เสน่ห์คมดาบ - ตอนที่ 90

แคลร์ที่ปลอมตัวเป็นนักธนูผู้ต่ำต้อยพูดเบาๆ “ก็เพราะเป็นงานอดิเรกส่วนตัวของข้าไง”

ซัมเมอร์พูดไม่ออก เก็บใบรับรองและเดินตามไปด้านหลังอย่างเงียบๆ โดยไม่พูดอะไร

“ปล่อยคนจำนวนมากมายไว้อย่างนั้นแล้วออกไปกับพวกเรา มันจะดีหรือ?” หลี่หมิงหยู่มองไปที่ประตูเมืองและถามเบาๆ

“มันไม่ดีสำหรับข้าเลยที่จะอยู่ที่นั่น!” แคลร์ตะคอกและตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่โกรธเกรี้ยว ถูกจิ้งจอกเฒ่าพระสันตะปาปานั่นวางแผนใส่! และต่อหน้าผู้คนมากมายไม่มีที่ว่างสำหรับการจะโต้แย้งได้เลย ไม่เข้าใจว่าทำไมพระสันตะปาปาจึงต้องการดึงตัวเองให้เข้าใกล้วิหารแห่งแสง แต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือมันไม่ใช่ความปรารถนาของพระสันตะปาปาแน่นอน เหลิ่งหลิงยวิ๋นถามเกี่ยวกับการเหตุการณ์ท้องฟ้าในวันนั้นอย่างละเอียด มันเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้หรือไม่? แต่ไม่ว่าอย่างไร การออกจากที่นั่นในตอนนี้ย่อมเป็นเรื่องที่ดี ความรู้สึกของการถูกบีบไว้ระหว่างอำนาจกษัตริย์และอำนาจเทพเจ้าเป็นเรื่องที่ไม่สบายใจอย่างยิ่ง

องค์ประกอบของกลุ่มทหารรับจ้างนี้มีลักษณะเฉพาะ แคลร์ปลอมตัวเป็นนักธนู ซัมเมอร์เป็นหัวขโมย เฉียวฉู่ซินเป็นนักธนู จินเหยียนเป็นนักรบ วัลโดเป็นพ่อมดแห่งความมืด เบนเป็นนักรบเวทมนตร์ และคามิลล์นักฆ่าผู้หลงตัวเอง นับว่าสายอาชีพมันตรงกันและมีครบทุกอย่างเลย ดูภายนอกคือหลี่หมิงหยู่และหลี่เยว่เหวินเป็นนายจ้างของกลุ่มทหารรับจ้างของพวกเขานี่เอง

“เสี่ยวเปียว มานี่สิ” แคลร์ยื่นมือออกไปอย่างสบายๆ และเรียกเสือดาวลมที่กำลังตามมา แล้วพลิกตัวขึ้นไปขี่

“อ่า เจ้านี่ทรยศจริงๆ เจ้าบอกว่าจะมาฝึกประสบการณ์ไม่ใช่หรือ?” ซัมเมอร์ประท้วงทันที ทุกคนกำลังเดินอยู่แต่แคลร์ขึ้นไปขี่บนนั้น

“ประสบการณ์ไม่ได้เป็นเพียงแค่ร่างกายเท่านั้น แต่ยังรวมถึงเจตจำนงด้วย ตอนนี้เจ้ายังไม่สงบกับเรื่องเล็กน้อยเลย เดี๋ยวจะทำให้รองผู้บัญชาการคามิลล์โกรธนะ” แคลร์พูดอย่างเรียบๆ

ซัมเมอร์รู้สึกได้ทันทีว่ามีลมหนาวอยู่ข้างหลังนางแปลกๆ เมื่อหันกลับไปนางก็เห็นรอยยิ้มที่อ่อนโยนของคามิลล์ ซัมเมอร์ตัวสั่นและสัญชาตญาณบอกนางว่าบุคคลนี้อันตรายมาก ซัมเมอร์เงียบทันทีและเดินตามไปข้างๆแคลร์

ทหารรับจ้างกลุ่มเล็กๆ นี้ออกจากเมืองหลวงอย่างปลอดภัยและมุ่งหน้าไปยังเมืองถัดไป ชังหลันชี้ไปที่ทิศทางไปชายแดนของประเทศเบลุค

แคลร์เงยหน้าขึ้นมองไปข้างหน้า สายลมที่เพิ่งจะมาถึงก็พัดผมที่หน้าผากของนางเบาๆ และทันใดนั้นดวงตาของนางก็เบิกกว้างขึ้น

