แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 1081 คุมเข้มมาก / บทที่ 1082 รักสัตว์

บทที่ 1081 คุมเข้มมาก

ขณะเดียวกัน ถานเยวี่ยวิลล่า

ช่วงเช้าเยี่ยหวันหวั่นต้องไปกองถ่าย ซือเยี่ยหานจึงพาถังถังมาก่อน จากนั้นก็บังเอิญเจอหลินเชวียกับเซี่ยเจ๋อจือที่มาพักผ่อนเหมือนกัน

ทั้งสองไม่เคยเห็นซือเยี่ยหานเลี้ยงเด็ก จึงรู้สึกแปลกใหม่มาก ก็เลยดึงดันจะตามติดเขาให้ได้

เซี่ยเจ๋อจือกำลังเขี่ยมือถือเล่นอย่างเบื่อหน่าย จู่ๆ ก็ทำหน้าตื่นเต้นขึ้นมา “เจ้าเก้า ฉันเห็นอะไรน่าสนุกด้วยล่ะ อยากดูไหม?”

ซือเยี่ยหานไม่สนใจเขาตามคาด

“มีเสี่ยวเยี่ยจื่อของนายอยู่ด้วยนา!” เซี่ยเจ๋อจือพูดเสริม

ซือเยี่ยหานจึงเลื่อนสายตามาที่เขา

หลินเชวียได้ยินอย่างนั้นก็รีบชะโงกหน้าเข้ามาทันที “อ้าว นี่มันศิลปินในสังกัดของเยี่ยหวันหวั่นไม่ใช่เหรอ?”

ในตอนนั้นเอง บนหน้าจอมือถือปรากฏภาพศิลปินคนนั้นที่แต่งตัวจัดเต็มชะโงกหน้าใกล้เยี่ยหวันหวั่น แล้วพูดว่า “พี่ชายฮับๆ ผมขอเต๊าะพี่ชายหน่อยได้ไหมฮับ?”

หลินเชวียสำลักน้ำ ไม่นึกว่าจะบังเอิญได้เห็นช็อตเด็ดอย่างนี้

ขณะกำลังตกตะลึง ก็เห็นเยี่ยหวันหวั่นเอ่ยปากอย่างไม่ลังเลว่า “มีเจ้าของแล้ว ขอบคุณ”

เซี่ยเจ๋อจือหันไปมองซือเยี่ยหาน แล้วพูดคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้มว่า “จิ๊ๆ คุมเข้มมากสินะ?”

หลินเชวียเม้มปาก “ผมว่าเพราะอยากมีชีวิตรอดมากกว่าล่ะมั้ง!”

“ของพวกนี้คืออะไร?” ซือเยี่ยหานมองดูรางวัลบนหน้าจอไลฟ์สด แล้วถามขึ้น

เซี่ยเจ๋อจือตอบว่า “พวกนี้เหรอ เป็นรางวัลที่แฟนคลับส่งให้ แพงสุดก็คือเรือยอทช์ ต้องใช้เพรชตั้ง 13,140 อัน แปลงเป็นเงินหยวนก็…”

……

ตอนนี้ เหล่าแฟนคลับในห้องไลฟ์สดกำลังกดส่งรางวัลจนจอแทบค้างแล้ว

[ฮ่าๆๆๆ ไม่นึกเลยว่าเบบี๋กงซวี่จะเต๊าะไม่สำเร็จ! พี่ชายคนนี้มีสไตล์เป็นของตัวเองสุดๆ!]

[กรี๊ดดดด! พี่ชายคนนี้เป็นใคร! หล่อเกินไปแล้ว!]

[ฉันรู้จักๆ เขาคือพี่เยี่ยไป๋ ผู้จัดการของกงซวี่! ครั้งที่แล้วเห็นรูปถ่ายรวมของบริษัทพวกเขา! หล่อสุดๆ ไปเลยล่ะ!]

[เบบี๋ซวี่จ๋า ขอเฟลมพี่เยี่ยไป๋เยอะๆ หน่อยได้มั๊ย!]

[โอ๊ยยย น่าเสียดายจัง! พี่ชายมีเจ้าของซะแล้ว! แฟนสาวของเขาต้องเคยกอบกู้กาแลกซี่ไว้แน่ๆ!]

แฟนคลับในห้องไลฟ์สดต่างคอมเมนต์ว่าอยากเห็นเยี่ยไป๋

ในตอนนั้นเอง จู่ๆ ในห้องไลฟ์สดก็มีเอฟเฟคพิเศษขึ้นรัวๆ มีคนกดส่งเรือยอทช์มาให้ จากนั้นไม่นาน เรือยอทช์อันแล้วอันเล่าก็ลอยขึ้นมาเต็มหน้าจอมือถือ

ห้องไลฟ์สดฮือฮาขึ้นมาอีกครั้ง

คนมีเงินที่ไหนไม่รู้กดส่งเรือยอทช์มาให้สิบอันรัวๆ!

[ให้ตายๆ! คนมีเงินที่ไหนเนี่ย! เรือยอทช์สิบอันเลยนะ! น่ากลัวเกินไปแล้ว!]

[ID เขา S9 ล่ะ ไม่เคยเห็น ID นี้มาก่อนเลย แล้วก็ไม่อยู่ในบอร์ดพวกคนรวยด้วย เหมือนจะเป็น ID ใหม่นะ!]

กงซวี่จ้อง ID นั้น พร้อมกับขมวดคิ้วแล้วพึมพำว่า “ใครน่ะ? เหมือนจะไม่ใช่แฟนคลับฉันเลย…”

แฟนคลับของเขามักจะชอบใช้รูปไอดอลหรือรูปสนับสนุนเขาเป็นรูปโปรไฟล์ โดยเฉพาะแฟนคลับตัวยง ที่มักจะใช้ชื่อ ID ว่า “จุ๊บๆ เบบี๋กงซวี่” หรือ “รักซวี่” อะไรทำนองนั้น แต่ ID นี้ดูแปลกๆ

เยี่ยหวันหวั่นเหลือบเห็น ID นั้นอย่างไม่ตั้งใจ และเลิกคิ้วทันที

S9 …ซือจิ่ว…ซือเยี่ยหาน?

ซือเยี่ยหานจะมาดูไลฟ์สดได้ไงกัน แล้วยังกดส่งรางวัลเป็นด้วย?

“ไม่ให้ดู! ไม่ให้ดูแล้ว! วันนี้จบการไลฟ์สดแต่เพียงเท่านี้!” พอเห็นพวกแฟนคลับโวยวายแต่จะดูเยี่ยไป๋ กงซวี่เลยบอกให้ตงไจ๋ปิดไลฟ์ทันที

“แฟนคลับคนเมื่อกี้…” เยี่ยหวันหวั่นลูบคาง

กงซวี่รีบวิ่งเข้ามาถาม “แฟนคลับอะไร?”

เยี่ยหวันหวั่นบอกว่า “แฟนคลับที่กดส่งเรือยอทช์ให้เมื่อกี้…เหมือนจะเป็นแฟนฉันเอง!”

กงซวี่หน้าบึ้งยิ่งกว่าเดิม…

ทำไมเขาต้องมาเห็นผู้ชายสองคนพลอดรักกันด้วยเล่า!

……………………………………………………….

บทที่ 1082 รักสัตว์

เยี่ยหวันหวั่นพูดจบ ก็ส่งข้อความหาซือเยี่ยหาน

เนื้อหาในข้อความมีอักษรแค่สองตัว [S9?]

ไม่นานซือเยี่ยหานก็ตอบเยี่ยหวันหวั่นกลับมาแค่คำเดียวว่า [อืม]

เยี่ยหวันหวั่นเห็นคำว่า “อืม” ก็หลุดขำเสียงเบา [คุณมาดูไลฟ์สดของกงซวี่ได้ยังไงคะ?]

ซือเยี่ยหานตอบว่า [บังเอิญเจอเซี่ยเจ๋อจือ]

เยี่ยหวันหวั่นถึงบางอ้อ ไม่น่าล่ะ! เธอก็ว่าอยู่ ว่าซือเยี่ยหานจะมาดูของอย่างนี้ได้ยังไง?

ถึงแม้กงซวี่จะไม่เห็นว่าเยี่ยหวันหวั่นส่งข้อความอะไรไป แต่แค่เห็นรอยยิ้มอันอ่อนโยนของเธอก็เดาได้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น  “นี่ๆๆ พี่เยี่ย พี่พอได้แล้ว!”

น่าโมโหชะมัด ไม่น่าล่ะเขาถึงได้รู้สึกแปลกๆ กับ ID S9 นั่น!

“ไลฟ์สดของผมแท้ๆ แต่ผมกลับกลายเป็นก้างขวางคอไปได้ล่ะ?” กงซวี่บ่นอย่างไม่พอใจ

เยี่ยหวันหวั่นมองกงซวี่ แล้วบอกว่า “เรือยอทช์สิบอันเลยนะ นายยังจะบ่นอะไรอีก!”

กงซวี่คร่ำครวญแล้วหยิบหมอนด้านข้างขึ้นมากัด “ผมไม่อยากได้รางวัลพวกนี้ซักหน่อย ไม่พอค่าเสียหายทางจิตใจของผมซักนิดเลยเหอะ! ทำเกินไปแล้วนะ! ก็รู้อยู่ว่าตอนนี้ผมกำลังรักข้างเดียวแล้วก็อ่อนไหวต่อเรื่องพวกนี้! พี่ไม่รู้จักรักสัตว์บ้างเลยหรือไง?”

“รักสัตว์…” เยี่ยหวันหวั่นมุมปากกระตุก จากนั้นก็กระแอมแล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า “เอาล่ะๆ หยุดเล่นได้แล้ว มาคุยเรื่องงานกัน ฉันเคยบอกนายแล้วว่าถ้าถ่ายฉากนี้จบ นายต้องเริ่มฝึกพิเศษกับลั่วเฉิน จำได้ใช่ไหม?”

กงซวี่พูดอย่างไม่สะทกสะท้าน “จำได้สิ ผมพร้อมเริ่มเสมอแหละ!”

พอเห็นกงซวี่เหมือนไม่ได้รับรู้ถึงสัญญาณอันตรายใดๆ เยี่ยหวันหวั่นก็เตือนด้วยความหวังดีว่า “การฝึกพิเศษครั้งนี้ค่อนข้างยาก นายเตรียมใจให้ดีก็แล้วกัน”

กงซวี่เม้มปาก “จะยากแค่ไหนเชียว? ยากกว่ารายการแลกเปลี่ยนการใช้ชีวิตในชนบทอีกเหรอ?”

เยี่ยหวันหวั่นได้ยินก็เอือมระอา ช่างเป็นคุณชายที่ไม่รู้จักความทุกข์ยากของโลกใบนี้เอาเสียเลย สำหรับเขา สิ่งที่ลำบากที่สุดก็คือรายการแลกเปลี่ยนการใช้ชีวิตในชนบท

สิ่งเดียวที่เธอกังวลเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้ ก็คือกลัวว่ากงซวี่จะทนไม่ไหว…

เยี่ยหวันหวั่นเตือนด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “นายอย่าทำหน้าเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไร ครึ่งหลังของหนังเรื่องนี้นายต้องพลิกบทบาทเป็นทหารกองกำลงพิเศษคนหนึ่ง ฉันก็เลยจัดการฝึกที่โหดเป็นพิเศษให้นาย ทุกอย่างเป็นไปตามหลักมาตรฐานทั้งหมด”

กงซวี่พูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ “พี่เยี่ย ทำไมพี่ถึงได้ไม่เชื่อในตัวผมเลยล่ะ! พี่วางใจได้เลย เพื่อเสี่ยวมี่เจี้ยน ถึงแม้จะต้องขึ้นภูเขาดาบ ลงกระทะน้ำมัน ผมก็ไม่สะท้าน! เพื่อความรัก ลำบากแค่นี้เรื่องเล็ก ทั้งหมดเป็นแค่ case เล็กๆ เท่านั้นแหละ!”

พอเห็นกงซวี่เต็มไปด้วยแรงฮึด เยี่ยหวันหวั่นก็เบาใจเล็กน้อย หวังหว่าเจ้าหมอนี่จะพึ่งพาได้เหมือนที่เขาพูดนะ จะได้ไม่เสียแรงที่เธอทุ่มเทไปขนาดนี้

……

หลายวันต่อมา

การถ่ายทำฉากในโรงเรียนจบลงอย่างราบรื่น เยี่ยหวันหวั่นพากงซวี่และลั่วเฉินไปที่สนามฝึก “กองกำลังพิเศษ C” ในเมือง C ที่อยู่ใกล้กับเมืองหลวง

กองกำลังพิเศษ C เป็นกลุ่มปฏิบัติการพิเศษของเขตทหารเมือง C เยี่ยมู่ฝานพยายามติดต่อคนในกองกำลังหลายคน บวกกับสคริปต์หนังของพวกเขาไม่เลว จึงได้ทำงานร่วมกัน และให้กงซวี่กับลั่วเฉินมาสัมผัสประสบการณ์และฝึกฝนด้วยตัวเอง

ถึงแม้จะเป็นแค่การฝึกพื้นฐาน แต่สำหรับคนทั่วไป โดยเฉพาะศิลปินที่มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดี ไม่ใช่เรื่องง่ายแน่นอน

“ครูฝึกเหลย รบกวนด้วยนะครับ!”

เยี่ยหวันหวั่นพากงซวี่กับลั่วเฉินมาส่งให้ครูฝึกที่มารับพวกเขา “โชคดีที่ลั่วเฉินมีพื้นฐานมาหน่อยแล้ว ศักยภาพร่างกายของกงซวี่อาจจะแย่ไปหน่อย ต้องรบกวนครูฝึกด้วยนะครับ!”

“วางใจ ปล่อยให้เป็นหน้าที่พวกผมเถอะครับ!”

…………………………..