เอ็กซ์เรย์เป็นมากกว่าที่ฉันคิด - ตอนที่ 20

ตอนที่ 20

เย็นวันศุกร์ ผมส่งแม่เหมือนปรกติ

พ่อเปลี่ยนงานบ่อยดังนั้นการใช้ชิวิตอยู่กับพ่อแบบนั้นทำให้ผมเปลี่ยนโรงเรียนตลอด เพราะเหตุนั้น, พ่อได้เดินทางจากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่งด้วยตัวเขาเอง เขาได้ต่ำแหน่งและทิ้งครอบครัวไว้ข้างหลัง, บางอย่างแบบนั้น

เพื่อดูแลพ่อแบบนี้, ตราบใดที่มันไม่มีธุระสำคัญ แม่ไปหาพ่อเมื่อสุดสัปดาห์

สั้นๆคือ, ผมอยู่คนเดียวเมื่อสุดสัปดาห์

หนึ่งชั่วโมงหลังจากแม่ผมออกไปจากบ้าน, อินเตอร์โฟนดัง

「ครับ, มาแล้ว!~」

ผมผู้ที่กลิ้งเล่นอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่นกระโดดออกและพุ่งไปที่ประตูหน้า

ผมไม่ได้ยืนยันบนจอของอินเตอร์โฟนแต่มันไม่จำเป็นสำหรับผม

ผมใช้ความสามารถผมขณะที่ผมไปที่ทางเดินและยืนอยู่หน้าประตู

มารินะยืนอยู่ “อีกฝั่ง” ของประตู

มารินะผู้ที่อยู่นิ่งไม่ได้มอบรอบๆพื้นที่ขณะที่เธอดันอินเตอร์โฟนอีกครั้งและอีกครั้ง

มารินะปรกติอยู่กับผมเมื่อผมเข้าบ้าน ดังนั้นเธอไม่มีประสบการณ์ที่ถูกทำให้รอหน้าประตู

เธอรู้สึกไม่สบายใจเพราะเธอกังวลสายตาของเพื่อนบ้าน

เธอมาที่บ้านของชายที่เธอไม่ได้ชอบคนเดียว, เธอรออยู่หน้าประตู ถ้าเพื่อนบ้านเห็นเธอ, เธออาจถูกเข้าใจผิดว่าเป็นแฟนสาวของผม

สำหรับมารินะ, เธอยอมตายมากกว่าจะถูกเข้าใจผิดว่าเกี่ยวข้องกับผมผู้ที่เล่นกับเธอตามใจชอบ

ไม่มีใครอยู่ในบ้านดังนั้นผมสามารถชวนมารินะเข้ามาข้างในได้ทันทีแล้วมีเซ็กส์กับเธอในห้องนั่นเล่นที่ปรกติเราทำไม่ได้, ผมคิดถึงอะไรที่น่าสนใจขึ้นมา

เพราะมันหายาก, ผมจะเล่นตลกกับมารินะ

「ใครครับ?」

เมื่อผมถามคนที่อยู่อีกฝากของประตู, มารินะสั่นและมองผม อย่างไรก็ตาม, เธอจ้องประตูจริงๆแล้ว

มารินะผู้ที่ดูหงุดหงิด, ไม่ตอบคำถามผมและกดอินเตอร์โฟนต่อรัวๆ

「ใครครับ? สายลับเหรอ?」

“ให้ชั้นเข้าไปในบ้านนายได้แล้ว” มารินะถามเงียบๆ

มารินะผู้กดอินเตอร์โฟนรัวๆ หน้าแดงเมื่อเธอได้ยินคำถามผม จากนั้นเธอมองไปรอบๆบริเวณอย่างกระสับกระส่ายในความตื่นตกใจ

จากนั่นเธอเกาะประตู

「สายลับ? นายเป็นไอโง่เหรอ? ให้ชั้นเข้าบ้านนายได้แล้ว!」

มารินะผู้ที่เกาะประตูจ้องมาด้วยตาที่แฉะที่เต็มไปด้วยความโกรธ, จากนั้นเธอเริ่มคะยั้นคะยอผมในเสียงกระซิบที่สั่น

「เธอเป็นใคร? บอกชื่อของเธอมา, สีของหัวนมและสีของหี และจำนวนครั้งที่แตกไปเมื่อวาน」

ผมถามมารินะ, เมินที่เธอคะยั้นคะยอ

「อะระ!? นายเป็นไอโง่เหรอ!? ชั้นมาที่นี่เพราะเธอบอกให้ชั้นมาแม้อย่างนั้น ห่าอะไรกัน! ถ้าเธอไม่ให้ชั้นเข้าไปได้แล้ว ชั้นจะกลับบ้าน」

หน้าที่แดงของเธอแดงมากกว่าเดิม, มารินะส่งเสียงที่โกรธระหว่างที่เคาะประตูรัวๆ

“ให้ชั้นเข้าไปเดี๋ยวนี้” ช่างเป็นสาวที่ลามก เธออยากจะเข้าขนาดนั้นเลยเหรอ?

「เธออยากเข้าข้างในเหรอ?」

ผมถามระหว่างที่มองมารินะที่โกรธบนอีกฝั่งของประตู

「ป-โปรดให้ชั้นเข้าไปเถอะ ชั้นไม่อยากให้ใครเห็นชั้น」

มารินะที่เกาะอยู่ที่ประตูเริ่มร้องขอในเสียงกระซิบระหว่างที่มองรอบๆ

โฮะโฮ่ว? อย่างนั้นเหรอ? อยากเข้าข้างในมากขนาดนั้น? จริงๆเลย, ผมมีปัญหาเพราะว่าความลามกของเธอ

ยังไงซะ, ผมไม่ถือที่จะมอบให้และเข้าข้างในเธอ แต่ผมไม่สามารถปล่อยให้เธอเมินคำสั่งผมได้

「งั้น, บอกชื่อ, สีของหัวนมและหี และเธอแตกกี่ครั้งเมื่อวาน」

ผมสั่งเธออีกครั้งเพราะมารินะเมินคำสั่งผม

「ช-ชั้นกลับนะ!?」

มารินะตอบโต้ผ่านประตู

โอ้, เธอจะกลับเหรอ?

「กลับเหรอ?」

เมื่อผมถามประตู, ขมับของมารินะมีเส้นเลือดออกมา มารินะที่มีรอยยิ้มที่เกร็งเคาะประตูรัวๆ

「นายมีนิสัยที่แย่จริงๆ! ชั้นจะเคารพคำสั่งนาย! ดังนั้นให้ชั้นเข้าไปได้แล้ว!」

มารินะผู้ที่ร้องด้วยตาที่แฉะเคาะประตัวรัวๆขณะที่เธอมองไปรอบๆ ผมเงียบและดูมารินะ

ใส่เข้าไปได้แล้ว, ใส่เข้าไปได้แล้ว, ผมรู้ดีพอว่าเธออยากจะถูกแทงแล้ว นั่นยอดเยี่ยม ถ้าเธอเคารพคำสั่งชั้นงั้นชั้นจะแทงเธอทันที แตกในแน่นอนว่า แต่เธอต้องทำบางอย่างก่อนหน้านั้น

「อุ, อออุ…」

วางมือไว้บนประตู, มารินะส่งเสียงสะอื้นระหว่างที่มองลงข้างล่าง

「ช-ชั้นแค่ต้องพูดมันใช่มั้ย? เข้าใจแล้ว」

มารินะที่มองขึ้นมามองไปข้างหน้าประตู และส่งเสียงที่สั่น มันดูเหมือนว่าเธอเข้าใจแล้วว่าเธอไม่สามารถุเข้ามาในบ้านได้นอกจากเธอจะทำตามคำสั่ง

「ย-ยูกิ มารินะ ส-สีของหัวนมคือ…ช-ชมพู」

「พรื่ดด」

ผมเกือบหัวเราะลั่นโดยสัญชาตญานเมื่อผมได้ยินมัน

หัวนมมารินะนั้นชมพูแน่นอน แต่ำหรับเธอที่จะพูดว่ามันชมพู

หัวนมชมพูมีความหมายเหมือนกันกับความบริสุทธิ์และไร้เดียงสา มันจะเป็นเรื่องแปลกที่อีร่านจะมีหัวนมมี่สีความบริสุทธิ์และไร้เดียงสาชมพู

มันชอบธรรมที่คนผิวขาวจะมีหัวนมชมพู แต่หัวนมชมพูดบนผิวสีน้ำตาลก็ไม่แย่เช่นกัน ผิวสีน้ำตาลของประเทศทางใต้มอบความรู้สึกที่มีชีวิตชีวากับรอบข้างด้วยแค่สิ่งนั้น ไม่ว่ายังไง, หัวนมเธอสีชมพู?

หือห์? ผมเล่นกับเธอแต่เป็นไปได้มั้ยว่าจริงๆแล้วเธอบริสุทธิ์? ผมมีความคิดแบบนั้น

นั่นเป็นเวทมนตร์ของหัวนมสีชมพู

สั้นๆก็คือ, สำหรับเธอที่จะพูดว่าหัวนมคือสีชมพู มันเหมือนกับการยืนกรานว่าเธอบริสุทธิ์และไร้เดียงสา

ถ้ามันปรกติ, แม้ว่าหัวนมเธอจะสีชมพู, แต่ถ่อมตัวแล้วพูดว่า 「ยังไงล่ะ? ชั้นไม่รู้สีของคนอื่นดังนั้นชั้นบอกอะไรไม่ได้…」คือเรื่องธรรมชาติ กระนั้น, สำหรับเธอที่พูดว่าหัวนมเธอสีชมพู

มันค่อนข้างหลงตัวเอง

「อ-อย่าหัวเราะสิ! นายเป็นคนที่บอกให้ชั้นพูดมันนะ」

มารินะที่ไหม้จนแดงเคาะประตูระหว่างร้องไห้

「ชั้นพูดมันแล้วให้ชั้นเข้าไปได้แล้ว! ให้ชั้นเข้าข้างในได้แล้ว! ชั้นจะทำทุกอย่างดังนั้นแค่ให้ชั้นเข้าไปข้างใน!」

มารินะตะโกน เข้าข้างใน, เข้าข้างใน เธอพูด ‘เข้าขางใน’ รัวๆ ระหว่างที่แกล้งทำเป็นระวังสายตาของเพื่อนบ้าน

ยังไงก็ตาม, มันดูเหมือนเธออย่าให้มันแทงเข้าไปข้างในเร็วกว่านี้

เธอมีงานอดิเรกที่จะเปิดเผยตัวเธอเหรอ? มาโซคิสม์ บน พวกชอบโชว์, แค่เธอบ้ากามขนาดไหนกัน?

