เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้! My Headphones Can Connect to the Future - ตอนที่ 129
ตอนที่ 129 ความจริงที่ไม่กล้าบอก
“แล้วหุ้นของลูกล่ะ”
“ก็ทําเงินได้เป็นล้าน…”
ซูฟ่านไม่กล้าพูดถึงทรัพย์สินที่แท้จริงของเขา
เขารู้สึกว่าหลี่หงลี่จะสลบไปทันทีหลังจากได้ยิน จากนั้นเธอคงจะตื่นขึ้นมาและพาซูฟ่านไปที่สถานีตํารวจเพื่อสอบปากคํา เพื่อดูว่าเขาทําอะไรผิดกฎหมายเพื่อหาเงินหรือเปล่า
แน่นอนว่าหลังจากได้ยินคําว่าเป็นล้าน การแสดงออกของหลี่หงลี่ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
“จริงเหรอ เสี่ยวฟ่าน บอกความจริงกับแม่นะนี่คือเงินที่ลูกได้รับจากหุ้นจริงๆใช่ไหม?”
หลี่หงลี่ยังคงไม่อยากเชื่อ
ซูฟ่านพยักหน้า
“อย่ากังวลไปเลย แม่ก็รู้ว่าผมเป็นเด็กแบบไหน ผมจะไม่ทําสิ่งผิดกฎหมายพวกนั้นหรอก!”
หลี่หงลี่รู้สึกละอายใจเล็กน้อยเมื่อนึกถึงซูฟ่านในวัยเด็ก
ตั้งแต่ส่งซูฟ่านไปหาปูย่าของเขา เธอก็แทบไม่ได้ติดต่อกับซูฟ่านอีก
แน่นอนว่าเธอรู้ว่าซูฟ่านเป็นเด็กดีโดยธรรมชาติ แต่เธอไม่รู้ว่าซูฟ่านเปลี่ยนไปหรือไม่หลังจากหลายผ่านไปหลายปี
“แม่ ไม่ต้องห่วงเรื่องของผม บอกผมมาว่าเกิดอะไรขึ้น”
ซูฟ่านถามอย่างกังวล
หลี่หงลี่ถอนหายใจ
เดิมที่เธอคิดว่าเธอจะกลับมาที่เมืองหลวงและตั้งรกรากให้ได้ก่อนที่จะบอกซูฟ่านเกี่ยวกับการกลับมาของเธอ
แต่ตอนนี้เธอไม่สามารถซ่อนมันได้แล้ว
เธอดึงซูฟ่านมานั่งลง
“แม่จะพูดเรื่องจริง แม่โดนบริษัทไล่ออก”
“ถูกไล่ออก ทําไมถึงไล่แม่ออก แม่เคยพูดว่าบริษัทชอบแม่และต้องการเลื่อนตําแหน่งแม่ด้วย!”
ซูฟ่านสงสัย
หลี่หงลี่ยิ้มอย่างขมขื่น
“เฮ้อ ไม่มีอะไรหรอก”
เห็นได้ชัดว่ามันมีบางอย่างในคําพูดของเธอ
แต่เธอไม่ต้องการบอกซูฟ่านเกี่ยวกับความยากลําบากของเธอ
“แล้วแม่บอกพ่อเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือยัง”
“ไม่ เสี่ยวฟาน ตาของลูกคงไม่เคยพูดถึงแต่อันที่จริงเมื่อลูกอายุสิบสามปี พ่อกับแม่ก็หย่ากันแล้ว”
หลี่หงลี่พูดออกมา
ความตกใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของซูฟ่านแต่มันไม่รุนแรงเท่าที่หลี่หงลี่คิด
เมื่อเขาอายุสิบสามปี พ่อแม่ของเขาก็ซื้อบ้านให้ปู่ย่าของเขาในถนนวงแหวนที่ห้า
หลังจากนั้นทั้งสองก็ออกไปทํางานนอกเมือง
แล้วทั้งสองคนก็ไม่กลับมาอีก
แม่ของเขาสบายดีและบางครั้งก็โทรมาหาเขา
แต่พ่อของซูฟ่านไม่เคยโทรหาเลย
ผ่านไปหลายปีพ่อของเขาถึงจะได้ส่งแอร์พอร์ดนี้มาให้เขาเป็นครั้งแรก
ไม่งั้นซูฟ่านคงจะสงสัยไปแล้วว่าพ่อของเขาตายไปแล้วหรือเปล่า
“ผมเข้าใจแล้ว”
ซูฟ่านตอบตามความรู้สึกจริงๆ
จากนั้นเขาก็หยุดชะงัก
“พ่อเป็นคนขอหย่าใช่ไหม?”
ซูฟ่านถาม
ตอนนี้หลี่หงลี่รู้สึกประหลาดใจแทน
เธอพยักหน้า
“ลูกรู้ได้ไง?”
“เอาน่า ก็แค่บังเอิญเฉยๆ”
ซูฟ่านตอบ
แน่นอนว่าเขาไม่ได้พูดอย่างลวกๆ เพราะก่อนที่พ่อแม่จะหย่ากันซูฟ่านก็ได้พบปัญหานี้แล้ว
พ่อของเขามักกลับดึกเสมอ ส่วนแม่ก็คอยอยู่ทั้งคืน
ต่อมาซูฟ่านก็ได้ยินการทะเลาะกันระหว่างทั้งสอง ราวกับว่าแม่ของเขาโกรธ เมื่อเธอสังเกตเห็นว่าพ่อของเธอกําลังสนิทกับผู้หญิงแปลกหน้า
หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งสองก็หย่าขาดจากกันและออกไปนอกเมือง
แต่ซูฟ่านไม่ต้องการที่จะยอมรับว่าเขารู้ข้อเท็จจริงนี้อยู่แล้ว
เพื่อปกป้องหัวใจที่อ่อนวัยของเขา แม่ของเขาไม่กล้าแม้แต่จะร้องไห้ออกมาดังๆ
ซูฟ่านไม่ต้องการปล่อยให้การพยายามอดทนของแม่สูญเปล่า
“เฮ้อ ยังไงก็ตาม เมื่อลูกโตจนเข้ามหาวิทยาลัยแล้วแถมหาเงินได้ด้วยตัวเองตอนนี้แม่ก็ไม่จําเป็นต้องปิดบังแล้ว”
ใบหน้าของหลี่หงลี่เต็มไปด้วยความเศร้า
เป็นเพราะซูฟ่านถูกตัดสินให้อยู่กับฝ่ายพ่อแต่ซูฟ่านก็ไม่ค่อยได้รับการติดต่อมาหลายปีแล้ว
และปูย่าของซูฟ่านก็ไม่ทราบสาเหตุของการหย่าร้าง และคิดว่าเป็นแม่ของซูฟ่านที่ทอดทิ้งพ่อของเขา
ดังนั้นปูย่าจึงไม่พอใจหลี่หงลื่อย่างมาก
หลี่หงลี่จึงพยายามที่จะไม่ติดต่อซูฟ่าน เธอเพียงหวังว่าซูฟ่านจะมีชีวิตที่สงบสุข
“อันที่จริงแม่ไม่ได้ตั้งใจจะติดต่อลูก”
“แม่แค่รู้สึกว่าแม่ไม่ได้ทําหน้าที่ของแม่มาหลายปีแล้ว และตอนนี้แม่ก็กลับมาที่ๆลูกอยู่แล้ว”
“แต่แม่ไม่มีหน้าไปทําแบบนั้น”
สิ่งที่หลี่หงลี่พูดเป็นความจริง
ในฐานะแม่ เธอรู้สึกผิดต่อซูฟ่าน
ซูฟ่านก้มหน้าลง
“แม่อย่าเศร้าไปเลย”
“ยังไงก็เถอะ มันเป็นเรื่องระหว่างแม่กับพ่อ”
“ผมไม่ได้โทษแม่หรอก”
ซูฟ่านแสดงความคิดของเขาอย่างจริงใจ
เมื่อฟังสิ่งที่ซูฟ่านพูดหลี่หงลี่รู้สึกประทับใจมาก
เธอจับมือซูฟ่านและไม่สามารถสงบอารมณ์ลงได้เป็นเวลานาน
“แม่ยังติดต่อกับพ่ออยู่ไหม”
“ไม่อยู่แล้ว มีอะไรหรือเปล่า”
เมื่อพูดถึงพ่อของซูฟ่าน หลี่หงลี่ก็หลบตา
“ตั้งแต่เขาไป เขาก็ไม่โทรมาบ้านเลย เขาให้แอร์พอร์ดกับผมตอนผมอายุสิบแปดและไม่มีข่าวอื่นอีก”
ซูฟ่านเต็มไปด้วยความไม่พอใจต่อพ่อของเขา
หลี่หงลี่รู้สึกประหลาดใจเมื่อเธอได้ยินคําพูดของซูฟ่าน
“ปีที่แล้วพ่อให้หูฟังลูกเหรอ?”
“ครับ มีอะไรหรือเปล่า?”
“แล้วเขาให้ยังไงล่ะ?”
หลี่หงลี่ดูตื่นเต้นมาก
ซูฟ่านประหลาดใจ
“มันถูกส่งกลับมาโดยเพื่อนร่วมงานจากต่างประเทศของพ่อ”
“ลูกไม่เห็นตัวเขาเหรอ”
“ไม่”
ซูฟ่านรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับแม่ของเขา แต่ถ้าเขาถามอีกครั้ง แม่ของเขาคงจะไม่พูด
เธอดูแปลกใจที่พ่อจะมอบบางสิ่งให้เขาเมื่อปีที่แล้ว
แม่และลูกชายคุยกันอยู่ครู่หนึ่ง และซูฟ่านก็พาแม่ของเขาไปพักในโรงแรมที่มีสภาพที่ดีกว่านี้
ห้องเล็กๆ นี้อับชื้นและมีกลิ่นอับเวลานอน
ซูฟ่านทนไม่ได้กับแม่ของเขาจะอาศัยอยู่ในสถานที่นั้น
ในช่วงสองวันที่ผ่านมาซูฟ่านวางแผนที่จะพาแม่ของเขาไปพักที่โรงแรม และในขณะเดียวกันก็ทําความสะอาดบ้านที่ปู่ย่าของเขาทิ้งไว้และปล่อยให้แม่ของเขาอาศัยอยู่ชั่วคราว
หลังจากที่เกลี้ยกล่อมเธอมาระยะหนึ่งแล้ว แม่ของเขาตกลงจะไปอยู่กับเขาที่อื่น
ซูฟ่านพาแม่ของเขาไปที่โรงแรมหัวเป่า
เพราะเมื่อตอนที่เขายังเด็กมาก แม่ของเขาบอกว่าโรงแรมหูเปาเป็นโรงแรมหรูที่สุดในเมือง
เธออยากจะไปค้างสักคืนหนึ่ง
ตอนนั้นพ่อของเขาเยาะเย้ยเรื่องการฝันกลางวันนี้
แต่ในที่สุดซูฟ่านก็มีความสามารถทําให้เป็นจริงได้แล้ว
หลังจากเข้าประตูแล้ว คนของโรงแรมโรงแรมหัวเป่าก็จําซูฟ่านได้ทันที
พนักงานต้อนรับโค้งคํานับซูฟ่านด้วยความเคารพ
การกระทํานี้ทําให้หลี่หงลี่ตกใจ
หลังจากเข้ามาในห้องแล้วหลี่หงลี่ก็ถามซูฟ่านอีกครั้ง
“เงินของลูกสะอาดจริงหรือ?”
หลี่หงลี่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าลูกชายของเธอซึ่งอายุเพียง 19 ปี จะมีใบใหญ่โตจนคนอื่นก้มหัวเช่นนี้
โรงแรมหัวเป่าคืออะไร? มันคือโรงแรมที่คนรวยจะมาพักผ่อนและมันแพงมาก
แต่พนักงานเหล่านี้แสดงความเคารพต่อซูฟ่าน?
ไม่ใช่ทัศนคติที่มีต่อลูกค้าทั่วไปเลย
สิ่งที่เธอไม่รู้คือเหตุผลที่พนักงานสุภาพกับซูฟ่านมากเพราะซูฟ่านเป็น VIP และแน่นอน VIP อีกคนคือชูเทียนฉี
“อื้ม แม่ไม่ต้องเป็นห่วง”
“โอเค ถ้าลูกว่าอย่างนั้น…”
ซูฟ่านไม่รู้จะอธิบายกับแม่ของเขาอย่างไร ดังนั้นเขาจึงต้องพูดตัดบท
หลี่หงลี่อายเกินกว่าจะถามอีก ดังนั้นเธอจึงต้องเงียบไป
ในความเป็นจริง เธอต้องการให้ซูฟ่านมอบเงินมัดจําให้กับเธอเพื่อความปลอดภัย
และเธอกลัวว่าซูฟ่านจะทําอย่างเต็มใจ
แต่ลองคิดดู เธอละเลยซูฟ่านมาตลอดหลายปี แล้วจู่ๆก็กลับมาขอเงินจากลูกตัวเอง
พฤติกรรมนี้มักไม่ค่อยดีนักและทําให้เกิดความสงสัยได้ง่าย
