เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้! My Headphones Can Connect to the Future - ตอนที่ 154
ตอนที่ 154 ช่วงเวลาที่สวยงามของหลินอี้ถึง
“ฉันมาถามอาจารย์ใหญ่ว่าทําไมคุณถึงวิจารณ์หลินอี้ถงในที่สาธารณะ?”
ซูฟ่านถามอย่างไม่อ้อมค้อม
อาจารย์ใหญ่ยิ้ม
“แน่นอน เพราะนักเรียนหลินโกง”
อาจารย์ใหญ่ก็ลุกขึ้นยืน
“คติประจําโรงเรียนของเราเตือนนักเรียนเสมอว่าต้องซื่อสัตย์และทําตัวน่าเชื่อถือ แต่นักเรียนหลินได้ละเมิดสิ่งนี้”
สิ่งที่อาจารย์ใหญ่พูดนั้นดูมีเหตุและผล
ซฟานหัวเราะ
“โกง? คุณจะบอกหลินอื้องโกงได้อย่างไร”
“ทําไมงั้นหรือ เกรดของเธอพุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่มีอะไรแปลกเลยเหรอ?” อาจารย์ใหญ่พูดด้วยเหตุผลที่ดี
“คุณรู้หรือไม่ว่านี่เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีสําหรับครูและนักเรียนของทั้งโรงเรียน”
ผอ.ยังคงมั่นใจ
แม้ว่าคราวนี้จะไม่ใช่เพราะเหตุการณ์นี้ ครูใหญ่ก็เคยได้ยินชื่อหลินอื้องแล้ว
ครูประจําชั้นของเธอ ครูหวัง มุ่งเป้าไปที่หลิรองซ้ําแล้วซ้ําเล่า
ในเปลือกนอกมันดูเหมือนเพราะความชั่วร้ายของหลินอี้ยง
แต่อันที่จริงเพราะเธอไม่พอใจหลินอ๋อง เหตุผลก็คือมีเพียงหลินอี้ถงเท่านั้นที่ไม่ได้เข้าเรียนในคลาสกวดวิข่าของเธอ
ไม่ว่าหลินอี้ถึงจะทําอะไร ทั้งหมดนั้นก็จะผิดเสมอสําหรับครูหวัง!
เธอลงโทษหลินอี้ยงมากกว่าหนึ่งครั้ง
หลินอี้ถึงไม่ได้พูดถึงสิ่งเหล่านี้กับใครเลย และเธอก็ไม่กล้าปล่อยให้ครอบครัวของเธอเห็นการลงโทษจากโรงเรียน
เธอกําลังมองหาใครสักคนที่จะลงนามในนามของพ่อแม่แทนพ่อแม่ของเธอ
ในสายตาของผู้นําโรงเรียนและครู เมื่อนักเรียนที่ยากจนอย่างหลินอี้องมีความก้าวหน้าอย่างรวดเร็วแปลว่าเด็กพวกนั้นต้องโกง
พวกเขาไม่ได้รู้สึกว่านี่เป็นผลมาจากความพยายามของหลินอ๋อง ดังนั้นพวกเขาจึงถูกตัดสินลงโทษทันที
นอกจากความไม่ไว้วางใจของหลินเสวี่ยเหมยเมื่อคืนนี้แล้ว หลินอื้องยังถูกตีแทบตาย!
“อาจารย์ใหญ่ คุณทําอะไรอยู่”
ซูฟ่านถาม
“ฉันรู้ว่าคุณรู้สึกสงสารต่อน้องสาวของคุณ แต่เธอทําผิด ครูของเราจะไม่ลงโทษนักเรียนโดยไม่มีเหตุผล
“ในฐานะพี่ชายของเธอ คุณควรให้ความรู้กับเธอมากกว่านี้ แทนที่จะขอให้ฉันให้เหตุผล”
“เด็กคนนี้ซนมากพอในตัวเอง ฉันหวังว่าคุณในฐานะพี่ชายจะมีเหตุผลมากขึ้นและแนะนําเธอได้ดี”
“เธอเป็นชาวเหนือที่มีโอกาสเรียนในโรงเรียนดี ๆ อย่างโรงเรียนนี้ได้ เธอไม่รู้สึกหวงแหนมันเลยหรือ?”
