แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 111 ราวสุริยันจันทราส่องแสงเรืองรอง / บทที่ 112 ประจบถูกคนแล้ว

บทที่ 111 ราวสุริยันจันทราส่องแสงเรืองรอง

หญิงสาวผู้นี้ปลอบขวัญราวกับหลอกเด็กอย่างนั้น คาดไม่ถึงว่าซือเยี่ยหานไม่ทำท่าเช็ดทำความสะอาดอีกต่อไปแล้วจริงๆ ท่าทางน่าหวาดกลัวก็กลับเป็นปกติเรียบร้อยแล้ว ถึงขนาดที่ว่าแววตาดูเหมือนจะความอ่อนโยนบางๆ อยู่

เทียบกับผู้หญิงตรงหน้าที่เขาหามาแล้ว ช่างไร้ประโยชน์อย่างถึงที่สุด!

ชุยเฮ่าทนไม่ไหวลอบถามเรื่องราวจากหลินเชวีย “คุณชายหลิน ผู้นี้คือเทพเซียนจากที่ไหนหรือครับ?”

“ก็แค่ยัยตัวประหลาดคนหนึ่ง…” หลินเชวียลูบคางตอบพึมพำ พลางมองไปทางเยี่ยหวันหวั่นด้วยความสงสัยเต็มหัวใจ

ยัยเยี่ยหวันหวั่นคนนี้เปลี่ยนจากผู้ร้ายวางเพลิง เป็นทีมนักดับเพลิงตั้งแต่เมื่อไหร่?

ชุยเฮ่า “…ห๊ะ?”

ยัยตัวประหลาด? หลินเชวียไม่ได้ตาบอดใช่ไหมเนี่ย?

เห็นชุยเฮ่ายังคงนิ่งอยู่ หลินเชวียจึงเอ่ยเตือนสติ “ห๊ะอะไรเล่า! วันนี่นายดวงดี ได้รับความช่วยเหลือแล้ว ยังไม่รีบให้คนของนายออกไปอีก!”

แม่มันเถอะ ทำให้เขาตกใจแทบแย่! ถ้าหากคืนนี้ไม่ได้เยี่ยหวันหวั่น เขาไม่รู้จริงๆ ว่าจะคลี่คลายสถานการณ์นี้อย่างไร

ชุยเฮ่าพยักหน้าหลายครั้ง ฉวยโอกาสตอนนี้ซือเยี่ยหานกำลังอารมณ์ดี รีบส่งสายตาไปให้ผู้หญิงคนนั้นที่ยังนั่งนิ่งอยู่

หญิงสาวรีบกุลีกุจอลุกขึ้น เอ่ยขอโทษขอโพยซือเยี่ยหานตัวสั่นเทา “คุณชายเก้า ขอโทษนะคะ ขอโทษค่ะ ฉัน…”

“ออกไป” สีหน้าซือเยี่ยหานบอกถึงความรำคาญอย่างเห็นได้ชัด

เดิมทีหญิงสาวคิดว่ารอบนี้ต้องตายแน่ คิดไม่ถึงว่าสถานการณ์จะพลิกผลัน ฝ่ายตรงข้ามปล่อยเธอไปอย่างง่ายดายเช่นนี้ ตอนแรกเธอได้แต่นิ่งอึ้ง ต่อมาถึงได้โค้งคำนับหลายครั้ง “ค่ะ! ขอบคุณคุณชายเก้าที่ไม่ถือสาเอาความกับผู้น้อย!”

ก่อนจากไป หญิงสาวมองไปที่ผู้หญิงข้างกายซือเยี่ยหานด้วยความอยากรู้

ที่แท้…ซือเยี่ยหานไม่ได้เกลียดผู้หญิง แต่ผู้หญิงคนอื่นไม่เข้าตาเขาก็เท่านั้น…

ซือเยี่ยหานเปลี่ยนมาพูดด้วยง่ายดายเช่นนี้ ชุยเฮ่าดีใจจนน้ำตาแทบไหล “คุณชายเก้า วันนี้ต้องขออภัยจริงๆ ผมขอลงโทษตัวเองด้วยสามแก้ว! สามแก้ว!”

เขาเกลียดตัวเองจนอยากที่จะตบปากสักฉาด เสียแรงที่เขาหลงคิดว่าผู้หญิงที่หามานั้นเป็นของชั้นยอดแล้ว ไหนเลยจะรู้ว่าข้างกายคุณชายเก้ากลับยังมีหญิงงามที่พบได้แต่ในสวรรค์ ยากที่จะพานพบในโลกมนุษย์แบบนี้กัน

มิน่าเล่าถึงไม่มองอาหารป่ารายทาง!

เวลานี้คนในห้องไพรเวททุกคนมีความคิดไม่ต่างไปจากชุยเฮ่า สายตาทั้งหมดมองไปที่หญิงสาวซือเยี่ยหานคนนั้นอย่างกำลังประเมิน

เยี่ยหวันหวั่นไม่มองใครเลย ก้มหน้าก้มตานั่งอยู่ข้างกายซือเยี่ยหาน มือน้อยคอยแกะถั่วลิสงบนโต๊ะ

ซือเยี่ยหานย่อมสังเกตได้ถึงสายตาที่ไม่น่าพอใจเหล่านั้น แต่ว่า เห็นหญิงสาวนั่งข้างตัวเองอย่างเรียบร้อยว่าง่าย แกะถั่วลิสงอย่างมีความสุขเหมือนกับกระรอกตัวน้อย ใบหน้าเล็กเต็มไปด้วยความพึงพอใจ เท่านี้อารมณ์ของเขาก็สงบลง

เยี่ยหวันหวั่นก้มหัว แกะถั่วลิสงได้กำหนึ่งอย่างชำนาญเรียบร้อยแล้ว ก็ไม่ได้กินเอง แต่ยื่นทั้งหมดไปข้างหน้าซือเยี่ยหาน ด้วยสีหน้าขอความดีความชอบ

นี้เองทำให้ซือเยี่ยหานที่ยังไม่ได้กินอะไรเลยในคืนนี้นอกจากเหล้า หยิบเอาถั่วลิสงในมือของหญิงสาวกินทีละเม็ดจนหมดไม่มีเหลือ

คงเป็นเพราะละอายใจ คืนนี้เยี่ยหวันหวั่นจึงตั้งใจเอาใจซือเยี่ยหานอย่างเต็มที่ ป้อนถั่วลิสงหมดแล้วก็เริ่มป้อนถั่วพิสทาชิโอ ป้อนถั่วพิสทาชิโอหมดแล้วก็เริ่มป้อนผลไม้ หวังเพียงแต่ถึงเวลาโกรธเธอขึ้นมาจะไม่น่าอนาถขนาดนั้น

ส่วนซือเยี่ยหาน เลิกกินเหล้าไปตั้งนานแล้ว หญิงสาวป้อนอะไรเขา เขาก็กินสิ่งนั้น

คนอื่นๆ ในห้องไพรเวทประชาชนผู้บริสุทธิ์…ส่วนใหญ่ ก็ถูกป้อนจนอิ่มแล้วเช่นกัน…

หนุ่มโสดหลินเชวียดำคล้ำราวกับก้มหม้อ รู้สึกว่าพวกเขาเหล่านี้ไม่ใช่โคมไฟ[1]อีกต่อไปแล้ว พวกเขาเป็นเหมือนกับสุริยันจันทราที่ส่องแสงสว่างเรืองรองต่างหาก!

แม่มันเถอะ ตกลงกันไว้ว่าใครก็ห้ามพาผู้หญิงมา! นายกลับเรียกผู้หญิงมาเองเยาะเย้ยพวกเขา นี่กำลังเล่นอะไรเนี่ย?

……………………………

บทที่ 112 ประจบถูกคนแล้ว

“คุณชายเก้า ท่านนี้คือ…” ด้านข้างมีคนลองเชิงถามขึ้น

ซือเยี่ยหานไม่ชอบการถูกคนอื่นถามไถ่เรื่องส่วนตัวที่สุด คนคนนั้นเพิ่งจะถามจบก็รู้สึกเสียใจขึ้นมาแล้ว ทว่าคิดไม่ถึง ชายหนุ่มกลับตอบเขากลับมาคำหนึ่งจริงๆ

“แฟน”

ความสำคัญของคำๆ นี้ไม่ธรรมดา!

เดิมทีคิดว่าเป็นเพียงเพื่อนผู้หญิงธรรมดา สุดท้ายกลับมีสถานะเสียด้วย?

มุมปากหลิวเชวียหยักโค้งเล็กน้อยปรายตาไปที่ซือเยี่ยหาน หรือว่าที่เจ้าหมอนี่เรียกเยี่ยหวันหวั่นมากะทันหัน ก็เพื่อที่จะประกาศความเป็นเจ้าของเธออย่างนั้นเหรอ?

ชุยเฮ่าเช็ดเหงื่อเย็นบนหน้าผาก รีบฉวยโอกาสตีสนิท “โอ้โห มิน่าล่ะ ที่ปกติแล้วคุณชายเก้าไม่สนใจผู้หญิง ที่แท้ที่บ้านก็ซ่อนแฟนสวยขนาดนี้ไว้ ไม่รู้ว่าคุณผู้หญิงท่านนี้ชื่ออะไรหรือครับ?”

“สวัสดีค่ะทุกคน ฉันสกุลเยี่ยค่ะ” เยี่ยหวันหวั่นทักทายอย่างเรียบง่าย

เยี่ย…?

ทันใดนั้นทุกคนก็นึกถึงตระกูลเศรษฐีในเมืองหลวงที่สกุลเยี่ยทั้งหมดรอบหนึ่ง ผลคือก็ยังไม่รู้ว่าสกุลเยี่ยไหนกันแน่

สกุลเยี่ยในเมืองหลวงที่สามารถขานชื่อออกมาได้เหมือนว่าจะมีเพียงตระกูลเดียว แต่จากคุณสมบัติของตระกูลนั้นก็ห่างไกลจากการเข้ามาในวงสังคมของพวกเขา อีกทั้งลูกสาวของตระกูลนั้นก็กำหนดงานแต่งกับสกุลกู้ไว้แล้ว

ทุกคนเห็นว่าถามมาถึงตรงนี้ก็ควรพอได้แล้ว ไม่กล้าที่จะซักไซ้อีก และเริ่มดื่มเหล้าพูดคุยกันอย่างรื่นเริงอีกครั้ง

เรื่องหลังจากนี้ทั้งหมดล้วนธรรมดา โครงการของชุยเฮ่าที่พยายามคุยมากว่าครึ่งปีก็ยังไม่สำเร็จ ในที่สุดก็ประสบความเร็จในการเป็นพารท์เนอร์กับซือเยี่ยหานได้ในคืนนี้

ตอนชนแก้วครั้งสุดท้าย สายตาเอ่อรื้นด้วยน้ำตาของชุยเฮ่า มองเยี่ยหวันหวั่นด้วยสายตาเหมือนมองพระโพธิสัตว์กวนอินที่ได้โปรดสัตว์ให้พ้นความทุกข์ยาก

เดิมทีคิดว่าแย่แน่แล้ว ไหนเลยจะรู้ว่าไม่เพียงคลี่คลายสถานการณ์เสี่ยงตายไปได้ ยังคุยเรื่องธุรกิจสำเร็จอีกด้วย

ก็เหมือนกับขุนนางในสมัยโบราณที่ชอบยัดผู้หญิงเข้าไปในวังหลังของฮ่องเต้ ทุกคนล้วนคิดจะยัดผู้หญิงไว้ข้างกายซือเซี่ย เขาเองก็ไม่ต่างออกไป

วันนี้ได้เห็นท่าทีซือเยี่ยหานที่ตะเพิดหญิงอื่นออกไปหมด ขอรักเพียงเธอคนเดียว พวกเขาหมดโอกาสแน่แล้ว ทำดีไม่ดีหากไม่ระวังจะกลายเป็นก่อเรื่องยุ่งยากเหมือนเมื่อสักครู่เข้า

