เศรษฐีผู้ร่ำรวย เริ่มจากการได้รับซองแดง 7 พันล้านซอง - บทที่ 166

ซูหนิงจิงเดินออกจากปานหลงวิลล่า และมาที่ป้ายรถเมล์ที่อยู่ใกล้ๆก่อนจะพบว่ารถเมล์หยุดวิ่งแล้ว
เธอจึงเลือกที่จะเดินต่อไปอย่างหมดหนทาง
บนท้องถนนมีรถวิ่งผ่านไปมาเป็นระยะๆ
แต่ในสายตาของซูหนิงจิงไม่ได้มองไปที่รถเหล่านั้นเลย เธอก้มหัวมองพื้นข้างหน้าอย่างเหม่อลอย
“บี๊บ!”
ทันใดนั้น จู่ๆก็มีแสงแวววาวปรากฏที่ขึ้นข้างหลังเธอ พร้อมกับเสียงแตรรถที่ดังขึ้น
ซูหนิงจิงอดไม่ได้ที่จะหันกลับไปช้าๆ
เธอเห็น…
รถซุปเปอร์สปอร์ตสุดเท่จอดอยู่ข้างหลัง
รถคนนั้นค่อยๆลดหน้าต่างลง เผยให้เห็นหลินฟานที่นั่งอยู่บนรถ
“รถเมล์หมดแล้ว ทำไมไม่นั่งแท็กซี่ล่ะ” หลินฟานถาม
“ฉัน…ที่อยู่ของฉันอยู่ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไหร่” ซูหนิงพูดพร้อมกับก้มหน้าลง
“เดินคนเดียวตอนกลางคืนไม่ปลอดภัย ขึ้นรถสิ เดี๋ยวผมจะไปส่ง” หลินฟานพูด
เมื่อซูหนิงได้ยินคำพูดของหลินฟาน เธอก็นึกไปถึงข่าวที่ผู้หญิงบางคนพบกับพวกอันธพาลในตอนกลางคืนขึ้นมาได้ในทันที
ดังนั้น เธอจึงพยักหน้าก่อนจะพูด “ขอบคุณค่ะ”
พูดเสร็จ เธอก็เข้าไปนั่งในรถ
“บูม!”
เมื่อหลินฟานเหยียบคันเร่ง รถก็วิ่งไปข้างหน้าทันที
เห็นได้ชัดว่านี่เป็นครั้งแรกที่ซูหนิงได้ขึ้นรถซูเปอร์คาร์แบบนี้ เธอเกรงและจับเบาะไว้แน่น เหงื่อเริ่มไหลออกมาจากใบหน้าของเธอ
เธอทำท่าทาง… ราวกับว่ารถคันนี้สามารถบินขึ้นไปบนท้องฟ้าได้ตลอดเวลา
ประมาณยี่สิบนาทีต่อมา หลินฟานก็มาถึงชุมชนเก่าๆแห่งหนึ่ง
“ไหนบอกว่าที่พักอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่ไง?” หลินฟานถาม
ต้องรู้ก่อนว่า……
กลางคืนรถไม่ติด
หลินฟานแถบไม่ได้จอดรอสัญญาณไฟจราจรเลย
แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น เขากลับต้องใช้เวลาขับรถเพื่อมาถึงที่นี้ตั้ง 20 นาที
ถ้าซูหนิงเลือกที่จะเดินมาละก็ มันอาจจะต้องใช้เวลาอย่างน้อย 2 ชั่วโมง!
ซูหนิงจิงถูกหลินฟานจ้อง จนเธอต้องก้มหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ใบหน้าที่สวยงามของเธอแดงก่ำ
เมื่อเห็นท่าทางของเธอ หลินฟานก็พูดขึ้นอย่างหมดหนทาง “โอเค ขึ้นห้องเถอะ จะได้นอนไวๆ”
“ขอบคุณ” ซูหนิงจิงพูดเบา ๆ
…………
ในตอนนี้ ตำแหน่งของหลินฟานอยู่ไม่ไกลจากบ้านของอาจารย์เทียนเถียนมากนัก
เขาจึงตัดสินใจจะไม่กลับไปที่วิลล่าปานหลง แล้วตรงไปที่บ้านอาจารย์หูเทียนแทน
“ดิ๊งดอง!”
เสียงกริ่งประตูดังขึ้น ก่อนที่อาจารย์เทียนเถียนจะเดินออกมาในชุดนอนที่เบาบางของเธอ
ผมของเธอยังเปียกอยู่เล็กน้อยและมีกลิ่นหอมอ่อนๆลอยออกมา
เห็นได้ชัดว่าเธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จ
“นายมาแล้ว?” หูเทียนพูดอย่างมีความสุขแล้วพุ่งเข้าไปในอ้อมแขนของหลินฟาน
ภายนอกเธอเป็นครูที่จริงจัง
แต่ที่บ้านเธอเป็นผู้หญิงที่รอคนรัก
เนื่องจากวันนี้เป็นวันเสาร์ ทำให้พรุ่งนี้ไม่มีการเรียนการสอน
วันนี้อาจารย์เทียนเถียนรุกเขามากกว่าปกติ
(づ￣3￣)づ? (°‵?′?)
3==8
3=8
38
…………
…………
วันรุ่งขึ้น แสงแดดอันอบอุ่นส่องมาที่ขอบของหน้าต่าง
ในที่สุดหลินฟานก็ลืมตาขึ้น
ในเวลานี้ อาหารเช้าที่สวยงามมากมายถูกวางไว้บนโต๊ะอาหารในห้องนั่งเล่นพร้อมแล้ว
“อร่อย! รสชาติยังอร่อยเหมือนเดิม!” หลินฟานอุทาน
“ถ้าอร่อยก็กินเยอะๆนะ” หูเทียนยิ้ม
หลินฟานพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก่อนจะยัดบะหมี่คำโตเข้าไปในปากของเขาแล้วถาม “ว่าแต่ ผมจะไปร่วมการประชุมทางอินเทอร์เน็ต คุณอยากไปด้วยกันไหม?”
“ความเข้าใจของฉันเกี่ยวกับอินเทอร์เน็ตนั้นจำกัดอยู่แค่การใช้งานง่ายๆ อย่าง PPT และพวกข้อความแชท ฉันขอไม่ไปดีกว่า” หูเทียนส่ายหัว
ขณะที่พูด หูเทียนก็อดไม่ได้ที่จะหาวออกมา
หลินฟานพูด “เมื่อคืนเหนื่อยหน่อย… โอเค ถ้าอย่างนั้นก็พักผ่อนอยู่ที่บ้านนะ”
ไม่ช้า บะหมี่ชามใหญ่ เค้กข้าวเหนียว นมถั่วเหลือง…ก็ถูกหลินฟานกินจนหมด
จากนั้น หลินฟานก็ขับลัมโบกินี่ไปที่ที่จัดการประชุมทางอินเทอร์เน็ตทันที
…………
การประชุมทางอินเทอร์เน็ตครั้งนี้จัดที่ศูนย์การประชุมและนิทรรศการของจังหวัดเจียงเป่ย
ในตอนนี้ ศูนย์การประชุมและนิทรรศการทั้งหมดเต็มไปด้วยดอกไม้และป้ายสีสันสดใสตลอดงาน
กลุ่มชายและหญิงในชุดสูทเดินไปที่ทางเข้าที่ตกแต่งอย่างสวยงาม ระหว่างที่เดินเข้าไปก็มีเสียงพูดคุยออกมาไม่หยุด
“คุณจาง นานมากแล้วที่ไม่ได้เจอคุณ!”
“สวัสดีครับ คุณหลิว!”
“คุณหวาง ฮ่าฮ่า! แอปของคุณดีมาก! อนาคตมันจะต้องดังมากแน่ๆ!”
“คุณก็ชมกันเกินไปแล้ว!”
…………
ในหมู่คนเหล่านี้ มีคนใหญ่คนโตในอุตสาหกรรมอินเทอร์เน็ตด้วย พวกเขามาที่นี่โดยมีจุดประสงค์เพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์และค้นหาโครงการต่างๆ
นอกจากนี้ยังมีผู้ประกอบการบนอินเทอร์เน็ตที่หวังว่าจะได้พบกับคนใหญ่คนโตที่นี่ พวกเขาต้องการจะเสนอโครงการของพวกเขาต่อคนใหญ่คนโตเหล่านี้
หากโครงการของใครก็ตามได้รับความสนใจจากคนใหญ่คนโตสักหนึ่งหรือสองคนละก็ บริษัทของพวกเขาก็จะได้เงินสนับสนุนในทันที!