อาจารย์ใหญ่พูดออกมาตรง ๆ
เขาดูถูกหลินอี้ถง ซึ่งไม่ใช่แค่อาจารย์ใหญ่เท่านั้น แต่ยังรวมถึงครูและผู้นําส่วนใหญ่ของโรงเรียนนี้ซึ่งมีปัญหาเกี่ยวกับภูมิภาคที่เกิด
พวกเขามักจะคิดว่าหลินอี้องเป็นนักเรียนจากที่เล็ก ๆ ที่ไม่มีคุณภาพและไม่มีความรู้
“จริงเหรอ งั้นเราคงต้องขอบคุณคุณนะ”
“ในเมื่อคุณดูถูกคนเหนือมาก ทําไมถึงเข้าไปใกล้เลขาเฉินนักล่ะ?”
ซูฟ่านถาม
เมื่อพูดถึงเลขาเฉิน อาจารย์ใหญ่ก็ตกตะลึง
เขามองไปที่ซูฟ่านด้วยความประหลาดใจ
“เลขาเฉินอะไร”
อาจารย์ใหญ่แสร้งเป็นไม่เข้าใจ
จากข้อมูลวงใน ซูฟ่านได้เห็นความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์ใหญ่กับเลขาเฉิน
มันละเอียดอ่อนและอธิบายไม่ได้
ซูฟ่านไม่ต้องการพูดถึงหัวข้อส่วนตัวประเภทนี้ แต่เมื่อเห็นทัศนคติที่เย่อหยิ่งของอาจารย์ใหญ่ซูฟานก็ทนไม่ได้จริงแๆ
หลังจากถามซูฟ่านแล้ว แต่ซูฟานก็ไม่ตอบ
เขามองไปที่อาจารย์ใหญ่ด้วยความหมายว่า “คุณก็รู้”
อาจารย์ใหญ่กลืนน้ําลาย
“ผมไม่รู้ว่าคุณกําลังพูดถึงอะไร ถ้าคุณมาสร้างปัญหาก็หยุดได้แล้ว พาน้องสาวคุณออกไปอย่าลืมขอให้เธอเขียนรายงานสํานึกผิดห้าพันคําด้วยล่ะ”
อาจารย์ใหญ่รู้สึกเขินอายเล็กน้อยจึงออกคําสั่งขับไล่
“อยากให้ฉันพูดให้ชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอ? คุณทําอะไรบนโต๊ะไวน์เมื่อสามวันก่อนล่ะ?”
ทันทีที่เขาพูดเช่นนี้ อาจารย์ใหญ่ก็โง่เขลาอย่างสิ้นเชิง
เขามองไปที่ซูฟ่าน ปากของเขากระตุก
เมื่อสามวันก่อน ผู้บริหารของโรงเรียนที่มีชื่อเสียงในเซี่ยงไฮ้มารวมตัวกันเพื่อรับประทานอาหาร
และอาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนมัธยมเซี่ยงไฮ้ก็ดื่มมากเกินไป และเขาได้ไปอยู่ที่โต๊ะอาหารค่ํากับเลขาเฉินที่กําลังตาร้อนผ่าว
เมื่อเห็นซฟานพูดเช่นนี้ อาจารย์ใหญ่ก็ตื่นตระหนก
เขารีบเดินไปที่ประตู เปิดประตูและมองดู ตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ ดังนั้นเขาจึงปิดประตูอีกครั้ง
“คุณฟังมาจากใคร”
อาจารย์ใหญ่กลืนน้ําลายอย่างประหม่าอีกครั้งแล้วถาม
“ฉันสามารถรู้ได้จากช่องทางของฉันเอง มันไม่มีกําแพงไหนที่ซึมผ่านไปไม่ได้ในโลกนี้”
“แล้วคุณ…คุณหมายความว่ายังไงกับเรื่องนี้”
อาจารย์ใหญ่รู้สึกสับสนเล็กน้อย
“สิ่งที่ฉันต้องการคือล้างข้อกล่าวหาให้แก่หลินอี้ถึงผู้บริสุทธิ์ แล้วคุณกับครูประจําชั้นจะต้องขอโทษเธอเป็นการส่วนตัว”
ซูฟ่านกล่าว
อาจารย์ใหญ่มีปัญหาเมื่อเขาพูดความต้องการออกมา
เขาจะก้มหน้าขอโทษนักเรียนพร้อมกับครูประจําชั้นได้อย่างไร?
นี่ไม่ใช่เรื่องไร้สาระเหรอ?
ครูจะผิดได้อย่างไร?
ผอ.รู้สึกอับอาย
“อาจารย์ใหญ่คิดว่าฉันยังเด็กและไม่สมควรได้รับการเคารพงั้นเหรอ?”
