เอ็กซ์เรย์เป็นมากกว่าที่ฉันคิด - ตอนที่ 82

ตอนที่ 82

「มันลึกลับอย่างสมบูรณ์แล้วตอนนี้」

มันสายเกินไปในกรณีของผู้ใช้แมลงตอนนี้ แต่ผมพึมพำโดยสัญชาติญาน ระหว่างที่มองไปที่แขนขวาของผู้ใช้แมลง

ริกกะและผมกลับมาที่บ้าน แต่ผมตัดสินใจที่จะเจรจากับผู้ใช้แมลง เพื่อสวนกลับคามูโระ ฮิซูกิทันที

แค่เพื่อทำให้มั่นใจ, ผมสั่งให้ริกกะกินข้าวที่บ้าน…

บางที, เธอจะกินทุกอย่าง

แต่ยังไง, นั่นจะพอมั้ย?

เมื่อผมพูดสิ่งนั้น, ผมนำแขนขวาของผู้ใช้แมลงออกมา จากส่วนหนึ่งจากถุงพลาสติกสีดำที่ริกกะนำมา

แม้ว่ามันแยกจากตัวของเธอ, มันได้สดอย่างผิดปรกติ

เหมือนกับแขนขวาของเธอยังมีชีวิตอยู่

「แค่มันใช้หลักการอะไร? แม้ว่าชั้นใช้ความสามารถของชั้น, ชั้นเข้าใจมันไม่ได้ แม้ว่าการไหลเวียนของเลือดมันเป็นไปไม่ได้」

แขนของเธอได้ถูกแยกออก นั่นชัดเจนว่ามันหมายถึง เส้นเลือดของเธอก็แยกออกจากกันด้วย, ดังนั้นแขนของเธอ ควรจะอยู่ในสภาพเนื้อร้าย แต่กระนั้น, แขนขวาของผู้ใช้แมลงยังสดเหมือนมันมีชีวิตอยู่

แทนที่จะอย่างนั้น, เมื่อเราตัดตัวเธอครึ่งหนึ่ง, ปรกติแล้วเธอควรจะตาย จากจำนวนของเลือดที่ไหลออก แต่ผู้ใช้แมลงยังสบายดีอยู่ และแม้ว่าเมื่อหัวใจของเธอได้ถูกทำลาย, เธอไม่ตาย

นี่มันไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว

มากกว่านั้น, มันดูเหมือนว่าผู้ใช้แมลงไม่เข้าใจเกี่ยวกับความเป็นอมตะของเธอเองด้วย

เมื่อผมมองไปที่ใจของผู้ใช้แมลง, เธอแค่รู้ว่าเธอได้ทำสัญญา กับแมลงที่มหัศจรรย์ที่ทำให้เธอเป็นอมตะ, เธอไม่รู้เหตุผลเลยซักนิด

「จากผู้ใช้แมลง, แมลงที่ใช้ชีวิตอยู่ในมดลูกเธอ ดูเหมือนจะเป็นต้นกำเนิดของพลังของเธอ จากนั้นมีแมลงสามตัวสนับสนุนนั่นอย่างไรก็ไม่รู้」

มี่จำนวนแมลงทั้งหมดสีตัวที่รักษาความเป็นอมตะของเธอ แมลงที่อยู่ในมดลูกเธอเป็นแกนกลาง

「ตัวนี้เหรอ?」

ผมหยิบท่อนลางจากถุงพลาสติก และมองเข้าไปข้างในมดลูก

ทั้งสองขาของเธอถูกตัดออกดังนั้นมันแค่เอวของเธอ, แทนที่จะพูดอย่างนั้น, เอว, น้องหนูและรูหลัง, มีแมลงอยู่ข้างในอย่างแน่นอน

มันกลมเหมือนเด็กอ่อนข้างในมดลูก บวมมากกว่าปรกติ

เพราะหัวใจของเธออยู่ท่อนบน, การไหลเวียนของเลือดได้ทำบนส่วนนั่นอย่างธรรมชาติ

แต่, แมลงยังมีชีวิตอยู่

「ชั้นจะแพ้ถ้าชั้นติดอยู่กับสามัญสำนึก ชั้นเดาว่า?」

ไม่มีทางเลือกนอกจากจะคิดแบบนั้น

มันเป็นไปได้สำหลับผู้ใช้แมลงที่จะมีชีวิต แม้ว่าเลือดของเธอไม่ได้ไหลเวียน

โครงสร้างของตัวเธอดูเหมือนมันเหมือนกันกับมนุษย์ แต่มันต่างอย่างสิ้นเชิงจริงๆแล้ว

ตราบได้ที่แมลงที่ใช้ชีวิตอยู่ในมดลูกเธอยังมีชีวิต, ผู้ใช้แมลงจะไม่ตาย, และเธอจะมีชีวิตอยู่ต่อไป แม้ตัวเธอได้ถูกแยกชิ้นส่วน

ในการแลกเปลี่ยน, ผู้ใช้แมลงจะตามไปทางเดียวกันถ้าแมลงในมดลูกเธอตาย

เพื่อเลี่ยงมัน, แมลงที่เหลือสามตัวนั้นสนับสนุน

แม้ว่าปัญหาจะเกิดขึ้นกับแมลงตัวไหนก็ตาม, แมลงที่เหลือจะขยายพันธุ์

ถ้าเป็นอย่างนั้น, มันไม่จำกัดและเกือบจะอมตะอย่างแน่นอน

แต่เมื่อผมทำลายจุดอ่อนของแมลงที่ผมเจอ, บางทีแมลงที่อยู่ภายใต้การปกครองของผู้ใช้จะจากไป จากนั้น, ผู้ใช้แมลงจะตาย

「หืมมมม, เข้าใจแล้ว เราทำบางอย่างเกี่ยวกับนี่ได้」

ผมพึมพำระหว่างที่ผมดูน้องหนูของผู้ใช้แมลง

เพื่อต่อต้านคามูโระ ฮิซูกิ, ผมพาผู้ใช้แมลงมาแม้ว่าเธอเป็นชิ้นส่วน แต่ผมคิดว่าจะใช้ผู้ใช้แมลงยังไง

ในตอนนี้, หัวและท่อนบนของผู้ใช้แมลงยังอยู่ข้างในถุงพลาสติกสีดำ

เธอยังมีชีวิต แต่เธอแค่ขยับเล็กน้อย และแม้แต่พูดขึ้นมาก็ไม่ได้

เธอกลัวความตายจนเธอได้เก็บความเงียบไว้ เพื่อที่ผมจะไม่ไม่พอใจ

สั้นๆคือ, ใจเธอสลาย

มันเป็นไปได้ที่จะทำให้ผู้ใช้แมลงเป็นทาสได้ ในสภาพเธอปัจจุบัน

แต่ผมไม่รู้ว่าเธอจะทรยศผมหรือไม่เมื่อพลังใจของเธอกลับคืนมา

แม้ผมรู้จุดอ่อนของเธอ, สมมุติว่าแมลงตัวเล็กได้ฝังอยู่ในตัวผม และหยุดการเคลื่อนไหวของผม, นั่นจะมีปัญหา

ดังนั้น, ผมอยากให้เธออยู่ในสภาพที่ผมสามารถทำลายจุดอ่อน ของผู้ใช้แมลงตอนไหนก็ได้

ด้วยนั่นที่พูดー

「ถ้ามันเป็นไปได้สำหรับเธอ ที่จะมีชีวิตแม้ว่าเธอถูกแยกชิ้นส่วน, มันหมายถึงเราแค่ต้องแยกส่วนของจุดอ่อนเธอออกมา」

นั่นเป็นข้อสรุปที่ผมไปถึง

แต่ผมไม่มั่นใจเกี่ยวกับมันถ้าให้พูดจากใจ

ไม่มีปัญหาด้วยแขนหรือขา แต่มันเป็นไปได้ว่าผู้ใช้แมลงจะตาย ถ้าจุดอ่อนของเธอถูกแยกออกจากเธอ

อะไรจะเกิดขึ้นถ้าผมแยกจุดอ่อนออก? ผู้ใช้แมลงเองก็ไม่รู้มันดังนั้นมันเป็นการโยนลูกเต๋า

「ยังไงซะ โอเค เธอใช้ชีวิตอย่างที่เธอต้องการจนถึงตอนนี้, ฆ่ามนุษย์เหมือนพวกเขาเป็นขยะ และม้วนมันไปบนโต๊ะตรวจสอบของเธอ เธอควรจะมีความตั้งใจที่แน่วแน่ ว่ามันจะเป็นตาของเธอบางวัน」

พึมพำอย่างนั้น, ถุงพลายติกได้ทำเสียง จากนั้นผมได้ยินเสียงร้องไห้จากข้างใน

เธอน่าจะกลัวเกี่ยวกับความตายจนทนไม่ได้

ผมมั่นใจว่าพวกนั้นที่เธอฆ่าไม่อยากจะตาย มันต้องมีพวกนั้นที่ร้องข้อชีวิตของพวกเขา

จากนั้น, เจ้าคนนี้จะยิ้มอย่างแน่นอน และตัวพวกเขาเป็นชิ้นๆทั้งทียังมีชีวิต จากนั้น, เธอจับพวกนั้นที่ดูประหลาดเหมือนริกกะแล้วขายพวกเธอ

เธอมีความสุขในการทำอย่างนั้นใช่มั้ยล่ะ? งั้นเธอควรจะตั้งใจตัวเธอเอง ว่าตาของเธอจะมา

「อย่ากังวล ถ้าชั้นคิดว่าเธอจะมีประโยชน์, งั้นชั้นจะทำเต็มที่เพื่อที่เธอจะไม่ถูกฆ่า สำหรับตอนนี้นะ」

พูดไปหาถุงพลาสติก, ผมได้ยินเสียงร้องดังขึ้น

“ระหว่างที่เธอมีประโยชน์” นั่นเป็นการพูดอย่างเดียวกันว่าผมจะฆ่าเธอไม่เร็วก็ช้า

แทนที่จะอย่างนั้น, ถ้ามันไม่ใช้เพื่อคามูโระ ฮิซูกิ, ผมจะทำลายจุดอ่อนของเธอเลยตอนนี้

นั่นคือที่ผมเกลียดเจ้าคนนี้มากเท่าไหร่

คือส่วนของผู้ใช้แมลงเข้าไปในถุงพลาสติกสีดำ, ผมไปที่ห้องน้ำกับมัน

ผมเข้าไปในห้องน้ำ และดึงของในกระเป๋าออกมา ผลที่ตามมา, ชิ้นส่วนของผู้ใช้แมลงได้กระจายอยู่ที่พื้น

เลือไหลได้หยุดโดยสิ้นเชิง, ผิวที่ซีดของเธอเลอะไปด้วยเลือด

「ด-ได้โปรด ช-ชั้นจะทำทุกอย่างจริงๆ, ได้โปรด, อย่าฆ่าชั้นเลย…」

ผู้ใช้แมลงที่ทั้งสองแขนและท่อนล่าง ได้ถูกแยกออกจากตัวเธอ ได้ร้องขอชีวิตของเธอในน้ำตา ระว่างที่ดูเหมือนดารุมะ

แม้ว่าเธอพยายามจะทรมานเราจนถึงความตาย, เธอกล้าดียังไงที่พลิกท่าทางของเธอชัดเจนขนาดนี้

มันน่าชื่นชมในแง่หนึ่ง

「ถ้าเธอมีประโยชน์กับชั้น งั้นชั้นจะให้เธอมีชีวิตต่อไปอีกนิดหน่อย」

ถือมีดที่ผมนำมาด้วยกับผม, ผมมองลงไปที่ผู้ใช้ที่ใส่ดารุมะ จากนั้นชี้มีดไปที่จุดอ่อนข้างในส่วนที่แยกออกมา

ผมจิ้มมือซ้ายของผม ไปบนแผลจากท่อนล่างที่ถูกตัดออก, จับเครื่องในที่เฉียวขวาลงไปจากหัวใจเธอ… จากนั้นผมสับมันด้วยมีดในมือขวาของผม ในทางที่มันจะไม่ได้รับความเสียหาย

ผู้ใช้แมลงสั่นอยู่ในความกลัว, เธอไม่ได้แสดงการต่อต้านใดๆ

ตั้งแต่ทีแรก, เธอไม่มีมือหรือเท้าที่จะต่อต้าน

แล้วก็, แม้ว่าเธอใช้แมลง, มันเป็นไปไม่ได้ที่จะแอบผ่านตาของผม, เธอจะตายอย่างแน่นอนครั้งนี้ถ้าเธอต่อต้าน

