เสน่ห์คมดาบ - ตอนที่ 289

“เหอะๆ เจ้ารู้ว่าข้าอยู่สินะ” เสียงที่อ่อนหวานและไร้เดียงสาดังเข้ามาในหูของชีอ้าวชวางต่อมาร่างเล็กน่ารักของพาริน่าก็ออกมาจากด้านหลังหุบเขา

“จะมาตามข้าตลอดเวลาทำไม” ชีอ้าวชวางถามด้วยใบหน้าเย็นชา

“เหอะๆ วิธีการดีนี่ ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะมีใบหน้าที่งดงามแต่โหดเหี้ยมมาก” พาริน่าพูดพร้อมกับมองและเอียงหัวยิ้มนางได้เห็นภาพเมื่อครู่เมื่อเห็นว่าชีอ้าวชวางยังคงมีท่าที่นิ่งสงบ นางก็เม้มริมฝีปากอย่างเบื่อหน่ายและพูด “แต่ข้าชอบเจ้าที่เป็นแบบนี้ เจ้าควรจะโหดเหี้ยม มิฉะนั้นก็จะมีปัญหาไม่รู้จบ”

ชีอ้าวชวางเหลือบมองพาริน่าและไม่พูดอะไรแต่หันหลังเดินไปข้างหน้าเลย

“เฮ้! รอข้าด้วย ข้าจะไปกับเจ้า เจ้าก็น่าจะรู้ว่าทุกชั้นมีอันตรายทั้งหมด โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากชั้นหกขึ้นไป ระดับอันตรายที่นั่นแตกต่างจากที่นี่อย่างสิ้นเชิงเลย!” พาริน่ารีบตะโกนเรียก

เมื่อชีอ้าวชวางได้ยินสิ่งนี้ก็เข้าใจเลย ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา ความแข็งแกร่งของนางนั้นมากกว่าแค่ระดับสองดาวแน่นอน แต่รู้สึกทึ่งมากว่าทางใช้วิธีการอะไรที่ทำให้ได้แค่ระดับสองดาวในการทดสอบ นางคงมีวิธีที่ไม่ธรรมดา

แต่ถึงอย่างนั้น ชีอ้าวชวางก็ไม่เต็มใจที่จะไปกับผู้หญิงคนนี้ สัญชาตญาณบอกนางว่าการยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้จะทำให้เกิดปัญหาตามมาดังนั้นจึงไม่สนใจนางแล้วเดินไปข้างหน้าต่อ

“ถ้าเจ้าไม่ไปกับข้า เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะเอาเรื่องเมื่อครู่ไปพูดหรือ” พาริน่าพูดคำเหล่านี้อย่างข่มขู่

“เจ้าไม่ทำหรอก” ชีอ้าวชวางพูดจบก็ไม่ได้เอ่ยอะไรอีก

พาริน่าอึ้งไปเล็กน้อย จากนั้นรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนาง พอเห็นชีอ้าวชวางเดินเร็วขึ้นเรื่อยๆ พาริน่าก็เริ่มกังวลเล็กน้อย “นี่ชีอ้าวชวาง ทำไมเจ้าถึงทิ้งผู้หญิงที่อ่อนแอและบอบบางอย่างข้าไว้ที่นี่คนเดียวล่ะ เจ้าไม่สงสารข้าเลยหรือ ไม่คิดจะปกป้องข้าและพาข้าไปด้วยหรือ” พาริน่าพูดอย่างกรุ่นโกรธอยู่ข้างหลังเมื่อเห็นว่าคำพูดก่อนหน้าใช้ไม่ได้ผลจึงเปลี่ยนเป็นคำพูดนี้ทันที น่าขันสิ้นดี

แต่ชีอ้าวชวางก็ยังคงไม่หยุด แถมยังเดินเร็วขึ้นอีกและร่างนั้นก็หายไปจากสายตาของพาริน่าอย่างรวดเร็ว

“ไอ้เด็กคนนี้!” พาริน่าพยายามไล่ตามแต่ไม่ทันนางกระทืบเท้าและบ่นออด “ไม่รู้จักปกป้องผู้หญิงเลย” ในทันใดนั้น พอด่าเสร็จนางก็หัวเราะในตอนท้ายของประโยคปกป้องผู้หญิง? ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนเขาจะไม่คิดปกป้องผู้หญิงเลย เมื่อตอนพบกันครั้งแรกเขาก็ส่งตัวนางให้ผู้หญิงพวกนั้นไปง่ายๆ ตอนนี้จะมาคาดหวังให้เขาเปลี่ยนนิสัยงั้นหรือ

พาริน่าส่งเสียงฮึดฮัดและรีบเดินไปข้างหน้า

ในเวลานี้ทารีน่าและยูเนียก็มาที่หุบเขาแคบๆ นี้เช่นกันเพราะทารีน่าจำลักษณะของชีอ้าวชวางได้ นางจึงลากยูเนียไปที่หอคอยดวงดาวด้วยความรีบร้อน

“ระวังนะทารีน่า ผู้อาวุโสของข้าบอกข้าว่าเถาวัลย์กินคนในนี้จัดการยาก พวกมันทั้งหมดหลับไปแล้วเราก็ต้องข้ามไปอย่างระวังอย่าปลุกพวกมัน” ยูเนียพูดอย่างเคร่งขรึม

“อืม” ทารีน่าพยักหน้าเบาๆ ข้างหน้าพวกนางมีคนอยู่ไม่มาก หากเดินเร็วกว่านี้ก็อาจจะได้พบกับชีอ้าวชวางก็ได้เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ทารีน่าก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างเป็นกังวลไม่รู้ว่าตอนนี้ชีอ้าวชวางเป็นอย่างไรบ้าง เมื่อครู่เห็นพวกแอชลินรีบเข้าไปในหอคอยดวงดาว หวังว่าพวกนั้นจะไม่ทำให้เขาเดือดร้อนนะ

“ทารีน่า เจ้าเป็นห่วงศิษย์น้องผมแดงหรือ” จู่ๆ ยูเนียก็ถามขึ้น

“หืม?” ทารีน่าตกใจได้ยินคำพูดตรงใจ จากนั้นก็พยักหน้าอย่างตรงไปตรงมา “อืม เขาเข้ามาคนเดียว ข้าเกรงว่ากลุ่มของแอชลินจะทำให้เกิดเรื่องขึ้น”

ยูเนียเงียบลงเล็กน้อย นางไปสืบเรื่องพวกของแอชลินมาแล้วพวกเขาจะถูกลงโทษอย่างโหดเหี้ยมไปแล้วหากผู้ชายผมแดงไปพบพวกเขาตามลำพังจริงๆ ก็คงไม่ใช่เรื่องดีนัก

“อ๊ะ! ดูนั่นสิ!” ทันใดนั้นทารีน่าก็พูดและสีหน้าของนางก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

ยูเนียมองตามสายตาของทารีน่าไปและเห็นเลือดสีดำแห้งกรังอยู่บนพื้นยูเนียขมวดคิ้วเล็กน้อย ดูเหมือนว่ามีคนต้องมาจบชีวิตลงที่นี่นะ

“จะเป็นเขาหรือไม่ หรือว่าเขาจะได้เจอ…ไม่นะ อาจจะแค่ได้รับบาดเจ็บ!” ร่างกายของทารีน่าสั่นเล็กน้อย นางพยายามที่จะทำให้จิตใจคงที่และมองรอยเลือดบนพื้นแล้วโน้มน้าวตัวเองบางทีชีอ้าวชวางอาจได้รับบาดเจ็บแต่เลือดบนพื้นดูเหมือนจะมากเกินไปแล้ว เห็นได้ชัดว่าไม่เหมือนการได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยเลย

“ทารีน่าใจเย็นๆ นะ อาจจะไม่ใช่เขาก็ได้! เจ้าลืมไปหรือว่าเขายังมีทักษะบางอย่างอยู่” ยูเนียพูด

จากนั้นทารีน่าก็เรียกสติกลับมาได้อีกครั้ง นางมองไปที่คราบเลือดและพูด “ใช่ๆ ไม่ใช่เขาหรอก เขาไม่เป็นไรหรอก”

“เรารีบไปต่อกันเถอะ” ยูเนียถอนหายใจเบาๆ นางเข้าใจเลยว่าเพื่อนที่นางเพิ่งจะสนิทกันคนนี้เป็นห่วงชายผมแดงคนนั้นมากๆ เพียงแต่นางอาจจะไม่ได้สังเกตตัวเอง

ในเวลานี้ชีอ้าวชวางก็มาถึงทางเข้าชั้นสองแล้วระหว่างทางยังได้พบกับสัตว์เวทบางตัวซึ่งชีอ้าวชวางจัดการได้อย่างง่ายดาย ความยากของชั้นแรกนั้นไม่เท่าไหร่ ตราบใดที่ระมัดระวังก็ไม่มีปัญหา ทางเข้าของชั้นสองเป็นประตูที่มีแสงสีขาวชีอ้าวชวางเดินตรงไปอย่างไม่ลังเล

ภาพที่ปรากฏต่อหน้าของชีอ้าวชวางคือทุ่งหญ้ากว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตาหญ้าที่สูงครึ่งตัวคนปลิวพลิ้วไหวไปตามสายลมให้ความรู้สึกสดชื่นที่ไม่อาจบรรยายได้

แต่ชีอ้าวชวางรู้ดีว่าภายใต้ทุ่งหญ้าที่ดูเงียบสงบนี้จะต้องมีอันตรายที่มองไม่เห็นมากมายแฝงอยู่แน่นอนถ้าใครไม่ระวังมันก็จะเป็นภัยได้

ถูกต้องตามที่ชีอ้าวชวางคาดการณ์ไว้ ในทุ่งหญ้าแห่งนี้มีแมลงและงูพิษจำนวนนับไม่ถ้วนซ่อนตัวรอให้มนุษย์ก้าวเข้ามาจากนั้นพวกมันก็จะโจมตีในความมืด

ลมพัดผ่านหญ้าหนาทึบทำให้ได้กลิ่นหญ้าจางๆ ชีอ้าวชวางไม่ลังเลและพุ่งเข้าไปในทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่นั้นทันที

ทันใดนั้นก็มีเสียงเล็กๆ ดังมาถึงหูของชีอ้าวชวาง

ชีอ้าวชวางหันไปมองที่มาของเสียง จากนั้นสายลมบางเบาที่โอบล้อมร่างของชีอ้าวชวางก็พัดผมและเสื้อผ้าของนางราวกับขออะไรบางอย่าง

ชีอ้าวชวาบเงียบและตามหาต้นตอของเสียงเสียงนั้นเริ่มใกล้ขึ้นเรื่อยๆ และชัดเจนขึ้น พอชีอ้าวชวางไปถึงที่มาของเสียงก็เห็นวัตถุที่ทำให้เกิดเสียงแล้วนางก็ตะลึงไปเล็กน้อย เสียงนั่นเกิดจากสิ่งเล็กๆ สีขาวตรงหน้านี้หรือ? นี่คือสิ่งที่สายลมขอความช่วยเหลือจากนางหรือ? สิ่งเล็กๆ กลมๆ สีขาวจนเกือบโปร่งใสแกว่งไปมาจากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่ง มันดูอ่อนแอมากราวกับจะสลายไปในอีกไม่กี่อึดใจนี้เลย

“จี๊ดๆ!” เจ้าสิ่งเล็กๆ นั้นดูมีความสุขมากที่ได้เห็นการมาถึงของชีอ้าวชวาง ก่อนที่ชีอ้าวชวางจะได้ตอบสนองอะไร มันก็รีบตรงไปที่ชีอ้าวชวางทันที ชีอ้าวชวางตกใจและจะหลบ แต่สายลมรอบๆ ตัวนางกลับอ่อนลงอย่างผิดปกติราวกับว่ากำลังบอกนางว่าไม่มีอันตรายอะไร

ชีอ้าวชวางหยุดและไม่หลบอีกต่อไป ลูกบอลเล็กๆ ตกลงบนร่างของชีอ้าวชวางแต่หายไปทันทีเลย

หือ? ชีอ้าวชวางมองลงไปที่ร่างกายตัวเองด้วยความประหลาดใจและไม่รู้สึกถึงความผิดปกติใดๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้น สิ่งนั้นเข้าสู่ร่างกายของนางงั้นหรือ

นั่นคืออะไร ทำไมสายลมถึงขอให้นางช่วยมันล่ะ จะช่วยได้อย่างไร

เวลาต่อมา สีหน้าของชีอ้าวชวางก็เปลี่ยนไปทันที นางรู้สึกว่าพลังเวทในร่างกายลดน้อยลงอย่างรวดเร็ว! มันกำลังลดลงด้วยความเร็วที่น่ากลัวอย่างยิ่ง

แปลก! หรือจะเป็นสิ่งนั้นเมื่อครู่นี้? ชีอ้าวชวางตะลึง หากยังเป็นแบบนี้ต่อไป พลังเวทในร่างกายของนางจะหายไปอย่างแน่นอน ดังนั้นมันจะเป็นอันตรายอย่างมากในสภาพแวดล้อมเช่นนี้สิ่งเล็กๆ นั้นเมื่อครู่มันอ่อนแอ ดังนั้นตอนนี้มันเลยดูดซับพลังเวทมนตร์ในร่างกายของนางเพื่อเติมเต็มพลังของตัวเองงั้นหรือ

แย่แล้ว! แย่แล้วจริงๆ! ชีอ้าวชวางไม่รู้สึกถึงการมีอยู่ของสิ่งเล็กๆ นั้นเลยแต่พลังเวทมนตร์ของนางก็ลดลงอย่างต่อเนื่องหากพลังเวทของนางหมดไป ผลที่ตามมาก็…

ชีอ้าวชวางกังวลแล้วค้นในแหวนมิติเพื่อค้นหาแกนเวทในเวลานี้ ต่อให้นางใช้การทำสมาธิเพิ่มพลังก็ไม่ทันกับความเร็วในการดูดซับของสิ่งเล็กๆ นั่นหรอก หลังจากหาแกนเวทเจอ ชีอ้าวชวางก็เติมพลังเวททันที

แต่สิ่งเล็กๆ นั้นยังคงไม่ยอมหยุดการดูดซับพลังเวทชีอ้าวชวางยิ่งเติมเต็มและมันก็ยิ่งดูดซับเข้าไปชีอ้าวชวางเป็นเหมือนตัวกลางถ่ายทอดพลังไปแล้ว เหมือนนางถ่ายเทพลังเวททั้งหมดในแกนเวทมนตร์ไปยังสิ่งเล็กๆ นั้นอย่างต่อเนื่อง

แกนเวทระดับสูงถูกใช้ไปหลายชิ้นแต่สิ่งเล็กๆ ในร่างกายก็ยังไม่หยุดชีอ้าวชวางแอบร้องอยู่ในใจ นี่มันเกิดอะไรขึ้นตามเหตุผลแล้วคำพูดของสายลมจะไม่ทำร้ายนางนี่นา

ไม่รู้ว่าใช้เวลานานเท่าไหร่หลังจากที่แกนเวทมนตร์ระดับสูงจำนวนหนึ่งถูกทิ้งลงบนพื้นสิ่งเล็กๆในร่างกายของชีอ้าวชวางก็หยุดดูดซับพลังเวทในที่สุดชีอ้าวชวางเติมพลังเวทของนางอย่างรวดเร็วแล้วโยนแกนเวทที่ใช้แล้วทิ้งไป จากนั้นก็ถอนหายใจยาวๆ ด้วยความโล่งอกแต่ก็มีความสงสัยมากขึ้นในใจว่าสิ่งเล็กๆ ในร่างกายนี่คืออะไรกันแน่

เมื่อชีอ้าวชวางนึกถึงมันเจ้าสิ่งเล็กๆ นั่นก็ดูเหมือนจะได้ยินเสียงในใจของชีอ้าวชวาง จึงออกจากร่างของชีอ้าวชวางมายืนอยู่บนไหล่ของนางแทน

“อึก… ”สิ่งเล็กๆ นั้นออกมาพร้อมกับอาการสะอึก จากนั้นก็ยืนตัวสั่นอยู่บนไหล่ของชีอ้าวชวางเหมือนกับเมาในความเป็นจริงมันเป็นสัญญาณของการกินมากเกินไปนั่นเอง

ชีอ้าวชวางหันไปมองไปสิ่งเล็กๆ ที่ยืนอยู่บนไหล่ด้วยความประหลาดใจ สิ่งเล็กๆ นี้มีรูปร่างและลักษณะเป็นของตัวเองแล้ว มันแตกต่างจากเมื่อครู่ไปอย่างสิ้นเชิงเลย ในตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นมนุษย์มากขึ้น ร่างกายของเขายังคงเป็นสีขาว มีมือและเท้า มีร่างกาย ผมและใบหน้า แต่ว่า! ชีอ้าวชวางอ้าปากกว้าง มีใครบอกนางได้บ้างว่าเกิดอะไรขึ้น หน้าตาของสิ่งเล็กๆ นี้จะเหมือนกับนางเช่นนี้ได้อย่างไร?!