ชีวิตใหม่ เริ่มต้นในขณะนี้

กลุ่มนี้ดูเหมือนจะเป็นกลุ่มทหารรับจ้างธรรมดาๆ ที่สะดุดตาที่สุดคือสองพี่น้องตระกูลหลี่ รูปลักษณ์ที่โดดเด่นและลมหายใจที่ไม่ธรรมดามักทำให้คนมองมากขึ้น ทุกที่ที่ไปไม่สามารถละสายตาไปได้เลย

แต่วันนี้เป็นข้อยกเว้น ฝูงชนรู้สึกงงเล็กน้อยมองคนหลายคนที่รีบหนีออกจากประตูด้านหน้าก็กลัดกลุ้ม เมืองที่อยู่ด้านหน้าเป็นเมืองท่า ระดับเมืองท่าอันดับสามในอันพาแกรนด์ มีความเจริญรุ่งเรืองและเป็นตลาดหลักในการค้าขายมาโดยตลอด ในวันธรรมดาประตูเมืองจะเต็มไปด้วยพ่อค้านักธุรกิจที่ไปมาตลอด วันนี้แต่ละคนเหมือนกับมีผีวิ่งไล่เลย ราวกับว่าจะหนีอะไรกัน

“นี่ เดี๋ยวนะ…” ซัมเมอร์ดึงคนมาถาม แต่เขาคนนั้นกลับหูหนวกและวิ่งหนีไปพร้อมกับกระเป๋าของเขา

หลี่หมิงหยู่และหลี่เยว่เหวินต้องการจะถามคนที่วิ่งผ่านไปมา แต่คนเหล่านั้นไม่สนใจพวกเขาและวิ่งไปข้างหน้าอย่างเดียว รถม้ายังวิ่งออกจากเมืองอย่างต่อเนื่องโดยทิ้งร่องรอยที่ยุ่งเหยิงไว้ที่พื้น วุ่นวายกันไปหมดเลย!

“เบน!” แคลร์กระซิบกับมังกรดำ แล้วมังกรดำก็เข้าใจและคว้าคนที่เดินผ่านไปมาและยกขึ้นมาเลย

“เจ้าจะทำอะไร? ปล่อยข้าไป!” คนที่ถูกมังกรดำดึงขึ้นมาก็ถูกเตะด้วยความสยดสยอง เท้าของเขาห้อยอยู่ในอากาศและตะโกนด้วยความโกรธ

“ข้าจะปล่อยเจ้าไปหลังจากเจ้าตอบคำถามของข้า” แคลร์เลิกคิ้ว

“ถ้าจะออกทะเลไปไม่ได้นะ รีบเอาชีวิตให้รอดก่อน ท่าเรือจมอยู่ใต้น้ำ สัตว์ทะเลบ้าคลั่งแล้วโจมตีท่าเรือ! สัตว์ทะเลจำนวนมากที่ออกมา ภัยพิบัติ หายนะ หนีเพื่อชีวิตของเจ้าก่อนเถอะ” ชายคนนั้นถามรีบพูดอย่างร้อนรนก่อนที่แคลร์จะถาม “ท่านเจ้าเมืองขอความช่วยเหลือไปแต่ไม่ได้รับการตอบกลับ รอให้คนของวิหารแห่งแสงมาถึงที่นี่กลัวว่าพวกเขาทั้งหมดจะจมอยู่ใต้น้ำก่อน ขอร้องพวกเจ้านะ รีบปล่อยข้าไปเถอะ” ชายคนนั้นรู้สึกราวกับว่าท้องฟ้ากำลังจะถล่มและอยากจะหลุดพ้นจากเงื้อมมือของเบนอย่างร้อนรน

แคลร์พยักหน้า แล้วเบนก็โยนชายคนนั้นออกไป ชายคนนั้นก็เด้งขึ้นทันทีหลังจากที่เขาล้มลงบนพื้น เขาวิ่งไปข้างหน้าอย่างเร่งรีบ เห็นได้ชัดว่าเขายังคงพอใจกับการที่เบนที่โยนเขาไปไกลๆ

“เหตุใดท่าเรือจึงถูกสัตว์ทะเลโจมตีโดยไม่มีเหตุผลล่ะ?” หลี่เยว่เหวินขมวดคิ้วอย่างสงสัยและมองไปที่ประตูเมืองที่วุ่นวาย

“เราจำต้องออกทะเล” หลี่หมิงหยู่พูดประโยคนี้อย่างหนักแน่นด้วยน้ำเสียงทุ้มพลางมองไปที่ประตูเมือง

“เช่นนั้นไปดูกันก่อนว่าเกิดอะไรขึ้น” แคลร์ถือธนูวิเศษและลูกศรขนาดเล็กที่คลิฟส่งมาก่อนหน้านี้ พลิกตัวและเดินไปทางประตูเมืองก่อน