「สีของหีล่ะ?」

「คุห์」

เมื่อผมถามประตู, มารินะส่งเสียงครวญระหว่างร้องไห้, เส้นเลือดขึ้นมาที่ผิวของขมับเธอและเธอจ้องมาบริเวณผมระหว่างที่สั่น

「ช-ชั้นไม่รู้เพราะชั้นไม่เคยเห็นมัน」

มารินะที่กัดฟันของเธอตอบมาด้วยตัวสีแดงก่ำ

โออ้, นั่นใช่, นั่นสมบูรณ์แบบ มันเป็นการตอบที่ผมรออยู่

เธอทำได้ถ้าเธอลองทำมัน

「งั้นยืนยันมัน」

「เอ๋?」

มารินะเปิดตาของเธอกว้างและช็อกจากคำพูดผม

「ย-ยืนยัน?…ช-ชั้นบอกเธอว่าชั้นไม่เคยเห็นมันー」

「ถ้าเธอเป็นผู้หญิง, เธอต้องพกกระจก, ใช่มั้ย? ถอดกางเกงในออกและเปิดขาของเธอ, หีของเธอควรจะเห็นบนกระจก」

ผมถามเธอขณะที่ผมขัดข้อแก้ตัวของเธอ

มารินะที่ช็อกกอดกระเป๋าที่แขวนอยู่ที่ไหล่ของเธอ

แม้ผมไม่สามารถเห็นข้างในกระเป๋าได้เพราะประตู, มารินะต้องมีกระจกจากการตอบสนองของเธอ

「ช-ชั้นไม่มี…」

กอดกระเป๋าของเธอ, มารินะพูดออกมาด้วยตาและเสียงที่สั่น

「เข้าใจแล้ว งั้นช่วยไม่ได้」

พูดสิ่งนั้นผมปลดล็อกประตู และเมื่อผมเห็นมารินะยืนอยู่ข้างหน้า, ผมส่งยิ้ม

มารินะผู้ที่สั่นมองผมด้วยตาที่สั่น, เธอยิ้มเกร็งๆระหว่างที่กอดกระเป๋าเธอแนบตัว

「ชั้นอยากจะเชื่อเธอ นั่นทำไมชั้นจะตรวจเธออย่างถูกต้องเพื่อยืนยันว่าที่เธอพูดนั้นจริง」

ใช้มองแบบเอ็กซ์เรย์ ผมยืนยันว่ามีกระจกอยู่ในกระเป๋าเธอ มารินะที่มีรอยยิ้มที่เกร็งด้วยเสียงที่อ่อนโยนมากที่สุด

มารินะผู้ที่มองผมด้วยตาที่สั่นเองหัวของเธอขณะที่หน้าของเธอซีด, จากนั้นเธอหัวเราะระหว่างร้องไห้

「ม-มันโกหก, ชั้นมีมัน, ชั้นขอโทษ」

ผมมั่นใจว่ามารินะมีกระจก มารินะผู้ที่เดาสิ่งนั้นขอโทษระหว่างที่หัวเราะอย่างสิ้นหวัง

「ฟฟฟู่」

ผมวางมือขวาบนหน้าผาก, ถอนหายใจ, แล้วมองมารินะอย่างเย็นชา

「ชั้นเชื่อเธอ…」

จากนั้นผมบ่นอย่างไม่จริงใจ

「ธ-เธอไม่ได้หมายความอย่างนั้น…」

แก้มของมารินะกระตุกขณะที่เธอยิ้มอย่างเกร็ง จากนั้นเธอพึมพำบางอย่างที่หยาบคาย

「มันจริง ชั้นเชื่อเธอ จนถึงตอนนี้…」

「คนนี้ไม่แม้แต่จะยกโทษให้ถ้าขอโทษ…ว้าว」

หัวใจผมได้มีความเสียหายกระนั้นมารินะติการสะอื้นของผมเหมือนเด็ก ผมเกือบจะร้องไห้แม้อย่างนั้นผมเป็นคนร้ายที่นี้เหรอ?

มันดูเหมือนว่าเธอจำเป็นต้องรับบทลงโทษหนัก

ผมนำมารินะไปที่ห้องนั่งเล่นและให้เธอนั่งที่โซฟา

ผมของเธอที่ปล่อยตลอดเวลามันลอนถึงปลายแต่มารินะถักผมสีเกาลัดของเธอเป็นหางม้าวันนี้ จากนั้นเธอที่ผมถักนั้นเรียบ

ผมคิดว่าปลายมันลอนด้วยตัวเองแต่มันดูเหมือนเธอดัดมันกับมือ

มารินะผู้ที่มัดผมหางม้าดูเด็กและสวยมากกว่า มากกว่านั้น, เธอใส่ชุดถักสีดำอย่างที่ผมเรียกร้องเธอ

เสื้อถักติดกับตัวของเธออย่างฟิตจนรูปรางของมารินะนูนออกมาอย่างมีน้ำใจ มากกว่านั้น, กระโปรงของเธอสั้นมากจนต้นขาสีขาวของเธอได้ถูกเปิดเผย

มันเป็นกระโปรงสั้นที่จะเปิดเผยกางเกงในเธอเมื่อเธอยืนขึ้น จากนั้นเอวที่คอดและนมที่ใหญ่, เสื้อถักแม้แต่ทำให้ตูดเธอนูน

พูดตรงๆ, มันลามก มันไม่แปลกที่จะพูดว่ารูปร่างเธอได้ยั่วยวน ผมชื่นชมเธอที่ออกมาข้างนอกด้วยรูปลักษณ์แบบนี้

ผมมองเข้าไปในตัวมารินะโดยใช้มองแบบเอ็กซ์เรย์ของผม จากนั้นผมยิ้ม

สาวคนนี้นำเงี่ยนไหนขณะที่เธอเดินอยู่ข้างนอก การทำเธอมันคุ้มค่า

พูดนั่นแล้ว, เมื่อเธอนั่งด้วยกระโปรงที่จะเปิดกางเกงในโดยแค่การยืน, กางเกงในของเธอได้เต็มตาอย่างเห็นได้ชัด แต่ผมไม่สามารถเห็นมัน ผมแทบจะไม่มองเห็นมัน

ผมจะเจาะผิวหนังเธอ, ไกลจากเสื้อผ้า, และเห็นข้างในตัวของเธอถ้าผมใช้มองแบบเอ็กซ์เรย์ แม้ว่าผมใช้ความสามารถ, กางเกงในเธอไม่สามาถมองเห็น ดังนั้นผมเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็น และไม่สามารถเห็นสิ่งที่ควรเห็น

นั่นถูกแล้ว, ผมสามารถมองเห็นสิ่งที่ไม่ควรมองเห็นและยังไม่อยู่ในสายตาของคนอื่นไม่ว่ายังไง

ช่างเป็นความสามารถที่ไร้ประโยช์

ไม่, มันอาจจะดีกว่าที่เห็นสิ่งที่ไม่สามารถเห็นได้ มากกว่าเห็นสิ่งที่ควรเห็น

「เธอดูน่ารักกว่าถ้าเธอไม่ทำผมแปลกๆ」

เมื่อผมบอกมารินะที่นั่งอยู่เงียบๆบนโซฟา เธอสะเทือนและมองมาที่ผม

「…ข-ขอบคุณ」

เธอตอบด้วยรอยยิ้มที่เกร็งและดึงสายตาของเธอกลับจากนั้นเธอสั่นระหว่างมองไปไกลๆ

มันดูเหมือนเธอคิดว่าเธอจะได้รับโทษอย่างแน่นอน ดังนั้นเธอจึงขาดความสงบ

ผมแม้แต่ชมเธอ

ผมสีเกาลัดที่เรียบของมารินะ มัดเป็นหางม้า ผมอยากชมความน่ารักนั้น และแม้อย่างนั้น เธอมีรูปลักษณ์ที่อนาจาร มันปรกติที่จะเงี่ยนแต่มันปลุกใจที่ซาดิสม์ของผมมากกว่าเดิม

ผมควรจะเล่นกับเธอก่อนเย็ดเธอมั้ย?

「วันนี้เป็นวันพิเศษดังนั้นมันไม่การทำโทษ」

「เอ๋!? นั่นจริงเหรอ?」

มารินะมองผมอย่างแรง มีตาที่สว่างและรอยยิ้มลอยบนหน้าเธอ

「เธอคิดว่าชั้นจะพูดนั่นจริงๆเหรอ?」

「…ใช่」

เมื่อผมถามมารินะด้วยรอยยิ้ม, รอยยิ้มของเธอได้แข็ง และส่งเสียงทีเฉยเมย

「อะฮ่าฮ่า…ชั้นมันงี่เง่า」

ตาที่เสียแสงมองไปข้างหน้าและเธอพึมพำด้วยรอยยิ้มบางๆ เหมือนวิญญานได้หายไปจากเธอ

โอ้, มันสนุกที่ได้เห็นเธอมีความสุขสักครู่หนึ่ง

ผมเปิดมานบนห้องนั่งเล่นและเปิดหน้าต่างทั้งหมด

อากาศตอนกลางคืนลูบแก้มของผม

เพราะพระอาทิตย์ได้ตกดินไปแล้ว, แสงจากบ้านตรงข้ามรั้วสามารถมองเห็นได้

เพราะมันมีรั้วอยู่บ้าง, มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นสิ่งที่อยู่ชั้นแรกของบ้านจากตรงข้ามถนน แต่, มันจะถูกเปิดเผยจากชั้นสอง และมีแสงบนชั้นสองของบ้านที่อยู่ใกล้เรา สั้นๆคือ, มีคนอยู่ที่นั่น

「ไม่ดีใจเหรอ, มารินะ-จัง? เธออาจจะถูกเห็นถ้าเธอโชคดีนะ」

ผมหันกลับไปแล้วพูดกับมารินะที่นั่งอยู่บนโซฟา มารินะที่แดงไปถึงหู, จ้องผมด้วยตาที่เปียก, เธอปิดปากของเธอสนิทและไม่พูดอะไร มารินะนั่นใส่ชุดถักสีดำ, ผิวที่ขาวโพลนของเธอและหน้าอกของเธอที่ถูกเปิดเผยอย่างมีน้ำใจ และหว่างขาที่เปิดจนถึงขีดสุด มากกว่านั้น, เธอเปิดหีของด้วยสองมือและโชว์รูปร่างให้อีกฝั่งของหน้าต่าง

「เพราะม่านชั้นสองของบ้านยังปิดอยู่ พวกเขายังไม่สังเกตุ แต่ถ้าเธอส่งเสียงพวกเค้าอาจจะเห็นนี่」

พูดกับเธอระหว่างที่ยิ้ม, มารินะมองลงข้างล่างระหว่างที่สั่น

「เธอไม่รู้จักสีของหีตัวเองใช่มั้ย? งั้นถามคนที่อยู่อีกบ้าน แค่โชว์มันแล้วถามสี」

คุยกับเธอดังอย่างตั้งใจ, มารินะมองขั้นมาและจ้องผมระหว่างที่สั่น

มันดูเหมือนเธอยังไม่สังเกตคนในบ้านของอีกฝั่ง

「เธอไม่อยากถูกเห็นเหรอ?」

ถามเธอ, มารินะพยักหน้าด้วยตาที่เปียก

อย่างนั้นเหรือ? เธอไม่อยากถูกเห็น? มันช่วยไม่ได้

「งั้น ชั้นจะทำให้เธอไม่ถูกเห็น」

ยาเระยาเระ, ผมถอนหายใจและพูดกับเธออย่างหัวเราะ, สีหน้าของมารินะแข็งไป

「มันโอเค, ไม่ต้องเป็นห่วง ชั้นไม่โกหก ชั้นจะทำให้เธอไม่ถูกเห็น」

พูดสิ่งนั้น, ผมจับไหล่ของมารินะ

มารินะยืนเงียบๆและตาของเธอมองผมหาความช่วยเหลือ

ระหว่างที่ยังเปิดหีของเธอด้วยสองมือ

ผมบอกเธอให้เธอเปิดหีเพื่อดูข้างใน แต่ผมยังไม่ได้บอกให้ปล่อยมือ ถ้าเธอแยกมือจากหีของเธอโดยไม่ได้รับอนุญาต, การลงโทษจะเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน

ชื่นชมการเติบโตของมารินะ, ผมนำเธอไปที่ข้างหน้าต่าง

มารินะผู้ที่เปลือยโดยการม้วนชุดถักสีดำของเธอขึ้น มีนมที่ส่าย, จากนั้นเธอยืนข้างหน้าต่างด้วยมือสองมือที่เปิดหี

มันน่าอายมั้ย? เธอเลี่ยงสายตาจากหน้าต่างที่เปิด, มารินะกัดฟันขณะที่ทั้งตัวของเธอแดง

เธอต้องสังเกตมันด้วย

หัวนมซ้ายและขวาได้ชูชันด้วยตัวของมันเอง, แตดแดงๆที่ปรกติจะถูกซ่อนเปิดเผยตัวเอง และหีมีน้ำเงี่ยนเอ่อล้นและวิ่งไปที่ต้นขา

ตัวของเธอได้เงี่ยนจนเป็นไปไม่ได้ที่จะหาข้ออ้าง

「มารินะ-จังเป็นพวกชอบโชว์」

พูดกับเธอระหว่างที่ยิ้ม, มารินะเลี่ยงหน้าของเธอและสะเทือน บ้ากามที่เงี่ยนจากการเปิดเผยกายที่เปลือยโดยการยืนอยู่หน้าหน้าต่างที่เปิด

เธอปฏิเสธมันไม่ได้ มันเป็นเพราะทั้งตัวของมารินะอยู่ในความเงี่ยนด้วยแรงของมันทั้งหมด

ยังไงซะ, เธอไม่ตื่นเต้นถ้าเธอเปิดเผยมันจริงๆแล้ว เพราะผมทำให้เธอแตกจนเธอสลบซ้ำแล้วซ้ำอีกทุกวัน, แค่มองผมทำก็ทำให้ตัวของเธอตอบสนองของมันเอง

แต่มารินะน่าจะไม่สังเกตมัน นั่นทำไมเมื่อผมบอกเธอว่าเธอเป็นบ้ากามที่เงี่ยนจากกานเปิดเผยตัวเธอเอง, ความเป็นไปได้ที่เธอจะคิดว่า “มันน่าจะ” ควรจะสูง

ไม่เป็นการทดลอง ผู้หญิงที่มีความชอบค่อนข้างปรกติ, ไกลแค่ไหนที่เป็นไปได้ที่จะเปลี่ยนเธอเป็นบ้ากาม

「ไม่ต้องห่วง ชั้นจะทำให้เธอไม่ถูกเห็น หรือเธออยากถูกเห็น?」

ถามเธอด้วยรอยยิ้ม, มารินะปิดตาของเธอและส่ายหัว

เธอไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าเธอคือบ้ากามแต่เธอสามารถหยุดการกระทำที่บ้ากามได้โดยตัวเอง แต่ยืนยันตัวของมารินะด้วยความสามารถของผม, หัวใจเธอเต้นอย่างรุนแรง, จุดอ่อนกระตุกรอบๆตัวเธอ และน้ำเงี่ยนได้เอ่อล้นออกมาอย่างไม่มีวันสิ้นสุดจากหีของเธอ

ตัวเธอได้เงี่ยน ถ้าเราใช้เวลา, ใจของเธอจะถูกลากไปด้วยตัวของเธอไม่เร็วก็ช้า และเธอจะเชื่อว่าเธอเป็นบ้ากาม

ถ้าอย่างนั้น, เธออาจจะทำงานด้วยตัวเองในการกระทำบ้ากามด้วยตัวเอง

เพื่อให้รู้ผล, มันจำเป็นที่จะเก็บเธอไว้ซักพักก่อน

มีความคิดอย่างนั้น, ผมจับไหล่ของมารินะและให้เธอหันหลังมาจากหน้าต่าง

「งอตัวมาข้างหน้าแล้วเปิดหี แบบนั้น, หน้าเธอจะไม่ถูกเห็น ใช่มั้ย?」

ถามมารินะ, เธองอตัวมาข้างหน้าเงียบๆ ด้วยตาที่ปิด จากนั้นเธอเลื่อนมือไปข้างหลังและจับตูดของเธอ, จากนั้นเธอเปิดมัน

หีของเธอไม่ถูกเห็นมาซักพักแต่เพราะเธอหันหลังจากหน้าต่างและงอตัวไปข้างหน้า รูตูดเธอ, นอกเหนือจากหีของเธอได้ถูกเห็น มากกว่านั้น, เพราะเธอแหวกตูดเธอ, หีและรูตูดของเธอได้เปิด

มารินะเจ็บปวดในความอับอายขณะที่เธอเปียกไปด้วยเหงื่อที่ออกมาจากตัวที่แดง นมใหญ่ของเธอส่ายพร้อมการสั่นของเธอ จากนั้นเส้นน้ำเหนียวๆ ได้หยดไปสู่พื้น

「น้ำเงี่ยนเธอหยด, ทำความสะอาดพื้นที่เลอะด้วยตัวเองเลย」

พูดสิ่งนั้นขณะที่ตีก้นของมารินะ, เธอพยักหน้าขณะที่เธอสั่น เธอต้องทำความสะอาดน้ำเงี่ยนที่เธอทำหยดด้วยตัวเอง มันชี้ไปที่หลักฐานที่ว่าเธอเป็นบ้ากามที่ไม่เหมาะสมขนาดไหน ผมมองไปที่กำแพงและมองไปที่นาฬิกาที่แขวนอยู่

ถึงเวลาแล้ว

มีความคิดอย่างนั้น, อินเตอร์โฟนดังขึ้น

สมบูรณ์แบบ เธอยอดเยี่ยมไม่เหมือนมารินะ

「มันเป็นแขก เธอควรจะแค่เปิดเผยหีและรูตูดสู่ข้างนอก」

ผมพูดระหว่างที่ตีก้นเธออีกครั้งจากนั้นมารินะพยักหน้า

แม้เธอจะไม่ได้ตอบคำถามผม เธอเปิดตูดของเธอด้วยสองมือแทน

ผมผู้ที่ยอมรับท่าทีนั้นเป็นคำตอบ, ผละมาจากมารินะและหันหน้าเข้าหาประตู

ผมที่เดินอยู่บนทางเดินระหว่างที่หันหาประตู เห็นคนที่ยืยอยู่อีกฝั่งแล้วรู้สึกว่าบางอย่างไม่ชอบมาพากล ผมคิด “ใคร?” ซักพักหนึ่ง

「บังเอิญเหรอ?」

ผมพึมพำอย่างซีเรียสขณะที่ผมมองดูคนที่อยู่อีกฝั่งของประตู

ผมยืนหน้าประตูปลดล็อกและเปิดมัน

「ฮัลโหล ขอบคุณที่ชวนชั้นมาวันนี้」

เธอยิ้มขณะที่เธอมองผมและก้มหัวอย่างสุภาพเพื่อทักทายผม จากนั้นเธอมองกลับขึ้นมาระหว่างที่ยิ้ม

ผ้าพันแผลที่ตาขวาของเธอได้หายไป ดังนั้นยูกะมองผมด้วยสองตา นั่นใช่แล้ว, มันคือยูกะ ไม่ต้องสงสัย แต่, เธอได้ต่างไปจากปรกติ

ผมกึ่งยาวของเธอที่ปล่อยถักเป็นหางม้า ความประทับใจของยูกะได้ต่างออกไปเพราะสิ่งนั้น

มารินะเหมือนกันแต่ผู้หญิงไม่เปลี่ยนด้วยทรงผมเดียว

หรือว่าー

มารินะผู้ที่ปรกติผมเป็นลอนตอนที่ได้เป็นหางม้า และยูกะที่ปรกติปล่อยผมก็เป็นหางม้าเช่นกัน

「หางม้าเป็นที่นิยมเหรอ?」

ถามเธอ, ยูกะหัวเราะ

「ผู้ชายชอบหางม้า ใช่มั้ย?」

จากนั้นเธอถาม

มันดูเหมือนว่ามันเป็นที่นิยม

โอ้, เข้าใจแล้ว ทรงผมที่ผู้ชายชอบ

มารินะ, เธอมีแรงจูงใจซ้อนเล่นโดยการเปลี่ยนทรงผมที่ชอบโดยผู้ชายเหรอ?

แล้ว, ยูกะ…เธอพยายามจะล่อลวงผมเหรอ?

「นี่มันไม่มากแต่โปรดรับไป」

ยูกะที่มองขึ้นมาหาผมด้วยรอยยิ้มนำกล่องออกมาจากถุงกระดาษในมือขวา จากนั่นมอบกล่องด้วยสองมือ

มันเป็นกล่องเค้ก?

ผมคิดว่าเธอเป็นเด็กโง่แต่, เธอค่อนข้างฉลาด

「ขอบคุณสำหรับความสุภาพ」

ผมรับเค้กทีมอบให้แต่ผมคิดไปว่ามารินะไม่ได้นำอะไรมาโดยบังเอิญ

「เอะเฮ่ะเฮ่ะ ชั้นถูกชวนมาที่บ้านเพื่อน มากกว่านั้น, มันเป็นการค้าง ชั้นรอคอยมันมากจนชั้นนอนไม่พอเลย」

ยูกะที่หัวเราะอย่างผ่อนคลายพูดระหว่างที่จิ้มแขนผม

「…เอ๋? เพื่อน?」

ผมผู้ที่ชะงักด้วยความตกใจส่งเสียงที่โง่เขลา

เพื่อน? เธอ…

「ใช่, お友だち ในภาษาอังกฤษ, friend ในภาษาเยรมัน, Freund!」

ยูกะพูดหระหว่างที่ดีใจมากเกินไป, เธอเข้ามาใกล้ผมและจิ้มศอกผม

「เพื่อนเย็ด…」

「ช่ายช่าย, ชั้นรู้ มันโอเค, เพื่อนในความหมายกว้างๆ」

ยูกะที่พยักหน้ากับคำพึมพำผมมองขึ้นมาหาผมด้วยรอยยิ้มแล้วชูสองนิ้ว

จริงเหรอ? เข้าใจมันจริงๆเหรอ?

ย-ยังไงซะ, ยูกะมีประสบการณ์การนำควยของผมเข้าไปในปากเธอ

มากกว่านั้นเธอดื่มน้ำว่าวผม และทุกครั้งที่เราเจอกัน เธอถาม 「นายไม่อยากทำเรื่องลามกเหรอ?」

นั่นทำไมเธอต้องเข้าใจมันอย่างแน่นอน ยังไงก็ตาม, ท่าทีเธอสบายเกินไป ผมรู้สึกไม่สบายใจ

จากนั้นผมคิด พูดถึงแล้ว, สถานการณ์ของยูกะต่างออกไป

จ่างจากอาซาฮินะและมารินะ ผู้ที่ถูกข่มขืนโดยผม, ยูกะแค่โม้คควย มากกว่านั้น, โม้คควยที่ยูกะยินยอมเอง

มากกว่านั้น, สำหรับตาของยูกะ, ผมเป็นฮีโร่ที่ช่วยอาซาฮินะ

เป็นไปได้มั้ยว่ายูกะไม่ได้ประเมินผมต่ำไปแต่ติดผมทางอารมณ์

หืมม, ผมมีปัญหาถ้าเธอเป็นอย่างนั้น มันจะมีปัญหาถ้าผมโยนเธอทิ้ง

มันจะดีถ้าเธอเชื่อฟังและถือความไม่พอใจต่อผมเหมือนมารินะ นั่นหมายความว่าผมจะไม่มีปัญหาถ้าผมทิ้งเธอไปในอนาคต

แต่ยังไงซะ, ผู้หญิงคนเดียวที่ไม่มีจิตใจดื้อรันนั้นก็โอเคด้วย มาคิดตอนจะโยนเธอทิ้งอีกทีแล้วกัน

พูดนั่นแล้วー

「ไม่ได้อยู่กับอาซาฮินะเหรอ?」

ผมพึมพำขณะที่มองไปรอบๆ

ผมไม่ได้เรียกอาซาฮินะ หรือ ผมไม่อยากให้เธอมา เธอจะเป็นแค่การก่อกวนถ้าเธอมา โดยเฉพาะที่ยูกะอยู่ที่นี่

ผมควรจะใช้เวลาและดึงเธอออกจากยูกะถ้าผมอยากโจมตีเธอ นั่นที่ผมคิดแต่เป็นไปได้สูงมากว่ายูกะอาจเรียกให้เธอตามมา

「ชั้นควรจะเรียกยู-จังมั้ย? ซูซูฮาระ-คุงไม่ได้บอกให้ชั้นเรียกยู-จังดังนั้นชั้นโกหกเธอ ถ้าเธออยากงั้นชั้นเรียกเธอมาได้ทันทีเลย」

ผมตกใจจากคำพูดยูกะ

เธอมาที่นี่โดยไม่ได้บอกอาซาฮินะเหรอ? ผมคิดว่าเธอจะบอกอาซาฮินะแน่ หรือว่า, ยูกะซังเรียกเธอ “อาซาฮินะ-ซัง, อาซาฮินะ-ซัง” แต่ก่อนผมจะสังเกต, เธอเรียกอาซาฮินะว่ายู-จัง

「ชั้นรักยู-จังแต่ชั้นถือความเคารพและความตั้งใจของทากัตซูกิ-คุงไว้เหนือสิ่งอื่น แต่ชั้นทำอะไรที่ไม่จำเป็นเหรอ?」

ยูกะพูดระหว่างมองขึ้นมาหาผมเหมือนลูกสุนัขที่โดนดุ

「ม-ไม่…」

ผมตอบและแปะหัวของยูกะ

ยูกะที่ถูกแปะโดยผมหัวเราะอย่างดีใจระหว่างที่แก้มเธอแดง

สาวคนนี้…อ่านบรรยากาศได้

เธอนำเค้กและเธออ่านบรรยากาศ, ปล่อยอาซาฮินะไว้

เป็นไปได้มัยว่ายูกะเป็นผู้หญิงที่ถูกใช้ได้อย่างน่าพิศวง?

ชวนยูกะเข้าไปในบ้าน, เธอนำรองเท้าของเธอออกอย่างสุภาพ, หันกลับมาแล้วคุกเข่าและเรียงรองเท้าที่มุม

สาวคนนี้เหนือความคาดหมายของผม

「อึ๋น?」

ยูกะเอียงหัว, จากนั้นมองขึ้นมาหาผมระหว่างที่คุกเข่าอยู่บนพื้น

「มีรองเท้าผู้หญิงอยู่ที่นี่ แต่มีคนอื่นอยู่เหรอ?」

ยูกะถามอย่างไม่สบายใจระหว่างมองขึ้นมาที่ผม มันดูเหมือนเธอสังเกตรองเท้ามารินะ

「ใช่, ยูกะ-จังอาจรู้จักเธอ」

มอบคำตอบให้เธอ, ยูกะเอียงหัวและแสดงอาการเป็นห่วง, จากนั้นเธอส่งสายตาแบบไม่ปลอดภัย

มันเป็นเพราะเธอไม่มีเพื่อนที่เธอเข้ากันได้นอกจากอาซาฮินะ ถ้ามันบอกว่าเป็นบางคนที่เธอรู้, เธอจำไม่ได้ว่าใครคือคนที่มาอีกคน

「เธอจะรู้เมื่อเธอเห็น」

เมื่อผมบอกยูกะ, เธอมองขึ้นมาอย่างใจจดใจจ่อระหว่างที่พยักหน้า, จากนั้นเธอจับแขนเสื้อของแจ็คเก็ตเมื่อเธอยืน

ยูกะพูดกับผมอย่างสบายๆอย่างกระทันหัน และสนิทมากไป, การตอบสนองนี้มันหายากจากเด็กที่โดนรังแก

ผมนำยูกะไปที่ทางเดินและเปิดประตูห้องนั่งเล่น

ผมเห็นมารินะเมื่อเข้าไปในห้อง, เปิดเผยกายที่เปลือยใกล้กับหน้าต่างและโชว์หีและรูตูดไปทางนั้น ยูกะที่เห็นมันหลังจากผมดวงตาเบิกกว่า

มารินะรู้ว่ายูกะจะมาค้างคืน แต่, ด้วยมารินะที่เปิดเผยอย่างโง่เง่าอย่างคาดไม่ถึง, ยูกะผู้ที่ถูกชวนไม่เคยคิดถึงมัน

「…เธอคือ」

มารินะสั่นเมื่อเธอได้ยินเสียง

ต้นทางของเสียงไม่ใช่ผมแต่เป็นยูกะ

ยูกะได้มองมารินะที่เปิดเผยอย่างโง่เง่า เธอมองด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง มากกว่านั้น, รอยยิ้มได้หายไป

ความรู้สึกด้านลบวนเวียนจากยูกะที่ตาเบิกกว้าง

มารินะทักออกมาด้วยเสียงหัวเราะ ผมคิดว่าพวกเขาจะเข้ากันไม่ได้ แต่ดูเหมือนผมกังวลเรื่องไม่มีสาเหตุ

นี่มันเริ่มน่าสนใจ

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน