แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 1511 เย้ยฟ้าท้าดิน / บทที่ 1512 ถูกแทนที่ตลอดกาล

บทที่ 1511 เย้ยฟ้าท้าดิน

นายหญิงตระกูลเนี่ยมองหญิงสาว แล้วเอ่ยเสียงเบา “อู๋โยว คุณหนูหวันหวั่นเป็นแขก แล้วก็เป็นพี่ชายลูกนะ”

“แม่คะ…หนูไม่ได้ต่อต้านคุณหนูหวันหวั่นนะคะ แต่สถานการณ์ตอนนี้ก็มีปัญหาอยู่แล้ว…หนูว่าถังถังเองก็ไม่ได้อยากเจอเธอหรอกค่ะ” หญิงสาวหันไปพูดกับนายหญิงตระกูลเนี่ย

“เอาล่ะ อู๋โยว อย่าทำตัวไม่รู้ความเลย” นายหญิงตระกูลเนี่ยมองหญิงสาว คิ้วงามขมวดเล็กน้อย

นายหญิงตระกูลเนี่ยพูดถึงขนาดนี้แล้ว หญิงสาวจึงทำได้แค่พยักหน้า แล้วพูดเสียงเบาว่า “แม่คะ หนูก็ไม่ได้หมายความเป็นอย่างอื่นนี่คะ”

ตอนนี้ แววตาของหญิงสาวปรากฏความชิงชังอย่างไม่ปิดบัง จำได้ว่าตอนวิดิโอคอลกันครั้งก่อน นายหญิงตระกูลเนี่ยยังเกลียดผู้หญิงคนนี้มาก ทำไมวันนี้ถึงได้เปลี่ยนไปแบบนี้ล่ะ…

อีกอย่าง ผู้หญิงคนนี้อยู่จีนไม่ใช่เหรอ ทำไมจู่ๆ ก็มาโผล่ที่รัฐอิสระได้…แล้วยังมาอยู่ที่ตระกูลเนี่ยอีก?

“หวันหวั่น อู๋โยวไม่ได้ตั้งใจต่อต้านหนู อย่าใส่ใจเลยนะ” นายหญิงตระกูลเนี่ยหันไปยิ้มให้เยี่ยหวันหวั่น

เยี่ยหวันหวั่นยิ้มแล้วพยักหน้า “คุณป้าคะ ไม่เป็นไรค่ะ หนูเองก็พอเข้าใจค่ะ”

เนี่ยอู๋หมิงยืนอยู่ด้านหนึ่ง อดส่ายหน้าไม่ได้ ดูสิ เนี่ยอู๋โยวกับเถ้าแก่โหย่วหมิงเขาต่างกันขนาดไหน

นายหญิงตระกูลเนี่ยยังไม่ทันพูดอะไร เนี่ยหลิงหลงก็เดินสาวเท้าเข้ามาในห้องโถงใหญ่ ด้านหลังมีชายหนึ่งหญิงหนึ่งเดินตามมา

“คารวะนายหญิงเนี่ย”

ชายหญิงคู่นั้นมองนายหญิงตระกูลเนี่ย แล้วเอ่ยพร้อมกัน

นายหญิงตระกูลเนี่ยพยักหน้า แล้วมองเนี่ยหลิงหลิง “หลิงหลง สองคนนี้คือ…”

“แม่คะ สองคนนี้เป็นนักเรียนของโรงเรียนชื่อเหยียน แล้วก็เป็นรุ่นน้องของหนูด้วย วันนี้บังเอิญผ่านตระกูลเนี่ยพอดี ก็เลยแวะมาเยี่ยมน่ะค่ะ” เนี่ยหลิงหลงยิ้มบอก

นายหญิงตระกูลเนี่ยพยักหน้า

เนี่ยอู๋โยวกับเนี่ยหลิงหลงเคยเป็นนักเรียนระดับตำนานของโรงเรียนชื่อเหยียน มีนักเรียนมาเยี่ยมเยียนก็ถือเป็นเรื่องปกติ

“คุณคือรุ่นพี่เนี่ยอู๋โยวใช่ไหมคะ…”

หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างหลังเนี่ยหลิงหลงมองเนี่ยอู๋โยว แล้วยิ้มถาม

‘เนี่ยอู๋โยว’ พยักหน้ายิ้มตอบว่า “ใช่”

“รุ่นพี่อู๋โยวเป็นตำนานของโรงเรียนชื่อเหยียนของเรา…เคยสร้างสถิติมากมายให้โรงเรียนชื่อเหยียนของเรา…วันนี้ได้เจอรุ่นพี่อู๋โยว เป็นเกียรติมากจริงๆ ค่ะ…” นักเรียนหญิงกล่าว

