ก็เป็นแค่โจทย์ปัญหาขยะๆ

หลินฟานกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างสบาย ๆ

เหมือนกับว่าเขามาที่นี่เพื่อดื่มชา ไม่ได้มาที่นี่เพื่อทำการแข่งขัน

“เซี่ยปิง, เซี่ยเสว่ ไม่ต้องกังวล มันก็เหมือนการสอบนั่นแหละ ผ่อนคลายเข้าไว้นะ” หลิน ฟานกล่าว

หลังจากที่หลินฟานพูด เซี่ยปิง และ เซี่ยเสว่ ก็พยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า

ถ้าหากพวกเธอร่วมทีมกับคนอื่นและได้เข้าร่วมการแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์

พวกเธอก็คงจะรู้สึกผ่อนคลายมากกว่านี้

แต่ที่เธอรู้สึกประหม่าในการแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ ก็เพราะว่ามีหลินฟานเป็นเพื่อนร่วมทีม

เพราะเซี่ยปิง และ เซี่ยเสว่ ไม่อยากเป็นตัวถ่วงของหลินฟานจึงตั้งใจอย่างมากที่จะทำผลงานทางเทคนิคให้ออกมาดีที่สุด

“กริ๊ง!”

ตอนนี้เสียงกริ่งที่คมชัดก็ได้ดังทั่วไปทั้งห้องบรรยาย

และต่อจากเสียงกริ่งที่ดังขึ้นได้ไม่นาน อาจารย์ทั้งสามคนซึ่งมีอายุมากกว่า 40 ปี ก็ได้เดินเข้ามาอย่างช้าๆ

ในหมู่พวกเขา ศาสตราจารย์ที่มีผมสีขาวกล่าวว่า: “ต่อจากนี้ พูดคุยกันได้แค่ในทีมของตัวเอง ห้ามพูดคุยห้ามปรึกษากับทีมอื่นเด็ดขาด หากฝ่าฝืนจะถูกตัดสิทธิ์ออกจากการแข่งขันในทันที!”

“การแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์แห่งชาติ เริ่มได้!”

“ดูที่หน้าจอนะ ทุกคน!”

เมื่อเสียงของศาสตราจารย์ชราดังขึ้น ก็มีคำถามสามข้อปรากฏขึ้นมาบนโปรเจ็กเตอร์ในอัฒจันทร์และบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ ให้ทุกคนได้เห็น

“1. ออกแบบบ้าน”

“2 ออกแบบระบบระบายน้ำ”

“3. ออกแบบที่จอดรถ”

“กรุณาเลือกคำถามข้อใดข้อหนึ่งจาก 3 คำถามที่อยากจะตอบ”

แต่หลังจากที่เห็นคำถามทั้งสามข้อนี้ นักเรียนทุกคนก็ตกใจไปตามๆกัน

ออกแบบบ้าน? ระบบระบายน้ำ? ลานจอดรถ?

จากหัวข้อทั้งหมด มันต้องมีคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ อยู่ด้วยถึงจะทำได้ไม่ใช่หรอ?

ต้องใช้ทั้งการภาพวาดแล้วก็แผนการออกแบบ ฯลฯ ซึ่งมีความซับซ้อนอยู่มากมาย

และสิ่งเหล่านี้เกี่ยวข้องอะไรกับการแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์

การแข่งขันการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ไม่ใช่การแข่งขันเกี่ยวกับการคำนวณทางคณิตศาสตร์เหรอ?

มันเกี่ยวข้องกับคณิตศาสตร์ที่ไหนกัน?

นักศึกษาตกใจอยู่พักใหญ่ จากนั้นก็เริ่มมีพูดคุยกันแบบเบาๆ

“เราจะเลือกโจทย์ไหนกันดี?” ชายร่างเตี้ยในแผนกวิทยาการคอมพิวเตอร์ถาม

“ที่จอดรถ…ดูเหมือนจะง่ายที่สุดจากทั้งสามข้อนี้แล้วมั้ง” นักศึกษาคณิตศาสตร์รูปร่างสมส่วนพูดขึ้นมาอย่างลังเล

แต่เจิ้งจินเป่า ได้คัดค้านขึ้นมา “โจทย์ที่ง่ายที่สุดน่าจะเป็นระบบระบายน้ำต่างหาก ฉันรู้ดีว่ามันง่ายแค่ไหน เราแค่วาดคูน้ำสักสองสามคูก็เป็นอันเสร็จแล้ว ”

ทั้งสองมองหน้ากันครู่หนึ่งแล้วลังเลและพูดว่า “งั้นก็ออกแบบระบบระบายน้ำสินะ”

…

หลินฟานเหลือบมองคำถามสามข้อและมีความคิดขึ้นมาในใจทันที



“เซี่ยปิง, เซี่ยเสว่, โจทย์อะไรที่พวกเธอต้องการทำ?” หลินฟานถาม

เซี่ยปิง และเซี่ยเสว่ ไม่ได้เคลื่อนไหว พวกเธอเพียงแค่มองไปที่หลินฟานอย่างเงียบ ๆ

เห็นได้ชัดว่าว่าเธอต้องการให้หลินฟานเลือกโจทย์

หลินฟานพยักหน้าแล้วพูดว่า “โอเค ฉันเลือกเอง”

เขาแตะคางและพูดอย่างครุ่นคิด “ในหลายจังหวัด ฝนที่ตกหนักสะสมน้ำได้ง่าย การออกแบบระบบระบายน้ำค่อนข้างลำบาก แต่ก็มีประโยชน์มากเช่นกัน…”

“งั้นเราเลือกหัวข้อที่สอง ออกแบบระบบระบายน้ำ”

เซี่ยปิงและเซี่ยเสว่ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เลย พวกเธอเพียงแค่พยักหน้ารับซ้ำๆ

ในเวลานี้ เสียงเตือนก็ดังขึ้นในใจของหลินฟาน

【ติ๊ง! ภารกิจ ได้ใบรับรองระดับชาติในการแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ รางวัลซองแดงสีเงิน 5 ซอง 】

เมื่อหลินฟานได้ยินเสียงนี้ มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย