เอ็กซ์เรย์เป็นมากกว่าที่ฉันคิด - ตอนที่ 63

ตอนที่ 63

อาซาฮินะทำของเหลวที่แปลกประหลาด

รสชาติมันแน่นอนว่าแย่แต่, มันควรจะมีสารอาหารที่ค่อนข้างสูง

แต่ผมคิดว่ารสชาติมันแย่นะ

แม้ว่ามนุษย์ที่หิวรับสารอาหารบางอย่างเข้าไป, พวกเขาไม่ได้ฟื้นฟูทันที

นั่นสำหรับ “มนุษย์ปรกติ”

แต่คนนี้เป็นสัตว์ประหลาด มันเป็นไปได้ในกรณีที่แย่ที่สุด

ดังนั้นー

ยืนอยู่ข้างหน้าประตู, ผมมองกลับไปที่อาซาฮินะ

「รอนี่」

บอกอาซาฮินะ, การอารมณ์ดีฮัมเพลงของเธอเปลี่ยนเป็นมืดมน

「เป็นไปได้มั้ยว่านายมีเจตนาจะทำอะไรแปลกๆกับเธอ?」

อาซาฮินะถามผมระหว่างที่จ้องผมด้วยการแสดงออกที่สูงชัน

แปลก? ยังไงซะ, มันแปลก

「ใช่, เธอพูดถูก นั่นทำไมเธอควรรออยู่นี่」

ผมพูดขณะที่พยายามจะเข้าไปในห้อง อย่างไรก็ตามอาซาฮินะจับแขนผม

「ไม่ว่าเธอจะเป็นสัตว์ประหลาดมากขนาดไหน, เธอเป็นสาวที่เหมือนยุย รู้ว่านายจะทำอะไรแปลกๆกับสาวนั้น ไม่มีทางที่ชั้นจะพูดแค่, โอ้ได้ เอาเลย」

จับแขนของผม, อาซาฮินะพูดอย่างมีพลังระหว่างที่จ้องผม

ยังไงซะ, ไม่มีทางที่อาซาฮินะจะถอยอย่างเชื่อฟัง โดยไม่ต้องอธิบาย

มันปัญหาเยอะ แต่ผมควรจะอธิบายกับเธอให้ถูกต้อง

「ถ้าริกกะได้แก้มัดเอง, เธอจะฆ่าชั้นและใครก็ตามที่ใกล้กับเธอจากนั้นหนีไป」

「เอ๋?」

「ชั้นปฏิเสธไม่ได้ถึงความเป็นไปได้ที่เธอจะฆ่าทุกคนในบ้านแต่, ริกกะดูถูกชั้นและชั้นจับเธอ งั้นเธอควรจะระวังครั้งหน้า นั่นทำไมเธอจะถอยเพื่อให้มันปลอดภัย」

「น-นายพูดอะไรน่ะ?」

「มันแค่กรณีถ้าเกิดว่าไง」

ตาของอาซาฮินะสั่นจากที่ผมพูด เธอคงไม่เข้าใจว่าผมพูดถึงอะไร

นี่เป็นเพราะผมสามารถจับริกกะหลังจากการทำลายตัวเองของเธอ

ความเสียหายบนมือขวานั้นใหญ่ที่สุด แต่ยังมีความเสียหายส่วนอื่นด้วยเช่นแขนขา, เครื่องใน และอาจจะสมองเพิ่มเติม, เธอแทงท้องของเธอเอง

ริกกะไม่สามารถขยับได้เพราะสิ่งนั้นดังนั้นเธอได้ถูกจับโดยผม

มันงี่เง่ามากไม่ว่าคุณจะคิดแบบไหน แต่นั่นทำไมผมถึงได้ปลอดภัย

「เมื่อชั้นจับเธอ, เธอขยับไม่ได้ นั่นทำไมชั้นจับเธอได้ มากกกว่านั้น เธออยู่ในสภาพที่เธอกินพลังงานตลอด นั่นทำไมชั้นถึงมัดเธอไว้ได้」

「ช-ใช่, ชั้นเข้าใจเรื่องนั้น แต่, อะไรคือ “ถ้าเกิดว่า”」

“ถ้าเกิดว่า” นั่นคือ

「ริกกะได้รักษาแผลเธอทั้งหมดยกเว้นแขนขวา เธอเข้าใจมั้ย? เธออยู่ในสภาพที่สมบูรณ์แบบยกเว้นแขนขวาของเธอ อะไรจะเกิดขึ้นถ้าแขนขวาของเธอรักษาและพลังงานของเธอได้ถูกเติม」

แม้ว่าแขนขวาเธอรักษา, ผมจะใส่จิวเพื่อไม่ให้การรักษาขั้นสูงของเธอยกเลิก แต่, ถ้าบางอย่างไม่คาดคิดเกิดขึ้น, และมันสร้างโอกาศแม้แต่พริบตาเดียวー

「ริกกะมีความแค้นกับชั้น เธอจะฆ่าชั้นก่อนถ้าเธอเป็นอิสระ ในทางตรงกันข้าม, เธอจะจากไปทันทีเมื่อเธอฆ่าชั้น แต่, ถ้ามีบางคนที่อยู่ในบริเวณเดียวกันกับชั้น, เธอจะฆ่ามันอย่างไม่ตั้งใจ นั่นทำไมชั้นจะเข้าไปในห้องคนเดียว」

ผมพยายามจะเข้าไปในห้องหลังจากที่ผมจบการอธิบาย แต่มือของอาซาฮินะจับแขนผมแรงขึ้น

「ไอโง่ ถ้านายรู้ว่ามันอันตรายงั้นทำไมนายทำคนเดียว? ชั้นจะต่องดุนายมากเท่าไหรเพื่อที่จะหยุดความดื้อรั้น? นายกลัวมากขนาดนั้นที่จะขอความช่วยเหลือเหรอ?」

อาซาฮินะที่ไม่ปล่อยแขนผมเทศผมอีกครั้ง

ผมหงุดหงิดแต่ความคิดเห็นของอาซาฮินะนั้นจริงด้วย

ถ้ามันได้เปลี่ยนเป็นสถานการณ์ที่แย่ที่สุด ผมสามารถใช้โล่เนื้ออาซาฮินะข้างผมได้ และถ้าริกะโจมตีอาซาฮินะ, นั่นจะสร้างโอกาสชั่วคราว

แต่ยังไงซะ, แม่ว่ามันมีโอกาส, เธอไม่ใช่บางคนที่ผมจัดการได้ง่ายๆ ตั้งแต่ทีแรก, มันจะจบถ้าที่มัดอยู่ถูกเอาออก

ดังนั้นー

「ตั้งใจดูสภาพที่สมบูรณ์แบบของเธอให้ดี มันทั้งหมดจะจบเมื่อการมัดของเธอได้ถูกถอดออก มันไม่มีความหมายแม้ว่าเธออยู่กับชั้น การอยู่กับชั้นมันแค่จะทำให้เธอถูกฆ่าด้วย งั้น, ชั้นตายคนเดียวดีกว่า」

ตาของอาซาฮินะเบิกกว้างเนื่องจากที่ผมพูด

「นายไม่ได้พูดเรื่องนั้นออกมาจากความเมตตาใช่มั้ย?」

อาซาฮินะหรี่ตาที่เปิดกว้างของเธอแล้วพึมพำ

「มันเป็นเหตุผล นั่นคือความลับของความแข็งแกร่งของนาย นายไม่ถือการใช้กลยุทธ์ที่ขึ้ขลาดและไม่แฟร์เพื่อที่จะให้ชนะ และมีเหตุผลในการกระทำทุกอย่างที่นายทำ และนายไม่มีความสนใจนอกจากจะทำวัตถุประสงค์ให้สำเร็จ นั่นทำไมนายไม่เคยแสดงตัวเองออกมา และอยู่เป็นพิษถึงตายที่เงียบ」

อาซาฮินะที่จ้องผมได้พูดจากนั้นเธอทำให้ตัวเองแบน

「ชั้นอยากให้นายตอบอย่างนึง」

อาซาฮินะได้คุยอย่างไม่ใส่ใจได้กระซึบในเสียงที่ลึก

「ทำไมนายข่มขืนชั้น? ถ้ามันเป็นนาย, นายทำดีกว่านี้ได้ ถ้านายมีของจะข่มขู่ชั้น นายทำให้ชั้นจนมุมและโอบกอดนายด้วยความตั้งใจของชั้นเองได้ นั่นคือที่นายควรจะทำปรกดิ งั้นทำไมนายถึงได้เลือกทางที่ยาก?」

ผมรู้สึกถึงการเต้นของหัวใจกระโดดเมื่ออาซาฮินะถามอย่างนั้น

「หุบปาก…」

กัดฟันม ผมจ้องอาซาฮินะที่จับแขนผม

ทำไมผมถึงข่มขืนอาซาฮินะ? ไม่ใช่ว่ามันเห็นได้ชัดเหรอ?

「เพราะชั้นอยากให้เธอที่พลังใจแข็งแกร่งร้องไห้ออกมา ชั้นอยากจะเห็นความสิ้นหวังของการที่ถูกชายที่ไม่ได้ชอบ ขโมยความบริสุทธ์ของเธอไป และแตกข้างในเธอ มันรู้สึกเงี่ยนสุดขีดที่เห็นผู้หญิงใจแข็งเหมือนเธอร้องไห้ออกมา」

เมื่อผมบอกอาซาฮินะด้วยรอยยิ้ม, ตาของอาซาฮินะไม่สั่นเลยซักนิด

จับแขนผม, อาซาฮินะส่งเสียงทางจมูกจากนั้นใกล้เข้ามา

「ถ้านายชอบชั้นงั้นก็พูดออกมาตรงๆ นายรักชั้นมากที่นายอดไม่ไหวที่จะข่มขืนชั้น, ใช่มั้ย?」

「อ๋า?!」

ผมรู้สึกเลือดวิ่งเข้าไปที่ขมับเมื่ออาซาฮินะได้พูดอะไรที่ไร้สาระ

「นายเป็นคนใช้เหตุผลเต็มตัวและเป็นเด็ก เด็กที่ไม่รู้ว่าจะโดนเอาใจยังไงแม้ว่าเขามีนิสัยที่ชอบถูกเอาใจ มันมีความวิตกกังวลและความกลัวเป็นรากของเหตุผลนาย นายพลิกเหตุผลตัวเองนายเลยทิ้งมันก่อนที่จะถูกทิ้ง จากนั้นนายตกหลุมรักเป็นครั้งแรก และคนนั้นคือー」

อาซาฮินะพูดระหว่างที่ยิ้มจากนั้นชี้นิ้วโป้งไปที่ตัวเอง

「ก็คือชั้น!」

เธอพูดด้วยความมั่นใจที่ท่วมท้น

อาา, นี่, เธอจริงๆเลยー

ผู้หญิงที่น่ารำคาญพอจะให้เลือดในสมองของหลุด

ใช่, นั่นใช่ มาอ่อนโยนกับมารินะและยูกะ มาแยกความแตกต่างระหว่างพวกเขากับเธอเถอะ

คนนี้ไม่ไหว, ไม่อย่างแน่นอน ผมจะไม่ตามใจเธอ, หรือยกโทษให้เธอ,ผมจะฝึกเธออย่างทั่วถึงและสมบูรณ์

「ชั้น, เด็กเหรอ? โอ้อย่างนั้นเหรอ? งั้นนั่นก็ดี ชั้นจะเล่นกับของเล่นชั้นเหมือนเด็ก ชั้นจะเล่นกับมันทุกวันจนมันพังจากนั้นโดยมันทิ้งไปที่ขยะ」

หัวเราะระหว่างที่มีหน้าที่กระตุก, ผมพูดจากนั้นยืดมือออกไปที่อกที่ไม่มีของอาซาฮินะ จากนั้น, ผมหยิกหัวนมของเธอข้างบนเสื้อ

อาซาฮินะกระตุกแต่เธอมองผมด้วยแก้มที่แดงและหายใจหยาบ

「ดีมาก, ชั้นจะเล่นกับเธอ มาดูว่าเธอจะทนได้ซักแค่ไหน」

「อ๋า?」

ท่าทางที่เหนือกว่าของเธอคือที่ผมทนไม่ได้ ผมเป็นคนที่กังวลว่าเธอจะทนมันได้หรือไม่

「นายจะโกหกตัวเองได้อีกซักแค่ไหน? แต่, ไม่ต้องกังวล นายร้องไห้ได้ถ้านายถึงขีดจำกัด ประจบประแจงชั้น ชั้นจะกอดนายอย่างอ่อนโยน แต่, การรับความรักที่ไร้เดียงสาของนายก็อีกเรื่องนึง」

「ธ-เธอ」

ร้องไหน? ประจบประแจง? ใครที่ไร้เดียงสา?! เธอแม้แต่เข้าใจตำแหน่งของเธอเองมั้ย?

จ้องอาซาฮินะ, ผมกัดฟันจากนั้นหยิกหัวนมอาซาฮินะบนชุดนักเรียนเธอ

อาซาฮินะพับแขนเธออย่างภาคภูมิใจ, ล่อผมด้วยตาสีดำที่แฉะของเธอ, แก้มที่ย้อมสี, และการหายใจหยาบ

แม้ว่าเธอเป็นแค่มาโซคิสม์รายใหญ่มากที่รักการทำในรูหลัง, เธอได้สนใจแต่อนาคต

ไม่, บางทีเธอพยายามจะโหมไฟผมเพราะเธอเป็นมาโซคิสม์รายใหญ่มาก

ถ้าเป็นอย่างนั้น, ผมได้อยู่ในแผนของอาซาฮินะแล้ว

มันไม่มีหนทางที่จะหนีกับแผนอาซาฮินะที่จะทำให้ผมรำคคาญ เพราะทั้งหมด, อาซาฮินะพยายามจะท้าทายผมด้วยการจ่ายด้วยตัวของเธอเอง

ผมได้รับรู้ว่ามาโซคิสม์รายใหญ่มากที่มีพลังใจที่ไม่ย่อท้อ เป็นตัวตนที่ปัญหาเยอะ

「ชั้นจะทำให้เธอร้องไห้」

「ชั้นรอคอยมัน」

「ชั้นจะไม่ปล่อยเธอ」

「ชั้นรอคอยมัน」

「ชั้นจะทำลายเธอแล้วโยนเธอทิ้งเหมือนขยะ」

「ฟุฟุ, แค่ระวังอย่ามีปัญหาตอนโยนชั้นทิ้งล่ะ」

อาซาฮินะยอมรับการจ้องของผมด้วยรอยยิ้มที่ไร้ความกลัว

แม้ว่าผมเกลียดมันมากจนผมอยากจะฆ่าเธอ ผมสงสัยว่าทำไม ผมรู้สึกถึงบางอย่างได้ขึ้นมาจากส่วนลึกของหัวใจผม

「ยังไงก็ตาม, รอนี่」

「แต่ชั้นปฏิเสธ, นายจะทำอะไรถ้าชั้นพูดแบบนั้น?」

ผมถอนหายใจขณะที่อาซาฮินะต่อต้านคำสั่งผมด้วยรอยยิ้ม

「ตั้งใจดูให้ดีเพื่อที่กรณีที่แย่ที่สุดจะไม่เกิด แต่มันไม่มีอะไรแน่นอน นั่นทำไมชั้นถึงได้คาดถึงกรณีที่แย่ที่สุดเกิดขึ้น ในกรณีนั้น, ชั้นโอเคที่จากตายคนเดียว เธอเข้าใจมันมั้ย? ถ้าเธอเข้าไปในห้องด้วยกันกับชั้นโดยไม่มีความหมาย, และเธอได้ถูกฆ่าโดยริกกะ, มันเป็นความตายที่เสียของ」

รู้ว่านั่นอันตรายและไม่มีทางเลี่ยง, เธอยังกล้าที่จะกระโดดเข้าไปในความอันตราย

มันไม่ใช่ว่าผมอยากปกป้องอาซาฮินะ ผมแค่บอกให้เธอหยุดเพราะมันไม่มีประโยชน์

「ขอโทษ แต่ชั้นไม่ใช่มนุษย์แบบนายที่เคลื่อนไหวจากเหตุผล แล้วก็, ไม่ใช่ว่าชั้นบอกนายแล้วเหรอ? ชั้นจะเป็นคนที่ซัดนาย ชั้นปล่อยให้ริกกะฆ่านายไม่ได้」

ให้ความสำคัญกับอารมณ์เธอมากกว่า, อาซาฮินะประกาศอย่างกล้าหาญว่ามันไม่มีเหตุผลอะไร เธอดูไม่เหมือนว่าจะถอย

มันง่ายที่จะทำให้เธอเงียบ ผมแค่ต่อยท้องเธอและทำให้เธอสลบ

แม้จิตวิญญานของเธอนั้นไม่ย่อท้อ, ความจริงที่ว่าเธอเป็นผู้หญิงอ่อนแอก็ไม่เปลี่ยนไป

แต่, นั่นก็แค่การวิ่งหนี ผมยินดีวิ่งถ้ามันเพื่อชัยชนะ แต่มันแค่เลื่อนปัญหาออกไปแม้ว่าผมหุบปากเธอด้วยกำลัง

ผมต้องคุยอาซาฮินะให้เธอลง แม้ว่าผมเกลียดมันแต่มันจะเป็นแค่ปัญหา

เพราะทั้งหมด, เหตุผลของผมไม่ผ่านเธอเลย

อา, เหี้ย, เราแค่เสียเวลาที่นี่

「อย่าทำอะไรไม่จำเป็น ถ้าชั้นสร้างช่องว่าง, มันจะแค่เพิ่มความเป็นไปได้ที่มันจะแย่ที่สุด」

พูดมันขณะที่ผมถอนหายใจ, ผมวางมือไปที่ลูกบิดประตู

「ชั้นเจตนาจะเข้าใจมัน」

ได้ยินคำตอบของอาซาฮินะ “ชั้นจะมีปัญหาถ้าเธอมีแค่เจตนา”, ผมบ่นอย่างลับๆจากนั้นผมเปิดประตูและเข้าไปในห้อง

ก่อนผมให้ริกกะฟื้นฟูสารอาหาร, ผมต้องเลี่ยงการรักษาขั้นสูงของเธอจากการสำเร็จ เมื่อแขนเธอได้หายอย่างสมบูรณ์

ไม่ได้เสร็จนั่นไปแล้วโดยการใช้เข็มกลัดกับเม็ดถั่วของเธอแต่เข็มกลัดทำให้ผมไม่สบายใจ

ผมรับจิวจากอะซาฮินะเพื่อทำมันให้ได้ไม่ว่าอย่างไรー

จิวตัวสีเงิน

มีช่องว่างในห่วงจิว, มันหมายถึงผมต้องเจาะรูด้วยมัน, มันมีวงกลมติดอยู่ดังนั้นมันจะไม่ออกมาแม้ว่าคุณเจาะมัน

จิวส่วนใหญ่มีส่วนไว้แทงและติดด้วยตะขอ

ดังนั้นมันไม่มีปัญหาแม้ว่ารูมันเล็ก, อย่างไรก็ตาม ไม่มีตะขอในจิวตัวดังนั้นมันบังคับให้ลูกบอลที่ใหญ่กว่ารูเข้าไปด้วยกำลัง

ดังนั้น, คุณต้องค่อยๆขยายลูกบอลให้มันใหญ่ขึ้นอย่างช้าๆเพื่อให้ชินกับมัน

ชิ้นจิวเองนั้นหนาและลูกบอลนั้นค่อนข้างใหญ่ รูที่ค่อนข้างมีขนาดนั้นจำเป็นที่จะต้องเจาะรูนี้

「นี่มันระดับสูงไป」

ผมหยิบจิวบนมือและพึมพำ, จากนั้นมองอาซาฮินะ

「หืมม」

อาซาฮินะพับแขนของเธอแต่แก้มเธอแดง

ไม่, มันไม่ใช่เล็กๆ แต่รูที่ถูกเจาะโดยเข็มกลัดใส่มันไม่ได้ แม้ว่าคุณบังคับเปิดรูด้วยเหล็กหมาด มันจะไม่เข้าซักนิด

ถ้าคุณบังคับใส่มันเข้าไป, รูจะแยกออก

นั่นใช่แล้ว, รูจะแยกออก

ถ้าผมติดนี่กับหัวนมหรือเม็ดถั่วของอาซาฮินะ, รูที่เปิดจะฉีกหัวนมหรือเม็ดถั่ว

แต่, มีบางคนที่ไม่มีปัญหาแม้ว่ารูจะฉีก

「ยังไงซะ, นี่มันเหมือนกับสถานการณ์นี้ในเวลานี่ที่สุด」

「เอ๋?」

ได้ยินผมพึมพำ, อาซาฮินะที่หลบเลี่ยงผมมองหน้าผม

มันเป็นสิ่งของที่ไม่มีประโยชน์ถ้ารูไม่ได้ขยาย, แต่นั่นมันสำหรับ “มนุษย์ปรกติ”

ริกกะที่มีความสามารถรักษาขั้นสูงสามารถซ่อมมันได้แม้ว่ารูมันฉีก แต่, มันไม่ใช่ปัญหาว่ากำลังแค่ไหนที่ผมควรใช้

มากกว่านั้น, ถ้ารูมันถูกฉีก, มันจะรักษาดังนั้นผมจะต้องฉีกรูอีกครั้งเพื่อถอดมันออก

มันดูเหมือนมันสามารถเอาออกได้ถ้ารูถูกฉีกแต่คำถามคือผมทำได้มั้ย

ผมทำได้ถ้ามันอยู่ใต้สภาพปรกติ แต่, เมื่อรักษาขั้นสูงของเธอถูกใช้งาน มันมีผลข้างเคียงของการบังคับเงี่ยนและเพิ่มความไว

มันจะเป็ยเรื่องยากที่จะฉีกหัวนมหรือน้องหนูในสภาวะแบบนั้น

มากกว่านั้น, เธอจะอยู่ในสภาพที่เธอสามารถขยับแขนขาเธอได้อย่างอิสระ

「จากตอนนี้ไป, ชั้นจะทำบางอย่างที่น่ากลัวกับสาวไร้เดียงสาเหมือนน้องของเธอ ชั้นไม่สนใจว่าเธออยากดูหรือไม่แต่อย่ารบกวนชั้น」

พูดสิ่งนั้น, ผมนำเหล็กหมาดออกมาจากกระเป๋าผม

「ไม่ใช่ว่าชั้นบอกนายว่าชั้นจะมีปัญหาถ้านายตายเหรอ? ชั้นมีเจตนาจะเข้าใจสถานการณ์ชั้นจะไม่รบกวน」

ผมฟังคำตอบอาซาฮินะและส่งเสียงทางจมูก อาซาฮินะที่เห็นนั่นขมวดคิ้วของเธอ

“เจตนา” นั้นมีปัญหา แม้ว่าริกกะจะตาย, เธอเป็นสัตว์ป่าที่ฆ่าหมีน้ำตาลได้ด้วยมือเปล่า

แค่เหวี่ยงแขนของเธอเบาๆ ด้วยการทำแค่นั้นเธอสามารถเชือดคอผมได้เหมือนกับเต้าหู้

ยังไงซะ, ผมมีความสามารถของผม มันเป็นไปได้ที่จะเฝ้าดูพฤติกรรมของอาซาฮินะ ระหว่างที่ใช้สมาธิและสติไปกับริกกะ

มีความคิดอย่างนั้น, ผมหันหลังให้อาซาฮินะและยองลงสู่ริกกะที่นอนอยู่บนพื้น

ริกกะที่งอเหมือนกุ้ง, ฟองออกมาจากปาก, ตาเหลือกขาว, และกระตุกเบาๆ

การกระตุกของเธอได้อ่อนลงและสภาพผิวของเธอได้เริ่มแย่ ฉี่ออกมาจากรูฉี่แต่มันไม่มีพลังซักนิด รูของเธอต้องผ่อนคลาย มากกว่านั้น, การเต้นของหัวใจเธอไม่ปรกติ

แม้ว่าคุณดูด้วยตาของมือสมัครเล่น, คุณบอกได้ว่ามันค่อนข้างอันตราย แต่, นั่นทำไมมีแค่อันตรายเล็กน้อย

แต่คนนี้มันเหนือจากความรู้ของมนุษย์ แค่ชั่วครู่ที่ไม่ตั้งใจทำจะไม่ทำให้เธอตาย

จัดการหายใจของผม, ผมตั้งสมาธิจนถึงขีดจำกัด

ーมันโอเค ริกกะหมดสติอย่างแน่นอน

ผมได้มั่นใจเมื่อผมตรวจข้างในริกกะทั้งตัว, จากนั้นผมเลื่นมือซ้ายไปที่หน้าอกเธอ จากนั้นหยิงหัวนมสีชมพูด้วยนิ้ว

「ทำบางอย่างลามกระหว่างที่สีหน้าที่ซีเรียส, มันดูบ้ากามเกินไป」

อาซาฮินะยองลงต่อจากผม กอดเข่าของเธอด้วยสองมือจากนั้นพึมพำในความทึ่งขณะที่เธอมองผม

เหมือนที่ผมพูด, อย่างรบกวน

เหี้ย, อย่าระส่ำระส่าย ถ้าอาซาฮินะทำบางอย่างที่ไม่จำเป็น, ผมควรจะแต่ต่องท้องเธอครั้งนึง ทิ้งอย่างอื่นไว้

กล่อมตัวเอง, ผมจับหัวนมอย่างแข็งแรงด้วยกำลังทั้งหมด

จากนั้นผมชี้เหล็กหมาดไปที่ด้านข้างของหัวนม

「น-นายเจาะมันเหรอ? นายจะเจาะมันเหรอ?」

อาซาฮินะเอนมาข้างหน้าจ้องหัวนมริกกะด้วยแก้มที่แดง เธอพึมพำและชำเลืองมองผม

อ้า, เหี้ย, ผมได้ฟุ้งซ่าน เธอเข้าใจมันว่าเมื่อชั้นผ่อนคลายสติมันจะทำให้เธอตาย

ดึงตัวเองกลับมา, ผมหยิกหัวนมจากนั้นใส่พลังเข้าไปในเหล็กหมาดในมือขวา

แม้ว่า, ริกกะมีโครงสร้างทางกายภาพต่างจากมนุษย์ปรกติ, ความแข็งของหัวนมและเม็ดถั่วไม่ควรจะต่างจากมนุษย์ปรกติ แม้ว่ามันจะค่อนข้างแข็ง, ผมควนจะสามารถเจาะได้ด้วยเหล็กหมาด

อย่างที่คาด, ปลายของเหล็กหมาดเจาะหัวนมเธอ

「น-นายแทงมัน ทางแทงมัน มันดูเจ็บ มันดูเจ็บมาก」

ปิดปากเธอด้วยสองมือ, อาซาฮินะพึมพำอย่าง “มีความสุข” พร้อมกับหูที่แดง

ไอคนมาโซคิสม์ ผมไม่ได้ทำนี่เพราะผมอยากทำ

แม้ว่าผมบ่นมันข้างใน, ผมใส่พลังเข้าไปในมือขวาและดันเหล็กหมาดลึกเข้าไปในหัวนมเธอ

มันไม่แข็งแต่มันยากที่จะแทงเพราะความยืดหยุ่น

เป้าหมายของผมไม่ใช่เจาะรู มาใส่เต็มกำลังเถอะ

คิดอย่างนั้น, ผมใส่กำลังทั้งหมดลงไปในแขนขวา

มันทำเสียง ‘บุชิบุชิ’, จากนั้น ‘บัตสุโตะ’ หลังจากนั้น ในเวลาเดียวกัน, เหล็กหมาดได้ทะลุ

「ฮย้า♥」

อาซาฮินะกรียดร้องอย่างดีใจเมื่อเธอเห็นมัน

ผมสามารถเห็นตัวที่เปลือยของอาซาฮินะได้ด้วยความสามารถของผม, หัวนมและเม็ดถั่วของเธอแข็ง และของเหลวที่ลามกเอ่อล้นมาจากน้องหนูที่ไร้ขน…

สาวคนนี้…

แม้ผมรู้สึกทึ่งและเกือบจะหมดกำลังใจ, การแสดงของจริงแค่กำลังจะเริ่ม

ริกกะได้หมดสติแต่, ความรู้สึกของความเจ็บอาจปลุกเธอตื่น

และมากกว่านั้นถ้ามันเป็นความเจ็บหนัก

แม้ว่าสติของเธอไม่ตื่น, ตัวของเธอตอบสนองด้วยปฏิกิริยาตอบสนอง, ที่มัดอยู่อาจจะหลุดออก และถ้าผมโดนโจมตีจากริกกะ

มันจบแน่นอน แค่โจมตีที่เดียวจะจบมัน

คิดอย่างนั้น, ผมทำให้ความรู้สึกของผมคมขึ้น และมองข้างในริกกะ, จากนั้นจับเหล็กหมาดเจาะหัวนมเธอทั้งสองฝั้ง

มีดหรือกรรไกร จะเหมาะกับการตัดแต่ผมได้ยินมาว่าเนื้อนั้นยากที่จะตัด แม้ถ้าผมจะพยายามตัดเนื้อดิบที่ตัดง่ายบนเขียง, มันไม่ง่ายต่อการตัด

จากนั้น, ผมดึงเหล็กหมาดและแยกหัวนมออกจากกันของเธอ

「หืมม」

เพิ่มพลังให้ตัวเอง, ผมดึงเหล็กมาดขึ้นด้วยพลังทั้งหมด

หัวนมของริกกะยืดออกมา

ตัวของริกกะลอยขึ้นจากพลังที่มากเกินไป

「เหี้ยเอ้ย」

อย่างที่คิด, ผมรู้สึกโมโหดังนั้นผมเหยียบท้องของริกกะระหว่างงอตัว จากนั้นดึงเหล็กหมาดด้วยพลังทั้งหมด

หน้าอกได้ถูกดึงเลยขีดจำกัดและหัวนมได้ส่งเสียงที่เจ็บปวด

「ถ้านายดึงขนาดนั้น, หัวนมจะฉีก ♥」

อาซาฮินะกอดเข่าเธอระหว่างที่งอตัวส่งเสียงออกมาระหว่างที่มองขึ้นมาหาผม

ตาปลาของเธอแฉะ, หูของเธอแดง และหายใจหยาบ, ตัวของอาซาฮินะสั่นซ้ายสั่นขวาขณะที่เธอมองหัวนมยืนขึ้นและยืดจนเลยขีดจำกัด

มันดูเหมือนเธอถูหัวนมโดยการถูอกไปกับเข่าและส่ายตัวของเธอ

ช่วยตัวเองแม้ในสถานการณ์แบบนี้? แค่เธอมันบ้ากามมากแค่ไหนกัน?

「ฟุง้าาาาาาาาาาา!!」

ผมเปลี่ยนอารมณ์โกรธให้ไปที่อาซาฮินะ โดยการดึงเหล็กหมาดด้วยพลังทั้งหมด ระหว่างที่เหยียบริกกะด้วยเท้าข้างหนึ่ง

หัวนมของเธอกรีดร้องออกมาจากการถูกดึงไปถึงขีดจำกัด

「มันฉีกแล้ว ♥ มันฉีกแล้วจริง ♥ นายเป็นปีศาจ ♥」

อาซาฮินะดูเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่ผมหยุดไม่ได้

「เหี้ยเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!」

ส่งเสียงร้อง ผมดึงด้วยทั้งตัวของผม

มันทำเสียง ‘บุตสุ’ จากนั้นー

「โอ่ว้าาา!?」

แรงต้านได้หายไปเนื่องจากหัวนมได้ฉีกและผมหล่นโดยเร็ว

「เหี้ย!」

หลังผมได้ติดกับพื้นมันไม่ใช่สถานการณ์ที่เจ็บ

แม้ว่าผมฉีกหัวนมเธอ, มันจะรักษาทันที

มีความคิดอย่างนั้น, ผมยกตัวขึ้นมาและเห็นー

「นี่มันดีพอรึยัง?」

อาซาฮินะพูดระหว่างที่มองผมและที่นั่นมีควันสีแดงขึ้นมาจากหัวนมริกกะ

จิงได้ถูกติดอย่างแน่นหนาบนหัวนมเธอแล้วมันเริมรักษา

แม้ริกกะฉี่และค่อนข้างกระตุก เธอยังค่อนข้างหมดสติ

「นายไม่ต้องขอบคุณชั้น ทั้งหมดเพราะชั้นเป็นทาสนาย」

อาซาฮินะส่งเสียงทางจมูกระหว่างที่ดูถูกผมด้วยรอยยิ้ม, อาซาฮินะดีดจิวบนหัวนมริกกะ

ฟุฟุ…ผมอยากจะตีเธอแรงๆแต่ผมพูดอะไรไม่ได้

พูดสิ่งนั้นー

「วิธีนี้มันไม่มีประสิทธิภาพเกินไป」

ยืนระหว่างที่ถูเอวที่เจ็บของผม, ผมมองลงไปที่ริกกะและพึมพำ

แม้มันฉีกอย่างง่ายดายแต่ผมได้ไร้เดียงสาเกินไป

มันยากที่จะตัดมันด้วยมีดดังนั้นตัดมันด้วยกรรไกรอาจจะดีที่สุด

ด้วยสิ่งนั้นที่พูด, ผมตัดสินใจจะตัดหัวนมอีกข้างด้วยกรรไกร

แต่ー

「คุ, นุกุ, เหี้ยเอ้ย」

แม้ว่าผมพยายามจะตัดด้วยกรรไกร หัวนมที่เหนียวของเธอไม่ขาดง่ายๆ

แม้ว่าผมใช้เวลาแล้วค่อยๆตัดมันช้าๆ, แผลมันจะรักษาตัวมันเอง

「ดูเหมือนฉีกมันด้วยเหล็กหมาดนั้นดีกว่า ชั้นจะช่วยนายครั้งนี้」

ยองต่อจากผมและมือวางบนแก้ม, อาซาฮินะพึมพำระหว่างที่จ้องผม

แม้มันน่ารำคาญที่จะเห็นด้วยกับความคิดเห็นของอาซาฮินะ, มันไม่มีประโยชน์ที่จะเสียเวลา และถ้านี้ไม่จบโดยเร็ว, ริกกะจะตาย

「สั่งชั้น ทาสจะไม่ขยับจนกว่านายจะสั่งรู้มั้ย?」

พูดสิ่งนั้น, อาซาฮินะเอียงหัวระหว่างที่ยิ้ม

หลังจากต่อต้านมาเยอะ, เธอมาพูดอะไรว่าเธอไม่ขยับจนกว่าจะสั่ง? อย่ามาเจ้าหนูกับกูนะ

แต่ถ้าเธอพูดว่าเธอจะไม่เคลื่อนไหวจนกว่าผมจะสั่งเธอ, ผมไม่มีตัวเลือกนอกจากสั่งเธอ แล้วก็, ผมเรียนรู้มาแล้วจากการทำมันด้วยตัวคนเดียว

แต่, ทำไมเธอน่ารำคาญเหลือเกิน?

「ช่วยชั้น」

เมื่อผมพึมพำสิ่งนั้น, อาซาฮินะเอียงหัวของเธอ

「ขอโทษ ชั้นไม่ได้ยินนาย」

เธอถามอย่างไม่ธรรมชาติระหว่างที่ยิ้ม

อาาา, ผมอยากจะส่งเธอบินไป

「ชั้นบอกเธอให้ช่วยชั้น」

ผมสั่งอาซาฮินะระหว่างที่รู้สึกว่าหน้าผมเกร็ง

「ได้, ด้วยความยินดี, มาสเตอร์ ♥」

รับคำสั่งผมด้วยรอยยิ้มที่ไร้กังวล, ผมช่วยไม่ได้นอกจากรู้สึกถึงความอาฆาตจากอาซาฮินะ

เธออยากจะให้หัวนมและเม็ดถั่วของเธอฉีกเหมือนริกกะเหรอ?

อา, ไม่, ม่าย ถ้าผมทำอย่างนั้น, อีบ้ากามนี่จะพอใจ

แค่ผมจะโจมตี มาโซคิสม์ที่ดื้อด้านรายใหญ่มากนี่ยังไง

หัวผมปวดอย่างไรก็ไม่รู้

ด้วยการช่วยของอาซาฮินะ, ผมสามารถฉีกหัวนมได้ง่ายกว่าครั้งก่อน

หลังจากที่ติดจิวกับหัวนมที่ฉีกทันทีและยืนยันว่าแผลปิด, พวกเราทำอย่างเดียวกันกับเม็ดถั่วจากนั้น, ติดจิว

จิวนั้นมันไม่สมดุลย์กับตัวเด็กที่เปลือย แม้ว่ามันไม่มีน้ำหนัก หัวนมและเม็ดถั่วถูกดึงลงไปด้วยตัวมันเอง

งั้นตอนนี้, มันเวลาของการทรมานที่รู้สึกดี

แขนขวาของริกกะยังไม่หายดี กระนั้นผมต้องเปิดแขนขวาเธอเพื่อให้มันรักษา

ตราบใดที่ผมยังดูสภาพของริกกะอยู่, มันควรจะโอเคที่จะปล่อยแขนขวา

แต่ผมต้องโจมตีเธอด้วยความรู้สึกดีเผื่อไว้

ความไวของริกกะไม่ครึ่งๆกลางๆ เมื่อผมใช้พลังของตะขาบเพื่อโจมตี

การบังคับเงี่ยนและเพิ่มความไวที่เป็นผลข้างเคียงของการรักษาขั้นสูง นั้นพูดได้ว่าเป็นของราคาแพง

ผมควรจะสามารถผนึกการกระทำของริกกะถ้าผมโจมตีเธอด้วยความรู้สึกดี

ด้วยสิ่งนั้นที่พูด, ผมคิดว่าจะติดอุปกรณ์เซ็กส์ไปบนจิวแต่มันไม่มีอุปกรณ์เซ็กส์ที่จำเป็น

ไม่, มีหนึ่งแต่, มีหนึ่ง

มองดูอาซาฮินะผมถอนหายใจในหัวใจ

มันมีอุปกรณ์เซ็กส์จำนวนหนึ่งอยู่ในกระเป๋านักเรียนของอาซาฮินะ

แค่เธอเอาอะไรมาโรงเรียนเนี่ย

ยังไงซะ, เธอได้ถูกเรียกมาที่บ้านผมดังนั้นเธอรีบมาด้วยจิว

อย่าไรก็ตามมันไม่มีปัญหาเพราะอาซาฮินะมีอุปกรณ์เซ็กส์

นั่นไม่มีปัญหา, แต่ー

การขอยืมอาซาฮินะมันน่ารำคาญ

อย่างไรก็ตาม, มันไม่ใช่เวลาที่จะดื้อ

เหี้ย, ทำไมตุ๊กตาซูซูฮาระถึงไม่อยู่ในเวลาแบบนี้

แม้ผมได้คิดว่าจะกำจัดมันยังไง, เมื่อถึงเวลาที่สามารถใช้งานได้, มันใช้ไม่ได้

แต่ยังไงซะ…

ห้องว่างถัดไปอยู่ในระยะของความสามารถของผม ยูกะได้ทำการช่วยตัวเองที่น่าชื่นชมอย่างสูง

เธอได้ออมมือถึงระดับหนึ่งก่อนหน้าแต่เธอเอาจริงแล้วตอนนี้

ระหว่างที่รออย่างใจร้อนว่าผมจะไปหาหรือไม่, เธอช่วยตัวเองอย่างบ้าคลั่ง

ผมเล่นกับเธอไม่ได้ตอนนี้, แล้วก็ผมจะรู้สึกเสียใจถ้าผมเอาตุ๊กตาซูซูฮาระมาจากยูกะ

เพราะทั้งหมด, เธอจูบมันอย่างเมามัน

「อาซาฮินะ, เธอมีอุปกรณ์เซ็กส์มั้ย」

ถอนหายใจในหัวใจของผม, ผมถามอาซาฮินะ

ผมรู้ว่าเธอมี มันอยู่ในกระเป๋าของเธอ และผมยังไม่ได้ตรวจกระเป๋าของอาซาฮินะเลย มันจะแปลกถ้าผมรู้ว่าอาซาฮินะมีอุปกรณ์เซ็กส์ในกระเป๋าเธอ

「ชั้นมีแต่ทำไมนายคิดว่าชั้นมีล่ะ?」

ผมถามในท่าที่ไม่ได้ดูผิดธรรมชาติ แต่อาซาฮินะยังคิดว่ามันแปลกดังนั้นเธอถาม

อาซาฮินะดูจะยืดหยุ่นและฉลาดกว่าที่ผมคิด ผมต้องระวังตัว

「เธอมีจิว ชั้นเลยคิดว่าเธออาจจะมีอุปกรณ์เซ็กส์」

「โอ้ เข้าใจแล้ว」

อาซาฮินะดูเหมือนจะเชื่อจากที่ผมพูด, เธอพยักหน้าและหยิบกระเป๋าเธอ

「แต่นายมีเจตนาจะทำอะไรกับมัน? นายจะโจมตีริกกะในสภาพแบบนี้? หรือー」

อาซาอินะที่นำที่ของเล่นรูหลังหนักแบบสั่นออกมาจากกระเป๋าเธอแล้วมองผมด้วยแก้มที่แดง

ลูกปัดรูหลังหนักแบบสั่นนั้นหนาและยาวกว่าปรกติ

ที่ผมอยากยืมคือไข่สั่นธรรมดา แต่กระนั้นเธอเอาลูกปัดรูหลังหนักแบบสั่นออกมาก่อน

เธอต้องคาดหวังไว้ว่าเธอจะเป็นคนที่ถูกโจมตี

อีโง่ ชั้นไม่มีเวลาจะเล่นกับเธอ ไปช่วยตัวเองไป

「ชั้นไม่ได้บอกเธอมาก่อนแต่การรักษาขั้นสูงมีผลข้างเคียง」

「เอ๋?」

「บังคับเงี่ยนและความไวสูงขึ้น นั่นคือผลข้างเคียง มันไม่ใช่ข้อมูลที่น่าเชื่อถือได้เพราะมันมาจากปากริกกะ แต่มันดูจริงเมื่อเธอเห็นสภาพของริกกะ」

「บ-บังคับเงี่ยน, และความไวสูงขึ้น?」

ได้ยินที่ผมพูด, อาซาฮินะพูดมันซ้ำ, กลืนน้ำลายของเธอและหูแดง

เธอต้องอิจฉามัน

นั่นทำไมบ้ากามรายใหญ่ช่าง…

「ยังไงก็ตาม, ผลข้างเคียงมันไม่ครึ่งๆกลางๆ ชั้นอยากจะกระตุ้นโซนที่ทำให้เงี่ยนของริกกะ เพื่อแค่ให้เธอหยุดการกระทำของเธอ นั้นทำไม เอาไวเบรเตอร์มา」

ผมสั่งอาซาฮินะในความโมโห, จากนั้นผมนึกออก

เหี้ย ผมพูดว่าไวเบรเตอร์อย่างไม่ตั้งใจ ผม “ไม่ควร” จะรู้นั่นว่ามันมีไวเบรเตอร์อยู่ในกระเป๋าของอาซาฮินะ

เหี้ย, ผมได้การตัดสินใจผิดพลาดจากความหงุดหงิด

「ต้องการกี่อัน? ชั้นมีไวเบรเตอร์ธรรมดา 12 อัน แล้วก็ สี่ไวเบรเตอร์แบบยาวสำหรับรูหลัง」

อาซาฮินะไม่ได้ดูเหมือนว่าจะสังเกตความผิดพลาดของผม, เธอนำอุปกรณ์เซ็กส์ออกมาจากกระเป๋าระหว่างที่พูด จากนั้นเรียงมันที่พื้น

ลูบอกในความโล่งใจ, ผมมองอาซาฮินะที่เรียงอุปกรณ์เซ็กส์จำนวนมากบนพื้น

มันดูเหมือนเธอได้ซีเรียสแต่มันไม่มีเศษเสี้ยวของความลามกอยู่ในมันเลย

แม้ว่าเธอเป็นสินค้าชั้นหนึ่ง, เธอค่อนข้างน่าผิดหวัง

พูดสิ่งนั้นー

「ชั้นจะปล่อยให้เธอเลย」

「เอ๋?」

อาซาฮินะที่เรียงอุปกรณ์เซ็กส์ส่งเสียงที่ตกใจเมื่อเธอได้ยินผม

「เธอเป็นคนที่รู้รายละเอียดเกี่ยวกับอุปกรณ์เซ็กส์ ชั้นจะปล่อยมันให้เธอและโจมตีเธออย่างเข้มข้นที่สุดเท่าที่เธอทำได้」

ผมสั่งระหว่างที่มองลงไปหาอาซาฮินะ, ตาของเธอสั่นและหน้าเธอได้แดงร้อน

ผมได้พูดอย่างประชดประชัน แต่มันได้น่าอายเหรอ? มันน่าอายที่บอกเธอว่าเธอเป็นอีโง่ชอบช่วยตัวเองอย่างอ้อมๆเหรอ?

ฮ่ะฮ้าาน!

อาซาฮินะแสดงอุปกรณ์เซ็กส์อย่างใจเย็นบนพื้นแต่เธอซ่อนมันด้วยสองมือ และเธออยู่ไม่สุขด้วยหูของเธอที่แดงกำ

ดูการตอบสนองของอาซาฮินะ, มันดูเหมือนว่าการล้อเธออ้อมๆมันได้ผลมากกว่ารังแกเธอตรงๆ

เพราะเธอยืดหยุ่นและหัวไว, ถ้าคุณทำมันแบบอ้อมๆ, เธอจะตีความไปหลายอย่างและ “รับ” มันอย่างไม่จำเป็น

ฟุฟุฟุ, ผมรู้สึกว่าผมได้ตอบโต้ ผมรู้สึกสดชื่น

「งั้น, ชั้นจะปล่อยนี้ให้ผู้เชี่ยวชาญอุปกรณ์เซ็กส์นะ ชั้นจะลงไปแป้ปนึง ชั้นคิดว่ามันโอเคแต่อย่าลดการป้องกันลงล่ะ」

ผมถามอาซาฮินะแต่เธอมองลงไปข้างล้างโดยไม่ตอบ

ปรกติ, คุณจะไม่สามารถเห็นหน้าของอาซาฮินะเมื่อเธอมองลง แต่ผมเห็นมันได้ดี

อาซาฮินะสั่นเบาๆเมื่อผมเรียกเธอว่าผู้เชี่ยวชาญอุปกรณ์เซ็กส์, เธอกัดปากล่างของเธอ, หน้าของเธอได้แดงไหม้ แต่ตาของเธอได้แฉะ

ยังไงก็ไม่รู้, ไม่มีชายคนไหนรู้จักเธอดีเท่าผม

หัวเราะอยู่ในหัวใจ, ผมปล่อยอาซาฮินะไว้ในห้อง

เธอยังอยู่ในระยะของความสามารถผมแม้ว่าผมลงไปชั้นหนึ่งใต้ห้องผม แล้วก็, ผมยืนยันว่าริกกะไม่มีพลังจะต่อต้าน ในเวลาเดียวกันที่ผมติดจิวกับเธอ แต่, ยังไงซะ, มันจะโอเค

ไปที่ชั้นหนึ่ง, ผมไปที่ครัว

ความเหนื่อยของริกกะดูจะหนักกว่าที่ผมคิด

ผมคิดว่าไซรัปอาซาฮินะจะไม่พอที่จะฟื้นฟูพลังงานของเธอ

「เอ่อ, น้ำผึ้งและยาอื่นๆ」

ล่าในชั้นวางของในครัวแล้วนำน้ำผึ้งออกมา, ผมได้เอาอาหารเสริมสารอาหารออกมาห้าขวด

พวกเขาพูดว่าน้ำผึงนั้นน่าทึ่ง ผมไม่รู้ว่าทำไมแต่ผมแค่ได้ยินมาว่ามันน่าทึ่ง อาหารเสริมสารอาหารมันเห็นได้ชัด

กลับไปที่ชั้นสองด้วยสิ่งนั้น, ผมใส่น้ำผึ้งเข้าไปในของเหลวไซรัปของอาซาฮินะ ที่วางอยู่ข้างประตูของห้องผม

เพราะมันน่ารำคาญ, ผมได้ใส่ทุกอย่างจากในขวด

ต่อไป, ผมใส่อาหารเสริมสารอาหารเข้าไป

หืมม, ของสีของเหลวไซรัปได้ดูเป็นพิษ แล้วก็, กลิ่นมันน่าทึ่งมาก

พวกเขาพูดว่ายาที่ดีทำให้ปากทุกข์ทรมาน

ของเหลวไซรัปที่สารอาหารมากมายได้ถูกใส่ด้วยน้ำผึ้งจำนวนน่าทึ่งและอาหารเสริมสารอาหาร ผมมั่นใจว่ามันจะใช้งานได้

จับขวดของของเหลวไซรัป, ผมเปิดประตูและเข้าไปในห้อง

อาซาฮินะได้นังอยู่บนพื้น ตัวของริกกะได้ม้วนอยู่บนพื้นและอุปกรณ์เซ็กได้ใส่เข้าไปอย่างแน่นหนา

「โออ้」

ยิ้มขณะที่ผมขึ้นเสียง, อาซาฮินะที่มองข้างล่างกระตุก

ผมได้ “ดู” สภาพของในห้องนี้ตลอดเวลาแต่, มันดีกว่าที่ผมคาดไว้

เธอได้ชินกับมันมาก

แต่, อาซาฮินะไม่รู้ว่าผมดูอยู่ ดังนั้นผมต้องให้เธออธิบายมันออกมาดังๆ

「อธิบายว่าอุปกรณ์เซ็กส์แบบไหนที่เธอติดตั้งและที่ไหน」

สั่งอาซาฮินะ, ตัวของเธอแดงและสั่นอีกครั้ง

ผมได้คิดจนสุดหัวว่าจะโจมตีอาซาฮินะยังไงเนื่องจากท่าทางที่ท้าทายของเธอ แต่ผมได้เกือบถูกหลอก

อาซาฮินะไม่รู้จักผู้ชายคนไหนนอกจากผม, นั่นทำไมเธอคิดว่าผมได้ไร้เดียงสามากกว่าที่เธอคิด ถ้าผมคิดมันใหม่, เธอปฏิเสธมันอย่างสิ้นหวังว่าเธอเป็นบ้ากาม และเธอกังวลเกี่ยวกับการไม่มีหน้าอก

แม้เธอทำท่าทางที่ท้าทาย, จริงๆแล้วเธอได้ซ่อนเจตนาที่แท้จริงของเธอ

แม้เธอบอกผมว่าผมไร้เดียงสา, เธอไร้เดียงสามากกว่า

บากะบากะ*, นมเล็ก บากะ

TLN* baka งี่เง่า ไอโง่ ไอบ้า

「ช-ชั้นติดไวเบรเตอร์ไปที่หัวนมและเม็ดถั่ว ล-แล้วก็, ชั้นได้เชื่อมต่อมันกับจิวเพื่อขยายแรงสั่น แล้วก็, ตูดของเธอ…」

อาซาฮินะพูดออกมาในเสียงสั่นที่ดังแต่, เสียงของเธอได้เบาลงเบาลงจนผมแทบไม่ได้ยินมันในตอนท้าย

เธอติดไวเบรเตอร์ไปสี่อันและแทงมันด้วยไวเบรเตอรรูหลังหนักไม่ใช่เหรอ? มากกว่านั้น, เธอได้ใช้โลชั่นด้วย

ผมเห็นทุกอย่างนะรู้มั้ย

「นี่คืออุปกรณ์เซ็กส์ที่โปรดปรานที่สุดของอาซาฮินะ ยู-จังที่ใช้ในการช่วยตัวเอง」

「ม-ไม่ー」

「ไม่เหรอ? ยังไงซะ, ไม่ใช่ว่าชั้นสนใจมัน」

อาซาฮินะพยายามจะมองขึ้นมาเพื่อปฏิเสธแต่ผมขัดมัน จากนั้นผมมองลงไปที่เธอ

อาซาฮินะดูเหมือนจะอยากสร้างข้ออ้าง แต่เธอกัดปากล่างของเธอ ด้วยหน้าที่แดง และตาที่แฉะของเธอสั่น

ถ้าเธอจะสร้างข้ออ้าง, งั้นเธอได้ยอมรับความพ่ายแพ้

ไม่ว่าพลังใจเธอจะแข็งแกร่งขนาดไหน, เธอเป็นแค่ผู้หญิงไร้เดียงสาที่ไม่รู้จักผู้ชายเหมือนกัน เมื่อผมรู้ว่าโจมตียังไง, เธอค่อนข้างดีกว่ามารินะและยูกะ

มุฟุฟุ, ง่าย, ความสุข~

ผมอยากจะทำให้เธออายมากกว่านี้แต่ผมต้องจัดการกับริกกะก่อน

พูดสิ่งนั้น, ผมให้เธอดื่มน้ำไซรัปที่ควรจะมีประสิทธิภาพเหมือนอาหารเสริมสารอาหาร

แต่กอนหน้านั้นー

อาซาฮินะเปิดทุกสวิทช์ที่ติดกับช่องคลอดเมื่อให้การสั่นสูงสุด

เสียงสั่นที่ยิ่งใหญ่มาจากทั้งตัวริกกะ แต่, ริกกะไม่ได้แสดงการตอบสนองมาก เธอแค่กระตุกเล็กน้อย

โอเค, งั้นมารักษาแขนของเธอกัน

ผมม้วรริกกะลงและสนใจกับข้างในตัวเธอ ระหว่างที่คลายเข็มขัดหนังที่มัดมือขวาของเธออยู่

จากนั้นแขนจวาที่บิดในมุมที่ผิดปรกติได้รักษาทันที

ผมผูกเธออย่างรวดเร็วเมื่อผมเห็นมัน จากนั้น, ผมรู้สึกโล่งใจ, โอเค, เราเตรียมพร้อมแล้ว แต่ไปแค่มอบสารหาหารให้เธอ ผมหิ้วริกกะขึ้นมาจากนั้นจัดเธอ, เอาสิ่งที่มันทำให้ง่ายที่จะเทของเหลวใส่ปากเธอ จากนั้น, เทของเหลวในส่วนที่เหมือนถ้วย

「โก้ะฟุ่, โก้ะฮ่ะ」

ริกกะที่ไม่แสดงการตอบสนองมากจนถึงตอนนี้ ได้ทรมานกับการกระตุก เมื่อผมเทของเหลวเข้าไปอย่างบังคับ

เมื่อผมเทของเหลวเพิ่มเข้าไปー

「อาซาฮินะ! ถอยไป!」

「เอ๋?」

ตาของอาซาฮินะเบิกกว้างจากการตะโกนของผม

ผมบอกเธอว่าอย่าลดการป้องกันลง

「เหี้ย」

「กย้าา!」

ผมโยนริกกะทิ้งไปแล้วผลักอาซาฮินะ

ทันทีที่ของเหลวไซรัปเข้าตัวของริกกะ, ระบบการทำงานทั้งหมดในตัวเธอถูกใช้งานในทีเดียว

มันไม่ใช่ว่าผมเห็นมัน แต่, ผมรู้สึกได้อย่างแน่นอนว่าเซลล์ได้ทำงานในความรวดเร็ว

ม้วนไปบนพื้น, ผมจับเหล็กหมาดบนพื้นและเข้าไปหาตรงหน้าของอาซาฮินะที่ล้มลงไป

ระหว่างที่รู้สึกถึงเหงื่อเย็นออกมาจากตัวผม, ผมชันเข่าไปที่พื้นและชี้ปลายของเหล็กหมาดไปที่ริกกะ

ใครจะคิดว่าเซลล์ของเธอจำทำงานในทันทีที่เธอได้รับสารอาอาหาร ผมคาดเดาว่ามันมีการใช้เวลาแต่ความคิดนั้นได้ไร้เดียงสา

อย่างที่คาด, เธอเป็นสัตว์ประหลาดที่ไร้สาระ

เวลาที่ตึงเครียดได้แล่นไประหว่างที่ผมตั้งเหล็กหมาด

ตามการทำงานของข้างใน, ผิวซีดที่ดูเหมือนคนตายได้กลับมามีชีวิตชีวา

ผมควรจะทำให้เธอบาดเจ็บและให้เธอรับสารอาหารอีกครั้งมั้ย? แต่, ยังไง?

ーหัวใจ

มันเป็นไปได้ที่จะแทงหัวใจเธอด้วยเหล็กหมาดตอนนี้ ด้วยความสามารถของผม ผมสามารถแทงหัวใจเธอโดยเล็งไปที่ช่องว่างระหว่างกระดูกและเนื้อเยื่อกล้ามเนื้อ

แต่, เพราะเธอได้ถูกมัด, เธอไม่ควรจะต่อต้านได้

แต่, แผลในแขนของเธอได้รักษา ถ้าการใช้งานมันไม่ปรกติ, ถ้าเธอแกะที่มัดอยู่แล้วแสดงพลังมากกว่าที่คาด

เราควรจะดูตอนนี้ หรือเราควรจะทำอะไร?

「อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา♥」

ไม่สามารถทำการตัดสินได้, มีเสียงกรีดร้องมาจากห้องอย่างกระทันหัน

ริกกะคือต้นเสียง ตัวของเธอที่เหงื่อออกทั้งตัวได้แดงชาด, เธอพ่นฉี่ออกมาระหว่างที่กระตุกอย่างรุนแรง

ผมรู้สึกโล่งใจเมื่อผมเห็นนั้น

มันดูเหมือนการโจมตีที่รู้สึกดีนั้นมีผล สั้นๆคือ, การรักษาขั้นสูงของเธอยังไม่หายไป

จิวนั้นไปได้ดี

อา, ผมตื่นตกใจ, ผมตกอยู่ในความตื่นตกใจเพราะเซลล์ของเธอทำงานทันที แต่ผมได้กองประกันรวมกันหลายชั้นเพื่อเลี่ยงการโจมตีสวนของริกกะ แต่, ผมตื่นตกใจ

「ช-ช่างเป็นความอึด…」

อาซาฮินะพึมพำระหว่างที่ยกตัวเธอขึ้นจากพื้น

เสียงกรีดร้องของริกกะสะท้อน

ริกกะฉี่ออกมาอย่างแรงระหว่างที่กระตุก ตาของอาซาฮินะสั่นขณะที่เธอมองริกกะ จากนั้นหน้าของเธอได้ซีด

อาซาฮินะพูดว่าเธอเข้าใจว่าริกกะเป็นสัตว์ประหลาด แต่มันดูเหมือนเธอจะไม่เข้าใจมันเต็มที่

ยังไงซะ, ผมก็เหมือนกัน

「อย่าเข้าไปใกล้เธอ」

「ชั้นไม่ทำแม้ว่านายสั่งชั้น」

อาซาฮินะตอบทันที

เออ, นั่นดี

อาซาฮินะได้ระวังตัวอย่างซีเรียส

หลายอย่างเกิดขึ้นแต่เราได้สำเร็จเป้าหมายที่ใหญ่ที่สุด

เวอร์ชั่นไม่เซ็นเซอร์อ่านได้ที่ tunwalai หรือ readAwrite

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอนได้ทั้ง facebook และ discord