เธอต่อต้านไม่ได้แม้ว่าเธอต้องการ

เมื่อผมมองไปที่เครื่องในที่ถูกแยกออก, ผมคิด

พูดจากใจแล้ว, ผมไม่รู้ว่าที่เป็นจุดอ่อนเธอจริงๆหรือเปล่า

เพราะทั้งหมด นั่นเป็นส่วนที่ต่างไปจากมนุษย์ปรกติ

แต่, ผู้ใช้แมลงก็ไม่รู้มันด้วยตัวเธอเองด้วย แม้ว่าถ้ามันเป็นการหลอก, มันมีผลที่เพียงพอแล้ว

「อย่างที่คาด, เธอไม่ตายแม้ว่ามันถูกแยกออก」

ผมถามผู้ใช้แมลงระหว่างที่เก็บเครื่องในที่ถูกแยกออก เข้าไปในกล่องพลาสติก

มีส่วนเดียวกันในสมองแต่มันยากที่จะนำนั่นออกมา แล้วก็, มันจะมีปัญหาถ้าผู้ใช้แมลกลายเป็นอีโง่มากกว่านี้ถ้าผมทำมันได้ไม่ดี

ดังนั้น, ผมเพียงแต่แยกส่วนเดียวเท่านั้น

「บ-บางที, บางทีมันเกี่ยวข้องกับระยะทาง ด-ดังนั้น, ช-ชั้นอยากให้นั่นอยู่ใกล้ชั้นถ้าเป็นไปได้…」

ดารุมะที่นอนอยู่บนพื้น ร้องขอด้วยเสียงที่สั่น

โอ้, ระยะทางเหรอ? นี่หมายถึงแขนและขาที่ถูกตัดนั่น สดอยู่เพราะมันอยู่ใกล้ตัวเธอเหรอ?

ไม่, แทนที่จะเป็นท่อนบนของเธอ, ผมควรจะคิดว่ามันเกี่ยวข้องกับแมลงที่อาศัยอยู่ในมดลูกเธอมั้ย?

สั้นๆคือ, ถ้าแมลงที่อาศัยอยู่ในมดลูกเธอได้ถูกแยกออก, งั้นแขนและเท้าจะกลายเป็นเนื้อร้าย

อย่างที่คาด, มันอเนกประสงค์

รับวัตถุที่จะข่มขู่ผู้ใช้แมลงโดยรับจุดอ่อนของเธอมา, ผมตัดสินใจที่จะคืนตัวที่ถูกตัดของผู้ใช้แมลง ให้กลายเป็นเต็มตัว

แต่ผมไม่รู้ว่ามันจะกลับมั้ยนะ

เมื่อผมพยายามจะติดแขนไปในท่อนบนของเธอ, มันติดเข้าไปอย่างง่ายดาย

ความสามารถรักษานี้มันน่ากลัว ไม่, มันน่าส่งสัยว่านี่มันการรักษาจริงๆมั้ย

แม้ผมได้รับวัตถุที่ใช้สำหรับการข่มขู่ ผมจะไม่มีวันลดการป้องกันของผมลง

กล่อมตัวเอง, ผมเชื่อมต่อชิ้นส่วนที่ถูกตัดของเธอ ไปในแบบเดียวกันกับที่ผมทำกับแขน

แต่ยังไง, โลลิที่ถูกแยกชิ้นส่วนที่น่าสนใจมากกว่าที่เห็น

เธอนั่นโลลิมากกว่าโลลิฮินะมาก, มากกว่านั้น, เธอไม้กระดานอย่างสมบูรณ์

ผมของเธอสีเงินและตาของเธอสีเขียว หน้าของเธอค่อนข้างน่ารัก แต่อย่างที่คาด, มันคือเด็กเวร

มันเกือบจะเหมือนโลลิฮินะ เธอเป็นเด็กเวรมากเกินไปจนมันไม่แม้แต่จะขยับนิ้ว

แต่, เธอได้อายุยี่สิบกว่าแม้รูปร่างหน้าตาของเธอเป็นแบบนั้น

แม้ว่าอายุของผู้ใช้แมลงที่แม่นยำนั่นคลุมเครือ, เมื่อผมแอบดูใจของเธอ, มันออกมาเป็นว่าเธออายุ 27

ถ้าตัวนี้โตขึ้น, งั้นเธอสามารถเป็นผู้ใหญ่ที่พราวตา

ตั้งแต่ทีแรก, ผมไม่มีเจตนาจะแทงเจ้าหนูเข้าไปในคนนี้

เมื่อตัวของผู้ใช้แมลงได้กลับมา, เธอคลานหนีออกไปที่กำแพง จากนั้นนั่งลงจับเข่าของเธอ จากนั้นเธอมองผมด้วยตาที่กลัว ขณะที่เธอสั่น

ผมหยิบฝักบัวจากนั้นฉีดน้ำร้อนไปบนหัวของเธอเพื่อล้างเลือด

เมื่อผมฉีดน้ำร้อน, ผู้ใช้แมลงได้สะอาดขึ้นระดับหนึ่ง

「เธอพูดเกี่ยวกับระยะ แต่ระยะที่ปลอดภัยมันไกลเท่าไหร่?」

ถามเธอ, ผมมองในใจของเธอ

แค่ไกลแค่ไหนที่จุดอ่อนสามารถแยกออกจนมันอันตราย? มันดีกว่าที่จะรู้มัน

แต่ー

「ช-ชั้นไม่รู้มากขนาดนั้น เมื่อชั้นได้สัญญากับแมลงในมดลูกชั้น, มันมีข้อจำกัดของการไม่มีวันแยกออกจากกัน ด-ดังนั้น, ชั้นไม่รู้ระยะที่ชัดเจน, ต-ตั้งแต่ทีแรก, ชั้นไมมีแผนจะแยกนั่น」

ผู้ใช้แมลงตอบมาอย่างคลุมเครือด้วยเสียงที่สั่นของเธอ

อุว้า, เธอเป็นอีโง่ สร้างสัญญากับแมลงที่มอบข้อจำกัดแบบนั้นเหรอ? ไม่ใช่ว่านั่นแค่หมายถึงผู้ใช้แมลงจะตาย ถ้าแมลงสี่ตัวในตัวเธอได้ถูกนำออกเหรอ?

นากจากจุดอ่อนที่ผมตัดออกมา, ผมเจอจุดอ่อนใหม่

「น-นาย, แค่นายเป็นใครกันเนี่ย?」

ผู้ใช้แมลงถามระหว่างที่สั่น

ใคร? นั่นอะไร? คำถามปรัชญาเหรอ?

แทนที่จะอย่างนั้น, ผมเป็นคนที่อยากจะถามที่นี่นะ

「ชั้นเป็นแค่ผู้ใช้เอ็กซ์เรย์」

เมื่อผมตอบเธอ, ความสงสัยได้ปรากฏอยู่ในตาสีเขียวของผู้ใช้แมลง

「พนักงานขององค์กรอนุรักษ์ธรรมชาติเหรอ?」

「อะไร?」

องกรณ์อนุรักษ์ธรรมชาติ? นั่นอะไรน่ะ?

「มันผิดเหรอ?」

ผู้ใช้แมลงที่เห็นสีหน้าผมดูเหมือนจะรู้สึกมั่นใจ

「อย่างเป็นทางการแล้ว, เป้าหมายของอนุรักษ์ธรรมชาติคือองค์กรของรัฐ มันไม่ใช่แค่ประเทศที่, มีองค์กรระหว่างประเทศอยู่ทั่วโลก แต่, อนุรักษ์ธรรมชาติเป็นแค่เรื่องหลอกลวงผิวเผิน พวกเขาเป็นองค์กรที่มีเป้าหมาย เพื่อปกป้องผู้ใช้ความสามารถและกึ่งมนุษย์อื่นๆ มันเป็นคู่แข่งของชั้นถ้าให้พูด」

แม้ว่าเธอกลัว, ผู้ใช้แมลงได้เริ่มพูด

เธอพูดแม้ว่าเราสู้อยู่, เธอชอบการพูดเหรอ?

「ชั้นมีความฝันที่จะเป็นสมาชิกขององกรค์ปกป้องก่อนหน้า ชั้นเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวที่มีพลังที่ไม่ปรกติ มีเวลาที่การมองแปลกๆได้ถูกเลือกปฏิบัติโดยมนุษย์ และความเป็นจริงที่จะถูกฆ่า สร้างปัญหาให้เรา แต่, ชั้นเป็นบางคนที่ไม่สามารถตามตระกูลของผู้ใช้พลังทัน ไม่สามารถสืบทอดเป็นหัวหน้าครอบครัว, ไม่สามารถที่จะเป็นสมาชิกขององค์กรป้องกัน, เมื่อชั้นรู้สึกมัน ชั้นได้อยู่ในโลกใต้ดินแล้ว สั้นๆก็คือ, ชั้นได้ตกอยู่ในโลกของความมืด หัวเราะสิ」

「อ่ะฮ่าฮ่าฮ่า」

「…ช-ชั้นไม่คิดว่านายจะหัวเราะจริงๆ」

「เธอเป็นคนที่ขอให้ชั้นหัวเราะ」

「น-นายพูดถูกแต่…」

ผู้ใช้แมลงรู้สึกหดหู่เมื่อผมหัวเราะใส่เธอจากนั้นเธอทำหน้ามุ่ย

「อะไรของเธอน่ะ, เธอคิดว่าชั้นจะยกโทษให้เธอถ้าเธอเปลี่ยนตัวตนของเธอเหรอ」

ผมมองลงไปและถามผู้ใช้แมลง ที่ได้เปลี่ยนเป็นอ่อนโยนกระทันหัน

「ม-ไม่, นั่นไม่ใช่ประเด็น ชั้นแค่ไม่เคยแพ้ใครหลังจากที่ทำสัญญากับแมลงที่อาศัยอยู่ในมดลูกชั้น แต่, นายเอาชนะชั้น」

「ชั้นไม่ใช่คนที่เอาชนะเธอ มันคือริกกะและคาซะฮานะ ชั้นแค่สนับสนุนสองคนนั้น」

「ไม่ใช่การสนับสนุนของนายมีปัญหามากที่สุดเหรอ? ถ้ามันไม่ใช่เพราะนาย, ชั้นจะชนะแน่นอน」

ผู้ใช้แมลงมองผม, ยื่นริมฝีปากของเธอออกมาและเคือง ขณะที่เธอวิจารณ์ผม

จริง, ถ้าผมไม่ได้อยู่ที่นั่น, ริกกะและคาซะฮานะอาจจะแพ้ แต่ถ้าผู้ใช้แมลงสู้แบบนั้น, เธอจะพ่ายแพ้ไม่เร็วก็ช้า

มันแค่บัญเอิบที่มันเป็นผม

พูดสิ่งนั้น, เธอพูดและได้เคือง, เธอเป็นพวกที่หน้าด้านง่าย มันอันตราย

ผมคิดว่าผมใช้เธอเพื่อต่อต้านคามูโระ ฮิซูกิได้ แต่ผมไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เธอจะทรยศผม แม้ผมได้จุดอ่อนของเธอมา, ถ้าเธอควบคุมแมลงตัวเล็กๆ งั้นเธอก็สามารถเอามันไปตอนไหนก็ได้ที่เธอต้องการ

แล้วก็, มันไม่ได้หมายความว่าคามูโระ ฮิซูกินั่นจะฆ่าผม มันตรงกันข้ามกัน เธอแค่พยายามจะผสมเนื้อและเลือดของเราเท่านั้น สั้นๆคือ, เธอเองมีเจตนาที่จะตายด้วย

แต่วิธีคิดแบบนั้นมันแย่มากนะ

มันมีปัญหา แต่ผมอยากจะทำอะไรบางอย่างกับคามูโระ ฮิซูกิด้วยตัวเอง แต่ผมควรจะกำจัดคนนี้มั้ย?

「อ่ะ, อ่ะฮ่า, อ่ะฮ่าฮ่า…ตาของนาย, ตาของนายมันน่ากลัว ช-ชั้นได้พูดอะไรที่ทำให้นายเคืองเหรอ?」

ผู้ใช้แมลงได้หน้าด้าน แต่เธอได้เปลี่ยนเป็นซีดเมื่อเธอเห็นตาของผม จากนั้นเธอสั่นระหว่างที่แสดงรอยยิ้มที่เกร็ง

ถ้าเธอจะกลัวจากแค่การจ้องงั้นเธอก็ไม่ควรจะอวดดี

เธอเป็นอีโง่ดังนั้นเธอดูเหมือนจะใช้งานง่าย

「อ้า, น-นั่นใช่แล้ว! ชั้นได้พูดถึงองกรณ์ปกป้อง」

ผู้ใช้แมลงเลี่ยงหน้าของเธอจากผม จากนั้นแสดงรอยยิ้มที่เกร็งบนหน้าที่ซีดของเธอ, พยายามจะไหลมันไปอย่างสิ้นหวัง

เมื่อผมมองใจเธอ เธอได้กลัวจริงจัง, มันไม่ต้องสงสัยว่าเธอง่ายต่อการใช้

ผมควรจะดูต่ออีกนิดหน่อยมั้ย?

