เสน่ห์คมดาบ - ตอนที่ 357
ใบหน้าของเฟิงอี้เซวียนนิ่งไป เขากำหมัดแน่น เขาหันไปมองชีอ้าวชวางที่เจ็บปวดขมขื่นมากขึ้นเรื่อยๆ หัวใจของเขาก็ยิ่งเจ็บปวด
ไรลี่ย์จับแขนของจินเหยียนไว้แน่นแล้วถามด้วยน้ำเสียงกังวลใจ “พี่จินเหยียน พี่อ้าวชวางจะไม่เกิดอะไรขึ้นใช่หรือไม่? ทำอย่างไรกันดีล่ะ?”
“จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น” จินเหยียนพูดออกมาอย่างแผ่วเบา แต่หัวใจของเขากำลังตึงเครียดอยู่ สีหน้าของชีอ้าวชวางเริ่มซีดลงเรื่อยๆ แบบนี้จะไม่เป็นไรหรือ? เดิมทีคิดว่าการได้เจอคามิลล์จะแยกเจตจำนงของทั้งสองคนได้สำเร็จ แต่ไม่คิดเลยว่าหลังจากมาที่นี่แล้ว ที่นี่จะเต็มไปด้วยพลังบริสุทธิ์ ทำให้อีกคนที่อยู่ในร่างของอ้าวชวางมีพลังพอจะแยกตัวหลังจากที่นางฟื้นขึ้น นางจะใช้โอกาสนี้ทำอะไรกับอ้าวชวางหรือไม่? จินเหยียนเองก็ไม่สบายใจและวิตกกังวลเช่นกัน
สายตาของไดทันส์เย็นชายิ่งขึ้น และมือของเขาก็ค่อยๆ กำแน่น “อย่าหุนหันพลันแล่น เจ้าไม่ได้ยินหรือ? ถ้าเจ้าโจมตีผู้หญิงคนนั้นในเวลานี้ อ้าวชวางจะเป็นอันตราย” โจนาธานพูดอย่างสงบอยู่ข้างไดทันส์ เพื่อหยุดความหุนหันพลันแล่นของไดทันส์และเฟิงอี้เซวียน
“จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น จะต้องไม่มีอะไร อดทนรอก่อน” เสียงต่ำของโจนาธานในเวลานี้ดูเหมือนจะมีพลังที่ทำให้คนผ่อนคลายได้ กำปั้นที่กำแน่นของไดทันส์ในที่สุดก็ค่อยๆ คลายออกช้าๆ
แสงในร่างกายของชีอ้าวชวางค่อยๆ ไหลออกมากระทบกับร่างกายของชิงฮวา ท่าทางเจ็บปวดค่อยๆ ปรากฎขึ้นบนใบหน้าของชิงฮวา แต่นางก็อดทนไม่เคลื่อนไหวและไม่ได้ส่งเสียงอะไรเลย
“พี่จินเหยียน จะเกิดอะไรขึ้นกับคนคนนั้น?” ไรลี่ย์เขย่าแขนของจินเหยียนและถามอย่างหวาดกลัว เพราะการแสดงออกทางสีหน้าของชิงฮวาดูเจ็บปวดและบิดเบี้ยวมากขึ้นเรื่อยๆ เลย
“ก็จะถูกกลืนกินเข้าไปและหายไปอย่างสมบูรณ์…” จินเหยียนพูดช้าๆ ด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ฮะ!” สีหน้าของไรลี่ย์เปลี่ยนไปทันที นางมองไปที่ชิงหวาที่กำลังทุกข์ทรมานอย่างมากด้วยความประหลาดใจ ความรู้สึกไม่ดีก็ผุดขึ้นในใจ แม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะน่ารำคาญมาก แต่นางจะหายไปแบบนี้หรือ? นางทุ่มเททุกอย่างเพื่อนายท่านของนางโดยที่ไม่บ่นอะไรสักคำเลย จากนั้นก็จะต้องหายตัวไปเช่นนี้ มันคุ้มค่าหรือ?
การแสดงออกของชิงฮวาค่อยๆ เปลี่ยนจากความเจ็บปวดเป็นความสงบนิ่งและไม่สนใจสิ่งรอบข้าง
ชีอ้าวชวางเองก็ค่อยๆ ฟื้นสู่ความสงบ ความรู้สึกเจ็บปวดหายไป และแทนที่ด้วยความรู้สึกว่างเปล่าที่อธิบายไม่ได้แทน
ชิงฮวาค่อยๆ ลืมตาขึ้น ในสายตาของนางคือความเย็นชา
“อ้าวชวาง เจ้าไม่เป็นไรใช่หรือไม่?” เฟิงอี้เซวียนพยุงชีอ้าวชวางขึ้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวล เสียงของเขาก็สั่น เขากลัวว่าชีอ้าวชวางจะไม่มีการตอบสนองเขาอีก
“ตอนนี้นางสบายมาก” ชิงฮวาลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและพูดอย่างเย็นชา นางมองท่าทีของเฟิงอี้เซวียนที่มีต่อชีอ้าวชวางด้วยสายตาทิ่มแทง
“ข้าไม่เป็นไร” ชีอ้าวชวางเงยหน้าขึ้นช้าๆ แต่นัยย์ตาดูแจ่มใส
นางและชิงฮวามองหน้ากัน สายตาของชิงฮวามีความเย็นชา ชีอ้าวชวางระงับความไม่สบายทางกายไว้และมองชิงฮวา ชีอ้าวชวางรู้สึกได้ว่าความแข็งแกร่งในร่างกายของนางไม่เพียงแต่ได้รับการฟื้นฟูเท่านั้น แต่ยังก้าวหน้าขึ้นอีกด้วย เรียกได้ว่ามีพลังมากกว่าก่อนหน้านี้มาก
“คิดไม่ถึงจริงๆ…คิดไม่ถึงเลย…” เสียงของชิงฮวาเยือกเย็นมากและประกายความกดขี่ข่มเหงก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นในแววตาของนาง
ชีอ้าวชวางยิ้มและพูดช้าๆ ”แต่พลังส่วนใหญ่ยังคงอยู่ฝ่ายเจ้า”
“หึ! เดิมทีพลังพวกนี้มันเป็นของข้าอยู่แล้ว!” ชิงฮวาพูดอย่างฉุนเฉียว
การสนทนาระหว่างทั้งสองดูชัดเจนขึ้นในทันที ทุกคนเข้าใจแล้วว่ามันหมายความว่าอะไร เหลิ่งหลิงยวิ๋นก็ตกตะลึงไปเช่นกัน เพราะแม้แต่เขาเองก็ไม่คาดคิดเลยว่าพลังของคนคนนั้นจะแยกออกไปได้จริงๆ หรือจะบอกได้ว่าพลังบางส่วนเลือกชีอ้าวชวางเป็นเจ้านายหรือ? เหลิ่งหลิงยวิ๋นคิดถึงตรงนี้ หัวใจของเขานิ่งไป ดูจากนิสัยของนาง หากสิ่งของที่เป็นของนางถูกพรากไป ผลที่ตามมาคงจะเกินกว่าจะคาดได้แน่ๆ นางจะมีพฤติกรรมอย่างไรกันนะ?
“เจ้าต้องการจะช่วยชายผู้นั้นหรือ? บุตรแห่งบาปผู้นั้น” รอยยิ้มเยาะเย้ยปรากฏขึ้นที่มุมปากของชิงฮวา
“คามิลล์!” สีหน้าของชีอ้าวชวางเปลี่ยนไปและเข้าใจทันทีว่าชายผู้นั้นที่ชิงฮวาพูดเป็นใคร แต่ทำไมถึงเป็นบุตรแห่งบาปล่ะ?
หัวใจของเหลิ่งหลิงยวิ๋นจมดิ่งลงทันที นางมักจะจับจุดอ่อนของผู้อื่นและโจมตีอย่างรุนแรงที่สุดเสมอ ตอนนี้นางก็จะทำเช่นนี้กับอ้าวชวางหรือ?
“รู้หรือไม่ว่าทำไมข้าถึงเรียกเขาว่าบุตรแห่งบาป? การดำรงอยู่ของเขานั้นช่างน่าละอายและเป็นบาป” ชิงฮวาเยาะเย้ย “แสงที่ข้าส่องไปกระทบร่างเขาเมื่อครู่นี้ได้รับความทรงจำทั้งหมดเลย เหอะๆ ช่างแย่จริงๆ” ชิงฮวายิ้มอย่างเย็นชาและเต็มไปด้วยการเยาะเย้ยดูถูก
ชีอ้าวชวางมองตรงไปที่ชิงฮวา ในขณะนี้ชีอ้าวชวางรู้สึกว่าความคิดและจิตใจของตัวเองค่อยๆชัดเจนขึ้นแล้ว ในช่วงเวลานั้น ชีอ้าวชวางค่อยๆ สูญเสียตัวเองและหลายสิ่งหลายอย่างจนกลายเป็นนิ่งเฉยและสับสน แต่ตอนนี้มันแตกต่างออกไปแล้ว ตอนนี้นางเป็นชีอ้าวชวางอย่างแท้จริงแล้ว!
“อะไรไม่ดี?” ชีอ้าวชวางถามอย่างเย็นชา นางไม่ชอบที่ได้ยินคนอื่นพูดถึงคามิลล์แบบนี้ ใครก็พูดไม่ได้ทั้งนั้น
“พระบิดาและพระมารดาไม่ใช่สามีภรรยากัน แต่เป็นพี่น้องสองคน พระบิดาข่มขืนพระมารดาแล้วจึงให้กำเนิดคามิลล์ที่เจ้าคิดถึงอยู่ตลอดนี่อย่างไร ผู้ชายคนนี้เกิดจากการข่มขืน แม่ของเขาอยากจะฆ่าเขาตั้งแต่กิดมาแต่ก็ฆ่าไม่ได้ เขาหนีไป พระมารดาทนความรักอันผิดเพี้ยนของพระบิดาไม่ได้ ดังนั้นนางจึงต้องผนึกพลังของนางให้ตายไป” เสียงของชิงฮวาเย็นชาราวกับน้ำแข็ง ทุกคนเองก็ตกใจที่ได้ยินเรื่องนี้เช่นกัน
“เขาเป็นสิ่งที่ไม่ควรมีอยู่เลยด้วยซ้ำ ไม่มีใครยินดีต้อนรับเขาสู่โลกนี้ การดำรงอยู่ของเขาช่างน่าละอาย” ชิงฮวายิ้มเยาะ ยังไม่ทันที่ชีอ้าวชวางจะได้โต้กลับ สีหน้าของนางก็เย็นชาอีก ”แต่คนเช่นนี้ เจ้ากลับทนเห็นเขาตายไปไม่ได้”
“ใช่” ชีอ้าวชวางก็มองชิงฮวาอย่างเย็นชา
“ตอนนี้เขาถูกพระบิดาจับตัวไว้ และพระบิดาก็ดึงพลังทั้งหมดของเขาเพื่อที่จะปลุกพระมารดา มีเพียงข้าเท่านั้นที่จะช่วยเขาได้” ชิงฮวายิ้มเล็กน้อย แต่รอยยิ้มนั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา
“แล้ว? ข้าต้องจ่ายด้วยอะไร อย่างไร?” การแสดงออกของชีอ้าวชวางยังคงไม่เปลี่ยนแปลงและถามด้วยน้ำเสียงลึกล้ำ แต่น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
“ไม่ต้อง อ้าวชวาง” สีหน้าของเหลิ่งหลิงยวิ๋นนิ่งไปและรีบพูดห้ามทันที เขารู้จักนิสัยของเทพธิดาดี ทุกครั้งนางจะใช้สิ่งของหรือคนที่อีกฝ่ายรักมากที่สุดมาโจมตีอีกฝ่าย
“หุบปาก!” สายตาของชิงฮวาเย็นชาและทันใดนั้นนางก็สะบัดแขนเสื้อ จากนั้นเหลิ่งหลิงยวิ๋นก็ถูกโจมตีด้วยพลังอันน่ากลัวและกระเด็นออกไปกระแทกต้นไม้ใหญ่ด้านหลังทันที
เหลิ่งหลิงยวิ๋นรู้สึกเพียงว่าอวัยวะภายในของเขากำลังลุกไหม้ราวกับไฟ จากนั้นเขาก็กระอักเลือดออกมา
“หลิงยวิ๋น!” สีหน้าของชีอ้าวชวางแย่ลงทันที นางมองเหลิ่งหลิงยวิ๋นที่ได้รับบาดเจ็บอย่างกังวลและรีบวิ่งไปช่วยเหลิ่งหลิงยวิ๋น
“อย่าเข้ามา! อย่าแตะตัวข้า!” เหลิ่งหลิงยวิ๋นตะโกนหยุดชีอ้าวชวางไว้ เพราะเขารู้จักนิสัยของเทพธิดาดี ถ้าชีอ้าวชวางมาช่วยเขาในเวลานี้ มันจะเป็นประโยนช์ต่อเทพธิดาอย่างไม่ต้องสงสัยเลย
ชีอ้าวชวางหยุดเดิน นางหันไปมองที่ใบหน้าที่ไม่แยแสของชิงฮวาและจ้องผู้หญิงเย็นชาและมีอำนาจคนนี้อย่างขมขื่น
“เจ้า!” อารมณ์ร้อนของเฟิงอี้เซวียนทนต่อพฤติกรรมที่เย็นชาและอวดดีของชิงฮวาไม่ได้ เขาจึงตะโกนออกมาเสียงดังและจะลงมือ
“ไม่นะ!”
“ไม่ได้นะ!”
ชีอ้าวชวางและเหลิ่งหลิงยวิ๋นห้ามในเวลาเดียวกัน แต่มันก็สายเกินไปแล้ว
ใบหน้าของชิงฮวาเปลี่ยนไปทัน นางขมวดคิ้ว กัดฟันและพ่นลมหายใจออก นางโบกมือไปที่เฟิงอี้เซวียนด้วยความเกลียดชัง ในเวลาต่อมา เฟิงอี้เซวียนก็ไปกระแทกต้นไม้ขนาดใหญ่ จากนั้นก็กระอักเลือดออกมาและสลบไปทันที
คราวนี้ชีอ้าวชวางไม่ได้วิ่งไปดูอาการบาดเจ็บของเฟิงอี้เซวียน นางเข้าใจว่ายิ่งนางใกล้ชิดกับเฟิงอี้เซวียนและเหลิ่งหลิงยวิ๋นมากเท่าไหร่ เทพธิดาก็จะยิ่งโกรธมากขึ้น
“เจ้าต้องการอะไร?” ชีอ้าวชวางสงบและถามอย่างชัดเจนทุกคำ
ไรลี่ย์กัดฟัน แต่จินเหยียนตบไหล่นางแล้วส่ายหัวเป็นการบอกว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่พวกเขาจะเข้าไปแทรกแซงได้ ไดทันส์มองด้วยสายตาเย็นชา แต่เขาก็ยังคงยืนอยู่ข้างๆ อย่างมีเหตุผล เห็นได้ชัดว่าเขาเริ่มจะเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว โจนาธานเงียบ ไม่แสดงท่าทีอะไร เขารู้ดีว่าผู้หญิงที่ชื่อชิงฮวานั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขาแน่นอน ถ้าผู้หญิงคนนี้คิดจะทำ นางฆ่าทุกคนที่อยู่ตรงนี้ได้ในทันทีเลย
ชิงฮวาเลิกคิ้วขึ้นแล้วทันใดนั้นก็หัวเราะออกมา รอยยิ้มนั้นทั้งดูสวยงามและน่าเกรงขาม
“ข้าจะช่วยเจ้าช่วยชีวิตชายคนนั้น เจ้าจะต้องยอมหายไปเอง” เสียงเย็นชาของชิงฮวาดังขึ้นในจิตใจของชีอ้าวชวาง
ม่านตาของชีอ้าวชวางหดตัวเล็กน้อย แต่สีหน้าของนางไม่มีอะไรผิดปกติเลย นางยังยืนนิ่งเงียบ มองชิงฮวาที่คล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้มนั้น ชิงฮวาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยและยกมุมปากขึ้น นางไม่ได้พูดออกมา แต่ชีอ้าวชวางเข้าใจถึงท่าทีของนาง ชิงฮวากำลังถามว่าจะตกลงหรือไม่
เหลิ่งหลิงยวิ๋นมองคนสองคนอย่างกังวล เขาพยายามมองบางอย่างจากท่าทีของพวกนาง แต่ไม่เห็นอะไรที่ผิดปกติเลย
ชีอ้าวชวางถอนหายใจเบาๆ…
ในชีวิตนี้มีชีวิตอยู่เพื่อตัวเอง นางคือชีอ้าวชวาง นางไม่ใช่เทพธิดา นางคือตัวนางเอง! นางจะทนดูคามิลล์ตายโดยไม่สนใจได้หรือ? เป็นไปได้หรือ? เป็นไปไม่ได้หรอก ความสำคัญของคามิลล์ในใจของนางมันเกินจินตนาการของนางเองไปแล้ว
“ตกลง” ชีอ้าวชวางเปิดริมฝีปากเล็กน้อยและพูดออกมาอย่างหนักแน่น
ชิงฮวาหัวเราะเงียบๆ และรอยยิ้มชั่วร้ายก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนาง ชีอ้าวชวางหันหลังเดินไปทางเหลิ่งหลิงยวิ๋นและเฟิงอี้เซวียนด้วยใบหน้าสงบ นางค่อยๆ ย่อตัวลงพยุงเฟิงอี้เซวียนที่หมดสติ จากนั้นก็หันไปหาเหลิ่งหลิงยวิ๋นและพูด ”หลิงยวิ๋น เจ้าไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?”
“เจ้าตกลงอะไรกับนาง?” ท่าทีของเหลิ่งหลิงยวิ๋นเคร่งขรึมและร้อนใจมาก เขาไม่ตอบคำถามของชีอ้าวชวาง แต่ถามแบบนั้นออกไปแทน
YOU MAY ALSO LIKE