ซูฟานถาม
ทัศนคติของครูใหญ่ที่มีต่อเขาในตอนนี้ทําให้เขาอารมณ์เสียมาก
“เปล่า ฉันไม่ ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น!”
อาจารย์ใหญ่ปฏิเสธ
ซูฟ่านไม่ต้องการพูดเรื่องไร้สาระกับเขาเช่นกัน
เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและคลิกที่หมายเลขโทรศัพท์ของประธานหวังแห่งมหาลัยธุรกิจโม่
เป็นอาจารย์ใหญ่ของมหาวิทยาลัยซูฟ่านที่เคยขอให้ซูฟานช่วยทําให้ทั้งหมินฟูลงทุนสร้างอาคารเรียน
อาจารย์ใหญ่หวังเป็นคนของแวดวงการศึกษาของเมืองเซี่ยงไฮ้
อาจารย์ใหญ่หวังก็ไปที่นั่นในช่วงอาหารค่ําเมื่อไม่กี่วันก่อน
อาจารย์ใหญ่อย่างโรงเรียนมัธยมที่อยู่ในเซี่ยงไฮ้มีค่าควรแก่การแสดงความยินดีให้กับอาจารย์ใหญ่หวัง
เมื่อเห็นว่าซูฟานรู้จักอาจารย์ใหญ่หวัง อาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนมัธยมเซี่ยงไฮ้ก็สับสน
เขามองไปที่ซูฟ่านด้วยความประหลาดใจ
“คุณ…. “
เสียงยังไม่ทันจบคําซฟานก็ได้โทรหาอาจารย์ใหญ่หวังแล้ว
อาจารย์ใหญ่หวังรับสายในไม่ช้า
“โอ้ เสี่ยวฟาน มีอะไรหรือ?”
เมื่อซูฟานเปิดลพโพง อาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนมัธยมเซี่ยงไฮเก็ได้ยิน
เมื่อเห็นว่าครูใหญ่หวังมีทัศนคติที่ดีต่อซูฟานแค่ไหน เขาก็ตกใจอีกครั้ง
“ก็แบบนี้…..”
ซูฟ่านเล่าสั้น ๆ เกี่ยวกับเรื่องของหลินอี้อง
จากนั้นเขาก็ถามว่า “คุณคิดว่าเรื่องนี้สอดคล้องกับปรัชญาการศึกษาไหม”
“ไม่ มันไม่สอดคล้องกันแน่นอน!”
“รอก่อน ฉันจะโทรไปหาอาจารย์จาง!”
เมื่อประธานหวังได้ยินว่าน้องสาวของซูฟ่านถูกรังแก เขาก็รู้สึกกระฉับกระเฉงขึ้นทันที เขาวางสายทันทีที่พูดจบ
ผ่านไปหลายสิบวินาที โทรศัพท์ของอาจารย์ใหญ่จางก็ดังขึ้น
เขาตกใจกับเสียงโทรศัพท์
ซูฟ่านมองไปที่อาจารย์ใหญ่จางด้วยรอยยิ้ม
“รับสิ”
อาจารย์ใหญ่จางตัวสั่นและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
เขาถูกประธานหวังวิพากษ์วิจารณ์อยู่นาน
เหตุผลที่เขากลัวอาจารย์ใหญ่หวังมาก ไม่เพียงเพราะอาจารย์ใหญ่หวังเป็นหัวหน้าของวงการศึกษาในเซี่ยงไฮ้เท่านั้น
แต่ที่จริงเพราะเขาซื้อตําแหน่งมา…
และผู้รับผิดชอบคืออาจารย์ใหญ่หวัง
หากอาจารย์ใหญ่หวังไม่พอใจเกี่ยวกับเขาจริง ๆ เขาอาจถูกเลิกจ้างเมื่อใดก็ได้
หลังจากถูกวิจารณ์โดยอาจารย์ใหญ่หวังหลายนาที ครูใหญ่จางก็วางสายด้วยใบหน้าสีเขียว
“ฉัน… มาทําสิ่งนี้กันเถอะ คุณซู…ฉันขอโทษคุณสําหรับสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ ฉันไม่ควรปฏิบัติกับคุณแบบนั้นฉันหวังว่าคุณจะยกโทษให้”
หลังจากพูดอาจารย์ใหญ่จางก็โค้งคํานับให้ซูฟ่านโดยตรงแล้วยื่นมือออกมา