「ในฐานะผู้ใช้ความสามารถ, ชั้นอยู่ในหมวด ดี หนึ่งระดับบนหมวดที่ต่ำที่สุด หมวดที่ต่ำที่สุด, อี, มีข้อจำกัดที่จะเข้าเป็นสมาชิกขององค์กรป้องกัน แต่, คุณสมบัติและความเหมาะสมนั้นต่างออกไป ชั้นได้ถูกตัดสินว่าชั้นไม่เหมาะสม」

「เธอเป็น ดี เหรอ? งั้นองค์กรป้องกันคือรังสัตว์ประหลาดสิ」

「ไม่, ชั้นเป็นดีก่อนหน้านี้ แต่ชั้นตอนนี้คือ ซี หรือ บี ชั้นควรจะถูกจัดประเภท ว่าเป็นผู้ใช้ความสามารถระดับสูง」

ระดับสูง เธอพูดนั่นด้วยตัวเธอเอง ยังไงซะ, ผมเห็นด้วยว่าเธอค่อนข้างเป็นพลังที่แข็งแกร่ง

「งั้น, เธอควรจะเข้าองกรณ์ป้องกันนั่น เธอได้แข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนหนิ ใช่มั้ย?」

「ใช่, นั่นคือที่ชั้นคิดด้วย แต่…」

ผู้ใช้แมลงแสดงรอยยิ้มที่มาโซคิสม์จากคำถามผม จากนั้นเธอพยักหน้าระหว่างกอดตัวเธอเอง

「หลังจากที่ทำสัญญากับแมลงข้างในมดลูกชั้น, ชั้นได้พลังที่ยิ่งใหญ่ และชั้นได้ไปเคาะประตูขององค์กรป้องกันอีกครั้ง นั่นเมื่อชั้นรู้ความหมายของความเหมาะสม สัญญากับแมลงข้างในมดลูกชั้น เป็นวิธีที่ถูกห้าม ชั้นไม่เหมาะสม สั้นๆคือ ชั้นได้ถูกตัดสินเป็นผู้ใช้ความสามารถที่มีอุดมการณ์ที่อันตราย แต่, พวกเค้าเมินชั้นเพราะชั้นได้อยู่ในหมวด ดี แต่, ชั้นได้ใช้วิธีต้องห้าม ดังนั้น, ชั้นได้ถูกเปลี่ยนเป็นเรื่องที่ต้องถูกกำจัด」

ผมแอบมองในใจของผู้ใช้แมลงระหว่างที่ผมฟังเธอ

เรื่องที่ต้องถูกกำจัด, สาวตัวน้อยได้วิ่งหนีอยู่ในป่าอย่างสิ้นหวัง

สาวบริสุทธิที่อยากจะปกป้องผู้ใช้ความสามารถแบบเธอ ได้ถูกล่าเป็นเหยื่อ, เธอได้วิ่งหนีต่อไปจากความกลัว

จากนั้น, เธอตกอยู่ในความมืด

「เธอทำได้ดีที่รอดชีวิตมาถึงทุกวันนี้」

เท่าที่ผมเห็นจากใจของผู้ใช้แมลง, มีคนที่มีความสามารถที่แข็งแกร่งกว่าเธออย่างแน่นอน ดังนั้นมันธรรมชาติสำหรับเธอที่จะหนี

ขณะที่ผมถาม, ผมจำคำตอบในหัวใจของผู้ใช้แมลงได้

「แม้มันจะเป็นระดับสูง, อย่างมากที่สุดมัน ซี หรือแย่กว่านั้นคือ บี นอกจากนั้น, ชั้นอจากกจะพูดมันด้วยตัวเอง แต่ชั้นขี้อายและอันธพาลนิดหน่อย ชั้นไม่มีความสามารถที่จะสำรองไว้เหมือนองค์กรป้องกัน」

「นายจะพูดว่านายตัดสินว่ามันไม่ใช่ปัญหาใหญ่แม้ว่านายถูกโยนทิ้งเหรอ?」

「เธอพูดถูก ชั้นเป็นตัวชั้นเองแม้ว่าชั้นจะใช้วิธีต้องห้ามและตกไปอยู่ในความมืด นั่นคือขอบเขตของตัวตนชั้น」

ผู้ใช้แมลงไม่ได้โกหกเลยซักนิด เธอได้พ่นที่เธอคิดออกมา

แล้วก็, ผมคิดว่าเธอฆ่ามนุษย์แต่ดูเหมือนว่าจะผิด

ก้อนเนื้อที่ม้วนอยู่บนโต๊ะตรวจสอบมันเป็นบางอย่างที่เรียกว่าโฮมุนคูลัส

ผมไม่รู้มัน แต่มันดูเหมือนว่าเธอพยายามจะสร้างมนุษย์เทียม

ผมคิดว่าเธอแค่บุ่มบ่ามก้าวร้าว แต่มันดูเหมือนว่าเธอเพียงแค่อวดดี เธอแค่เต็มไปด้วยการหลอก

มันจริงที่เธอจับคนผิดปรกติเหมือนริกกะและขายพวกเธออย่างไรก็ตาม

「มีเหตุผลที่ชั้นได้พูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ กึ่งมนุษย์หม่าป่า, พี่สาวอยู่ในหมวด อี, ระดับที่ต่ำที่สุดสั้นๆ ที่เล็กกว่านั้นน่าจะเป็นกลายพันธุ์ แต่, ค่าของความสามารถนั้นสูงเกินไปสำหลับแค่กึ่งมนุษย์ เธอจะอยู่ในหมวดบีจากศักยภาพของเธอ ชั้นคิดว่าเธออยู่ที่ซีบนสภาพปัจจุบันของเธอ」

ผู้ใช้แมลงพูดเกี่ยวกับคาซะฮานะและริกกะจากนั้นมองผมด้วยรอยยิ้มที่เกร็ง ตาสีเขียวของเธอกลัวอย่างชัดเจน

「ความสามารถเอ็กซ์เรย์นั่นโดยทั่วไปแล้วเป็นพลังที่ไม่ปรกติ มันปรกติแล้วจะถูกจัดประเภทเป็นหมวด เอฟ สั้นคือ, มันอยู่นอกกรอบ เหตุผลคือแค่คนธรรมดาได้อยู่นอกมัน แต่, เพราะมันได้อยู่นอกกรอบ, มันเป็นไปได้ที่จะเข้าสู่องค์กรป้องกันตราบใดที่นายมีความถนัด แม้ตัวนั้นอ่อนแอ, มันเป็นความสามารถที่มีประโยชน์ อย่างไรก็ตาม, มันแค่จำกัดสู่พวกนั้นที่มีระยะไกล」

โอ้, งั้นความสามารถของผมอยู่ในระดับต่ำสุด?

ยังไงซะ, ผมเดาว่าคุณไม่ใช่มนุษย์ปรกติถ้าคุณสู้บางคนที่แข็งแกร่งกว่าผู้ใช้แมลง

「ดังนั้น, นายคืออะไรกัน? ระยะของนายควรจะแคบ, ใช่มั้ย? สั้นๆคือ, นายมีข้อบกพร่องในความสามารถของนาย และแม้อย่างนั้น, บางอย่างได้ต่างออกไปจากนาย ความสามารถของนายเป็น “แค่มองแบบเอ็กซ์เรย์” จริงๆเหรอ? แค่ตาของนายเห็นอะไรกันแน่?」

ผู้ใช้แมลงกลัวผมอย่างชัดเจน

แม้ว่าเธอบอกผมว่ามันต่างออกไป, ผมไม่รู้จักใครที่มีความสามารถนี่นอกจากผม

คนที่ผมรู้คือแค่ คามูโระ ฮิซูกิ, ริกกะ, คาซะฮานะ, และผู้ใช้แมลง

「มองแบบเอ็กซ์เรย์เป็นความสามารถที่ใช้ผ่านตา แต่, ชั้นได้อ่านความสามารถที่คล้ายมันได้ในเอกสารก่อนหน้านี้」

「ความสามารถที่คล้ายกัน?」

「ใช่ แม้ว่ามันใกล้เคียงกับเอ็กซ์เรย์, มันไม่ได้ใช้สายตา จากที่ชั้นได้อ่าน, มีแค่จำนวนนอยที่ได้พัฒนาความสามารถนี้ มากกว่านั้น, มันแข็งแกร่งเกินไป จนคนที่ได้พัฒนามันได้จิตวิญญานของพวกเขาทรุดและพวกเขากลายเป็นพิการ」

พลังมันแข็งแกร่งเกินไปจนพวกเขาพิการ นั่นไม่น่าต้อนรับอย่างมาก

「จากนั้น?」

「ความสามารถนั้นเรียกว่าตาแห่งสวรรค์*」

TLN*เท็นเก็น

「เท็นกัน?」

「มันสับสนเกินไปเหรอ? งั้นถ้าเป็นแบบนี้ล่ะ?」

เหงื่อของผู้ใช้แมลงวิ่งผ่านแก้มของเธอเมื่อผมเอียงหัวของผม

「ตาแห่งสวรรค์, ชื่อของมันอีกชื่อคือตาทิพย์」

ผูใช้แมลงได้พึมพำอย่างอ่อนโยน, จากนั้นเธอแสดงรอยยิ้มที่เกร็งเหมือนหับเธอกลัว, กลัว

「อ้า, ชั้นได้ยินบางอย่างเกี่ยวกับตาทิพย์」

ผมไม่รู้จักเท็นกัน แต่ผมได้ยินตาทิพย์ ผมได้ยินเกี่ยวกับมัน แต่ผมไม่รู้มันดี

「ตาทิพย์เป็นความสามารถที่อยู่ในหมวด เอ มันปรากฏเฉพาะกับมนุษย์เท่านั้น สั้นๆคือ, ความสามารถที่สูงที่สุดได้อยู่บนมนุษย์ที่อ่อนแอ แค่นั่นมันจะน่ากลัวแค่ไหน? แต่, แทบไม่มีใครสามารถควบคุมตาแห่งสวรรค์ได้ เหมือนที่ชั้นพูดก่อนหน้า, พวกนั้นที่มีมันได้จิตวิญญานทรุดโทรมและกลายเป็นพิการ」

อ่อนแอแต่เป็นความสามารถที่สูงที่สุด ถ้าผมจะพิการสำหรับบางอย่างที่โง่เง่าแบบนั้น, งั้นผมไม่ต้องการความสามารถนั้น

แต่เพราะเธอได้พูดเกี่ยวกับมัน, ผู้ใช้แมลงคิดว่าความสามารถผมเป็นตาทิพย์

เท่าที่ผมเห็นจากใจของเธอ, มันก็เลยการตัดสินใจของเธอด้วย

แทนที่จะอย่างนั้น, ผมคิดว่ามันต่างออกไป

ความสามารถของผมคือแค่มองเห็นได้ดีมากกว่าที่ผมคิด สั้นๆคือ, เอ็กซ์เรย์เป็นมากกว่าที่ผมคิด

มันทั้งหมดแค่นั้น

「จากใจชั้นไม่เข้าใจความสามารถของนายเลย ชั้นรู้สึกว่ามันเป็นแค่มองแบบเอ็กซ์เรย์ แต่ชั้นรู้สึกว่าบ่างอย่างได้ต่างออกไป แต่, มันคือคามูโระ ฮิซูกิเหรอ? มันเป็นไปได้สูงว่าความสามารถของเธอคือตาแห่งสวรรค์」

「…เอ๋?」

「สมมุติว่าชั้นถูก, ถ้าความสามารถของสาวคนนั้นคือตาแห่งสวรรค์, งั้นมั้นจะเป็นภัยว่าจิตวิญญานของเธอจะทรุดภายในหนึ่งปี แต่, ยังไงซะเมื่อชั้นจับเธอ, จิตวิญญานของเธอได้เริ่มพังทลายลง บางที, เธออาจจะไม่รอดแล้วก็ได้ ชั้นคิดว่ามันเป็นเรื่องของเวลาจนกว่าเธอจะพิการ」

เดี๋ยวก่อนนะ แค่เดี๋ยวก่อนนะ จิตวิญญานของเธอพังทลายลงเธอพูด…?

นั่นอาจจะเป็นอย่างนั้นแน่นอน แต่เมื่อผมเห็นใจของคามูโระ ฮิซูกิในห้องใต้ดิน, ใจของเธอได้บ้าไปอย่างสมบูรณ์แล้ว เธอบ้าแต่เธอไม่ได้พังทลายลง ในทางตรงกันข้าม, เธอมีวัตถุประสงค์ที่ชัดเจน, เธอนั้นมั่นคงในแง่หนึ่ง

แล้วก็, ตอนนี้เมื่อเธอพูดมัน, ความสามารถของคามูโระ ฮิซูกิ นั้นไม่สมบูรณ์มากเกินไป

ระยะของความสามารถของเธอนั้นแคบอย่างผิดปรกติ, และแม้เมื่อเธออ่านใจ, มันแค่เป็นเศษเสี้ยว

ถ้าเกิดว่ามันได้ถูกระงับล่ะ? งั้นคุณสามารถเลี่ยงการทรุดของจิตวิญญานเธอได้แบบนั้น จากนั้นความสามารถของเธอตื่นขึ้นมาเมื่อผมมาเพื่อช่วย

งั้น, เป็นไปได้มั้ยว่าー

ไม่ใช่ว่านั่นอันตรายจริงๆ จริงๆเหรอ?

「มันไม่สำคัญว่าความสามารถของสาวนั้นคือตาแห่งสวรรค์หรือไม่」

「เอ๋!? มันไม่ดี!」

「ไม่ว่าทางไหน, เธอไม่มีอนาคตนอกจากพิการ」

「เธอจะทำยังไงถ้าเธอตื่นแล้วไม่ได้พิการล่ะ!」

「ไม่ ไม่, มันเป็นไปไม่ได้」

「เหมือนที่ชั้นพูด, เธอจะทำอะไรถ้ามันไม่เป็นไปไม่ได้ อีโลลิงี่เง่า!」

「ชั้นไม่ใช่อีโลลิงี่เง่า ถ้ามันเป็นไปได้, เรียกชั้นว่าโอเน่-ซัง ชั้นยังยี่สิบกว่าอยู่นะ」

「หุบมันเลยอีโง่! แม้ว่าอายุของเธอมันปัดเศษเป็น 30」

「ท-ทำไมนายรู้เรื่องนั้น!?」

เมื่อผมบอกเธอว่าอายุเธอจะปัดเศษเป็น 30, ผู้ใช้แมลงพูดขึ้นมาในความตกใจ

ไม่ดีเลย, ผมพูดกับเธอไม่ได้ แม้ว่าเธอมีความสามารถที่ดีอย่างนี้, เธอแพ้

ความสามารถของเธอคือความสามารถที่น่ากลัว ขึ้นอยู่กับว่าเธอจะใช้มันยังไง

「ยังไงก็ตาม, สาวคนนั้นพิการดังนั้นมันไม่สำคัญ, ที่ชั้นไม่รู้คือนาย สาวตาแห่งสวรรค์ได้ถูกโปรยเสน่ห์โดยนายโดยสิ้นเชิง แม้แต่พี่สาวน้องสาวหมาป่า แล้วก็, มันประหลาดที่จะพูดแต่ชั้นก็ได้ถูกดึงดูดโดยนายด้วย มันยากทีจะพูดมันเป็นคำพูด แต่ชั้นควรจะพูดมันยังไงดี, นั่น…」

พูดสิ่งนั้น, ผู้ใช้แมลงสงสายตามองขึ้นมาข้างบนหาผม

「ชั้นรู้สึกว่านายสามารถที่จะทำอะไรได้ทุกอย่าง ถ้าชั้นอยู่ข้างนาย, ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นชั้นจะถูกช่วยเหลือ มันรู้สึกเหมือนชั้นจะติดกับบางอย่างที่ยาวนาน, ชั้นคิด, หรือบางอย่าง ไม่ว่าศัตรูจะแข็งแกร่งแค่ไหน, มันรู้สึกว่านายจะชนะอย่างไรก็ไม่รู้, หรือบางอย่าง พูดอีกอย่าง, ชั้นรู้สึกโล่งใจที่ได้อยู่ข้างนาย」

ผู้ใช้แมลงส่งสายตามองขึ้นที่ปั่นป่วนมาหาผม

โล่งใจ?

แม้ว่าตัวของเธอได้ถูกหั่นเป็นชิ้นๆ และเธอได้เปลี่ยนเป็นกระดานปาเป้า เป็นไปได้มั้ยว่าเธอเป็นอีโง่อย่างแท้จริง

แล้วก็, ขอโทษแต่ชั้นไม่ชอบเธอ

「ชั้นเองก็ไม่รู้มันด้วย แต่ชั้นรู้สึกว่านายมีความสามารถที่จะโปรยเสน่ห์ หรือบางอย่างแบบนั้น」

ผู้ใช้แมลงที่มองตรงมาที่ผมไม่ได้โกหกในหัวใจเธอเลย

ถ้านั่นเป็นอย่างนั้น, อย่าถือผมถ้าผมใช้เธอสำหรับตาทิพย์ของผม

พูดสิ่งนั้นー

「แค่เผื่อไว้, สมมุตว่าคามูโระ ฮิซูกินั่นมีความสามารถตาทิพย์ สมมุติว่าเธอได้ทำให้มันตื่นและสามารถที่จะควบคุมมันได้อย่างอิสระ, อะไรจะเกิดขึ้น?」

「ไม่ ไม่, นั่นเป็นไปไม่ได้」

ผู้ใช้แมลงส่ายหัวของเธอ

แม้เมื่อผมมองดูที่หัวใจเธอ, เธอแค่คิดว่า “เป็นไปไม่ได้!”

「เฮ้อีโลลิงี่เง่า เราได้สมมุติที่นี่นะ แค่ตอบมัน เธออยากจะให้มือและเท้าถูกตัดออกแล้วเป็นดารุมะอีกครั้งเหรอ?」

「ได้โปรดเว้นชั้นจากการเป็นดารุมะ แล้วก็, ถ้าเป็นไปได้, อย่าเรียกชั้นว่าอีโลลิงีเง่าแต่โอเน่-ซังー」

「เฮ้, อีเหี้ย, มึงอยากจะตายเหรอ?」

「ชั้นจะตอบ」

ผู้ใช้แมลงได้เปลี่ยนเป็นซีดเมื่อเธอเห็นตาของผมในทันที, เธอนั่งอย่างสุภาพจากนั้นพยักหน้า

งั้นทำนั่นตั้งแต่แรกเริ่มสิวะ ผมจะไปและฆ่าเธอครั้งต่อไปที่เธออวดดีจริงๆ

「คนที่มีตาแห่งสวรรค์ไม่ใช่ภัยมากขนาดนั้น ข้อเสียที่ใหญ่ที่สุดของตาแห่งสวรรค์คือพวกเขาใช้ความสามารถบนพวกเขาเองไม่ได้ ดังนั้น, มันได้ใช้ในการสนับสนุน, ภัยจะไม่ถูกวัด ตาแห่งสวรรค์, หรือพูดว่าตาทิพย์ละกัน, มันเป็นสุดยอดความสามารถที่จะเห็นผ่านอดีต, ปัจจุบัน, อนาคต, ทุกเหตุการและปรากฏการณ์, เป็นความสามารถที่สุดยอด ใช้มันบนบางคนนอกจากตัวเองแสดงมูลค่าที่แท้จริงของมันออกมา ภัยจริงนั้นคือคนที่ถูกรับรู้โดยผู้ใช้ดวงตาสวรรค์และคนที่ได้พลังนั้นไป」

ฟังคำพูดของผู้ใช้แมลงที่นั่นเปลือยอยู่, สาวได้ปรากฏในใจของผม

สาวที่คิดถึงมาสเตอร์ของเธอมากกว่าทุกคน, สาวสัตว์ผู้ที่เตรียมตัวจะอุทิศชีวิตของเธอ เพื่อทำให้มาสเตอร์ของเธอพอใจ

「ยังมีความหวังอยู่」

มันอาจจะเป็นโชคดีสำหรับผมที่คาซะฮานะได้อยู่ในที่นั้น

ผมไม่รู้ว่าถ้าคามูโระ ฮิซูกิที่ยังไม่สมบูรณ์, ถ้าเธอได้ตื่นขึ้นมา, และความสามารถของเธอเปลี่ยนเป็นตาทิพย์, เธอควรจะสามารถเห็นทุกอย่างในคาซะฮานะ จากนั้น, คามูโระ ฮิซูกิอาจจะรับคาซะฮานะในความหมายที่แท้จริงที่สุด

ในเวลาเดียวกัน, ความเสี่ยงที่คาซะฮานะจะกลายเป็นศัตรู, ยังไงซะ, ผมต้องทำอะไรซักอย่างเกี่ยวกับมัน

มันสายเกินไปที่จะให้คาซะฮานะและริกกะสู้

นั่นดี

ถ้าคามูโระ ฮิซูกิได้เป็นตาทิพย์, และเธอสามารถควบคุมความสามารถที่ตื่นขึ้นได้อย่างสมบูรณ์แบบ, งั้นแมลงของผู้ใช้แมลงจะไม่มีประโยชน์

แม้ว่าคามูโระ ฮิซูกิไม่สามารถจัดการกับมันได้, ตราบใดที่มันได้ถูกรับรู้, คาซะฮานะควารจะสามารถจัดการกับมันได้

คิดเกี่ยวกับมัน, ไม่ใช่ว่ามันแย่ที่ผมสอนคาซะฮานะหลายอย่างเหรอ

แต่, ยังไงซะ, ผมไม่ได้รู้สึกเสียดายอย่างแปลกประหลาด

อย่างไรก็ตาม, เพื่อที่จะดูว่าความสามารถของคามูโระ ฮิซูกิคือตาทิพย์หรือไม่, เพื่อยืนยันมันー

「เฮ้, อีโลลิงี่เง่า」

「ทามะมูชิ」

「อ๋า?」

「นั่นชื่อของชั้น ชั้นคือทามะมูชิถ้านายไม่อยากเรียกชั้นว่าโอเน่-ซังจริงๆ งั้นเรียกชั้นว่าทามะมูชิ」

ผู้ใช้แมลงพูดอย่างซีเรียส

「งั้น, ทามะมูชิ」

「ฟุฟุ, อุมุ!」

เมื่อผมเรียกชื่อเธอ, ผู้ใช้แมลงพยักหน้าด้วยหน้าตาที่เป็นชัยชนะ

อีเหี้ยนี่, เธออวดดีได้ง่ายมากจริงๆ

「งั้น? นายอยากจะถามชั้นเกี่ยวกับบางอย่างใช่มั้ย?」

ผู้ใช้แมลงเอียงหัวของเธอระหว่างที่ถามนั่น

「ใช้แมลงบินได้ ตัวเล็กๆก็ได้ ฝังมันในตัวของคามูโระ ฮิซูกิ」

「ชั้นไม่เก่งในการควบคุมแมลงตัวเล็ก แต่ชั้นสามารถเพิ่มความแม่นยำถ้าชั้นใช้แค่ตัวเดียว เข้าใจแล้ว ชั้นจะส่งไปตัวนึง」

ผู้ใช้แมลงได้แสดงหน้าตาที่เกลียดชังเล็กน้อย เมื่อผมบอกเธอแต่เธอพยักหน้าสำหรับตอนนี้

อย่างที่คาด, เธอไม่เก่งในการควบคุมแมลงตัวเล็ก

ผู้ใช้แมลงได้ออกมาจากห้องน้ำ และเตรียมการสำหรับแมลงที่เหมือนด้วงกว่างตัวเล็กๆ

แมลงได้บินอยู่ในระยะความสามารถของผม แต่ไม่นานก็ออกจากมันไป

ที่เหลือคือทิ้งมันให้ผู้ใช้แมลงและรอผลของมัน

ผมไม่มีทางเลือกนอกจากขอร้องว่าผู้ใช้แมลงจะไม่ล้มเหลว

หลังจากซักพัก, หน้าที่มีชัยชนะของผู้ใช้แมลงได้เปลี่ยนเป็นซีด, เธอได้เปลี่ยนเป็นสั่น จากนั้นผมรู้มันโดยไม่ต้องดูแม้แต่ใจเธอ

โอ้, สถานการณ์ได้เปลี่ยนเป็นแย่ที่สุด

ขอบคุณสำหรับเงิน 50 บาท

ขอบคุณสำหรับเงิน 200 บาท

เวอร์ชั่นไม่เซ็นเซอร์อ่านได้ที่ tunwalai หรือ readAwrite

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord