เสน่ห์คมดาบ - ตอนที่ 294

“คนแบบนี้ไม่คู่ควรกับความเป็นห่วงของเจ้าเลยจริงๆ” ผู้ชายที่อยู่ข้างยูเนียพูดอย่างดูถูกชีอ้าวชวาง “ใจเจ้านึกถึงเขา แต่เขากลับไม่เห็นเจ้าอยู่ในสายตาเลย” เขาพูดดูหมิ่นแต่ก็ยังอิจฉาอยู่เล็กน้อย เพราะเขาลอยน้ำเหมือนชีอ้าวชวางไม่ได้ ไม่แปลกใจเลยที่เด็กผมแดงจะปฏิเสธไม่ไปกับพวกเขา เพราะว่าเขาเองก็มีความแข็งแกร่งอยู่เหมือนกัน

“เขาไม่คิดจะช่วยเจ้าด้วยซ้ำ หึ!” ยูเนียมองด้านหลังของชีอ้าวชวาง ใจของนางก็ยิ่งเกลียดชังมากขึ้น ตอนมีเรื่องที่โรงอาหาร ทารีน่ายังอุตส่าห์ช่วยเขาออกหน้าแทนเลย ไอ้คนเนรคุณ! เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ยูเนียก็ยิ่งหัวเสียมากขึ้น “ศิษย์พี่ เกิดอะไรขึ้นกับแผ่นลอยของศิษย์พี่หรือ? รีบเติมพลังเวทเร็วเข้า เราจะต้องติดอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหนกัน?”

“กำลังเพิ่มๆ นี่ข้าก็รีบมากแล้วนะ” ผู้ชายอีกคนเหงื่อท่วมตัว แต่เขาไม่มีความมั่นใจในคำพูดเลย เขาไม่คิดว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น และเขาก็จัดการมันไม่ได้สักที ถ้าเป็นแบบนี้อาจจะต้องเสียเวลาอยู่ที่นี่หลายวัน

ทารีน่ามองหลังของชีอ้าวชวางด้วยสายตาซับซ้อน เขาไปโดยไม่เห็นนางเลยจริงๆ หรือ? เขาเป็นคนแบบนั้นหรือ? ในใจของทารีน่าไม่อยากเชื่อว่าชีอ้าวชวางจะเป็นคนแบบนี้เลย

“นี่ พวกเจ้า มีปัญหาหรือ?” ทันใดนั้นเสียงของผู้หญิงที่ดูเหมือนจะเคยได้ยินก็ดังมา

“เจ้า?” พวกทารีน่าหันหน้าไปมองด้วยความสับสน แต่เห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่บนหลังเต่าตัวใหญ่กำลังมองมาที่พวกเขา ทุกคนต่างก็ประหลาดใจที่ได้เห็นภาพนี้ ผู้หญิงคนนี้ข้ามทะเลสาบด้วยวิธีนี้ แปลกมาก! แต่ในสถาบันดวงดาวมีคนที่มีความสามารถแปลกๆ มากมาย แม้ว่าจะแปลกแต่ก็ไม่ได้มีเพียงคนเดียวหรอก หลังจากที่ทุกคนประหลาดใจแล้วพวกเขาก็กลับมาเป็นปกติ

“ใช่ เรามีปัญหาเล็กน้อย” รุ่นพี่ของยูเนียพูดอย่างอายเล็กน้อย เขาเข้าใจว่าแผ่นลอยคงจะแก้ไม่ได้ในเร็วๆ นี้ อาจจะต้องลอยน้ำอยู่อีกหลายวัน

ทารีน่าจำได้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่อยู่กับชีอ้าวชวาง มันแปลกเล็กน้อยที่ทั้งสองแยกกัน แต่พวกเขาก็ไม่ได้ถาม

“ต้องการความช่วยเหลือหรือไม่? ข้าจะพาพวกเจ้าข้ามไป รออยู่ตรงนี้ไปก็ไม่มีประโยชน์” พาริน่าพูดอย่างอ่อนโยน นางรู้ว่าถ้าตอนนี้นางหยิ่งเกินไป คนเหล่านี้ก็คงจะโกรธและไม่ยอมขึ้นมา หากเป็นเช่นนั้นก็จะพาพวกเขาไปไม่ได้ แล้วก็จะไม่มีหนทางให้ผู้ชายคนนั้นเป็นหนี้นาง

