เสน่ห์คมดาบ - ตอนที่ 214

“เรื่องไร้สาระ จักรพรรดิก็คงตระหนักว่ามีภัยคุกคามแล้วล่ะสิ” สีเฉ่าฉีพูด

“อืม ก็ดีแล้ว ตอนนี้สิ่งที่เราต้องทำคือปล่อยให้หลงซ่าซือได้รับทุกสิ่งที่สมควรได้รับ” ชีอ้าวชวางยิ้ม หากได้รับการสนับสนุนของหลงซ่าซือ สิ่งแรกที่เราต้องทำคือไปที่โยซาลี่แล้วกวาดล้างกองกำลังแห่งแสงทั้งหมดออกไป!

“นั่นก็คือการไปเมืองหลวงของโยซาลี่” สีเฉ่าฉีรู้สึกตื่นเต้น ในที่สุดก็ทำสิ่งที่น่าสนใจได้แล้ว

“ที่เมืองหลงมีสาขาย่อยของวิหารแห่งแสง” คามิลล์เคาะโต๊ะแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “วิหารจะเข้ามาแทรกแซงในเรื่องที่มีการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้แน่นอน”

ชีอ้าวชวางพยักหน้าน้อยๆ

“ตงเฟิงโฮ่ว วัลโด และพี่น้องสี พวกเจ้าพาคนไปกวาดล้างห้องโถงสาขาย่อยซะ ข้ากับเหลิ่งยวิ๋นจะไปที่พระราชวัง” คามิลล์หยิบแผนที่ออกมากางไว้บนโต๊ะ เห็นได้ชัดว่าเขาเตรียมพร้อมไว้แล้ว

“ดูนะ รูปแบบของวิหารเป็นแบบนี้ มีพระคาร์ดินัลอยู่เพียงสองคนที่เฝ้าวิหารนี้อยู่ อาร์ชบิชอปเสียชีวิตไปตอนที่เผชิญหน้ากับอ้าวชวางครั้งที่แล้วและยังไม่มีการแต่งตั้งอาร์ชบิชอปคนใหม่” นิ้วขาวเรียวยาวของคามิลล์ชี้อยู่บนโต๊ะนั้น

“ดูรูปแบบไปทำไม ตอนนี้พระคาร์ดินัลห่วยๆ เหล่านั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้าเลยด้วยซ้ำ” วัลโดพูดอย่างเหยียดหยามพร้อมกับพ่นลมหายใจออกมา

“เจ้าคนหัวสมองหมู” คามิลล์ยิ้มอย่างสง่างามแล้วพูดคำเหล่านี้ออกมาอย่างชัดเจนและอ่อนโยน

หน้าของวัลโดเปลี่ยนเป็นสีแดงทันทีเมื่อเขาได้ยินดังนั้น ยังไม่ทันได้อ้าปากพูดก็ได้ยินเสียงเย็นเยือกของชีอ้าวชวางก่อน ความเย่อหยิ่งจองหองของวัลโดก็ลดลงทันที แล้วเขาก็ย่อตัวลงข้างๆ โดยไม่พูดอะไรอีก

“รองหัวหน้าผู้มีเกียรติ เชิญพูดต่อเลย” ชีอ้าวชวางยิ้มให้คามิลล์ คามิลล์ปัดผมหน้าม้าของเขาด้วยท่าทางที่สง่างามและสมบูรณ์แบบก่อนจะพูดต่อ

“การทำลายวิหารนั้นไม่ใช่เรื่องยาก แต่หลังจากทำลายแล้วต้องมีคนจำนวนมากที่ยอมลงทุนก่อสร้างวิหาร จนกระทั่งแม้แต่คนในครอบครัวต้องล้มละลายก็เต็มใจ” คามิลล์ยังคงพูดอย่างแผ่วเบา “วิหารฝังลึกเข้าไปในจิตใจของผู้คนไปแล้ว ตอนนี้ความชอบธรรม ความบริสุทธิ์ ความยิ่งใหญ่ และความอดกลั้นได้กลายมาเป็นภาพลักษณ์ไปแล้ว ดังนั้นสิ่งที่เราต้องทำคือทำลายภาพลวงตานี้ทิ้งไปซะ”

“พระคาร์ดินัลทั้งสองไม่ค่อยถูกกัน เพราะทั้งคู่ต่างอยากเป็นอาร์ชบิชอป” คามิลล์เคยสอบถามเรื่องทั้งหมดนี้แล้ว “แล้วก็มีช่องลับอยู่ด้านหลังชั้นหนังสือในห้องหนังสือของพวกเขา สิ่งต่างๆ ที่บันทึกไว้เปิดเผยให้ชาวโลกรับรู้ไม่ได้” หลังจากคามิลล์พูดจบเขาก็มองไปที่วัลโดที่กำลังตกตะลึงอย่างมีความหมาย “ตอนนี้เจ้ารู้แล้วใช่หรือไม่ว่าควรทำอย่างไร?”

“ท่านรู้ชัดเจนขนาดนี้ได้อย่างไร? หรือว่าที่ผ่านมาท่านหายไป…” วัลโดมองคามิลล์ด้วยความประหลาดใจ คามิลล์เป็นราชานักฆ่า ไม่มีใครหยุดเขาได้หากเขาต้องการจะไป

ชีอ้าวชวางก็ตะลึง คามิลล์ทำในสิ่งที่อันตรายสำหรับตัวเขามากจริงๆ เขารู้หรือไม่ว่าการที่เขาเลือกอยู่ข้างตนเอง เขาจะมีศัตรูมากมายแค่ไหน? คามิลล์มองชีอ้าวชวางที่ตกตะลึงแล้วยิ้ม ความหมายที่แสดงออกในดวงตาของเขาชัดเจนมาก สิ่งนี้มันเป็นทางเลือกของเขาเอง

“คริสตัลความทรงจำ มันมีประโยชน์มาก” คามิลล์เหลือบตา แววตาของเขาทอประกายเย็นเฉ๊ยบ “เจ้าต้องบันทึกรายละเอียดและสมุดบัญชีเล่มนั้นด้วย หลังจากที่เจ้านำออกมาแล้วให้คัดลอกเพิ่มเติมและแจกจ่ายออกไปให้ทุกคน” น้ำเสียงของคามิลล์อ่อนโยนมาก แต่ฟังดูมืดมนสำหรับทุกคน วิธีการนี้โหดเหี้ยมมาก

“ท่านกับเหลิ่งหลิงยวิ๋นไปที่พระราชวังแล้วจะเข้าไปได้หรือ?” ในที่สุดวัลโดก็ถือโอกาสประชดประชันสักหน่อย เหลิ่งหลิงยวิ๋นไม่ได้เป็นบุตรของวิหารแห่งแสงอีกต่อไป เขาจะเข้าไปในวังอย่างปลอดภัยเพื่อทำตามแผนของพวกเขาได้อย่างไร? การก่อรัฐประหารมันง่ายขนาดนั้นเลยหรือ?

“แน่นอนว่าไม่ใช่แค่พวกเราเท่านั้น ยังมีจินเหยียนด้วย” คามิลล์มองจินเหยียนด้วยรอยยิ้มจากนั้นเลิกคิ้วเล็กน้อย “จินเหยียน ตอนนี้เจ้าเป็นอัศวินของอันพาแกรนด์ หรืออัศวินของชีอ้าวชวางเพียงคนเดียว?”

ทุกคนตะลึงไปชั่วขณะ แม้แต่ชีอ้าวชวางก็ยังตะลึง ไม่เข้าใจว่าคามิลล์หมายถึงอะไร

จินเหยียนไม่รีรอ เอ่ยเบาๆ “ก็ต้องเป็นอัศวินของคุณหนูเพียงคนเดียวอยู่แล้ว” แม้ว่าเสียงของเขาจะนุ่มนวล แต่น้ำเสียงของเขาหนักแน่นมาก

“ฮ่าๆ ดีมาก” คามิลล์ยิ้มราวกับสายลมในฤดูใบไม้ผลิ และหยิบถ้วยชาขึ้นมาอย่างสง่างาม “มีอัศวินมังกรในโยซาลี่หรือไม่?” หลังจากนั้นคามิลล์ก็จิบชาและไม่พูดอะไรอีก

ทันใดนั้นทุกคนก็เข้าใจความหมายของคามิลล์แล้ว ในโยซาลี่ไม่มีอัศวินมังกรเลย หากจินเหยียนผู้เป็นอัศวินมังกรปรากฏตัวในเมืองหลวงต่อหน้าจักรพรรดิ ไม่ว่าจักรพรรดิจะหยาบคายแค่ไหนเขาก็จะเข้าใจถึงความสำคัญของอัศวินมังกรได้ จากนั้นจักรพรรดิจะต้องจัดงานเลี้ยงอย่างแน่นอน และเขาต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจะดึงตัวจินเหยียนไป ถึงเวลานั้นก็ไม่ใช่ปัญหาแล้วหากคามิลล์และคนอื่นๆ จะเข้าไปในพระราชวัง แต่เป็นคำถามว่าพวกเขาจะเต็มใจเข้าไปในพระราชวังตามคำเชิญของจักรพรรดิหรือไม่

“ฮึ่ม” วัลโดตัดบทอย่างไม่สบอารมณ์และไม่พูดอะไรอีก

“เมื่อถึงเวลาก็ตามนี้เลยนะ…”คามิลล์ยิ้ม “รวบรวมเหล่าขุนนาง และสุดท้ายก็ให้จักรพรรดิเล่าเรื่องในตอนนั้น จากนั้นให้หลงซ่าซือทำการรัฐประหาร มันจะเป็นไปตามธรรมชาติเอง เมื่อมีจูดี้อยู่ ทุกอย่างจะเกิดขึ้นได้โดยที่การต่อต้านเป็นศูนย์”

“จักรพรรดิและราชินีจะเล่าอดีตอย่างเชื่อฟังได้อย่างไรล่ะ?” วัลโดพึมพำกระตุกมุมปาก

“แน่นอนว่าข้ามีวิธี” คามิลล์ยิ้ม “ไม่ต้องใช้การควบคุมจิตใจข้าก็ทำให้ให้พวกเขาบอกความจริงเกี่ยวกับตอนนั้นได้”

“มันวิเศษขนาดนั้นเลยหรือ?” วัลโดพึมพำ แต่ไม่กล้าพูดออกไปดังๆ

“มีบางอย่างที่น่าอัศจรรย์กว่านี้นะ หลังจากที่เจ้าหลับไปในคืนนี้ ข้าจะปล่อยให้เจ้านอนหลับตลอดไปเลยละ” คามิลล์เหลือบมองและยิ้มอย่างใจดี

วัลโดตัวสั่นและหยุดพูด เขาตระหนักได้อีกครั้งว่าการกลับไปคุยกับคามิลล์นั้นไม่ฉลาดเท่าไหร่เลย

เมื่อฟังแผนการของคามิลล์แล้ว ชีอ้าวชวางก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย นางรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ มีอะไรผิดพลาดกันนะ?

“เอ๊ะ? แล้วอ้าวชวางล่ะ?” จู่ๆ วัลโดก็นึกอะไรบางอย่างได้

ในที่สุดชีอ้าวชวางก็เข้าใจว่าอะไรผิดพลาดและไม่มีในแผนของคามิลล์

“ประเด็นของเรื่องอยู่ที่นี่แหละ” คามิลล์พูด ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเขามองไปที่ชีอ้าวชวางแล้วพูด “อ้าวชวาง เจ้าจะทำอย่างไรถ้าลากัคและอันพาแกรนด์ทำสงครามกัน?”

อะไรนะ? ทุกคนในห้องโถงมองไปที่คามิลล์ด้วยความประหลาดใจ

“วิหารแห่งแสงในตอนนี้ได้รับความเสียหายอย่างสูง และกองกำลังที่เหลือก็ได้ทุ่มพลังทั้งหมดไปกับเจ้าแล้ว อันพาแกรน์พบข้ออ้างที่จะปราบปรามหอการค้าตระกูลเฟิง และสิ่งต่างๆ ก็ทวีความรุนแรงขึ้น หอการค้าตระกูลเฟิงเป็นเศรษฐกิจหลักของลากัค แต่เดิมจักรพรรดิแห่งลากัคไม่ใช่บุคคลที่พอใจกับสภาพที่เป็นอยู่นัก จึงเป็นการเร่งการแพร่ระบาดของความขัดแย้งระหว่างสองประเทศ” คามิลล์มองชีอ้าวชวางและพูดอย่างชัดเจน “วิหารแห่งแสงและอันพาแกรนด์พร้อมใจกันปราบปรามหอการค้าตระกูลเฟิง แม้การปรากฏตัวของเฟิงอี้เซวียนจะทำให้สถานการณ์เงียบไปชั่วคราว แต่นี่เป็นเพียงชั่วคราวเท่านั้น ไม่ช้าก็เร็วสงครามระหว่างสองประเทศจะปะทุขึ้น”

ชีอ้าวชวางมองไปที่ใบหน้าที่จริงจังของคามิลล์แล้วเงียบเป็นเวลานาน ในที่สุดก็ค่อยๆ พูดว่า “ตระกูลหลี่เมื่อเทียบกับในสี่ตระกูลใหญ่ของลากัคเป็นอย่างไรบ้าง?”

“พวกเขาเตรียมพร้อมสำหรับสงครามอย่างแข็งขัน” คามิลล์พูดเบาๆ “พวกเขามีเหตุผลที่จะต้องล้างแค้นให้เจ้า และล้างแค้นให้แม่ของเจ้า”

ชีอ้าวชวางตะลึงไปชั่วขณะและมองไปที่คามิลล์ด้วยความงุนงง มีบางอย่างทอประกายอยู่ในรูม่านตาของเขา

“เป้าหมายนั้นใหญ่มาก” คามิลล์พูดเบาๆ “ขอเวลาข้าสักครึ่งปีหรือไม่ก็สามเดือน ข้าจะให้โยซาลี่กลายเป็นกองกำลังที่สนับสนุนเจ้า ระหว่างนี้เจ้าทำในสิ่งที่เจ้าต้องการได้เลย แน่นอนว่าพวกนี้ต้องอยู่และช่วยข้าด้วย” คามิลล์พูดจบก็ปรายตามองทุกคนในห้องโถง

ทุกคนเข้าใจทันทีว่าคามิลล์หมายถึงอะไร สีเฉ่าฉีและสีเฉ่าซื่อกำหมัดแน่นด้วยความตื่นเต้น สิ่งนี้ฟังดูสดชื่นมาก เป้าหมายของคามิลล์ใหญ่มาก ชีอ้าวชวางรู้ดีอยู่แล้วว่ามันหมายถึงอะไร กลัวว่าทางวิหารแห่งแสงจะส่งคนไปแทรกแซงสงครามระหว่างสองประเทศ ไม่รู้ว่าครั้งนี้ทูตสวรรค์มากี่คนแล้ว จนถึงตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีทูตสวรรค์แปดปีกอยู่แล้วสอง หากทูตสวรรค์เหล่านี้โจมตีตระกูลหลี่หรือตระกูลเฟิง ผลที่ตามมาจะเป็นหายนะแน่นอน

“สิ่งที่คุณต้องทำคือเพิ่มความแข็งแกร่งของเจ้า แผนการทั้งหมดจะไร้ผลหากเผชิญกับอำนาจที่แท้จริง” คามิลล์ยกถ้วยขึ้นเบาๆ แล้วเหลือบมองสีเฉ่าซื่อ สีเฉ่าซื่อรีบไปรินชาให้คามิลล์ทันที คามิลล์เหลือบมองถ้วยตรงหน้าชีอ้าวชวางอีกครั้ง และเฉ่าซื่อก็เข้าใจ จากนั้นก็รินชาให้ชีอ้าวชวางอย่างรวดเร็ว

“ข้า…” ชีอ้าวชวางมองคามิลล์อย่างลึกซึ้งพูดอะไรไม่ออก ผู้ชายคนนี้มักจะคาดเดาไม่ได้อยู่เสมอว่าเขาเป็นคนแบบไหน? ทำไมถึงเป็นห่วงตนเองขนาดนี้? ทำไมต้องทำอะไรมากมายเพื่อตนเองขนาดนี้? ชีอ้าวชวางรู้อยู่ในใจว่าสิ่งที่คามิลล์พูดตอนนี้ไม่ใช่เรื่องโอ้อวดแน่นอน เขามีความแข็งแกร่งนั้น และเขาทำสิ่งเหล่านั้นได้อย่างแน่นอน

“เจ้ามีความคิดเห็นหรือไม่? หากเจ้ามีความคิดเห็น เจ้าถอนตัวออกไปได้ คราวนี้ไม่ใช่แค่ต่อต้านเท่าอันพาแกรนด์นั้น แต่ยังรวมถึงวิหารแห่งแสงด้วย” คามิลล์เหลือบมองและถามด้วยรอยยิ้ม แต่ในแววตามีแต่ความเย็นชา

ทุกคนตกตะลึงชั่วครู่ จากนั้นพวกเขาก็ยิ้มออกมาอย่างเงียบๆ

“เป็นไปตามแผนของของรองหัวหน้าเลย” วัลโดมุ่ยหน้า รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย ตอนนี้เขาได้ยินแล้ว คามิลล์จะพาพวกเขาไปโยซาลี ชีอ้าวชวางจะไม่เข้าร่วม แต่ต้องเพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเอง ในท้ายที่สุดทั้งสองประเทศก็ร่วมมือกันต่อต้านอันพาแกรนด์ นี่เป็นสิ่งที่ดีมาก! ล้างแค้นให้ชีอ้าวชวางและกำจัดวิหารแห่งแสงที่เจ้าเล่ห์ให้สิ้นซากได้ด้วย แต่วัลโดรู้สึกเสียใจมาก เพราะเขาเพิ่งได้เจอชีอ้าวชวางก็จะต้องแยกทางอีกแล้ว! วัลโดคิดในใจเงียบๆ แต่เพื่อที่จะให้ชีอ้าวชวางได้แก้แค้นโดยเร็วที่สุดและขจัดความคับข้องใจให้หมดไปโดยเร็วที่สุด เขาจะอดทน