ในหมู่คนพวกนี้ เฉียวชีหยาที่เคยนัดบอดกับหลินฟานก็มาด้วยเช่นกัน
วันนี้เฉียวชีหยาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวทับกางเกงสีดำ เธอดูมีความสามารถมากและความมั่นใจ
เมื่อเธอมองดูเหล่าผู้ประกอบการทางอินเทอร์เน็ตที่มักจะปรากฏตัวทางทีวีและอินเทอร์เน็ตอยู่บ่อยๆ ใบหน้าของเธอก็แดงก่ำด้วยความตื่นเต้น
เสียงชายหัวโล้นที่อยู่ข้างๆเธอ “ชีหยา เธอจำเนื้อหาทั้งหมดของผลิตภัณฑ์ของเราได้ใช่ไหม? การประชุมทางอินเทอร์เน็ตวันนี้ยิ่งใหญ่มาก ในที่สุดก็ถึงเวลาที่เราจะโปรโมตมัน!”
“แม้แต่ประธานต้าหม่าและประธานเสี่ยวหม่าก็จะมาด้วย หากพวกเขาชื่นชมโปรเจกของเราละก็…บริษัทของเราก็จะได้เริ่มมีหน้ามีตาขึ้นซะที!”
“เธอเข้าใจถึงความสำคัญของงานนี้ใช่ไหม?”
ในตอนนี้ เฉียวชีหยาต้องจ่ายค่าเล่าเรียนให้กับน้องชายของเธอด้วย
ดังนั้นเธอจึงทำงานหนักมากที่บริษัท
ทั้งหมดนี้… อยู่ในสายตาของหัวหน้าทั้งหมด
นอกจากนี้ เฉียวชีหยาก็ดูดี และหัวหน้าก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ควรได้รับการพิจารณา ในการประชุมเลื่อนตำแหน่งของเธอ
นั่นเป็นเหตุผลที่เขาเลือกเธอมาที่นี่ในวันนี้
เฉียวชีหยาพูดอย่างจริงจัง “วางใจได้หัวหน้า ฉันจะทำงานนี้ให้สำเร็จให้ได้!”
ชายหัวล้านพยักหน้าอย่างพอใจ
เพราะการประชุมทางอินเทอร์เน็ตครั้งนี้เกี่ยวข้องกับเรื่องใหญ่มากมาย
เพื่อป้องกันอุบัติเหตุ หลังจากเข้าประตูหน้ามาแล้วยังมีเครื่องตรวจจับโลหะอีกด้วย
หลายคนยืนต่อแถวอยู่หน้าเครื่องตรวจจับโลหะเพื่อรับการตรวจสอบ
“ติ๊ด!”
เมื่อเฉียวชีหยาเดินผ่านประตูรักษาความปลอดภัย เสียงเตือนเบาๆก็ดังขึ้นเช่นเดียวกับอีกหลายๆคน
หลังจากนั้น ภายใต้คำแนะนำของผู้ตรวจรักษาความปลอดภัย เธอจึงหยิบโทรศัพท์มือถือ กระเป๋าเงิน และสิ่งของอื่นๆออกมา
ขณะที่กำลังตรวจสอบสิ่งของต่างๆ เธอก็บังเอิญหันไปพบกับร่างที่คุ้นเคยอยู่ไกลๆ เขาเดินตรงไปที่ช่องวีไอพี
“หลินฟานหรอ?” เฉียวชีหยาพูดเบาๆ
ในเวลานี้ พนักงานตรวจความปลอดภัยก็พูขึ้น “โอเค คุณเข้าไปได้”
“อ่า โอเค” เฉียวชีหยาตอบกลับ
ชายหัวโล้นที่อยู่ข้างหลังก็ดูเหมือนจะสังเกตเห็นว่าเฉียวชีหยามีอาการฟุ้งซ่านเล็กน้อย เขาจึงอดไม่ได้ที่จะถามออกมา “เจอคนรู้จักหรอ?”
เฉียวชีหยาส่ายหัวของเธอแล้วพูดว่า “บางทีฉันอาจจะตาพร่าไปเอง”
ตาพร่า?
ต้องใช่แน่ๆ!
นี่คือความคิดภายในใจของเฉียวชีหยา
ต้องรู้ก่อนว่า……
มีผู้ประกอบการทางอินเทอร์เน็ตเพียงไม่กี่รายเท่านั้นที่มีสิทธิ์เดินทางผ่านช่องวีไอพี
แล้วหลินฟ่านเป็นใคร?
เป็นเพียงตัวแทนอสังหาริมทรัพย์คนหนึ่ง
เขาจะได้ไปที่ช่องวีไอพีอย่างงั้นหรอ?
ฝันไปเถอะ!