เอ็กซ์เรย์เป็นมากกว่าที่ฉันคิด - ตอนที่ 34

ตอนที่ 34

ผมปิดตัวผมอยู่ในห้องน้ำ ผมไม่ได้ขี้ ผมได้ถูกขับมาอยู่ในสถานการณ์ที่ผมจำเป็นต้องถอยชั่วคราว

ผมคำนวนผิดพลาด มันได้อันตราย

「ชั้นควรจะทำยังไงดี…?」

ผมพึมพำอย่างเป็นกังวลระหว่างที่ผมนั่งชักโครกแบบตะวันตก

ได้ติดต่อกับยูกะที่ทางเข้า, ผมตั้งใจจะให้เธอดูมารินะ

เข้าใจว่าผมไม่สามารถเอาชนะได้อย่างสมบูรณ์ ผมได้ซีเรียส และเพราะคำตอบของยูกะไม่ใช่ “โจมตี” แต่เป็น “ชวน”, ผมไม่สามารถมีสมาธิกับการโจมตี

นั่นมันไม่เป็นอย่างที่คาด ยูกะเข้าใจความรู้สึกผม

ปมด้อยเกิดจากความรู้และเทคนิคที่ด้อยกว่าอย่างท่วมท้น ยูกะมองทะลุความรู้สึกผมและเลือกที่จะอุทิศในการชวนผม

เธอตั้งใจให้ผมขึ้นนำไม่ว่ายังไง

เพราะเธอมองทะลุมัน, แม้ว่าผมทำให้ยูกะอาเฮะกาโอ, ไม่จำเป็นว่าผมจะชนะ มันเป็นเพราะยูกะยอมให้ผมชนะ

เข้าใจสิ่งนั้น, ผมรู้สึกโล่งใจในบางความหมาย ยูกะไม่เปลี่ยนแม้ว่าจะชนะหรือแพ้ แต่แค่อยากจะทำให้ผมพอใจ

ดังนั้นผมจะโยนความคิดชนะหรือพ่ายแพ้ไป, ผมคิดว่าจะมีความสุขไปกับยูกะโดยไม่ออมแรง

นั่นคือเมื่อการคำนวนผิดพลาดที่ไม่คาดคิดได้เกิดขึ้น

ผมไม่สามารถเข้าใจมันได้

ยืนที่ทางเข้าด้วยภาพลักษณ์ที่ลามก, มือได้ถูกยกขึ้นโดยผม, ยูกะอยู่ไม่สุขระหว่างที่ส่งสายตามาที่ผม ขณะที่ผมเล่นกับหัวนมยูกะ, ผมพยายามจะมองข้างในยูกะเพื่อจะให้รู้ว่าจะโจมตีที่ไหน

นั่นเป็นเมื่อผมสังเกตบางอย่างที่อุกอาจ

แม้ว่าผมจะใช้ความสามารถ, ผมสามารถเห็นตัวที่เปลือยของยูกะ

เมื่อผมใช้ความสามารถก่อนหน้า, ผมสามาถเห็นข้างในมนุษย์ แต่เพราะความสามารถได้พัฒนา, มันจะแค่เจาะทะลุเสื้อผ้าเมื่อใช้งาน

นั่นคือที่ผมเสาะหาอย่างแรงกล้า เห็นข้างในตัวทำให้ผมเหี่ยวเฉาจากความรังเกียจ ผมคิดตลอดว่ามองเห็นทะลุเสื้อผ้านั้นดีที่สุด และความหวังนั้นได้ถูกมอบ

ความสามารถผมทะสุเสื้อผ้าและผมสามารถดื่มดำตัวผมไปกับผู้หญิงเปลือย ไม่ใช่ว่านั่นดีที่สุดเหรอ? มันไม่มีความสามารถอื่นที่พิเศษในเรื่องลามก นอกจากสิ่งนี้

แต่, แม้ว่าผมเห็นตัวที่เปลือยของยูกะ ผมไม่รู้ว่าจะโจมตีที่ไหน

เพราะทั้งหมด ผมแค่เห็นผิวของเธอ ผมไม่สามารถเห็นข้างในและผมไม่รู้จุดอ่อน

เมื่อผมเพ่ง, ผมสามารถเห็นจุดหนึ่งข้างใน

นั่นใช่แล้ว, แค่จุดเดียว ผมไม่สามารถเห็นทั้งหมดของมัน

ผมจำเป็นต้องเห็นภาพเต็มๆเพื่อรู้จุดอ่อนและมันยาก เพราะทั้งหมด จุดอ่อนมีความไวที่ต่างออกไป มันเป็นส่วนหนึ่งของการกระตุกใหญ่และส่วนนั้นมีการกระตุกยิ่งใหญ่ที่แปลกประหลาด แล้วก็, มันคือส่วนที่กระตุกอย่างละเอียดอ่อน

มันยากที่จะตัดสินความแตกต่างถ้าผมมองมันทีละจุด ผมสามารถเข้าใจความต่างถ้าผมเห็นทั้งหมด

มากกว่านั้น, เมื่อผมเห็นจุดเดียวข้างใน, ถ้าผมเจอจุดอ่อนที่หายาก มันจะหลุดสายตาผมไปเมื่อผมเปลี่ยนที่มอง ผมเข้าใจได้อย่างง่ายดายเมื่อผมเห็นภาพทั้งหมด แต่ผมทำไม่ได้วันนี้

ผมไม่เข้าใจข้างในยูกะ

ทำไมผมไม่สังเกตมัน? เหตุผลคือมารินะ ผมรู้ตัวของมารินะมากเกินไป เพราะสิ่งนั้น, ข้อมูลของตัวมารินะได้เต็มหัวผม นั่นทำไมมันไม่มีปัญหาถ้าผมมองข้างในบนจุดเดีย โซนที่ทำให้เงี่ยนที่ไหนและอะไรอยู่ที่นั่น การตอบสนองที่ไหนและอะไรที่มารินะจะแสดงเมื่อผมโจมตีที่นั่น ผมรู้มันมากเกินไปจนผมไม่มีปัญหาแม้ว่าผมไม่เห็นมันทั้งหมด นั่นทำไมผมไม่สังเกตมัน

แต่ยูกะต่างออกไป ผมไม่รู้ข้างในตัวของยูกะ และผมสามารถเห็นได้แค่จุดเดียว แม้ว่าผมเจอจุดอ่อน, ผมไม่สามารถเห็นอะไรอย่างอื่นนอกจากที่นั่น มองแค่ตรงนั้น ผมไม่สามารถรู้การตอบสนองของรอบๆ ผมไม่สามารถเปลี่ยนสายตาเมื่อผมเจอมัน และผมไม่สามารถชี้ว่ามันอยู่ที่ไหนเมื่อผมละสายตา

แต่กระนั้นผมจำเป็นต้องเล้าโลมเธออย่างระวังเพื่อเชื่มต่อส่วนที่ความไวสูง ด้วยเทคนิคใหม่ของผม ไม่มีทางที่ผมจะทำอย่างนั้นได้ถ้าผมเห็นได้แค่จุดเดียว

สั้นๆคือ ผมสามารถใช้เทคนิคใหม่บนมารินะเพราะผมรู้ข้างในเธอ และผมไม่สามารถใช้มันกับยูกะ

ยกตัวอย่างคือ, เหมือนเหมือนกับส่องแสงในถ้ำมืดด้วยไฟฉาย

ผมสามารถเห็นที่ที่ไฟฉายส่อง แต่ที่อื่นนั้นมืด มันเป็นไม่ได้ด้วยภาพ ที่จะเข้าใจภาพทั้งหมด

「ชั้นคิดว่ามันพัฒนาแต่เป็นไปได้มั้ยว่า?…」

ความสามารถผมเสื่อม

ไม่ม ด้วยเหตุผลบางอย่างนี่มันไม่เสื่อม อยากไรก็ตาม ผมคิดอย่างครุมเครือว่าความสามารถผมแข็งแกร่งกว่าแต่ก่อน

แทนที่จะพูดว่ามันเสื่อม, มันดีกว่าที่จะพูดว่ามันเปลี่ยน

มันเป็นที่ผมหวังไว้อย่างแน่นอน ผมต้องการมัน เห็นข้างในมนุษย์นั้นแขยง แต่ผมเริ่มสังเกตการเสียผลประโยชน์ของความสามารถนั้น

「ไม่, อย่าเป็นคนมองในแง่ลบสิ」

บางที, ผมอาจจะไม่ได้เสียความสามารถ

บางที, มีหลายสิ่งถูกดึงออกจากหัวผม ความสามารถผมส่วนใหญ่ได้เก็บอะไรของมันไป

เหตุผลน่าจะเป็นสมองผมไม่สามารถประมวนผลมัน ถ้าผมใช้ความสามารถทั้งหมดในเวลาเดียวกัน, สมองผมไม่สามารถทำงานกับมันและระเบิดตัวเอง

มันเบาเมื่อผมพูดว่าระเบิด แต่สมองผมจะเกินขีดจำกัดอย่างแน่นอน บางทีผมจะตาย ถ้าผมโชคดีงั้นผมจะอยู่ในสภาพที่ไม่รู้สึกตัว

นั่นทำไมเมื่อข้อมูลเยอะไป, ความสามารถเพิ่มเติมได้ถูกเก็บไป

ถ้าเป็นอย่างนั้นมันจะไม่แปลก

ความสามารถมองทะลุเสื้อผ้า สเปคมันได้ตกเมื่อความสามารถมันทะลุข้างในตัวคน ถ้าคุณพูดว่าข้อมูลในสมองมากเกินไป, มันแปลกที่สเปคจะตก

ดังนั้น, ความสามารถปัจจุบันทะลุเสื้อผ้าและทะลุจุดหนึ่งของข้างในมนุษย์ได้

ความสามารถผมพัฒนาแน่นอน และถ้าผมไม่สังเกตความสามารถนั้น

ไม่ใช่ว่ามีจุดต่างออกไปเหรอ? บางอย่างได้เปลี่ยนไปหรือเปล่า?

「เดี๋ยว」

รู้สึกว่าผมได้ไปโดนบางอย่าง, ผมใช้งานความสามารถของผม

「อ้า, เข้าใจแล้ว นี่มันเป็นอย่างนี่?」

ผมพึมพำขณะที่ผมมองไปรอบๆ, ผมหัวเราะ

มันเรียบง่ายเกินไปจนผมไม่สังเกต

ใช่, ความสามารถผมได้พัฒนาไปอย่างแน่นอน เพื่อขยายความ, มันขึ้นอยู่กับภาระของสมอง

มันน่าผิดหวังแต่ความสามารถผมไม่ได้พิเศษในเรื่องลามก

แต่ผมตั้งใจจะใช้มันเพื่อแค่สิ่งนั้น ผมจะใช้มันแค่กับเรื่องลามก

สิ่งนี่ได้กลายเป็นซับซ้อนเพราะผมคิดแบบนั้น นั่นทำไมผมไม่สังเกตการพัฒนาที่แท้จริงของความสามารถ

「เหี้ยเอ๊ย, มันไม่เกี่ยวกับเรื่องลามกจริงๆ, มันน่าเสียดายจนทนไม่ไหว แต่นี่เป็นพลังที่บ้าบอ」

ภาพที่เห็นเข้าตาของผม ประตูตรงหน้า จากนั้น, กระดาษชำระข้างหลัง บนแทงค์น้ำ ตำแหน่งของไฟนีออนและความสูงของเพดาน และระยะซ้ายและขวาของกำแพง

ผมมองไปข้างหน้าแต่กระนั้น ผมสามารถเข้าใจทุกอย่าง เพราะผมเห็นมันอย่างปรกติ, ผมไม่สังเกตทั้งหมดของมัน

「อย่างที่คาด, ชั้นไม่ได้มองด้วยตา นี่ไม่ใช่ความสามารถที่ใช้ตาของชั้น」

พื้นที่ในห้องน้ำได้ถูกสร้างในหัว และอีกฝั่งของกำแพง

360-องศา ผมสามารถเก็บและเข้าใจทุกสิ่งข้างในการควบคุมของความสามารถอย่างเป็นธรรมชาติ

ปริมานได้ถูกใช้ไปโดยสิ่งนี้ ภาระขึ้นอยู่กับสมองของผม

「เห็นผ่านคือมองผ่าน แต่ความสามารถที่แท้จริงไม่ใช่มองผ่านแต่เป็น “รู้ซึ้ง”」

ความสามารถผมคือการ “เข้าใจ” ทุกวัตถุที่อยู่ในพื้นที ผมรู้ว่านี่คือรูปแบบดั้งเดิมของความสามาถผม แต่มันพัฒนาด้วยเวลาไปพร้อมกับการโตของผมเพื่อไม่ปล่อยให้สมองผมระเบิดเมื่อใช้มัน

อย่างแรกคือการมองผ่าน สามารถมองผ่านสิ่งที่ผมเห็น, มองผ่านกำแพงและเสื้อผ้า มันพัฒนาและขอบเขตนั้นกระจายออกไป มันสามารถมองผ่านหลายกำแพงและข้างในของตัวมนุษย์ และต้อนนี้, ผมสามารถ “เข้าใจ” ระยะการใช้งาน 360-องศาของรอบตัวผม

บางที, คุณภาพของความสามารถผมอาจเปลี่ยนขึ้นอยู่กับสารอินทรีย์และอนินทรีย์ มันเป็นเพราะสมองผมประมวลข้อมูล การประมวนที่จำเป็นที่จะเข้าใจข้างในของสิ่งมีชีวิตนั้นใหญ่ และมันใช้เพื่อเข้าใจรอบข้าง, ภาระอาจจะมากไปสำหรับสมอง นั่นทำไมความสามารถถึงดึงกลับชั่วคราวและเปิดความจุของมัน

เมื่อผมตั้งสมาธิ, ส่วนของหัวผมได้ถูกดึงออกและหนึ่งส่วนของความสามารถนั้นถูกเรียกใช้ อะไรแบบนั้น

เข้าใจแล้ว ผมเข้าใจแล้ว

ความสามารถทีสามารถ “รู้ซึ้ง” ทุกอย่างข้างในระยะใช้งาน

「ยังไงซะ, นี่มันสนับสนุนคลาสโกง」

ผมเป็นแค่มนุษย์ดังนั้นแม้ผมใช้ความสามารถผมทั้งหมด, ผมสามารถใช้แค่เกือบ 10 เปอร์เซ็นต์ของความสามารถ

ความสามารถผมแสดงให้เห็นถึงคุณค่าที่แท้จริงของมันเมื่อผมใช้มันเพื่อสนับสนุนบางคน เมื่อผมผู้ที่มีพลังน้อยใช้สิ่งนี้เพื่อสนับสนุนคนด้วยพลัง, ความสามารถจะแสดงให้เห็นพลังที่พิเศษ

และคนที่รับการสนับสนุนจากผม, จะได้รับข้อได้เปรียบทางภูมิศาสตร์ที่ท้วมท้น

นั่นมันน่าขัน ผมไม่ต้องการคนให้สนับสนุนด้วยความสามารถนี้

ความสามารถนี่คือความสามารถที่สนับสนุนแค่ผม

「ยังไงซะ, มันไม่ใช่การเสียจุดประสงค์ของมันเพื่อสิ่งลามก」

ผมเริ่มคุ้นเคยกับความสามารถปัจจุบันและการประมวลผลที่เพิ่มข้น, นั่นมันเป็นไปได้ที่จะดึงความสามารถออกมาโดยการทำให้ความจุว่าง

「ถ้าชั้นเปลี่ยนมันได้อย่างอิสระ, มันจะเป็นไปได้ดีที่สุดที่จะใช้กับเรื่องลามก」

พึมพำอย่างนั้น, ผมตัดสินใจจะขี้ ขี้ขณะที่ผมเป็นห่วงอยู่บนชักโครก, ช่างเป็นเรื่องที่ตลก

รู้สึกสดชื่นขณะที่เดินออกมาจากห้องน้ำ, ผมเดินไปที่ห้องนั่งเล่น

ผมหยุดอยู่หน้าประตูและเข้าไปข้างในห้องนั่งเล่นเมื่อผมเปิดมัน

ยูกะและมารินะไม่ได้อยู่ในห้องนั่นเล่น ทั้งสองคนอยู่ในครัว ผมรู้แม้ผมจะไม่เห็นพวกเขา นี่คือความสามาระใหม่

ความสามาระรู้ซึ้งทุกทิศทาง

ใช่, ผมคิดว่ามันค่อนข้างลามกในตัวมันเอง

ยิ้มระหว่างมีความคิดแบบนั้น, กลิ่นหอมได้เตะจมูกผม

สองคนที่ยืนอยู่ในครัวทำครัวด้วยความเงียบ

เมื่อผมเห็นพวกเขายืนอยู่ในครัว ผมเห็นยูกะผัดกระทะ

ยูกะพยายามจะแยกมือออกมาจากกระทะ พริกไทยได้ถูกใส่ลงในกระทะทันใด มารินะเป็นคนที่ใส่พริกไทย

จากนั้นมารินะหันไปที่หน้าเขียงและหั่นผัก

ยูกะส่งสายตาโมโหใส่มารินะแต่เธอรับพริกไทยโดยไม่พูดอะไร โอ้, ยูกะทำหน้าแบบนั้นได้ มันไม่สนุกถ้าเธอไม่ให้ความสนใจกับมารินะ

ยูกะที่เสร็จการผัดยกกระทะขึ้นแล้วมองมาข้างหลัง

จานชามได้ถูกเตรียมบนโต๊ะไปแล้ว

ยูกะส่งสายตาโมโหใส่มารินะ แต่เธอได้จัดจานบนโต๊ะโดยไม่ส่งเสียง

「เธอมีทักษะมากกว่าที่ชั้นคิดนะ ชั้นคิดว่ายูกิ-เซ็นไปทำอาหารไม่เป็นซะอีก」

ยูกะพึมพำขณะที่เธอจัดจาน

มารินะที่หันหลังให้ยูกะหัวเราะ รอยยิ้มนั้นได้ดูมาโซคิสม์?

「มันดูเหมือนว่าเธอเข้าใจผิดในบางที่ ชั้นควรจะเป็นผู้หญิงปรกติแต่ชั้นกลายเป็นผู้หญิงราคาถูก ก่อนชั้นจะรู้ตัว」

มารินะที่ทำเสียงหั่นผักที่น่าพอใจหันกลับมาพึมพำกับยูกะ

ได้ยินคำพูดมารินะ, ยูกะจ้องหลังของเธอ

โอ้, หน้าที่ดีอะไรอย่างนี้ ไม่ใช่ว่าสีหน้าของความตั้งใจจริงดีกว่าหัวเราะอย่างขี้เล่นมาก? ยูกะ-จัง

ผมไม่สามารถเห็นสองคนจากที่ผมยืน แต่มารินะหันกลับ และยูกะไม่สามารถเข้าใจสีหน้าของมารินะ

อย่างที่คาด, มันเป็นความสามารถที่อุกอาจ อะไรน่าทึ่งงั้นเหรอ? ผมสามารถเข้าใจพื้นที่ทั้งหมดที่อยู่ในระยะของความสามารถ, ผมสามารถเข้าใจสองคนใน 360 องศา แต่ผมไม่สับสนซักนิด ผมสามารถเข้าใจทั้งหมดแม้ว่าในความวุ่นวาย มันปรกติเกินไป

「โปรดอย่าเรียกตัวเองว่าผู้หญิงราคาถูกอย่างไม่ระวัง เธอเป็นคนที่โมตะ-คุงเลือก ถ้าเธอชังตัวเองชั้นไม่มีเจตนาจะขัดขวาง แต่ชั้นไม่ปล่อยให้เธอสาปโมตะ-คุง」

ยูกะพึมพำอย่างกระซิบ และเธอจัดจาน

「นั่นจริงแต่เน่-ซังเหมาะกับซูซูฮาระ-ซังมากกว่ามากー」

「นั่นไม่ใช่สำหรับเธอที่จะตัดสินใจ!」

ยูกะตะโกนอย่างโมโห ขัดการพึมพำของมารินะ

「เธอไม่ใช่คนที่ตัดสินว่าใครเหมาะ! เธอคือคนที่ถูกเลือก!? โมตะ-คุงคือคนที่เลือก!? เธอไม่มีสิทธิ์จะเลือกว่าเธอเหมาะหรือถ้าเธอส่งมันมาให้ชั้น! หากมีความไม่พอใจ, เธอควรจะหุบปากและออกไป! เธอเหมาะมากกว่า , ช่างเป็นการพูดอะไรน่ะ, งั้นชั้นควรจะทำอะไรกับสิ่งนั้นล่ะ!」

เส้นเลือดปูดจากผิวของขมับของยูกะที่ตะโกน, เธอจับกระทะและโยนมันใส่มารินะ

มารินะขยับไม่ได้ กระทะชนกันกับกำแพงทางขวา, และกระเด็นลงบนพื้น

เฮ้! อย่าทำลายครัว ผมจะโกรธ

แต่ーー

「อะไรน่ะ? ยูกะน่ารักในแบบนั้น」

ยูกะออกมาตรการตลอดคืนเพื่อทำให้ผมพอใจ

ยูกะนั่นน่ารัก, น่าตื่นเต้น, ลามก และไม่เหมาะสม

แต่ยูกะที่โยนความโกรธและความตั้งใจจริงใส่มารินะนั้นน่ารักมากกว่า

หรือว่า, ยูกะถือความไม่พอใจต่อมารินะจริงๆ มันค่อนข้างแปลก ในเวลาที่ห้องน้ำสาธารณะ, แม้ว่าเธอะบายอารมณ์ออกมา, ผมคิดอย่างแน่นอนว่าเธอจะถือความไม่พอใจ แต่ตอนนี้ ผมรู้สึกว่าบางอย่างต่างออกไป

ผมจะพูดมันยังไงดี? ยูกะไม่ใช่พวกที่เทคำสบประมาทระดับนั้นเข้าไป, เธอดูเหมือนจะเป็นพวกที่จะไม่พูดมันด้วยปาก

ยูกะแบบนั้นโยนความตั้งใจจริงใส่มารินะ ยูกะที่ซ่อนความตั้งใจจริงแม้ว่าจะสู่อาซาฮินะ แต่โยนมันใส่มารินะ เป็นไปได้มั้ยว่าห้องน้ำสาธารณะเป็นสิ่งกระตุ้น

ยูกะพูดสิ่งนั้นอย่างแน่นอน เธอถือความไม่พอใจต่อมารินะ, เธอพูดว่าเธอจะไม่ยกโทษให้

แทนที่จะซ่อนความตั้งใจจริง, ยูกะไม่สามารถแสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกมา และเธออาจจะปล่อยความตั้งใจจริงของเธอเป็นครั้งแรก

พูดอีกอย่าง มารินะเป็นคนที่เธอสามารถพูดจากความรู้สึกจริงๆได้

คิดเกี่ยวกับมัน, ผมจินตนการสามคนในหัว

พลังของอาซาฮินะ

ความเชื่อฟังของยูกะ

แรงผลักดันของมารินะ

เธอเป็นไอโง่แต่อาซาฮินะเดินหน้าได้เพราะเธอเป็นไอโง่ อาซาฮินะนั่นสนับสนุนหลังของยูกะ แต่ยูกะไม่สามารถแสดงความรู้สึกที่แท้จริง และเธอไม่เก่งในการแสดงความตั้งใจของเธอ นั่นพูดได้ว่าเป็นความผิดที่ใหญ่ที่สุดของยูกะ แต่การเข้าใจกันนั้นจำเป็นอย่างแน่นอนที่จะใช้พลังของยูกะ แต่ยูกะไม่เก่งกับมัน ดังนั้น, ความสามารถของยูกะครึ่งหนึ่งไม่มีผล

การหยั่งรู้ของอาซาฮินะนั้นคมแต่ยูกะระวังเกินไป เฟืองไม่ขยับเพราะสิ่งนั้น

แต่มารินะที่มีพลังระเบิดและ แรงผลักดันเข้าร่วมความสัมพันธ์ของทั้งสองคนถูกคนเพราะมารินะ

ความเกี่ยวข้อง อย่างไรก็ตาม, เพราะพวกเขาโยนเจตนาจริง, พวกเขาสามารถเข้าใจกันและกัน

มันเป็นความผิดของมารินะที่เผยอารมณ์ของเธอมากเกินไป ความผิดนั้นจำเป็นสำหรับยูกะ และถ้ายูกะสามารถพูดความรู้สึกที่แท้จริงออกมาได้, อาซาฮินะจะพอใจ และความต้องการมารินะจะถูกสังเกต

ถ้าผมต่อทั้งสาม, ผมคิดว่ามันจะสร้างสามเหลี่ยมที่สวยงาม, ผมคิดว่าเคมีของสามคนนี้โดดเด่น

「ถ้าชั้นปล่อยเธอไว้อย่างนั้น, ชั้นรู้สึกว่ามันจะทำให้ชั้นเสียเปรียบ」

หืมม, ผมควรทำอะไรดี? มันไม่มีปัญหาถ้าผมสามารถจัดการสามคนนี้แต่ผมจะหัวหลุดถ้าผมก้าวพลาด

มันเป็นการเปล่าประโยชณืที่จะโยนมารินะทิ้งไป และยูกะได้ดูน่าสนใจ หรือว่า, เธอเป็นครีมอยู่ข้างบนเมื่อมันเป็นเทคนิคการมีเซ็กส์ ดังนั้นมันน่าเสียดายที่จะโยนเธอทิ้ง และอาซาฮินะ, ผมจะไม่พอใจจนกว่าจะทำให้เธออาเฮะกาโอะ ผมตั้งใจจะโยนเธอทิ้งหลังจากทำให้เธออาเฮะกาโอะ แต่ผมไม่อยากโยนเธอทิ้งและพูดอะไรไม่ดีเกี่ยวกับผม

มันเป็นปัญหาที่ยาก

พูดสิ่งนั้นー

มารินะยังหันหลังให้ยูกะ ยูกะมองหลังของมารินะเหมือนเธอจะฆ่าเธอ

ผมไม่สนใจถ้าเธออยากจะสู้กันจนพอใจ มันไม่แย่ที่จะดูสาวตีกัน แล้วก็การชนะหรือการแพ้มันถูกกำหนดไว้แล้ว ยูกะจะตีมารินะฝ่ายเดียวเมื่อการสู้เริ่มขึ้น มารินะจะไม่ลงมือกับยูกะ

ยังไงซะ, ผมคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้สำหรับยูกะที่จะใช้ความรุนแรง

พูดสิ่งนั้นแล้ว, มาลองบางอย่างเถอะ ให้มันใจว่ามีการสู้

「ยูกะ-จัง, มารินะ, มานี่」

เมื่อผมเรียกพวกเขา, ทั้งสองคนหันมาในเวลาเดียวกัน ยูกะเริ่มเคลื่อนไหวก่อน มารินะมองดูห้องนั่งเล่นและเริ่มวิ่ง มารินะเดินต่ออย่างขี้อาย

อ้า, นี่มันทนไม่ได้ มารินะที่ถูกรังแกและโกรธโดยยูกะนั่นสดใหม่ แล้วก็ ความรูสึกผิดศีลธรรมของมารินะที่หดหู่จากการถูกซัดโดยยูกะนั้นยอดเยี่ยม

「มีอะไรเหรอ?」

ยูกะพุ่งออกมาจากครัวและเข้ามาในห้องนั่งเล่นได้เข้ามาสู่สายตาผม จากนั้นมารินะเข้ามาสู่สายตาผมช้าเล็กน้อย เธอได้ทำหน้าสงบแต่หน้ายูกะแดง และเธอหายใจหยาบ และข้างหลังยูกะ คือมารินะที่หัวเราะอย่างบังคับออกมาด้วยตาที่มีน้ำตา

เธอตั้งใจจะอยู่เงียบๆและยื่นเก้าอี้ให้ มารินะบอกสิ่งนั้นกับยูกะ แต่เธอได้ตั้งรกรากอยู่ที่นี่และเกือบร้องไห้ และบางทีเธออาจจะโทษตัวเธอเองที่อยู่นี่

เพราะทั้งหมดคำพูดยูกะนั้นคือข้อโต้แย้งที่ยุติธรรม ถ้าเธอคิดว่ายูกะเหมาะมากกว่างั้นเธอควรจะหุบปากและออกไป

แต่มารินะทำไม่ได้ มันไม่ใช่อะไรนอกจากการกระทำที่ดูถูกยูกะ แต่นั่นทำไม่ความตั้งใจจริงของยูกะได้ออกมา

แรงผลักดันของมารินะเผาไหม้เหมือนไฟและเธอทำความผิดพลาดและการหลุดปากมากมาย และยูกะไม่ทำ นั่นทำไมเฟืองได้ขยับ

「อ้า, ชั้นแค่อยากจะทำอะไรบางอย่าง แทนที่จะเรื่องนั้น, เกิดอะไรขึ้น? เธอทั้งสองคนร้องไห้」

ผมรู้ทุกอย่างแต่ผมแสร้งทำเป็นไม่รู้ พวกเขาสองคนสะเทือนจากคำพูดผม ยูกะที่ทำไม่ดีถอนสายตาเธอและมารินะได้เงียบ

นี่สนุก เล่นโง่แม้ว่าคุณรู้ทุกอย่างนั้นสนุกมาก

「ชั้นแค่คิดว่าจะออกกำลังกายเบาๆก่อนอาหาร」

「เอ๋, อา, ได้!」

ยูกะเอียงหัวของเธอสักพักและเธอส่งสายตาหามารินะข้างหลัง จากนั้นเธอมองกัลบมาที่ผมและพยักหน้า จากนั้นเธอจับชายของเสื้อเวตเตอร์ถักสีดำที่โชว์แค่หัวนม

เธอขยับขณะที่เธอได้ยิน, มันดูเหมือนว่าเธอคิดถึงเรื่องเซ็กส์

มารินะที่ยืนข้างหลังกัดปากของเธอระหว่างที่มองลงข้างล่าง แลกกำกระโปรงของเธอด้วยทั้งสองมือ จากนั้น

เธอถอย มารินะถอย

อา, ยอดเยี่ยม มันเป็นไปไม่ได้ที่จะออกจากที่นี่แต่เธอไม่สามารถคัดค้านสิ่งที่ยูกะพูด ดังนั้นมารินะเดินกลับอย่างทุกข์, ยอดเยี่ยม

ยูกะเงี่ยนแต่การตอบสนองแบบไหนที่ยูกะจะแสดงถ้าผมกระทำชำเรามารินะตอนนี้? จากนั้นการตอบสนองอะไรที่มารินะจะแสดง

นี่มันเริ่มน่าสนใจมาก

ไม่ว่ากรณีใดๆー

「ไม่ใช่เรื่องลามก ชั้นไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้น」

ยูกะรู้สึกแย่เมื่อผมบอกเธอและมารินะได้โล่งใจเล็กน้อยบางที่

อ๊า, เหี้ยเอ้ย, ผมอยากจะเย็ดมารินะ ผมอยากทำให้มารินะอาเฮะกาโอะต่อหน้ายูกะ และผมอยากเห็นว่าหน้าแบบไหนที่ยูกะจะแสดงขณะที่ผมเย็ดมารินะ แต่, ทนมัน ผมมีเวลาเยอะ ผมอยากจะทดลองประสิทธิภาพของความสามารถปัจจุปัน

ควาสามารถนี้ “เข้าใจ” แต่มันหัวเราะไม่ออกถ้าผมไม่เข้าใจความสามารถของผม

「รู้มัย, อยากเห็นชั้นถูกฆ่ามั้ย?」

「ห๋า?」

「เอ๋?」

พวกเขาสองคนขึ้นเสียงที่โงเขลาขณะที่ผมพูดด้วยการหัวเราะ

「ชั้นพูดเล่นเกี่ยวกับฆ่า แต่เธออย่างน้อยก็มีความรู้สึก ที่อยากจะตีชั้นมั้ย? ชั้นมีไม้กอล์ฟของพ่อชั้น ไปที่สวนตอนนี้เถอะและชั้นอยากจะถูกตีโดยไม้กอล์ฟ ชั้นอยากจะถูกโจมตีด้วยความรู้สึกแบบนั้น」

「เอ๋? เดี๋ยว…เอออ๋?」

「จ-โจมตี? ไม้กอล์ฟ?」

พวกเขาทั้งสองคนสั่ง แม้ว่าผมสั่งพวกเขาสองคน, พวกเขาจะไม่ตั้งใจโจมตีผมผมคิดว่านะ แต่พวกเขาน่าจะโจมตีเบาๆถ้าผมบอกให้พวกเขาทำ

ถ้าผมบอกให้พวกเขาโจมตีเหมือนตั้งใจจะฆ่า, พวกเขาจะไม่ซีเรียส แต่พวกเขาจะโจมตีด้วยพลังธรรมดาแน่ๆ

เพราะนี่เป็นการทดลองแรก, ผมคิดว่ามันดีพอ

มากกว่านั้นข้างนอกได้มืดแล้ว ดังนั้นมันเป็นเวลาที่ดีที่สุดที่จะทดสอบความสามารถของผม

ด้วยสิ่งนั้นที่พูด

「มันมีไม้กอล์ฟอยู่ในประตูดังนั้นไปที่สวนกันเถอะ」

พูดสิ่งนั้นขณะที่เดินออก, พวกเขาสองคนยังสั่นอยู่แต่พวกเขาเริ่มตามผม

พวกเขาสองคนอยู่ที่หลังผมแต่ผมสามารถเข้าใจอย่างชัดเจน

นี่เป็นความสามารถที่น่าทึ่งจริงๆ

เข้าใจความสามารถอย่างเร็ว และผมต้องคิดว่าจะใช้มันกับเรื่องลามกยังไง

ผมไม่เต็มใจใช้ความสามารถเข้าใจนี้อย่างอื่นนอกจากเรื่องลามก แต่ความสามารถผมคือเข้าใจ, ผมต้องถือว่าความสามารถนี้เหมาะกับการต่อสู้มากที่สุด แต่ผมไม่เต็มใจนะ

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน