เศรษฐีผู้ร่ำรวย เริ่มจากการได้รับซองแดง 7 พันล้านซอง - ตอนที่ 37 : เห็ดหลินจือร้อยปี แผนการของอาจารย์!

วันรุ่งขึ้น ไม่มีคาบเรียนในตอนเช้า

ในบรรดาทั้งสี่คนในหอพักห้อง 104 หม่าจงได้ออกไปที่ห้องสมุด

ซงหยี่ก็ออกจากหอพักไปแต่เช้า และเจิ้งจินเป่ายังหลับอยู่ใหห้อง

หลังจากที่ หลินฟาน ตื่นขึ้น เขาก็หยิบโทรศัพท์มาเปิดดู

“ยอดเงินเข้าบัญชี 710,200 หยวน เวลา 0:00 น.”

[ชื่อ: หลินฟาน]

[ระดับ: LV4]

【รางวัล LV4: รับ 10 หยวนทุกลมหายใจ รับ 10 หยวนทุก ๆ 1 วินาทีเมื่อนอนหลับ รับ 10 หยวนสำหรับทุกการกระทำของคุณ เงินจะถูกโอนเข้าบัญชีเวลา 24 นาฬิกาของทุกวัน 】

【ปริมาณเพื่ออัพเกรด: 3ล้าน/10 ล้าน (ของขวัญที่ให้ผู้อื่น การพนัน ฯลฯ จะไม่ถูกนับ นอกจากนี้ ไอเทมทั้งหมดที่ได้รับจากระบบจะถูกห้ามทำการซื้อขาย)】

[ทักษะ: ทักษะการขับรถอย่างมืออาชีพ, ออร่าเสน่ห์ (มีโอกาส 5% ที่จะกระตุ้นความรักตั้งแต่แรกเห็น, ไม่สามารถลืมได้), ทักษะการโจมตีที่สวยงาม, ทักษะยอดนักดื่ม, มุ่งมั่นเต็มที่ (มีโอกาส 5% ที่จะทำให้เกิดแสงวูบวาบ), ความรู้คณิตศาสตร์ระดับนักวิชาการ, ดวงตาแห่งความจริง, ทักษะบาสระดับมือโปร,ทักษะการเล่นเปียโนระดับมืออาชีพ, ลายมือของผู้เชี่ยวชาญ 】

[เงินสะสม : 16.01 ล้าน]

หลินฟาน เลื่อนสายตาอ่านผ่านๆ จากนั้นเขาก็เปลี่ยนไปอ่านข่าวต่อ

“ตืดด!”

แสงแดดสาดส่องเข้ามาหน้าต่าง โทรศัพท์ของหลินฟานสั่นขึ้น

มีข้อความเด้งขึ้นมา

ซุนลูกั่ว: พี่หลินฟาน ครอบครัวของเราทำการซื้อเห็ดหลินจืออายุร้อยปีมาได้แล้ว ตอนนี้พี่อยู่ที่ มหาวิทยาลัยเจียงเป่ยหรือป่าว?

เมื่อได้ดูข้อความ…

ดวงตาของหลินฟานก็สว่างขึ้นทันที

เขาแอบชื่นชมอยู่ในใจ สมแล้วที่เป็นตระกูลแพทย์ที่มีชื่อเสียงในมณฑลเจียงเป่ย!

หลินฟาน : ตอนนี้ฉันอยู่ที่มหาวิทยาลัยเจียงเป่ย

ซุนลูกั่ว : โอเคครับ ในอีก 20 นาที ผมน่าจะถึงที่ประตูตะวันออกของมหาวิมยาลัยเจียงเป่ยนะครับ

หลินฟานวางโทรศัพท์และรีบอาบน้ำแต่งตัวทันที

จากนั้นเขาก็ได้มุ่งหน้าไปที่ประตูตะวันออกของ มหาวิมยาลัยเจียงเป่ย

และไม่นานหลังจากนั้นก็ได้มี BMW Z5 สีขาวขับมาจอดอยู่ตรงหน้าเขา

ซุนลูกั่วที่สวมเสื้อเชิ้ตลายสก๊อตได้เดินลงมาแล้วพูด “พี่หลินฟาน กว่าผมจะมาถึง คงทำให้พี่ยืนรอซะนานเลย”

หลินฟานพูด “ไม่เป็นไร ฉันก็เพิ่งมาถึงเหมือนกัน”

“นี่คือเห็ดหลินจืออายุร้อยปีที่ครอบครัวของผมได้ทำการหามา” ซุนลูกั่ว มอบกล่องไม้ที่มีความปราณีต

หลินฟานพูด “นายช่วยฉันได้มากเลยจริงๆ! เห็ดหลินจือนี่มีราคาเท่าไหร่ล่ะ ฉันจะโอนเงินค่าเห็ดให้นาย!”

ซุนลูกั่วโบกมือไปมา “ถ้าผมเก็บเงินจากพี่ ผมคงจะโดนพี่เจียซิน หัวเราะเยาะเป็นแน่!”

หลังจากเงีบบไปชั่วครู่ เขาก็อธิบายว่า “อย่างไรก็ตาม เห็ดหลินจือไม่เหมือนกับโสมและยาชนิดอื่น ๆที่ยิ่งมีอายุมากขึ้นเท่าไรก็ยิ่งได้ผลดีมากขึ้นเท่านั้น”

“เห็ดหลินจือจะค่อยๆ กลายเป็นไม้เมื่ออายุมากจนถึงเกณฑ์ของมัน ซึ่งเมื่อกลายเป็นไม้เมื่อไหร่มันจะไม่มีคุณค่าทางยาเลย คงเก็บไว้ดูเล่นได้อย่างเดียว”

อย่ามองว่า ซุนลูกั่วและหลิวหยูหาง เป็นพวกงี่เง่าเพียงเพราะเขาเป็นปรปักษ์กันและเอาแต่แข่งรถ

แต่อันที่จริง พวกเขาเติบโตขึ้นมาในครอบครัวหมอยา ตระกูลพวกเขามีความซับซ้อนอยู่มาก และยังมีการวิจัยเชิงลึกเกี่ยวกับยาต่างๆด้วย

หลินฟานเองก็ไม่ได้ดื้อรั้นที่จะจ่ายเงินมากเกินไป

เขารู้อยู่แล้วว่าซุนลูกั่วเองก็ไม่ได้ขาดแคลนเงิน

ซุนลูกั่วเป็นพวกที่ให้ความสำคัญกับหน้าตามากกว่า

และก็เรื่องคำเตือนของซุนลูกั่ว ดูเหมือนว่าเขาจะนึกว่าหลินฟานจะเก็บเห็ดหลินจือนี่ไว้ใช้กับตนเอง

หลินฟานจึงพูดอธิบายว่า “มีผู้เฒ่าคนหนึ่งวานให้ฉันหาเห็ดหลินจือร้อยปีและโสมร้อยปี ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าเขาจะเอาไปทำอะไร ผู้เฒ่าแค่ขอให้ฉันช่วยหามัน”

“อย่างไรก็ตาม ฉันคงต้องขอบคุณนายที่เตือนเรื่องนี้ ฉันจะบอกผู้เฒ่าเกี่ยวกับข้อมูลของเห็ดหลินจือร้อยปี”

ซุนลูกั่วพยักหน้าก่อนจะพูด “ส่วนโสมร้อยปีผมก็กำลังตามหามันอยู่ ถ้าผมพบเมื่อไหร่จะแจ้งให้พี่ทราบเรื่องทันที”

หลินฟาน กล่าวว่า: “จะไม่มีปัญหาใช่ไหม!”

“นี่แค่เรื่องเล็กน้อย ไม่ได้เดือดร้อนอะไร” ซุนลูกั่ว กล่าว

หลินฟานพูดอย่างจริงจัง “แต่นี่เป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับฉัน”

ซุนลูกั่วมองดูท่าทางที่จริงจังของหลินฟานและกล่าวว่า “ไม่ต้องกังวลหรอก ผมสามารถหามันเจอได้อย่างแน่นอน ที่เหลือก็เป็นเรื่องขอเวลาเท่านั้น”

จากนั้นทั้งสองก็คุยกันต่ออีกสักพักก่อนจะแยกย้ายกันไป

เมื่อเดินไปตามทางเดินในป่าของมหาวิทยาลัย หลินฟานก็อดไม่ได้ที่จะเปิดกล่องไม้และเหลือบมองไปที่เห็ดหลินจือซึ่งมีลักษณะคล้ายไม้อย่างมาก

【ติ๊ง! คุณจะเพิ่มเห็ดหลินจือร้อยปี ลงไปในการ์ดหรือไม่? 】

“ตกลง!”

ทันใดนั้น เห็ดหลินจือร้อยปีที่อยู่ในกล่องไม้ก็ได้สลายหายไปกับอากาศ

และในเวลาเดียวกัน ก็ได้มีลวดลายของเห็ดหลินจือร้อยปีขนาดเล็กปรากฏขึ้นบนการ์ดใบสั่งยาการแพทย์

น่าอัศจรรย์!

หลินฟานบ่นพึมพัม “ถ้าฉันได้โสมร้อยปีมาเมื่อไหร่ ฉันก็จะมีสิทธ์ในการซื้อยา”

“เมื่อตอนนั้นมาถึง ร่างกายของพ่อก็คงจะสามารถฟื้นตัวได้อย่างสมบูรณ์!”

“ตืดด!”

ในขณะนั้นเอง เวลาก็ถึง 12:00 น.พอดี

โทรศัพท์ของ หลินฟานก็สั่นขึ้น

ซองแดงก็ปรากฎขึ้นมา!

“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 10,000 หยวน”

“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 5 หยวน”

…

“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 2,000 หยวน”

“ติ๊ง! ยินดีด้วยคุณได้รับ เหรียญฉลาม 1 พันล้านเหรียญ”

“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 3 หยวน”

ครั้งนี้ หลินฟานได้รับเงินทั้งหมดกว่า 40,000 หยวนและเหรียญฉลาม 1 พันล้านเหรียญ

ชางหยู ซีโป๋ บี๋ หรือที่เรียกว่า เหรียญฉลาม เป็นสกุลเงินเสมือนของ ชาหยู ซีโป๋ ซึ่งเป็นแพลตฟอร์มถ่ายทอดสดที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ

1 หยวนสามารถแลกเปลี่ยนเป็น 100 เหรียญฉลาม

1 พันล้านเหรียญฉลามก็มีมูลค่าเท่ากับ 10 ล้านหยวน!

“หลินฟาน นายอยู่ที่นี่หรือเปล่า” ซุนเหยาตงที่ปรึกษาของห้องหลินฟาน ตะโกนมาแต่ไกล

หลินฟานหันไปมองและถามด้วยความสงสัย “ครูที่ปรึกษา คุณกำลังตามหาผมอยู่หรอ”

“โอ้ ใช่แล้ว การแข่งขันทางคณิตศาสตร์แห่งชาติกำลังจะเริ่ม นายมีความสามารถที่โดดเด่น นายต้องสมัครเข้าร่วมด้วยนะ เกียรติของชั้นเรียนของเราคงต้องหวังพึ่งนายแล้ว!” ขณะซุนเหยาตงพูดเขาก็วางมือลงบนไหล่ของหลินฟาน

หลินฟานพูดในใจ: เขาคงยังไม่รู้ว่าฉันสามารถแก้ไขโจทย์ปริศนาของโจวได้

ถูกต้องแล้ว ซุนเหยาตง เป็นที่ปรึกษาชั้นเรียนของเขาเอง

การเข้าร่วมการแข่งขันหรืออะไรก็ตามแต่มักจะมีแต่เรื่องวุ่นวาย

หลินฟาน เกลียดเรื่องวุ่นวายมากๆ

แต่ในฐานะสมาชิกของห้องเรียน ฉันก็ควรจะมีส่วนร่วมในห้องเรียนสักหน่อย

เมื่อคิดอย่างนี้ หลินฟานก็พยักหน้าและพูดว่า “โอเค ผมจะลงสมัคร!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เยี่ยมไปเลย! สมแล้วที่เป็นลูกศิษย์ของฉัน! เดี๋ยวฉันจะไปรายงานชื่อของนายก่อน!” หลังจากซุนเหยาตงพูดจบ เขาก็รีบวิ่งไปทันที

เธอคงกลัวว่าหลินฟานจะเปลี่ยนใจ

หลินฟาน มองไปที่หลังของเธอและส่ายหัวเล็กน้อย

เมื่อหลินฟานกลับมาถึงหอพัก ซงหยี่ก็กลับมาถึงหอพักพร้อมกับเอกสารคณิตศาสตร์มากมายด้วยเช่นกัน

หลินฟานพูด “ซงหยี่ ฉันไม่คาดคิดเลยว่านายจะมุ่งมั่นกับการเรียนวิชาคณิตศาสตร์”

ซงหยี่หัวเราะแล้วพูดตอบ “ก็ต้องมีติวกันบ้าง การแข่งขันสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์แห่งชาติจะจัดขึ้นในอีกไม่กี่วัน ฉันก็พึ่งรู้เหมือนกันว่าฉันมีความสามารถในด้านนี้ ฉันจะเป็นคนเอารางวัลเกียรติยศสำหรับชั้นเรียนมาให้ได้!”

หม่าจงที่กำลังอ่านหนังสืออย่างจริงจังก็หันกลับมาแล้วพูด “นี่…อาจารย์ซุนเป็นคนไปพูดเรื่องการแข่งขันกับนายหรอ”

“นายรู้ได้ยังไง ดูเหมือนว่า อาจารย์ซุนจะบอกนายแล้วสินะว่าฉันคนนี้โดดเด่นขนาดใหน” ซงหยี่พูดอย่างภาคภูมิใจว่า “เฮ้ ฉันพยายามอย่างดีที่สุดแล้วที่จะไม่แสดงมันออกมา แต่สุดท้ายก็ถูกคนอื่นค้นพบจนได้”

หม่าจง “วันนี้ อาจารย์ซุนก็พูดแบบนี้กับฉันด้วย”

เจิ้งจินเป่า ที่กำลังดูดบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอยู่ก็พูดขึ้นมา “เฮ้ ตอนที่ฉันกำลังซื้อบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป อาจารย์ซุนก็พูดว่าฉันเก่งคณิตศาสตร์และขอให้ฉันเข้าร่วมการแข่งขันสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์แห่งชาติ”

หม่าจง,ซงหยี่และเจิ้งจินเป่า มองหน้ากันไปมาทันที

มุมปากของหลินฟานกระตุกเล็กน้อย

ซุนเหยาตง แสดงบทที่ได้พบกับนักเรียนคนหนึ่งในห้องเรียน แล้วพูดว่าเขามีความสามารถโดดเด่น

จากนั้นก็หลอกให้นักศึกษาลงสมัครการแข่งขันทางคณิตศาสตร์แห่งชาติ?

หรือนี่คือวิธีการของที่ปรึกษาซุน?

อาจารย์ซุน คุณแสบมาก!