เอ็กซ์เรย์เป็นมากกว่าที่ฉันคิด - ตอนที่ 60

ตอนที่ 60

เมื่อผมกลับมาถึงบ้าน, ผมยืนที่ทางเข้าแล้วคิด

มันเป็นบางอย่างที่สำคัญแต่, พูดถึงแล้ว, ผมลืมเกี่ยวกับแม่สนิท

เพราะอาซาฮินะวิ่งหนี, มารินะไล่ตามอาซาฮินะ, โลลิฮินะไล่ตามอาซาฮินะ, ยูกินะไล่ตามโลลิฮินะ และ, ยูกะไล่ตามคู่หูโลลิ เพราะสิ่งนั้น, มันนิดหน่อย, ไม่, มันค่อนข้างเป็นความวุ่นวายใหญ่โต

แม่ไม่ถามผมมากขนาดนั้น, แทนที่จะอย่างนั้น เธอไม่เอาตัวเองมาเกี่ยวข้อง แต่เธอจะถามผมหลังจากมันมากเท่านี้ เธอจะถามแน่

โอ้ ปัญหา

แม่ว่าแค่นั้นมันก็ปัญหาแล้ว ตัวตนของริกกะทำให้มีปัญหามากขึ้นกว่าเดิมอีก

「มาโยนเธอทิ้งที่ไหนซักที่เถอะ」

ไม่ ไม่, เธอจะตายถ้าผมปล่อยเธอไว้ลำพังแล้วมันจะเป็นเรื่องใหญ่โตถ้าเธอตาย งั้นー

「ดีกว่าที่ชั้นจะปกปิดมัน」

พึมพำอย่างนั้น, ผมรู้สึกถึงการสั่นของริกกะที่อยู่ในชุดของผม

ผมเพิ่งสังเกตมันแต่ริกกะกระตุกตั้งแต่ก่อนหน้า เธอสลบไปตั้งแต่ทีแรก, เวลามันพอดีโดยบังเอิญ

แล้วก็, ยังไงซะ, ผมล้อเล่นครึ่งหนึ่ง

ครึ่ง, ใช่

ไม่ว่าอย่างไร, ผมควรจะทำอะไรดี

ผมต้องทำอะไรบนริกกะที่เกือบะไปสวรรค์ชั่วเวลานี้ให้ไวที่สุดเท่าที่ทำได้ อย่างไรก็ตาม, ถ้าผมเข้าบ้านแล้วแม่เจอ, เธอจะทำเป็นเรื่องใหญ่ มันน่าจะเป็นเหตุการณ์ที่แย่ที่สุด

ตอนนี้, ยูกะและแม่ควรจะอยู่ที่บ้าน ยูกะตามคู่หูโลลิแต่เธอกลับบ้านตามคำสั่งผม

ผมคิดว่าจะให้ยูกะล่อแม่ไว้ แต่, ผมหยุด

ยูกะอ่านใจผมได้และเธออาจจะดึงความสนใจแม่ไปแล้ว แต่กระนั้น ถ้าผมติดต่อเธอในเวลานี้, แม้ว่ายูกะได้เบี่ยงเบนความสนใจเธออยู่, มันอาจจะเสีย

พูดสิ่งนั้น, ผมควรจะชมยูกะเมื่อผมเห็นเธอ

เธอต้องลนในสถานการณ์ที่คาดไม่ถึง แต่เธอได้ติดต่อให้กลุ่มชิโนซากิเคลื่อนไหว

ช่างเป็นการตัดสินใจที่น่าทึ่ง

ด้วยสิ่งนั้นที่พูด, ผมขยับจากประตูหน้าไปที่สวน, ซ่อนริกกะตรงขอบและพยายามจะเข้าบ้านอย่างไร้เดียงสา

จากนั้น, ผมหันไปโดยสัญชาติญาน

มีสาวได้เข้ามาในระยะของความสามารถของผม

ยูกะได้มุ่งหน้ามาที่ผมในก้าวเท้าที่คงที่

เธอยังไม่ได้กลับบ้านเหรอ?

