เอ็กซ์เรย์เป็นมากกว่าที่ฉันคิด - ตอนที่ 103

ตอนที่ 103

เมื่อผมตามแมลงตัวเล็กๆของทามะมูชิไป นานะฟูชิได้กระโดดเข้ามาในระยะของความสามารถผมทันที

「ซูซูฮาระ-ซามะ!」

「โอ้ โอ้」

ทันที่ ผมเหงื่อเย็นออกเมื่อนานะฟูชิลงพื้นมาตรงหน้าผม

เธอมีความสามารถทางกายที่อันตราย แน่นอนว่า ควาสามารถของเธอสูงกว่าริกกะ

ระยะมีผลของความสามารถของผมคือ 15 เมตร แต่เธอลดระยะนั่นอย่างง่ายดาย เธอไม่ได้จริงจังเมื่อเธอทำด้วย

ถ้าเธออยากจะฆ่าผม ก่อนที่ผมจะรู้ถึงเธอ ผมจะตายไปแล้ว

「ซูซูฮาระ-ซามะ ชั้นขอโทษเพราะชั้นสมควรจะรอและชั้นต้องมาตอนนี้」

นานะฟูชิขอโทษผมตรงที่เธอลงพื้นมา ความจริง เธอสมควรจะรอ แต่เพราะปัญหาบางอย่างเธอต้องมาหาผม

เพราะผมใช้งานความสามารถของผม ผมแอบดูหัวใจคนที่อยู่ในระยะความสามารถของผมได้ อย่างไรก็ตาม หัวใจของเธอ “ล่องหน”

นี่เป็นเพราะเธอพูดได้โดยการตอบสนองทันทีและปิดหัวใจ ทำให้ผมเลี่ยงการอ่านความคิดของเธอ

ผมตอบสนองเธอเร็วๆไม่ได้ เพราะผมแอบดูหัวใจเธอไม่ได้ เพิ่มเติมจากนั้น เธอมีความสามารถทางกายที่พิเศษ

「ได้โปรด “มอง” หัวใจชั้นเพราะมันใช้เวลาที่จะอธิบายเป็นคำพูด」

ในเวลาเดียวกันกับที่นานะฟูชิพูดคำนั้น หัวใจของเธอที่มองไม่เห็นก่อนหน้า สามารถมองเห็น

ภาพที่เธอเห็นไหลเข้ามาในสมองผม

ยูกะที่ถูกกอดโดยริกกะ กรีดร้องและอาลาวาดเหมือนบ้า และมันดูเหมือนริกกะไม่รู้ว่าต้องทำอะไร ทำใหเธอสลบ

「บางทีถ้าเธอตื่นขึ้น เธอจะทำอย่างเดียวกัน เธอจะเป็นอย่างนั้น ยกเว้นชิโนซากิจะถูกปกป้อง」

ได้ยินคำนั้น ผมถอนหายใจและเกาหัวของผม

ผมคิดว่ามันเป็นไปได้ที่จะแก้ปัญหาถ้าผมเจอกับยูกะ แต่มันดูเหมือนว่ามันเป็นไปไม่ได้ อาซาฮินะอาจจะสามารถแก้ได้ แต่ผมไม่ได้สามารถแบบเธอ

และอาซาฮินะปัจจุบัน… ผมรู้สึกเสียใจเมื่อผมจำนั่นได้

ไม่ว่าอย่างไร เหมือนที่นานะฟูชิพูด ปัญหาไม่น่าจะถูกแก้จนกว่าชิโนซากิจะถูกปกป้องและยูกะเจอเค้า และมันอันตรายที่จะไปกับยูกะที่อาละวาดเหมือนบ้า นั่นทำไมนานะฟูชิมาหาผมและทิ้งยูกะให้ริกกะ

「ชั้นอยากจะขอให้ริกกะ-จังเข้าร่วมกับซูซูฮาระ-ซามะ แต่เมื่อชั้นพยายามจะจัดการกับยูกะจัง ที่อาละวาด ชั้นอาจจะเป็นอันตรายกับเธอ นั่นทำไมริกกะ-จังทำอย่างนั้น เพราะชั้นควบคุมพลังของชั้นไม่ได้」

เข้าใจแล้ว นานะฟูชิไม่สามารถควบคุมพลังที่ยิ่งใหญ่ของเธอและอาจจะฆ่ายูกะ

「ริกกะหรือคาเซะฮานะได้พยายามจะหาชิโนซากิมั้ย?」

「ใช่」

นานะฟูชิพยักหน้ากับคำพึมพำของผม

ตอนนี้ที่ที่อยู่ของชิโนซากินั้นยังไม่รู้ ริกกะหรือคาเซะฮานะ ที่มีสัมผัสทั้งห้าที่คม เป็นคนที่เหมาะสมที่จะหาชิโนซากิ โดยเฉพาะคาเซะฮานะที่มีเลือดสัตว์ป่าที่เข้มแข็ง และสัมผัสกลิ่นที่ดีเยี่ยม เธอต้องสามารถที่จะเจอชิโนซากิ

ในทางกลับกัน นานะฟูชิมีความสามารถในการต่อสู้ที่พิเศษ แต่เธอไม่มีความสามารถอย่างอื่นนอกจากนั้น เธอไม่มีความสามารถที่จะหาศัตรูเหมือนริกกะหรือคาเซะฮานะ

ยังไง คนที่ผมนึกได้ก็คือ――

「แมลงตัวเล็กๆที่นำทางยูกะได้ถูกทำให้เก็บกลิ่นหลายกลิ่นจากเสื้อผ้าของยูกะ หลังจากนั้น ข้อมูลได้ถูกส่งไปที่มาสเตอร์ ชั้นแค่หวังว่ามาสเตอร์ทำบางอย่างเกี่ยวกับมัน」

ผมยิ้มให้กับคำพูดของนานะฟูชิ ทามะมูชิ เธอทำมันได้มั้ย?

เมื่อริกกะได้อยู่ด้วยกันกับนานะฟูชิ ทามะมูชิได้ใช้แมลงตัวเล็กๆเพื่อนำริกกะ มันดูเหมือนแมลงได้เก็บกลิ่นจากเสื้อผ้าของยูกะและส่งมันไปให้เธอ

แมลงดูเหมือนจะมีหลายความสามารถขึ้นอยู่กับแต่ละตัว แมลงบางตัวอาจจะสามารถระบุเป้าหมายจากกลิ่นและหามันได้ มากกว่านั้น ทามะมูชิถ่ายทอดข้อมูลที่ได้รับมาให้ผมได้ผ่านนานะฟูชิ ถ้านานะฟูชิอยู่ใกล้ ผมสามารถใช้ประโยชน์จากความสามารถของทามะมูชิได้

แล้วก็นานะฟูชิเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในการต่อสู้ พิจารณาว่าในกรณีที่คู่ต่อสู้เป็นคนที่มีความสามารถต่างๆ ถ้าเธออยู่ใกล้ กรณีสถานการณ์ที่แย่ที่สุดนั้นเลี่ยงได้

「มาสเตอร์ของชั้นดูเหมือนจะทำเต็มที่เพราะเธอจะได้รับรางวัลจากซูซูฮาระ-ซามะ ถ้าสิ่งต่างๆไปได้ด้วยดี เธออยากจะถูกชม」

「โอเค ชั้นจะทำอย่างนั้น」

ผมพยักหน้าและตอบคำพูดของนานะฟูชิ

ตอนนี้ผมต้องรอการติดต่อจากทามะมูชิ ถ้าผมเคลื่อนไหวไม่ดี สถานการณ์อาจจะแย่ไป มันดีกว่าที่ผมจะรอเธอ

เมื่อผมคิดสิ่งนั้น――

「มาสเตอร์ได้โตขึ้นอย่างน่ากลัวตั้งแต่เธอได้เจอซูซูฮาระ-ซามะ」

นานะฟูชิวางนิ้วไว้บนขมับและพึมพำด้วยรอยยิ้ม

เธอได้การเรียกจากทามะมูชิเหรอ? นั่นเร็วนะ

「เพิ่มเติมจากวัตถุประสงค์ของเรา เราไม่รู้สภาวะของชิโนซากิ แต่เค้าดูเหมือนจะยังมีชีวิต มีศัตรู 62 คน ทั้งหมดน่าจะ “แค่มนุษย์”」

นานะฟูชิถ่ายทอดข้อมูลที่ถูกส่งไปให้ทามะมูชิมาที่ผม และดังนั้น――

「อะไร!?」

ผมขึ้นเสียงของผมกระทันหัน

ข้อมูลที่ส่งมาจากทามะมูชิไม่ใช่แค่คำพูด แต่เป็นภาพที่ได้รับมาจากแมลงด้วย เพราะภาพได้ไหลผ่านเข้ามาในนานะฟูชิ ผมสามารถจะ “เห็น” ด้วยความสามารถของผม

มารินะก็อยู่ในวีดีโอนั้นด้วย

「ทำไมมารินะ…」

ชิโนซากิถูกล้อมโดยนักเลงจำนวนมากและได้ล้มอย่างเละเทะ มารินะยืนตรงหน้าชิโนซากิและปกป้องชิโนซากิด้วยการอ้าแขน

มันดูเหมือนมารินะได้ไปที่ที่เกิดเหตุและยังไม่ถูกแตะต้อง อย่างไรก็ตาม นักเลงที่ล้อมมารินะมีรอยยิ้มที่หยาบคาย

「หืม มันโอเค มาสเตอร์ได้ส่ง “เฮโช” ไปแล้ว เดชะบุญ บ้านของมาสเตอร์ได้ใกล้กับที่เกิดเหตุมากกว่าที่เราอยู่ โอ้ มันจบแล้วสำหรับศัตรู แต่ชั้นไม่มีความสุขนะ」

ด้วยกันกับการพึมพำของนานะฟูชิ ข้อมูลที่ส่งมาจากทามะมูชิเข้ามาในสมองผม

เฮโชดูเหมือนจะเป็นชื่อของแมลงตัวใหญ่ มันดูเหมือนแมลงได้ถูกส่งออกไปจากบ้าน

ที่ที่มารินะและชิโนซากิอยู่ใกล้กับบ้านของทามะมูชิมากกว่าเรา ดังนั้นมันดูเหมือนแมลงตัวใหญ่ที่ถูกส่งไปจากบ้านจะไปถึงที่เกิดเหตุในไม่นาน

「มีมารินะ-จังและชิโนซากิชั้นควรจะปกป้องมารินะมากกว่าเค้าใช่มั้ย」

「ใช่ ทำนั่น ชั้นไม่แคร์ถ้าชิโนซากิกลายเป็นตุ๊กตาดารุมะ ตราบใดที่เค้ายังมีชีวิต」

เมื่อผมตอบคำถามเธอ เธอพยักหน้าและส่งข้อมูลไปให้ทามะมูชิ

ยูกะยังไม่รู้สภาวะของชิโนซากิ ผมจะปกป้องชิโนซากิไว้ก่อนตอนนี้เพื่อแก้ปัญหา แต่จากใจแล้ว ผมไม่สนเกี่ยวกับสภาวะของเขา

「เฮโชได้ไปถึงที่เกิดเหตุแล้ว มันดูเหมือนความปลอดภัยของมารินะได้ถูกรับประกันแล้ว」 「นั่นเร็ว」

ถ้าเป็นเราเราจะไปถึงที่เกิดเหตุหรือยัง?

「หืมมมม โอเคค」

นานาะพูชิดูเหมือนจะได้รับข้อมูลใหม่จากทามะมูชิ เธอพยักหน้าด้วยนิ้วของเธออยู่ที่ขมับและชำเลืองมองผม

「อีกฝ่ายเป็นแค่มนุษย์ ดังนั้นยกเว้นว่ามีคนจะทำร้ายมารินะ-จัง เฮโชจะรอพร้อมอยู่ที่ที่เกิดเหตุ」

เพราะอีกฝ่ายเป็น “แค่มนุษย์” ผมว่ามารินะคงจะไม่ทำอะไรพิเศษยกเว้นว่าเธอจะอยู่ในอันตราย

ผมมีเจตนาจะฆ่าพวกมันทั้งผม แต่ถ้าผมเลี่ยงความยุ่งยากได้ ไม่ใช่ว่ามันจะดีกว่าเหรอ?

「อย่างไรก็ตาม ถ้าคู่ต่อสู้พยายามจะทำร้ายมารินะ-จังเฮโชจะโจมตีคู่ต่อสู้คนนั้นอัตโนมัติ」

「เฮโชเก่งมั้ย」

「อ่อนแอ จากแมลงที่มาสเตอร์ใช้ระดับของมันเหมือนกับรถ ริกกะฆ่ามันได้ทันที แล้วก็ กับความสามารถของซูซูฮาระ-ซามะ ความเข้ากันของมันแย่ที่สุด」

「มันอ่อนแอขนาดนั้นเลยเหรอ?」

「ใช่ อ่อนแอมาก แต่จากมุมมองของ “แค่มนุษย์” ชั้นคิดว่ามันจะเป็นสัตว์ประหลาดที่เอาชนะไม่ได้」

「โอ้ อย่างนั้นเอง」

จากมุมมองของนานะฟูชิ เฮโชดูเหมือนจะเป็นแมลงระดับอ่อนแอ แต่จากมุมมองของ “แค่มนุษย์” เรื่องราวมันจะต่างออกไปเลย

แต่ยังไงซะ จากมุมมองของเธอ แมลงเกือบทุกตัวนั้นอ่อนแอ

ด้วยนั่นที่พูด ผมรีบไปที่ที่เกิดเหตุกับเธอ

ที่เกิดเหตุเกิดขึ้นในโรงงานร้างที่อยู่ทางใต้ของบ้านทามะมูชิไปสองกิโลเมตร ทำไมนักเลงชอบโรงงานร้างนั้น? ยังไงซะ มันน่าจะเป็นเพราะมันยากที่จะสร้างความวุ่นวายแม้ว่าพวกมันมารวมตัวกัน

ผมเข้าหากำแพงของโรงงานร้างและเฝ้าดูข้างในด้วยความสามารถของผม

ไม่ใช่ทุกอย่างในโรงงานอยู่ในระยะของความสามารถของผม ดังนั้นไม่ใช่ทุกอย่างจะสามารถเข้าใจได้ อย่างไรก็ตาม ผมเจอแมลงที่ไกล้กับเพดาน

「…เฮ้ นั่นเฮโชเหรอ」

ผมพึมพำกับแมลงที่ผมเจอ

นานะฟูชิบอกว่ามันอ่อนแอ

「ชั้นไม่เห็นมัน แต่ซูซูฮาระเห็นมันได้ แมลงจำพวกกับดัก เป็นคู่ต่อสู้ที่แย่ที่สุดของตาทิพย์」

แมลงที่ซุ่มซ่อนอยู่ใกล้เพดานของโรงงาน ดังนั้นมันเป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นมัน แต่นั่นทำไมผม “เห็น” แต่เธอไม่เห็นมัน

ไม่ว่าอย่างไร มันเป็นแมลงจำพวกกับดัก ผมเข้าใจนั่น แน่นอนว่านั่นเป็นแมลงจำพวกกับดัก อย่างไรก็ตาม――

「ใหญ่」

ใหญ่และแข็งแกร่ง แน่นอนว่ามันจะเป็นสัตว์ประหลาดที่เอาชนะไม่ได้จากมุมมองของ “แค่มนุษย์”

「เฮโชเป็นแมงมุมพเนจรกลายพันธ์ มันเป็นแมงมุมกินเนื้อที่กินมนุษย์ ยังไงก็ตาม เฮโชนั้นมีความคล่องตัวสูง แต่มันอ่อนแอกับแมงมุมจำพวกเดียวกัน กุนโซแข็งแกร่งกว่านั้นนิดหน่อย แต่จากมุมมองของชั้นและริกกะ-จัง ยังไงมันก็อ่อนแอมาก」

แมลงกินมนุษย์ได้ด้วยเหรอ? ยังไงซะ ขนาดของมันเท่ากับสิงโต ดังนั้น แมลงตัวนี้กินได้แน่ อย่างไรก็ตาม――

「มันเท่ห์อ่ะ ชั้นอยากจะเลี้ยงซักตัว」

มันดูเหมือนมันจะใช้เป็นสัตว์ขี่ได้ ทามะมูชิต้องขี่แมงมุมยักษ์นั่นด้วยแน่ แต่ผมก็อยากขี่มันด้วย ผมอยากจะเลี้ยงมัน

「พูดถึงมาสเตอร์ของชั้นแล้ว เธอน่าจะมอบตัวอ่อนให้นายอย่างดีใจ มันเป็นแมลงที่ฉลาดกว่าแมลงทั่วไป ถ้านายเลี้ยงมันจากตัวอ่น มันจะคุ้นชิน มากกว่านั้น การแพร่พันธุ์มันง่ายด้วย แม้ว่านายจะเลี้ยงมัน มันหาอาหารเอง」

「เพราะมันเป็นแมงมุม นั่นทำไมม่ล่าอาหารเอง」

「ใช่ อาหารสำหรับแมงมุมคือหนู แมลงสาบ และอื่นๆ」

「มันสะดวก」

「มันสะดวก แต่อ่อนแอมาก」

นานะฟูชิพยักหน้าและตอบคำพึมพำของผม

ดีแล้ว นั่นดี ผมชอบมัน มันเท่ ผมจะขอทามะมูชิให้มอบตัวอ่อนของมันให้ผมวันหลัง

「โอ้ พูดถึงแล้ว เราต้องไปช่วยมารินะ-จัง」

「โอ้ นั่นใช่แล้ว」

มันเป็นเพราะผมได้ถูกเบี่ยงความสนใจโดยแมงมุมยักษ์ จนผมลืมบายอย่างที่สำคัญ แต่ยังไงซะ มันซุ่มซ่อนอยู่บนเบดาน มันมีนักเลงประมาณ 60 คน แต่ถ้าผมให้แมงมุมนั่นสู้ มันจะเป็นแค่การกวาดล้าง

มันจะง่ายกว่าที่จะให้แมงมุมนั่นกินนักเลงทั้งหมด ถ้าแมงมุมกินมัน มันจะไม่มีหลักฐานเหลือ แต่ถ้ามารินะเห็นแมงมุมกินมนุษย์เธออาจจะได้รับแผลทางใจ แต่มันโอเคสำหรับผม

มันช่วยไม่ได้ ผมทำมันได้มั้ย

นั่นทำไมผมรุกรานโรงงานกับนนะฟูชิ

ระหว่างที่คิดว่าจะเอาตัวอ่อนแมงมุมให้ได้อย่างแน่นอน

TLN: คีย์บอร์ดพังครับ พักการแปลชั่วคราวจนกว่าจะซื้อใหม่ สนับสนุนค่าคีย์บอร์ดใหม่ได้นะครับ ขอบคุณครับ

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord