เสน่ห์คมดาบ - ตอนที่ 329

“ชีอ้าวชวาง!”

“ศิษย์น้อง…”

ผู้หญิงสองคนลุกขึ้นพร้อมกันและวิ่งไปหาชีอ้าวชวางด้วยใบหน้ายินดี ความกังวลในแววตาของพวกนางก็ค่อยๆ หายไป เห็นได้ชัดว่าสองคนรอการกลับมาของชีอ้าวชวางอยู่ที่นี่!

ความรู้สึกลางไม่ดีเพิ่มขึ้นในหัวใจของชีอ้าวชวาง จากนั้นนางก็รีบถอยหลังไป

ผู้หญิงสองคนไม่สนใจอะไรมากมายนัก เป้าหมายของพวกนางคืออ้อมแขนของชีอ้าวชวาง พวกนางรีบเดินเข้าไปและกำลังจะเข้าไปในอ้อมแขนของชีอ้าวชวาง

พอโจนาธานเห็นเข้า สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที เขารีบวิ่งไปขวางหน้าอย่างรวดเร็วแล้วดึงชีอ้าวชวางไปอยู่ข้างหลังเขา จากนั้นเขาก็อ้าแขนของเขาไว้รออย่างไร้ยางอาย ผู้หญิงสองคนจึงเข้าไปในอ้อมแขนของโจนาธานตรงๆ

ภาพหยุดนิ่งที่เห็นในตอนนี้คือชีอ้าวชวางยืนอยู่ข้างหลังโจนาธานและอ้าปากค้างมองภาพตรงหน้าอย่างประหลาดใจ ผู้หญิงสองคนกระโจนเข้าไปในอ้อมแขนของโจนาธาน และโจนาธานก็ทำท่าทางราวกับว่าเป็นการเสียสละอย่างกล้าหาญแบบนั้นอีก

“ทำไมพวกเจ้าถึงมีมิตรไมตรีดีจัง? ฮ่าๆ แม้ว่าข้าจะหล่อแต่ให้รับสองคนในคราวเดียวกัน ข้าก็ไม่ไหวหรอกนะ” โจนาธานหัวเราะแล้วพูดตะโกนประโยคนั้นออกมาอย่างตื่นเต้น

ผู้หญิงสองคนรีบกระเด้งตัวออกจากอ้อมแขนของโจนาธานอย่างรวดเร็วราวติดสปริงแล้วจ้องโจนาธานและตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว

“ใครเป็นมิตรกับเจ้า? เจ้าเข้ามาเองต่างหาก!”

“เจ้าคนโกหก! แย่มาก!”

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเสียงที่สองคือเสียงของพาริน่า หลังจากที่พาริน่าถูกโจนาธานใช้วิธีแบบครั้งที่แล้วมากีดกัน นางก็ไปคิดแล้วก็รู้สึกว่ามันแปลก พอคิดย้อนกลับไปถึงการแสดงออกของชีอ้าวชวางในเวลานั้นก็เห็นได้ชัดว่าชีอ้าวชวางพยายามอดทนอย่างที่สุด ในที่สุดพาริน่าก็สรุปได้ว่าชีอ้าวชวางไม่ใช่คนมีรสนิยมแบบนั้น แต่แค่ใช้วิธีนั้นมาปฏิเสธนางเท่านั้นเอง!

“เหอะๆ ทำไมเจ้าถึงโหดร้ายเช่นนี้ล่ะ? เมื่อกี้เจ้ายังมอบอ้อมกอดเป็นมิตรแบบนั้นอยู่ลย ตอนนี้เจ้ามาพูดคำที่ไร้เยื่อใยกับข้าเสียแล้ว ข้าเสียใจจริงๆ…” โจนาธานมองพาริน่าที่โกรธอยู่ด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยแล้วพูดเหมือนเสียใจมาก

ชีอ้าวชวางมองด้วยท่าทางเยือกเย็น คนคนนี้พูดราวกับมันเป็นแบบนั้นไปจริงๆ

“น่ารังเกียจ! ข้าไม่เชื่อเรื่องไร้สาระของเจ้าหรอก!” พาริน่ากระทืบเท้าและมองโจนาธานด้วยความโกรธ “ไปให้พ้น!”

“ทำไมข้าต้องหลบด้วยล่ะ?” โจนาธานคิดในใจ ดูเหมือนว่าสาวตรงหน้าจะรู้แล้วว่าเขาโกหกนางเมื่อครั้งที่ผ่านมา แบบนี้ไม่ดีแล้ว ความรู้สึกของนางที่มีต่อชีอ้าวชวางเป็นสิ่งที่ชีอ้าวชวางยอมรับไม่ได้ เพราะชีอ้าวชวางก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน!

“หลบไปเลย!” พาริน่าโกรธจนก้าวไปดึงโจนาธานออกไป แต่โจนาธานก็ไม่ยอมหลบและขวางพาริน่าไว้ แต่เขาไม่ได้ขวางทารีน่า ทารีน่าจึงใช้ประโยชน์จากช่วงเวลานี้วิ่งผ่านทั้งสองคนไปหาชีอ้าวชวาง

“ศิษย์น้อง ข้าขอโทษ ข้าเองที่ทำให้เรื่องมันแบบนั้น! ข้าขอโทษ ข้าขอโทษ” ทารีน่ายืนอยู่หน้าชีอ้าวชวางและมองชีอ้าวชวางด้วยท่าทางเศร้าสร้อย “ศิษย์น้อง ข้าเป็นห่วงเจ้ามากนะที่เจ้าหายไป ข้ามารอเจ้าอยู่ที่นี่ตลอดเลย” น้ำตาไหลออกมาจากหางตาของทารีน่า นางไม่สนใจอะไรแล้ว หลังจากที่ชีอ้าวชวางออกจากสำนักเทียนต้าวไป ทารีน่าก็รีบกลับมาที่สถาบันอย่างกังวลใจมาก แต่ชีอ้าวชวางไม่ได้อยู่ที่สถาบันและไม่มีใครรู้ว่าเขาไปที่ไหน ในช่วงครึ่งเดือนที่ผ่านมา ทารีน่าเป็นกังวลอยู่ตลอด และในที่สุดนางก็เข้าใจแล้วว่าตำแหน่งของชีอ้าวชวางในหัวใจของนางมันไม่มีใครมาแทนที่ได้ และก็เข้าใจความรู้สึกของตัวเองอย่างถ่องแท้แล้ว นั่นก็คือนางตกหลุมรักชีอ้าวชวางไปแล้วจริงๆ

“ทารีน่า! เจ้าอย่ามาขี้โกงนะ!” เมื่อพาริน่าเห็นว่าทารีน่าฉวยโอกาสไปแล้วก็รู้สึกกังวล จากนั้นก็ไม่รู้ว่านางเอาพลังมาจากไหน นางผลักโจนาธานได้และรีบวิ่งไปหาชีอ้าวชวาง

โจนาธานอ้าปากค้างมองสิ่งที่เกิดตรงหน้าอย่างทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย

ชีอ้าวชวางปวดหัวขึ้นมาทันที นางเข้าใจดีว่าสิ่งต่างๆ ในวันนี้คงจะหลบเลี่ยงไปไม่ง่ายนักหรอก!

“ศิษย์น้อง ข้าเป็นห่วงเจ้าจริงๆ ข้าไม่อยากให้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับเจ้า ข้าอยากให้เจ้าปลอดภัย” ทารีน่าไม่สนใจพาริน่าแล้วมองไปที่ชีอ้าวชวางพร้อมพูดอย่างจริงจัง ในเวลานี้นางจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว นางจะไม่คอยยืนมองชีอ้าวชวางและพาริน่าอยู่ไกลๆ ด้วยความเศร้า นางต้องลงมือทำอะไรสักอย่าง ไม่อย่างนั้นทุกอย่างจะเป็นไปไม่ได้อีก คนเราต้องต่อสู้ดูสักครั้ง ถ้าไม่ลองดูสักครั้งแล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าจะสำเร็จหรือไม่?

“ชีอ้าวชวาง!” พาริน่าขึ้นเสียงด้วยความโกรธและกังวลในน้ำเสียง “เจ้า! เจ้าไม่เห็นหรือว่าข้าก็รอเจ้ามาหลายวันขนาดนี้เหมือนกัน? เจ้ายังไม่เข้าใจความรู้สึกของข้าอีกหรือ?”

ชีอ้าวชวางขยี้หัว ทันใดนั้นก็รู้สึกมืดฟ้ามัวดินและทุกข์ใจมาก

“เจ้าก็ควรเข้าใจความรู้สึกของข้าด้วยนะ” ชีอ้าวชวางพูด

“เจ้ายังจะปฏิเสธข้าอีกหรือ? บอกเหตุผลมาสิ เป็นเพราะนางใช่หรือไม่? เป็นเพราะคนที่เจ้าเรียกว่าศิษย์พี่ใช่หรือไม่?” พาริน่าทั้งกังวลทั้งโกรธ นางชี้ไปที่ทารีน่าและถามอย่างโกรธเคือง แต่สายตานั้นดูซับซ้อนมาก มีทั้งความคาดหวังและความกลัว…คาดหวังว่าชีอ้าวชวางจะตอบว่าไม่ใช่ และกลัวว่าชีอ้าวชวางจะยอมรับการคาดเดาของนาง

ทารีน่ารู้สึกประหม่ามาก นางมองไปที่ชีอ้าวชวางอย่างรอคำตอบ

ในใจของชีอ้าวชวางสับสนมาก นางมองไปที่พาริน่าที่ดูสับสนมากกว่า จากนั้นก็มองทารีน่าที่กำลังรอคอยและในที่สุดก็ตอบเบาๆ “ไม่ใช่”

เมื่อพูดจบ สายตาของทารีน่าก็เต็มไปด้วยความผิดหวัง ส่วนพาริน่าแอบดีใจอยู่เล็กน้อย เยี่ยมมาก ชีอ้าวชวางไม่ได้ชอบศิษย์พี่ของเขาคนนี้!

“แต่ข้าก็ยอมรับเจ้าไม่ได้เช่นกัน” ชีอ้าวชวางถอนหายใจและมองไปที่ผู้หญิงสองคนแล้วพูดอย่างเคร่งขรึม “ตอนนี้ข้าบอกพวกเจ้าได้อย่างชัดเจนเลยว่าข้ามองพวกเจ้าเป็นแค่น้องสาวจริงๆ ไม่มีอะไรมากกว่านั้นอย่างแน่นอน ข้าตอบรับความรู้สึกของพวกเจ้าไม่ได้ และชอบพวกเจ้าไม่ได้ด้วย”

ผู้หญิงทั้งสองคนจ้องไปที่ชีอ้าวชวางด้วยท่าทางเคร่งขรึมและความขมขื่นที่อยู่ในใจก็ค่อยๆ ขยายขึ้นเรื่อยๆ

“ทำไมล่ะ?”

“ทำไมล่ะ?”

ผู้หญิงสองคนถามคำถามนี้พร้อมกันด้วยท่าทางไม่ยอมและร้อนใจ

เพราะนางเป็นผู้หญิงไง โจนาธานนิ่งเงียบอยู่อีกทางหนึ่ง แต่เขาตะโกนอยู่ในใจ แน่นอนว่าเขาไม่กล้าจะตะโกนออกไปหรอก ทำได้แค่ยืนอยู่ข้างๆ และมองทั้งหมดนี้อย่างเงียบๆ เท่านั้น เห็นได้ชัดว่าตอนนี้เป็นไปไม่ได้เลยที่จะใช้วิธีเดียวกับที่กีดกันพาริน่าไปแบบครั้งที่แล้ว

ชีอ้าวชวางมองผู้หญิงสองคนที่มีสีหน้าร้อนใจตรงหน้าและถอนหายใจ จากนั้นก็พูดด้วยใบหน้าจริงจัง “พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าทำไมข้าถึงต้องเข้าสู่มิติสูญสลาย”

“ทำไมล่ะ?” ทารีน่าเอ่ยถามทันที

“เพราะแสวงหาพลังอย่างต่อเนื่องใช่หรือไม่?” พาริน่าถามอย่างสงสัย แต่ในใจก็ปฏิเสธการคาดเดาของตัวเอง ชีอ้าวชวางแสวงหาความแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่ใช่การแสวงหาถึงขนาดนั้นแน่นอน

“ข้าต้องไปที่ที่หนึ่งที่มีคนรอข้าอยู่ ข้าต้องไป ต้องไปให้ได้” ชีอ้าวชวางเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่ไร้ขอบเขตนั้นด้วยแววตาและเสียงที่ดูเศร้า

“มีคนรอเจ้าอยู่? ใครกัน? คนที่อยู่ในใจของเจ้าหรือ?!” พาริน่ามองสีหน้าของชีอ้าวชวางและถามอย่างร้อนใจทันที

ทารีน่ามองท่าทีของชีอ้าวชวางแล้วก็เงียบ นางจำได้ว่าครั้งแรกที่ได้เห็นผู้ชายตรงหน้า นางเห็นความเศร้าจางๆ ในแววตาของเขา นี่น่ะหรือคือที่มาของความทุกข์นั้น? คนที่เป็นที่รักของเขาเข้าสู่มิติสูญสลายไปก่อนเขาและรอเขาอยู่ในโลกนั้น ทั้งสองคนถูกแยกจากกัน เขาเองก็ไปถึงที่แห่งนั้นไม่ได้อย่างรวดเร็ว ดังนั้นเขาจึงเศร้าอยู่ตลอดงั้นหรือ? ถ้าเช่นนั้นคนคนนั้นต้องมีความสำคัญมากในหัวใจของเขาสินะ ต้องสำคัญมากๆ

ชีอ้าวชวางก้มหน้าลงมองพาริน่าด้วยท่าทางกังวลและยิ้มเล็กน้อย ไม่ได้ปฏิเสธหรือตอบรับ แต่ท่าทีเช่นนี้ก็ถือว่าเป็นการยอมรับไปโดยปริยายแล้ว

“เจ้าจะไปเจอคนรักหรือ? เจ้า เจ้ามีคนที่ชอบแล้วจริงๆ หรือ?” พาริน่าน้ำตาซึม

ทาริน่าก้มหน้าลงแล้วไม่พูดอะไรอีก

โจนาธานมองภาพตรงหน้าและได้ฟังบทสนทนาของทั้งสามคน หลังจากได้ยินการคาดเดาของพาริน่าและชีอ้าวชวางตอบรับ โจนาธานก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา จู่ๆ เขาก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาทันที ชีอ้าวชวางมีคนรักมานานแล้วหรือ? นั่นเป็นเหตุผลที่ต้องแกล้งปลอมเป็นผู้ชายเพื่อป้องกันปัญหาที่ไม่จำเป็นและเข้าสถาบันดวงดาวมา ต่อด้วยจะเข้ามิติสูญสลายเพื่อไปพบกับคนคนนั้นโดยเร็วที่สุดหรือ?

คนแบบไหนกับที่ทำให้ชีอ้าวชวางทำถึงขนาดนี้?

“อย่าเอาความรู้สึกมาให้ข้าเลย เข้าใจหรือไม่? ข้าชอบพวกเจ้าไม่ได้ ไม่มีทางเลย” ชีอ้าวชวางพูดประโยคนั้นออกมาอย่างแน่วแน่โดยไม่ลังเล นางรู้ดีว่าต่อให้โหดร้ายก็ต้องทำให้พวกนางตัดใจให้ได้

สีหน้าของทารีน่าดูเศร้ามาก นางกัดริมฝีปาก น้ำตาไหลและก้มหน้าลงอย่างเจ็บปวดโดยไม่พูดอะไรสักคำ

พาริน่าเองก็มีสีหน้าเศร้าสร้อย และน้ำตาก็ไหลลงมาอย่างควบคุมไม่ได้

ชีอ้าวชวางขมวดคิ้วและพูดอย่างโหดร้าย “ข้าพูดไปอย่างชัดเจนแล้ว โปรดอย่ามารบกวนข้าอีก ข้าไม่รู้สึกอะไรกับพวกเจ้าเลยแม้แต่น้อย และในอนาคตก็เช่นกัน” หลังจากที่ชีอ้าวชวางพูดทั้งหมดนี้จบก็เดินผ่านทั้งสองแล้วขึ้นบันไดหินไป

ผู้หญิงสองคนยังอยู่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหน

โจนาธานเหลือบมองทั้งสองคน จากนั้นความขมขื่นที่อธิบายไม่ได้ก็ค่อยๆ เข้ามาในจิตใจของเขา และหลังจากถอนหายใจแล้ว เขาก็เดินตามชีอ้าวชวางไป

ชีอ้าวชวางเงียบไปตลอดทาง โจนาธานเองก็เงียบเช่นกัน

ทั้งสองกลับไปจนถึงที่หอพัก

พอกลับมาที่หอพัก ชีอ้าวชวางทิ้งตัวลงบนเตียงและถอนหายใจยาวๆ จากนั้นก็มองผ้าม่านที่อยู่เหนือหัวอย่างเหม่อลอย