ทุกคนตามมาติดๆ

ทันทีที่ก้าวเข้าสู่ประตูเมือง เมืองก็ตกอยู่ในความโกลาหล ร้านค้าต่างพากันเก็บของและปิดอย่างเร่งรีบ ผู้คนจำนวนมากบนถนนก็รีบวิ่งไปที่ประตูเมืองพร้อมกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ มีทหารคอยดูแลความสงบเรียบร้อย แต่พวกเขาไม่สามารถต้านทานความวุ่นวายของผู้อยู่อาศัยที่กำลังหวาดกลัวได้

“เจ้าเมืองของเจ้าอยู่ที่ไหน?” จินเหยียนถามทหารที่พยายามเกลี้ยกล่อมชาวเมืองอยู่

“พวกเจ้าเป็นใคร?” ทหารคนนั้นขมวดคิ้ว และมองไปที่ชายหยาบคายตรงหน้าเขา

“ถามเจ้าเจ้าก็ตอบสิ!” ดวงตาของหลี่เยว่เหวินเป็นประกายเย็นชา ความตั้งใจในการฆ่าก็ปรากฏขึ้นทำให้หัวใจของทหารสั่นสะท้าน

ทหารคนนั้นตอบอย่างตรงไปตรงมาทันที “อยู่ อยู่บนกำแพงเมือง นำเหล่านักเวทย์ไปต่อสู้กับสัตว์ทะเลอยู่”

“ไปกันเถอะ ไปดูกัน” แคลร์เงยหน้าขึ้นและพูดเบาๆ ขณะที่มองไปที่กำแพงเมืองสูงในระยะไกล

ทุกคนมาถึงด้านล่างกำแพงเมือง ทหารเฝ้ายามใต้กำแพงเมืองแน่นหนาดูเคร่งขรึม เสียงคลื่นที่น่าตกใจดังมา จากนอกกำแพงเมือง และเสียงคลื่นขนาดใหญ่กระทบเข้ากับกำแพงเมืองทำให้ผู้คนหวาดผวา

“หยุดนะ ใครกัน?” คนที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนเป็นผู้นำก้าวไปข้างหน้าและหยุดแคลร์และพรรคพวกด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “เจ้าเมืองและเหล่านักเวทย์กำลังต่อสู้อย่างหนักกับสัตว์เวทย์ ใครก็ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าใกล้ทั้งนั้น”

“เรามีนักเวทย์ด้วย เราต้องการช่วยท่านเจ้าเมือง” แคลร์พูดเบาๆ “มีคนมากมายและทรงพลัง นักเวทย์ของกลุ่มทหารรับจ้างของเรามีพลังมากนะ”

คนที่ดูเป็นหัวหน้ามองไปที่แคลร์ด้วยความสงสัย เด็กผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา เป็นคนที่คุณสมบัติไม่สามารถพบได้ในท่ามกลางฝูงชน จากนั้นมองไปที่กลุ่มคนที่อยู่เบื้องหลังแคลร์ รูปร่างหน้าตาของทุกคนไม่ได้โดดเด่นเลยและไม่มีอะไรพิเศษ เขาดูเหมือนลังเลและไม่พูดอะไร

“โฮก…” ทันใดนั้นเสียงคำรามก็ดังมาจากนอกกำแพงเมือง จากนั้นก็มีเสียงดังและคลื่นลูกใหญ่ซัดเข้าใส่กำแพงเมือง กำแพงดูเหมือนใกล้จะพังแล้ว

“หัวหน้า เจ้าสัตว์ทะเลบ้าคลั่งอีกแล้ว!” ทหารที่อยู่ข้างๆเขาดูหวาดกลัว นี่คือทหารหนุ่ม ความเป็นเด็กบนใบหน้าของเขายังไม่จางหายไปและยังมีร่องรอยแห่งความกลัวอยู่ในดวงตาของเขา ในสายตาของหัวหน้าดูซับซ้อนขึ้น

“ตกลง เจ้าเป็นกลุ่มทหารรับจ้างประเภทไหน? อย่างที่เจ้าพูด จำนวนคนก็มากพลังก็มาก ข้าหวังว่าเจ้าจะเป็นประโยชน์ในการช่วยเหลือท่านเจ้าเมืองกับท่านนักเวทย์ทั้งหลายนะ” ในที่สุดหัวหน้าผู้นั้นก็ยอมหลีกทางให้

“กลุ่มทหารรับจ้างหยวนเป่า” แคลร์พูดเบาๆ และนำทุกคนขึ้นไปที่กำแพง

กลุ่มทหารรับจ้างหยวนเป่า? ฟัวหน้าทหารกระพริบตาและมองไปที่ด้านหลังของกลุ่มแคลร์ด้วยความสับสน ชื่อแปลกอะไรขนาดนี้? ไม่เคยได้ยินเรื่องกลุ่มทหารรับจ้างแบบนี้เลย หวังว่าพวกเขาจะไม่ตายโดยเปล่าประโยชน์หรอกนะ หัวหน้าทหารเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าสีเทาพลางภาวนาในใจว่ากำลังเสริมจะมาเร็วๆ นี้ หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เมืองจะจมอยู่ใต้น้ำแน่ๆ

เมื่อแคลร์และพรรคพวกของเขาขึ้นไปบนกำแพงเมือง พวกเขาก็เห็นว่ามหาสมุทรกว้างใหญ่อยู่นอกเมือง มีเสากระโดงเรือสูงเพียงไม่กี่ต้นที่ยังคงแสดงให้เห็นว่าครั้งหนึ่งเคยมีเมืองท่าอันรุ่งเรืองอยู่ บนกำแพงเมืองมีผู้คนจำนวนหนึ่งยืนอยู่ที่นั่น ร่างกายของพวกเขาเปียกไปด้วยน้ำทะเล ใบหน้าของชายวัยกลางคนเคร่งขรึมตึงเครียด กำหมัดแน่นและมองสถานการณ์ด้านล่าง นักรบสองคนที่ยืนอยู่ข้างๆเขาถือดาบเพื่อปกป้องเขา ต้องเป็นเจ้าเมืองนี้แน่นอน และกลุ่มคนที่อยู่ถัดจากท่านเจ้าเมืองคือนักเวทย์ที่กำลังต่อสู้อย่างหนัก ตอนนี้เสื้อคลุมวิเศษขนาดใหญ่ของพวกเขาเปียกโชกไปด้วยน้ำทะเล พวกเขาทุกคนร่ายคาถาอย่างรวดเร็วและโจมตีไปที่ด้านหน้าจนทุกคนเกือบจะหมดแรงแล้ว

ดวงตาของแคลร์เคลื่อนไปมองข้างหน้าแล้วก็เห็นสัตว์ทะเลสีขาวขนาดใหญ่กำลังลอยตัวและคำรามในเกลียวคลื่นนั้น สัตว์ทะเลตัวใหญ่สูงราวสามสิบเมตรและหนวดสิบอันกำลังสะบัดไปมาอย่างดุเดือดในอากาศ รอบๆตัวมันดูเหมือนจะมีสัตว์เวทย์ทะเลที่ไม่รู้จักจำนวนมากที่กำลังคำรามและกลิ้งไปมา

สัตว์เวทย์ทะเลตัวนี้ มีลักษณะเหมือนปลาหมึกได้อย่างไร?

แคลร์ขมวดคิ้วและมองไปที่สถานการณ์ตรงหน้าพลางคิด สัตว์เวทย์ทะเลซึ่งเป็นสัตว์ในภูมิภาคแข็งแกร่งมาก ปกติแล้วจะไม่โจมตีโดยไม่มีเหตุผล เหตุใดจึงมีสถานการณ์ที่ผิดปกติเกิดขึ้นที่นี่ล่ะ?

“พวกเจ้าเป็นใคร? มันอันตรายมาก ลงไปเดี๋ยวนี้!” ในเวลานี้เสียงที่สง่างาม แต่ห่วงใยขัดจังหวะความคิดของแคลร์ขึ้น

แคลร์หันไปดวงตาที่สง่างาม แต่แฝงห่วงใยของชายวัยกลางคน

“ท่านคือท่านเจ้าเมืองที่นี่ใช่หรือไม่?” แคลร์ไม่ได้ถอย แต่พูดทักทายเขา

“เจ้าเป็นใคร? อย่ามาหยาบคายกับท่านเจ้าเมือง!” ทหารที่อยู่ข้างๆชายวัยกลางคนมองขณะที่แคลร์เดินเข้ามาและขมวดคิ้ว

“หุบปาก” เจ้าเมืองขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจพูดหยุดทหารที่อยู่ข้างๆเขา จากนั้นหันไปหาแคลร์แล้วพูด “สาวน้อย นี่ไม่ใช่ที่ที่เจ้าจะมา ออกไปเดี๋ยวนี้ ถ้าเราต้านทานไม่ได้ ผลที่ตามมาคือหายนะ เจ้ารีบไปพร้อมกับสหายของเจ้าเถิด” ท่านเจ้าเมืองเห็นแวบเดียวก็รู้ว่าแคลร์เป็นแกนหลักของคนกลุ่มนี้

“พวกเราคือกลุ่มทหารรับจ้างหยวนเป่า ถ้าท่านไม่สามารถต้านทานการโจมตีของสัตว์เวทย์ทะเลได้ล่ะ?” แคลร์เหล่ตามองสัตว์เวทย์ทะเลและคลื่นยักษ์ที่อยู่ไม่ไกลแล้วถามอย่างไม่เร่งรีบ

………………………………………………………………………………………….