เอ็กซ์เรย์เป็นมากกว่าที่ฉันคิด - ตอนที่ 11

ตอนที่ 11

วันหลังจากที่ผมขยี้พวกนักเลง, ผมไปโรงเรียนเหมือนปรกติ

ประตูโรงเรียนถูกมองเห็นได้จากรระยะไกล มีคนยืนอยู่ที่นั้น ผมรู้ว่านั่นคืออาซาฮินะทันที

ตอนนี้ผมรู้สึกตึงเครียด ผมตึงเครียดกว่าตอนที่ขยี้พวกนักเลง

อาซาฮินะยืนอยู่ข้างประตูโรงเรียนเป็นไปได้สูงว่ารอผมอยู่

ทันทีที่ผมเห็นอาซาฮินะ, ผมรู้สึกตื่นเต้น

นี่คืออย่างที่คาด ปัญหาคือต่อจากนี้ไป

หัวใจผมเต้นด้วยความตื่นเต้น ความรู้สึกที่ตึงและความรู้สึกที่ยกผมขึ้นเพิ่มขึ้นมา

ความเป็นไปได้ที่จะทำสำเร็จเมื่ออาซาฮินะรอผมนั้นสูง สูงแต่ไม่แท้เสมอไป นั่นคือความตื่นเต้นที่ผมรอคอย

นั่นใช่แล้ว นี่คือเกมที่โอกาสสำเร็จสูง

「เฮ้」

ผมเจอกับอาซาฮินะอย่างไร้เดียงสา และทักอาซาฮินะอย่างไร้เดียงสา อาซาฮินะผู้ที่เจอผมทำหน้าบึ้งใส่ผมอย่างหนัก ตาที่จ้องนั่นชัดเจนว่ามีรอยชำอยู่ข้างใต้

「ชั้นขอร้องนายใช่มั้ย」

เหมือนจะยิงผมให้ตาย, ไม่, เธอจ้องผมด้วยตาที่เต็มไปด้วยความโมโหที่ดูเหมือนเธอจะกระโดดใส่ได้ทุกเมื่อ, อาซาฮินะส่งเสียงที่สั่นของเธอ, พยายามอย่างสิ้นหวังที่จะระงับความโกรธ มันทำให้ผมอยากเต้นโดยสัญชาติญานเมื่อผมเห็นรูปลักษณ์ของอาซาฮินะ

มันไม่ผิดพลาด แผนผมไปได้ดี

「ขอร้อง?」

พยายามอย่างสิ้นหวังที่จะเก็บความรู้สึกตื่นเต้นและอยากจะเต้น, ผมถามอาซาฮินะอย่างไร้เดียงสา

「ชั้นบอกนายว่าชั้นจะเป็นทาสนายใช่มั้ย? ชั้นบอกนายว่าชั้นจะทำทุกอย่างใช่มั้ย? ในการแลกเปลี่ยน, ชั้นขอนายแค่อย่างเดียวใช่มั้ย? แม้อย่างนั้น, นาย…」

ความโมโหของเธอถึงขีดจำกัดแล้วเหรอ? อาซาฮินะพูดกับผมระหว่างที่ตัวสั่น และเอียงหัวเธอระหว่างที่มีรอยยิ้มที่เกร็ง

「ชั้นอยากให้นายปกป้องยูกะ นั่นคือทั้งหมดที่ชั้นหวัง ตราบใดที่มันสำเร็จ, ชั้นตั้งใจจะเป็นทาสนาย ยังไงก็ตาม นายー」

พูดสิ่งนั้นอาซาฮินะยกมือขวาขึ้นอย่างทรงพลังและเหวี่ยงมัน

เสียงแห้งๆ ดังก้องและภาพที่ผมเห็นขาวโพลนในขณะเดียวกัน ต่อไป, ความเจ็บวิ่งเข้ามาที่แก้มผม

อาซาฮินะตบแก้มผม

โอ้, โอ้ย แต่ยังไงซะ, ผมเห็นมันก่อนด้วยมองแบบเอ็กซ์เรย์ดังนั้นผมขยับหัวไปกับการตบ พลังได้ลดลงครึ่งหนึ่งคือผลของมัน

แต่มันยังเจ็บอยู่เล็กน้อย, อาซาฮินะไม่ทำง่ายๆ เธอตบผมด้วยพลังของตัวเธอทั้งตัว นั่นคือที่เธอโกรธมากแค่ไหน

ฟุฟุ, ฟุฟุฟุ, ฟุฟุฟุฟุฟุ

ผมทำมัน, ในที่สุดผมก็ทำมันได้, มันน่ากลัวที่ผมคิดไปเอง ผมคิดว่าอาซาฮินะนั่นจะอารมณ์รุนแรงแบบนี้ จากนั้นผมตัดสินความเป็นไปได้ที่นี่จะไปได้สวยค่อนข้างสูง ยังไงก็ตาม ผมไม่คิดว่าที่ผมคิดจะไปได้ดีขนาดนี้

「ชั้นจะไม่ถามอะไรนายอีกแล้ว ชั้นไม่สนว่านายจะทำอะไรกับภาพที่นายถ่ายตอนนั้น ชั้นไม่สนว่าคนจะคิดยังไง หรืออะไรจะเกิดขึ้น ชั้นสังเกตเห็นสิ่งที่มันสำคัญกว่านั้น」

พูดสิ่งนั้น, อาซาฮินะหันหลังให้ผม

ผมที่ลูบแก้มซ้ายของผมยืนอยู่กับที่ซักพัก แล้วอย่างที่ผมคาดไว้, ยูกะปรากฏตัวขึ้นและวิ่งมาหาผม

เธออยากจะหยุดอาซาฮินะจากการโมโหผมแต่ยูกะไม่สามารถหยุดอาซาฮินะ เหตุผลคือผมบอกเธอว่า “ชั้นอยากให้เธอเก็บเป็นความลับ”

มันเป็นการพนันแต่ยูกะได้รักษาสัญญาที่ให้ไว้กับผม และอาซาฮินะไม่ได้ถูกบอกว่าผมซัดพวกนักเลง

อาซาฮินะไม่รู้อะเลย, โดยธรรมชาติ, แล้วเธอยังไม่รู้ว่าผมซัดพวกนักเลง นั่นทำไมอาซาฮินะตบผม ผู้ทำตามสัญญา

นั่นใช่แล้ว อาซาฮินะตีผม ผู้ที่ทำตามสัญญา

「ซูซูฮาระ-คุง!」

ยูกะวิ่งระหว่างเรียกชื่อผมและมองขึ้นมาอย่างกระวนกระวายมาที่ผมที่ยืนอยู่

「ทำไมนายไม่พูดอะไรล่ะ? ซูซูฮาระ-คุงรักษาสัญญาอย่างถูกต้องนะ」

พูดสิ่งนั้น, ยูกะนำมือถือเธอออกมา

เมื่อเธอเปิดและดูหน้าจอของมือถือนั้น ประโยคของเมลได้แสดงอยู่นั่น

ーー ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ーー

ไม่ว่าจะเลื่อนไปขนาดไหน, มีแค่คำขอโทษขึ้นมา ผู้ส่งเขียนว่า “ชิโนซากิ-ซัง” ชิโนซากิคือชื่อของหัวหน้านักเลงใช่มั้ย?

ว้าวเค้าได้แตกสลายอย่างสมบูรณ์ ผมทำเกินไปหน่อยนึง

ไม่ว่ายังไง, หัวหน้าของพวกนักเลงก็ไม่โอเคแล้ว

หรือ, เธอแม้แต่ใส่ ‘-ซัง’ บนชื่อของหัวหน้าของกลุ่มนักเลงที่ข่มขืนและข่มขู่เธอ?

เธอเป็นสาวที่ดีแค่ไหนกันห้ะ?

「ชั้นไม่รู้ว่านายใช้วิธีอะไรแต่ซูซูฮาระ-คุงจัดการคนพวกนั้นแล้วใช่มั้ย? แม้อย่างนั้น ทำไมนายไม่พูดอะไรกับอาซาฮินะ-ซังล่ะ?」

เมื่อผมคืนมือถือให้ยูกะ, เธอถามผม

ทำไมเหรอ? นั่นมันไม่ชัดเหรอ?

「มันเร็วไปที่จะสรุปว่ากลุ่มนักเลงได้ถูกล้างบางแล้ว ชั้นคิดว่าจะดูเหตุการณ์ก่อนตอนนี้ ชั้นบอกอาซาฮินะได้ว่าชั้นล้างบางกลุ่มนักเลง แต่ไม่ใช่ว่านั่นมันโง่เหรอ?」

「ข-เข้าใจแล้ว」

ยูกะพยักหน้าแล้วรู้สึกชื่นชมกับคำตอบผม

นุฟุฟุ, เธอไม่เข้าใจมัน ผมไม่บอกอาซาฮินะอย่างตั้งใจเพราะเธอจะได้ตีผม ไม่, มันดีพอที่จะผ่าานแล้วถ้าเธอพูดไม่ดีแทนที่จะตีผม แต่อาซาฮินะหลุดและทำสิ่งที่ผมจินตนาการ

เธออาจจะไม่รู้มันแต่อาซาฮินะก็ยังตีผม ผู้ที่รักษาสัญญาที่จะล้างบางพวกนักเลง ถ้าเธอรู้นั่น, อาซาฮินะจะถูกทรมานโดยความรู้สึกผิดเนื่องจากนิสัยของเธอ

จากนั้น, อาซาฮินะจะไม่สามารถขัดคำสังผมได้ง่ายๆอีกต่อไป

เธอบอกว่าเธอจะเป็นทาสแต่เธอจะต้านทานมันไม่ได้อีกต่อไปถ้าเธอเจอสถานการณ์นี้ ยังไงซะ, มันเป็นประกัน

ผมอยากเห็นว่าอาซาฮินะจะทำยังไงกับมันเมื่อเธอรู้ถึงความจริง

ในโอกาสนี้ー

「ยูกะ-จังจำสัญญาเราได้ใช่มั้ย」

ถามยูกะระหว่างที่ยิ้ม, หน้าเธอแข็งไปแปปนึงแต่, เธอพยักหน้า

「น-แน่นอน ซูซูฮาระ-คุงรักษาสัญญาเค้า ดังนั้นครั้งนี้ชั้นจะรักษาสัญญาชั้น」

ยูกะพูดด้วยหน้าที่จริงจังและผมรู้สึกว่าหำผมในกางเกงได้แข็งตัว

ซีเรียส, คนนิสัยดีมีความรู้สึกในหน้าที่, เธอหัวกลวงนิดหน่อย, เธอเป็นของใช้แล้วแต่หน้าตาเธอเป็นที่พึงพอใจ, มากกว่านั้น, นมเธอใหญ่

「งั้นมาลองทันทีเลย」

ยูกะสะดุ้งขณะที่ผมเผยความตั้งใจอย่างง่ายๆ

「ข-เข้าใจแล้ว」

มองลงข้างล่างเล็กน้อย, เธอกอดตัวเธอเองและกัดปากล่าง, เมื่อเธอมองขึ้นมาเบาๆ และมองผมด้วยสายตาที่มองขึ้นมา, เธอกระซิบว่าเธอรับทราบ

ทั้งหมดนี่ตอนเริ่มต้นมันสำคัญ ถ้าเธอทำมันได้ไม่ดี เธออาจจะถูกลากไปในที่สุด

「ป-ไปที่ไหนดี」

แก้มยูกะแดงแต่เธอไม่เลี่ยงสายตาของเธอ, จากนั้นเธอถามโดยการกระซิบ

ม้วนผ้าพันแผลในตาขวาของเธอ, รอยช้ำที่ข้างปากชมพูที่น่ารักของเธอ ผสมกับการมองขึ้นมา, มันทำให้ความซาดิสม์ของผมเดือดขื้น จากนั้นผมมองไปที่หน้าอกใหญ่ที่ดันชุดออกมา

นี่มันบอกตรงๆว่าแทบทนไม่ไหว

「ยูกะ-จังรู้ที่ดีๆ ใช่มั้ย?」

กลืนน้ำลาย, ผมทำหน้าดีๆ และถาม

ทั้งหมดเพราะเธอโดนกระทำชำเราอย่างหนักที่โรงเรียน เธอควรจะรู้มากเมื่อจะหาที่ที่คนหาไม่เจอ

ยูกะพยักหน้าทันที, จากนั้นเธอจับแขนเสื้อของชุดนักเรียนผมด้วยนิ้วระหว่างที่มองลงข้างล่าง

「ทางนี้」

จากนั้นเธอเริ่มเดินหลังจากพูดออกมา

แม้ว่าเธอจะเป็นของใช้แล้ว เธอได้อยู่ในระดับสาวที่สวยและนมใหญ่, เธอเซ็กซี่ขนาดนี้ตั้งแต่เช้าตรู่

มันดีกว่าถ้าเธอยังบริสุทธิ์ มันไม่สำคัญตอนนี้เพราะผมจะทำเธอแล้ว แล้วก็, ผมไม่ได้คิดจะคบกับเธอ

ผมไม่อยากใช่ความสามารถไปบนเรื่องอื่นนอกจากเรื่องลามก แต่ผมดีใจที่ผมขยี้พวกนักเลง

ยูกะไปข้างหลังโรงเรียน นี่เป็นที่ที่ผมซัดเซ็นไปสองคน

มันแน่นอนว่าไม่คนอยู่ที่นี่ แต่มันไม่สามารถสรุปได้ว่าจะไม่มีใครมา

ยังไงซะ, ผมบอกล่วงหน้าได้ถ้าผมใช้ความสามารถผม

แต่ผิวของยูกะจะถูกทะลุถ้าผมใช้ความสามารถและเห็นอะไรที่น่าเกลียด

ผมไม่อยากใช้ความสามารถเมื่อทำสิ่งลามกมากที่สุดเท่าที่ทำได้ แต่อยากใช้ความสามารถผมกับสิ่งลามกเท่านั้น แต่ผมไม่อยากใช้ความสามารถผมบนอะไรที่น่าเกลียด

มันเป็นความสามารถที่สะดวกและไม่ดี

ความสามารถนี้จะลดข้อจำกัดโดยอะไรบางอย่างได้มั้ย

ยกตัวอย่างเช่น, แค่ทะลุพื้นที่บริเวณหี

ผมสามารถตั้งขีดจำกับให้ความสามารถผมเจาะทะลุผู้หญิงได้โดยไม่คิด ผมอาจทำมันได้ถ้าผมฝึก

คิดเกี่ยวกับมัน ยูกะเดินบนทางระหว่างที่ดึงเสื้อผม

ผมมั่นใจว่าเราเริ่มที่หลังของตึกโรงเรียนแต่ยูกะเปลี่ยนเส้นทางแล้วเข้ามาในป่าถัดจากตึกโรงเรียน

มันมีต้นไม้และหญ้าจำนวนมากปกปิดพื้น จากนั้นผมสังเกตว่าหญ้าที่ยูกะเดินอยู่ข้างบน ถูกเหยียบไปแล้ว มันเป็นทางที่สร้างโดยคนเดินมานานแล้ว ผมเห็นมัน ผมเห็นตอไม้ มันมีพื้นที่ป่าถูกถางนั่น และมันถูกล้อมไปด้วยต้นไม้

พวกเขาเข้าและออกที่นี่บ่อยเหรอ? พื้นที่นี้ถูกล้อมด้วยต้นไม้ 360องศา

มันดูเหมือนตอไม้ทำหน้าที่แทนเก้าอี้, ผมเห็นขวดและถุงพลาสติกกระจายอยู่รอบมัน

ผมเข้าใจทันที ยูกะถูกกระทำชำเราโดยพวกนักเลงที่นี่

โอ้, ไม่ใช่ว่ามันเป็นที่ที่ค่อนข้างดีเหรอ? มันไม่ได้หาได้ง่ายๆ ในป่า, มากกว่านั้น, มันเอาท์ดอร์ กระทำชำเราคนสวยตามต้องการในพื้นที่เปิดกว้างกับเพื่อนหลายคน

นี่มันไม่แย่เลย

「ร-เรามาเริ่มดีมั้ย?」

ยูกะหยุดและหันมาหาผม, จากนั้นเธอนำทั้งสองมือไปบนกระโปรง จากนั้นนำกางเกงในเธอออกมา

หัวใจของยูกะเต้น “โทะคุ่น โทะคุ่น” เธอไม่ได้รู้สึกกลัว, เกร็ง, หรืออายขณะที่เธอถอดกางเกงในต่อหน้าผู้ชายที่ดูเธออยู่ เธอชินกับมันแล้ว

「ไม่, ชั้นจะยังไม่ใช้หีเธอ」

「เอ๋?」

แม้ว่าผมยากจะแทงเข้าไปในหีเธอแต่, หีของยูกะยังไม่แฉะซักนิด แม้ว่าหีถูกซ่อนอยู่ในกระโปรง, มันเป็นไปไม่ได้ที่จะที่จะหลอกตาผม

สำหรับยูกะเซ็กส์คือการทำงาน ดังนั้นความรุนแรงไม่ควรถูกใช้, เธอแสร้งทำเป็นยั่วยวนและเปลี่ยนมันเป็นงานธรรมดา

งั้น, มันไม่น่าสนใจ มันไม่สนุกเลยซักนิด

ผมอยากจะเห็นเธออาเฮะกาโอะ* แทงควยแข็งๆเข้าไปในหีแฉะๆ ผมอยากให้เธออาเฮะกาโอะระหว่างที่เทน้ำแห่งความรัก ผิดหวังในตัวเอง, พยายามจะต้านความรู้สึกดีอย่างสิ้นหวัง แต่กระนั้นก็รู้สึกดีมากจนทำอะไรไม่ได้นอกจากอาเฮะกาโอะ

TLN*หน้าตอนรู้สึกดีสุดๆ ดีจนตาเหลือกน้ำลายไหล

ผมอยากเห็นรูปลักษณ์แบบนั้น

「ทำไมไม่ทำให้ควยชั้นเปียกก่อนล่ะ?」

ผมถอดกางเกงระหว่างพูดสิ่งนั้นและนำควยผมออกมา

มันได้ยืนตรงแล้ว

มันจะรู้สึกเจ็บถ้ามันเข้าไปในหีแห้งๆ ถ้างั้น, เธอควรจะทำให้ควยผมเปียก ยูกะน่าจะรู้วิธีทำควยเปียก

「ด-ได้」

อยู่กะไม่ตกใจมากแม้เธอจะเห็นควยที่ตั้งของผม, รู้วิธีที่จะทำให้ควยเปียกเธอคุกเข่าด้วยกางเกงในที่ถอดออก เธอจ้องควยที่แข็งข้างหน้าเธอระหว่างที่คุกเข่าอยู่บนพื้น

เธอไม่รู้สึกอายซักนิด เพราะผมเห็นข้างในตัวเธอ ที่มองเห็นได้ด้วยมองแบบเอ็กซ์เรย์ ผมเข้าใจว่ามันไม่โกหก แค่ควยมากขนาดไหนที่เธอนำเข้าปากจนถึงตอนนี้? อยากให้ผมแทงหีแทนมั้ย?

มันไม่สนุก มันไม่สนุกเลยซักนิด

แม้จะเห็นควยที่ตั้งที่มันมีเส้นเลือดที่หนาบนพื้นผิว, ยูกะไม่รู้สึกสั่นคลอนหรืออาย, ผมโกรธมาก

ผมอยากให้เธออาเฮะกาโอะโดยบางอย่าง รู้สึกอายจนอยากจะร้องไห้ ผมอยากเห็นเธอตกอยู่ในความสิ้นหวังและอาเฮะกาโอะในความรู้สึกดี

「ให้ชั้นดูนมได้มั้ย」

「เอ๋? อา, ได้」

ยูกะพยักหน้าอย่างเชื่อฟังและม้วนเสื้อของเธออย่างสงบเหมือนเธออยู่ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ไม่ใครอยู่

นมที่ขาวบริสุทธิ์สั่นไหว ลานนมสีชมพูและหัวนมอยู่ที่ปลาย ผมไม่รู้ว่าผู้ชายมากขนาดไหนเล่นกับมัน แต่ผมไม่คิดว่าเธอน่าสงสาร, แต่มันมีรอยช้ำอยู่บางที่ มันกระตุ้นอารมณ์ผมอย่างผิดปรกติในครั้งนี้

ห่างจากความรู้สึกอาย, เธอรู้สึกว่ามีความคิดที่จะเป็นตัณหา, เธอรู้สึกผ่ายแพ้ไม่รู้ว่าอย่างไร

แม้ว่าเธอจะเปิดเผยนมเธอ, ยูกะไม่รู้สึกอายซักนิด, เธอมองผมด้วยสายตาที่มองขึ้นมา

「งั้น, ชั้นจะทำให้มันเปียกนะ โอเคมั้ย」

พูดสิ่งนั้น ยูกะจับและห่อเสาของควยด้วยมือขวา, เธอเปิดปากสีชมพูที่น่ารัก และแลบลิ้นสีแดงของเธอออกมา

เธอถูกฝึกด้วยพวกผู้ชายเหรอ? เธอมองขึ้นมาหาผมและแลบลิ้นออกมาแตะลึงค์

ลิ้นที่อุ่นคืบคลานบนลึงค์และสร้างความรู้สึกดีวิ่งไปทั้งตัวเป็นผลของมัน

「คุ」

ผมดึงเอวของผมด้วยสัญชาติญานด้วยความรู้สึกดีที่โจมตีมากระทันหัน

ยูกะผู้ที่มองขึ้นมาไร้คำพูด

「ฟุฟุ」

หลังจากซักพัก, ยูกะหัวเราะ

เลือดทั้งตัวผมได้เดือด, ผมรู้สึกถึงเลือดผมเดือดเหมือนลาวาพุ่งไปที่หัว

สาวคนนี้หัวเราะ เธอหัวเราะเมื่อเธอเห็นผมดึงเอวเมื่อเธอแตะลิ้นไปที่ลึงค์

「ต-ตลกอะไร?」

ผมรู้สึกว่าเส้นเลือดได้โผล่ที่ขมับ, ผมมองลงไปที่ยูกะและถาม

ผมเป็นชายที่ล้างบางพวกนักเลงคนเดียวนะ มันน่ากลัวถ้าผมโมโห รู้มั้ย? ผมจะไม่ปล่อยให้เธอหัวเราะผม

「ไม่, ซูซูฮาระ-คุงค่อนข้าง…น่ารัก」

ลูบเสาด้วยมือขวา, ยูกะพูดด้วยรอยยิ้มลอยอยู่บนหน้าเธอ

น-น่ารัก? ห่าอะไรคือน่ารัก? เธอกำลังล้อเล่นกับผมเพราะคิดว่าผมยังบริสุทธิ์? ผมจะบอกคุณนะ, ผมไม่บริสุทธิ์ ผมบริสุทธิ์มาก่อนที่ผมจะข่มขืนอาซาฮินะ แต่ผมไม่บริสุทธิ์เพราะผมข่มขืนอาซาฮินะ

「ธ-เธอ, อย่าคิดว่ามันทำชายรู้สึกดีเพระเธอเรียกเค้าน่ารักーอุ้ 」

เก็บอารมณ์โกรธผมอย่างสิ้นหวัง, ผมต่อต้านคำพูดของยูกะ แต่ผมไม่ทันจบประโยคจนถึงนาทีสุดท้าย

มองขึ้นมาหาผม, เธอชักเสาอย่างนุ่มนวลด้วยมือขวาของเธอ และเลียลึงค์ด้วยลิ้นที่แดงของเธอ ผมลืมว่าผมจะพูดอะไรจากความรู้สึกที่ดี

ยูกะผู้ที่เลียลึงค์อย่างช้าๆด้วยลิ้นเธอ, อ้าปากกว้างและอมควยเข้าไปในปากโดยไม่ลังเล

「คุ」

เนื้อลื่นๆที่แน่นห่อลึงค์และเอวผมกระตุกอย่างเห็นแก่ตัว และเสียงของผมเล็ดออกไปโดยสัญชาติญาน

เห็นสิ่งนั้น ยูกะหรี่ตาลง

เธอหัวเรา สาวคนนี้เห็นผมตลก ผมผู้ที่ขาดประสบการณ์เพราะเพิ่งเสียความบริสุทธิ์ไป

ผมไม่ปล่อยมัน ผมไม่ยกโทษให้มัน มันเป็นอาชญากรรมที่จะเห็นผมตลกー

「โอะฟุ」

ทำเสียงเปียกที่อนาจาร, เธอคลึงลึงค์ด้วยเนื้อลื่นที่แน่ะ หัวผมว่างเปล่าด้วยความรู้สึกดีที่ยิ่งใหญ่

โม้ค, นี่มันโม้คควย? ช่างเป็นความรู้สึกดีที่ยอดเยี่ยม ไม่ใช่ว่ามันดีมากกว่าหีอาซาฮินะเหรอ?

「คุ, อูคุ」

ยูกะเริ่มเหวี่ยวหัวของเธออย่างช้าๆ จากนั้นเสียงเปียกที่อนาจารดังก้องจากที่เธอเหวี่ยงหัว จากนั้น, ความรู้สึกดีที่รุนแรงโจมตี

เหี้ย, นี่มันอันตราย เราเพิ่มเริ่มแต่ผมถึงขึดจำกัดแล้ว

ถ้าผมแตกทันทีหลังจากที่ถูกดูดแค่แปปเดียว, ผมจะถูกมองเป็นตัวตลกโดยยูกะ

ทนไว้, ตัวผม โม้คควยเป็นเพียงกระบวนการ มันแค่การประเล้าประโลมสำหรับควยที่จะเข้าไปในหีที่ไม่แฉะ ถ้าผมหมดแรงー

「อา」

ไปด้วยกันกับเสียงอนาจารที่เปียก, ผมยิงความปรารถนาออกมา

ความรู้สึกวิ่งเหมือนกระแสไฟฟ้าไปทั้งตัว และความคิดผมแตกออกเป็นสีขาว

สังเกตุเห็นมัน, เข่าผมสั่นอย่างเห็นแก่ตัว, มันสิ้นน่าอายอย่างสิ้นหวัง

ยูกะผู้ที่รับน้ำที่รีดออกมามองขึ้นมาหาผมด้วยความยินดี และเหวี่ยงหัวของเธออย่างช้าๆ

ก่อนผมจะดื่มด่ำไปกับการสะท้อนของความรู้สึกที่ดี, ความรู้สึกดีที่รุนแรงโจมตีอีกครั้ง

「อุคุ」

เมื่อผมดึงเอวโดยสัญชาติญานลึงค์ผมออกมาจากปากยูกะ

ผม…วิ่งหนี? ผมวิ่งหนี?

ยูกะผู้ที่คุกเข่าอยู่บนพื้น, ปิดปากเธอและกลืน

ธ-เธอดื่มมัน สาวคนนี้ดื่มน้ำเงี่ยนที่ผมแตกออกมา

「นี่เป็นครั้งแรกของเธอเหรอ?」

เสียงที่นุ่มของยูกะดังขึ้น

มันไม่ใช่ครั้งแรกของผม แม้ผมก็มีประสบการณ์ ยังไงก็ตาม, โม้คควยก็เป็นครั้งแรก แต่ผมยอมตายดีกว่าบอกว่าเป็นครั้งแรก

「ชั้นขอโทษที่เป็นชั้น, ผู้หญิงสกปรกเป็นคนแรกของนาย」

เสียงของเธอดูเหงา

「เราทำต่อมั้ย」

พูดสิ่งนั้น, ยูกะหันหลังเธอกลับไป จากนั้นงอตัวไปข้างหน้าและดันก้นของเธอมาหาหม

ทำต่อ สั้นๆ, เธอถามว่าหีของเธอจะถูกใช้งานมั้ย เธอบอกผมให้ใช้มันถ้าผมต้องการ

ผมควรจะเป็นคนที่เหนือกว่าอยู่ข้างบนแต่ยูกะได้เป็นคนนำในกรณีนี้ มันน่าอายและน่าสยดสยอง

「ม-ไม่, มันไม่ดีถ้าเราสาย」

「อย่างนั้นเหรอ?」

ยูกะลุกขึ้นด้วยคำพูดผมและหันหลังกลับมามองผม จากนั้นเธอหัวเราะ

ผมรู้ว่ารอยยิ้มนั้นไม่ได้ขำผม รอยยิ้มนั่นเหมือนกับแม่ที่มองลูกที่โตยากของเธอด้วยสายตาที่อ่อนโยน มันเป็นความอัปยศมากกว่าการถูกเห็นเป็นตลก

ตอนนี้มันเวลาเธอหัวเราะ ผมตัดสินใจ ผมจะทำให้เธออาเฮะกาโอะ ผมจะทำให้เธอแตกจนเธอตะโกน ‘หยุดนะ’ ผมจะทำมันจนเธอไม่สามารถมีความสุขได้โดยไม่มีผม

เธอโชว์ความสงบทั้งหมดของเธอได้ตอนนี้ แล้วเธอจะรู้ ผมจะทำให้เธอเสียใจกับมัน

พูดถึงแล้ว, โม้คควยนี่รู้สึกดีมาก หรือมันเป็นยูกะที่เก่ง? ผมกระจ่างได้ถ้าผมให้อาซาฮินะโม้คควยผม

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน