แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 1521 ลูกโง่ของเจ้าของที่มาอีกแล้ว / บทที่ 1522 ล้วนเป็นคนใหญ่คนโตมีหน้ามีตา

บทที่ 1521 ลูกโง่ของเจ้าของที่มาอีกแล้ว

“พี่เฟิง ต้องคนมาไม่ดี คนดีไม่มาแน่นอน! ตระกูลเสิ่นมาคิดบัญชีแหง!” เป่ยโต่วรีบร้อนเอ่ยปาก

“ตระกูลเสิ่นมากี่คน” เยี่ยหวันหวั่นมองผู้อาวุโสสาม

“ไม่มากครับ เจ็ดแปดคน” ผู้อาวุโสสามตอบ

เจ็ดแปดคน…นั่นน่าจะไม่ถึงขั้นมาคิดบัญชีตัวเอง ถ้าอยากคิดบัญชีจริงๆ งั้นโจมตีโดยตรงก็ได้แล้ว

อีกอย่าง เศรษฐีท้องถิ่นตระกูลเสิ่น เจอหน้าก็ให้แท่งทอง…น่าจะไม่ถึงขั้นคิดเล็กคิดน้อยขนาดนั้นมั้ง…

“ได้ ฉันรู้แล้ว” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า “อีกห้านาทีพาคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นมาที่ห้องทำงานฉัน”

“รับทราบครับ” ผู้อาวุโสสามพยักหน้าแล้วจึงถอยออกไป

ตั้งแต่ที่เยี่ยหวันหวั่นเมาเหล้าครั้งก่อน ผู้อาวุโสสามก็ไม่สงสัยในตัวเยี่ยหวันหวั่นอีกแล้ว ในใจมองเยี่ยหวันหวั่นเป็นผู้นำพันธมิตร เชื่อมั่นอย่างไร้เงื่อนไข

หลังหลี่ซือจากไป เยี่ยหวันหวั่นก็เปลี่ยนเป็นชุดสีดำ สวมหมวกสไตล์ขุนนางฝรั่งเศสสีดำ ริมฝีปากคลุมผ้าตาข่ายสีดำ

ก่อนหน้านี้คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นเจอเธอที่ตระกูลเนี่ยแล้ว เยี่ยหวันหวั่นจึงยังไม่สามารถให้อีกฝ่ายจำตัวเองได้ และต้องให้ถังถังซ่อนตัวอยู่อีกด้านห้ามปรากฏตัว

ผ่านไปห้านาที คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นก็พาผู้ชายเจ็ดแปดคนเข้ามาในห้องทำงานของเยี่ยหวันหวั่น

“คุณก็คือผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยนี่เอง!”

คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นหลบอยู่ด้านหลังพวกผู้แข็งแกร่งที่มาด้วย เผยดวงตามองไปยังเยี่ยหวันหวั่น

“คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นมาเยี่ยมเยียนถึงที่ ไม่ทราบว่ามีธุระอะไร” เสียงของเยี่ยหวันหวั่นเย็นชาเล็กน้อย

“หึ ผู้นำพันธมิตร…ปีนั้นคุณแย่งเงินของตระกูลเสิ่นฉัน วันนี้เห็นหน้าฉันในใจต้องร้อนตัว กลัวมากเลยสินะ!” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นหลบอยู่หลังกลุ่มคน ตะโกนเอ่ยเสียงดัง

เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก แม่งเถอะ ก็ไม่รู้ว่าใครกลัวใคร…พาผู้แข็งแกร่งมามากมายขนาดนั้นมาทำหน้าที่คุ้มครองตัวเองละสิ ตัวเองหลบอยู่หลังคนอื่น ยังบอกว่าเธอกลัว?

“คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นมาวันนี้ หรือว่าแค่อยากมาถามฉันว่ากลัวไหมเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นอ้าปากเอ่ย

“หึ ผู้นำไป๋…ความจริง คุณก็ไม่จำเป็นต้องกลัวเกินไป ตระกูลเสิ่นไม่มีอะไรเลยนอกจากเงิน…เรื่องที่คุณแย่งเงินตระกูลเสิ่น ตระกูลเสิ่นฉันจำไม่ได้สักนิด” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นเอ่ย

เป่ยโต่วเอ่ย “ไม่มีใครจำได้แต่มาถึงนายก็พูดเรื่องแย่งเงินบ้านนาย ฉันว่านายจำแม่นกว่าใครเลยมั้ง!”

“คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นมีธุระอะไรกันแน่ พูดมาตามตรงเลยดีกว่า ไม่ต้องอ้อมค้อม” เยี่ยหวันหวั่นค่อนข้างจนปัญญาในใจ ลูกโง่เจ้าของที่นี่มาทำไมกันแน่เนี่ย

เวลานี้คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นโบกมือ ให้ผู้แข็งแกร่งที่ตามมาด้วยเปิดทาง

“ฮิๆ ตระกูลเสิ่นฉันให้ความสำคัญกับมารยาทที่สุด วันนี้มาเยี่ยมเยียน พบหน้าทุกท่านเป็นครั้งแรก จะขาดของขวัญพบหน้าไม่ได้” ทันใดนั้นคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นหยิบแท่งทองออกมาส่งให้ชีซิง “มา รับไว้ ไม่ต้องเกรงใจ”

ชีซิงพูดไม่ออก

ชีซิงหันไปมองเยี่ยหวันหวั่นทันที เมื่อเห็นเยี่ยหวันหวั่นพยักหน้าจึงค่อยรับแท่งทองมา “ขอบคุณคุณชายเสิ่น”

“มา มีของนายด้วย” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นยัดแท่งทองใส่มือเป่ยโต่วหนึ่งแท่ง

“พี่เสิ่น!” เป่ยโต่วมองคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่น “พี่เสิ่น พี่เกรงใจอย่างนี้ทำไม หลังจากนี้เป็นต้นไป…พวกเราคือพี่น้องกันแล้ว พี่คือพี่ใหญ่ ผมคือน้องเล็ก…มีเรื่องอะไร พี่เสิ่นสั่งน้องเล็กได้เต็มที่ เบอร์โทรศัพท์พี่เสิ่นเบอร์ฯ อะไร…นี่เบอร์ฯ ของผมนะ…”

เยี่ยหวันหวั่นจ้องเป่ยโต่วพลางอดกุมหน้าผากไม่ได้ ขายหน้าชะมัด…

“มา ผู้นำไป๋ นี่ของคุณ” จากนั้นคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นก็เดินขึ้นหน้ามาส่งแท่งทองให้เยี่ยหวันหวั่นหนึ่งแท่ง

—————————————————————————————-

บทที่ 1522 ล้วนเป็นคนใหญ่คนโตมีหน้ามีตา

เยี่ยหวันหวั่นรับแท่งทองอย่างยิ้มแย้ม “คุณชายเสิ่นเกรงใจเกินไปแล้วจริงๆ…จริงสิ ฉันยังมีเพื่อนสนิทอีกสองคนอยู่ด้วย…”

ได้ยินดังนั้นคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นงุนงง “ไหนเล่า ให้พวกเขาออกมาสิ”

“ต้าไป๋ เสี่ยวเฮย!”

เยี่ยหวันหวั่นรีบตะโกนไปที่มุมหนึ่งของห้อง

ได้ยินดังนั้นบีรุสกับต้าไป๋ก็หาวหนึ่งทีและเดินเข้ามาช้าๆ

คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นนิ่งเงียบ

“พี่เฟิง…พี่เกินไปแล้วนะ! ต้าไป๋กับบีรุสจะเอาของขวัญพบหน้าไปทำไม!” จากนั้นเป่ยโต่วก็หันไปหาคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่น “พี่เสิ่น…ก่อนหน้านี้แม่ผมถูกรถชน คนอยู่โรงพยาบาล ไม่งั้นพี่รอเดี๋ยว ผมไปโรงพยาบาลสักรอบ แบกแม่ผมมาได้ไหม…”

“ไสหัวไป!” เยี่ยหวันหวั่นต่อว่าเป่ยโต่ว

ได้ยินดังนั้นเป่ยโต่วมีสีหน้ากระอักกระอ่วน ไม่พูดมากอีก

“หลี่ซือ…” เยี่ยหวันหวั่นตะโกน

เมื่อสิ้นเสียงของเยี่ยหวันหวั่น ผู้อาวุโสสามก็ผลักประตูเปิด “ผู้นำ มีอะไรจะสั่งการครับ?”

“คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นอยากให้ของขวัญพบหน้านาย” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย

“โอ้?” หลี่ซือชะงักเล็กน้อย ตัวเองก็ไม่ได้รู้จักมักจี่กับคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นสักหน่อย ของขวัญพบหน้าหมายความว่ายังไง

ไม่รอให้หลี่ซือคิดมาก แท่งทองหนึ่งแท่งก็ส่งมาอยู่ตรงหน้าเขา

หลี่ซือคว้าหมับแท่งทองมากะน้ำหนักในมือแทบจะโดยจิตใต้สำนึก

“ฮ่าๆ คุณชายใหญ่เสิ่นเกรงใจเกินไปแล้ว…มาก็มาแล้ว ให้ของขวัญอะไรกัน…คุณชายใหญ่เสิ่น พันธมิตรอู๋เว่ยยังมีพี่น้องอีกมากมาย…” หลี่ซือยิ้มเอ่ยกับคุณชายใหญ่เสิ่น

“ผู้อาวุโสสามทำแบบนี้ได้ยังไง ถึงพี่เสิ่นฉันมีเงิน แต่ก็ไม่ได้เอามาใช้แบบนี้นะ…” เป่ยโต่วยิ้มแย้ม หันมองคุณชายใหญ่เสิ่นที่ตะลึงงันเล็กน้อย “พี่เสิ่น แม่ผมยังอยู่ที่โรงพยาบาลนะ…”

“พอแล้ว” เยี่ยหวันหวั่นโบกมืออย่างติดรำคาญ นี่ถ้าลือกันออกไป พันธมิตรอู๋เว่ยพวกเธอจะเอาหน้าไว้ที่ไหน!

พันธมิตรอู๋เว่ยพวกเธอขาดเงินเหรอ!

ถึงช่วงนี้พันธมิตรอู๋เว่ยจะการเงินรัดตัว…แต่ภาพพจน์ก็ยังคงต้องมี…

“คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นไม่ต้องเครียด เมื่อกี้แค่ล้อเล่นกับคุณชายเสิ่นเท่านั้น พันธมิตรอู๋เว่ยพวกเราเปล่าโลภมาก…” เยี่ยหวันหวั่นยิ้มเอ่ย

ได้ยินเยี่ยหวันหวั่นพูดเช่นนี้ คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นพลันโมโห “นี่ผู้นำไป๋หมายความว่ายังไง ตระกูลเสิ่นฉันขาดเงินเหรอ ฉันขาดเงินเหรอ ตระกูลเสิ่นฉันไม่มีทุกอย่างยกเว้นเงิน…ผู้นำไป๋ทำแบบนี้คือการดูถูกฉัน!”

“ก็ได้” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยอย่างจนใจก่อนมองหลี่ซือ “มา รวบรวมพี่ชายน้องชายพี่สาวน้องสาวพันธมิตรอู๋เว่ยทุกคน คุณชายใหญ่เสิ่นจะให้ของขวัญพบหน้า…”

ยังไม่รอให้หลี่ซือเอ่ยปาก คุณชายใหญ่เสิ่นกลับพลันยิ้มเอ่ย “เอ่อ…ไม่ใช่ ครั้งนี้ฉันไม่ได้พกทองมากขนาดนั้น…ครั้งหน้า…ครั้งหน้านะ…”

“ตกลง งั้นคุณชายเสิ่นวันนี้มาส่งของขวัญพบหน้าโดยเฉพาะเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยถาม

“ผู้นำไป๋ อีกสามวันตระกูลเสิ่นฉันจะจัดงานเลี้ยง ถึงตอนนั้นคนมีหน้ามีตาของรัฐอิสระจะมาทั้งหมด เลยขอเชิญผู้นำไป๋ด้วยมาให้ได้” คุณชายใหญ่เสิ่นพูดจบก็หยิบบัตรเชิญหลายใบออกมาส่งให้พวกเยี่ยหวันหวั่น

“งานเลี้ยงเลิกรา…”

เยี่ยหวันหวั่นมุมปากกระตุกน้อยๆ คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นเลิกรา ต้องทำให้ทั้งรัฐอิสระรู้…หรือว่าน่าเป็นเกียรติเหรอ

“ขอแค่เข้าร่วมงานเลี้ยงของตระกูลเสิ่น ถึงตอนนั้นจะยังมีของขวัญหรูให้ด้วยนะ” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นยิ้มเอ่ย

ได้ยินดังนั้นเป่ยโต่วตาวาว คว้ามือของคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นไว้ทันที “พี่เสิ่น ให้ผมสองใบสิ…ผมก็อยากเข้าร่วม”

“เอ่อ…” คุณชายใหญ่เสิ่นจ้องเป่ยโต่วพลางประเมิน เขาอยากเชิญแค่พวกคนใหญ่คนโตมีหน้ามีตาของรัฐอิสระนี่…