“เช่นนั้นก็ขอบคุณมากๆ” รุ่นพี่ของยูเนียพูดขอบคุณ

“เรื่องเล็กน้อย ทุกคนขึ้นมาสิ” พาริน่ายิ้มและให้เต่าโน้มตัวไปข้างหน้าให้ทุกคนขึ้นมา หลังจากที่รุ่นพี่ของยูเนียเก็บจานลอยแล้ว พาริน่าก็ให้เต่าว่ายไปข้างหน้าต่อ

“ขอบคุณมากจริงๆ” ยูเนียพูดขอบคุณ

“ไม่ต้องขอบคุณหรอก” พาริน่าตอบอย่างสุภาพ แต่ในใจของนางคิด ใครจะอยากช่วยล่ะ ถ้าเขาไม่ได้ขอ ข้าก็ไม่ทำแบบนี้หรอก

ท่าทีของทารีน่าค่อนข้างซับซ้อน ไม่รู้เลยนางว่ากำลังคิดอะไรอยู่

“ทารีน่า ดูสิว่านางเป็นคนดีขนาดไหน ไม่เหมือนศิษย์น้องของเจ้าเลยนะ หึ! คนเนรคุณ!” ยูเนียพูดอย่างเย็นชาและระบายความไม่พอใจออกมา “คิดดูสิ ตอนที่มีเรื่องที่โรงอาหารเจ้ายังเอาตัวเข้าไปเสี่ยงเลย เมื่อกี้ก็ยังเป็นห่วงเขา แล้วเจ้าดูเขาสิ เมื่อกี้ตอนที่ผ่านไปไม่มองเจ้าเลยสักนิด! เขาคู่ควรกับความดีของเจ้าหรือไม่?”

ทารีน่าไม่พูดอะไร นางหรี่ดวงตาลงเล็กน้อย

เมื่อพาริน่าได้ยินเช่นนี้ก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล นางรีบให้เต่าที่อยู่ข้างใต้เร่งความเร็วขึ้นอีก นอกจากพาริน่าแล้ว ทุกคนที่อยู่บนหลังเต่าก็ต่างตกใจกัน หลังจากยืนมั่นคงแล้วในใจก็ยังมีความกลัวอยู่บ้าง

“ขอโทษนะ ทุกคนยืนกันดีๆ ล่ะ” พาริน่าแสร้งทำเป็นไม่เป็นไรแล้วบอกทุกคน

ทุกคนพยักหน้าตอบรับ

“ยูเนีย อย่าพูดถึงมันเลย ทารีน่าจะไม่สบายใจเอานะ” ชายคนหนึ่งพูดปลอบ

ยูเนียส่งเสียงเย็นชาแล้วเงียบไป

พาริน่าโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ ผู้ชายที่น่ารำคาญนี่น่ารังเกียจยิ่งกว่าชีอ้าวชวางเสียอีก! ฮึ่ม รอขึ้นฝั่งก่อนเถอะ ดูสิว่าข้าจะจัดการพวกเจ้าอย่างไร พวกเจ้าสิที่เป็นพวกเนรคุณ!

หลังจากขึ้นฝั่งแล้วพวกของยูเนียก็ขอบคุณพาริน่า พาริน่าก้มหน้าลงพลางกล่าว “ขอบคุณคนผิดแล้ว พวกเจ้าคิดว่าข้าเป็นคนที่อยากจะช่วยเหลือพวกเจ้าจริงๆ หรือ?”

“หมายความว่าอย่างไร?” พวกของยูเนียตะลึง สงสัยว่าทำไมผู้หญิงตรงหน้าถึงเปลี่ยนไปเร็วขนาดนี้

“ข้าไม่ได้ใจดีช่วยพวกไร้ประโยชน์แบบพวกเจ้าหรอกนะ ให้พวกเจ้าอยู่กลางทะเลสาบไปก็ได้ ไร้ประโยชน์จริงๆ ถ้าชีอ้าวชวางไม่ได้ขอให้ข้าช่วย เจ้าคิดว่าข้าจะช่วยพวกเจ้าหรือ เนรคุณงั้นหรือ ไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่เนรคุณ!” พาริน่าพูดอย่างขมขื่นแล้วมองการเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าของทุกคน จากนั้นหัวใจของนางก็แจ่มใสมาก ถึงอย่างไรนางก็พาพวกเขาขึ้นฝั่งแล้ว และพวกเขาก็เป็นหนี้บุญคุณนางแล้ว เลยฉวยโอกาสเยาะเย้ยพวกเขาแรงๆ หน่อย

สีหน้าของยูเนียและคนอื่นๆ นั้นยอดเยี่ยมมาก มันเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาเรื่อยๆ และในที่สุดก็เปลี่ยนเป็นสีแดง แต่พวกเขาพูดอะไรไม่ออกสักคำ ใจของทารีน่ายิ่งซับซ้อนขึ้นไปอีก นางทั้งประหลาดใจซึ้งใจ อายและเสียใจ…

“ฮ่าๆ เจ้านั่น ในที่สุดคราวนี้เขาเป็นหนี้บุญคุณข้าแล้ว มาดูกันว่าข้าจะทรมานเขาอย่างไร!” พาริน่าหัวเราะอย่างเหี้ยมโหดและจากไป พวกของยูเนียก็ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยท่าทีซับซ้อน

ยูเนียมองพาริน่าที่กำลังเดินไปอย่างโกรธๆ แต่ก็พูดอะไรไม่ได้ เจ้าคนน่ารังเกียจคนนี้ ที่แท้นางไม่ได้จิตใจดีเลยแม้แต่น้อย! พอได้ยินคำพูดสุดท้ายของพาริน่า ทารีน่าก็รู้สึกกังวล มันน่าเสียใจยิ่งกว่าที่พวกเขายอมรับความช่วยเหลือของผู้หญิงคนนี้อย่างง่ายดาย ตอนนี้นางทำให้ชีอ้าวชวางลำบากหรือ ทำอย่างไรดีล่ะ?

พาริน่ารีบตามไปข้างหน้าก็เห็นชีอ้าวชวางยืนรออยู่ จากนั้นความสุขที่อธิบายไม่ได้ก็พลุ่งพล่านในใจของนาง

“ชีอ้าวชวาง ไปกันเถอะ” พาริน่าพูดด้วยความดีใจ

ชีอ้าวชวางเหลือบมองพาริน่าที่ดูผิดปกติแต่ไม่ถามอะไร เพียงแค่พยักหน้าเบาๆ “ไป” หลังจากนั้นก็เดินนำไป

พาริน่าก็เดินตามไปพร้อมรอยยิ้มอารมณ์ดี

พอขึ้นชั้นสูงขึ้น คนก็จะน้อยลงเรื่อยๆ เห็นนักเรียนน้อยลงเรื่อยๆ ระหว่างทางบางคนไม่อยากตายแต่ก็ไปต่อไม่ไหว พวกเขาจึงยอมแพ้และกลับไปด้วยม้วนเวทเคลื่อนที่เพียงเล่มเดียวที่สถาบันมอบให้ โดยปกติแล้วจะมีครูเป็นผู้ตัดสินระดับการทดสอบของพวกเขา

ชีอ้าวชวางผ่านชั้นห้าไปอย่างไม่ยากเย็นเท่าไหร่ และพาริน่าก็ไม่แปลกใจอีกต่อไปแล้ว นางเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้วว่าผู้ชายผมแดงคนนี้ไม่ได้ด้อยไปกว่านักเรียนระดับหกดาวเหล่านั้นอย่างแน่นอน!

ชั้นหกเริ่มมีความยากขึ้น ชั้นที่หกเป็นที่ราบ แต่มีพายุหมุนขนาดใหญ่ที่ไม่เคยหยุดหมุนอยู่ ชั้นนี้จำเป็นต้องผ่านพายุหมุนที่เต็มไปด้วยความรุนแรงนี้ไปเพื่อไปสู่ระดับต่อไป หลายคนล้มเลิกความตั้งใจที่จะไปต่อและขอหยุดอยู่แค่ที่ระดับหกดาวเท่านั้น

ชีอ้าวชวางมองพายุหมุนขนาดใหญ่นั้น พายุหมุนส่งเสียงคำราม และดูเหมือนว่าพลังของมันจะรุนแรงรุนแรงพอที่จะฉีกตัวคนออกจากกันได้ ชีอ้าวชวางเงยหน้าขึ้นมอง แต่กลับเห็นภาพที่แปลกมาก เหนือพายุหมุนมีเสื้อผ้านับไม่ถ้วน และข้าวของบางชิ้นปลิวเต็มท้องฟ้าเห็นได้ชัดว่าสิ่งของในตาพายุพวกนั้นถูกพายุหมุนม้วนหอบขึ้นบนฟ้า

พายุหมุนที่รุนแรงนี้อาจเป็นเรื่องยากสำหรับคนอื่น แต่มันเป็นเรื่องง่ายมากสำหรับชีอ้าวชวาง สายลมทั้งหมดเป็นเพื่อนของชีอ้าวชวาง…

