เอ็กซ์เรย์เป็นมากกว่าที่ฉันคิด - ตอนที่ 41

ตอนที่ 41

「ฟุมุ」

มันไม่มีฝนตกไม่นานมานี้ แต่มีร่มมากมาในที่เก็บร่มตรงทางเข้า

「ถ้ามันไม่จำเป็นงั้นเราควรจะยืมมันระหว่างทางกลับ?」

ผมเริ่มเดินกลับไปที่ห้องเรียนหลังจากที่พึมพำ

ความสามารถผมไม่ได้พิเศษในเรื่องการต่อสู้ มันเป็นการสนับสนุนที่มันพิเศษในการค้นหาและสืบ พูดสิ่งนั้น, ความสามารถผมไม่ได้ระยะไกล ผมไม่ได้สนับสนุนจากด้านหลังแต่เป็นพวกที่แสดงได้ดีที่สุดเมื่อผมไปข้างหน้า

สั้นๆคือ, ผมเป็นตัวตนที่จำเป็นต้องปกป้อง

ถ้าผมได้ถูกจัดอยู่ในกองกำลัง, ผมจะถูกจัดอยู่ข้างหน้า ผมจะถูกจัดข้างหน้าอย่างเป็นหลักและจะมีหน้าที่เป็นตา

จากนั้นที้เหลือจะทำเต็มที่เพื่อปกป้องผม ตราบใดที่กำลังปกป้องผม, พวกเขาจะมีประโยชน์ที่ใหญ่กว่าจากความสามารถของผม

ด้วยสิ่งนั้นที่พูด, ผมอยากจะมีลูกน้องที่ปกป้องผมถ้าเป็นไปได้แต่มันไม่มีใคน มันช่วยไม่ได้ที่มันไม่มีใครเลย

ความสามารถของผมเป็นข้อยกเว้นของมนุษย์ธรรมดา มันดีกว่าที่จะสู้ด้วยอาวุธ แต่ถ้าผมมีอาวุธบางอย่างที่มีพลัง, คู่ต่อสู้จะระแวดระวังผม

ผมต้องทำให้ตัวของผมดูอ่อนแอเพื่อใช้ความสามารถอย่างมีประสิทธิภาพ แต่, ถ้าผมเฝ้าดูแนวโน้มปัจจุบัน มันเป็นไปได้ที่พวกเขาจะรู้ว่าผมจัดการกลุ่มของชิโนซากิคนเดียว

งั้นถ้าผมแสดงอาวุธที่ทรงพลังเพื่อที่จะดูแข็งแกร่ง, ศัตรูจะมายังไง?

พวกเขาจะให้มารินะอย่างมีประสิทธิภาพในฐานะตัวประกันอย่างแน่นอน

「งั้นชั้นต้องเตรียมตัวโดยเฉพาะ」

ผมพึมพำระหว่างที่ฮัมเพลงขณะที่เดินลงไปที่ทางเดิน

ผมได้ถูกเฝ้าดูจนถึงตอนนี้, ผมควรจะคิดว่าผมยังได้ถูกเฝ้าดูตอนนี้

ถ้าแนวโน้มผมถูกเปิดเผย, มันสามารถใช้งานได้กับผม

ผมค่อนข้างแข็งแกร่ง ผมอวดดีด้วยความมั่นใจเมื่อมันเป็นเรื่องความแข็งแกร่งของผม นั่นทำไมผมได้ดูแคลนคู่ต่อสู้ของผม มันดีเยี่ยมถ้าผมสามารถคิดได้แบบนั้น

ถ้าผมมีความรู้สึกไม่สบายใจ งั้นมันคือยูกะ

『เข้าใจแล้ว, นายติดต่อเธอได้ ชั้นดีใจ』

ยูกะได้กังวลกับมารินะแต่เธอได้ยินยอมทันทีเมื่อเธอได้ยินคำอธิบายของผม

น่าสงสัย เธอยินยอมง่ายเกินไป

เพราะทั้งหมดผมบอกเธอว่าผมมีธุระเล็กๆเมื่อเราแยกกันเมื่อมาถึงทางเข้าโรงเรียน ความเป็นไปได้ทีจะคิดว่าผมได้รับข้อมูลในเวลานั้นมีสูง และรู้ว่าผมชอบเคลื่อนไหวคนเดียว, เธอไม่ได้ถามอะไรอีกและถอยไปอย่างเชื่อฟัง, เธออาจจะสืบสถานะของผมจากที่ไกล

ฟุฟุ, มันเป็นไปได้ที่พวกนั้นที่ลักพาตัวมารินะนั้นเฝ้าดูผม, ยูกะอาจจะเฝ้าดูผมด้วย, ไม่ใช่ว่าผมเป็นที่นิยมเหรอ?

พักเที่ยง, ผมโทรหาชิโนซากิเพื่อให้มั่นใจ

ผมคิดว่าชิโนซากิไม่เกี่ยวข้องแต่ผมควรจะยืนยันเผื่อเอาไว้

แล้วก็, คนที่ทำเรื่องนี่ รู้เรื่องดีเกี่ยวกับผม ดังนั้นผมต้องสงสัยชิโชซากิก่อน แต่ถึงอย่างไร, ถ้าผมพยายามจะติดต่อชิโนซากิ, พวกเขาอาจจะคิดว่าผมสังเกตอะไรบางอย่าง

มันเป็นชั้นเชิงที่ทำให้คู่ต่อสู้เต้นอยู่ในมือของอีกคน

รอที่หลังโรงเรียน, ชิโนซากิมาด้วยกาวเท้าที่เตาะแตะ จากนั้นเมื่อชิโนซากิพบผม, เขาสั่นและตาเปียก จากนั้นเขาปิดตัวเองระหว่างสั่น

ผมใช้ความสามารถเพื่อดูรอบๆแต่ผมไม่เจอพวกพ้องของเขา

เพราะชิโนซากิเป็นแค่คนเดียวที่ผมเรียกมา? เราไม่เกี่ยวข้องกัน, อะไรแบบนั้น? ช่างเป็นเพิ่นที่เลือดเย็น

พูดสิ่งนั้น, ชิโนซากิดูไม่เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องด้วย ถ้าชิโนซากิเป็นคนทำ, เขาจะพาเพื่อนเขามาเมื่อผมเรียกเขาออกมาก

หรือว่า, ผมสามารถเข้าใจเมื่อผมดูข้างในตัวของชิโนซากิ ผมไม่ใช่ผู้ชายที่อภัยให้ขนาดนั้นเมื่อผู้หญิงได้ถูกลักพาตัว

มากกว่านั้น, ส่งการข่มขู่พร้อมการชะลอเวลา, มันเหมือนกับรอให้ผมพลิกกระดาน

ถ้าพวกเขาอยากจะขยี้ผมงั้นพวกเขาจะไม่วุ่นวายกับการลักพาตัวมารินะแทนที่จะอย่างนั้น, รวบรวมพวกพ้องมามากกว่าคราวที่แล้ว, จับผมทีเผลอและเอาชนะด้วยจำนวน

แต่, มันเกือบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะเล่นผมทีเผลอ

ถ้าเขารวบรวมพวกพ้องมามากมาย, ผมจะวิ่งหนี ผมจะวิ่งหนีและให้คู่ต่อสู้แยกย้ายกันไป, จากนั้นขยี้พวกเขาเป็นคนๆ ทีละคนอย่างระวังและอย่างช้าๆ

นั่นคือที่ผมสามารถทำได้ด้วยความสามารถของผม

หรือว่า, เหี้ยเอ๊ย, ความสามารถที่แม่งไร้ประโยชน์, ตัวที่เปลือยของชิโนซากิไหลเข้ามาในหัวผม

มันเป็นนรกที่เห็นตัวที่เปลือยของคนแก่มันๆ และมันก็น่าสะอิดสะเอียนด้วยกายเปลือยของอิเคเม็งที่มีสไตล์ดี

มากกว่านั้น, ชิโนซากิระวังเมื่อเป็นเรื่องของผม, เขาดูฉลาดอย่างแปลกประหลาดแทนที่จะดูเหมือนพวกนักเลง ไม่ใช่ว่าเขาหล่อกว่าแต่ก่อนเหรอ

มันรู้สึกเหี้ย

อย่างไรก็ตามー

ปุปุปุ, ควยของชิโนซากินั้นเล็ก แม้ว่ามันเล็กเพราะเขากลัว มันยังเป็นเรื่องเล็กเมื่อมันแข็ง

ผู้ชายไม่ได้เกี่ยวกับหน้าตาหรือสไตล์, ควยนั้นก็มีความสำคัญด้วย, เจ้างี่เง่า

「ม-มีอะไรที่คุณต้องการครับ…?」

ตาเปียก, ชิโนซากิพูดออกมาด้วยเสียงที่สั่นระหว่างที่อยู่ภายใต้การปกปิด

「เตรียมมาห้าล้านภายในสิ้นอาทิตย์ ถ้านายไม่, เข้าใจใช่มั้ย?」

ผมถามชิโนซากิระหว่างที่ยิ้ม

ชิโนซากิซีดทันที, งอเข่าของเขาและทรุดลงไปที่พื้น จากนั้นเขาโดเกสะ

「ง-เงินเก็บชั้นประมาน 200,000 ชั้นสามารถมอบให้ได้เลย ถ้าคุณให้เวลาผมเดือนนึง, ผมเตรียมได้ล้านนึง แต่, ห้าล้านมันเป็นไปไม่ได้…」

ได้ยินคำตอบชิโนซากิ, ผมถอนหายใจ

เขาไม่เกี่ยวข้องจริงๆเหรอ?

ถ้าเขาจงใจจะขยี้ผมเขาจะคุยแน่ ถ้าผมบอกเขาให้เตรียมห้าล้าน, เขาจะหัวเราะและรับมัน

เพราะเงินนั้นไม่จำเป็นถ้าเขามีเจตนาจะขยี้ผม มันควรจะเป็นอย่างนั้น แต่ชิโนซากิตอบตามความเป็นจริง

「นั่นมันล้อเล่นน่ะ ถ้าชั้นต้องการเงิน, ชั้นถามมารินะได้ ชั้นทำให้เธอเป็นทาสเซ็กส์, ทำเรื่องลามกหลายอย่างที่เธอบอกใครไม่ได้, ปล่อยน้ำว่าวในมดลูกเธอทุกวัน, และเธอได้ตกเป็นพวกบ้ากามที่อาเฮะกาโอะได้อย่างเดียว แต่แม้อย่างนั้น เธอยังโหยหานายอย่างจริงจัง เธอเป็นผู้หญิงที่ดีกว่าที่ชั้นคิด」

มองลงไปบนชิโนซากิที่คุกเข่า, ผมพูดสิ่งนั้นระหว่างที่กำลังจะออกไปจากที่นั่น

「โอ้ ใช่」

แต่ผมหยุด, หันหลังกลับไปและมองลงไปหาชิโนซากิ จากนั้นเหยียบหัวเขา

「ถ้านายได้หวังจะแก้แค้นกับยูกะ, เราจะเจอกันอีก」

พูดสิ่งนั้น ผมบดหัวชิโนซากิ, เริ่มเดินออกมาจากที่นั้น

แม้ว่าผมเหียบหัวเขาขณะที่เขาคุกเข่า, ไม่มีการต่อต้านแม้แต่น้อย

ไม่มีทางที่จะเห็นหน้าเขาเมื่อเขาโดเกสะ อย่างไรก็ตามมันเป็นไปได้กับความสามารถของผม

ไกลจากการต่อต้าน เขาได้สะอื้น เขาช็อกจากมารินะ หรือเขาได้ถูกขับไปในความกลัว คิดหวังจะแก้แค้นยูกะ

ยังไงก็ตาม, เค้าไม่ดีอีกต่อไป

ยังไงซะ, เขาจะไม่หวังที่จะแก้แค้นยูกะอีกต่อไป

ถ้าชิโนซากิไม่เกี่ยวข้อง, ผมไม่คิดว่ามันจะมีอะไรอีก แต่มนุษย์จะก่อศัตรูกับใครบางคนตราบใด้ที่เขายังมีชีวิต อย่างไรก็ตาม, คนบงการเรื่องนี่ไม่มีความเกี่ยวข้องกับความไม่พอใจ

มันเพื่อให้ได้ผม

ทำไม? อะไรคือเป้าหมายของเขา? เขาเจตนาจะทำอะไรโดยการได้ผม? ผมไม่รู้ว่าพวกเขารู้ว่าผมมีความสามารถ ถ้าพวกเขารู้, ไม่มีทางที่ผมจะชนะ

ผมมีพลังที่จะซัดกลุ่มนักเลงคนเดียว ด้วยระดับนั้น, ผมไม่คิดอยากจะลักพาตัวคนแบบนั้น

ไม่ว่าคุณจะคิดยังไง, ความเสี่ยงมันมากกว่าผลตอบแทน

อย่างไรก็ตาม, พวกเขาอยากได้มัน

คุณเรื่องวิธีที่จะได้สิ่งที่ต้องการมาไม่ได้

เขาอาจจะเหมือนกับผมแต่ผมไม่มีข้อมูลเลยซักนิด

ถ้างั้นー

「มาหยุดการคิดเถอะ」

นั่งเก้าอี้ผม, ผมพึมพำขณะที่ปิดตาลง

ถ้าผมไม่ขยับ, มีคนอื่นที่นอกจากผมอาจเคลื่อนไหวหลังฉาก

คนที่ผมเกี่ยวข้องด้วย อาซาฮินะและยูกะ เพิ่มเติมคือคิซารากิ

ถ้าพวกเขารับคำแนะนำจากผมและคิดว่าสามคนอาจเคลื่อนไหวหลังฉาก เป้าหมายในการต้องดูจะเพิ่มขึ้น ตาของผมจะแยกย้ายคือผลที่ตามมา

ในกรณีที่มีศัตรูสองคน, สถานการณ์ที่สะดวกที่สุดสำหรับผม คือกระจากพลังของพวกเขา และจัดการพวกเขาที่ละคน

อุดมคติคือทีละคน มันได้เปรียบกับผมอย่างที่สุด ถ้าผมสามารถนำการต่อสู้ 2:1 ออกมาแม้พวกเขาจะเยอะ แล้วก็ー

「ถ้าชั้นใช้นั่น」

มันจะเป็นการชนะที่ง่าย

ปิดตาของผม, ผมงีบหลับเพื่อออมความแข็งแกร่งของผม

ผมรู้สึกหนักในวันจันทร์

วิชาสุดท้ายถึงจุดจบแล้ววันนี้

ยูกะไม่ได้ติดต่อผมในท้ายที่สุด

ผมใช้ความสามารถเพื่อเฝ้าดูรอบข้างแต่ยูกะไม่ได้อยู่ในระยะของความสามารถของผม

หรือว่า, เหี้ยเอ๊ย, นี่ทำไมผมอยากตายมากกว่าเห็นพวกมัน

อย่างไรก็ตาม, เมื่อผมใช้ความสามารถ, ตัวที่เปลือยของเพื่อนร่วมชั้นหนุ่ม ไหลเขามาในหัวผม และผมอยากจะตาย

อย่างเดียวที่ช่วยได้ คือกายของคิซารากิ ที่ลามกมากกว่าที่ผมคิด แล้วก็ー

「ชั้นซึ้งมีน้ำตาเลย…」

ผมได้รู้ความจริงที่คาดไม่ถึง

เพราะอาซาฮินะได้เข้ามาในระยะของความสามารถผม, มันปรกติที่ผมจะเข้าใจตัวที่เปลือยของอาซาฮินะ

ส่วนที่น่าทึ่ของความสามารถไม่ใช่แค่เจาะทะลุเสื้อ เมื่อผมอธิษฐาน ผมสามารถรับรู้เสื้อที่ระหว่างที่ผมเห็นตัวที่เปลือยของพวกเขา

อาซาฮินะใส่ยกทรง ไม่ว่าจะแบนขนาดไหนสาววัยรุ่นต้องการมัน ผมไม่ได้เจตนาที่จะบ่นนั่น

แต่, แต่เธอー

「ใครจะคิดว่าเธอจะยกมันขนาดนั้น」

อาซาฮินะแบนมากจนผมอาจจะร้องไห้ แต่เธอได้ใช้ยกทรงเพื่อยกมันขึ้น

ถ้าคุณนำยกทรงนั้นออกล่ะ? งั้นอะไรจะเป็นหน้าอกของอาซาฮินะ? มากกว่านั้นー

มารินะ, ยูกะ, คิซารากิ สามคนนั้นมีหน้าอกที่ก้าวข้ามทั่วไป และเทียบกับนั่น, อาซาฮินะคือ

『ชั้นมองอะไรที่อยู่ข้างล่างไม่ได้เพราะหน้าอกชั้น แล้วก็ มันถูกดันเมื่อชั้นพยายามจะยกของชิ้นใหญ่』

มารินะพูด

『ไหล่ชั้นปวด ชั้นหวังว่ามันจะเล็กกว่านี้』

ยูกะพูด

มารินะ, ยูกะ, และอาซาฮินะ เมื่อสามคนรวมกัน, หัวข้อเรื่องหน้าอกจะเป็นแบบนั้น แค่หน้าแบบไหนที่อาซาฮินะจะทำ

『จริงๆแล้วมันได้ถูกยกー!』

เธอพูดอะไรอย่างนั้นไม่ได้

มันได้เจ็บปวดแค่การคิดถึงมัน

แม้ว่าผมจะรู้สึกเสียใจเกี่ยวกับมันจนผมไม่สามารถทำให้ตัวเองถามเกี่ยวกับมันได้

มาแกล้งว่าเราไม่เห็นยกทรงกันเถอะ

หลังจากโรงเรียน, ผมรู้สึกว่าบางอย่างไม่ชอบมาพากลจากข้างหลัง ขณะที่ผมเดินลงบนทางเดินไปสู้ทางเข้า

ผมรู้สึกว่าบางคนได้ตามมา

ผมกังวลว่าผมควรใช้ความสามารถมั้ย

ผมใช้ความสามารถทั้งวันนี้เพื่อตรวจว่ายูกะได้เฝ้าดูผม ขอบคนสิ่งนั้นผมสามารถเห็นหน้าอก, หีและรูตูดของผู้หญิงในชั้นเรียน แต่ผมเข้าใจขนาดของกระดอผู้ชายในเวลาเดียวกัน

พูดตรงๆ, ผมอิ่มแล้ว ผมไม่อยากใช้ความสามารถเมื่อมีผู้ชาย

แต่มันมีเรื่องดีๆด้วย

ควยผมค่อนข้างใหญ่

ทานะกะคือคนเดียวในชั้นเรียนที่มีใหญ่กว่าผม แต่, หืมม, มันไม่เกี่ยวกับขนาดไอโง่เอ้ย ที่สำคัญคือความแข็ง, ความทนทานและเทคนิค

พูดสิ่งนั้น, บางคนดูเหมือนจะตามผมและมันอาจเป็นคนที่ลักพาตัวมารินะ แกล้งทำเป็นไม่เห็นมัน, ผมใช้ความสามารถของผม

「ฮ่าา」

ผมถอนหายใจเมื่อผมใช้ความสามารถ ทันทีต่อมาตัวที่เปลือยของเหล่านักเรียน ที่ไปๆมาๆในทางเดินได้เข้ามาในหัวผมอย่างไม่เลือกปฏิบัติ จากนั้น

「ห่าเอ๊ย, อะไรของแก」

ยืนยันนักเรียนที่ตามผมมา, ผมปล่อยความสามารถผมและมองกลับไประหว่างที่บ่น

ผมหันกลับไปและคนนั้นได้หยุด, จากนั้นเธอกอดอกและมองลงมาหาผม

「เธอมีอะไร? ชั้นยุ่ง」

อาซาฮินะมองผมด้วยท่าทางที่ไม่สนความรู้สึกคนอื่นที่ไร้ประโยชน์, จากนั้นเธอพึมพำกับการถอนหายใจ

「ชั้นได้ถูกปล่อยอาทิตย์นึงแล้ว มันเป็นการเล่นที่ค่อนข้างสนุก มาสเตอร์」

อาซาฮินะเรียกผมมาสเตอร์ในท่าทีที่สง่างาม จากการเล่นละเลยระหว่างที่นักเรียนคนอื่นได้เดินลงไปที่ทางเดิน

เว้นให้ผมเถอะเรื่องนั้น

「ไม่เหมือนเธอที่ไปเรื่อย ชั้นยุ่ง ชั้นไม่มีเวลาจะดูแลเธอ ถ้างั้น, บาย」

ผมยังมีเวลาก่อนที่เวลาสัญญาแต่ผมจะเบื่อถ้าอาซาฮินะมายุ่งกับผม

ผมไม่รู้ว่าพวกพ้องของเพื่อนจะมีมากขนาดไหน ผมไม่อยากใช้ความแข็งแกร่งที่ไม่จำเป็น

「ชั้นปล่อยนั่นไม่ได้」

เมื่อผมพยายามจะไปจากอาซาฮินะเร็วๆ, เธอได้จับแขนผม

「ถ้าชั้นไม่สามารถทำให้นายพอใจในฐานะทาส งั้นชั้นจะเป็นคนผิด และชั้นจะมีปัญหาถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับยูกะ」

「ห๋าา?」

อาซาฮินะที่จับแขนผมกระซิบกับผม

ไม่มีหน้าอกโดนผมซักนิด แต่มารินะและยูกะจะโดนนะ

พูดสิ่งนั้น, มันโอเค, อย่ากังวล ผมได้ฝึกยูกะ-จังที่สำคัญของเธออย่างถูกต้อง

หรือว่า, ผมคิดว่ายูกะพูดบางอย่างที่ไม่จำเป็นกับอาซาฮินะ แต่มันดูเหมือนว่าอาซาฮินะไม่รู้อะไร

งั้นผมก็ไม่มีธุระกับเธอถ้างั้น

「ชั้นยุ่งวันนี้ ชั้นไม่มีเวลาจะเล่นกับเธอ ชั้นจะเล่นกับเธอเมื่อชั้นมีเวลางั้นก็」

「พูดแบบนี้, ทำไมนายไม่แค่ปฏิเสธชั้นอย่างเชื่อฟังล่ะ, ไม่เห็นด้วยเหรอ? แม้ว่ามาสเตอร์จะโยนทาสทิ้งไป ทาสก็ต้องตามมาสเตอร์, นาย」

「ห๋าา?」

นั่นไม่ใช่อย่างนั้นーーไม่, มันอาจจะ

「นั่นอาจจะเป็นแบบนั้น แต่มันต่างออกไปวันนี้ ชั้นยุ่งจริงๆวันนี้ ชั้นไม่มีเวลาจะเล่นกับเธอ ทำไมเธอไม่ทำการผ่านเวลาที่เธอชอบล่ะ, ช่วยตัวเองถ้าเธอมีเวลาว่างเยอะ? บาย」

「ด-เดี๋ยว! ไม่ใช่ว่านายพูดว่าชั้นเป็นบ้ากามเหรอ!?」

「อ๋า? แต่เธอเป็นบ้ากามที่งดงามนะ」

「ม-ไม่! มันแค่บังเอิญครั้งนั้น! ชั้นแค่มีนั่นโดยบังเอิญ!」

เธอหงุดหงิดเมื่อผมเรียกเธอบ้ากาม? อาซาฮินะปฏิเสธมันอย่างสิ้นหวังในเสียงทีเบา

อะไรคือ ‘บังเอิญ’?

อา, เข้าใจแล้ว อาซาฮินะไม่รู้ความสามารถพิเศษของผม เธอไม่รู้ว่าผมเห็นไข่สั่นเจาะรูตูดเธออยู่, ดังนั้นเธอพยายามจะทำโง่และบอกมันว่ามันโดยบังเอิญที่ผมเจอมัน

โอ้, เธอค่อยข้างขี้อายมากกว่าที่ผมคิด พูดถึงแล้ว, เธอยังกังวลเกี่ยวกับหน้าอกเธอ

ผมอยากจะเล่นกับเธวันนี้ แต่ผมหยุดสำหรับวันนี้ก่อน

「บังเอิญ? เข้าใจแล้ว บาย」

「เดี๋ยว! อย่าเห็นด้วยง่ายๆสิ! นายไม่เชื่อชั้นเลยซักนิด, ใช่มั้ย!?」

「ไม่, ชั้นเชื่อเธอ บาย」

「นายโกหก! นายโกหกแน่นอน! นายคิดว่าชั้นเป็นบ้ากามแน่นอน!」

「แอมนอท บาย」

「อ-อะไรกัน พูดแบบน้ำเสียงคนต่างชาติวันนี้! มันผิดธรรมชาติ!」

เธอพูดว่าเธอไม่ใช่บ้ากามแต่อาซาฮินะดูไม่เหมือนว่าชอบสถานการณ์ หน้าของเธอแดงและเธอกล่าวหาผม

เธอน่ารำคาญ

มองไปรอบๆ, นักเรียนได้วิ่งเพื่อหนี คิดว่าพวกเขาอาจจะมาเกี่ยวข้องกับผมและอาซาฮินะ, พวกเขาได้แอบเพื่อให้พวกเขาไม่เกี่ยวข้อง

「กย้าาー, ช่วยด้วยー」

ผมขอควาช่วยเหลือเหมือนกับผมถูกแขวนคอโดยอาซาฮินะ

「เฮ้!? นั่นอะไร! ชั้นเป็นคนที่ต้องการความช่วยเหลือนะ! ชั้นเป็นคนที่ถูกข่มขู่ที่นี่!?」

อาซาฮินะดูอยู่ในความตื่นตกใจ เธอจับเสื้อของผมด้วยสองมือและเขย่าผม

「โอ้ย, มันเจ็บ อาซาฮินะ-ซัง แม้ว่าชั้นจะขอโทษไปแล้ว, ทำไม…」

「อะไ!? อย่าเล่นตลกกับชั้นนะ! ชั้นได้เตรียมตัวสำหรับวันนี้และแม้อย่างนั้น, อะไรของนาย!」

ผมพยายามจะล้อเธอเพราะมันดูสนุก, จากนั้นอาซาฮินะหน้าแดงและตาได้มีน้ำตา

「เธอ, ชั้นคิดไม่ถึงแต่หัวใจเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้นกับเรื่องบ้ากามอะไรที่ชั้นจะทำวันนี้เหรอ?」

หน้าอกที่ไม่มีของเธอยกขึ้น

「ห-ห๋าา!? น-นาย-นาย-เป็นไอโง่เหรอ!? ม-ม-ม-ไม่มีทางที่มันจะเป็นอย่างนั้น! นายเป็นไอโง่เหรอ!? นายเป็นไอโง่หรือเปล่า!?」

ตาแมวของเธอสั่น จากนั้นอาซาฮินะเขย่าผมเพราะเธอได้ตื่นเต้นอย่างชัดเจน

หือห์? ผมพยายามจะล้อเธอแต่มันตรงเป้า?

เป็นไปได้มั้ยว่าแผลทางใจที่ผมทำเธอจากการข่มขืนมันมีพลังเกินไปครั้งนั้น จนเธอไม่สามารถลืมมัน?

พูดถึงแล้ว, ผมได้ยินมาว่าคนที่โดนข่มขืนขึ้นอยู่กับมันในทางตรงกันข้าม

อาซาฮินะเป็นบ้ากาม ที่มีความชอบที่ประหลาด ดังนั้นมันจะไม่แปลกถ้าเธอได้ปลุกความชอบการข่มขืนด้วย?

การยัวยุของเธอไม่ใช่เพื่อการผ่านผมแต่เพื่อทำให้ผมโกรธและโจมตีเธอ

อาซาฮินะ, เธอได้แตกสลายเมื่อผมข่มขืนเธอครั้งหนึ่ง แต่เธอได้แตกสลายไปแล้ว

มันดูน่าสนใจ

มาดูกันเถอะ เพราะผมยังมีเวลา, เราควรจะข่มขืนเธออย่างที่เธอหวังมั้ย?

「มาไปที่ที่ไม่มีคนกันเถอะ」

กระซิบใส่หูเธอ, อาซาฮินะสั่นจากนั้นหยุดทำเสียง

「ถ-ถ้ามันเป็นคำสั่งมาสเตอร์, ชั้นจะตามมัน」

ถอนสายตาไปจากผม, อาซาฮินะตอบในเสียงที่บึ้งตึง

ใช้ความสามารถของผม, ผมยิ้ม

มันไม่ต้องสงสัย อาซาฮินะหวังที่จะโดนข่มขืน

ตัวที่เปลือยของอาซาฮินะถูกเปิดเผยโดยความสามารถของผม

ดอกสีชมพูของเธอ ได้แข็งอย่างเร็ยวบนหน้าอกที่บวม

อย่างขอโทษ, ซอกแตกสีชมพูดของเธอที่ถูกใช้แค่ทีเดียวได้เริ่มเอ่อล้นไปด้วยเมือกที่ลามก

ผมคือคนที่นำความบริสุทธิ์และทำเธอแตกสลาย ผมต้องรับผิดชอบถ้างั้น

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน