เสน่ห์คมดาบ - ตอนที่ 185

“โง่ มันมีรอยเท้าของเจ้าอยู่ที่พื้น” เฟิงอี้เซวียนตะคอกอย่างรำคาญ 

ชายผู้นั้นอ้าปากค้างและมองไปที่รอยเท้าที่ไม่ชัดเจนแต่มองเห็นได้บนพื้นและทันใดนั้นก็อยากจะเอาหัวชนเสาหินข้างๆ 

ที่จริงเฟิงอี้เซวียนได้ค้นพบรอยเท้าของคนผู้นี้เมื่อนานมาแล้วแต่เขาต้องการพูดแบบนั้นเพื่อกดดันคนผู้นั้น 

ชายในเสื้อคลุมหายตัวไปอีกครั้ง หลังจากซ่อนตัวอยู่ในเสาหินขนาดใหญ่ 

กระดูกพุ่งเข้าหาทุกคน ทั้งสีเฉ่าฉีและสีเฉ่าซื่อขมวดคิ้วด้วยความขยะแขยงร่ายเวทอย่างต่อเนื่องเพื่อทำลายกระดูกที่โจมตีอยู่ตลอดเวลา 

“ไม่นะ คนเหล่านี้มีความสามารถในเรื่องนี้หรือ” สีเฉ่าฉีขมวดคิ้วอย่างไม่สบายใจหลังจากทุบกระดูกไป 

ไม่เป็นเช่นนั้นแน่นอน 

“แคลร์ ฮิลล์! วันนี้หัวของเจ้าจะเป็นของข้า”เสียงบ้าคลั่งดังมาจากที่สูง 

ทุกคนมองขึ้นไปและเห็นหลายคนยืนอยู่บนเสาหินที่สูงที่สุดตรงหน้าพวกเขาคนที่ยืนอยู่แถวหน้าคือชายผมสีฟ้าในชุดคลุมสีดำ ด้านหลังเขาคือหัวไก่และนักธนูหญิงเมื่อกี้ 

“เจ้าเป็นใคร” สีเฉ่าฉีตะโกนด้วยความโกรธ 

” หัวของเจ้าไร้ค่า” ชายผมสีฟ้ามีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา เขามองไปที่ชีอ้าวชวางด้วยรอยยิ้มที่ตื่นเต้นอย่างไม่รู้จบ “ไม่คาดคิดจริงๆ เจ้าดูเหมือนมนุษย์แต่ฆ่าแม่ของตัวเองได้ ถ้าไม่รับงานนี้ ข้าอยากจะลากเจ้าไปด้วยมือของข้าจริงๆ หึๆแม่ของเจ้าคงเสียใจไม่น้อย ฮ่าๆ ถูกลูกสาวของตัวเองฆ่า คงร้องไห้และร้องขอว่าไม่นะอย่านะใช่หรือไม่? หรือว่าโง่มากเต็มใจถูกเจ้าฆ่า?…” 

ชายผมสีฟ้าพูดอย่างตื่นเต้น เพราะเขาเป็นคนที่ฆ่าญาติของเขาอย่างเมามันเขารู้สึกตื่นเต้นแต่ชีอ้าวก้มหน้าลง กำหมัดแน่นจนข้อนิ้วเป็นสีขาวและริมฝีปากก็กัดจนเลือดออก 

ชายผมสีฟ้าไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติของชีอ้าวชวาง แต่ยิ้มเยาะเย่อหยิ่งยิ่งขึ้น “ข้าได้ยินมาว่าแม่งี่เง่าของเจ้าเป็นเหยื่อของการต่อสู้ระหว่างองค์ชายทั้งสอง เป็นเรื่องตลกจริงๆ จะตายแล้วเจ้ายังไปช่วย ช่วยมาแล้วก็ฆ่า สมองของเจ้ามีน้ำเข้าไปหรือ?” 

ใบหน้าของเฟิงอี้เซวียนโกรธเกรี้ยว เขากำลังถือดาบยักษ์ในมือของเขา 

แต่ในชั่วพริบตาชีอ้าวชวางกระโดดขึ้นไปอย่างรวดเร็วและปรากฏตัวต่อหน้าชายผมสีฟ้า 

ชายผมสีฟ้าผงะ มองใบหน้าที่บอบบางแต่เย็นชาของเด็กสาวผมสีดำตรงหน้าเขาก็ตัวสั่นอย่างไม่มีเหตุผล 

ทันใดนั้นดาบที่คมและเรียบง่ายก็ปรากฏขึ้นในมือของชีอ้าวชวาง ดาบส่องแสงในดวงอาทิตย์ความโลภปรากฏขึ้นในดวงตาของชายผมสีฟ้าทันที ดาบเล่มนี้ไม่ธรรมดา 

ก่อนที่เขาจะพูดอะไร ดาบที่คมมากก็เหวี่ยงมาตรงหน้าเขาแล้ว 

ตูม! 

เสียงดังก้องผ่านหมู่เมฆ 

ดาบของชีอ้าวชวางแบ่งเสาหินขนาดใหญ่ออกเป็นสองท่อนผู้คนที่ยืนอยู่บนเสาหินต่างหลบไปในทุกทิศทางเสาหินขนาดใหญ่ล้มลงกับพื้น เสียงอึกทึก ฝุ่นฟุ้งกระจายสภาพแวดล้อมกลายเป็นหมอกไปชั่วขณะ 

อีกฝ่ายก็ห้าคนเช่นกัน! แต่ชีอ้าวชวางมีเป้าหมายเดียวเท่านั้นและนั่นคือชายผมสีฟ้า 

คนที่ยืนอยู่ด้านล่างเหล่มองเห็นเพียงชายผมสีฟ้าที่ยืนอยู่บนเสาหินที่อยู่ห่างๆ ชีอ้าวชวางยืนอยู่บนเสาหินและมองไปที่ชายผมสีฟ้าอย่างเย็นชา 

ช่วงเวลาต่อมาสิ่งที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจก็เกิดขึ้น 

“แคลร์ ฮิลล์ ไม่คาดคิดว่าหัวของเจ้าจะมีค่าขนาดนี้” ทุกคนหันกลับไปมองเห็นชายผมสีฟ้าที่ยืนอยู่บนเสาหินด้านหลังพวกเขามองลงมาที่พวกเขาพร้อมกับเย้ยหยัน 

“ดาบในมือของเจ้าเป็นดาบชนิดใดอาวุธศักดิ์สิทธิ์หรือ?” เสียงเดียวกันดังมาจากเสาหินทางด้านซ้ายของฝูงชนด้วยความโลภยังคงเป็นผู้ชายผมฟ้า! 

ภาพลวงตา? 

“เหอะๆ พวกเจ้ากำลังมองไปที่ไหน” เสียงเดียวกันดังมาจากเสาหินทางด้านขวาของทุกคนอีกครั้ง 

ชายผมสีฟ้าสี่คน?! แยกร่างหรือภาพลวงตา? 

“ทายสิว่าคนไหนคือตัวจริงทายถูกข้ามีรางวัลให้” ชายผมสีฟ้าหัวเราะเบาๆ และเสียงหัวเราะที่รุนแรงกระตุ้นแก้วหูของทุกคน 

ตูม… 

เหลิ่งหลิงยวิ๋นสร้างโล่ขึ้นมาทันทีเพื่อป้องกันลูกศรเวทที่ยิงมาที่เขาและอีกฝ่ายก็เริ่มทำมันแล้ว! คิ้วเหลิ่งหลิงยวิ๋นขมวดแน่นและมือของเขาก็ร่ายเวทแล้ว 

เฟิงอี้เซวียนถือดาบและฟันไปที่มือสังหารมือสังหารกลิ้งไปบนพื้นและหลบหนีการโจมตีที่รุนแรงครั้งนี้ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าเด็กหนุ่มผมแดงไม่ธรรมดาลมหอบทรายสีเหลืองพัดไปมาเขามองไม่เห็นรอยเท้าบนพื้นคราวนี้หาตัวจากรอยเท้าบนพื้นแล้วแต่ความแข็งแกร่งของคนผู้นี้แข็งแกร่งมากสีเฉ่าฉีและสีเฉ่าซื่อร่วมมือกันและโจมตีผู้ใช้ความตายที่เรียกนักรบโครงกระดูกอยู่ตลอดเวลาในขณะที่หัวไก่ซ่อนตัวอยู่ด้านหลังอย่างระมัดระวัง 

ชีอ้าวชวางยืนอยู่บนเสาหินสายลมแรงทำให้ผมสีดำยาวของนางปลิวไสว 

ชายผมสีฟ้าหัวเราะเยาะและรอยมือแปลกๆ ได้ก่อตัวขึ้นบนมือของเขา เขาเริ่มร่ายคาถา ชายผมสีฟ้าอีกสามคนก็ทำเช่นเดียวกัน 

“อ้าวชวาง!” หลังจากที่เฟิงอี้เซวียนต่อสู้กับมือสังหารประหลาดด้วยดาบ เขาสังเกตเห็นสถานการณ์ทางนั้นขมวดคิ้วและตะโกนก่อนที่จะรีบมา 

แต่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปทำให้เขาตกตะลึง 

ร่างกายของชีอ้าวชวางค่อยๆ เรืองแสงสีแดงและมีวงกลมจางๆปกคลุมร่างกายของนาง 

ชายผมสีฟ้าสะดุ้งเล็กน้อย พลังยุทธ์สีแดงมีสีขุ่นหมองขนาดนั้นเชียวหรือ? เขาสบกับดวงตาเย็นชาของชีอ้าวชวางหัวใจของเขาสั่นไหวดวงตาสีเข้มแต่เดิมตอนนี้กำลังเปล่งแสงสีแดงจางๆ 

ในช่วงเวลาที่ชายผมสีฟ้าตกใจ เพียงชั่วพริบตาชีอ้าวชวางที่ดูเย็นชาปรากฏต่อหน้าเขาแล้วเขากำลังจะถอยหนีอย่างรวดเร็วแต่กลับพบว่าร่างกายขยับไม่ได้เลย! แรงกดดันที่มองไม่เห็นทำให้เขาไม่แม้แต่จะขยับเท้า 

ใต้ดวงอาทิตย์ดาบในมือของชีอ้าวชวางส่องแสงลมหายใจเย็นเยียบราวกับความตายมาถึงแล้วในที่สุดความกลัวก็ปรากฏขึ้นในใจของชายผมสีฟ้า! เขาจำไม่ได้ว่าเขาฆ่าคนไปกี่คนในช่วงหลายปีที่ผ่านมาแต่เขาไม่เคยสัมผัสกับความรู้สึกเช่นนี้มาก่อนมันทรงพลังมากจนเขาไม่สามารถต้านทานและดิ้นรนไม่ได้เลย 

“ไม่… ” ชายผมสีฟ้าไม่ทันได้ปริปากสักคำคราบเลือดปรากฏบนหน้าผากของเขาใบหน้าของเขายังคงมีสีหน้าหวาดกลัวแล้วแยกออกเป็นสองท่อนเสียงอันน่าสยดสยองดังขึ้นและร่างทั้งร่างของชายผมสีฟ้าและเสาหินขนาดใหญ่ที่เขายืนอยู่ก็ถูกสับแยกออกครึ่งหนึ่ง! มือของเขายังคงรักษาท่าทางก่อนหน้านี้ไว้เขาถูกชีอ้าวชวางฆ่าในเสี้ยววินาทีนั้นโดยไม่ต้องแสดงเวทมนตร์ใดๆ เลย 

“คุณหนูรู้ได้อย่างไรว่านั่นเป็นร่างจริง” สีเฉ่าฉีถามเมื่อเห็นฉากที่น่าตกใจนั้น 

“ข้าจะรู้ได้อย่างไรล่ะ” สีเฉ่าซื่อตอบอย่างเคร่งขรึมเพียงแค่พบว่าใบหน้าของฝ่ายตรงข้ามเปลี่ยนเป็นซีด 

ชีอ้าวชวางแตะเท้าของนางเบาๆปล่อยเสาหินที่ถล่มแล้วกระโจนเข้าหาชายผมสีฟ้าคนอื่นๆ 

“นั่นไม่ใช่ภาพลวงตา!” สีเฉ่าซื่อโพล่งออกมาด้วยความตกใจถ้าเป็นภาพลวงตาหลังจากชีอ้าวชวางได้ฆ่าร่างจริงไปแล้วภาพลวงตาอื่นๆ ก็น่าจะหายไปแต่ชายผมสีฟ้ามองชีอ้าวชวางด้วยความประหลาดใจและยังไม่หายไป 

ชีอ้าวชวางมาที่ด้านหน้าของชายผมสีฟ้าคนหนึ่งและเหวี่ยงดาบไป ชายผมสีฟ้าถูกตัดเป็นสองท่อนจากช่วงเอวของเขาวาดดอกไม้สีเลือดในอากาศจากนั้นดวงตาของเขาก็เบิกกว้างและก็ล้มลงเขาไม่เชื่อด้วยซ้ำว่าเขาหมดหนทางแล้ว 

ดวงตาของชีอ้าวชวางเย็นชาและก็โจมตีชายผมสีฟ้าอีกคนอีกครั้ง 

“ไม่ใช่ภาพลวงตาพวกเขาทั้งหมดเป็นร่างจริง!” สีเฉ่าฉีอ้าปากกว้างและอุทานด้วยความประหลาดใจ 

มือสังหารที่ต้องการลอบสังหารเฟิงอี้เซวียนในตอนแรกก็ถอยห่างออกไปอย่างเงียบๆ นักธนูที่หันหน้าไปทางเหลิ่งหลิงยวิ๋นกระโดดขึ้นไปบนเสาหินแต่ละต้นเตรียมพร้อมที่จะล่าถอยเห็นได้ชัดว่าชายผมสีฟ้าเป็นวิญญาณของพวกเขาและเป็นเสาหลักทางจิตวิญญาณในหัวใจของพวกเขา 

หัวไก่วิ่งเร็วที่สุดสมบัติของเขาหายไปและพลังต่อสู้ของเขาหายไปแปดส่วน เมื่อเขาเห็นว่าเวทมนตร์เก่าแก่ถูกตัดออกเหมือนแตงโม ก็มีแต่ต้องหนีอย่างเดียว ตอนนี้หัวไก่เข้าใจแล้วว่าทำไมหินหมึกแก้วหลากสีถึงเปลี่ยนเจ้าของ 

“จะหนีไปไหน!” เฟิงอี้เซวียนลอยขึ้นไปในอากาศเจาะเสาหินขนาดใหญ่ด้วยดาบ มือสังหารที่อยู่ด้านหลังเสาหินที่ซ่อนอยู่ในนั้นดาบแทงทะลุหน้าอกของมือสังหารและเฟิงอี้เซวียนก็ชักดาบออกมาเสาหินก็ถล่มลงมาและทับมือสังหารไว้ข้างใต้ 

สถานการณ์เปลี่ยนไปไม่มีเรื่องอะไรน่ากังวลอีกแล้ว 

“ไปลงนรกซะ!” หลังจากที่ชีอ้าวชวางฆ่าชายผมสีฟ้าอีกครั้ง ก็พบกับชายผมสีฟ้าคนสุดท้ายพยายามหนีอย่างทุลักทุเลดาบเล่มหนึ่งเหวี่ยงออกไปที่เท้าของชายผมสีฟ้าเขากรีดร้องและล้มลงกับเสาหินสิ่งที่พวกเขาทำได้ดีที่สุดคือการที่พี่ชายทั้งสี่แสร้งทำเป็นภาพลวงตาแล้วร่ายเวทของพวกเขาเป็นรูปเป็นร่างตอนนี้ทั้งสี่คนได้จากไปถึงสามคนเขาไม่มีจิตใจจะต่อสู้อีกต่อไปอยากจะหนีหญิงบ้าผู้นี้โดยเร็วเท่าที่จะเป็นไปได้ 

ชีอ้าวชวางไล่ตามลงมา ดาบในมือเสียบเข้าที่ท้องของชายผมสีฟ้าอย่างรุนแรง 

เสียงกรีดร้องดังก้องไปทั่วท้องฟ้าทำให้ผู้คนหวาดผวา 

ดวงตาของชีอ้าวชวางเปลี่ยนเป็นสีแดง นางชักดาบออกมาและแทงเข้าไปอีกครั้งโดยตอกชายผมสีฟ้าลงกับพื้นชายผมสีฟ้าไม่สามารถแม้แต่จะกรีดร้องได้แต่กำลังหอบและเลือดก็ไหลออกมาจากมุมปากของเขาตลอดเวลาทรายสีเหลืองใต้ร่างเขาถูกย้อมด้วยสีแดงของเลือด 

“เจ้าพูดเก่งไม่ใช่หรือพูดต่อไปสิ!” ชีอ้าวชวางตะคอก ดึงดาบออกมาและสอดเข้าไปที่หน้าท้องของชายผมสีฟ้าอีกครั้ง 

ชายผมสีฟ้ามีแต่ความตื่นตระหนกในดวงตาคนบ้าบ้าไปแล้ว! ปีศาจหญิงผู้นี้ไม่ใช่มนุษย์! ชายผมสีฟ้ามีความคิดเพียงแค่นี้ในใจตอนนี้เขาอยากจะตายแต่หญิงสาวตรงหน้าไม่ยอมให้สิ่งนั้นกับเขาและคิดแทงเขาที่หัวใจด้วยซ้ำ