เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้! My Headphones Can Connect to the Future - ตอนที่ 161
ตอนที่ 161 คุณทําให้ฉันอารมณ์เสีย
การแสดงออกของชูหยุนซีครั้งนี้ราวกับกําลังขยะแขยง ทําให้หวังเฉียนหลงที่ทําตัวเท่ในตอนนี้นั้นอายมาก
ความไม่พอใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหวังเฉียนหลง แต่ในท้ายที่สุดเขาก็มองไปที่ชูหยุนซีด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“น้องหยุนซีคงรู้สึกแปลกหลังจากไม่เจอฉันมานาน?”
หลังจากพูดจบหวังเฉียนหลงก็เอนกายไปข้างหน้าชูหยุนซีอย่างไร้ยางอาย
เมื่อเห็นว่าชูหยุนซีต่อต้านหวังเฉียนหลงจริง ๆ ซูฟ่านก็ปกป้องชูหยุนซีไว้ข้างหลังเขาโดยตรงและปิดกั้นหวังเฉียนหลงด้วยแขนของเขา
“หะ นี้ใคร แฟนของเธอเหรอ?”
หวังเฉียนหลงถามอย่างดูถูก
เขารู้จักซูฟานอยู่แล้ว
ดูเหมือนว่าซูฟ่านจะไม่มีภูมิหลังใด ๆ และหวังเฉียนหลงก็ไม่เห็นซูฟ่านอยู่ในสายตาของเขาเลย
ชูหยุนซีคิดอยู่นานโดยไม่กล้าตอบ
เธอไม่ต้องการยอมรับว่าเธอเป็นคู่รักกับซูฟานเธอไม่ต้องการสร้างปัญหาให้กับซูฟ่าน
และซูฟานก็ไม่ได้พูดอะไร เขาไม่ต้องการที่จะทะเลาะกันตอนนี้
เขาหวังว่าสิ่งต่าง ๆ จะค่อย ๆ พัฒนาไปทีละน้อย และเมื่อหวังเฉียนหลงทํามากไปจนซูฟ่านโกรธ เขาจึงจะค่อยมองสิ่งต่าง ๆ ใหม่อีกครั้ง
“คุณหวัง วันนี้ฉันเหนื่อยมากอยากกลับบ้านแล้ว” ชูหยุนซีพูดด้วยใบหน้าเย็นชา
หวังเฉียนหลงไม่เต็มใจและไม่ยอมให้ไป “ไม่ หรือเราควรไปพักผ่อนที่คลับสักหน่อย?”
“ถ้าเหนื่อยก็กลับบ้านเดี๋ยวผมพากลับ” ซูฟ่านพูดขึ้นทันที หลังจากพูดจบเขาก็จับมือชูหยุนซี
ชูหยุนซีหันไปมองโดยไม่รู้ตัว เธอกลัวว่าซูฟ่านและหวังเฉียนหลงจะมีความขัดแย้ง และซูฟ่านจะต้องลําบากในเวลานั้น
แต่เธอไม่รู้ว่าซูฟ่านทํามันโดยเจตนา และเธอก็ไม่รู้ว่าชูเทียนฉีเป็นคนสั่งให้ซูฟ่านทํา
อย่างไรก็ตามเมื่อซูฟ่านกุมมือเธอ เธอก็ไม่สามารถดึงมือกลับได้
จ้าวเพิ่งยืนดูอยู่เงียบ ๆ
เจ้านายบอกให้ซูฟานจัดการเรื่องของหวังเฉียนหลง เขารู้ว่าเขาจะไม่มีผลใด ๆ กับเรื่องนี้ ดังนั้นเขาจึงทําได้เพียงปล่อยให้ซูฟ่านทําด้วยตัวเอง
สถานการณ์เดียวที่ทําให้เขาสามารถลงมือได้ก็คือซูฟ่านถูกทุบตี แต่แน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้ แม้แต่เขาก็อาจจะสู้ซูฟานไม่ได้นับประสาอะไรกับผู้คุ้มกันที่อยู่ข้างหน้าเขา
อีกหนึ่งสถานการณ์คือตอนที่หวังเฉียนหลงกําลังจะถูกซูฟ่านฆ่าจ้าวเพิ่งจําเป็นต้องหยุดเขาในกรณีนี้
เพราะเจ้านายบอกแล้วว่าอย่าฆ่าหวังเฉียนหลงให้ทุบตีเขา
เมื่อเห็นคนสองคนจับมือกัน รอยยิ้มบนใบหน้าของหวังเฉียนหลงก็เริ่มแข็งที่อเล็กน้อย
ในที่สุดมุมปากของเขาก็กระตุกสองครั้ง
“เป็นอะไรไป หยุนซีไม่อยากเจอหน้าพี่ชายขนาดนี้เลยเหรอ?” เขายังคงเพิกเฉยซูฟ่านและพูดกับชูหยุนซี
“ฉันมีแฟนแล้ว” ชูหยุนซีพูด
ก่อนที่หวังเฉียนหลงจะพูดอะไนซูฟานก็เหยียดแขนออกและโอบรอบเอวของชูหยุนซี
ชูหยุนซีถูกซูฟานกอดจนตัวติดกัน
หวังเฉียนหลงดูน่าเกลียดยิ่งขึ้นเมื่อเขาเห็นฉากข้างหน้าเขา
“นี่ใครน่ะ ช่วยอธิบายหน่อยได้ไหม” ซูฟานแสร้งทําเป็นไม่รู้ว่าคนตรงหน้าเขาเป็นใคร และมองไปที่ชูหยุนซีอย่างโกรธจัด
ชูหยุนซีใจสั่น ส่วนใหญ่เป็นเพราะเธอกลัวว่าซูฟ่านจะโกรธ
“แค่คนไม่คุ้นเคย อย่าโกรธเลย…” ชูหยุนซีกระซิบ
“ผมไม่สนใจ คุณต้องบอกคนอื่นให้ชัดเจนว่าผมเป็นแฟนของคุณ” ซูฟ่านเตือนชูหยุนซีแล้วชี้ไปที่ใบหน้า ของเขาและชี้ไปที่ชูหยุนซี
ชูหยุนซีเขินเล็กน้อย แต่เธอก็ยืนเขย่งปลายเท้าและจูบซูฟ่าน
“อ๋อ อย่าโกรธสิ”
ทั้งสองเมินเฉยต่อหวังเฉียนหลงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ โดยสิ้นเชิง
ในอีกด้านหนึ่ง ผู้คนในห้างสรรพสินค้าต่างประหลาดใจที่เห็นชายร่างใหญ่สองสามคนปรากฏตัวขึ้นและมองไปที่ชูหยุนซีกับคนอื่น ๆ
เมื่อพวกเขาเห็นชูหยุนซี ทุกคนก็ตกตะลึง
หลายคนรู้ในภายหลังว่าคนนี้คือชูหยุนซีตัวจริง
ผู้คนในห้างเดือดพล่าน และทุกคนต่างเฝ้ามองจากระยะไกล
โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เห็นชูหยุนซีจูบซูฟาน ทุกคนก็ยิ่งประหลาดใจมากขึ้น
ทุกคนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปและต้องการจะพูดคุยกับเพื่อน
แต่ชูหยุนซีที่เห็นคนมองดูและถ่ายรูปก็ไม่เขินอายที่จะแสดงความรักกับซูฟาน
“อย่ามากวนประสาทฉันอีกนะแฟนของฉันไม่มีความสุขแล้ว”
“เดิมที่ฉันก็ไม่อยากให้เขารู้เกี่ยวกับการมีอยู่ของคุณ ฉันเกรงว่าเขาจะคิดมาก แต่ก็เห็นได้ชัดอยู่แล้วว่าฉัน จะปฏิเสธคุณ”
“ฉันบอกแล้วว่าฉันไม่ชอบคุณ และจะไม่มีวันชอบคุณถ้าคุณยังมากวนฉันอีก ฉันจะเกลียดคุณ”
“ไปกันเถอะ”
ชูหยุนซีขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดต่อว่าอีกฝ่าย
หวังเฉียนหลงลูกชายของคนระดับสูงเช่นนี้จะถูกปฏิเสธได้อย่างไร? และยังมีคนดูอยู่รอบตัวอีกมากมาย
ถ้าเขาไม่ทําอะไรเลยเพื่อปิดกั้นข่าว พาดหัวของวันพรุ่งนี้จะต้องเป็น ชูหยุนซีพาแฟนของเธอไปที่ห้างสรรพสินค้าและปฏิเสธคําสารภาพรักของผู้ชายที่หลงใหลเธอ นี่มันเป็นเรื่องน่าอับอายที่สุด!
หลังจากฟังชูหยุนซีพูดแล้ว หวังเฉียนหลงก็โกรธ
เขากัดฟันและกําหมัด และใบหน้าที่เขามองดูทั้งคู่ก็ดูน่ากลัวขึ้นเล็กน้อยในขณะนี้
แต่เขาก็ยังทน!
ชูหยุนซีคือแสงจันทร์สีขาวของเขา เขาต้องการมันจริง ๆ !
ในทุก ๆ กรณี!
“ให้โอกาสฉันหน่อยไม่ได้เหรอ?” หวังเฉียนหลงถามพลางกดความโกรธลง
“โอกาส? เป็นไปไม่ได้ สองปีแล้วไม่ใช่เหรอ? ฉันไม่เคยให้โอกาสคุณมาก่อน ไม่ใช่ตอนนี้หรือแม้แต่ในอนาคต”
“เดิมที่ฉันไม่ได้เกลียดคุณ แต่ตอนนี้คุณทําให้ฉันรําคาญจริง ๆ คุณหยุดกวนฉันได้ไหม”
ชูหยุนซีพูดคําที่โหดร้ายอีกครั้งและปฏิเสธหวังเฉียนหลง
เธอไม่ต้องการถูกซื้ออีกต่อไป หวังเฉียนหลงผู้นี้น่ากลัวเกินไป
ถ้าพ่อของเธอไม่ใช่ชูเทียนฉีและเธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขา เกรงว่าหวังเฉียนหลงคงจะคิดหาวิธีบุกเข้าโจมตีเธอไปแล้ว
เด็กรวยแบบนี้นิสัยเสีย และเขาจะไม่ยอมแพ้เว้นแต่เขาจะบรรลุเป้าหมาย
หวางเฉียนหลงโกรธมาก
“ไอ้นี่ดีกว่าฉันงั้นเหรอ” หวังเฉียนหลงชี้ไปที่จมูกของซฟานอย่างหยาบคาย
“คุณรู้สถานะของตระกูลหวังของเราไหม เมื่อเทียบกับตระกูลชูมันเท่าเทียมกันแล้ว”
“และฉันคิดว่ารูปร่างหน้าตาของฉันก็ดีกว่าโดยยังไม่คํานึงถึงความสูงและรูปร่างของฉันเลยด้วยซ้ํา”
“และภูมิหลังทางวิชาการของฉัน ฉันสามารถพูดได้ว่าฉันกลับมาจากการเรียนที่ต่างประเทศ แล้วจะไปแย่กว่าไอ้หน้าขาวคนนี้ได้ยังไง”
แม้ว่าหวังเฉียนหลฝไม่ได้ดูถูกซูฟ่านโดยตรง แต่เขาก็ดูถูกซูฟ่านทั้งภายในและภายนอกเสมอ
ชูหยุนซีมองหวังเฉียนหลงอย่างไม่พอใจ
“ฉันชอบแฟนของฉัน ฉันไม่สามารถชื่นชมคุณได้ ไม่ว่าคุณจะดีแค่ไหน”
“ฉันไม่อยากพูดอะไรน่าเกลียดแต่คุณเป็นคนบังคับฉันเอง” ชูหยุนซีดูถูกเหยียดหยามและหยุดก่อนจะพูดต่อ “ฉันไม่สนหรอกว่าคุณเก่งแค่ไหน คุณรวยแค่ไหน ในกรณีของฉัน คุณมีศูนย์คะแนน!”
หลังจากพูดแล้วหยุนซีก็ไม่สนใจที่จะสนใจปฏิกิริยาของหวังเฉียนหลงและพาซูฟ่านออกไป
“หยุดเดี๋ยวนี้!”
หวังเฉียนหลงเหยียดมือออกและกําลังจะแตะแขนของชูหยุนซี แต่ซูฟ่านก็คว้าข้อมือของเขา
