เอ็กซ์เรย์เป็นมากกว่าที่ฉันคิด - ตอนที่ 14

ตอนที่ 14

หัวใจของมารินะเต้นอย่างรุนแรง ความไม่สบายใจ, กลัว, อับอาย, โกรธแค้น, เสียดาย ความรู้สึกด้านลบที่หมุนวนอยู่นั้นถูกส่งออกมา

นั่นยอดเยี่ยม มันเป็นสถานการณ์ปรกติ โดยเฉพาะความไม่สบายใจ

ที่แปลกอันหนึ่งก็คือー

มองกลับไปข้างหลัง, ผมรู้สึกมีบางอย่างไม่ชอบมาพากล

แม้ว่าผมพามารินะและกลับมาบ้าน, คนสวยผมดำยาวยังตามเรามาอยู่ในระยะทาง

มองลงข้างล่าง, เดินตัวสั่น, เธอดูมืดมนและขี้อายผิวเผิน แต่นั่นแค่ภายนอก, “ภายใน” มันต่างออกไป

มองดูด้วย “ตา” ของผมที่มันต่างจากปรกติ, มันเป็นไปได้สำหรับผมที่จะเห็น “ความต่าง” จากภายนอกและภายใน ไม่มีการกระทำหรือการโกหกจะใช้การได้กับผม

ผู้หญิงนั่นน่าจะพูดโกหก ผมไม่สามารถเห็นไปถึงใจ ดังนั้นมันไม่เที่ยงแท้ แต่ขี้อายและมืดมนมันแค่ “การแสดง”

หัวใจของคนสวยผมดำยาวเต้นอย่างแรง มันเหมือนกับมารินะแต่บางอย่างได้แปลกไป

ผมควรจะพูดว่ามันเป็นจังหวะ มันเป็นการเต้นที่รุนแรงแต่การเต้นจากความวิตกกังวลและความกลัวต่างจาก ความรู้สึกดีและยกขึ้น ผมควรจะพูดว่าความต่างระหว่างวงออเคสตราเต็มรูปแบบกับแซมบ้าจังหวะดี? อันแรกมันหนักหน่วงและอันหลังมันเบา

มารินะและคนสวยผมดำยาวมันเหมือนแบบนั้นเลย นั่นทำไมผมถึงรู้สึกว่ามันไม่ชอบมาพากล

คิดถึงสถานการณ์ การเต้นของหัวใจมารินะมันปรกติ และการเต้นของหัวใจขอบคนสวยผมดำยาวมันไม่ปรกติ

มารินะและคนสวยผมดำยาวนั้นอย่างน้อยเป็นมากกว่าเพื่อนแต่พวกเขาไม่ใช่เพื่อนสนิทแน่นอน กระนั้น, การเต้นของหัวใจได้ประหลาดเหมือนกับว่าเธอมีความสุขกับสถานการณ์ปัจจุบัน

ผู้หญิงนั่นแปลก ผมรู้สึกอันตรายถ้าจัดการด้วยไม่ดี

เธออาจจะเล็งให้ผมตอบสนองกับเธอ

ผมต้องระวังและแกล้งทำเป็นไม่สังเกตอะไรระหว่างที่ยุ่งอยู่กับมารินะ

ผมมาถึงบ้านและพามารินะเข้ามา

คนสวยผมดำยาวเข้ามาในบ้านผมด้วย แค่เธอคิดอะไรอยู่? ผมเข้าใจมันถ้าเธอต้องการจะแก้แค้นแต่มันดูเหมือนจะต่างออกไป

ยังไงซะ, มารินะตามผมมาด้วย “ใจของเธอ” ผมไม่เคยบังคับเธอซักนิด มันไม่มีปัญหาไม่ว่าคนสวยผมดำยาวจะมีเป้าที่อะไร

ผมพามารินะไปที่ชั้นสองแล้วเข้าไปที่ห้องผมทันที

มารินะที่เงียบเชื่อฟังผมตั้งแต่ต้นจนจบโดยไม่ต่อต้านแม้แต่น้อย มันเพื่อการปกป้องแฟนหนุ่มที่ทิ้งเธอ

มันช่างเป็นเรื่องที่น่าประทับใจ ผมประทับใจจากความคิดที่กล้าหาญและบริสุทธิ์, มันทำผมใจสลาย ดังนั้นผมจะสัมผัสมันอย่างนิ่มนวลที่สุดเท่าที่ทำได้

「ไม่ใช่ว่าร้อนเหรอ?」

ทันทีที่ผมเข้าห้องมา, ผมถามมารินะ

「ช-ชั้นว่ามันไม่ร้อนขนาดー」

「หืมม, ใช่, อ้า, ชั้นนึกออกว่าชั้นมีข้อความเหลือที่จะบอกชิโนซากิ ชั้นจะไปเยี่ยมเค้า」

「ร-ร้อน! มันร้อน!」

มารินะปฏิเสธมันตอนแรกแต่เธอเข้าใจเจตนาที่แท้จริงของผมเมื่อผมพูดคำพูดพวกนั้น และเธอถอดชุดของเธอในความรีบ

ฟุฟุฟุ, ผมไม่ได้บอกเธอให้ถอดชุด ผมแค่คิดว่ามันร้อน และแค่นึกออกว่ามีอะไรต้องบอกชิโนซากิ แม้แบบนั้น มารินะสรุปด้วยตัวเธอเองและถอดเสื้อผ้าด้วยตัวเธอเอง, ผมไม่ได้ขู่หรือบังคับเธอเลยซักนิด

ถอดเสื้อของเธอออก, มารินะผู้ใส่แค่ชั้นในในท่อนบนเอื้อมไปที่ตะขอของกระโปรง แต่, เธอแข็งตัว

มารินะมองลงข้างล่างและกัดปากล่างระหว่างที่สั่น ถ้าเธอถอดมัน, เธอจะเปิดเผยรูปลักษณ์ที่ไม่มีใครนอกจากแฟนหนุ่มเธอให้เห็น, มันธรรมชาติที่จะต่อต้าน

ผมผู้ทนแรงกระตุ้นที่จะหัวเราะ นั่งบนเตียงระหว่างที่ถอดเสื้อออก

ยังไงก็ตาม, มันใหญ่ นมเธอใหญ่ มันใหญ่พอที่จะวางหำสำหรับพะอิซุริ*

TLN นมบีบหำแล้วถู

「ม-มันเย็นแล้ว…」

มารินะที่มั่นใจพูดนั่นและผละมือเธอออกจากตะขอของกระโปรง

「โฮ่ะโฮ่ว」

ส่งเสียงของผมอย่างมีนัยยะ, มารินะสั่นและมองผมด้วยตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา จากนั้น, เธอมองลงข้างล่างระหว่างสั่นโดยไม่พูดอะไร

「ม-มันยังร้อนอ่ะอยู่สุดท้ายแล้ว…」

จากนั้นยื่นมือไปที่ตะขอของกระโปรงอีกครั้งจากนั้นปลดตะขอ และถอดกระโปรง

อยู่แค่ในชุดชั้นใน, มารินะสั่นและหูแดง มารินะดูราคาถูกแต่ตัวเธอนั้นลามก นมใหญ่และเอวบาง ก้นใหญ่และต้นขาแน่น ตัวเธอมีตัวตนเพื่อสนองชาย

ผมยืนขึ้นเพราะรู้สึกว่าหำได้แข็งนำกล้องดิจิตอลออกมาจากโต๊ะ หันเลนส์ไปหามารินะแล้วกดชัตเตอร์อย่างไม่ปราณี

「ฮฮิ้」

มารินะส่งเสียงร้องเล็กๆ, เธอนำมือขวาปิดหน้าอกและมือซ้ายปิดหว่างขา และเลี่ยงหน้าของเธอจากเลนส์

「พูดถึงแล้ว, ชั้นเริ่มสนใจในการถ่ายภาพไม่นานมานี้ ทำไมเธอไม่ทำตัวเป็นโมเดลเพื่ออ้างอิงสำหรับองค์ประกอบชั้นล่ะ?」

เดินรอบๆมารินะ, ผมถ่ายภาพรูปลักษณ์มารินะที่อยู่ในชุดชั้นใน หน้าและหลังตามต้องการ และถามเธอในเสียงที่ไม่รู้เรื่อง

「ด-ได้…」

มารินะที่แดงก่ำ, พยักหน้า

「เอ๋!? เธอแน่ใจเหรอ!? แต่มันเป็นภาพเปลือยนะ!」

มาลินะมองขึ้นมาหาผมที่ล้อเล่นอย่างไม่ธรรมชาติ จากนั้นตาเธอที่มีน้ำตาอยู่ที่มุมส่งสายตาที่บ่น

“โปรดยกโทษให้ชั้นด้วย”, มันพูด

แทนที่จะยกโทษ, ผมแค่บอกว่าผมจะใช้เธออ้างอิงรูปผม เธอสามารถปฏิเสธถ้าเธอต้องการ ถ้าเธอไม่ต้องการงั้นก็ตัดสินใจ

อย่างไรก็ตามー

「ถ้าเธอลังเลซะทุกอย่าง, มันทำให้ชั้นนึกออกว่ามีอะไรจะพูดกับชิโนซากิ」

「ช-ชั้นจะถอดมันออก! ชั้นจะถอดมันออกทันที!」

เมื่อผมคลิกลิ้นและบ่น, มารินะรีบเลื่อนมือไปข้าหลังและปลดตะขอของเสื้อใน เธอปลดตะขอและปิดหน้าอกเธอด้วยมือขวา เธอยื่นมือซ้ายไปที่กางเกงในที่ปกปิดหว่างขาเธออยู่ แต่เธอแข็งตัว

เนื่องจากหน้าอกเธอปิดด้วยมือขวา, หวางขาเธอจะถูกเปิดเผยถ้าเธอถอดกางเกงในออกด้วยมือซ้าย พูดนั่นแล้ว, ถ้าเธอปิดหว่างขาเธอด้วยมือขวา, หน้าอกเธอจะถูกเปิดเผย

「มึงแม่งปัญหาเยอะว่ะ พอแล้ว มึงกลับบ้านไป」

ผมพูดระหว่างที่คลิกลิ้น, โยนกล้องไปบนเตียงและเดิน จากนั้นผมพยาจะเดินออกจากห้อง

「ด-เดี๋ยว!」

เมื่อผมพยายามจะจับลูกบิดประตูด้วยมือขวา, เสียงร้องได้ยินมาจากข้างหลัง เสียงที่รีบตามมา, มารินะที่เปลือยด้านบนบังคับตัวเธอมาอยู่ระหว่างผมและประตู

「ช-ชั้นขอโทษ ช-ชั้นไม่ได้เตรียมใจมา แต่ชั้นโอเคแล้ว ชั้นจะทำมันอย่างถูกต้อง นั่นทำไม, อย่ากดดันยูกิโตะอีกเลย ได้โปรดชั้นขอร้องนาย…」

มองขึ้นมาหาผม, มารินะยิ้มอย่างเกร็งๆขณะที่น้ำตาอาบแก้ม, เธอขอร้องด้วยเสียงที่สั่นและเธอถอดกางเกงในออกและเปลือยกาย

อ้า, ผมพูดว่ามันโอเคที่จะกลับ, เธอเข้าใจผิดอะไรและเปลือยอย่างเห็นแก่ตัว

「ไม่มีอะไรต้องร้องไห้ มันเหมือนกับชั้นรังแกเธออยู่」

พูดสิ่งนั้น, ผมยื่นมือขวาออกสู้มารินะและปาดน้ำตาที่ไหลของเธอด้วยนิ้ว

「น-นายไม่ได้รังแกชั้น ชั้นทำพวกนี้ด้วยตัวเอง ชั้นทำทุกอย่างอย่างเห็นแก่ตัว…」

มีรอยยิ้มที่เกร็ง, มารินะมองขึ้นมาหาผมและพูดด้วยเสียงที่สั่นไหว, เธอประกาศว่าทั้งหมดเธอทำด้วยตัวเธอเอง

เข้าใจแล้ว, อย่างนั้นเหรอ? ผมเป็นห่วงเมื่อเธอร้องไห้ แต่เธอทำทั้งหมดนี้เพราะความปรารถนาที่เห็นแก่ตัวของเธอเอง? ไม่มีปัญหาถ้าอย่างนั้น

ผมยิ้มเยาะ, แปะๆหัวมารินะแล้วหันกลับ และเมื่อผมหยิบกล้องที่โยนขึ้นไปบนเตียง, ผมหันเลนส์ไปที่มารินะ

「ชั้นอยากจะฝึกองค์ประกอบหลายอย่าง」

พูดสิ่งนั้นขณะที่กวักมือเรียกเธอ, มารินะผู้ที่ซ่อนหน้าอกเธอด้วยมือขวา, และหว่างขาด้วยมือซ้าย, เข้าหาผมเหมือน-เป็ด

เธอบอกว่าเธอโอเคแต่เธอยังซ่อนมันอยู่อีก ไม่ใช่ว่าใจเธอไม่พร้อมเลยซักนิดเหรอ?

ยังไงซะ, แต่มันจะไม่สนุกถ้าเธอเริ่มซีเรียสนะ

「มันจะไม่มีประโยชน์ถ้าเธอซ่อนแหล่งอ้างอิงที่มีประโยชน์」

「ช-ชั้นขอโทษ…」

ถามมารินะในท่าทางที่หงุดหงิด, มารินะมีรอยยิ้มที่เกร็งระหว่างที่ร้องไห้, จากนั้นเธอขอโทษ จากนั้นลดมือที่สั่นของเธอลง

หน้าอกที่ใหญ่ของเธอสั่น มันแน่นอนว่าเป็นผลงานชิ้นเอก ทรงและขนาดนั้นดี, มันยังรักษาทรงของมันเหมือนต่อต้านแรงโน้มถ่วง, ผมสามารถเห็นความตึงของมันได้ จากนั้นรูปของมันที่สั่นทำผมมองความยืดหยุ่นของมันออก

จากนั้นลานนมสีชมพูและหัวนมสามารถมองเห็นที่ปลายของหน้าอกที่ดูอร่อย ลานนมนั้นใหญ่ด้วยสำหรับหน้าอกที่ใหญ่ หัวนมเธอก็ใหญ่ด้วย มันลามกมาก

ยูกะดีกว่าในเรื่องสมดุลแต่มันรู้สึกลามกเพราะมันไม่สมดุล

นี่มันไม่แย่ในตัวมันเอง

แล้วหว่างขาของเธอ, ขนนั้นบาง แต่เพราะมันโตในระดับที่น่าสงสาร, หีเธอไม่สามารถถูกบดบัง

มันอยู่ระดับที่ว่ามันสามารถมองเห็นและไม่สามารถมองเห็น แต่มันอยากจะซ่อนแต่มันไม่สามารถซ่อนได้ ก็รู้สึกดี

คิดถึงมัน, ผมหันเลนส์ไปที่ร่องที่ใช้แล้วแต่ไร้เดียงสา, จากนั้นกดชัตเตอร์อย่างไม่ปราณี

「อุ, ออุ…」

เดินเหมือนเป็ด, มารินะผู้ที่เปิดเผยทุกอย่างเพราะเธอลดมือลงร้องไห้ในน้ำตา

「วางขาขวาบนเตียงได้มั้ย?」

「…เอ๋?」

มารินะเอียงหัวระหว่างที่ร้องไห้เมื่อผมพูดสิ่งนั้น

「ไม่, ชั้นอยากเห็นโครงสร้างของข้างในมนุษย์ ดังนั้นชั้นอยากให้เธอวางขาขวาลงบนเตียงและเปิดหีของเธอ ไม่มีทางอื่นที่จะยืนยันโครงสร้างข้างในยกเว้นดูเข้าไปในหีและรูตูดใช่มั้ย?」

「น-นั่น…」

ผมพูดอย่าไม่ใส่ใจและใบหน้าที่แดงเปลี่ยนเป็นซีดทันที ผมคลิกลิ้นเมื่อผมเห็นมารินะแบบนั้น จากนั้นมารินะสะเทือนและยกขาขวาขึ้นบนเตียงในความรีบ แต่เธอซ่อนหีของเธอด้วยสองมือของเธอ ในการแลกเปลี่ยนลานนมและหัวนมได้ถูกเปิดเผย, หน้าอกได้สั่น

「ชั้นยืนยันภายในไม่ได้ถ้าเธอซ่อนมัน」

「ต-แต่…」

ผมถามในความอารมเสียแต่มารินะอาย และลดปลายคิ้วลงขณะที่ร้องไห้, เธอไม่อยากโชว์หีของเธอ ดังนั้นเธอปิดมันด้วยสองมือ

「นี่เป็นครั้งสุดท้าย ถ้าเธอทำชั้นผิดหวังอีกครั้งเธอกลับบ้านไปได้เลย ชั้นยินดีจะใช้เวลากับชิโนซากิ」

มารินะสะเทือนเมื่อเธอได้ยินเสียงผม, เธอมีรอยยิ้มที่เกร็งขณะที่เธอล่อลวงผมระหว่างร้องไห้ จากนั้นลดมือที่สั่นของเธอลงและเปิดเผยหีของเธอ

「เธอเปิดหีจนข้างในเปิดเผยหมดได้มั้ย? ชั้นบอกเธอว่าชั้นจะยืนยันข้างในใช่มั้ย」

ผมไม่เห็นข้างในถ้าเธอแค่ลดมือลง

「อุ, อออุ, ฮิ้กุ, อออุ…」

มารินะมียิ้มที่เกร็งแต่อย่างที่คาดเธอเสียกำลังที่จะยิ้ม หน้าของเธอยู่และระหว่างที่เธอเล็ดการร้องไห้, น้ำตาได้เริ่มเอ่อล้น แต่,เธอนำนิ้วของมือเธอไปที่ข้างหีของเธอแล้วเปิดมันซ้ายและขวา

จากนั้นกำแพงเนื้อสีชมพูได้ถูกเปิด แตดและรูเยี่ยวที่ผิวหนังปิดอยู่ จากนั้น, รูเนื้อที่ใช้แล้ว

「ชั้นไม่เห็นข้างในเลยซักนิด」

「ฮิ้กุ, ฮิ้กุ, อออุ…ช-ชั้นขอโทษ ชั้นจะทำเต็มที่」

เธอขอโทษและสะอื้นกับกับพูดผมและเธอเปิดหีของเธอกว้างขึ้น แต่รูของเธอเล็กและข้างในมองเห็นได้ยาก

ยังไงซะ ผมไม่ได้ตั้งใจจะดูข้างใน ผมแค่ปล่อยให้เธอเปิดหีเพื่อให้เธอมีรูปลักษณ์ที่น่าอับอาย, มันมีเป้าเพื่อให้ใจเธอสลายและยอมแพ้

ด้วยขาของเธอที่อยู่บนเตียง, มารินะที่สั่นและร้องไห้เปิดหีของเธอจนถึงขีดจำกัด ผมนำเลนส์กล้องไปที่มารินะนั่นและถ่ายภาพของหีที่เปิดอย่างลามก

「อุ, คุ…ออุ」

ผมจัดระยะด้วยเลนส์และดันมันไปสู่หีที่เปิด, มารินะกัดฟันขณะที่ร้องไห้

ไม่มีอะไรออกมาถ้าเธออยู่ในสภาพแบบนี้ แต่, มันไม่ใช่ปัญหาแม้มันจะมาหรือไม่มา

「อออุ, อุคุ๊, ฮิ้กุ, ออออุ……」

เมื่อผมกดชัตเตอร์ขณะที่เลนส์ดันไปสู่หีของเธอ, มารินะสั่นทุกครั้งที่มันมีเสียงชัตเตอร์, จากนั้นเธอเล็ดเสียงออกมาระหว่างที่ดิ้นทุรนทุรายด้วยความอับอาย

มันต้องเจ็บปวดถ้าเธอโดนข่มขืนกระทันหันแต่มันเจ็บปวดมากว่าที่จะเปิดเผยสภาพที่น่าอับอายนี้ มากกว่านั้น, หลังจากถูกแหย่อย่างหนัก, เธอรู้ว่าเธอจะถูกข่มขืนในท้ายที่สุด สั้นๆ, เธอไร้การช่วยเหลือ เพราะอย่างนั้นหัวใจเธอแตกสลายได้ จากนั้นภาพที่ถ่ายจะเป็ดวัตถุดิบในการแบล็คเมล์ดังนั้นมันฆ่านกสองตัวด้วยหินก้อนเดียว

「งั้นทำไมไม่เอนตัวมาข้างหน้าและโชว์ข้างในรูตูดเธอล่ะ?」

「ออุ, ฮิ้กุ…ได้」

มารินะพยักหน้าขณะที่เธอเล็ดเสียงสะอื้น, เธอก้มมาข้างหน้าด้วยขาขวาที่อยู่บนเตียง จากนั้นแยกมือที่เปิดหีของเธอและเลื่อนแขนไปรอบๆ จากนั้นเธอจับก้นและเปิดมัน

ผมไปที่ด้านหลังมารินะและเมื่อผมชี้เลนส์ของกล้องไปที่รูตูดที่สั่น, รูตูดที่เปิดของเธอถูกถ่ายรูปอย่างลามก

「อุ, อออุ, อาออุ…」

มารินะสะเทือนทุกครั้งที่มีเสียงชัตเตอร์, เธอไม่สามารถทนความอับอายได้ดังนั้นเธอปิดต้นขา

รูตูดเป็นรูที่สกปรก ถูกเปิดเผยมันน่าอายมากกว่าหีของเธอ จากนั้นเธอต้อนเปิดรูด้วยตัวเธอเอง

ผมกระตุ้นอารมณ์อย่างมากที่เห็นมารินะดิ้นทุรนทุรายในความอับอาย, คิดว่าอยากให้มันอายกว่านี้, ผมคลิกลิ้นด้วยความหงุดหงิด

「ช-ชั้นขอโทษ…」

มารินะสะเทือนเมื่อเธอได้ยินผมคลิกลิ้น, เธอเปิดขาของเธอระหว่างที่ขอโทษ, เธอจับก้นของเธอและเปิดเผยรูตูดที่แยกออกของเธอ

ผิวของเธอเปลี่ยนเป็นสีชมพูและรู้สึกเหมือนมันจะตายเพราะความอับอาย, แม้อย่างนั้น, มารินะเปิดรูตูดอย่างสิ้นหวัง

มันทนไม่ได้จริงๆ

งั้นตอนนี้, ปัญหาคือตอนนี้

มารินะมีประสบการณ์แค่ไหนกัน? มันสำคัญ

มากเท่าที่ผมเห็นในหีเธอ, มันดูไม่เหมือนเธอจะใช้งานมากขนาดนั้น แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะตัดสินจากภายนอก

ถ้าเธอมีค่าประสบการณ์ระดับเดียวกับยูกะ, มันเป็นเรื่องเสียเปรียบสำหรับผมที่ขาดประสบการณ์

ผมถูกมองต่ำล่งจากยูกะเพราะความขาดประสบการณ์ได้ถูกเปิดเผย ผมจะไม่ลืมความอัปยศอดสูนั้น นั่นทำไมผมต้องสำนึกในความล้มเหลวและไม่ทำผิดซ้ำอีก

พูดอย่างนั้น, ผมจะถามเจ้าตัวเองเลย

「เพื่อเพิ่มคุณภาพของรูป มันสำคัญที่จะต้องเอาใจใส่โมเดล นั่นทำไมชั้นจะถามเธอหลายอย่าง」

ผมผู้ที่ถ่ายรูปรูตูดเธออย่างมากมายนั่งยองๆอยู่กับที่และถ่ายรูปหีและรูตูดเธอ, โดยบัญเอิญ, ผมถามมารินะระหว่างถ่ายรูปหน้าอกที่ส่ายของเธอ

「บ่อยแค่ที่มีเซ็กส์กับชิโนซากิ? ถ้าเป็นไปได้, ชั้นอยากจะรู้อันที่ไม่มีเล่น」

ผมตั้งใจกับความตื้นเขินของคำถาม ดังนั้นมันจะไม่ถูกเปิดเผยว่าผมถามถึงค่าประสบการณ์

「ม-มันทุกวันตอนแรก แต่ความถี่ลดลงจนตอนนี้เราทำสองครั้งต่อเดือน」

มารินะตอบด้วยการกระซิบขณะที่เธอเปิดรูตูดระหว่างที่สั่น มันรายวันตอนแรกแต่เค้าเบื่อภายหังเหรอ? บางที, เขาทำผู้หญิงอื่น

「มีประสบการณ์กับผู้ชายกี่คน」

「ย-ยูกิโตะเป็นคนแรก」

เฮฮ๋, งั้นเธอมีประสบการณ์แค่กับคนเดียว? นั้นผิดคาด

ประสบการณ์เธอสูงกว่าผมอย่างน้อยแต่ผมตัดสินว่าความต่างในประสบการณ์ไม่ได้มากขนาดนั้น

「เย็ดยังไง?」

「ม-มันธรรมดาตอนแรก เราถอดเสื้อผ้าบนเตียง แต่หลังๆมานี่, เราแค่ทำมันโดยไม่ถอดเสื้อผ้า เราทำมันทันทีหลังจากเจอกันและเราแยกกันเมื่อมันเสร็จ」

ว้าว, นั่นธรรมดามาก มันแม้แต่ถึงจุดที่ว่าพวกเขาจะทำมันโดยไม่ถอดเสื้อผ้าและแยกกันหลังจากมันจบ เธอเป็นหีกระป๋องอย่างสมบูรณ์ เธอได้รับการปฏิบัติแบบนั้น, แม้เธอถูกโยนทิ้งโดยแฟนหนุ่ม, สาวคนนี้ยังตั้งใจจะปกป้องแฟนหนุ่มของเธอ?

ผมไม่เข้าใจ

ผมไม่เข้าใจว่าทำไม่เธอติดอยู่กับชิโนซากิ เพราะเธอไม่อยากเสียอำนาจไป แต่ชิโนซากิได้เสียอำนาจไปแล้ว กระนั้นเธอยังมีเจตนาจะปกป้องเขา? เธอไม่ได้ปรารถนาอำนาจแต่เธอน่าจะรักชิโนซากิอย่างบริสุทธิ์ใจ แต่เธอถูกทำอย่างหีกระป๋องโดยอีกคน, เธอรู้ว่ามีผู้หญิงอื่นและมากกว่านั้น, เธอถูกทิ้งต่อหน้าต่อตา แต่เธอยังปกป้องเขา? ผมไม่เข้าใจมันเลยซักนิด

ผู้หญิงเป็นสิ่งมีชีวิตที่เข้าใจยาก

「ย-ยูกิโตะหน้าตาดี, นักกีฬา, เกรดเค้าก็ดีด้วย, มันธรรมชาติที่เค้าจะเป็นที่นิยม แล้ว, เค้าสามารถทำทุกอย่างได้ดังนั้นเข้าดูไม่สนใจในทุกอย่าง, เค้าเท่ห์, แม้อย่างนั้นเค้าดูเหงา นั่นทำไมชั้นอยากจะอยู่กับเค้า…」

「…」

เอ๋? อะไร? เธอพูดเรื่องความรัก?

มันปรกติสำหรับเขาที่จะเป็นที่นิยมเพราะเขาหน้าตาดี, นักกีฬา และเกรดดี? เขาทำได้ทุกอย่างดังนั้นเขาดูไม่สนใจและมันดูเท่ห์? แต่เขาดูเหงาและเธออยากอยู่กับเขา?

มากกว่านั้น, เขารวย?

ฟุฮ่า, เธอพูดจะหาเรื่องเหรอ?

「ยูกิโตะขรึมและหายากที่เขาจะหัวเราะแต่เขาหัวเราบางครั้ง จากนั้นชั้นโอบกอดเค้าอย่างนุ่มนวลบางครั้ง ชั้นพอใจด้วยแค่นั้น ชั้นมีความสุขด้วยแค่นั้น…」

「…」

ใช้ชีวิตตามต้องการ, ทำกับผู้หญิงตามต้องการ, จากนั้นหัวเราะบางครั้งสามารถทำให้ผู้หญิงกอดคุณได้ง่ายเหรอ?

ต่างจากผมที่มีชีวิตวัยหนุ่มที่มืดมน, เขาแค่โยนผู้หญิ่งที่เขาทำเป็นเหยื่อเมื่อเค้าเบื่อ แต่ถึงอย่างนั้น, ชิโนซากิดึงความรู้สึกจากผู้หญิงคนนี้ออกมา?

ความแตกต่างนี้คืออะไรกัน?

ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ผมรู้สึกโกรธขนาดนี้ ชิโนซากิ, นายทำชั้นโมโหจริงๆ ชั้นจะไม่ยกโทษให้นาย ชั้นจะทำให้มั่นใจว่านายจะกลับมาไม่ได้

แต่ก่อนหน้านั้น, ผมต้องทำให้มารินะอาเฮะกาโอะก่อน ผมต้องทำมารินะผู้ที่รักชิโนซากิอาเฮะกาโอะอย่างหนัก และทำให้เธอไม่สนใจชิโนซากิอีกต่อไป ผมจะไม่รู้สึกพอใจจนกว่าผมจะทำแบบนั้น

เตรียมตัวไว้, ชิโนซากิ ชั้นจะแสดงมารินะที่เปลี่ยนไปอย่างสมบูรณ์และขยี้นายอย่างทั่วถึงหลังจากนั้น

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน