เศรษฐีผู้ร่ำรวย เริ่มจากการได้รับซองแดง 7 พันล้านซอง - บทที่ 181

ที่เอซีคลับเฮาส์
หลินฟานจำได้ว่าเขาสามารถกิน ดื่ม ร้องเพลง และเล่นเกมในที่นี้ได้… มันเป็นที่ที่ดีสำหรับการพบปะสังสรรค์มากเลยทีเดียว
ไม่นานหลังจากนั้น รถบัสสุดหรูก็ได้มาจอดอยู่ที่หน้าประตูเอซีคลับ
ซึ่งเมื่อสองสาวงามที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูเห็นว่ามีคนจำนวนมากเดินลงมา รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพวกเธอทันที จากนั้น พวกเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงหวานๆว่า “ยินดีต้อนรับสู่เอซีคลับของเรา”
สาวงามสองคนนี้สูงและมีหุ่นที่เรียวบาง แถมเสียงของพวกเธอก็ไพเราะอย่างมาก
ทำให้นักศึกษาชายทุกคนรู้สึกกระปรี้กระเปร่าทันทีที่ได้ยิน
จากนั้น พวกเขาก็เดินตามหลินฟานเข้าไปข้างในคลับเอซี ซึ่งข้างในก็ปูด้วยผ้าจากขนสัตว์ และก็มีโคมระย้าที่ประดับไปด้วยเพชร ทั้งหมดนี่เป็นการตกแต่งที่หรูหราอย่างมาก และมันก็ทำให้พวกเขาถึงกับต้องอ้าปากค้าง
แต่หลินฟานไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมากนัก เขารู้สึกผ่อนคลาย
“ฉันเชื่อว่าเมื่อกี้ทุกคนคงยังจะกินกันไม่อิ่ม พวกเราไปหาอะไรกินกันเถอะ”
จากนั้น ภายใต้การนำทางของบริกรคนสวย ทุกคนก็ได้มาถึงร้านอาหารที่เต็มไปด้วยของกินมากมาย กุ้งล็อบสเตอร์ออสเตรเลีย ซี่โครงแกะ หมูหันย่าง กุ้งปี๊บ… ทุกอย่างหรูหราและน่ากินอย่างมาก
อันที่จริง นักศึกษาทุกคนได้กินอะไรมาบ้างแล้ว และท้องของพวกเขาก็ไม่ได้หิวขนาดนั้น
แต่หลังจากที่ได้เห็นอาหารอันหรูหราเหล่านี้ พวกเขาก็ถึงกับต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่
“จะยืนนิ่งกันอยู่ทำไมหล่ะ เข้าไปกินอาหารกันเถอะ” หลินฟานพูด
ซึ่งเมื่อได้ยินหลินฟานพูดเช่นนั้น เหล่าเพื่อนๆก็มองหน้ากันและตัดสินใจเดินเข้าไปข้างในร้าน
และด้วยวัตถุดิบที่สดใหม่บวกกับการปรุงรสอาหารอย่างยอดเยี่ยม
ทำให้ทุกคนกินอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย
ซึ่งในเวลานี้ ท้องของพวกเขาก็ป่องออกมาอย่างเห็นได้ชัด
สิ่งนี้…
ทำให้หลินฟานมีความสุขอย่างมาก และจากนั้นเขาก็กล่าวว่า “ทุกคนสามารถเล่นทุกอย่างที่อยู่ในคลับเอซีได้เลยนะ”
เจิ้งจินเป่ายิ้มและพูดว่า “เราไปหาที่ผ่อนคลายกันไหม”
“ฉันเห็นด้วยเลย!” ซงหยี่ตามมาด้วยรอยยิ้ม
ส่วนหม่าจงที่อยู่ถัดจากเขาก็อดไม่ได้ที่จะบิดตูดไปมา แถมสีหน้าของเขาก็ดูเขินอายอย่างมาก แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็เดินตามไปอย่างไกล้ชิด
ซึ่งเมื่อนักศึกษาชายคนหนึ่งได้ยินบทสนทนาระหว่างซงหยี่กับเจิ้งจินเป่า เขาก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “ที่นี่เด็ดมั้ย? นายเคยมาที่นี่หรือเปล่า?”
“พี่ฟานเคยพาพวกเรามาที่นี่ครั้งนึงแล้ว ส่วนเด็ดไหมอ่ะหรอ…ต้องมาลองถึงจะรู้” เจิ้งจินเป่าพูดพร้อมกับยิ้มออกมา
ซึ่งเมื่อนักศึกษาชายคนนั้นกับกลุ่มเพื่อนที่อยู่ข้างๆได้ยิน ดวงตาของพวกเขาก็เป็นประกายทันที
จากนั้น เมื่อพวกเขาสวมเสื้อคลุมอาบน้ำและเดินมาถึงห้องโถงโบราณ พวกเขาก็เห็นหญิงงามสง่ากลุ่มใหญ่ในชุดจีนโบราณฮันฟู และด้วยความสง่างามของพวกเธอ ก็ทำให้ดวงตาของพวกเขาแทบจะถลักออกมา
ในขณะนั้น นักศึกษาทุกคนก็รู้สึกเหมือนกับได้อยู่บนสวรรค์ พวกเขาเต็มไปด้วยความผ่อนคลายและเสียงหัวเราะ
ซึ่งเมื่อถึงบ่ายสามโมง ทุกคนก็เดินออกมาที่ด้านนอกของคลับเอซีด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
เพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งพูดเสียงเบา “ที่นี่แพงหรือเปล่า”
เห็นได้ชัดว่าเขาติดใจเอซีคลับอย่างยิ่ง และเขาก็ต้องการที่จะมาที่นี่อีกในอนาคต
“นายถามว่าเท่าไหร่งั้นหรอ? ฉันเห็นว่าหลินฟานจ่ายไปทั้งหมด 780,000 หยวน!”
“เฮ้อ!” นักศึกษาที่อยู่รอบๆทุกคนต่างก็ถอนหายใจออกมาทันที
จากนั้น พวกเขาก็จ้องมองไปที่หลินฟานด้วยความชื่นชมมากยิ่งขึ้น
ไม่ใช่แค่นักคณิตศาสตร์และนักประดิษฐ์ผู้ยิ่งใหญ่เท่านั้น… แต่เขายังรวยด้วย!
จากนั้น ทันทีที่หลินฟานก้าวออกมาจากคลับเอซี เสี่ยงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นมา
【ติ๊ง! ยินดีด้วยที่ทำภารกิจลับสำเร็จ จัดปาร์ตี้ในห้องเรียนสุดฟิน รับซองแดงสีเงิน 5 ซอง 】
เมื่อหลินฟานได้ยิน มุมปากของเขาก็กระตุกขึ้นทันที
มาจัดปาร์ตี้กับเพื่อนแต่ทำภารกิจสำเร็จโดยบังเอิญ โชคดีจริงๆ!
จากนั้น รถบัสสุดหรูก็มารับนักศึกษากลับไปที่มหาวิทยาลัยเจียงเป่ย
ณ หอพักชาย
หลังจากที่มีการรวมตัวกันในวันนี้ เพื่อนร่วมชั้นก็ใกล้ชิดกับหลินฟานมากยิ่งขึ้น
พวกเขาอยู่ในหอพักห้อง 104 และพูดคุยกับหลินฟานจนถึงเทียงคืน ก่อนจะกลับไปนอนที่หอพักอย่างไม่เต็มใจ
…………
และในขณะที่หลินฟานกำลังคุยกับเพื่อนๆอยู่
ในหอพักหญิงห้อง 606
เพื่อนร่วมห้องสามคนพูดคุยและหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน แตกต่างจากซ่งเจียซินที่มีใบหน้าที่แสนจะเย็นชา
ซ่งเจียซินหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาและส่งข้อความไปในกลุ่มวีแชท’อนาคต’
ซ่งเจียซิน: หลินฟานถูกเกาเจิ้นโปจาก บริษัทอุ๊ปส์กรุ๊ป รังแก
หลังจากที่ข้อความนี้ถูกส่งออกไป กลุ่มที่สงบสุขแต่เดิมก็ปะทุทันที
หลิวหยูหาง: ว่าไงนะ? เกาเจิ้นโป ไออ้วนนั่นกล้าดูถูกพี่ฟานของเราหรอ? กล้ามาก! เดี๋ยวเจอดีแน่!
ถานเซิงหยู: เกาเจิ้นโป ไออ้วนนั่นอ่ะนะ? หยิ่งผยองยิ่งนัก!
ต้วยเฉียน: ฉันเห็นไออ้วนคนนี้ชอบอารมณ์เสียมานานแล้ว! กล้าดูถูกพี่ฟาน! แกกล้ามากไออ้วน!
หลิวหยูหาง: เอาล่ะ! ไม่ต้องพูดอะไรมาก ฉันจะสอนบทเรียนให้ไออ้วนนั้นเดี๋ยวนี้!
ถานเซิงหยู: พี่หลิว ฉันจะไปกับพี่ด้วย! กำปั้นของฉันจะได้ขยับสักที
ต้วนเฉียน: ฉันจะไปด้วย!
จางปิน: ฉันอีกคน!
ซุนลู่กั่ว: ไม่ต้องห่วงนะ ทุกคน
หลิวหยูหาง: ซุนลู่กั่ว นายหมายถึงอะไร? หรือว่าเป็นเพราะบริษัทยาของตะกูลซุนมีความร่วมมือกับอุ๊ปส์กรุ๊ป นายจึงไม่อยากที่จะสั่งสอนเดาเจิ้นโป?
หลิวหยูหาง: ถ้านายคิดที่จะเกลี้ยกล่อมฉันแล้วล่ะก็ เชิญหุบปากไปได้เลย!
ซุนลู่กั่ว: นายมีสมองที่หรือเปล่า? ตะกูลซุนและอุ๊ปส์กรุ๊ปไม่ได้มีส่วนร่วมกันมานานแล้ว แต่ต่อให้มีการร่วมมือและมาด่าพี่ฟาน ฉันก็จะจัดการมันแน่นอน!
ซุนลู่กั่ว: ฉันหมายความว่าแค่สั่งสอนเกาเจิ้นโปมันน้อยเกินไป
ซุนลู่กั่ว: พวกเราเป็นตัวแทนของแต่ละครอบครัว…
ซุนลู่กั่ว: เราสามารถรวบรวมจุดแข็งของเรา และเราก็สามารถโจมตีอุ๊ปส์กรุ๊ปจากหุ้น ธนาคาร อสังหาริมทรัพย์ โลจิสติกส์ สื่อบันเทิง โรงแรม ฯลฯ หรือจะยิงเขาให้ตายเลย… พวกนายคิดอย่างไรล่ะ
ซ่งเจียซิน: ดี!
หลิวหยูหาง: ซุนลู่กั่ว ฉันเคยคิดว่านายไร้ประโยชน์มาโดยตลอด แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่านายจะมีประโยชน์อยู่บ้าง!
ซุนลู่กั่ว:…
ถานเซิงหยู: ยิงให้ตายเลยหรอ? ใจเด็ดมากพี่!
ต้วนเฉียน : ใครกล้าด่าพี่ฟาน ต้องยิงให้ตาย ฉันเห็นด้วย!
จางปิน: ฉันก็เห็นด้วย!