นั่นอันตราย ถ้ายูกะยังไม่กลับบ้าน นั่นหมายความว่ามีแค่แม่ที่อยู่บ้าน ถ้าผมเข้าไปในบ้าน, ผมอาจจะถูกตั้งคำถามโดยแม่

「โมตะ-คุง?」

ยูกะเดินอยู่บนถนนได้เจอผมเข้าไปที่บ้านและพูด จากนั้นー

「ชั้นขอโทษษษษษษษษษษษษ!!!」

ยูกะพุ่งเข้ามาขอโทษในน้ำตา

ไม่, เธอไม่ต้องขอโทษ

มีความคิดอย่างนั้น, ผมกอดยูกะที่พุ่งเข้ามา

「แม้ว่า, แม้ว่านายเชื่อใจชั้น แม้ว่านายคาดหวังกับชั้น ชั้น, ชั้นได้…อุว้าาาาาาาาาาน!」

กอดผม, ยูกะฝังหน้าของเธอไปที่หน้าอกผม, เธอร้องอารมณ์ของเธอออกมา, นั่นไม่เหมือนยูกะมาก

เธอต้องยากจะทำตามความคาดหวังของผม แต่เธอทำไม่ได้

ยูกะที่กักเก็บอารมณ์ของเธอและใส่หน้าที่ใจเย็นตลอด, ตอนนี้ได้ร้องไห้ออกมาด้วยอารมณ์ที่ถูกเปิดเผย นั่นต้องเป็นระดับที่ความช็อก

แม้ว่าผมได้สร้างปัญหาในการทำให้ใจเธอเสถียร, นั่มันไม่ดีเลย

ถ้าผมปล่อยนี่ไว้ลำพัง, เธอจะกลับไปเป็นยูกะคนก่อน ไม่, เธออาจจะต่ำกว่าแต่ก่อน

แม้ว่าผมได้ผู้หญิงที่ดีมาแล้ว ต้องฟื้นความพยายามและหากำไรใหม่ ผมต้องฟื้นฟูความอึดของยูกะ

อย่างไรก็ตาม, ผมต้องไม่ตามใจเธอ ยูกะที่มีลักษณะของเด็กที่โดนรังแก ไม่ชินกับการถูกตามใจ เธอจะพอใจถ้าผมชมเธอแต่เธอยังจะวิตกกังวล

ผมยกโทษให้เธอแล้วแม้ว่าเธอได้สร้างความผิดพลาด ผมได้ใจดีแม้เธอจะทำพลาด นั่นหมายความว่าไม่มีอะไรได้คาดหวังจากเธอ เธอจะคิดว่าเธอไม่เกี่ยวข้อง

เธออาจจะตกอยู่ในความคิดด้านลบ

สำหรับคนแบบยูกะ, เธอต้องถูกดุจากความผิดเธอและถูกลงโทษ

โล่งใจจากการชดใช้ ยูกะต้องการสิ่งนั้น

「ยูกะ-จังทำได้ถ้าเธออยากทำ เธอมีพรสวรรค์และความสามารถ ชั้นรู้สิ่งนั้น นั่นทำไมชั้นคาดหวังจากยูกะ-จัง แต่ความผิดคือความผิด ชั้นจะลงโทษเธอ」

ผมพูดระหว่างที่กอดยูกะ, เธอสั่นแต่เธอมองขึ้นมาแล้วตอบ

แก้มของเธอเปียกไปด้วยน้ำตา, ยูกะแสดงรอยยิ้มแม้ว่าเธอสะอื้นอยู่

「โปรดลงโทษชั้นให้แรงที่สุดเท่าที่ทำได้, ได้โปรด」

จากนั้นเธอขอร้องระหว่างที่สะอื้น

ยูกะไม่ได้ทำอะไรผิดในกรณีนี้ ผมต่างหากที่เป็นคนผิด ผมรู้ว่ายูกะ “ปัจจุบัน” ไม่สามารถจัดการกับสถานการณ์ที่ไม่คาดฝัน และยูกะนั่น ไม่เก่งในการออกคำสั่งคน ยูกะเป็นจำพวกพนักงาน, คนที่เหมาะในกรณีนี้คือมารินะ แต่มารินะได้อยู่ในหน้าที่ที่ต้องตามอาซาฮินะ

พูดสิ่งนั้น, ผมไม่มีทางเลือกนอกจากทิ้งการนำทั้งหมดให้ยูกะ และผมคิดว่ายูกะนั่นจะทำได้ดีเมื่อบางอย่างที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้น

สั้นๆคือ, กรณีนี้เป็นความผิดพลาดของความคิดที่มีหวังของผม, ยูกะแค่โชคไม่ดี ในทางตรงกันข้าม, ยูกะได้ติดต่อชิโนซากิและคนอื่นเพื่อรักผิดชอบกับมัน ดังนั้น, มันไม่มีเหตุผลที่จะมอบการลงโทษให้ยูกะ ดังนั้น ผมค่อนข้างไม่เต็มใจแต่, ถ้าผมยกโทษให้เธอโดยไม่ลงโทษเธอ, เธอจะกลายเป็นไร้ประโยชน์

「เข้าใจแล้ว ชั้นจะลงโทษเธอหนักๆ ชั้นจะลงโทษที่ยูกะ-จังไม่มีวันทนได้」

ผมกล่อมยูกะที่กอดผมและมองขึ้นมาหาผม

「ได้ ♥ ยูกะจะทนแม้ว่านายจะเผาเธอให้ตาย ♥」

ยูกะพูดด้วยแก้มเธอที่แดง, ตาแฉะและหายใจเริ่มหยาบ

เธอจะตายถ้าเธอถูกเผา มีแค่ริกกะที่ทนนั่นได

แทนที่จะอย่างนั้น, ผมอาจจะป่าเถื่อนแต่ผมไม่เคยคิดไปไกลขนาดนั้น

ผมแย่ขนาดนั้นในใจของยูกะเหรอ?

「อ-อืม…ใช่」

ถูกเผาจนตายน่าจะหมายถึงความตั้งใจของยูกะแม้ว่าเธอจะได้รับการทรมานที่ป่าเถื่อน

「ย-ยูกะ-จัง ชั้นเป็นคนที่ตัดสินใจการลงโทษ และแม้อย่างนั้น, เธอพยายามจะสั่งชั้นว่าให้ชั้นลงโทษอะไรเหรอ?…ไม่ใช่ว่าเธอหน้าด้านเหรอ?」

หัวใจของยูกะได้เต้น ขณะที่เธอมีการตัดสินใจที่เด็ดขาดที่จะรับการทรมานที่ป่าเถื่อน, ดังนั้นผมพยายามจะรั้งเธอไว้

มันจะมีปัญหาถ้าเธอคาดหวังมากไป

「น-นายพูดถูก ♥ พยายามจะสั่งโมตะ-คุง, ชั้นเป็นอีโง่จังเลย ♥ โปรดลงโทษอีหน้าด้านนี้ที่พยายามจะสั่งโมตะ-คุงนะ ♥」

ยูกะหายใจอย่างหนักระหว่างที่รบกวนผมให้ลงโทษเธอ

นี่ค่อนข้างแย่ ผมอาจจะไปเปิดสวิชท์

ย-ยังไงซะ ยูกะพูดอะไรก็ได้แต่ผมเป็นคนที่ตัดสินใจ ผมจะไม่ให้เธอบ่น

「ม-ไม่ว่ายังไง, เข้าบ้านก่อนเถอะ」

「อึน♥」

ยูกะพยักหน้ากับคำสั่งผม, แยกจากผมและจับมือผม

แม้เธอเชื่อง, เธอส่งสายตามาให้ผมบางครั้งบางคราว

มากกว่านั้น, ผมสามารถเห็นตัวที่เปลือยของยูกะด้วยความสามารถผมแล้วมันได้ซีเรียส

ผมรักการทรมานผู้หญิง, ผมรักการทำให้พวกเขาอาเฮะกาโอะ, แต่ผมไม่ชอบทรมานมากขนาดนั้น แต่กระนั้น มันรู้สึกซับซ้อนเล็กน้อยเมื่อเธอคาดหวังมากเกินไป

พูดสิ่งนั้น, คามูโระ ฮิซูกิได้ผ่านเข้ามาในหัวผม

ยูกะถูกชักใยโดยคามูโระ ฮิซูกิรึเปล่า? ผมไม่สามารถตัดสินใจซักนิด

ไม่, ผมเสร็จเธอไปเต็มๆ ผมไม่สามารถเอาชนะได้ด้วยมือของผม ถ้าผมไม่สามารถตัดสินใจ

คามูโระ ฮิซูกิ เธอเป็นตัวตนที่มีปัญหาจริงๆ

ผมเข้าบ้านกับยูกะแล้วพยายามจะไปที่ชั้นสองโดยไม่ถูกสังเกตโดยแม่

แม้เธอไม่สังเกตตอนนี้, ผมอาจจะถูกเรียกโดยแม่ทีหลัง

ผมต้องคิดถึงข้ออ้างสำหรับปัญหาที่อาซาฮินะก่อน

แต่, ข้ออ้าง

เธออาจจะไม่แคร์ถ้ามันแค่มารินะและยูกะแต่, อาซาฮินะ, โลลิฮินะและยูกินะ เพิ่มสองคนเข้าไป ผู้หญิงห้าคนออกมาจากบ้าน

ทำไมมีผู้หญิงมากมายอยู่ที่บ้าน มันยากที่จะหาข้ออ้างสำหรับสิ่งนั้น

ผมถอนหายใจระหว่างที่คิดอย่างนั้น

「หืม?」

ผมไม่สามารถ “เห็น” ห้องนั่งเล่นจากทางเข้ามาก่อน, ขอบคุณระยะที่ไกลขึ้นของความสามารถ, ผมสามารถ “เห็น” ห้องนั่งเล่น

「ห-หือห์?」

มีผู้หญิงที่ไม่รู้จักนั่งอยู่ในโซฟาของห้องนั่งเล่น แม่ก็นั่งที่โซฟาและหันหน้าเข้าหาผู้หญิงคนนั้น

แขกของแม่…ไม่ใช่ เธอใส่ชุดนักเรียนโรงเรียนเรา, เธอเป็นแขกของผม แต่, ผู้หญิงคนนั้นใคร

「โมตะ-คุง มีอะไรเหรอ?」

ยูกะที่จับมือผมและมองขึ้นมาหาผม ได้หยุดและถาม

「ไม่, เห็นมั้ย…」

ผมได้เบี่ยงความสนใจกับผู้หญิงที่นั่งบนโซฟาในห้องนั่งเล่น, ผมกลับมามีสติกับเสียงของยูกะ, ผมมองเธอแล้วส่ายหัวของผม

ทำไมผู้หญิงที่ไม่รู้จักได้อยู่กับแม่

หืม? เดี๋ยวก่อน ผมรู้สึกว่าผมเคยเจอผู้หญิงคนนั้น…

อ้า

「ยูกะ-จัง ไปที่ชั้นบนก่อนได้มั้ย?」

「เอ๋? อ้า, อึน, ได้」

ตาของยูกะสั่นเมื่อผมถามเธอแต่เธอพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

ผมอยากจะลงโทษเธอโดยเร็วแต่เธอไม่สามารถต่อต้านคำสั่งผมได้

บางอย่างแบบนั้น

ยูกะไปที่ชั้นบนระหว่างที่ส่งสายตามา

เธออยากได้การลงโทษขนาดนั้น? ทนมันไม่ได้แล้ว? มันโอเค ผมจะลงโทษเธออย่างถูกต้อง

ผมบอกยูกะด้วยสายตา, จากนั้นยูกะพยักหน้าระหว่างที่แก้มแดง, มันไปถึงเธอมั้ย? เธอไปที่ห้องผมบนชั้นสอง

จากนั้นเธอจะรอผมในห้องจากภาพลักษณ์ที่กระสับกระส่าย

ผมคิดว่าเธอทนไม่ได้เพราะเธออยากจะถูกลงโทษโดยเร็ว แต่เธอดูแปลกไปจริงๆ ไม่ว่าคุณจะดูมันแบบไหน

เธอมองไปที่ที่เดียวระหว่างที่เตร่ไปรอบห้อง สิ่งที่ยูกะดูคือー

ตุ๊กตาซูซูฮาระ ที่มารินะบังคับวางไว้

เธอเอามันไปได้นะถ้าเธอต้องการ แทนที่จะอย่างนั้น, ชั้นจะรักเลยถ้าเธอเอามันไป

ยูกะเตร่ไปในห้องได้เข้าหาตุ๊กตาซูซูฮาระอย่างช้าๆ จากนั้นเธอมองไปรอบๆด้วยหน้าที่แดง, จากนั้นเธอหยิบตุ๊กตาซูซูฮาระ

ยูกะ, เธอทนมันไม่ได้แล้วเธอเจตนาจะช่วยตัวเองกับตุ๊กตาซูซูฮาระ

ตุ๊กตาซูซูฮาระดูไม่เหมือนจะขยับแต่ในความจริง, มันเป็นตุ๊กตาช่วยตัวเองประสิทธิภาพสูงที่เต็มไปด้วย อุปกรณ์เซ็กส์มากมาย

เธอรู้สึกผิดจากการไคว่ขว้าบางอย่างที่มารินะได้ทำ, ยูกะที่หน้าแดง ตาเปียก, ซ่อนตุ๊กตาซูซูฮาระข้างในชุดนักเรียนของเธอเหมือนนักเรียนดีเด่นที่พยายามจะขโมยของอย่างงุ่มง่าม จากนั้นเธอวิ่งออกจากห้อง

ผมสามารถได้ยินเสียงวิ่งของยูกะบนทางเดินชั้นสอง

ยูกะวิ่งระหว่างที่จับท้องเธอด้วยสองมือไปห้องว่างต่อไป

ยูกะเข้ามาในห้องว่าง, มองไปรอบๆห้องหลังจากเธอปิดประตูจากนั้นลูบอกในความโล่งใจ จากนั้นー

ーมารินะ-จัง, ขอโทษ

ริมฝีปากของยูกะขยับเบาๆ และผมรู้สึกว่าเธอพูดอย่างนั้น

ผมยังใช้การอ่านปากยังไม่ได้ แต่ตัดสินจากพฤติกรรมและภาพลักษณ์ของยูกะ, ผมคิดถึงความเป็นไปได้ที่เธอจะพูดคำนั้น นั่นทำไมผมสามารถอ่านริมฝีปากของเธอ

ยูกะที่ขอโทษมารินะนำตุ๊กตาซูซูฮาระออกมา, มองไปรอบๆแล้วมองตุ๊กตาซูซูฮาระ จากนั้นー

ยูกะปิดตาของเธอและจูบตุ๊กตาซูซูฮาระที่เธอจับด้วยสองมือ

แยกริมฝีปากออกทันที่หลังจากนั้น, ยูกะตรวจสอบบริเวณรอบข้างในความตื่นตกใจ

มันเป็นห้องมืดที่ไม่มีใครอยู่ มันไม่มีใครอยู่ดังนั้นไม่ต้องเป็นห้วยว่าจะถูกเจอโดยคนอื่น

คิดอย่างนั้น, ยูกะจ้องตุ๊กตาซูซูฮาระด้วยหน้าที่แดงและขยับปากของเธออย่างอ่อนโยน

ーชั้นรักนาย

มันสั้นแต่ผมสามารถอ่านได้เพราะการขยับมันง่ายต่อการเข้าใจ

ยูกะสารภาพรักกับตุ๊กตา, หลังจากที่ยืนยันว่าไม่มีใครอยู่ในห้องมืดอีกครั้ง เธอรู้สึกโล่งใจ เธอจูบตุ๊กตาซูซูฮาระหลายครั้งหลังจากที่ปล่อยสีหน้าที่หลวมๆออกมา

การจูบเข้มข้นขึ้นอย่างช้าๆ, และー

ยูกะแยกมือขวาออกจากตุ๊กตาซูซูฮาระ และยืดมันเข้าไปในกระโปรงเธอระหว่างที่จูบตุ๊กตาซูซูฮาระซ้ำๆ

ผมไม่ได้ยินเสียงจากชั้นสอง แต่, ผมรู้สึกว่าผมได้ยินเสียงเปียกที่ลามกได้ มาจากรูเนื้อที่ลามกที่นิ้วมือขวาของเธอใส่เข้าไป

คนรูเนื้อของเธอด้วยนิ้ว, เธอได้จูบตุ๊กตาซูซูฮาระต่อไปอย่างเข้มข้น

ผมมั่นใจว่าเธอจะใช้ตุ๊กตาซูซูฮาระเป็นอุปกรณ์เซ็กส์แต่ยูกะแค่จูบมัน

แม้ว่ามันแค่ตุ๊กตา, เธอบอกว่าเธอไม่อยากใช้ผมเป็นอุปกรณ์

แม้ไม่มีใครดูอยู่, ยูกะไม่ลืมที่จะเคารพผม

เมื่อผมสังเกต, ควยผมได้แข็งดุจหิน

จริงๆเลย, มันช่วยไม่ได้ ถ้าเธอแสดงนั่นให้ผมเห็น, ไม่ใช่ว่ามันจะทำให้ผมอยากหยอกเธอเหรอ?

แต่ก่อนหน้านั้นー

ผมลบตัวตนและยืนอยู่ตรงหน้าประตูที่นำไปที่ห้องนั่งเล่น จากนั้นวางหูของผมไปที่ประตู

ผู้หญิงที่นั่งอยู่บนโซฟา ผมคิดว่าเป็นบางคนแต่มันคือคิซารากิ ผมได้ลืมตัวตนเธอไปอย่างสิ้นเชิง แต่พูดถึงแล้วยูกะบอกว่าเธอจะเรียกเธอมา

แต่, ผมคิดว่าทุกคนออกไปจากบ้านแล้ว, คิซารากิยังอยู่ มากกว่านั้น, เธออยู่ลำพังกับแม่

เธอมาสายเหรอ? หรือเธอจงใจอยู่? ไม่ว่าแบบไหน, เธอได้ถูกจับโดยแม่

มันแย่ที่สุด มันสามารถช่วยได้ถ้ามันเป็นมารินะหรือยูกะที่ถูกจับ, คนที่ใช้งานไม่ได้เป็นคนที่ถูกจับ

ยังไงซะ, เธอถูกจับเพราะเธอใช้งานไม่ได้

ผมกลืนน้ำลายระหว่างที่ฟังเสียงในห้อง

แม่ได้มองคิซารากิด้วยสีหน้ามี่น่ากลัว

จู่ๆก็มีผู้หญิงจำนวนมากออกมาจากบ้าน มันปรกติที่จะถามคำอธิบายจากสถานการณ์ และคนที่ถูกถามเป็นคิซารากิ

ผมคาดหวังอะไรไม่ได้แต่พูดสิ่งนั้น, ผมไม่สามารถนำคิซารากิออกมาถ้าผมทำอย่างนั้น, ผมจะถูกจับแทน

『ซายากะ-จัง, ใช่มั้ย?』

แม่พูดระหว่างที่จ้องไปที่คิซารากิ

ผมควรทำอะไรดี? ผมควรจะทำอะไรดีกว่า? ถ้ามันไปได้ไม่สวย, ผมอาจจะไม่สามารถเรียกมารินะและยูกินะมาที่บ้านได้อีกแล้ว

คิซารากิ, ได้โปรด ผมไม่คาดหวังอะไรแต่อย่าพูดอะไรที่ไม่จำเป็น แล้วก็, โปรดหนีไปอย่างไรก็ได้

『เธอมันใจเรื่องนั้นเหรอ?』

แม่ถามคิซารากิ

เธอพูดเรื่องอะไรกัน? เธอพูดบางอย่างที่ไม่จำเป็น

เหี้ยเอ๊ย, มันแย่ที่สุด

『ใช่, แม่, มันจริง』

คิดซารากิดูสง่างามด้วยเหตุผลบางอย่างและตอบคำถามแม่ด้วยการพยักหน้า

คิซารากิเป็นผู้ศรัทธาของอาซาฮินะ ถ้าเธอรู้ว่าผมข่มขืนอาซาฮินะ, เธอจะขยี้ผม

ผมไม่คิดว่าอาซาฮินะจะเปิดเผยว่าเธอถูกข่มขืนด้วยผม จากนิสัยของเธอ แต่มันควรจะง่ายต่อการเข้าใจว่าเธอเกลียดผม งั้น, คิซารากิควรจะเกลียดผมด้วย

แล้วก็, ยูกะที่เป็นเพื่อนสนิทของอาซาฮินะ, ได้อยู่ในความสำพันธ์ที่ไม่เป็นมิตรกับมารินะ มารินะสมควรจะอยู่ในความสัมพันธ์กับผมดังนั้นมันง่ายที่จะพูด ว่าผมเป็นศัตรูเป็นคิซารากิ

ลืมมันและชวนคิซารากิเข้ามาในบ้าน, มันเป็นทางเลือกที่แย่ที่สุด

ผมควรจะมีวิธีการแม้ว่าเธอถูกเรียก

ยูกะเป็นคนเรียกเธอมาแต่ผมเป็นคนอนุญาติมัน

ผมชวนเธอมาที่บ้าน ผมควรจะคิดเกี่ยวกับมันและตัดสินใจมันดีกว่านี้

『ซูซูฮาระ-คุงคือ…』

คิซารากิยิ้มและพึมพำ แม่ได้กลืนน้ำลายเมื่อมองคิซารากิ

เธอพูดอะไร, คิซารากิ

เหี้ย, ม้ามืดได้เข้ามา

『ซูซูฮาระ-คุงได้ถูกเลือกเป็นประธานกรรมการ สำหรับเทศกาลโรงเรียน』

『อ-อะไรนะ!』

ได้ยินสิ่งที่คิซารากิพูด, แม่ส่งเสียงของเธอ

หืม? เทศกาลโรงเรียน? อะไร?

『อ-อืม, โมตะได้ถูกเลือกเป็นประธานกรรมการสำหรับเทศกาลโรงเรียน…』

『แม่, นี่มันครั้งที่ 28 แล้ว』

『ม-ไม่ ชั้นไม่เชื่อไม่ว่าชั้นจะได้ยินมันกี่ครั้ง』

ฟังมัน 28 ครั้ง, เธออธิบายว่าผมได้ถูกเลือกเป็นประธานกรรมการของเทศการโรงเรียน? และทุกครั้งที่เธออธิบาย แม่ได้ตกใจ?

ยังไงซะ, มันจะน่าตกใจจริงๆถ้าผมได้เป็นประธานกรรมการ

ไม่มีทาง ผมที่ถูกปฏิบัติอย่างสัตว์ประหลาด, ไม่มีเพื่อน, และเป็นพวกเด็กเกเรจะรับตำแหน่งอย่างนั้น

ดังนั้น การตกใจของแม่นั้นปรกติ, คิซารากิพูดเกี่ยวกับอะไร? ผมจำไม่ได้ว่าเป็นประธานกรรมการงานเทศกาลโรงเรียน

『มากกว่านั้น, ยังมีอีก, แม่ ซูซูฮาระ-คุงไม่ใช่แค่ประธานกรรมการ ประธานกรรมการสองคนได้ถูกเลือกแต่ละปี และสำหรับแต่ละปี, หัวหน้างานจะได้ถูกเลือก, ซูซูฮาระ-คุงได้ถูกเลือกเป็นหัวหน้างาน!』

『อ-อะไรนะ?!』

แม่ที่ช็อกจากคำอธิบายของคิซารากิ, เธอไม่สามารถหายใจได้จากความช็อกและเธอจับหน้าอกเธอด้วยมือของเธอ

『แม่, คำอธิบายนี้ก็ครั้งที่ 28 ด้วย』

『ข-ขอโทษ ชั้นได้ตกใจโดยประธานกรรมการไปแล้วแต่ชั้นไม่เชื่อว่าเค้าจะถูกเลือกเป็นหัวหน้างาน…』

มันดูเหมือนการแลกเปลี่ยนเดียวกันได้เกิดขึ้นตลอดเวลานี้

ผมคิดว่าความจริงครึ่งเดียวได้ถูกเปิดเผยกับแม่แต่มันดูเหมือนมันต่างไปจากที่ผมคาด แต่ยังไง, พวกเขาไปเอาการคุยเรื่องประธานกรรมการมาจากไหน? แทนที่จะอย่างนั้น, คิซารากิคิดอะไรอยู่?

เธอวางแผนอะไร?

『จากนั้น, มารินะ-จังและยูกะ-จัง, และอาซาฮินะ-ซัง และสาวพวกนั้นด้วย』

『ใช่แม่ พวกเราทั้งหมดเป็นสมาชิกของประธานกรรมการที่ถูกเลือกจากชั้นเรียนของเรา และมารวมกันที่บ้านซูซูฮาระ-คุง เพราะแต่ละคนมีสถานการณ์ของเค้าเอง, ไม่ใช่สมาชิกทุกคนมารวมกันได้ แล้วก็, ยูกิ-เซ็นไปเป็นปีสองแต่, เธอไม่สนิทกับซูซูฮาระ-คุงเธอเลยทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาและผู้ช่วย』

คิซารากิอธิบายผ่านคำถามของแม่อย่างไม่ใส่ใจ ได้ยินนั่น, ผมเข้าใจว่าคิซารากิมีเจตนาอะไร

ผมไม่รู้แต่, คิซารากิได้สร้างข้ออ้างสำหรับผู้หญิงจำนวนมากในบ้าน

『แล้วก็, เกี่ยวกับอาซาฮินะ-ซัง, จริงๆแล้วเธอได้ถูกประกาศเป็นตัวเลือกในการเป็นหัวหน้า ยังไงก็ตาม, ซูซูฮาระ-คุงได้ถูกเลือกชั้นเลยคิดว่าเธอคับข้องใจ นั่นทำไมพวกเค้าสู้กันบ่อย…』

『อ-อย่างนั้นเหรอ? งั้นนั่นทำไมอาซาฮินะ-ซังได้…』

『ใช่, หนูขอโทษที่สร้างปัญหาค่ะ』

『น-นั่นโอเค』

แม่ได้ถูกหลอกโดยการโม้ของคิซารากิโดยสิ้นเชิง, คิซารากิคำนับหัวของเธอรู้สึกขอโทษ

『ซูซูฮาระ-คุง และ อาซาฮินะ-ซังจะสู้กันต่อไปหนูคิดว่า แต่, มันไม่ได้แย่เลย ทั้งหมดเพราะพวกเขามีแรงจูงใจที่จะสู้ พวกเค้าซีเรียส และถ้าพวกเค้าปะทะกันหลายครั้ง ชั้นคิดว่าเราจะได้เทศการโรงเรียนที่มหัศจรรย์』

『ยึน, อึน, มันเหมือนที่ซายากะ-จังพูด แต่พอมาคิดว่าโมตะได้ทำงานเทศกาลโรงเรียนอย่างซีเรียส มากกว่านั้น, เขาได้ถูกเลือกเป็นหัวหน้า…』

แม่ดูเหมือนจะถูกลวงโดยคิซารากิอย่างสิ้นเชิง

แต่ยังไง, มันน่าตกใจ คิซารากิที่เป็นผู้ศรัทธาของอาซาฮินะปกป้องผม ผมสงสัยว่าใครเป็นคนออกคำสั่ง?

มารินะเหรอ? แต่มารินะกับอาซาฮินะอยู่ในความสัมพันธ์ที่ไม่เป็นมิตร, แล้วก็, มารินะได้ยุ่งกับการกล่อมอาซาฮินะ

ถ้างั้นยูกะ? แต่ถ้ายูกะออกคำสั่งคิซารากิ, เธอจะรายงานผมแน่นอน

หืมมม, ผมไม่รู้

ผมไม่รู้แต่มันช่วยผมที่ผลสามารถออกมาอย่างสงบสุข

คิดอย่างนั้น, ผมลบตัวตนผมแล้วไปที่ชั้นสอง

ผมไม่เคยคิดถึงคิซารากิแต่เธอได้ใช้งานได้มากกว่าที่ผมคิด

ไม่, คนที่ออกคำสั่งคิซารากิเป็นคนที่ทำได้ดี แต่มันดีพอแล้วที่มันได้ถูกทำออกมา

ยังไงซะ, คิซารากิได้เป็นตัวแทนเมื่ออาซาฮินะได้ร่วงลง ผมมั่นใจว่าเธอได้ง่ายต่อการใช้งานแต่, บางอย่างได้ผุดขึ้นมา

มาแก้การประเมินของเราเถอะ

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอนได้ทั้ง facebook และ discord