เสน่ห์คมดาบ - ตอนที่ 138

“ข้าไม่ใช่มนุษย์ ข้าเป็นปีศาจ” เด็กชายตาแดงตอบอย่างอารมณ์ดี 

“เด็กผู้หญิงไม่ควรใช้คำพูดเช่นนี้สิ” แคลร์ยังคงมองไปที่ปีศาจตรงหน้าอย่างระแวดระวังและพยายามเบี่ยงเบนความสนใจ แคลร์ไม่อยากถูกสังหารทันทีที่นางก้าวเข้าสู่อาณาจักรปีศาจก่อนที่นางจะได้พบอาจารย์ แม้ว่าปีศาจตนนี้จะดูเหมือนวัยรุ่นชาย แต่นางเป็นผู้หญิงแน่นอน!  

“ข้าชอบพูดเช่นนี้ โอ้ สาวน้อย เจ้ามองออกได้อย่างไรว่าข้าเป็นผู้หญิง?” ปีศาจเริ่มสนใจ นางมองแคลร์ขึ้นและลง แล้วเกาหัว “สายตาเจ้าไม่เลวนี่ หรือว่าตาของเจ้ามีอะไรพิเศษ? ข้าจะควักมันออกมาสังเกตดูสักหน่อย” 

แคลร์มองปีศาจตรงหน้าก็รู้เลยว่านางสามารถทำเช่นนั้นได้แน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นความดุร้ายของเผ่าพันธุ์ปีศาจเป็นที่รู้จักกันดีดูได้ตั้งแต่ตอนที่นางไล่ล่ามังกรดินเพื่อจะกินมันแล้ว 

“ดูเจ้ากังวลนะ” ปีศาจตาแดงหัวเราะเสียงดัง “สาวน้อย ช่วงนี้ไม่มีใครคุยกับข้าเลย ทางนั้นนะ คนงี่เง่าเหล่านั้นเห็นข้าก็วิ่งหนีแล้ว พอมาเล่นทางนี้ ให้ตายสิ! เจ้าพวกของเล่นมีชีวิต พอเห็นข้าก็วิ่งหนีอีก!” 

แคลร์มองปีศาจที่กำลังหัวเราะอยู่ตรงหน้าครู่หนึ่งและกำลังคิดว่าปีศาจตัวนี้คืออะไรกันแน่? คนงี่เง่าทางนั้นวิ่งหนีเมื่อเห็นนาง? ทางนั้น? ทางไหนล่ะ? โลกปีศาจหรือ?! ปีศาจแห่งโลกปีศาจต่างพากันวิ่งหนีเมื่อเห็นนาง แล้วนางเป็นใครล่ะ? นางมีอำนาจถึงขนาดไหน? 

“ไม่ต้องสนใจว่าข้าเป็นใคร วันนี้ข้าอารมณ์ดี” เด็กสาวตาแดงคว้ามือของแคลร์และพูด “ไป ข้าจะพาเจ้าไปดูรอบๆ ไปหามังกรดินตัวเมื่อกี้ก่อน วันนี้อย่าเพิ่งกินมันเลย เอามันมาเป็นพาหนะให้เราขี่ดีกว่า” 

แคลร์ไม่รู้จะทำอย่างไรและไม่สามารถทำอะไรได้เลยราวกับถูกพวกอันธพาลบอกว่า ‘ไปสิ ข้าจะพาเจ้าไปนั่งรถกินลม’ แต่ว่าอันธพาลนี่กลับเป็นผู้หญิง! สิ่งที่ทำให้แคลร์ยิ่งทำอะไรไม่ถูกก็คือนางไม่สามารถสะบัดมือของหญิงสาวได้ แคลร์รู้เพียงสิ่งเดียวคือปีศาจสาวตนนี้แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาคนที่นางเคยเจอ แม้แต่ผู้อาวุโสนั่นยังไม่เก่งเท่านางเลย ความแข็งแกร่งของเด็กผู้หญิงนี้เป็นสิ่งที่มองไม่เห็น ถ้าไม่ใช่เพราะตาแดงก่ำของนาง นางก็    ดูเหมือนเป็นเด็กผู้หญิงธรรมดาทั่วไป แต่ในความเป็นจริงพลังที่แท้จริง    นั้นน่ากลัวมาก 

ทันใดนั้น ที่เขตกั้นก็มีเสียงดังขึ้น แคลร์ถึงกับผงะและรู้ได้ทันทีว่ามังกรดินพุ่งไปที่เขตกั้นและตอนนี้ก็ชนกับเขตกั้นเข้าให้     

“ข้าจะให้เวลาสามวินาที ถ้าเจ้าไม่ปรากฏตัวต่อหน้าข้าทันที ข้าจะกินเจ้าคืนนี้แน่นอน วันนี้ข้าอารมณ์ดีรีบๆ มาเป็นพาหนะให้ข้า ข้าจะพาสาวสวยไปเที่ยวดูรอบๆ” หญิงสาวตาแดงก่ำกับเสียงไม่สบอารมณ์ตะโกนออกไป 

ทันใดนั้น พายุหมุนก็พัดผ่านมาและมังกรดินก็ยืนอยู่ตรงหน้าทั้งสองอย่างเชื่อฟัง 

แคลร์จ้องมองมังกรดินตรงหน้า นี่คือมังกรดินในตำนานที่มีความแข็งแกร่งสูงส่งใช่หรือไม่? ต่อหน้าปีศาจสาวตนนี้ มันกลับดูอ่อนแออย่างมาก!  นางคืออะไรกันแน่? 

“จริงสิ สาวน้อย เจ้าชื่ออะไร?” ปีศาจสาวเหล่เล็กน้อย มังกรที่ถูกมัดก็หมอบลงทันทีและปล่อยให้ปีศาจสาวขี่ต่อไป ปีศาจสาวจับมือแคลร์แล้วลากนางขึ้นไปด้วย 

“แคลร์” แคลร์ตอบเสียงอู้อี้ แคลร์กังวลเรื่องความปลอดภัยของคลิฟและจินเหยียน บริเวณนี้ลึกลับและน่ากลัว ไม่รู้ว่าตอนนี้ทั้งสองคนเป็นอย่างไร แต่ปีศาจสาวตรงหน้านี้อารมณ์แปรปรวนและดูเหมือนว่าการ    ทำให้นางหงุดหงิดไม่ใช่เรื่ิงฉลาดเลย 

“ชื่อของเจ้าดูดีนะ เจ้ามาทำอะไรที่นี่ล่ะ?” หญิงสาวตาแดงตบที่มังกรใต้ร่างของนางแล้วมังกรก็เริ่มเดินไปข้างหน้าอย่างเชื่อฟัง     แต่ด้วยความ    กลัวและกังวลเกินไป เท้าขวาทั้งหน้าและหลังจึงก้าวไปข้างหน้าพร้อมกันเหมือนคนที่ก้าวไปข้างหน้าด้วยมือและเท้าเดียวกันเลย 

“ข้ากำลังตามหาอาจารย์ของข้า เขาเข้ามาในอาณาจักรปีศาจ” แคลร์ตอบตามความเป็นจริง 

“หืม อาจารย์?” หญิงสาวตาแดงแตะคางของนางและคิดสักพัก “โอ้ ข้าจำได้ว่าชายชราที่เป็นมนุษย์เข้ามาเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา อาณาจักรปีศาจหรือ สถานที่นี้มนุษย์เรียกเช่นนี้หรือ? หึ… “หญิงสาวตาแดงเย้ยหยัน 

“จริงหรือ? เจ้ารู้หรือไม่ว่าอาจารย์ของข้าอยู่ที่ไหน?” แคลร์ถามอย่างกังวลและรู้สึกประหม่า  

“รู้” หญิงสาวตาแดงยื่นมือออกไปหยิบใบไม้จากกิ่งไม้เหนือศีรษะแล้วตอบกลับอย่างสบายๆ 

“เจ้าช่วยพาข้าไปหาอาจารย์ของข้าได้หรือไม่” แคลร์ถามอย่างกระตือรือร้น 

“ไม่ เจ้าต้องเล่นกับข้าวันนี้ เมื่อข้ารู้สึกดีขึ้นข้าจะพาเจ้าไปที่นั่น บางทีหากข้ามีความสุขข้าอาจจะส่งพวกเจ้าออกไปข้างนอกก็ได้นะ เจ้าไม่สามารถออกจากเขตกั้นนี้ด้วยตัวเองได้หรอก” หญิงสาวตาแดงลูบใบไม้ในมือแล้วตอบอย่างเคร่งขรึม 

แคลร์ยกมุมปาก เด็กผู้นี้อารมณ์แปรปรวนจริงๆ สิ่งที่ยากที่สุดคือความแข็งแกร่งของนางนั้นไม่อาจหยั่งรู้ได้เลย! 

“เจ้าเป็นใคร?” แคลร์คิดสักพักแล้วถาม ในตอนนี้แคลร์ไม่รู้ว่าเลยได้พบกับใครที่ทรงพลังอะไรอยู่ 

หลังจากที่แคลร์ถามประโยคนี้ หญิงสาวตาแดงก็หัวเราะ “สาวสวย เจ้ารู้ไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก ไปเถอะ ข้าจะพาเจ้าไปเที่ยวชมที่นี่” 

“แล้วข้าจะเรียกเจ้าได้อย่างไรล่ะ?” แคลร์ถามอย่างระมัดระวัง แม้ว่าหญิงสาวตาแดงจะยิ้มอยู่ในขณะนี้ แต่แคลร์ก็รู้ว่าหญิงผู้นี้อาจจะยิ้มอย่างสดใสในตอนแรกและอาจจะเอาชีวิตนางในเวลาถัดไปก็ได้ เนื่องจากไม่มีความอบอุ่นในดวงตาของหญิงสาวเลย นางเป็นปีศาจที่ทำทุกอย่างตามที่นางต้องการ! 

“เอ่อ…ข้าคิดก่อน” ปีศาจสาวเอียงหัวราวกับนึกอยู่ 

แคลร์สังเกตสภาพแวดล้อม ที่นี่ไม่มีร่องรอยของสิ่งมีชีวิตรอบตัวเลย ทั้งหมดเป็นเพราะปีศาจสาวตนนี้หรือ? 

“ข้าไม่สามารถบอกชื่อได้ เจ้าเรียกข้าว่านายน้อยเหมือนกับคนอื่นๆ แล้วกัน” ในที่สุดปีศาจสาวก็คิดออก 

นายน้อย?! แคลร์ตกใจมาก ความคิดที่น่ากลัวแวบเข้ามาในใจของนาง นายน้อย? นางเป็นลูกของเจ้าแห่งปีศาจหรือไม่? แค่ความแข็งแกร่งของลูกของเจ้าแห่ง    อาณาจักรก็น่ากลัวแล้ว เช่นนั้นเจ้าแห่ง    อาณาจักรล่ะ? เขาจะแข็งแกร่งมากแค่ไหน? โลกปีศาจดำรงอยู่แบบไหนกัน? หญิงสาวผู้นี้ข้ามจากโลกปีศาจมาที่นี่ได้อย่างไร? ในใจของแคลร์เต็มไปด้วยคำถาม 

“นายน้อย ทำไมที่นี่เงียบจัง ไม่มีวี่แววของสิ่งมีชีวิตเลย” แคลร์มองไปรอบๆ และถามคำถาม 

“โอ้ บ้างก็ถูกข้ากิน บ้างก็กลัวข้าแล้วหนีไปแล้ว” นายน้อยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา 

แคลร์รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเมื่อนายน้อยพูดคำเหล่านี้ มังกรดินที่อยู่ข้างใต้ตัวนางก็สั่นเทา 

“ที่นี่    น่าเบื่อจริงๆ ให้ตายสิ!      ตอนแรกสิ่งเหล่านี้พอเห็นข้า ก็อยากจะกินข้า ตอนนี้    พอเห็นข้ากลับ    วิ่งหนีเร็วยิ่งกว่าอะไรเสียอีก!” นายน้อยพูดอย่างโกรธเคืองและยื่นมือออกไปดึงหนามแหลมที่คอแล้วสะบัดออก มังกรดินตัวสั่นกลัวอย่างมาก 

แคลร์เงียบและไม่รู้จะพูดอะไร สิ่งหนึ่งที่แคลร์รู้ดีคือเด็กนี่เป็นคนไม่ดีและก็เลวมาก! 

“สาวสวย โลกนี้ช่างน่าเบื่อ เจ้ามีอะไรสนุกๆ หรือไม่?” นายน้อยถามอย่างเบื่อหน่ายพลางส่ายหัว 

“เอ่อ…” แคลร์ไม่รู้จะพูดอะไร สนุกหรือ? อะไรคือความสนุกล่ะ? “นายน้อย ความสนุกของเจ้าคืออะไร?” แคลร์คิดอยู่พักหนึ่งและถามคำถามนั้น 

“ความสนุกของข้าคือการท้าทายผู้ที่เก่งกว่าข้า จากนั้นก็เหยียบย่ำพวกเขา และมองดูความขมขื่นของพวกเขา” นายน้อยเลิกคิ้วและพูดอย่างสบายๆ แต่ก็กระตุกปากทันทีแล้วพูด “โถ่เว้ย! ตอนนี้ไม่มีความสนุกเช่นนั้นแล้ว!” 

เมื่อแคลร์ได้ยินแบบนี้ก็ตกใจ! 

 ปีศาจสาวตนนี้คืออะไรกันแน่? 

นางชอบที่ได้ท้าทายผู้แข็งแกร่งและเอาชนะพวกเขา ตอนนี้ไม่มีความสนุกเช่นนั้นแล้วงั้นหรือ! ปีศาจสาวตนนี้แข็งแกร่งที่สุดแล้วหรือ? จะเป็นไปได้อย่างไรล่ะ? มีเพียงลูกของเจ้าแห่งอาณาจักรเท่านั้นที่จะแข็งแกร่งได้ถึงขนาดนี้ 

“ในโลกปีศาจ ปีศาจทั้งหมดไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้าเลยหรือ?” แคลร์ถามอย่างระมัดระวัง 

“ก็ประมาณนั้น ยังมีอีกคนที่ข้าไม่กล้าทำร้ายแล้วข้าก็สู้ไม่ไหวด้วย” นายน้อยพูดด้วยหน้าบูดบึ้ง ปีศาจเพียงตนเดียวที่นางไม่กล้ายุ่งก็คือบิดาของนาง! ท่านพ่อของนางนั่นเอง! 

ประโยคนี้ได้เปิดเผยตัวตนของนางแล้ว! 

นายน้อย นายน้อย! ไม่ใช่ลูกของเจ้าแห่งอาณาจักรนี้ แต่เป็นลูกของราชาปีศาจแห่งโลกปีศาจ! เป็นนายน้อยแห่งโลกปีศาจ! 

แคลร์สูดลมหายใจ ผู้นี้คือนายน้อยแห่งโลกปีศาจ! ทำไมนางถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ? จริงหรือที่ไม่มีใครในแดนปีศาจเป็นคู่ต่อสู้ของนาง นางจึงออกมาเดินเล่นเช่นนี้? 

ตอนนี้แคลร์เข้าใจแล้วว่าทำไมนางถึงสามารถเคลื่อนย้ายจินเหยียนไปที่อื่นได้อย่างง่ายดาย! ทันใดนั้นก็เกิดคำถามขึ้นในใจของแคลร์ โลกปีศาจอยู่ในอีกโลกหนึ่ง ถ้าเช่นนั้นแล้วระหว่างราชาปีศาจกับเทพเจ้าของโลกมนุษย์ ใครแข็งแกร่งกว่ากันล่ะ?  

“มันน่าเบื่อ น่าเบื่อมาก สาวสวย ความสนุกของเจ้าคืออะไร?” นายน้อยหยิบของสีแดงๆ เขียวๆ ออกมาจากกระเป๋าแล้วเล่นในมือ แคลร์ชำเลืองมองอย่างตั้งใจและยกมุมปาก พวกมันคือแกนเวทย์ระดับเก้า! แม้ว่าตัวเลขระหว่างสัตว์เวทย์ระดับแปดและระดับเก้าจะแค่ระดับเดียว แต่จริงๆ แล้วความแข็งแกร่งนั้นแตกต่างกันมาก การจัดการกับสัตว์เวทย์ระดับเก้านั้นยากมาก แต่นายน้อยเอาแกนเวทย์    ออกมาได้เยอะมากจริงๆ! 

“ความสนุกของข้า…การกลั่นแกล้งและสั่งคนอื่น” แคลร์มองแกนเวทย์ที่น่าตกใจในมือของนายน้อยและตอบคำถามอย่างตรงไปตรงมา 

“หือ?” นายน้อยหันมาอย่างแรงมองแคลร์แล้วหัวเราะเสียงดัง “สาวสวย ไม่เลวนี่ เจ้าน่าสนใจจริงๆ ข้าชักจะชอบเจ้ามากขึ้นนิดหน่อยแล้ว ถ้าข้าเป็นผู้ชาย ข้าจะพาเจ้ากลับไปแต่งงานด้วย เราจะได้ไปกลั่นแกล้งและข่มขู่คนด้วยกัน” 

……………………………………………………………………………..