แต่ว่า ลงมือจากที่อื่นก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้…

ก่อนจะจากกัน ชุยเฮ่าหยิบการ์ดสีทองจากกระเป๋าเสื้อออกมาใบหนึ่ง ส่งให้เยี่ยหวันหวั่นด้วยความใจกว้าง เอ่ยด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า “คุณเยี่ยครับ เจอกันครั้งแรก นี่เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ จากผม ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”

เยี่ยหวันหวั่นปรายตามองการด์ใบนั้น สายตาพลันเป็นประกาย  คิดไม่ถึงว่าจะเป็นการ์ดทองของห้างสรรพสินค้าพาร์คสันที่รวมตัวของสินค้าแบรนด์หรูที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง

ด้วยการ์ดใบนี้จะได้รับการบริการระดับ VIP สามารถได้ส่วนลดที่มากที่สุดของแบรนด์หรูทุกแบรนด์

ปกติแล้วผู้ที่จะได้การ์ดใบนี้ได้ นอกจากผู้บริหารระดับสูงภายใน ก็จะต้องมียอดค่าใช้จ่ายถึงสิบล้านหยวน

คนรวยที่แท้จริง ซื้ออัญมณีหรือหยกสักเม็ดก็สามารถทำถึงยอดนี้ได้แล้ว แต่สำหรับคนธรรมดา หรือกระทั่งเศรษฐีทั่วไปแล้ว  ชีวิตทั้งชีวิตก็ไม่สามารถใช้จ่ายเงินจำนวนมากขนาดนี้ที่ห้างสรรพสินค้าหนึ่งได้หรอก

คนคนนี้กลับมอบการ์ดทองของห้างพาร์คสันให้เธออย่างง่ายดาย?

ชุยเฮ่า…ชุย…ให้ตายเถอะ! เธอนึกออกแล้ว หรือว่าคนคนนี้คือนายห้างน้อยของพาร์คสันกรุ๊ป?

เยี่ยหวันหวั่นเห็นดังนั้น กลับไม่ได้รับมา แต่หันมองซือเยี่ยหานที่อยู่ข้างกาย

ซือเยี่ยหานมองชุยเฮ่าอย่างเฉยเมย เหมือนว่าไม่ได้รู้สึกไม่ดีกับการกระทำของเขา “รับไว้สิ”

เห็นซือเยี่ยหานอนุญาตแล้ว เยี่ยหวันหวั่นถึงได้รับเอาไว้ “ขอบคุณค่ะ”

ชุยเฮ่าพลันโล่งใจ “ไม่ต้องเกรงใจๆ คิดไม่ออกจริงๆ ว่าควรจะมอบอะไรให้คุณดี พวกสาวๆ มักจะชอบชอปปิ้ง เลยคิดว่าคุณน่าจะชอบสิ่งนี้ด้วย”

นับว่าเขามองออกแล้ว ผู้หญิงคนนี้มีผลกระทบต่อซือเยี่ยหานไม่ธรรมดา ดังนั้นสร้างสัมพันธ์เอาไว้ไม่เสียหลาย

หลังจากรอให้รถของซือเยี่ยหานขับแล่นออกไปแล้ว หลินเชวียปรายตามองชุยเฮ่าที่อยู่ข้างกายครั้งหนึ่ง “นายนี่มีไหวพริบจริงๆ!”

ชุยเฮ่ายิ้มแห้ง “ผู้ที่เข้าใจสถานการณ์คือผู้มีสติปัญญาเป็นเลิศเท่านั้นเองครับ แต่ว่าคุณชายหลิน ผู้หญิงเป็นมายังไงกันแน่? แอบบอกให้ผมฟังสักนิดไม่ได้เหรอครับ?

หลินเชวียจุดบุหรี่ “เป็นมายังไงบอกไม่ได้หรอกนะ แต่ว่าผมบอกได้อย่างหนึ่ง…”

“อะไรเหรอครับ?”

“ประจบถูกคนแล้ว”

……………………………………….

[1] โคมไฟ ในภาษาจีน เปรียบเปรยถึง ก้างขวางคอ หรือ ผู้ที่กีดขวางทำให้คู่รักจีบกันไม่สะดวก