‘เนี่ยอู๋โยว’กลับส่ายหน้า “เป็นเกียรติอะไรกัน สถิติที่ฉันสร้างโดนน้องสาวฉันทำลายหมดแล้ว ถ้าจะเรียกใครว่าเป็นตำนานของโรงเรียนชื่อเหยียนล่ะก็ น้องสาวหลิงหลงเหมาะสมกว่า เทียบกับหลิงหลง ฉันยังห่างชั้นอีกไกล”

เรื่องที่เนี่ยหลิงหลงทำลายสถิติตของเนี่ยอู๋โยว นักเรียนของโรงเรียนชื่อเหยียนรู้อยู่แล้ว แล้วก็เป็นอย่างที่เนี่ยอู๋โยวบอก เทียบกับเนี่ยหลิงหลง เธอยังด้อยกว่าหน่อย

“แหม ไม่ยักรู้ว่าเธอกลายเป็นคนถ่อมตัวขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?” เนี่ยอู๋หมิงมองหญิงสาวด้วยหางตา

ถึงเนี่ยอู๋โยวจะกลับมาเยี่ยมตระกูลเนี่ยแทบนับครั้งได้ด้วยมือข้างเดียว แต่เขากลับไม่เคยลืมนิสัยของเนี่ยอู๋โยวเลย

เยาะฟ้าท้าดิน เธอต้องเหนือกว่าคนอื่น คนอื่นเหนือกว่าเธอไม่ได้เด็ดขาด

ตอนนั้นที่เนี่ยอู๋โยวกลับมาที่ตระกูลเนี่ย บังเอิญเจอเนี่ยอู๋หมิงพอดี เธอจะท้าประลองกับเนี่ยอู๋หมิงให้ได้

แค่สามกระบวนท่า เนี่ยอู๋โยวก็แพ้ให้กับเนี่ยอู๋หมิง แต่เนี่ยอู๋โยวกลับไม่ยอมรับ ยังท้าสู้อีกหลายครั้ง แต่ก็สู้ได้ไม่เคยเกินสามกระบวนท่า

สุดท้าย ฉวยโอกาสตอนเนี่ยอู๋หมิงหลับ เนี่ยอู๋โยวแอบเข้าไปในห้องนอนของเนี่ยอู๋หมิง ใช้เชือกมัดตัวเนี่ยอู๋หมิงแล้วบังคับให้เนี่ยอู๋หมิงยอมแพ้ ไม่งั้นจะไม่ปล่อยเขา

——————————–

บทที่ 1512 ถูกแทนที่ตลอดกาล

ท่ามกลางความจนใจ เนี่ยอู๋หมิงทำได้แค่ยอมแพ้ ถึงจะได้รับอิสระคืน

ด้วยนิสัยของเนี่ยอู๋โยว ไม่นึกเลยว่าจะยอมรับว่าตัวเองไม่เก่งเท่าเนี่ยหลิงหลง นิสัยเปลี่ยนไปมากจริงๆ

‘เนี่ยอู๋โยว’เหลือบมองเนี่ยอู๋หมิง แล้วก็พูดเสียงเรียบว่า “พี่ใหญ่ ยังไงก็ครอบครัวเดียวกัน น้องสาวหลิงหลงเก่งกว่าฉันก็คือเก่งกว่าฉัน ทำไมฉันต้องไปแย่งตำแหน่งสูงต่ำกับน้องด้วย อีกอย่าง เป็นเรื่องจริงที่น้องสาวหลิงหลงเก่งกว่าฉัน เทียบกับน้องสาวหลิงหลงฉันอย่างอ่อนด้อยกว่ามาก ถึงจะไม่อยากยอมรับ แต่ก็ช่วยไม่ได้นี่”

เนี่ยอู๋หมิงขี้เกียจพูดมาก สองคนนี้ใครจะแกร่งใครจะอ่อนก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา

เนี่ยหลิงหลงยิ้มแย้ม แต่จู่ๆ หางตาก็เหลือบไปเห็นเยี่ยหวันหวั่น เธอชะงักงัน ผู้หญิงคนนี้ทำไมมาอยู่ตระกูลเนี่ยได้?!

“เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?!” เนี่ยหลิงหลงจ้องเยี่ยหวันหวั่น แล้วขมวดคิ้วกล่าว

“หึๆ น้องสาว คุณหนูหวันหวั่นคนนี้อาลัยอาวรณ์ถังถัง เลยตั้งใจเดินทางจากจีนมาถึงรัฐอิสระ เพื่อเจอถังถัง” เนี่ยอู๋โยวแค่นเสียงกล่าว

เนี่ยหลิงหลงชะงัก ผู้หญิงคนนี้ตอนเธอเจอที่ตระกูลจี้ครั้งก่อนชื่อเยี่ยหวันหวั่นไม่ใช่เหรอ…แถมยังมีความสัมพันธ์ไม่ธรรมดากับจี้หวงอีกด้วย ทำไมตอนนี้ชื่อหวันหวั่นแล้วล่ะ…

จู่ๆ เนี่ยหลิงหลงก็เหมือนจะตระหนักอะไรได้ นัยน์ตาไหวระริก

หวันหวั่น…จีน…เคยเลี้ยงถังถัง…

เนี่ยหลิงหลงจ้องเยี่ยหวันหวั่น กำหมัดแน่น แววตาเย็นยะเยือกพาดผ่านอย่างรวดเร็ว

งั้นก็แสดงว่าผู้หญิงคนตรงหน้านี้ก็คือเนี่ยอู๋โยวตัวจริงน่ะสิ…

ตอนนั้นเนี่ยหลิงหลงรู้มาจากปากของอี้จือฮวา เฟิงเสวียนอี้เคยบอกพวกเขาว่าผู้หญิงคนนี้ต่างหากคือเนี่ยอู๋โยวตัวจริง…

ภายหลัง เนี่ยหลิงหลงพยายามจ้างทหารรับจ้างจากรัฐอิสระเพื่อกำจัดเธออยู่หลายครั้ง

แต่น่าเสียดายที่ทำไม่เคยสำเร็จ…

ใครจะไปคิด ว่าผู้หญิงน่าตายคนนี้กลับเดินทางจากจีนมาอยู่รัฐอิสระ!

ไม่น่าล่ะ…ไม่น่าล่ะจี้ซิวหร่านถึงได้…

กลัวก็แต่ว่าจี้ซิวหร่านรู้ความจริงแล้ว ไม่อย่างงั้นจะสนิทสนมกับเธอขนาดนั้นได้ยังไง? ถึงจี้ซิวหร่านจะยังไม่รู้เรื่อง ก็คงโดนนิสัยแท้ๆ ของเธอดึงดูดแน่ๆ!

แต่เรื่องเดียวที่ยังนับว่าโชคดีก็คือ เหมือนเนี่ยอู๋โยวจะสูญเสียความจำ เท่านี้ก็ถือว่าเพียงพอสำหรับเนี่ยหลิงหลงแล้ว

ตัวตนของเธอจะถูกแทนที่ตลอดไป!

“หึๆ ที่แท้ก็คุณหนูหวันหวั่นนี่เอง พวกเราเจอกันอีกแล้วนะ” เนี่ยหลิงหลงหันไปยิ้มให้เยี่ยหวันหวั่น

เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้าเงียบๆ

เยี่ยหวันหวั่นแทบช็อค เธอลืมเรื่องเนี่ยหลิงหลงไปซะสนิทเลย

ไม่กี่วันก่อนเธอไปที่ตระกูลจี้ในฐานะไป๋เฟิ่ง บังเอิญเจอเนี่ยหลิงหลงพอดี วันนี้เธอกลับมาที่ตระกูลเนี่ยในฐานะเยี่ยหวันหวั่น แล้วก็เจอเนี่ยหลิงหลงอีกครั้ง…

ถ้าเธอโดนเนี่ยหลิงหลงเปิดโปงตัวตน เกรงว่าฝั่งพันธมิตรอู๋เว่ยคงจะ…

เธอต้องรีบคิดหาทางโดยเร็วซะแล้ว

“ใช่สิ คุณหนูหวันหวั่นชอบเด็กขนาดนี้ ทำไมไม่มีลูกเองซักคนล่ะคะ…เอาแต่จ้องลูกพี่สาวฉันไม่ยอมปล่อยแบบนี้ ไม่ดีมั้งคะคุณหนูหวันหวั่น” เนี่ยหลิงหลงกระตุกมุมปาก แล้วหันไปพูดกับเยี่ยหวันหวั่น

ได้ยินอย่างนั้น ชายหญิงอายุน้อยที่ยืนอยู่ข้างหลังเนี่ยหลิงหลงก็หันมาจ้องเยี่ยหวันหวั่นขึ้นลง

เยี่ยหวันหวั่นยังไม่ทันพูดอะไร เด็กหนุ่มคนหนึ่งก็เดินเข้ามาจากข้างนอก

เด็กหนุ่มเดินมาหยุดยืนข้างกายเยี่ยหวันหวั่น จากนั้นก็โน้มตัวกระซิบอะไรบางอย่างกับเนี่ยหลิงหลง

พอเห็นเด็กหนุ่มคนนี้เยี่ยหวันหวั่นก็ชะงักไปเล็กน้อย นัยน์ตาปรากฏแววแปลกใจ