ชีอ้าวชวางเข้าสู่พายุหมุนด้วยใบหน้าเรียบเฉย และพาริน่าก็รีบตามไปข้างหลัง แน่นอนว่าไม่ว่าชีอ้าวชวางไปที่ไหน พายุหมุนก็จะไม่รุนแรงอีก แต่จะค่อยๆ หลบทางให้ชีอ้าวชวาง หรือไม่ก็อยู่รอบๆ ชีอ้าวชวางเบาๆ พาริน่าตกตะลึงที่เห็นสายลมใกล้ชิดกับคนเป็นครั้งแรก แม้ว่าผู้ชายคนนี้จะมีร่างกายที่เป็นธาตุลมและใช้เวทธาตุลม แต่ก็ไม่น่าจะทำได้มากขนาดนี้ ผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่? ต้องขอบคุณของชีอ้าวชวางจริงๆ เพราะพาริน่าตามชีอ้าวชวางไปอย่างใกล้ชิดและจับชายเสื้อเอาไว้ สุดท้ายนางก็ผ่านไปได้อย่างปลอดภัย

“ว้าว นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ข้าผ่านไปอย่างง่ายดายขนาดนี้” หลังจากผ่านพายุหมุนนี้ได้ พาริน่าก็ตบหน้าอกแล้วพูดอย่างสนุกสนาน “ก่อนหน้านี้เกือบตาย พายุนี่แปลกมาก หากเจอคนที่ความแข็งแกร่งมากมันก็จะต้านทานมาก หากเจอคนที่ความแข็งแกร่งน้อยมันก็จะต้านทานน้อย แต่ก็ถูกพัดไปได้ง่ายๆ อยู่ดี ไม่ว่าอย่างไรก็ข้ามยาก” พาริน่าอธิบาย

ชีอ้าวชวางมองพายุหมุนอย่างครุ่นคิด พายุหมุนนี้แปลกจริงๆ เจอคนแข็งแกร่งจะยิ่งแข็งแกร่ง เจอคนอ่อนแอจะอ่อนแอ แต่กลับไม่มีใครกล้าซ่อนพลังทั้งหมดของตัวเองแล้วเข้าไปในพายุหมุนนี้เลย

ใต้พื้นดินตรงตำแหน่งของพายุเหมือนจะมีพลังแปลกๆ อยู่ เหมือนว่าจะสะท้อนต้นกำเนิดลมในร่างกายอยู่อย่างแผ่วเบา น่าเสียดายที่ต้นกำเนิดลมกำลังพักผ่อนอยู่ ไม่เช่นนั้นคงจะขอให้เขาออกมา

ชั้นเจ็ดอันตรายยิ่งกว่า มีคนที่ผ่านไปได้น้อยมาก นี่คือดินแดนมหัศจรรย์สุดๆ น้ำแข็งรูปกรวยตกลงมาบนท้องฟ้า และลมหนาวก็เสียดแทงเข้าไปถึงกระดูก แต่พื้นร้อนมาก อุณหภูมิพื้นดินสูงผิดปกติ และมีเปลวไฟพ่นออกมาจากพื้นดินอย่างต่อเนื่อง หากไม่ระวังก็จะถูกย่างร้อนครึ่งเย็นครึ่งอย่างแท้จริง

เมื่อก้าวเข้ามา รองเท้าอาจถูกไฟไหม้และระเหิดไปได้ทันที ต้องระวังเปลวไฟจากพื้นดินและกรวยน้ำแข็งที่ตกลงมาจากท้องฟ้าในเวลาเดียวกัน

“เห็นหรือไม่ พอเริ่มชั้นเจ็ดก็แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเลย ครั้งที่แล้วข้าไม่ได้ผ่านชั้นนี้ มันอันตรายเกินไป บางคนที่มีความโดดเด่นในการต่อสู้แล้วได้รับมอบสมบัติวิเศษจากอาจารย์จึงใช้ความช่วยเหลือจากสมบัติวิเศษพวกนั้นผ่านไปได้ ไม่กี่คนหรอกที่จะผ่านไปได้ด้วยความสามารถของตนเอง ชั้นที่แปดยิ่งยากกว่านี้อีก แล้วก็ไม่มีใครเคยเห็นชั้นที่เก้าเลย” พาริน่ายืนอยู่ตรงขอบและมองไปด้านหน้าด้วยความกลัว