เศรษฐีผู้ร่ำรวย เริ่มจากการได้รับซองแดง 7 พันล้านซอง - ตอนที่ 47 : มีไรให้ช่วยไหม

ผู้ประมูลทั้งหมดมองไปที่ห้องของหลินฟานและหลิวหยูหางด้วยความสงสัย

หลินฟานนั่งอย่างสงบและเป็นธรรมชาติ

แต่หลิวหยูหางรู้สึกตกตะลึงอย่างมาก

แม้ว่าเขาจะรู้ว่าหลินฟานกำลังหาโสมร้อยปีอยู่

ด้วยเหตุผลนี้ เขาถึงกับรีบเดินทางจากเจียงเป่ยไปที่เมืองหลวง

แต่อย่างไรก็ตาม หลิวหยูหางไม่ได้คิดว่าหลินฟานจะเพิ่มราคาถึง 10 เท่า โดยเสนอราคา 5 ล้านหยวน

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง หลิวหยูหางก็ยกนิ้วโป้งและอุทาน: “พี่หลิน สุดยอดมาก!”

และเมื่อหลิวหยูหางยกนิ้วให้ ชายหน้ากลมที่นั่งอยู่ในห้องข้างๆก็มองมาที่พวกเขา

ใบหน้าของชายอ้วนมืดลง เขาพูดออกมา “กลายเป็นว่าคนที่เสนอราคาคือหลิวหยูหาง! ดีมาก! อยากเล่นใช่ไหม เหล่าซือจะเล่นกับนายเอง!”

เมื่อเขาพูดจบ ชายร่างอ้วนก็ยกป้ายเสนอราคาอีกครั้ง

“5.2 ล้านหยวน!”

ชายหน้ากลมมีความแค้นต่อหลิวหยูหางมาก

ในความเห็นของเขา เมื่อเขาเสนอราคาที่ 500,000 แต่กลับมีคนเสนอราคา 5 ล้านหยวนในทันที มันเป็นการหยามหน้าเขามาก

หลิวหยูหางรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินว่ามีคนเสนอราคาเพิ่ม

ตระกูลหลิวสืบทอดกันมาหลายชั่วอายุคน เขาเองก็มีความเข้าใจเกี่ยวกับวัตถุดิบยาต่างๆอยู่บ้าง

โดยทั่วไปแล้วโสมร้อยปีมีค่ามาก แต่ราคาของมันก็อยู่ที่ประมาณ 2 ล้านหยวนเพียงเท่านั้น

5 ล้านหยวน นี่มันสูงกว่าราคาตลาดไปมาก

นอกจากนี้ หลินฟานยังเสนอราคา 5 ล้านหยวน ซึ่งเห็นได้ชัดเลยว่าเขาต้องการที่จะชนะการประมูลครั้งนี้

ในกรณีนี้ คนที่พอมีความคิดอยู่บ้างก็ควรเลือกที่จะยอมแพ้ไป

แต่สถานการณ์ตอนนี้คืออะไร?

หลิวหยูหางมองไปยังห้องที่เสนอราคาด้วยความสงสัย

วินาทีต่อมา ใบหน้าของหลิวหยูหางดูน่าเกลียดเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นมา “ว่านหลาง!”

เมื่อเห็นว่าหลินฟานมองมา หลิวหยูหางรีบพูดต่อ “ว่านหลางกับผมมีปัญหากันนิดหน่อย เขาต้องขึ้นราคาโดยเจตนาแน่นอน โสมอายุร้อยปีมีราคาแค่ประมาณ 2 ล้านหยวนเท่านั้น ถ้ายังเสนอราคาต่อไปจะไม่คุ้มค่า”

“หรือจะยอมแพ้ก่อนดีล่ะ? ผมจะใช้คนตามหาโสมมากขึ้น เชื่อว่าอีกไม่นานก็น่าจะมีโสมร้อยปีต้นใหม่มาให้ชื้อ”

หลินฟานพูดอย่างผ่อนคลาย “มันก็แค่เงิน มันไม่เห็นจะสำคัญ”

หลังสิ้นคำพูดนั้น หลินฟานก็ยกป้ายขึ้นอีกครั้ง “10 ล้านหยวน!”

“ว้าว!”

ผู้ชมเงียบ

หลิวหยูหางตกตะลึงอีกครั้ง

ใช่

เขารู้ว่าครอบครัวของหลินฟานแข็งแกร่งมาก

แต่เขาก็ไม่ได้คิดว่า หลินฟานจะเสนอราคาเพิ่มเป็น 10 ล้านหยวน!

และดูจากท่าทางของหลินฟาน มันเหมือนกับว่าตัวเลขที่เขาพึ่งพูดออกมาเป็นแค่เงิน 1000 หยวน ไม่ใช่ 10 ล้านหยวน

อันที่จริง หลินฟานไม่ได้สนใจเรื่องเงินเลยในตอนนี้

หลินฟานเชื่ออยู่แล้วว่าด้วยพลังของตระกูลหลิว เขาจะได้โสมร้อยปีอย่างแน่นอน

แต่เขาไม่อยากรออีกต่อไป

เพราะทุกวันที่เขารอ ก็เท่ากับว่าพ่อของเขา หลินเถาจะต้องทนต่อความเจ็บปวดไปอีกหลายวัน

ว่านหลางซึ่งนั่งอยู่อีกห้อง ได้ยินราคาที่หลินฟานเสนอ ใบหน้าของเขาก็มืดมนลงอีกครั้ง

ครั้งแรกเขาเสนอราคา 500,000 และหลินฟานก็เพิ่มราคาเป็น 10 เท่า

ตอนนี้เขาเสนอราคาไปที่ 5.2 ล้านหยวน และหลินฟานก็เพิ่มราคาเป็น 10 ล้านหยวนอีกครั้ง!

การยั่วยุ นี่เป็นการยั่วยุเขาอย่างแน่นอน!

ว่านหลางกำหมัดแน่น แต่เขาก็ไม่ได้เสนอราคาต่อไป

แม้ว่าครอบครัวของพวกเขาจะร่ำรวยเพียงใด

แต่อย่างไรก็ตาม เงินค่าขนมของว่านหลางก็มีเพียงแค่สิบล้านหยวนต่อปีเท่านั้น

มันไม่เป็นไร ถ้าเขาใช้จ่ายเพียงครั้งละสองสามล้านหยวน

แต่ถ้าใช้ไปหลายสิบล้านก็คงจะลำบากแน่

ถ้าเสนอราคาไปที่ 10 ล้าน แล้วอีกฝ่ายไม่ประมูลต่อ เขาจะทำอย่างไร?

ว่านหลางมองไปที่หลินฟานด้วยดวงตาที่เย็นชาและพูดอย่างเคร่งขรึม “ไอหนุ่ม นายโชคดีมาก!”

…

การประมูลยังคงดำเนินต่อไป

วัตถุต่อไปคืองานเขียนพู่กันและภาพวาดโบราณ หลินฟานก็ไม่ได้สนใจมันเช่นเคย

เขาไม่เสนอราคาอีกต่อไป

เมื่อวัตถุชิ้นสุดท้ายถูกขายในราคาสูงถึง 48 ล้านหยวน การประมูลของโรงแรมซินเยว่ก็สิ้นสุดลง

สาวงามสองสามคนถือกล่องไม้อันละเอียดอ่อนเดินเข้าไปในห้องอย่างช้าๆ

คนสวยคนหนึ่งยิ้มและพูดว่า “สวัสดีคะ นี่คือโสมร้อยปีที่คุณประมูลได้ โปรดทำการตรวจสอบ!”

หลิวหยูหาง เคยเห็นวัถุดิบทางการแพทย์อันล้ำค่ามามากมาย แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นเและก้าวไปข้างหน้าและอุทาน “โห นี่คือโสมอายุร้อยปีอย่างนั้นหรอ”

หลินฟานหยิบโสมร้อยปีขึ้นมาและมุ่งความสนใจไปที่ระบบ

【ติ๊ง! คุณจะเพิ่มโสมร้อยปี ลงไปในการ์ดหรือไม่? 】

เมื่อหลินฟานเห็นสิ่งนี้ ดวงตาของเขาก็เปร่งประกายทันที

เขาเข้าใจทันทีว่านี่คือโสมอายุกว่าร้อยปีแน่นอน!

หลินฟานถาม “ฉันต้องจ่ายเงินที่ไหน”

เขาอดใจรอที่จะเอาโสมอายุกว่าร้อยปีไปไม่ไหวแล้ว

“รูดบัตรที่นี่ได้เลย” ผู้หญิงอีกคนพูดพร้อมกับถือเครื่อง POS ไว้ในมือทั้งสองข้าง

“ตกลง.” หลินฟานพยักหน้าและยื่นบัตรเครดิตธนาคาร

“ติด!”

ด้วยเสียงเบา ๆ เป็นการยืนยันว่าเขาจ่ายเงินจำนวน 10 ล้านหยวนสำเร็จแล้ว

ในเวลาเดียวกัน เสียงเตือนความจำก็ปรากฏขึ้นในใจของหลินฟาน

【ติ๊ง! อัพเกรดระบบ LV5! 】

【รางวัล LV5: รับ 20 หยวนทุกลมหายใจ รับ 20 หยวนทุก ๆ 1 วินาทีเมื่อนอนหลับ รับ 20 หยวนสำหรับทุกการกระทำของคุณ เงินจะถูกโอนเข้าบัญชีเวลา 24 นาฬิกาของทุกวัน 】

【ปริมาณเพื่ออัพเกรด: 3.02ล้าน/50 ล้าน (ของขวัญที่ให้ผู้อื่น การพนัน ฯลฯ จะไม่ถูกนับ นอกจากนี้ ไอเทมทั้งหมดที่ได้รับจากระบบจะถูกห้ามทำการซื้อขาย)】

【ติ๊ง! LV5 เปิดระบบภารกิจ 】

รางวัลของ LV5 นั้นเป็นสองเท่าของ LV4!

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือตอนนี้ หลินฟานสามารถได้เงินอย่างน้อย 1.4 ล้านหยวนทุกวัน

หลังจากนั้น หลินฟานก็หันความสนใจไปที่ระบบภารกิจ

[ระบบภารกิจ: เมื่อโฮสต์สัมผัสไอเท็มหรือกิจกรรม ภารกิจจะถูกสุ่มทำงานและจะได้รับรางวัลบางอย่าง 】

สาวงามสองคนวางโสมร้อยปีไว้ และนำเครื่อง POS ออกไป แล้วเอนตัวเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ฉันหวังว่าคุณจะมีความสุขที่โรงแรมซินเยว์”

หลังจากพูดจบพวกเธอก็เดินออกไปอย่างช้าๆ

หลิวหยูหางพูดว่า “พี่หลิน คุณดูมีความสุขมาก?”

“ฉันได้โสมร้อยปีมาแล้ว แน่นอนว่าฉันต้องมีความสุขมาก” หลินฟานพูด

ตอนนั้นเองก็ได้มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นมาจากทางเดิน

ว่านหลางเดินเข้ามาพร้อมกับชายสองคนในเสื้อเชิ้ตลายสก๊อต

หลิวหยูหางขมวดคิ้วแล้วพูด “ว่านหลาง นายมาทำอะไรที่นี่?”

ว่านหลาง ทำเป็นไม่ได้ยินคำถามของหลิวหยูหาง เขาจ้องไปที่หลินฟานด้วยดวงตาที่เย็นชาแล้วพูดว่า “เจ้าหนู นายมันบ้าไปแล้ว!”

หลินฟานคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะรู้ว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร เขาพูดเสียงเบา “ถ้านายไม่มีเงิน ก็ไม่เห็นต้องเข้าร่วมการประมูลเลยหนิ และทำไมนายถึงมาพูดเรื่องไร้สาระแถวนี้อีก?”

“นายต้องการจะลองดีใช่ไหม…” ว่านหลางถูกไฟโทสะเข้าครอบงำทันที ชายสองคนในเสื้อเชิ้ตลายสก๊อตที่อยู่ข้างหลังเขาก้าวไปข้างหน้า ดูเหมือนพวกเขาจะพยายามจะสั่งสอนหลินฟาน

“ไม่เสียงดังไปหน่อยหรือ น้องหลิน มีอะไรให้ปู่ช่วยไหม?” เสียงต่ำของโจวกั๋วเถา ดังมาจากทางเดิน

หลินฟานพูด “เรื่องเล็กน้อย คุณปู่โจว ไม่ต้องรบกวนคุณหรอก”

“อืม ถ้ามีอะไรก็บอกฉันได้ตลอดเลยนะ” หลังจากที่โจวกั๋วเถาพูดจบ เขาเดินตรงไปข้างหน้า แต่ก่อนที่เขาจะจากไป เขาก็เหลือบมองไปที่ว่านหลางเล็กน้อย

ท่าทางของเขาทำให้ว่านหลางตัวสั่นไปทั้งตัว เหงื่อที่เย็นเยียบออกมาบนหน้าผากของเขา

เสาหลักของตระกูลโจว ผู้เฒ่าโจว!

เขาเรียกชายหนุ่มตรงหน้าเขาว่าอะไรนะ… น้องหลิน!

พระเจ้า!