เอ็กซ์เรย์เป็นมากกว่าที่ฉันคิด - ตอนที่ 2

ตอนที่ 2

เช้าวันต่อไป, ผมผู้ที่แทบนอนไม่หลับออกจากบ้านเร็วกว่าปรกติ และไปที่โรงเรียนด้วยการจ๊อกกิ้ง

เธอต้องไม่อยากให้ใครรู้ว่าเธอนำของเล่นลามกไปในตูด และมากกว่านั้นอาซาฮินะคือผู้ที่มีความภาคภูมิใจสูง

เธอต้องพยายาจะเก็บความลับของเธอโดยอย่างแน่นอน

ผมโอเค ผมอยู่ฝั่งที่ได้เปรียบ มากกว่านั้น, มันจะยากที่จะถูกชี้ว่าเป็นอาชญากรถ้าผมล้มเหลว, ถ้าอาซาฮินะมาคนเดียวเพราะการเชิญของผม, มันจะเป็นการชนะของผม

ผมมาถึงที่โรงเรียน, แต่ผมต้อลคลิกลิ้นโดยสัญชาตญาน

มันมีนักเรียกที่ใส่เสื้อกีฬาอยู่รอบๆพื้นที่โรงเรียน

พวกเข้าทำการฝึกของคลับเหรอ? ผมไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้น

ที่ทางเข้าไม่มีใครเมื่อผมเข้าไป แต่เหลียวไปมองข้างหลัง, มันมีนักเรียนที่ใส่เสื้อนักกีฬาเดินอยู่ไม่ห่างออกไป

ที่ที่ผมต้องใส่จดหมายเป็นที่ที่สามารถมองเห็นได้

「ชั้นควรจะใส่มันในโต๊ะของอาซาฮินะมั้ย…」

ผมรู้สึกไม่สบายใจที่ถูกพบโดยนักเรียนดังนั้นผมจึงเปลี่ยนแผน

มันไม่มีนักเรียนเมื่อผมเข้าไปในห้องเรียน แต่, ผมได้ประหม่าอย่างมากจนลมหายใจของผมแรงขึ้นอย่างเห็นแก่ตัว

โต๊ะนั้นอันตราย ผมไม่สามารถหาข้ออ้างได้ถ้ามีคนพบผม

มันโอเค, มันโอเค มันไม่มีใครที่ทางเดินด้วย, แล้วเนื้อหาของจดหมายไม่ได้ขู้อาซาฮินะตรงๆด้วย ใจเย็น, อย่าตื่นตกใจ, ผมโอเค

「อ-โอเค」

ผมตั้งสติให้มากขึ้นและยืนยันว่ามันไม่ไม่ใครอยู่รอบๆอีกครั้ง, จากนั้นหันหน้าเข้าสู่โต๊ะของอาซาฮินะ ผมมองไปรอบๆอีกครั้งหลังจากผมยืนยังว่าไม่มีใครอีกรอบ, ผมนำจดหมายออกจากกระเป๋าด้วยมือที่สั่น

「อ้า」

ผมทำจดหมายตกในความเครียดและหยิบมันในความตื่นตกใจ จากนั้นผมดันจดหมายตรงไปที่โต๊ะของอาซาฮินะ แล้ววิ่งออกมาจากห้องเรียนด้วยแรงทั้งหมด

ไม่มีคนอยู่ในเรียนดังนั้นถ้ามีคนรู้ว่าผมอยู่ที่นั่น, ผมจะถูกชี้ว่าเป็นคนทำ มันไม่มีใคร ดังนั้นมันไม่มีทางที่พวกเขาจะรู้แต่มันก็ยังน่ากลัวอยู่ดี

ผมผู้ที่วิ่งมาที่ห้องน้ำพยายามจะหยุดลมหายใจที่แรงที่มันไม่เกี่ยวกับการวิ่ง

ผมทำมัน ผมทำอาชญากรรมไปแล้ว

「ชั้นต้องซีเรียสแล้ว」

ผมกล่อมตัวเองขณะที่สั่นอยู่ในห้องของห้องน้ำ

ผมออกมาจากห้องน้ำและเดินผ่านนักเรียนที่ผ่านไปมา, จากนั้นเข้าสู่ห้องเรียน

「เฮ้ เฮ้, อาซาฮินะ-ซังได้จดหมายรักอีกแล้ว!」

ใจผมสะดุ้งเมื่อผมได้ยินเสียง

「เดี๋ยว, อย่าโชว์มันสิ」

อาซาฮินะนั่งก้มหน้าอยู่เรียกนักเรียนที่ถือจดหมาย เธอมีสีหน้าที่ตะลึงแต่นักเรียนที่โชว์จดหมายไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

สาวคนนั้นกำลังสนุกสนานกับจดหมายที่อยู่ในมือ, ผมมั่นใจว่านั่นคือจดหมายที่ผมดันไปที่โต๊ะของอาซาฮินะ

ผมล้มเหลว ผมล้มเหลวอ่ยางกระทันหัน ผมอยากจะวิ่ง ผมอยากจะวิ่งหนีจากที่นีในทันที

「ไม่มีชื่อผู้ส่งเขียนอยู่ข้างในเป็นอะไรล่ะถ้างั้น?」

「เดี๋ยว,อย่าอ่านโดยไม่ได้รับอณุญาตสิ!」

สาวตัดซองจดหมายระหว่างที่พึมพำ และอาซาฮินะผูที่มีสีหน้าทึ่งแทรกเข้าไป แต่เธอไม่ได้มีเป้าหมายที่จะหยุดมันจริงๆ

อย่างไรก็ตาม, ผมเห็นอาซาฮินะภาคภูมิใจเล็กน้อย

เธอเป็นที่นิยมถึงขนาดว่าเธอได้จดหมายรัก มันไม่มีความจำเป็นต้องหยุดเพราะตัวเธอตอนนี้ได้ถูกโฆษณา เธอน่าจะคิดอย่างนั้น

เอาจดหมายรักออกมา คุณค่าของเธอเหมือนขยะที่ถูกยกขึ้น อาซาฮินะนี่แย่ที่สุดจริงๆ

「มาดูซิ ฉันรักคุณมาตลอด ฉันอยากทำความรู้จักก่อนอย่างที่คาดกับยอดนิยมอาซาฮินะ-ซัง!」

นักเรียนสาวอ่านเนื้อหาออกมาดังๆ นักเรียนสาวได้มารวมตัวกันเพราะเหตุนั้น

นี่มันแย่ที่สุด มันพลาดที่ทำแบบนั้น อาซาฮินะดูดี แต่นิสัยเธอแย่ที่สุด เพื่อนของเธอก็เหมือนกันด้วย พวกเขาน่าจะมีความชอบคล้ายกัน

แต่สำหรับพวกเขาที่อ่านเนื้อหาของจดหมายในห้องเรียน

สาวที่เป็นคนอ่านจดหมายออกมาดังๆนั้นแย่ที่สุด, สาวที่ไม่หยุดเธอก็เหมือนกัน, อาซาฮินะผู้ที่ดูเหมือนภาคภูมิใจก็แย่ที่สุด ไม่คิดว่ามันแย่สำหรับคนที่ส่งจดหมายเหรอ? นั่นทำไมเธอถึงถูกเรียกว่าแย่ที่สุดแม้ว่าเธอจะดูดี

「อึน? อ่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!」

นักเรียนสาวคนที่อ่านจดหมายเอียงคออยู่ครู่หนึ่งจากนั้นเธอหัวเราออกมาอย่างสุดใจ

「ดูนี่สิ! เข้าบอกว่าตูดรัก! ชายคนนี้ใส่คันจิผิด! มันเป็นความพลาดที่แย่ที่สุด! ตูดรัก! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า」

สาวตะโกนมาอย่างดังจากนั้นสาวๆรอบๆก็หัวเราะ สาวๆคนอื่นก็เริ่มหัวเราะเมื่อเห็นจดหมาย

เธอเป็นที่แย่ที่สุดตรงนี้ผมตั้งใจเขียนมันผิด ผมอยากพูดมันแต่ผมทำไม่ได้

「เน่, ดูนี่ซิอาซาฮินะ-ซัง! เค้าบอกตูดรัก! ชายคนที่เขียนจดหมายรักมันไอ้โง่แน่ๆ! ฮฮิ้! ชั้นหัวเราะมากจนเจ็บไปหมดแล้ว!」

สาวที่หัวเราะร่าวางจดหมายลงบนโต๊ะของอาซาฮินะ

「…ใช่, เค้ามันไอ้โง่, แย่ที่สุด」

เธอมองดูจดหมายที่อยู่บนโต๊ะ, เธอพึมพำอย่างเย็นชา

แต่ผมไม่ได้ปล่อยมันผ่านไป หัวใจของอาซาฮินะเต้นแรงครั้งใหญ่

มองแบบเอ็กซ์เรย์ของผมสามารถมองเห็นกล้ามเนื้อแล้วเครื่องในโดยทะลุหนัง การโกหกที่พื้นผิวจะไม่ผ่านผมไป

ผมคิดว่าผมล้มเหลวแต่มันยังมีความเป็นไปได้

「ไอคนนั้นมันคงเป็นไอ้โง่ที่พลาดคันจิพื้นฐานบนประโยคสั้นๆ มันไม่มีความจริงใจเลยซักนิด」

เธอวางสีหน้าที่ดี, อาซาฮินะพูดด้วยท่าทีที่เย็นชาแต่อัตราการเต้นของหัวใจของเธอเข้มข้นขึ้นทุกวินาที

มันไม่ผิดพลาดแน่ เธอสังเกตุเห็นความหมายที่แท้จริงของ “ตูด รัก”

เมื่อมองลงไป, ไวเบรเตอร์ข้างในทวารของอาซาฮินะสั่นอย่างกระปรี้กระเปร่า

เมื่อวานเป็นไข่สั่นอันเล็กแต่อาซาฮินะวันที่มีไวเบรเตอร์ขนาดเท่าควยใส่อยู่ในรูตูดของเธอวันนี้

「เฮ้ เฮ้, อาซาฮินะ-ซัง! มันเขียนว่าให้มาที่ศาลในป่าน่ะ, จะไปมั้ย?」

สาวที่ยังหัวเราะถามอาซาฮินะ

อาซาฮินะขำและจากนั้นจับจดหมายข้างบนโต๊ะ, จากนั้นกำมันทิ้งด้วยมือ

「อย่ามาล้อเล่นน่า ใครจะไปที่นั่น?」

อาซาฮินะขำระหว่างพูดสิ่งนั้น แต่, การโกหกของเธอผ่านผมไปไม่ได้

มันมีความตึงเครียดที่ผิดปรกของมือขวาเมื่อเธอขยำจดหมาย และหัวใจของเธอเต้นด้วยความเร็วที่ผิดปรกติ

มากกว่านั้น, ตัวเธอทั้งตัวได้ กระตุกเล็กน้อย

เธอได้กลัวความหวาดกลัวและความวิตกกังวล ผมเข้าใจมันอย่างถ่องแท้

แผนที่สร้างมาไปได้สวยกว่าที่คาดในความหมายหนึ่ง

เพราะอีนักเรียนโง่นั่นอ่านจดหมาย, อาซาฮินะอยู่ในความตื่นตระหนกมากกว่าที่จำเป็น ถ้าเธอเป็นแค่คนเดียวที่เห็นจดหมายเธออาจจะเมินมัน แต่นักเรียนในห้องเรียนได้รู้แล้วว่าเนื้อหามี ‘ตูดรัก’ อยู่ข้างใน

มันทำให้อาซาฮินะต้องหาคนทำไม่ว่าอย่างไรก็ตามเพราะเธอคิดว่าเธอสามารถทำให้เขาเงียบได้

ต้องขอบคุณเพื่อนโง่ๆของเธอ และอาซาฮินะโง่ๆ ที่ไม่หยุดเพื่อนโง่ๆ ของเธอ

「ใช่~! แต่ชั้นอยากรู้ว่าคนส่งเป็นใครนะ!」

ผมสะดุ้งด้วยคำพูดของสาวคนนั้นแต่อาซาฮินะก็เป็นแบบเดียวกัน

「ไม่มีทางที่เราจะไปที่นั่น」

อาซาฮินะพูดในเสียงที่เบาแต่เธอไม่ปล่อยให้สาวคนนั้นโต้ตอบ

「ชั้นไม่รู้ว่าใครทำมันแต่ชั้นแน่ใจว่ามันสร้างความโกลาหลที่ไหนซักที่น่า สร้างความโกลาหลแบบนี้มันไม่มีทางที่ชั้นจะไปสู่ที่นัด」

อาซาฮินะพูดด้วยน้ำเสียงที่เพิกเฉยแต่อัตราการเต้นของหัวใจเธอแรงขึ้นไปอีก, ผมเข้าใจได้ว่าตัวเธอทั้งตัวอยู่ในความตึงเครียดและการกระตุก

มันอันตรายถ้ามีคนตามเธอไปในที่นัด นั่นคือสิ่งที่เธอคิด

「อา, งั้นเหรอ? นั่นล้มเหลวสิงั้นー ทำไมเราไม่ยืนยันผู้ส่งโดยการไปทีนัดพบโดยไม่ส่งเสียงล่ะ? นั่นจะยิ่งสนุกมากขึ้นนะ」

「ไม่ใช่ว่าใจร้ายไปเหรอ?」

「อ่ะฮ่าฮ่าฮ่า! ไม่ใช่ว่าอาซาฮินะชอบการพากันยกยอเหรอใช่มั้ย!?」

「นั่นก็ใช่」

อาซาฮินะละนักเรียนสาวพูด นั้กเรียนสาวหมดความสนใจและเงียบลงจากนั้นเหตุการณ์ก็ได้สงบลง

แม้ว่าผมจะผุดเหงื่อที่เย็นออกมาจากตัว, แต่รอยยิ้มผมก็ยาวไปถึงหู

แม้อาซาฮินะจะโชว์นิสัยที่ล้อเลียนคนส่ง, เธอจะไปปกป้องบางอย่างเนื่องจากคนส่งจะไม่มาสถานที่นัดพบเพราะเหตุการณ์นี่, เธอกล่อมสาวผู้รักสถานการณ์

มันพิสูจน์ว่ามันจะแย่ถ้าเธอพาคนไปด้วย

อาซาฮินะตั้งใจจะไปคนเดียว ผมเชื่ออย่างนั้น

ผมแสร้งทำเป็นกลับบ้านหลังโรงเรียนเลิก, มั่นใจว่าไม่ถูกสังเกตเห็น, ผมไปที่ป่า ซ่อนตัวผมบนถนนที่นำไปสู่ศาล

อาซาฮินะไม่สามารถปล่อยให้เพื่อนเธอมาที่นี่ เธอต้องถูกสงสัยถ้าเธอบอกว่าเธอมีธุระและพวกเขาอาจตามเธอ นั่นทำไมผมถึงมั่นใจว่าเธอจะมาหลังจากเธอจากกับเพื่อนของเธอแล้วทันทีที่พวกเขาออกจากโรงเรียน

จากนั้น, มันจะใช้เวลาซักพักสำหรับเธอที่จะมาที่นี่ นั่นทำไมผมถึงตัดสินใจจะรอโดยไม่เร่งรีบ

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป, เมื่อผมเริ่มคิดว่าเธอจะไม่มา ผมได้ยินลมหายใจที่แรงและเสียงฝึเท้า

เมื่อมองดูถนนผ่านพุ่มไม้ผมเห็นอาซาฮินะวิ่งมาด้วยความตื่นตกใจ มันไม่มีเงาอื่นให้เห็นเลย

อย่างที่วางแผนไว้ ดูเหมือนว่าเธอจะใช้เวลาเพื่อไล่เพื่อนๆ เธอและคิดว่าผู้ส่งอาจจะไปแล้ว, เธอมาด้วยความรีบ

ใจเย็น, ศัตรูผมคืออาซาฮินะ ยู ผมต้องแสดงท่าทีที่ก้าวร้าวแม้ว่าผมจะถูกข่มขู่ เธอจะไม่ยอมแพ้ต่อคำขู่ง่ายๆ แต่คำขู่มันได้ผลแน่นอน ที่ยืนยันสิ่งนั้นก็คือ อาซาฮินะได้รีบมา ไม่ว่าเธอจะแสดงท่าทีที่ก้าวร้าวแค่ไหน, ผมจะเป็นฝ่ายที่อยู่ด้านบน ผมต้องไม่ลืมนั่น

ผมกล่อมตัวเองและออกจากพุ่มไม้และหัวหน้าไปทางศาล

เมื่อมาถึงศาล, อาซาฮินะได้มองไปรอบๆอย่างร้อนรนใจ จากนั้นเธอสังเกตเห็นผมー

「ฟุนน」

ท่าทางเยือกเย็นที่สมบูรณ์แบบของเธอกลับมา, เธอกอดอกและมองผมต่ำด้วยสายตาที่เยือกเย็น

ผมจะรับไม่ไหวถ้าเป็นปรกติแล้ว แต่น่าเศร้า, ผมไม่ปรกติ

เพราะมันเป็นมองแบบเอ็กซ์เรย์แบบพิเศษ, ผมไม่สามารถเห็นหน้าอกของอาซาฮินะ ผมเห็นแค่ข้างใน

หัวใจเธอเต้นแรงเหมือนมันจะระเบิดออก, ตัวของเธอทั้งตัวกระตุกอย่างเบาบาง ผมสามารถเห็นเธอมีตะคริวที่หัวเข่าโดยเฉพาะ แม้ว่าผมจะบอกว่ามันกระตุกอย่างรุนแรง, การสั่นของเธอจะมองไม่เห็นถ้าคุณมองปรกติ แต่, เมื่อผมมองต้นขาและน่อง, ผมเห็นได้ชัดเจนถึงการกระตุกของกล้ามเนื้อเธอ

อาซาฮินะถูกจู่โจมด้วยความววิตกกังวลและความกลัว เธอคิดว่าผมจะขู่เธอ แต่เธอซ่อนความรู้สึกพวกนั้นและมองผมด้วยท่าทีที่หยิ่งผยอง, เธอจะลองทำให้ผมผิดหวังและทำให้ผมเงียบ

ถ้าผมเริ่มขู่เธอ, เธอจะสามารถขู่ผมย้อนกลับได้

「นายซูซูกิ ในชั้นเดียวกันใช่มั้ย? โทษ แต่ชั้นจำชื่อหรือหน้าเธอไม่ได้เลย」

กอดอกของเธอ, เธอมองผมเหยียดด้วยท่าทีที่ภาคภูมิใจ จากนั้นอาซาฮินะพูดอย่างเยือกเย็น

เธอแสร้งทำเป็นแข็งแกร่ง ผมเห็นได้หมดว่าทัศนคติเธอคือการหลอก อย่างไรก็ตามー

ไวเบรเตอร์ในทวารของอาซาฮินะยังคาอยู่ข้างใน

เธอควรจะรู้ว่าเธอถูกขู่โดยจดหมาย ถ้าเป็นอย่างนั้น, สิ่งที่ถูกเอามาขู่ควรจะถูกซ่อน กระนั้น, อาซาฮินะมา โดยมีไวเบรเตอร์ทะลวงรูตูดเธอ

เธอน่าจะมีโอกาศที่จะเอาไวเบรเตอร์ออก เพราะทั้งหมดนี่, เธอเจอจดหมายรักตอนเช้านี้ เธอน่าจะมีเวลาพอหลังจากเลิกเรียน, เธอแค่ใช้ห้องน้ำ, เธอก็นำไวเบรเตอร์ออกได้ แต่เธอไม่ทำ

อาซาฮินะไม่รู้ถึงมองแบบเอ็กซ์เรย์ของผม เธอประเมินต่ำไปว่ามันจะไม่ถูกเจอ

ไม่, เธอรู้ว่าสถานการณ์นี่เธอจะโดนขู่, ปรกติคุณจะต้องเลี่ยงเหตุที่เพิ่มภัย งั้น, สาวคนนี้คือー

「มันโอเคถ้าเธอไม่รู้จักชื่อชั้น ชั้นไม่ถือที่เธอไม่รู้จักชั้น」

ผมเข้าหาอาซาฮินะที่ตั้งท่าอย่างน่ากลัวและกอดอกระหว่างที่ผมพูดอย่างช้าๆ จากนั้น, ผมถอนการมองแบบเอ็กซ์เรย์ แสงยามเย็นสีส้มส่องมาที่อาซาฮินะ

ผมดำเงาของเธอถูกผูกเป็นทวินเทล ตาที่ใหญ่ของเธอเต็มไปด้วยจิตใจที่แข็งแกร่ง ความสูงของเธอค่อนข้างเตี้ย แต่หน้าของเธอเล็กและสไตล์ของเธอบางๆ

แม่ว่าเธอจะเด็กเล็กน้อย, เธอสวยอย่างแท้จริง

ถ้าเราพูดถึงอะไรที่น่าเสียดาย, มันคงจะเป็นหน้าอกที่เล็กของเธอ ผมคิดว่านะ แต่สำหรับอาซาฮินะผู้เป็นเด็กสาวที่ทัศนคติก้าวร้าว หน้าอกที่เล็กของเธอน่ารัก

「เธอต้องการอะไรจากชั้นเหรอ? โทษทีนะ แต่ชั้นไม่มีเวลา โดยเฉพาะพวกตัวเล็กๆ ที่ถูกบังอยู่ในเงาอย่างนาย」

เธอจ้องผมที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ, จากนั้นอาซาฮินะยิ้มเหมือนเธอสงบกับมันแล้ว

เธอใช้การข่มขู่และใจ นิสัยเธอแย่ที่สุดแต่เธอเป็นคนที่รวบรวมนักเรียนสาวในชั้นเรียน มันต้องมีผู้ชายจำนวนมากมายที่สารภาพรักกับเธอจนกระทั่งวันนี้ นั่นอาจจะเป็นเหตุผลสำหรับความมั่นใจที่แน่วแน่ของเธอ

หรือว่าเธอรู้ว่าจะรับมือกับผู้ชายที่จีบเธอยังไง เธอมีช่องว่างในใจที่จะยิ้มให้ แต่ในความเป็นจริง, อัตราการเต้นของหัวใจเธอ, การกระตุกของกล้ามเนื้อเธอ, ลูกตาของเธอที่สั่น สภาพอาซาฮินะที่แท้จริงบอกผมอย่างนั้น ถ้าเป็นแบบนั้นー

มันมีน้ำเงี่ยนจำนวนมากรวบรวมอยู่ในช่องคลอดของเธอ

ระหว่างที่ถูกโจมตีโดยความวิตกกังวลและความกลัว, อาซาฮินะชอบสถานการณ์แบบนี้ เธอตื่นเต้นจากความเร้าใจของการทำอะไรไม่ถูกและเมื่อคิดว่าไวเบรเตอร์ที่เจาะรูตูดของเธออยู่จะถูกเจอ

เธออยากโดนข่มขืนเหรอ? ผมไม่เข้าใจมันแต่สิ่งเดียวที่ผมพูดได้ก็คืออาซาฮินะนั้นบ้ากาม

「งั้น, นายต้องการอะไร? ชั้นบอกแล้วใช่มั้ยว่าชั้นไม่มีเวลาน่ะ?」

อาซาฮินะพยายามจะทำทีหยิ่งผยองในท้ายที่สุด ผมไม่สามารถสงบความกระตุ้นจนองคชาตของผมในกางเกงมันแข็งเป็นหิน

การรู้สึกว่าว่ามีอำนาจเหนือกว่าอย่างแท้จริงมันรู้สึกดีที่สุดเลย

「ไม่มันไม่ใช่อะไรใหญ่โต แต่…」

พูดแบบนั้นเสร็จ, ผมเดินไปแล้วแอบไปข้างหลังอาซาฮินะ

อาซาฮินะคนที่กอดอกและไม่ขยับ แต่การเต้นของหัวใจเธอรุนแรงขึ้นทุกวินาทีและการกระตุกของเธอได้รุนแรงขึ้นด้วย น้ำเงี่ยนจำนวนมากที่สร้างมาในช่องคลอดของเธอได้เล็ดออกมาด้วย

ไอบ้ากามนี่

「ชั้นแค่สงสัยสิ่งที่อยู่ในตัวอาซาฮินะ」

ผมที่ยืนอยู่ข้างหลังอาซาฮินะกลืนน้ำลายและพูดด้วยความใจเย็นระหว่างที่เก็บความวิตกกังวลและความกลัว, จากนั้น, ผมแตะตูดอาซาฮินะเบาๆ

อาซาฮินะสั่น เธอทิ้งท่าที่ไม่สะทกสะท้านของเธอและมองมาด้านหลังที่ผม

「หาา? นายพูดเรื่องอะไร?」

อาซาฮินะแสร้งทำเป็นว่าเธอไม่รู้ แต่ตัวเธอได้สร้างความเละเทะ

「ไม่ต้องห่วง ชั้นไม่ได้มีเจตนาที่จะขู่อาซาฮินะ-ซังโดยเฉพาะ มันแค่ー」

ผมตีตูดของอาซาฮินะระหว่างที่พูดสิ่งนั้น และลูบก้นของเธอข้างบนกระโปรง, จากนั้นนำนิ้วของผมไปหารูทวาร, นิ้วของผมดันเข้าไปข้างในและเจอความกลวง

อาซาฮินะสั่น หูรูดของเธอปิดแน่นและการกระตุกที่ยอดเยี่ยมปรากฏขึ้นระหว่างต้นขาของเธอ แต่เธอไม่โชว์การต่อต้านแม้แต่น้อย

ผมทำมัน, ผมทำมันได้! คุณบอกได้ว่ามันยังอยู่บนกระโปรง แต่เธอไม่ต่อต้านแม้ว่ารูตูดของเธอถูกจิ้มด้วยนิ้วของผู้ชายที่เธอมองต่ำลง ไม่, เธอต่อต้านไม่ได้

สำหรับอาซาฮินะ, ของเล่นลามกที่อยู่ในทวารเธอเป็นความลับที่เธอต้องปกป้องมันด้วยชีวิต ผมได้ถือครองความลับของเธอ

「ชั้นไม่มีเจตนาจะขู่เธอ」

อาซาฮินะเอียงคอและหันหลังมองผมขณะที่ยังกอดอกอยู่, เสียงของเธอยังมีความสงบสติอยู่ แต่ผมรู้แน่ๆ ว่าอาซาฮินะนั้นสติของเธอไม่สงบอีกต่อไป

「ชั้นบอกเธอแล้วว่าชั้นจะไม่ข่มขู่เธอ? ชั้นแค่มี “ข้อเรียกร้อง”」

ผมตอบอาซาฮินะระหว่างที่จิ้มและบดรูตูดของเธอด้วยนิ้วบนกระโปรง

เมื่อผมจิ้มทวารของเธอ, หูรูดและต้นขากระตุกอย่างน่าสนใจ

จากน้ำน้ำได้ไหลออกมาจากช่องคลอดของเธอโดยไม่ขาดสาย

ทุกครั้งที่ผมจิ้มทวารเธอด้วยนิ้ว, ความกลัวและความวิตกกังวลได้ไหลมาผมมั่นใจว่าอาซาฮินะรู้สึกมัน

「เธอจะทำยังไงถ้าชั้นปฏิเสธล่ะ?」

รูปลักษณ์ของอาซาฮินะที่สงบไม่ถูกทำลายระหว่างที่เธอถาม

「ไม่ทำอะไรหรอก ชั้นไม่บอกใครถ้าเธอปฏิเสธ ชั้นไม่ได้บอกเธอเหรอ? ชั้นไม่ต้องการจะข่มขู่เธอ ชั้นแค่มี “ข้อเรียกร้อง”」

ดันนิ้วของผมไปบนทวารเธออย่างต่อเนื่อง, ผมตอบอาซาฮินะเล่นๆ

ทวารนั้นเต็มไปด้วยไวเบรเตอร์แต่ผมสามารถดันนิ้วของผมเข้าไปลึกอีกได้, หูรูดของอาซาฮินะได้ปิดแน่น เข่าเธอสั่นไปพร้อมกับกล้ามเนื้อต้นขาของเธอ

น้ำเงี่ยนเธอไม่หยุดไหลและได้ชุ่มกางเกงในและไหลมาที่ต้นขา

「ชั้นไม่เชื่อนายหรอก」

เข่าของเธอเริ่มสะเทือนขณะที่น้ำเงี่ยนเธอไหลไปสู่มัน แต่กระนั้น, อาซาฮินะพยายามจะรักษาลักษณะท่าทางที่สงบของเธอ, จากนั้นเธอพึมพำอย่างไม่พอใจขณะที่ส่งสายตาด้วยหางตา

ยังไงซะ นั่นควรเป็นอย่างนั้น มันไม่มีเหตุผลที่จะเชื่อผม แต่นั่นมันจริงมั้ย? ถ้าวางเหตุผลที่คุณจะไม่เชื่อผมลง, ไม่ใช่ว่าคุณอยากให้สิ่งที่สั่นอยู่ในทวารถูกกระแทกเหรอ ใช่มั้ย?

แต่ถ้าอาซาฮินะพูดสิ่งนั้น, นิสัยอาซาฮินะอาจจะต่อต้านผมจริงๆ

「ชั้นจะทำยังถ้าเธอเชื่อชั้นไม่ได้?」

ผมขุดทวารเธอผ่านกระโปรงโดยใช้นิ้ว, จากนั้นพูดระหว่างที่แยกมือขวาออกจากกระโปรง และทำให้มันเข้าไปในกระโปรง ผมเข้าไปลึกลงไปในกางเกงในและคลำตูดเธอตรงๆ ด้วยนิ้ว

อาซาฮินะหน้าแดงเมื่อนั่นเกิดขึ้น, จากนั้นมองผมด้วยตาที่ชุ่มน้ำตา แต่หูรูดได้ยิ่งแน่นเข้าไปอีก, การกระตุกของเธอรุนแรงขึ้นและลมหายใจเธอก็แรงขึ้น กางเกงในที่เปียกไปด้วยน้ำเงี่ยนถูกดึงออกและมันสร้างสายใยที่ไหลไปสู่พื้น

「ทำไมไม่ทำอย่างที่นายต้องการล่ะ?」

อาซาฮินะพยายามจะรักษาลักษณะท่าทางที่สงบของเธออย่างหมดหวัง แต่ผมได้รับการพึมพำของเธอด้วยความขยะแขยง

โอ้? ทำอย่างที่ชั้นต้องการเหรอ? จริงเหรอ? งั้นชั้นจะทำที่ต้องการละกัน

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน