เอ็กซ์เรย์เป็นมากกว่าที่ฉันคิด - ตอนที่ 32

ตอนที่ 32

นอนอยู่บนเตียงของผม, หีได้เปิดเผยอยู่ข้างบนหน้าผม และมารินะได้นำควยของผมเข้าไปในปากระหว่างที่คุกเข่าสี่ขา

มันคือที่ถูกเรียกว่า 69

「นบุ จุ๊จุ๊ ♥ จุ๊บโป๊ะ จุ๊บโป๊ะ ♥ จุ๊จุ๊ ♥ จุ๊ ♥ จุ๊โป๊ะจุ๊โป๊ะ」

เสียงเปียกที่อนาจารต้นเสียงมาจากควย

มันยังด้อยกว่าเทียบกับการโม้คควยของยูกะแต่มันรู้สึกดี แม้ว่ามันด้วยกว่าของยูกะ, เทคนิคของมารินะได้เพิ่มขึ้นอย่างยิ่งใหญ่

แต่ผมรู้สึกว่ามันรู้สึกดีไม่ใช่แค่เพราะเทคนิคของมัน

มันมีอย่างอื่นบางอย่างที่ทำให้ผมเงี่ยนที่มันเพิ่มความรู้สึกดีขึ้นสองเท่า

「จุโป๊ะ ♥ โรโรโรเรโร ♥ ชั้คคุ่ ♥ มุชุ่ ♥ กุบุ ♥ จุโป๊ะชุโป๊ะ ♥」

นำควยออก, มารินะจูบควยเหมือนมันเป็นที่รักและชักแท่งด้วยมือของเธอ, จากนั้นเธอใส่มันเข้าไปในปากอีกครั้งและเหวี่ยงหัวของเธอ

มันด้อยกว่าของยูกะแต่เธออยากทำให้ผมพอใจ เธอยากให้ผมสนุก การโม้คควยที่สุภาพของเธอส่งผ่านความคิดพวกนั้น

「มารินะ มาจบมันหลังจากชั้นน้ำแตกเถอะ」

ผมถามมารินะระหว่างที่มองหีที่อนาจารของเธอที่อยู่ตรงหน้าผม

มารินะสั่น, จากนั้นหยุดเหวี่ยงหัวของเธอซักพัก

รูเนื้อที่แฉะไปด้วยน้ำเงี่ยนปิดตัวลง

มันจะจบด้วยการน้ำแตกต่อไป ถ้าผมแตกโดยการโม้คควยของเธอ, หีของเธอจะไม่ได้ชิมควยวันนี้

มารินะคิดอย่างนั้นแต่ー

「จุโป๊ะ ♥ จุโป๊ะ ♥ จุโป๊ะ ♥ จุโป๊ะ ♥」

มารินะโม้คควยต่อระหว่างที่น้ำเงี่ยนหยดจากรู้เนื้อที่กระตุกอย่างโลภ

ผมไม่ได้บอกเธอให้หยุดโม้คควย นั่นทำไมผมมีเจตนาจะแตกในการโม้คควย

แม้ว่าเธออยากจะแตกถึงตาย

งั้นแล้วนี่ล่ะ

ยกมือขวาของผมขึ้น, ผมวางนิ้วชี้และนิ้วกลางลงในรูเนื้อและใส่พลงมันลงไป

ไปพร้อมกับเสียงเปียกที่อนาจาร, นิ้วทั้งสองได้ถูกกลืนเข้าไปข้างในรูเนื้อของเธอ

「อึนนนนน♥ 」

มารินะที่มีควยของผมอยู่ข้างในเธอได้สั่นและเธอส่งเสียงหวานที่อู้อี้

ใช้ความสามารถของผม, ผมมองผ่านแค่หีของเธอและผมงอนิ้วและเกาที่ที่มันออกจากจุดอ่อนเธอมานิดหน่อย

กำแพงของช่องคลอดได้ถูกเกา

「อื้นนนนนนนนนน♥ อื้นนนนนนนนนน♥」

ไปกับเสียงหวานที่อู้อี้, นิ้วผมถูกกลืนไปถึงโคนได้ปิดอย่างแน่น

แค่อีกนิดเดียว, ถ้านิ้วมันเลื่อนไปแค่อีกนิดเดียว, มันจะโดนจุดอ่อนเธอ

「นู้♥ นนนนนนู้♥ นคุ๊♥ นนนนนนนนนนู้♥」

เสียงเปียกที่อนาจารได้ถูกสร้างขณะที่หีของเธอได้ถูกคน แม้ว่าเธอจะรู้จุดอ่อนเธอ, ปรกติมันจะมีโอกาศที่มันจะถูกโดนถ้าการโจมตีเลื่อนไปอีกหน่อย แต่นั่นจะไม่เกิดขึ้นกับผม

ผมเห็นจุดอ่อนของเธออย่างชัดเจนด้วยมองแบบเอ็กซ์เรย์ของผม ดังนั้นมันเป็นไปได้ที่จะคนหีของเธออย่างรุนแรงโดยไม่แตะส่วนนั้น

นั้นเป็นการทรมานไปแล้ว

「อื้อ อื้อ อื้อ ♥ อื้อ อื้อ อื้อ อื้อ อื้อ อื้อ ♥」

ตัวทีแดงของมารินะไหลเหงื่อออกมา จากนั้นเธอกระตุกอย่างไม่ปรกติไปด้วยกันกับเสียงกรีดร้องอู้อี้ที่หวาน

มันเป็นไปได้ที่จะแตกแม้ว่าจุดอ่อนไม่ถูกโจมตี มารินะได้แตกอย่างต่อเนื่อโดยแค่การถูกคนด้วยสองนิ้ว

แต่สำหรับมารินะที่มีประสบการณ์และได้มีการแตกที่แท้จริงสลักอยู่ในตัวเธอ, ความรู้สึกดีนี้ไม่สามารถเรียกได้ว่าการแตกสำหรับเธอ

มันจะจบถ้าความต้องการของเธอจะถูกกระตุ้นแต่เธอแค่เสียใจถ้าความต้องการของเธอไม่ได้รับ

เธออยากจะแตกหรอ? เธออยากให้จุดอ่อนถูกโจมตีเหรอ? เธอจ้องการการแตกที่มันไม่ปล่อยให้เธอหนีแม้ว่าเธอสลบใช่มั้ย?

พูดมัน, พูดมันมารินะ พูดมันว่าเธออยากได้ควยชั้น พูด “ทำให้ชั้นแตก”

ผมจะแหย่เธอมากว่านี้ถ้าเธอทำ ถ้าเธอรู้สิ่งนั้น, เธอจะเสียความต้องการและขอร้องมัน กลายเป็นขี้แพ้ที่เจ็บปวด

「อื้อ อื้อ อื้อ อื้อ อื้อ อื้อ ♥ อื้อ อู๊ อู๊ อู๊ อู๊ อู๊ อู๊ ♥」

นิ้วผมรู้สึกเหมือนจะถูกกัดออก และแม้ว่าอย่างนั้น ผมยังคนหีต่ออย่างรุนแรง

「อื้อ โอ้ โอ้ โอ้ โอ้ โอ้ โอ้ โอ้ โอ้ ♥」

ผมคนรูเนื้อและมันสร้างเสียงเปียกทีอนาจารขณะทีมันกระจายน้ำเงี่ยนออกมา

รูเยี่ยวของเธอได้กระตุก เธอจะฉี่ในไม่ช้า

แต่ー

「คุ ฟุ่ ฟุ่ ฟุ่ ฟุ่ สึ ♥ อึน ฟุ่ สึ ♥ อึน ฟุ่ สึ♥ อึน ฟุ่ สี ♥ อึน ฟุ่ สึ ♥」

แม้ว่าเธอกระตุกอย่างผิดปรกติ, มารินะยังไม่แยกจาควยที่เธอกลืนมันถึงโคน และเธอเหวี่ยงหัวของเธออย่างรุนแรง

มันคือคอลึกมากกว่านั้น, เธอไม่ใช่แค่กลืนมันลงไปลึก ฟันเธอไม่โดนควยของผมและเธอดูดมันอย่างแน่นเมื่อควยได้ถูกถอดออก

เธอไม่หมกมุ่นในการหลีกหนีความต้องการ ผมรู้สึกมันได้อย่างแน่นอนว่าความต้องการที่อยากบริการผมนั้นสู้กับความใคร่และความต้องการเธอ

มากกว่านั้น, มารินะควรจะฉี่เมื่อหีของเธอถูกคนโดยนิ้วของผม และแม้อย่างนั้น เธอไม่ฉี่ไม่ว่ามันจะเข้มข้นแค่ไหน หน้าผมอยู่ใต้รูฉี่ของเธอ ถ้าเธอฉี่, มันจะเทบนหน้าผม นั่นทำไมมารินะทนมันอย่างสิ้นหวัง

มันเป็นบางอย่างที่ไม่สามารถทำได้ด้วยการควบคุมตัวเอง แต่มารินะได้ทำสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้

นั่นคือที่เธอคิดถึงมันมากเท่าไหร่

「เธอน่ารักจัง」

「นบุ!?」

ได้ยินเสียงผมพึมพำ, ตัวของมารินะสั่นและแข็ง จากนั้นเธอปิดรูฉี่ด้วยมือขวา

「อึน อุ อุ อุ อุ อุ อุ อุ อุ ♥」

ทันทีต่อมา, เสียงพรั่งพรูได้ก้องและปัสสาวะไหลออกมาจากช่องของมือเธอ

ทิศทางของฉี่ได้ถูกหยุดโดยการปิดของมือเธอแต่มันยังหยด และมันหล่นมาบนหน้าผม

มารินะนำควยผมออกจากปาก

「ช-ชั้นขอโทษ」

มารินะแยกจากผมขณะที่เธอปิดรูฉี่ด้วยมือขวาของเธอและขอโทษด้วยหน้าที่ซีด

「ชั้นขอโทษ, ชั้นขอโทษ, ชั้นขอโทษ, ชั้นขอโทษ」

มารินะคุกเข่าขณะทีเธอปิดรูฉี่ของเธอด้วยมือขวาของเธอและขอโทษผมซ้ำแล้วซ้ำอีก

「เค็ม」

ผมเลียปากระหว่างมองลงข้างล่างบนมารินะที่คุกเข่า, ผมพึมพำขณะที่รสชาติเค็มได้แพร่ไปในปากผม

「ชั้นขอโทษ, ชั้นขอโทษ, ชั้นขอโทษ, ชั้นขอโทษ」

มารินะขอโทษอย่างสิ้นหวังระหว่างที่คุกเข่า เธอยิงปิดหว่างขาของเธอด้วยมือขวา การฉี่ของเธอยังไม่หยุด

ผมไม่ได้ชอบการฉี่ แต่ผมไม่โกรธที่เธอฉี่รดหน้าผม หรือว่า, ผมอยากเห็นคนสวยฉี่เล็ด มันแค่โดนหน้าผมด้วยโอกาส

「ใจเย็น ชั้นไม่ได้โกรธ」

「ต-แต่」

มารินะยังยืนหยัดที่จะคุกเข่าขณะที่ผมพูดกับเธอ

แต่มารินะ, เธอสามารถทนมันแม้ผมจะโจมตีเธอมากขนาดนั้น แต่เธอเสียมันเมื่อผมเรียกเธอน่ารัก

「เธอรู้ว่าเธอเป็นคนสวยด้วยตัวเธอเอง ใช่มั้ย?」

「น-นั่นไม่ใช่…」

มารินะปฏิเสธคำถามผมระหว่างที่คุกเข่า

「หยุดความเจียมตัวนั้นน่า ถ้าเธอไม่ใช่คนสวยของของคนสวยของชั้นเรียน, งั้นคนอื่นคืออะไร? ยังไงซะ, ชั้นรู้ว่ามันยากที่จะเรียกตัวเธอเองว่าคนสวย」

พึมพำขณะที่ผมเกาหัว, ผมนังขัด-สมาธิบนเตียง

「ชั้นไม่เข้าใจ ทำไมเธอมีความสุขเมื่อชั้นเรียกเธอน่ารักจัง? เธอได้ถูกเรียกว่าน่ารักโดยคนรอบๆ, ใช่มั้ย? เธอควรจะมีคนเอาอกเอาใจในชั้นเรียนเธอเลยควรที่จะชินกับการที่ถูกเรียกว่าน่ารัก มันต้องมีผู้ชายมากมายที่หล่อกว่าชั้นที่สารถภาพรักกับเธอ ชินโนซากิก็ดูดีกว่าด้วย」

มารินะไม่ตอบคำถามผมและแค่คุกเข่า

「ชั้นไม่ได้โทษเธอ ชั้นแค่ไม่เข้าใจ ยูกะเป็นคนค่อนข้างสวยแต่เธอตกหลุมรักชั้นชั้นเลยรู้มัน ชั้นเข้าใจมัน แต่เธอต่างออกไป ชั้นควรจะเป็นศัตรูของเธอ มันปรกติที่จะสาปแช่งชั้น ชั้นข่มขู่เธอ เธอเลยควรที่จะเก็บความไม่พอใจต่อชั้น และแม้อย่างนั้น ทำไม?」

ผมดีใจที่มารินะว่าง่าย แต่มันเป็นความผิดของปัญหาที่ซ่อนอยู่เมื่อเธอเสียการควบคุมของตัวเองไป

แต่ความไม่สบายใจจะแข็งแกร่งขึ้น

หลังจากเธอเป็นแฟนสาวของผม ผมสามารถรู้สึกถึงความมั่นคงจากจิตวิญญานที่ไม่เสถียรของมารินะเมื่อเรามีเซ็กส์ สายตาที่มองหาผมกลับเริ่มร้อนผ่าว

ผมไม่ได้บ่น มารินะน่ารักตอนนี้ดังนั้นผมชอบมัน แต่ผมไม่เข้าใจมัน

「ทำไมเหรอ…?」

มารินะพึมพำขณะที่เธอคุกเข่าต่อไป จากนั้น, เธอมองขึ้นมาอย่างช้าๆ

มารินะ ร้องไห้ หัวเราะ, เศร้าโศก, น้ำตาของเธอโยนสีหน้าพวกนั้นออกมา

「แม้แต่ชั้นก็ไม่เข้าใจมัน」

เสียงสะอื้นของเธอสั่น ได้ยินคำพูดนั้น, ในที่สุดผมก็เข้าใจ

เข้าใจแล้ว, อย่างนั้นเหรอ?

「ถ้าเธอไม่เข้าใจมั้น งั้นมันไม่มีทางที่ชั้นจะเข้าใจมันเหมือนกัน?」

「เอะเฮะเฮะ, ชั้นขอโทษ」

มารินะหัวเราะอย่างอายจากคำพูดผม

「ไม่, ไม่ต้องขอโทษ มั้นปรกติที่ชั้นไม่เข้าใจมันชั้นเลยรู้สึกสดชื่นเมื่อชั้นเข้าใจตอนนี้」

「นั่นมันสีหน้าที่แปลก」

「อย่างนั้นเหรอ?」

「อย่างนั้น」

มารินะมองผมและหัวเราะ

「นายไม่มีประสบการณ์ในความรัก, ใช่มั้ย?」

「อึ๋น? ใช่, ไม่มีเลย ชั้นไม่ได้เป็นที่นิยม, และชั้นค่อนข้างถูกเกลียด」

เมื่อผมตอบคำถามเธอ, มารินะหัวเราะ

เมื่อผมถามเกี่ยวกับความรักก่อนหน้า, ผมหงุดหงิดก่อนหน้าแต่ผมไม่หงุดหงิดตอนนี้ มารินะหัวเราะขณะที่ผมบอกเธอว่าผมไม่มีประสบการณ์ในความรักแต่ผมไม่โกรธ

「ชั้นก็อาจจะเป็นอย่างนั้นด้วย」

「เอ๋?」

「ชั้นอาจจะไม่มีประสบการณ์ในความรักด้วย」

ห๋า? เธอพูดอะไรของเธอน่ะ? ไม่ใช่ว่าเธอมีแฟนหนุ่มเหรอ?

「แค่พูดกับตัวชั้นเองน่ะ โปรดอย่าใส่ใจมัน」

มารินะมองขึ้นมาหาผมและหัวเราะ

สายตาเธอยั่วยุผมอย่างชัดเจน

แก้ให้ถูก ผมพูดว่าผมไม่หงุดหงิดแต่เธอน่าหงุดหงิดจริงๆ

「อย่าเสียการควบคุมตัวเองไปอีหมู」

พูดสิ่งนั้น, ผมโยนมารินะลงบนเตียง

「ชั้นอยากจะไปช้อปปิ้งสุดสัปดาห์นี้ ชั้นจะซื้อชุดน่ารัก จากนั้นเธอจะพูดมันอย่างแน่นอน ว่ามันเหมาะกับชั้นมั้ย」

「อ๋า?」

「เพราะนายมองชั้นอย่างถูกต้องแล้ว」

เธอยั่วยุผมแต่เธอไม่ต่อต้านเมื่อผมดันเธอลง, มารินะปิดตาของเธอและพึมพำกับตัวเธอเอง

「ยังไงซะ, มันดีกว่าที่จะกระทำชำเราคนน่ารัก」

มันเห็นได้ชัดว่าผู้หญิงควรจะน่ารัก แต่มันเจ็บปวดที่ต้องเลือกชุดของมารินะ ระหว่างที่ผมอยากให้เธอเลือกชุดที่เธอชอบ, ความคิดผมเปลี่ยนไปนิดนึงเมื่อมารินะใส่ชุดงานกีฬา

ผมคิดว่าชุดที่เธอชอบมากกว่าจะมีเสน่ห์แต่ชุดที่เหมาะกับเธอนั้นไม่เกี่ยวข้อง ถ้าเป็นอย่างนั้น, ผมคิดว่าควรจะมอบความไว้ใจให้กับมารินะก่อนหน้านี้

「งั้น, ชั้นจะพยายาม」

「อ๋า?」

「ฟุฟุ, ชั้นพูดกับตัวเองน่ะ」

「เธอ」

เมื่อผมถามมารินะที่พึมพำอีกครั้ง, เธอเปิดตาของเธอและหัวเราและเธอมองผมด้วยสายตายั่วยุ

ผมหงุดหงิด แต่ผมเงี่ยนไปแล้วดังนั้นผมฝังหน้าลงไประหว่างหน้าอกของมารินะ

ความรู้สึกนุ่มที่ยืดหยุ่นแซนวิชหน้าของผมและผมรู้สึกถึงเหงื่อที่เย็นจากผิวของเธอ ผมรู้สึกถึงการเต้นของหัวใจเธอแม้ว่าไม่ไม่ได้ใช้มองแบบเอ็กซ์เรย์

「อ๊า♥」

เมื่อผมเลียผิวเธอ, มารินะสั่นและส่งเสียงหวาน ผมหยิกหัวนมของมารินะและเลียผิวของเธอขณะที่คนหัวนมที่ถูกหยิก

「อ๊า♥ อ๊า♥」

ผมได้ยินเสียงหวานระหว่างที่รับรสชาติผิวที่เหงื่อออกของเธอ และกลิ่นตัวที่อนาจารของผู้หยิงได้เตะจมูกผม

ผมยกหน้าขึ้น, นำหัวนมซ้ายเข้ามาในปากและหยิกหัวนมขวาด้วยนิ้ว จากนั้นผมลูบมันด้วยลิ้นและกัดมันด้วยฟัน

「คคคคคคคุ~♥」

มารินะที่สั่นจับผ้าปูเตียงจนถึงขีดจำกัดและเธอกัดฟันระหว่างที่หน้าสีแดงสด

ผมมองมารินะระหว่างที่เล้าโลมหัวนมซ้ายด้วยปากของผมและเล่นกับหัวนมขวาด้วยมือของผม, จากนั้นผมยื่นมือเข้าไปในต้นขาเธอ จากนั้นลูบแตดที่แข็งของเธอด้วยนิ้วของผม จากนั้นรุกรานรูเนื้อของเธอด้วยนิ้ว

「นคคคคคคคคคุ♥」

มารินะยกเอวขึ้นระหว่างที่กระตุก

งอนิ้วของผมข้างในรูเนื้อ, ผมกระซวกจุดอ่อนเธอด้วยปลายนิ้ว จากนั้นรูเนื้อทำเสียงขณะที่ผมคนมัน

「ฮิกิ๊♥ฮิ๊กกกกกกกุ♥」

มารินะกระตุกขณะที่เธอกรีดร้องอย่างหวานและเธอพ่นคลื่นออกมาระหว่างที่จุดอ่อนได้ถูกแทงและถูกคน

ผมโจมตีจุดอ่อนทั้งสองที่หัวนมซ้ายและข้างในหีของเธอในเวลาเดียวกัน

มารินะปรกติจะแลบลิ้นออกมาและตาเหลือกไปแล้วแต่เธอกัดฟันของเธอ ระหว่างที่ขยำผ้าปูเตียงและปฏิเสธที่จะอาเฮะกาโอะถึงขีดจำกัด

มันเป็นไปไม่ได้ที่จะทน ผมได้ยืนยันกับการทดลองของผมเพื่อพูดสิ่งนั้น แต่มารินะทนมัน มันเป็นบางอย่างที่เป็นไปไม่ได้ แต่มารินะทนมัน

「ค-แค่ชั้น」

มารินะส่งเสียงของเธอระหว่างที่ทนมันอย่างสิ้นหัว

「ชั้นไม่อยากให้มีแค่ชั้นที่เป็นคนรู้สึกถึงความรู้สึกดี」

แดงเหมือนทั้งตัวเธออยู่ในไฟ, เธอไหลเหงื่อออกมาจำนวนมาก, มารินะกระตุกอย่างรุนแรงขณะที่พ่นคลื่นออกมาและเธอมองตรงมาหาผมด้วยตาสีน้ำตาลออกแดง และพูดออกมาอย่างชัดเจน

ผมรู้สึกถึงการมองมาของมารินะ

ทักษะเธอได้ด้อยกว่า แต่มารินะเป็นไปได้ว่าสามารถที่จะก้าวข้ามยูกะ

มันคลุมเครือแต่ผมรู้สึกมันอย่างแน่นอน

「งั้น, ทำให้ชั้นพอใจด้วย」

มารินะพูดกำผมระหว่างที่รู้สึกถึงการเต้นทีเร็วของหัวใจอย่างประหลาด, ผมดึงนิ้วออกจากรูเนื้อของเธอและผมแทงตัวของผมระหว่างต้นขาของมารินะ และควยผมที่แข็งอย่างมากจนมันเหมือนจะระเบิดได้ทุกเวลา ได้วางลงบนรูเนื้อที่เปียกด้วยน้ำเงี่ยนที่ร้อน

「ช-ชั้นอยากจะมอบครั้งแรกให้นาย…」

แม้ว่าเธอกระตุกอย่างผิดปรกติ, มารินะพึมพำด้วยเสียงที่สั่น

ครั้งแรกเหรอ? ยังไงซะ, ผมคิดว่าซิงจะดีกว่าสำหรับความสัมพันธ์แต่ー

「ถ้าเธอเป็นของชั้นแล้วตอนนี้, สิ่งนั้นไม่มีความหมาย」

ผมแทงเอวของผมระหว่างที่พูดสิ่งนั้นและควยของผมเข้าไปในรูเนื้อของเธอถึงโคนในทันที

ผมชอบซิงแม้แต่ตอนนี้ ผมอยากกระทำชำเราคนซิงถ้าเป็นไปได้ ผมอยากจะยึดทุกอย่างของผู้หญิงระหว่างที่เธอยังไม่เสีย อย่างไรก็ตาม, แม้ผมจะไม่เข้าใจมันแต่ー

「เธอเป็นเธอ」

มารินะคือมารินะ, ความซิงของเธอไม่มีความหมาย นั่นคือความคิดจริงๆของผมตอนนี้

「น-นายมัน…ปิศาจจริงๆ♥」

นั่นคือคำพูดสุดท้ายของมารินะในฐานะมนุษย์ มารินะหยุดเป็นมนุษย์หลังจากเธอพูดสิ่งนั้นและเธอกลายเป็นไม่ใช่อะไรนอกจากสัตว์

หีของมารินะนั้นดีที่สุด, ผมเหวี่ยงเอวของผมในความปิติยินดีและผมแทงจุดอ่อนของเธอซ้ำแล้วซ้ำอีก

นั่นเป็นความรู้สึกดีที่สุดที่ผมรู้

วันศุกร์หลังจากโรงเรียนเลิก, ผมจะไปเจอกับมารินะข้างนอกห้องเรียนดังนั้นผมไปที่ทางเข้า

「โมตะ-คุง」

ผมหยุดเดินลงไปที่ทางเดินและหันไป จากนั้น, ยูกะยืนอยู่ที่นั่น

มันสุดสัปดาห์วันนี้ ยูกะไม่ได้ติดต่อผมจนถึงตอนนี้

ผมมีลางสังหรณ์ที่ไม่น่าพอใจแต่ผมคิดว่ามันไม่มีอะไรและเธอได้หนีไป แต่ดูเหมือนว่าผมจะผิด

ยังไงซะมันไม่มีเหตุการกับเพฉะฮินะ ผมได้ 50-50 ในความคิดที่ว่าเธอวิ่งหนี และผมคิดว่าเธอจะเคลื่อนไหววันนี้

「น-เน่-ซัง…」

มารินะยืนอยู่ข้างหน้าผม, ตาของเธอสั่นขณะที่เธอพึมพำและซ่อนตัวเธอข้างหลังผม

มารินะโหยหาและไล่ตามยูกะ, และเธอสังเกตุความรู้สึกที่ยูกะมีต่อผม

จากนั้นเธอได้เป็นแฟนสาวของผม มันไม่มีอะไรนอกเสียจากการขโมยผมไปจากยูกะ นั่นจะน่าอาย

「ยูกิ-เซ็นไป, ชั้นไม่ถือมัน ชั้นจะไม่ยกโทษให้เธอแต่ชั้นไม่มีเจตนาจะบ่นเมื่อโมตะ-คุงเลือกเธอ」

เธอพูดในเสียงที่อ่อน, สง่างาม ต่อมาริะที่ยืนอยู่ข้างหลังผม มันมีรอยช้ำอยู่ใต้ตาของตายูกะ

ทั้งหมดเพราะเธอรู้สึกหดหู่กับความช็อก?

พูดตรงๆ, ผมผิดหวังจากยูกะ ผมคาดหวังบางอย่างที่เป็นข้อสังเกตจากยูกะ แต่กระนั้น, เธอยอมรับและเดินหน้าในฐานะหีกระป๋องและแม้อย่างนั้น, เธอหดหู่เมื่อมารินะขโมยผมไปจากเธอ

มันจะยอดเยี่ยมถ้าเธอวิ่งหนีแต่ー

「น่าเบื่อ」

ผมคิดว่ายูกะจะเป็นคนที่น่าสนใจกว่านี้, กระนั้นมันดูเหมือนว่าผมประเมินเธอสูงไป

มันไม่จบถ้าเธอวิ่งหนี ผมจะไม่ข่มขู่เธออีกต่อไปและเธอทำได้ตามต้องการ แต่เธอขยี้ด้วยอีกฝั่งของดาบ

เธอควรจะทำมันเมื่อเธอมีโอกาสที่จะฆ่า แต่มันเป็นไปไม่ได้นะ เพราะผมแข็งแกร่งกว่า, และเลือด-เย็น

ผมไม่จำเป็นต้องมอบความเสน่หากับบางอย่างที่มันไม่มีผลตอบแทน

「ชั้นจะไปที่บ้านโมตะ-คุงวันนี้ ยูกิ-เซ็นไปเป็นแฟนสาวของโมตะ-คุงแต่ชั้นไม่สนใจ เพราะชั้นแค่หีกระป๋องของเค้า ชั้นไม่ใช่คนแต่เป็นสิ่งของ นั่นทำไมชั้นจะไม่บ่นและชั้นก็ไม่มีสิทธิ์จะพูดด้วย」

「โอ้?」

ผมอยู่จุดที่ว่าผมคิดว่าเธอน่าเบื่อแต่ยูกะพูดบางอย่างที่ดึงดูดความสนใจของผม

「ใช่, ชั้นอดหลับอดนอนไปแล้ว แต่ชั้นสามารถเรียนได้มากต้องขอบคุณเธอ」

มารินะพูดระหว่างที่หัวเราะ, เธอเข้าหาผมและส่งถุงกระดาษมาในมือขวาของเธอ

「นี่ผมผลจากการเรียนของชั้น งั้น, ชั้นจะไปบ้านโมตะ-คุงภายหลัง, โอเคมั้ย? เจอกัน, บ้าย-บาย」

ยูกะส่งถุงกระดาษมาให้ผม, โบกมือด้วยรอยยิ้มจากนั้นจ๊อกกิ้งจากเราไป

เรียน? เธอไม่ได้หดหู่แต่มันมีรอยช้ำอยู่ใต้ตา?

「หนังสือ? นิตยสาร?」

ถุงกระดาษคือที่เรียกว่าผลของการเรียนของยูก มีนิตยสารอยู่ข้างในนั้น

「เฮ้ เฮ้…」

ผมพยายามจะนำนิตยสารออกมาจากข้างในถุงกระดาษและใส่มันกลับเข้าไปในทันที

เธอพกนี่มาโรงเรียน? พวกเขาจะให้ผมหยุดเรียนถ้าพวกเขาเจอนี่

มันเป็นนิตยสารโป๊อย่างชัดเจนข้างในถุงกระดาษ

นี่เป็นผลของการเรียนของเธอ? ผมไม่เข้าใจมัน

ยูกะ, ความช็อกทำให้หัวเป็นบ้าไปแล้วเหรอ?

ยังไงซะ, มันก็น่าสนใจในทางของมันเอง

รับการประกาศสงครามจากยูกะ มารินะได้หดหู่

มารินะมองยูกะเป็นไอดอลแต่เธอก็รู้สึกผิดด้วย ทั้งหมดเพราะเธอขโมยผมไปจากยูกะด้วย, มันปรกติที่เธอจะรู้สึกแย่

「เธอจะเลิกกับชั้นเพื่อยูกะมั้ย? มากที่สุด, ชั้นจะสลายความสัมพันธ์ของเราที่กระทำชำเราเธอนะ」

ผมถามมารินะระหว่างที่เดินอยู่บนถนน

ความสำพันธ์ของเรามันแค่ข้ออ้าง มารินะจะกลับไปเป็นหนูทดลองถ้ามันถูกยกเลิก

มารินะเดินตะกุกตะกักระหว่างที่มองลงข้างล่าง, เธอส่ายหัวของเธอระหว่างที่มองขึ้นมา

เธอหดหู่แต่มันดูเหมือนเธอจะรับการประกาศสงครามจากยูกะ

มารินะคนก่อนจะถอยอย่างแน่นอน เธอจะเมินความประสงค์ของผมและยอมแพ้ต่อยูกะ แต่มารินะที่ถอยที่ถูกขับด้วยความรู้สึกผิดเป็นอีกคนหนึ่ง

「ยูกะถือความไม่พอใจต่อเธอ ยังไงซะ, ยูกะแค่ชอบคำรามใส่เธอ ยูกะไม่ได้ถือความไม่พอใจต่อเธอจริงๆ ไม่ใช่เธอ แต่เธอก็ไม่ได้อยู่ในจุดยืนที่จะบ่นด้วยเหมือนกัน การเป็นผู้ดูก็เป็นบาปด้วย」

「ใช่」

มารินะพยักหน้าอย่างอ่อนแอกับคำพูดผมระหว่างที่ดูแย่

「งั้น, ถือความไม่พอใจ ไม่ว่าเธอจะมีปัญหามากแค่ไหน, ชั้นไม่คิดว่ามันจะมีคำตอบอื่น」

มารินะไม่ตอบคำพูดผม

เธอกลับไปที่การกระทำจากการถูกถือความไม่พอใจใส่ และมารินะน่าจะยอมรับความไม่พอใจนั้น ในการเพิ่มเติม ผมคิดว่าเธอได้ค้นหาการชดใช้ แต่กระนั้น, เธอเอาผมไปจากยูกะ

ผมให้ทางเลือกมารินะ ถ้าเธอปฏิเสธคำแนะนำของผม, ผมจะมอบการลงโทษให้เธอ

มันเป็นใจของมารินะที่อย่างจะอยู่ในความสัมพันธ์กับผม นั่นทำไมมารินะได้ทุกข์ มารินะที่ทุกข์ นั่นลามกอย่างประหลาดแล้ว ความประทับใจที่อ่อนได้หนาขึ้นและมันทำให้ผมตื่นเต้น

ผมคิดว่าผู้หญิงที่ทุกข์นั้นดี

มาถึงที่บ้านผม, ผมนั่งที่โซฟาที่ห้องนั่งเล่นและพักหายใจ

มารินะได้กลายเป็นขรึมและไปที่ครัวเพื่อชงกาแฟ

อา, แต่ผมเงี่ยน ผมเห็นแสงใหม่ในมารินะที่แบกภาระที่หนัก ความรู้สึกผิดศีลธรรมจากบรรยากาศของมารินะนั้นแทบทนไม่ได้

ยูกะจะมีปฏิกิริยายังไงถ้าผมกระทำชำเรามารินะตรงหน้าเธอ? ผมจะทำเธอร่วงทันทีโดยการใช้เทคนิคที่พลังมากมายของผมอย่างดี และทำให้มารินะอาเฮะกาโอะต่อหน้ายูกะที่หดหู่

ผมยิ้มระหว่างมีความคิดแบบนั้น, จากนั้นนำนิตยสารจากในถุงกระดาษที่ยูกะมอบให้ออกมา

「เธอเรียนอะไรจากนิตยสารโป๊」

ผมพึมพำขณะที่พลิกหน้ากระดาษ

มันไม่เหมาะสมที่จะศึกษานิตยสารโป๊ถ้ามันเป็นเทคนิคการมีเซ็กส์ นิตยสารโป๊นั้นสร้างจากมุมมองผู้ชาย คุณต้องอ่านพวกนั้นด้วยมุมมองผู้หญิงถ้าคุณอยากจะเพิ่มเทคนิคการมีเซ็กส์ของคุณ

แม้ผมคิดว่ายูกะมีความรู้มากกว่านั้นในมัน

「อึ๋น?」

ผมดูนิตยสารและรู้สึกไม่สบายใจ

「อึ๋น? หือห์? ภาพแปะ?」

เปิดหน้านิตยสารอีกครั้ง, ผมดูอย่างระวัง, ภาพที่อนาจารของขาเป็นสิ่งเดียวที่เห็น

นี่, เป็นไปได้มั้ยว่าเธออตัดและแปะภาพจากหลายนิตยสาร? ทำไมเธอ…

「เดี๋ยว เฮ้ เดี๋ยวแปปนึง เฮ้ เฮ้, เป็นไปได้มั้ยว่า, ไม่มีทาง…」

พลิกหน้ากระดาษ, ผมกลืนน้ำลาย

ผู้หญิงที่สะท้อนทั้งหมดน่ารัก ไม่ใช่แค่น่ารัก พวกเขาทั้งหมดเป็นผู้หญิงในความชอบของผม ผู้หญิงในความชอบของผมได้เต็มตรงกลาง มากกว่านั้นー

「จริงอ่ะ? เฮ้, จริงอ่ะ!?」

ผมพลิกหน้าในความตื่นตกใจและรู้สึกเสียวสันหลังวาบ

ภาพลามกนับไม่ถ้วนได้แปะและสร้างนิตยสารโป๊ ผู้หญิงทั้งหมดเป็นรสนิยมของผม, การเล่น, ท่าโพส, แม้แต่สีหน้าและทิศทางการมอง, ทั้งหมดของพวกเขาทำให้ผมเงี่ยนถึงจุดสูงสุด

นิตยสารนี้เป็นหอเกียรติยส ผมมั่นใจว่าผมจะช่วยตัวเองกับนิตยสารนี้เป็นปี นั่นคือความลึกที่ความชอบของผมถูกจับ

มันเป็นนิตยสารโป๊แบบสุดขีดที่ผมไม่รู้สึกซับซ้อนเลยซักนิด เพื่อทำสิ่งแบบนี้ー

「น-นิตยสารนี้…คือข้อความจากยูกะ」

มันไม่ต้องสงสัย ยูกะได้ส่งข้อควาผ่านนิตยสารนี้

ーーชั้นเข้าใจรสนิยมนายอย่างสมบูรณ์

เธอพูด

พระเจ้า! ถ้าเธอรู้มันได้สมบูรณ์แบบแบบนี้, ผมได้หมดการป้องกันแล้ว ผมจะท้าทายเครื่องจักรนักฆ่านี้ที่ใส่ชุดเกราะทั้งตัวและอาวุธหนัก

แต่ทำไม? ผมไม่ได้ติดต่อกับยูกะเร็วๆนี้

「ป-เป็นไปได้มั้ยว่า」

ไม่, นั่นเป็นทางเดียว

มันคือมารินะ ยูกะใช้มารินะเพื่อเก็บข้อมูล

ยูกะดูมารินะด้วยตาที่เสียแสงจากเงาที่ประตูของชั้นเรียน

เธอได้มองมารินะอย่างแน่นอน แต่สายตาไม่ใช่ความอิจฉา ยูกะเฝ้าดูการกระทำและพฤติกรรมของมารินะ เธอรู้ว่าผมชอบมารินะและเธอเฝ้าดูการกระทำและพฤติกรรม, จากนั้นเธอสามารถเข้าใจรสนิยมของผม

สำหรับยูกะ, มารินะเป็นแค่เครื่องมือ เครื่องมือที่สะดวกที่ไว้เรียนรู้ความชอบของผม สำหรับยูกะ มารินะเป็นแค่เครื่องมือที่จะสองเธอว่าจะทำให้ผมพอใจอย่างไร

เธอได้อยู่เงียบๆและเก็บข้อมูลโดยใช้มารินะอย่างต่อเนื่อง, และเธอทำนิตยสารนี้เสร็จ

ควาภักดีอะไร แรงผลักดันอะไร ความพยายามอะไร

ความพยายามที่ท่วมท้นของเธอไม่อนุญาตให้มีการประนีประนอมเลย

ไม่มีอะไรเปลี่ยนในยูกะ เธอไม่ได้เปลี่ยนไปซักนิดจากตอนที่ผมรับรู้รสชาติของความพ่ายแพ้

มันสำหรับเพฉะฮินะที่จะไม่สังเกต

ผม, ผม…

「ชั้นอาจจะไปปลุกสิงโตให้ตื่น…」

ผมพึมพำขณะที่ผมจับนิตยสาร

พิธีกรรมที่ใร้ที่ติโตจากความพยายามอย่างต่อเนื่อที่ท่วมท้น

สำหรับยูกะ, มันไม่มีความหมายที่จะคบกับผมอย่างน้อย เธอแค่อยากทำให้ผมพอใจ

มันเป็นคนที่ผมเอาชนะไม่ได้ มันเป็นคู่ต่อสู้ที่ผมไม่อาจมองทะลุได้ด้วยความสามารถของผม

อย่างไรก็ตามー

「น่าทึ่ง」

ผมได้ตื่นเต้นขณะที่ผมรู้สึกชื่นชมอย่างเชื่อฟังจากพ่ายแพ้ที่น่าเชื่อ

แค่ความรู้สึกดีมากขนาดไหนที่จะเกิดจากการเรียนที่เธอลงทุนนี้

ผู้ชายควรจะยืนและรับมันซึ่งหน้า เพราะมันจะรู้สึกดีอย่างแน่นอน

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน