เอ็กซ์เรย์เป็นมากกว่าที่ฉันคิด - ตอนที่ 18

ตอนที่ 18

ห้าวันตั้งแต่ผมเริ่มใช้มารินะเพื่อการฝึก

「อา, อา, อา」

แก้มแดง, ตามีเสน่ห์, มารินะส่งเสียงระหว่างที่ตัวของเธอทั้งตัวได้สั่น เสียงมาจากหว่างขาของมารินะ

ของเหลวได้ไหลออกมาบนต้นขาที่ขาวที่ยืดออกมาจากกระโปรง, ของเหลวที่พ่นออกมาไปจากกระโปรงตรงไปยังพื้น มารินะทำแอ่งน้ำตรงที่เธอยืน

ตำแห่งคือทางเดินที่โรงเรียน ผมผู้ที่ยืนจากเก้าอี้ของผมออกจากห้องและเจอมารินะโดยบังเอิญ, จากนั้นต่อไปทันทีー

「อา, อาาา, อาา, อาาาาาาาา」

เธอตกใจที่เธอเห็นผมกระทันหัน? เธอฉี่ราด

รอบข้างได้ส่งเสียงดัง ที่ทางเดินของโรงเรียน, มากกว่านั้น, มันเป็นเวลาพัก, มีนักเรียนเดินไปเดินมาที่ทางเดินแน่นอนว่า มันจะเป็นเหตุการอย่างแน่นอนถ้าเธอฉี่ราด

ผมผู้ที่ค่อนข้างลนนิดหน่อย แต่ผมผ่านมารินะไปอย่างไร้เดียงสาและไปสู่ห้องน้ำ

ผู้คนที่รู้มารินะและผมเกี่ยวข้องกับพวกพ้องของมารินะ มากกว่านั้น, ผมได้หลบเลี่ยงคนส่วนมากบนทางไปบ้านชิโนซากิ แต่ความสัมพันธ์แบบไหนที่ผมมีกับมารินะ? ไม่มีใครรู้รายละเอีด

ถ้ามันเป็นชิโนซากิผู้ขายมารินะให้ผม, เขาจะรู้สถานการณ์บางส่วน แต่เขาจะไม่เปิดเผยมันในความกลัวที่จะถูกโต้ตอบโดยผม

สั้นๆ, แม้ผมจะเจอมารินะในโรงเรียน, ไม่จำเป็นต้องสงสัยอะไรถ้าผมแสร้งทำเป็นไม่รู้จักเธอ

กลับมาจากห้องน้ำ, นักเรียนหลายคนรวมกันที่ทางเดิน พวกเขาส่งเสียงเพราะมารินะได้ฉี่ราด

ผมไม่รู้แต่มันดูเหมือนมารินะเป็นนักเรียนที่ดังในหลายความหมาย

ผมอยู่ระหว่างการเข้าชั้นเรียนแต่มารินะไม่อยู่ในทางเดิน แม้ว่าผมยืนยันว่ามีนักเรียนรวมกัน

ครูได้ยินเสียงเหตุการและดูเหมือนว่าเธอได้ถูกพาไปห้องพยาบาล

ผมผู้ที่นั่งลงนึกถึงมารินะที่ฉี่ราดตรงทางเดินและรู้สึกบางอย่างไม่ชอบมาพากลกระทันหัน

ทำไมมารินะอยู่ใกล้ชั้นเรียนผม? เธอเป็นปีสองดังนั้นชั้นเรียนของเธออยู่ชั้นบน เธอไม่ได้ไปที่คาบพละเนื่องจากเธอไม่ได้ใส่ชุด, มันผิดธรรมชาติสำหรับเธอที่จะใช้ทางเดินของปีหนึ่งแค่เพื่อไปคาบเรียนพิเศษ

เป็นไปได้มั้ยว่าเธอมีธุระกับผม? ถ้าเป็นอย่างนั้น, เธอมาที่บ้านผมวันนี้, เธอควรจะบอกมันภายหลัง

แต่มารินะมีธุระกับผมเหรอ? มันรู้สึกแปลก

มารินะผู้ที่มาบ้านผมทุกวันตั้งแต่ห้าวันที่แล้ว

เธอถูกทำให้แตกอย่างบ้าคลั่ง แน่นอนว่าเธอสลบ เธอแตกแม้ว่าเธอสลบและเธอจะตื่นขึ้นถ้าเธอแตกมากไป, จากนั้นเธอจะสลบอีกครั้งจากความรู้สึกดีที่โจมตีเธอที่ทำให้ตาเธอขาวโพลน มันได้ทำซ้ำๆ

มารินะหมดแรงทุกวันตั้งแต่เธอทำสิ่งนั้น เธอดังเดิมแล้วไม่พูดกับผม, คำพูดเธอลดลง, เธอได้เชื่อฟังมากขึ้นเหมือนเธอยอมทุกอย่างแล้ว

เธอรับรู้รสชาติถึงการถึงนรกแห่งการถึงจุดสุดยอดเมื่อเธอมาที่บ้านผมหลังจากโรงเรียนและมันจะจบเมื่อเธอกลับมาที่บ้าน จากนั้นผมไม่ใส่ใจเธอนอกจากมันจะอยู่ที่บ้านผม นั่นเป็นความสัมพันธ์ระหว่างเรา

ไม่จำเป็นต้องพูด ผมแค่เย็ด มารินะแค่ถูกเย็ด นั่นคือทั้งหมด

มารินะควรจะรู้สิ่งนั้น, นั่นทำไมเธอถึงพูดน้อยลงและเชื่อฟัง มารินะนั่นมีธุระกับผม? มากกว่านั้น, เธอติดต่อผมที่โรงเรียน?

ผมว่ามันมีอะไรแปลกๆ

พักเที่ยง, ผมยืนจากเก้าอี้ผมและไปที่โรงอาหารเพื่อซื้อขนมปังเหมือนปรกติ

ว่าแต่ เพราะอาซาฮินะและยูกะกินข้าวกล่อง, เธอออกจากห้องเรียนทันทีที่พักเที่ยงได้ถูกประกาศ

อาซาฮินะนั่น, ผมคิดว่าเธอจะหดหู่เมื่อเธอเข้าใจว่าเธอจะเป็นของเล่นของผมหลังจากเหตุการณ์ที่บันได้แต่…

เธอได้ร่าเริงมากขึ้นด้วยเหตุผลบางอย่าง

อะไรของเธอ

ผมออกจากชั้นเรียนของผมเพื่อไปโรงอาหารแต่ー

「อา, อา, อา」

มารินะเห็นผมและขาของเธอสั่น

อะไร? ทำไมมารินะอยู่ใกล้ชั้นเรียนของผมอีกครั้ง

เสียงน้ำไหลได้ยินมาจากท้องของมารินะ, ผมผู้คิดอย่างนั้นมันอันตราย, ผมจับมือของมารินะทันทีและวิ่งออกไป

ผมรู้สึกผิดระหว่างที่วิ่งบนทางเดิน ผมคิดว่าจะโยนมารินะทิ้งและไม่เกี่ยวข้องตัวเองกับเธอ, กระนั้น ผมจับมือเธอและวิ่งไปบนทางเดิน, ผมเพิ่งทำเป็นสาธารณะว่าผมมีความสัมพันธ์กับเธอ

ผมวิ่งโดยไม่มีจุดหมาย, เมื่อผมสังเกต, เราอยู่ที่ข้างหลังของโรงเรียน มันเป็นที่ที่ไม่มีใครมา, ผมนึกถึงที่ที่อยู่กะได้บอกผมขึ้นมากระทันหัน นั้นทำไมผมถึงดูเหมือนได้พาเธอมาหลังโรงเรียนโดยไม่คิด

ผมผู้ที่มองไปรอบๆและพยายามจะหายใจให้ทัน, ผมยืนยันว่าไม่มีใครอยู่รอบๆด้วยมองแบบเอ็กซ์เรย์, ดึงมือของมารินะและเข้าไปในป่า

เดินบนทางเดินของสัตว์พระหว่างต้นไม้โตที่หนา, มันได้แยกออกกระทันหัน ที่เปิดที่เต็มไปด้วยป่าที่ถูกถาง ดั้งเดิมเป็นที่สุมหัวของนักเลง แต่ตั้งแต่ยูกะและผมเข้ามา, มันไม่มีสัญญานว่ามีคนมาที่นี่

เพราะนักเลงได้ถูกล้างบาง, มันดูเหมือนไม่มีใครมาที่นี่อีก

「เธอคิดอะไรของเธอ?」

ผมผู้ที่หยุดอยู่ตรงกลางของพื้นที่, ดึงมือมารินะด้วยกำลัง

「ออออุ」

มารินะหล่นมาข้างหน้าและล้มเหมือนกับเธอเสียสมดุลไป

กระโปรงของเธอได้เปิดเมื่อเธอล้มลงและตาของผมเบิกกว้าง

เมื่อผมเห็นกางเกงในเธอ

「ธ-เธอ…」

ส่วนของหว่างขาเธอปูดอย่างผิดธรรมชาติ จากนั้นมันมีสายไปฟ้าออกมาจากด้านข้างของกางเกงในเธอ

ผมไม่ได้สังเกตเพราะผมไม่ได้ใช้มองแบบเอ็กซ์เรย์แต่สาวคนนี้มาที่โรงเรียนโดยมีของเล่นเซ็กส์ใส่อยู่

ผมผู้ที่ไม่เชื่อสายตาเมื่อผมใช้ความสามารถ

ไข่สั่นเล็กๆได้อยู่ในหีของเธอー ไข่สั่นนั้นได้ดันไปกับมดลูกด้วยไวเบรเตอร์หนา มันไม่ใช่แค่นั้น

มีไข่สั่นอยู่ในรูตูดเธอและมีไวเบรเตอร์ตูดแทงเข้าไปเหมือนจุกที่รูตูดเธอ มากกว่านั้น, มีไข่สั่นแปะอยู่ที่ตำแหน่งของแตดเธอ, มันยังมีอย่างละหนึ่งที่หัวนมขวาและซ้าย

ไม่ว่าจะพูดแบบไหน, จำนวนของของเล่นเซ็กส์มันมากเกินไป ผมคิดว่าการใช้ประโยชน์จากจุดอ่อนมารินะเป็นไปได้ด้วยดี แต่มันไปไกลจากความคาดหวังจนเธอเป็นผู้ต้องขังในความรู้สึกดีเหรอ?

「ป-โปรดช่วยชั้นด้วย…」

มารินะผู้ที่หล่นไปที่พื้นเรียกผมด้วยเสียงที่สั่นขณะที่บิดเอวของเธอ

「ชั้นอยากจะลืมทุกอย่าง ชั้นอยากให้มันมีแต่สีขาวโพลน ชั้นอยากจะบ้าคลั่งในความรู้สึกดี ชั้นอยากจะให้มันขาวโพลนเหมือนเวลาที่ซูซูฮาระ-คุงโจมตีชั้น ยังไงก็ตาม…」

หายใจแรง, มารินะบิดขณะที่เธอพูดออกมา

「ชั้นไม่สามารถได้ความรู้สึกดีที่ทำให้ชั้นลืมทุกอย่าง ไม่ว่าชั้นจะปรารถนาในความรู้สึกดีแค่ไหน, ความจริงก็ไม่แยกออกจากหัวของชั้น…」

พูดสิ่งนั้น, มารินะผู้ที่บิดเอวต่อไปพึมพำออกมาระหว่างที่สะอื้น

มันดูเหมือนว่ามารินะพึ่งความรู้สึกดีเพื่อที่จะหนีจากความเป็นจริงอย่างที่ผมคาดไว้

เธอบ้าได้จนถึงความพอใจของหัวใจเมื่อเธอมาที่บ้านผมหลังจากโรงเรียน แต่เธอกลับสู่ความเป็นจริงเมื่อการกระทำได้จบ ด้วยความรู้สึกดีถึงระดับที่ทำให้เธอคุ้มคลั่ง, มันสะท้อนกลับเมื่อเธอกลับไปสู่สติเธอหลังจากการกระทำมันจะใหญ่

แม้ว่าเธอกลับไปที่บ้านเธอ, แม้ว่าเธอจะไปที่โรงเรียน, ความเป็นจริงได้ต้อนมารินะจนมุม ความทรงจำที่คุ้มคลั่งด้วยความรู้สึกดีต้อนมารินะตนมุมมากเกินไป นั่นทำไมมารินะพึ่งความรู้สึกดี ความคิดของเธออยากจะคุ้มคลั่งเข้าไปอีกเพื่อการหนีจากความเป็นจริง

แต่, มันดูเหมือนว่าเธอได้ถูกต้องจนมุมมากเกินไป

เพื่อหนีจากความเป็นจริง, เธอได้ใช้ของเล่นเซ็กส์เพื่อหาความรู้สึกดีแต่, เธอไม่ได้ความรู้สึกดีมากขนาดที่เธอลืมทุกอย่าง และเธอทุกข์ทรมานมากกว่าเดิม รู้สึกไร้ความช่วยเหลือ, เธอตอนนี้ขอให้ผมช่วย

มารินะไม่รู้จักจุดอ่อนของเธอ มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเธอที่จะได้รับความรู้สึกดีเท่ากับความรู้สึกดีที่ได้รับจากผม

แต่, นี่มันมีปัญหา ผมคาดว่าสิ่งนี้จะมาไม่เร็วก็ช้า แต่มันเร็วกว่าที่ผมคาดการ

มันโอเคถ้าผมแค่ทำให้มารินะแตกต่อไป แต่มันจะทำให้ผมไม่สามารถดำเนินชีวิตประจำวันต่อได้ ตั้งแต่เริ่มแรก, มารินะถ่วงชีวิตประจำวันของผม

หืมม, ปัญหาเยอะ

ผมอยากจะฝึกเธอมากกว่านี้แต่มาโยนเธอทิ้งก่อนมันจะเป็นปัญหา

ใช่, มาทำแบบนั้น

งั้น, มาทดลองเล็กๆก่อนผมโยนเธอทิ้ง ผมคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ แต่ถ้ามันสำเร็จ, ผมจะเล่นกับมารินะได้มากกว่าเดิมอีก

「ชั้นเข้าใจที่เธออยากจะขาวโพลนแต่ถ้าชั้นทำให้เธอแตก 24/7 มันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะใช้ชีวิตปรกติอีก เธอเข้าใจมันมั้ย?」

ผมยองลงและถามมารินะผู้ที่หล่นอยู่บนพื้น

หายใจแรง, แก้มแดง, มารินะมองผมด้วยตาที่เปียก, เธอพยักหน้าลึกๆระหว่างที่กัดปากเธอ

แต่เธอไม่ได้ต้องการแค่ความรู้สึกดี นั่นเป็นวิธีแก้ปัญหาของเธอที่จะขอความช่วยเหลือจากผม

「ชั้นเข้าใจมัน ชั้นจะฟังข้อเรียกร้องของเธอ แต่ชั้นมีข้อแม้」

ได้ยินคำพูดผม, ตาของมารินะสั่น แต่, เธอพยักหน้า

มันดูเหมือนเธอยอมจะรับข้อแม้ทุกอย่างเพื่อจะรับความรู้สึกดีที่ทำให้เธอลืมความเป็นจริง

งั้นผมควรจะแย่เธอนิดหน่อยมั้ย?

「ชั้นจะให้เธอสามวัน ชั้นอยากให้เธอมีเซ็กส์กับสิบคน มันไม่สำคัญว่าเป็นใคร เธอต้องถ่ายวีดีโอเซ็กส์ไว้เป็นหลักฐาน เธอต้องถ่ายรู้ควยเข้าไปในหีอย่างถูกต้อง แล้ว, เป็นหลักฐานที่เธอแตกใน, เธอต้องถ่ายรูปหีของเธอที่เต็มไปด้วยน้ำว่าว」

ผมพูดขณะที่ผมมองเธอ, มารินะผู้ที่ตาเปิกกว้างจับขยำหญ้าบนพื้น

ถ้าเธอรับข้อแม้ไหนก็ได้, เธอควรจะรับข้อแม้นี้ได้ ถ้าเธอปฏิเสธ, นั่นเป็นระดับของวิธีแก้ปัญหาของเธอ

「ชั้นดีใจที่นายเป็นคนที่ทำชั้นเป็นมลทิน…」

ด้วยน้ำตาบนแก้มของเธอ มารินะหัวเรา เธอยิ้มอย่างอ่อนโยนเหมือนปีศาจได้ตายลงไป

「ชั้นแปดเปื้อนไปมากและชั้นไม่ชอบการถูกดูแลโดยคนดี แต่นายเป็นตัวร้ายที่ทำให้ชั้นรู้สึกดีไม่ว่านายจะทำอะไร นั่นทำไมชั้นถูกช่วยโดยคำสาปนาย ชั้นผู้ที่แปดเปื้นสามารถบรรเทาได้ขาดนี้」

มารินะพูดนั่นระหว่างที่ลุกขึ้น, สาวนั่งอยู่บนพื้น

「โปรดอย่าดูถูกชั้น แม้ชั้นจะเป็นที่นิยมถึงระดับหนึ่ง ชั้นไม่จำเป็นต้องใช้สามวันในการถูกเย็ดโดยคนสิบคน ชั้นจะทำข้อแม้นายภายในพรุ่งนี้เช้า」

เสียงที่มั่นใจและรอยยิ้ม มารินะผู้ที่เสียกำลังใจไปตอนนี้ได้รู้สึกท้าทายอย่างสมบูรณ์ ข้อพิสูจน์คือ การเต้นของหัวใจเธอได้ดีมาก

มันไม่ใช่การหลอก เธอซีเรียส

ผมรู้สึกเหมือนเดจาวู ผมรู้สึกว่าเธอเหมือนบางคนผู้ที่แตกหักไปครั้งหนึ่ง

「ชั้นชอบเธอหน่อยนึงแล้ว」

เมื่อผมพูดสิ่งนั้นกับมารินะ, มารินะได้ไร้คำพูดเหมือนนกพิราบที่กินปืนยิงถั่ว

โดยเย็ดโดยชายสิบคนต้องการความกล้าในการทำมัน

มากกว่านั้น, เธอไม่ได้ยอมแพ้ทุกอย่างแต่รับมันตรงๆด้วยใจที่แข็งแรง

ผมไม่รู้ว่าเธอรู้มั้ย แต่มารินะตอนนี้ไม่วิ่งหนี

มารินะนี้ดูน่าสนใจมาก

ผมจะโยนของเล่นที่ผมเบื่อทิ้ง, มันโอเคถ้าผมได้ของเล่นใหม่แต่มันอาจจะดี ที่เป็นไปได้ที่จะเพิ่มรุ่นของของเล่นที่ผมชอบใจ

「ชั้นแค่ทดสอบเธอ ข้อแม้จริงๆชั้นต่างออกไป」

ผมพูดกับมารินะระหว่างที่ยิ้ม, มารินะผูที่รู้สึกบึ้งตึง, เบ้ปากออกมา

มันแน่นอนว่าความตั้งใจของมารินะนั้นจริง เธอต้องตัดสินใจความตั้งใจของเธอกระนั้นเธอถูกบอกว่ามันแค่เป็นการทดสอบ, มันธรรมดาที่เธอจะบึ้ง ดังนั้นผมจะยกโทษให้เธอที่แสดงทัศนคติที่ดื้อรั้นครั้งนี้

「ข้อแม้จริงคือห้ามแสดงออกทางสีหน้าเมื่อเธอถึงจุดสุดยอด」

มารินะผู้ที่มองผมด้วยหน้าที่เบ้ปาก เอียงหัวของเธอเมื่อเธอได้ยินผม

「จุดก็คือ เธอต้องรักษาสีหน้าปรกติแม้ว่าเธอจะแตกถึงระดับที่สลบ, บางอย่างแบบนั้น」

「เอ๋?」

มารินะส่งเสียงที่โง่เขลาจากคำพูดของผม

「เธอคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้เหรอ?」

เมื่อผมถาม, มารินะโชว์นิสัยที่ลังเลแต่เธอพยักหน้าลึกๆหลังจากซักพัก

ยังไงซะ มันธรรมชาติ ไม่ว่าจะคิดแบบไหน, ซ่อนจุดสุดยอดที่ทำให้หัวขาวโพลน และดำเนินชีวิตปรกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมันเป็นไปไม่ได้

「ชั้นก็คิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ ชั้นรู้ว่าชั้นพูดขัดกันเอง แต่ถ้าเธอทำมันไม่ได้ เธอจะเป็นแค่สัมภาระสำหรับชั้น สั้นๆ, ชั้นทำอะไรไม่ได้นอกจากโยนเธอทิ้ง」

มารินะเป็นแค่สิ่งทดลองในท้ายที่สุด มันไม่จำเป็นสำหรับผมที่ต้องเสียสละชีวิตประจำวันของผม เพื่อรับฟังข้อเรียกร้องของสิ่งทดลอง

ผมจะใช้มันเมื่อมันสะดวกกับผม, ถ้ามันไม่, ผมจะโยนมันทิ้ง นั่นคือทั้งหมด

「ถ้ามันเป็นไปไม่ได้งั้นเธออยากทำอย่างอื่นมั้ย?」

「อึน」

มารินะถามด้วยรอยยิ้มที่เกร็งจากนั้น, ผมพยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้มบนหน้าผม

「ชั้นคิดว่านายเป็นตัวโกงป่าเถื่อนที่แย่ที่สุดแต่, นายเป็นคนที่ไม่มีเศษเสี้ยวของอารมณ์ มันสดชื่นในบางความหมาย」

มารินะบ่นระหว่างที่มองผม, ผมเกาหัวโดยสัญชาตญาน

อย่าชมผมมาก มันทำผมแก้มแดง

「อาซาฮินะบอกชั้นว่าชั้นเป็นพิษที่ถึงตาย」

「ใช่」

มารินะพยักหน้าครั้งใหญ่จากคำพูดผม มันดูเหมือนว่าเธอค่อนข้างมั่นใจแล้ว

「แมลงที่มีพิษร้ายเตือนความอันตรายได้โดยการมอง, แต่นายใจดีไม่ใช่เหรอ? ดูเหมือนไม่มีพิษภัยแต่มันมีพิษร้ายอยู่ในตัวของนาย, นายเหมือนกับมนุษย์ปลาปักเป้า ชั้นคิดว่ามันไม่แฟร์เลย」

มารินะส่งเสียงบนระหว่างที่จ้องตรงมาที่ผม

คิดมันปรกติแล้ว, ความสามารถผมถูกใช้เพื่อการสนับสนุน ใช้มันอย่างอิสระ, มันปรกติที่จะไม่แฟร์ ยังไงซะ

「ปลาปักเป้าดูไม่เท่ห์เลย แมงป่องล่ะเป็นไง」

「แมงป่องดูอันตรายเมื่อเห็น ถ้านายไม่อยากเป็นปลาปักเป้า, ไหนดูซิ, แพนด้าน้อยที่มีพิษร้าย? มันดูไม่มีพิษมีภัยแต่จริงๆแล้วอันตราย」

แพนด้าน้อย? หืมมม, ไม่เท่ห์

มารินะผู้ที่มองผมอย่างตั้งใจเริ่มหัวเราะ

「ชั้นเข้าใจแล้ว ชั้นจะรับข้อแม้นาย ถ้าชั้นทำมันไม่ได้งั้นก็ ต้ม, เผา, หรือโยน, ทำอะไรก็ได้ที่นายต้องการ แต่ในการแลกเปลี่ยน, ชั้นมีข้อแม้」

มารินะพูดระหว่างที่ลบรอยยิ้มของเธอแล้วจ้องตรงมาที่ผม

โอ้, เธอมีข้อแม้กับผมเหรอ? นั่นน่าสนใจ รับข้อแม้มันอีกเรื่องหนึ่งแต่มาฟังเธอก่อน

อยากให้เธอพูดต่อด้วยสายตาของผม, มารินะพยักหน้า

「โปรดเป็นตัวร้ายอย่างนี้ต่อ โปรดสาปชั้นต่อไป ถ้านายพลิกตัวเองให้เป็นคนดี ชั้นจะกัดหลอดลมนายทั้ง นายมีหน้าที่คือเป็นตัวร้ายต่อไป」

มารินะพูดอย่างซีเรียส ผมมั่นใจว่าเธอซีเรียส แม้ว่าผมไม่ได้ใช้มองแบบเอ็กซ์เรย์ของผม, ความคิดเธอถูกสื่อออกมา

「มันไม่จำเป็นสำหรับชั้นที่ต้องรับข้อแม้เธอ แล้วชั้นจะพลิกเกมถ้าเธอจะกัดชั้น, ทำไมเธอไม่ทำที่เธออยากทำล่ะ?」

มารินะหัวเราอย่างมีความสุขกับคำตอบของผม

「นั่นดีมาก โปรดปฏิเสธและเตะความเห็นของชั้น」

มารินะพึมพำระหว่างที่มีรอยยิ้มที่นิ่มนวล

เธออยากจะแตกอย่างบ้าคลั่งเพื่อลืมความเป็นจริง, ช่างเป็นรอยยิ้มที่คิดไม่ถึงสำหรับคนที่พูดแบบนั้น

เมื่อพวกเขาฟื้นคืนจากการแตกสลาย, มนุษย์ได้กลายเป็นน่าสนใจ

「ง-งั้น, อืม…」

มารินะเริ่มอยู่ไม่สุข เธอจับกระโปรงของเธอและส่งสาที่มองขึ้นมาหาผมอย่างสั่นรัว

「ท-ทำให้ชั้นแตกได้มั้ย? ตอนนี้ เดี๋ยวนี้, ชั้นอยากจะขาวโพลน」

เธอพูดมันอย่างอาย

「งั้นการฝึกจะเริ่มเดี๋ยวนี้ พยายามจะสงบไม่ว่าเธอจะแตกขนาดไหนโอเคมั้ย?」

「ด-ได้, ชั้นจะทำเต็มที่」

ยืนยันการพยักหน้าของมารินะ, ผมเข้าหามารินะและใส่มือขวาเข้าไปในกระโปรงเธอ

มารินะแก้มแดงระหว่างที่ปิดต้นขาของเธอ แต่เมื่อเธอส่งสายตามาให้ผม, เธอผ่อนต้นขาของเธอออก

ผมยื่นมือไปข้างในของหว่างขาที่เปิด, ผมขยับกางเกงในออกไปด้านข้างและจับตอที่ยื่นออกมาจากหีของเธอ

「พยายามยืนตรงเมื่อเธอแตก」

「ฮ่า」

มารินะพยักหน้าแต่, เมื่อผมดึงไวเบรเตอร์ออกมาจากส่วนลึกของหีของเธอและแทงมันเจาะเข้าไปที่จุดอ่อน ทันทีที่ผมจิ้มจุดอ่อนข้องเธอー

「อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ♡」

เสียงกรีดร้องที่หวานดังก้องไปรอบข้าง

คิดว่าจะทำให้เธอแตกจนสลบไปตอนนี้, ระหว่างที่เสียงกรีดร้องที่หวานของมารินะได้ถูกส่ง, ผมดึงไวเบรเตอร์และโจมตีจุดอ่อนของมารินะ

「ไมมมมมมมมมมมมมมมมม่ ♡」

สาวที่นั่งอยู่ลุกขึ้นมา, มารินะแลบลิ้นออกมาระหว่างที่แตกและสั่น ตาของเธอขาว

ยังไงซะ, มันไปได้ไม่ดีกระทันหันขนาดนี้ แต่เธอควรจะทนมันแม้จะนิดนึงเพราะเธอรับข้อแม้ผมแล้ว แสดงแรงจูงใจให้ผมเห็นหน่อย แม้ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน