เอ็กซ์เรย์เป็นมากกว่าที่ฉันคิด - ตอนที่ 55

ตอนที่ 55

สาวพูดว่าเธอจะให้ผมเลือกสถานที่ นั่นช่วยได้มาก แต่ー

ผมสามารถเลือกที่ด้วยตัวผมเอง นั่นจะหมายความว่าผมจะใช้ภูมิศาสตร์เป็นข้อได้เปรียบกับผมได้ สั้นๆคือ ‘เราจะสู้ดังนั้นเลือกสถานที่ด้วยตัวเอง’ นั่นจะได้เปรียบอย่างท่วมท้น

แต่, มีบางอย่างที่ผมต้องให้ความสำคัญกับการเลือกที่

นั่นแค่ความไม่สบายใจ แต่, ผมเมินมันไม่ได้

ถ้ามันเป็นจินตนาการของผมล่ะ

「ชั้นคิดถึงที่ที่ไม่มีคนไม่ออก ถ้าเธอมีงั้นชั้นจะปล่อยให้เธอ」

ผมหยุดและพูดกับสาว

「ใช่, พูดถึงแล้ว, บ้านของนายไกลจากโรงเรียน นายไม่รู้เรื่องกับภูมิศาสตร์ รอบๆนี้เหรอ แต่นายมั่นใจเหรอ? ชั้นคิดว่านายควรจะเลือกที่ให้ตัวเองได้เปรียบแม้ว่ามันเป็นไปไม่ได้」

สาวหยุดจากคำถามผม ยักไหล่ของเธอ จากนั้นพูด

ยังไงซะ, สาวพูดถูก

ความสามารถผมขึ้นอยู่กับสถานที่

ผมสามารถใช้ความสามารถที่ไหนก็ได้ แต่ผลของมันเปลี่ยนขึ้นอยู่กับที่

ผมอยากจะเลี่ยงที่เปิดเหมือนที่ผมสู้กับผู้ชายที่มีกระบอง ที่เปิดที่ไม่มีสิ่งกีดขวาง ผมไม่สามารถแสดงประโยชน์ของความสามารถผมได้อย่างเต็มที่

ความสามารถเพื่อเข้าใจพื้นที่และ เจาะทุกอย่างยกเว้นสิ่งมีชีวิต มันควรจะมีสิ่งกีดขวางเพื่อใช้งานความสามารถนี้อย่างมีประสิทธิภาพ

เพราะมันคือ “พลังที่สามารถเห็นผ่านสิ่งที่ไม่สามารถเห็น”

นั่นทำไม, ถ้าผมเลือกสถานที่, ผมควรจะหาสถานที่ที่ผมบังคับใช้ทักษะความสามารถผมได้ดีที่สุด

แต่…

「ชั้นอยู่ในอายุถ้าชั้นจะถูกสงสัยถ้าชั้นอยู่ด้วยกันกับโลลิ ชั้นไม่อยากตะลอนมาก」

「โอ้, เข้าใจแล้ว แน่นอนว่า, ผูชายที่ดูไม่เหมือนเป็นที่นิยมอย่างนาย, มันปรกติที่จะถูกเห็นว่าน่าสงสัยเมื่อนายอยู่กับบางคนที่น่ารักมากอย่างชั้น」

สาวเห็นด้วยกับคำพูดผมโดยเร็ว มันดีเยี่ยมที่เธอเห็นด้วย, แต่คำพูดมันเยอะเกินไปว่ะ

เธออาจจะงดงามอย่างแน่นอน ไม่, เธอเป็นคนสวยที่ผมหงุดหงิด ดังนั้นผมไม่สามารถคิดว่าเธอเป็นคนสวยได้

แล้วก็, ผมเป็นแค่คนเดียวที่รู้ว่าเธอสวย รอบข้างไม่สามารถตัดสินว่าเธอสวยหรือไม่ คุณแค่เห็นตัวของเธอเป็นโลลิ

เพราะทั้งหมด, เธอปิดตาของเธอด้วยหมวกแก๊ปดังนั้นหน้าเธอไม่สามารถเห็น

นั่นทำไมมีปัญหาหลายอย่างเมื่อผมพาโลลิ แต่ผมจะปฏิเสธส่วนที่เธอพูดว่าเธอน่ารักมาก

「ใช่ เข้าใจแล้ว ชั้นจะเลือกที่ที่ได้เปรียบกับนาย」

ผมรู้สึกไม่สบายใจกับการคุยที่เต็มไปด้วยความมั่นใจของสาว

ถ้ามันแค่ความหยิ่งーนั่นจะอธิบายท่าทางของสาว

ส่วนมากเพราะเธอได้ซ่อนมีดเล่มใหญ่, แต่เธอยังรู้จักชื่อของยูกินะและโลลิฮินะ เธอยังพูดเหมือนเธอรู้ตำแหน่งของบ้านผมด้วย

อย่างที่คาด, เธอได้ตรวจสอบตัวตนและความสัมพันธ์ของผมอย่างทั่วถึง และบางที เธอยัง “เห็น” การต่อสู้ของผมกับชายกระบองตำรวจด้วย

แสงที่ส่องหน้าชายที่มีกระบองอาจเป็นงานของสาวคนนี้

อย่างไรก็ตามเธอรู้ “ความแข็งแกร่ง” ของผม

ชายที่มีกระบองได้ถูกส่องโดยแสง, แต่ศัตรูกล่าวว่าตนเป็นนักดาบอัจฉริยะ ชายคนนั้นมีกระบอง มากกว่านั้น, ผมไม่มีอาวุธ ผมได้สู้อย่างดีดังนั้นมันชัดเจนว่า “ผมแข็งแกร่งกว่าปรกติ” โดยไม่พูดถึงแสง

รู้สิ่งนั้น, ท่าที่สงบนั้นแปลก

ถ้างั้นทำไมเธอมีท่าที่สงบ ทำไมเธอแสดงท่าทางที่หยิ่ง

ถ้าคุณคิดเกี่ยวกับมัน, นั้นหมายความว่า “เธอมันใจว่าจะชนะไม่ว่าเธอจะเสียเปรียบแค่ไหน”

เมื่อมันเป็นอย่างนี้ー

「คิดอย่างปรกติแล้ว, ชั้นจะได้เปรียบในเรื่องของกายภาพ ไม่ใช่ว่านั่นเป็นท่าที่สงบเหรอ? ไม่ว่าจะคิดมากขนาดไหน ชั้นได้แข็งแกร่งกว่าเธอ ยังไงก็ตามเธอหยิ่งมาก เป็นไปได้มั้ยว่าเธอเป็นไอโง่」

สาวที่พยายามจะเดินและตอบสนองกับสิ่งที่ผมพูด

「ชั้ยชนะชั้นถูกกำหนดไว้แล้ว」

สาวพูดมองกลับขึ้นมาหาผมและยิ้ม

「มันมีมีทางที่สัตว์กินเนื้อจะแพ้สัตว์กินพืชนายรู้มั้ย ชั้นเป็นผู้ล่าและนายเป็นผู้ถูกล่า สัตว์ป่าไม่มีความสนุกในการล่า พวกมันล่าเพื่อมีชีวิตอยู่ แต่ชั้นเป็นมนุษย์ ชั้นอยากจะสนุกในการล่ามากเท่าที่จะทำได้」

สาวพูดอย่างไม่สนใจขณะที่เธอมีรอยยิ้มที่น่ากลัวลอยอยู่ไม่เหมาะกับหน้าที่เด็กของเธอ จับผมด้วยตาที่ดุร้าย

ผมไม่สามารถอ่านอารมณเธอจากเสียงที่เรียบ แต่ผมรู้สึกถึงบางอย่างที่เดือดที่ได้ถูกกดลงอย่างสิ้นหวัง

มันอยากล่าผมแทบตาย เจตนาพวกนั้นได้ปรากฏออกมาและหายไป

ดูตัวของสาว, ความไม่สบายใจเปลี่ยนเป็นความมั่นใจ

รู้สึกขยะแขยงและความโล่งใจเดือดขึ้นมาจากการมองสาว

และความคิดที่แข็งแกร่งที่เป็นพวกเดียวกัน

ใครจะคิด แต่, ถ้าสาวคนนี้ “ความรู้สึกที่แท้จริง” มันเหมือนกับผมー

ーーผู้ถือความสามารถพิเศษ

ถ้าเธอเป็น งั้นผมต้องสืบอะไรก็ตามที่เธอทิ้งไว้ข้างหลัง

「ชั้นพูดว่าชั้นไม่ถือที่จะได้เปรียบกับนาย หืมม มาดูกัน…งั้นชั้นควรจะไปที่ที่ชั้นเสียเปรียบ มากับชั้น」

สาวดูมีปัญหาซักพักและก้าวไปข้างหน้าผม ผมเดินตามหลังสาวและยิ้มขณะที่มองหลังของเธอ

ขอบคุณที่ได้ถูกจับในแผนของผม ผมจะไม่ลังเลที่จะตาหวานใส่เธอถ้างั้น

ผมเปลี่ยนความสามารถผมระหว่างที่คิดอย่างนั้น

ถ้าสาวคนนี้ก็มีพลังพิเศษด้วย, ผมคิดว่ามันไม่ใช่ระยะไกล

เหตุผมควรจะเป็นเพราะเธอถือมีดเล่มใหญ่

แล้วก็ผมสามารถเดาจากมีดที่เธอถือ

เธอไม่ใช่พวกที่ไม่ใช่ความสามารถกายภาพเหมือนผม แต่มันเป็นความสามารถที่พิเศษในการซีคิวซี*

TLN* close quarters combat CQC การต่อสู้ระยะประชิด

ถ้าเป็นอย่างนั้น มันเป็นไปได้ที่จะสืบความสามารถของตัวของมนุษย์ผ่านความสามารถของผม

เหตุผลที่ผมให้สาวเลือกสถานที่ นั่นคือการทำให้เธอเดินอยู่ตรงหน้าผม

ความสามารถเอ็กซ์เรย์ จำเป็นที่ผมจะต้องมองไปที่ที่ผมอยากเห็นไม่เหมือนความสามารถเข้าใจพื้นที่, มีความเป็นไปได้สูงที่จะทำให้อีกฝ่ายสงสัยและระวัง แล้วก็ถ้าสาวคนนี้เป็นผู้ใช้ความสามารถพิเศษ, มันต้องไม่ให้เธอรู้ว่าผมมีความสามารถพิเศษด้วย

ความสามารถของผมยังสามารถใช้งานได้เมื่อมันถูกเปิดเผยแต่นั่นมันสะดวกถ้ามันไม่ถูกเปิดเผย

เราออกมาจากย่านที่อยู่อาศัยจากการนำทางของสาว, เราเดินบนถนนที่ไม่มีคน

โดยไม่รู้ว่าผมได้จ้องข้างในของข้างใน,สาวที่เดินตรงหน้าผมด้วยท่าที่สงบเปิดเผยหลังที่เปลือยให้ผม

ผมเดาว่ามันเป็นไปได้ที่เธอจะจัดการกับการโจมตีกระทันหันจากข้างหลัง

ตั้งมาจากสิ่งนั้น, ผมเดาความสามารถของสาวคนนี้ จากข้อมูลที่ผมได้มาจากการเอ็กซ์เรย์

อย่างไรก็ตามมันอันตรายที่จะคาดเดา ผมต้องไม่ตั้งความสามารถของสาวคนนี้ว่า “นั่นทั้งหมด” ผมควรจะคิดถึงความเป็นไปได้ แต่ละอย่างทุกอย่าง อย่างไรก็ตาม, อา, ผมเหนื่อย

เพราะระยะที่มีผลของความสามารถเอ็กซ์เรย์นั้นเล็กมาก, มันยากที่จะเข้าใจทั้งตัว แม้ผมพยายามจะเข้าใจมัน มันต้องใช้สมารธิและเวลามากมาย

สั้นๆคือ, ผมเหนื่อย

แต่ผมได้ข้อมูลมาแล้ว ขอบคุณสิ่งนั้น

ผมยังไม่มันใจว่าสาวคนนี้เป็นผู้ใช้ความสามารถพิเศษหรือไม่ แต่มันไม่ผิดพลาดที่เธอ “พิเศษ”

นั่นที่ผมเข้าใจจากการใช้เอ็กซ์เรย์ของผม นั่นเป็น “ความผิดปรกติ” ของกล้ามเนื้อเธอ

ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ, ผมไม่สามารถบอกว่าโครงสร้างกล้ามเนื้อของสาวเป็นยังไง, มันผิดปรกติยังไง, และมันมีความหมายอย่างไร แต่หลังจากเห็นเนื้อเยื่อของกล้ามเนื้อมามากมาย, ผมสามารถบอกว่าโครงสร้างกล้ามเนื้อของสาวคนนี้ “ไม่ปรกติ” โดยไม่ต้องสงสัย

มันเป็นไปได้ที่จะสรุปความสามารถของสาวจากโครงสร้างกล้ามเนื้อของเธอ

มันมีสี่จุดหยาบๆ ที่สร้างเป็นโครงสร้างกล้ามเนื้อของสาวคนนี้ที่ต่างออกไปจากคนอื่น

อย่างแรก, กล้ามเนื้อของเธอได้พัฒนาอย่างผิดปรกติ จนถึงจุดที่ว่าผมลังเลที่จะเรียกมันว่าแค่พัฒนา

อย่างที่สอง, เส้นใยของเนื้อเยื่อกล้ามเนื้อเองนั้นต่างจากปรกติ

สาม, เอ็นที่ติดกับข้อต่อมันต่างจากปรกติ

สี่, กระดูกของเธอดูแปลกตั้งแต่ทีแรก

มันได้ยากที่จะเข้าใจทั้งตัวเพราะระยะที่แคบจากการเอ็กซ์เรย์ แต่สี่จุดนั้นดูเหมือนจะไม่ปรกติ

ด้วยสี่จุดนั้น มันตอบคำถามว่าทำไมท่าทางของสาวคนนี้มี่ความมันใจที่แน่นอน แม้ว่ามันควรเป็นตัวเธอที่อยู่ในความเสียเปรียบอย่างท่วมท้น

ความสามารถจำพวกการเสริมกำลังกายภาพ

นี่มันตรงกันข้ามอย่างชัดเจนกับผมที่ใช้ ความสามารถจำพวกพิเศษในการสนับสนุน และมันเป็นการเข้ากันที่แย่ที่สุดโดยไม่คิดอย่างปรกติ

ถ้าความสามารถของผมเป็นจำพวกระยะไกลหรือระยะกลาง มันจะต่างออกไป, แต่โชคไม่ดี, ความสามารถของผมเป็นระยะประชิด

ถ้าผมสู้กับคนที่มีความสามารถเสริมกำลังในระยะของความสามารถผม, มันจะเป็นความเสียเปรียบกับผม ไม่ว่าคุณจะคิดเกี่ยวกับมันมากขนาดไหน

เพราะทั้งหมด ผมเป็นแค่มนุษย์ปรกติที่สามารถ “เห็นในสิ่งที่เห็นไม่ได้”

ผมจะแพ้ในการต่อสู้ระยะประชิด

นั่นคือที่ผมจะคิดปรกติ แต่ผมน่าจะไม่อยูในความเสียเปรียบ

ตรงกันข้าม, ความสามารถของผมน่าจะเป็นบางอย่างที่สาวคนนี้เลี่ยง

เหตุผลคือตัวตนและอารมณ์ของเธอ

ถ้าสาวคนนี้ไม่มั่นใจเกินตัวกับความสามารถของเธอ, ถ้าเธอมีเล่ห์เหลี่ยม, ขี้ขลาดและไม่แฟร์ ผมจะไม่มีวันชนะ แต่, เธอได้มั่นใจอย่างแน่นอนในความสามารถของเธอ และมันใจว่าเธอจะชนะโดยไม่ล้มเหลว

แก่นแท้ของความสามารถผมคือ “เข้าใจ”

นั่นทำไมผมน่าจะได้เปรียบ

อย่างไรก็ตาม, สาวคนนี้ต้องไม่สงสัยว่าผมมีความสามารถพิเศษ ถ้าเธอทำ, สถานการณ์มันจะเปลี่ยนอย่างแน่นอน และผมจะตกอยู่ในความเสียเปรียบอย่างท่วมท้น

ยังไงซะ, ผมไม่รู้จนกว่าผมจะลอง, ผมอาจจะชนะ

บางที มันแค่บางที บางที่ผมอยาจจะได้เปรียบ บางทีผมอาจจะชนะได้ พูดสิ่งนั้น, ความเป็นไปได้ที่จะแพ้นั้นใหญ่

แต่ยังไงซะ, ผมสามารถวิ่งหนีได้ถ้าผมแพ้

ด้วยสิ่งนั้นที่พูด

「เธอมีเวลาแป้ปนึงมั้ย」

ผมหยุดแล้วเรียกสาวที่เดินอยู่ตรงหน้าผม

「อึ๋น?」

สาวที่ถูกเรียกหยุด, หันกลับมา, มองผมและเอียงหัวของเธอ

「มีป่าทางขวาของที่นี่, เราควรไปที่นั่นมั้ย」

ผมชี้ไปที่ป่าข้างทางและถามสาว

ผมพูดว่าผมจะใส่สาวเลือกสถานที่แต่มันไม่แปลกที่ผมจะแนะนำสาวที่ดีๆทีผมเจอ

เพราะผมสามารถได้ข้อมูลมาจากความสามารถเอ็กซ์เรย์, ต่อไปจะเป็นการ ได้มาซึ่งความได้เปรียบของภูมิศาสตร์

「ในป่า?」

สีหน้าของสาวมืดลงขณะที่เธอพึมพำระหว่างมองไปในที่ที่ผมชี้

เธอเสียเปรียบในป่าเหรอ? ผมเดาว่ามันดีกว่าที่จะพูดว่าเธอเสียเปรียบ

มันจะมีปัญหาถ้าเธอปฏิเสธ

「เราไม่ไปในป่าไม่ได้เหรอ?」

สาวพูดระหว่างมีสีหน้าที่มืดมน

ความเสียเปรียบอยู่ในป่าเหรอ? งั้น, ผมต้องชวนเธอเข้าไปในป่าไม่ว่าจะยังไง

เธอจะไล่ตามผมมั้ยถ้าผมวิ่งหนี? เธอจะตามผมเพราะตัวตนกับอารมณ์ของเธอ

ใช่ ผมควรจะยั่วยุเธอและหนีในป่ามั้ย?

「เธอค่อนข้างมั่นใจ, แต่เป็นไปได้มั้ยว่าเธอไม่ไหวในป่า?」

ผมเตรียมจะวิ่งในป่าเมื่อผมถามเธอด้วยรอยยิ้ม

「ฟฟฟู่ ยาเระ ยาเระ นั่นไม่ใช่ ป่ามันได้เปรียบสำหรับชั้นเกินไป มันไม่สนุกที่จะล่านายที่นั่น, มันจะจบในทันที」

สาวถอนหายใจและยักไหล่เธอ จากนั้นเธอพูดสิ่งนั้น

โอ้, มันตรงกันข้าม เธอมีทักษะในการสู้ในป่าเหรอ?

งั้นนั่นมันสะดวก สาวที่ได้หยิ่ง, ถ้าเธอได้หยิ่งมากกว่าเดิม มันจะได้เปรียบสำหรับผม

มันอย่างนั้นー

「มันเป็นพื้นฐานถ้าเธอจิ้มจุดอ่อน, ความมั่นใจจะโผล่ขึ้นมา」

「อ๋า?」

เมือผมพึมพำและถอนหายใจ, สาวได้ตอบกลับมา

「อ้า, ไม่, ชั้นพูดว่าที่ไหนก็ได้ชั้นเลยแนะนำ ชั้นเป็นคนบอกว่าเธอควรจะเลือกสถานที่ ขอโทษที่ขัดจังหวะ โชว์ที่ที่ได้เปรียบสำหรับเธอซิ」

「เฮ้」

สาวกัดการเล่นของผม

เธอไม่ชอบคำว่า “ที่ที่ได้เปรียบสำหรับเธอ”

ฟุฟุ, ง่ายว่ะ

「ชั้นบอกเพื่อนายเองนะ และแม้อย่างนั้น, นายเล่นตลกกับชั้นมากขึ้นไปอีกー」

「เธอจะพูดเหรอ ว่าเธอไม่ยกโทษให้ชั้น? แม้ว่างานอดิเรกของเธอคือล่าคน, เธอควรจะยกโทษหรือไม่ยกโทษ? มันง่ายกว่าที่ไม่ยกโทษเพราะเธอโกรธ ยังไงก็ตาม ชั้นเข้าใจมันแล้ว แค่ลืมที่ชั้นพูดไปและไปที่ที่เธอ ชอบ ชั้น “ต่างจากเธอ” ชั้นโอเคที่ไหนก็ได้」

ขัดคำพูดของสาว, ผมพูดในท่าทางที่คล่องแคล่วและเสียงที่อ่อนๆที่สุดเท่าที่ทำได้, ผมคะยั้นคะยอให้เธอไปข้างหน้า ระหว่างที่ดูถูกเธอ

สาวหันมาหาผมด้วยสองมือที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อคลุม บรรยากาศได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

ปรกติแล้วคุณจะไม่สามารถยืนยันสีหน้าของตาเธอเพราะเธอได้ใส่หมวกแก๊ปปิดตาของเธอ แต่, มันได้ถูกเปิดเผยกับความสามารถของผม

สาวผมผมด้วยตาที่เย็นชาระหว่างที่พยายามจะซ่อนรอยยิ้มของเธอ

หน้าของเธอได้บิดเบี้ยวและตาของเธอได้แดงก่ำ

「นายเห็นมั้ย จากใจ ชั้นไม่คิดจะล่านายจริงจัง ชั้นรู้ว่านายจะยอมรับความพ่ายแพ้แล้วหนีไปเมื่อนายรู้ความแข็งแกร่งของชั้น เมื่อชั้นบอกสิ่งนั้นกับฮิซูกิ, ตาของฮิซูกิควรจะตื่น แม้เธอบอกว่าเธอชอบชายที่แข็งแกร่ง ฮิซูกิไม่เคยชวนผู้ชายด้วยตัวเธอเองมาก่อน และแม้อย่างนั้น…」

จ้องผมด้วยตาที่แดงก่ำ สาวพูดในรอยยิ้มบิดเบี้ยวที่ไม่ปรกติ

「ตราบใดที่นายยอมรับความพ่ายแพ้ ฮิซูกิจะกลับมาหาชั้นอย่างแน่นอน ตาของฮิซูกินั้นบอด เห็นนายคล้ายกับชั้น นายเข้าใจมันผิด ชั้นเป็นคนที่ฮิซูกิต้องการจริงๆ ไม่ใช่นาย นายเป็นแค่การลอกเลียนแบบเกรดต่ำของชั้น นั่นทำไมชั้นคิดว่าจะให้อภัยนายเมื่อนายหนี ไม่, ชั้นอยากให้นายหนีจากนั้นล่านายอย่างประเจิดประเจ้อ แต่…」

ตรงกันข้ามกับเสียงที่มีเมตตาของเธอ ต้นคอเธอกระตุก ดูเหมือนผมไปยั่วยุความโกรธของเธอ

「ชั้นจะไม่ตามนายถ้านายหนีตอนนี้ แต่ถ้านายไม่หนีไป “ชั้นจะไม่ปล่อย”」

พูดสิ่งนั้น, สาวเริ่มเดินไปที่ป่า

ผมคิดว่าเธอจะกัดเหยื่อล่อผมด้วยนิสัยและอารมณ์ของเธอ, แต่แผนการได้สำเร็จมากกว่าที่ผมคาด

ประเมินผมต่ำ, ทำตัวหยิ่ง, และทำให้การตัดสินใจทื่อ ด้วยความอารมณ์เสีย

ดูดี

แล้วก็, มันดูเหมือนเธอขึ้นอยู่กับคามูโระ ฮิซูกิมากกว่าที่ผมคิด

นั่นใช่การได้

ผมไปกับสาวที่ป่าระหว่างที่ซ่อนรอยยิ้มไว้กับหัวใจของผม

ชั้นคิดว่าเธอจะเสียดายถ้าเธอไม่ใจเย็นก่อนที่เธอจะทำบางอย่างที่แก้ไม่ได้

สาวได้เข้าไปในป่า หยุด, และหันหลังกลับมามองผม

จากนั้นー

เธอโยนหมวกแก๊ปที่ปิดตาของเธอและวิกสีดำไปที่พื้น

ผมรู้ว่าผมเธอขาวแต่ผมไม่รู้ว่าเธอทรงผมแบบไหนเพราะหมวกและวิก

ผมที่ขาวดุจหิมะได้ถูกเปิดเผยผมด้านหน้าและด้านข้างของเธอค่านข้างยาว แต่ข้างหลังมันสั้นในแบบหนุ่มๆ

มันเป็นเสน่ห์ที่ผมเห็นด้วยที่ตัวของเธอเองบอกว่าเธอน่ารัก ยังไง, ทรงผมที่หนุ่มของเธอโดดเด่นในเสน่ห์

ผมไม่ได้เยินยอ แต่เธอเป็นคนสวยอย่างแน่นอนเมื่อเทียบกับยูกินะและโลลิฮินะ

ต่างจากตัวที่หยิ่งและนิสัยที่ดุร้าย, ภาพลักษณ์ของเธอนั้นเบาๆ และหน้าตาแบบหนุ่มๆ นั้นทนไม่ได้

มันเป็นไปได้ที่เธอจะใส่การแก้เข้าไปเพราะผมชอบหน้าตาแบบหนุ่มๆ

อย่างไรก็ตาม เธอเป็นคนสวยแน่นอน

มันเป็นไปได้ที่ให้พวกเขาสามคนสร้างกลุ่มเดบิว

ทวินเทลสีดำตาแมว โลลิฮินะทีคาดว่าจะเป็นซึนเดเระ แต่มัน ยาโมโตะ นาเดชิโกะ อย่างคาดไม่ถึง

ผมถักบลอนด์และตาสีฟ้า, หน้าอกที่งดงาม ยูกิโนะเป็นสาวน่ารักที่ไร้เดียงสา แต่ถ้าคุณละเว้นข้างในทีมีปัญหาของเธอ

ผมขาวหิมะและตาสีแดง สร้างบรรยากาศที่โชคร้าย สวยแบบแมนๆ ยังกิเระ*แบบฆาตกร, เอ่อ, ผมไม่รู้ชื่อของเธอ

TLN* yangire การตัดที่ร้ายกาจ

เธอปิดหน้าแต่ไม่ปิดนิสัย ดังนั้นดูเหมือนเธอจะถูกยอมรับในวงกว้าง, พวกเขาอาจจะเดบิวได้จริงๆ?

และผมจะเป็นผู้จัดการแค่ชื่อ และแค่รับเงิน

ใช่ ไม่แย่เลย

「ฟุฟุ? มึนงงเหรอ? เป็นไปได้มั้ยว่านายตกหลุมรักชั้นที่ชั้นน่ารักเกินไป」

เพราะผมได้มองเธออย่างซีเรียส, สาวดูเหมือนจะเข้าใจผิดและโอ้อวดตัวเธอเอง

มันไม่มีอะไรให้ชื่นชม, ผมเห็นทุกอย่างตั้งแต่แรก

「งั้นชั้นควรจะทำให้นายตกใจมากกว่านี้มั้ย?」

พูดสิ่งนั้น, เธอนำนิ้วไปทีตาของเธอ จากนั้นนำคอนแทคเลนส์ออก

「ตาสีแดงหายากใช่มั้ยล่ะ? พวกเขาได้เกิดมาโดยขาดเม็ดสี นายจะเข้าใจมันถ้าชั้นพูดว่าคนเผือก? เผือกปรกติแล้วจะแพ้แสงยูวี แต่ชั้นพิเศษ」

สาวพูดอย่างภูมิใจระหว่างมองผมด้วยตาสีแดงหลังจากนำคอนแทคเลนส์ออกจากทั้งสองตา

พิเศษ เธอพูด

เธอน่าจะอยากพูดนั่นว่าเธอโอเคแม้พวกปรกติจะแพ้แสงยูวี

อย่างที่คาด, ความสามารถเสริมความแข็งแกร่งตัวนั้นบิงโก

「พูดถึงแล้ว ชั้นไม่ได้แนะนำตัวเอง ชื่อของชั้นคือริกกะ ฮิซูกิมอบชื่อนั้นให้ชั้น นามสกุลชั้นคือคามูโระ ชั้นเป็นน้องสาวบุญธรรม」

เหห๋, น้องสาวบุญธรรม? เธอพูดว่าเธอเป็นลูกบุญธรรมแต่นั้นทำให้ผมไม่สบายใจ

ไม่ใช่ว่ามันแปลกที่เธอบอกว่าคามูโระ ฮิซูกิมอบชื่อนั้นให้เธอหเหรอ? มันเหมือนกับเธอไม่มีชื่อก่อนหน้านั้น

เธอได้เป็นลูกบุญธรรมเมื่อเธอเป็นเด็ก? แต่จากวิธีการพูดของเธอ มันดูเหมือนมันแตกต่างเล็กน้อยที่เธอจำได้ว่าคามูโระ ฮิซูกิตั้งชื่อ

ถ้าความทรงจำเธอยังอยู่, เธอควรจะมีชื่ออยู่แล้ว

มันไม่ใช่บางอย่างที่ต้องกังวลแต่ผมสงสัย

「นายรู้ความหมายของริกกะมั้ย? ริกกะถูกเขียนว่าดอกไม้ทั้งหก ดอกไม้ทั้งหก นั่นหมายถึงคริสตัลหิมะ คริสตัลหิมะ หลุ่นมาจากดวงจันทร์ที่เยือกแข็ง เห็นมั้ย, ชั้นได้เกิดมาเพื่อปกป้องฮิซูกิ」

ผมไม่ได้ถามแต่สาวพูดเกี่ยวกับมัน

เออ เออ นั่นยอดเยี่ยม แต่ถ้าเธอสำคัญขนาดนั้น, มันโอเคที่จะปล่อยเธอพิงกำแพงไว้ข้างถนนเหรอ

ยังไงซะ, เธอทิ้งคามูโระ ฮิซูกิ ดังนั้นมันต้องมีพวกคนอื่น

「งั้น, มาเริ่มล่ากันเธอ แต่ก่อนหน้านั้น, บริการพิเศษ」

สาวยิ้มและพูดสิ่งนั้น, จากนั้นเธอจับชายของเสื้อคลุมสีเหลืองด้วยสองมือ, ยกมันขึ้นและโยนมันทิ้งไป

ที่ปรากฏคือ ตัวเปลือยที่ขาวเหมือนหิมะ ที่พันอยู่ด้วยเข็มขัดหนัง

ว้าว, คุณตำรวจมีพวกชีเปลือยที่นี่

「เหห๋, นายไม่ตื่นเต้นจากการเห็นผู้หญิงเปลือย นายดูไม่เหมือนคนที่เป็นที่นิยม ดังนั้นไม่ใช่ว่านายควรจะตกใจกว่านี้เหรอ?」

สาวที่เปิดเผยตัวของเธออย่างสง่างาม, เหมือนกับจะชื่นชม, แต่การพึมพำของเธอดูเหมือนจะเบื่อ

ริกกะใช่มั้ย? โทษที แต่ผมได้ตาหวานในเธอไปแล้ว

แทนที่จะอย่างนั้น, ความลามกของมันหายไปครึ่งหนึ่งเมื่อเธอสง่างามเกินไป มันลามกมากกว่าที่จะขโมยการมองเมื่อมันซ่อนอยู่ในเสื้อผ้า

「ยังไงซะ, ชั้นล้อเล่นที่บอกว่าบริการ นี่เป็นฟอร์มเอาจริงของชั้น เสื้อของชั้นแค่เกะกะชั้น」

พูดสิ่งนั้น, สาวยิ้มและーหายไป

ต่อไป, ลมได้ถูกพัด

เฮ้ เฮ้, นี่ไม่ตลกเลยนะ

แม้ผมพูดว่าเธอหายไป, ถ้าจะให้ตรงตัว, ริกกะมาข้างหลังผมด้วย “ความเร็วถึงจุดที่ว่าเธอหายไป”

ผมคาดหวังว่าเธอจะเป็นความสามารถพวกเสริมพลังกายภาพ แต่นี่มันมากกว่าที่คาด มันไม่ใช่แค่เร็ว

เธอเร็วจน “การมองการเคลื่อนไหวของมนุษย์ปรกติ” จะคิดว่าเธอหายไปจริงๆ

แต่, คุคุ, ความสามารถผมมันมากกว่าที่ผมคิด

ความเร็วที่ดูเหมือนเธอจะหายไปปรกติ แต่ผม “ชัดเจน” ว่าเห็นมัน

ไม่, ผมควรจะพูดว่า “ผมสามารถเข้าใจ”

มันเป็นประสบการณ์ครั้งแรกของผมดังนั้ผมไม่มั่นใจ แต่มันดูเหมือนผมอยู่ในความได้เปรียบมากกว่าที่ผมคิด

ความสามารถเข้าใช้พื้นที่ของผมไม่ได้จับทิวทัศน์ มันสามารถเข้าใจทุกอย่างที่อยู่ในระยะของความสามารถ 360 องศา, บน ล่าง, ซ้าย ขวา สั้นๆก็คือ ไม่ว่าคุณจะเคลื่อนไหวเร็วขนาดไหน, มันเป็นไปไม่ได้ที่จะหนีจากความเข้าใจของผม

มันยังมีสองทางที่จะหนีถ้าคุณต้องการ

ออกจากระยะของผม หรือ ลบตัวตนของผม

「ตกใจเกินไปจนพูดไม่ออกเลยเรอ? เป็นไปได้มั้ยว่านายไม่เข้าใจว่าอะไรเกิดขึ้น?」

ริกกะพูดอย่างมีความสุข เดิน และยืนอยู่ในระยะที่ค่อนข้างห่างออกไปหลังจากผม

โอ้, ใช่ ผมควรจะตกใจที่นี่มั้ย?

「เอ๋?!」

ส่งเสียงที่โง่เขลาของผม, ผมมองไปรอบๆและหันหลังกลับ, จากนั้นมองริกกะด้วยตาที่ตกใจ

ริกกะหัวเราะอย่างมีความสุขระหว่างที่มองผมแบบนั้น

ฟุฟุ, นั่นใช่แล้ว, หยิ่งหนักเข้าไปอีก

เฮ้, ริกกะ-จัง เธอน่าจะไม่เข้าใจว่าทำไมผมดิ้นรนกับชายที่มีกระบอง

ผู้ชายที่มีกระบองเป็น “คนปรกติ”

“คนปรกติ” ต้องวางแผนที่จะแข็งแกร่ง

ประหยัดเพื่ออนุญาติการโจมตีสูงสุดในการเคลื่อนไหวที่น้อยที่สุด, พวกเขาต้องฝึกซ้ำๆ

นั่นคือชายกระบอง

จนกว่าเขาจะเริ่มโจมตี, พวกเขาผ่อนคลายตัวเองดังนั้นมันจะไม่ถูกอ่าน

เมื่อพวกเขาโจมตี, พวกเขาพนันกับการเคลื่อนไหวที่เขาหาช่อง

มันได้สายเกินไปเมื่อพวกเขาคิดว่ามันใช้งานได้ มากกว่านั้น, มันเสียเปรียบเพราะผมอยู่ในการต่อสู้ที่ประชิดมาก

นั่นไม่ใช่ศัตรูที่ยาก

และในการแลกเปลี่ยน, ริกกะ-จัง เธอไม่ถูกขัดเกลา ผมจะชนะไม่ว่าเธอจะเคลื่อนไหวเกินเลยยังไง

ริกกะ-จัง ความสามารถของเธอกับความสามารถของชั้นเข้ากันได้แย่ที่สุด

เธอรู้มั้ย? เธอแข็งแกร่ง นั่นทำไมเธอจะแพ้

「เร็วไปแล้ว」

ริกกะยิ้มเมื่อผมแกล้งตกใจ

ผมอาจจะพ่ายแพ้ หรือมันอาจเป็นชัยชนะของผม

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอนได้ทั้ง facebook และ discord