แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 1825 แฟนฉันเอง / บทที่ 1826 ฉันเห็นด้วยกับการแต่งงานครั้งนี้
บทที่ 1825 แฟนฉันเอง
นักข่าวกลัวว่าซือเยี่ยหานจะไม่รู้จักคนๆ นี้เลย จึงอธิบายไปหนึ่งประโยค
อีกอย่าง ก่อนหน้านี้ซือเยี่ยหานก็อยู่แต่ที่ต่างประเทศ
ท่ามกลางสถานที่ที่โรแมนติกเช่นนี้ นักข่าวก็รับรู้ได้ถึงรังสีความเยือกเย็นที่ไม่พึงประสงค์จากซือเยี่ยหาน ตอนแรกก็นึกไปว่าตัวเองไปรบกวนและกวนประสาทอีกฝ่าย แต่ไม่คิดเลยว่าซือเยี่ยหานจะตอบโต้ จึงถอยหลังเตรียมจะหนีแล้ว
คิดไม่ถึงว่า อีกวินาทีถัดมาจะได้ยินเสียงอันเย็นชาจากปากของชายหนุ่ม “เคยได้ยิน”
เคยได้ยิน!
แต่จะเคยได้ยินก็ไม่แปลก ยังไงซิงเฉินกรุ๊ปก็ไม่ได้มีแต่ซิงเฉินเอ็นเตอร์เทนเมนต์ที่มีชื่อเสียงที่สุดเท่านั้น แต่ยังเกี่ยวข้องกับธุรกิจอุตสาหกรรมอื่นๆ อีกมากมาย
หรือจะเป็นการร่วมมือกันทางธุรกิจ?
เมื่อนักข่าวเห็นว่าซือเยี่ยหานตอบคำถามของตัวเองก็ประหลาดใจไม่น้อย และไม่อยากจะพลาดโอกาสนี้ จึงรวบรวมความกล้าถามต่อไป “ประธานซือคะ ขอละลาบละล้วงถามอีกคำถามนะคะ คุณรู้จักกับประธานเยี่ยไหมคะ พวกคุณ…มีความสัมพันธ์แบบไหนกันคะ? มีการติดต่อทางธุรกิจกันหรือไม่คะ?”
เห็นได้ชัดว่านักข่าวพยายามถามหาความจริงจากซือเยี่ยหาน แค่ซือเยี่ยหานตอบว่าไม่รู้จักหรือไม่สนิทก็สนุกแน่ๆ
เมื่อสิ้นเสียงของนักข่าว ความเงียบก็เข้าปกคลุมทั่วบริเวณอีกครั้ง
หลายคนมองไปยังเยี่ยหวันหวั่นราวกับรอดูเรื่องสนุก เยี่ยหวันหวั่นผู้นี้ช่างโชคร้ายเสียจริง
ใครจะไปรู้ว่าซือเยี่ยหานซึ่งไม่เคยปรากฏตัวเลยสักครั้งในรอบแปดร้อยปี จะมาปรากฏตัวที่นี่ ช่างบังเอิญจริงๆ
ครั้งนี้คำโกหกจะต้องถูกเปิดเผยแล้ว
เยี่ยอีอีถึงกับยิ้มเยาะด้วยความตื่นเต้น เยี่ยหวันหวั่นผู้นี้ ในที่สุดก็ทำพลาด เธอคิดว่าซือเยี่ยหานไม่เคยปรากฏตัว ก็เลยคิดว่าคำโป้ปดจะไม่ถูกเปิดเผยงั้นสิ?
ครั้งนี้มาดูกันว่าเธอจะยังอยู่ต่อได้ยังไง!
ซือเยี่ยหานไม่ตอบคำถามของนักข่าว ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ท่าทางของเขาเหมือนจะหลุดลอยออกไปจากที่นี่แล้ว
อย่างไรก็ตาม ทุกคนต่างก็แทบหยุดหายใจ ไม่มีใครพูดอะไรออกมาสักคำ
หลังจากนั้นราวสิบวินาที ชายหนุ่มก็ถอนสายตาออกจากจุดที่ไกลออกไป และเดินผ่านนักข่าวคนนั้น มุ่งตรงไปด้านหน้าทันที
สายตาของนักข่าวทั้งหมดก็พุ่งตามไปในทันใด
ภายใต้สายตาหลายคู่ที่จับจ้อง ทุกคนก็เห็นว่าซือเยี่ยหานกำลังเดินเข้าไปหาเยี่ยหวันหวั่น!
บ้าเอ๊ย!
เกิดอะไรขึ้น!
นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?
ซือเยี่ยหานจะไปหาเรื่องเยี่ยหวันหวั่นเหรอ?
เมื่อต้องเผชิญกับเสียงซุบซิบนินทาและความตื่นเต้นของผู้คนที่รอดูเรื่องสนุก
แววตาของเยี่ยหวันหวั่นกลับสงบราวสระน้ำนิ่ง เธอมองชายหนุ่มที่เดินเข้ามาทีละก้าวอย่างเงียบๆ
ในที่สุดชายหนุ่มก็มายืนอยู่ตรงหน้าเธอ
ทั้งสองสวมชุดสีดำยืนเผชิญหน้ากัน เป็นความกลมกลืนที่หาคำอธิบายได้ยาก
เขากับเธอ…เป็นอะไรกัน…
ท่ามกลางผู้คนที่จับจ้อง ชายในชุดสูทสีดำก็ค่อยๆ โน้มตัวลงมา และประทับจูบลงบนริมฝีปากของหญิงสาวอย่างอ่อนโยนท่ามกลางสายตาของทุกคน
ทันใดนั้นเสียงที่แหบต่ำราวกับเสียงเชลโลของชายหนุ่มก็ดังก้องในโสตประสาทของทุกคน “แฟนฉันเอง”
ฟะ…แฟน!!
นักข่าวทั้งหมดที่เห็นฉากเบื้องหน้าและได้ยินคำตอบจากชายหนุ่ม ต่างก็มีสีหน้าว่างเปล่า ไม่รู้ว่าต้องแสดงออกอย่างไรดี
ฉากทุกอย่างและเวลาเหมือนหยุดหมุนไป ทุกคนต่างไม่เคลื่อนไหวและไม่ส่งเสียงใดๆ เล็ดลอดออกมา
จวบจนชายหนุ่มถอนจูบออก ที่ตรงนั้นก็เกิดความโกลาหลขึ้นทันที ทุกคนต่างพูดคุยกันอย่างตื่นเต้นจนหลังคาแทบถล่ม
“เชี่ย! เมื่อกี้ฉัน…ฉันๆๆ ได้ยินว่าอะไรนะ? ฉันหูแว่วไปหรือเปล่า!!!”
“ไม่! เธอไม่ได้หูแว่ว! ฉันก็ได้ยิน! ซือเยี่ยหานบอกว่า…เยี่ยหวันหวั่นเป็นแฟนของเขา!!! โอ้พระเจ้า! ซือเยี่ยหานเป็นแฟนของเยี่ยหวันหวั่นจริงๆ นี่มันเรื่องช็อกโลกชัดๆ!”
“ก็ต้องรู้จักสิ จะไม่รู้จักได้ยังไง? ก็เธอเป็นแฟนของเขานี่! คำถามนี้ถามได้โง่จริงๆ!”
“ทุกคนคิดว่าเยี่ยหวันหวั่นพยายามจะแกล้งกู้เยว่เจ๋อ คิดไม่ถึงเลยว่าแฟนของเธอจะเป็นซือเยี่ยหานจริงๆ!
งั้น…งั้นก็หมายความว่า กู้เยว่เจ๋อที่ทั้งโพสต์เวยป๋อ ทั้งเป็นนักข่าว ทั้งขอแต่งงาน ทั้งหมดนี้เขาคิดไปเองฝ่ายเดียวเหรอ”
“ที่ตลกที่สุดก็คือเยี่ยอีอีนะ เมื่อกี้ยังพูดปาวๆ ว่าเยี่ยหวันหวั่นส่งนักเลงมาขู่ บังคับให้ถอนหมั้นกับกู้เยว่เจ๋อ ตีบทแตกจริงๆ…”
——————————————————————————————————
บทที่ 1826 ฉันเห็นด้วยกับการแต่งงานครั้งนี้
เยี่ยอีอีที่มีความสุขบนความทุกข์ผู้อื่นใบหน้าซีดเผือด บิดเบี้ยวจนน่าเกลียดในทันใด “เป็นไปไม่ได้…เยี่ยหวันหวั่น…กับซือเยี่ยหาน…”
นังสารเลวเยี่ยหวันหวั่น จะไปเกี่ยวข้องกับหัวหน้าตระกูลซือได้ยังไง!
เยี่ยอีอีมองไปยังปลายของพรมกุหลาบสีแดง ที่บนเวทีแท่นเพชรระยิบระยับตา มีหนุ่มสาวรูปงามยืนคู่กันอย่างเหมาะสม งดงามราวกับตัวละครในภาพวาด ความไม่อยากจะเชื่อและความริษยาในแววตานั้นทำให้หัวใจของเธอแทบแตกสลาย
กู้เยว่เจ๋อที่ยืนถือดอกไม้อยู่ข้างๆ รู้สึกประหลาดใจไม่น้อยไปกว่าเยี่ยอีอี เขาคิดมาตลอดว่าเยี่ยหวันหวั่นเคยเป็นคนรักของซือเยี่ยหาน แต่เขาก็ยังยอมขอเธอแต่งงาน เธอควรจะซาบซึ้งในบุญคุณนี้สิ
แต่ยังไงก็คาดไม่ถึงว่า…ซือเยี่ยหานจะพูดต่อหน้าทุกคนว่า…เยี่ยหวันหวั่นเป็นแฟนของตัวเอง…
เป็นไปไม่ได้ที่ซือเยี่ยหานจะทำได้ถึงขนาดนี้เพื่อคนรัก นอกเสียจากเขาจะคบกับเยี่ยหวันหวั่นเป็นแฟนอย่างจริงจัง
ที่เยี่ยหวันหวั่นพูดมาตั้งแต่ต้นจนจบนั้นเป็นความจริงทั้งหมด…
เธอไม่เคยเห็นเขาอยู่ในสายตามานานแล้วจริงๆ…
ใบหน้าของกู้เยว่เจ๋อพลันซีดขาว ดอกไม้สดที่ถืออยู่ร้อนลวกเหมือนมันเทศเผา การตกแต่งอย่างโรแมนติกรอบๆตัวกลายเป็นทะเลเพลิงที่ทำให้เขาอับอายเหมือนไฟแผดเผา
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเสียงหัวเราะเยาะรอบๆ ตัวและสายตาที่มองเหมือนเขาเป็นตัวตลก
การขอแต่งงานครั้งนี้ที่เขามุ่งมั่นจะเอาชนะอย่างสุดใจ ได้กลายเป็นเรื่องตลกโดยสมบูรณ์แล้ว
“แม่ง…โคตร…โคตรหล่อ…” เมื่อเขาได้เห็นใบหน้าของซือเยี่ยหานกับตาตัวเอง ฟู่หมิงซีก็ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวและรู้สึกหมดหวังในทันที
พอเห็นกับตาจึงได้รู้ว่า ที่กงซวี่เคยพรรณนาถึงเขาไว้นั้นไม่เกินจริงเลยสักนิด แต่กลับเจียมตนเกินไปด้วยซ้ำ
ผู้ชายคนนี้…หล่อจนทำให้คนที่เห็นแทบหยุดหายใจ!
ไม่แปลกใจ! ไม่แปลกใจเลยที่ผู้นำยังถูกเขาทำให้เคลิบเคลิ้ม!
“ไม่…ฉันไม่เห็นด้วย ฉันไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานครั้งนี้!” ฟู่หมิงซีสู้จนเฮือกสุดท้าย
เยี่ยมู่ฝานลากตัวฟู่หมิงซีออกไปด้วยแขนข้างหนึ่ง “แกว่าใครไม่เห็นด้วยนะ งานแต่งของน้องสาวฉันกับน้องเขยจะมีความสุขมากต่างหาก ไม่ต้องรอให้แกมาเห็นด้วยหรอกนะ? ออกไปให้พ้น! ในฐานะที่เป็นพี่ชายสุดที่รักของน้องสาวฉัน ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันเห็นด้วยกับงานแต่งครั้งนี้!”
หลังจากที่เยี่ยมู่ฝานพูดจบ เขาก็อุทานออกมาอย่างตื่นเต้น “น้องสาวของฉันสุดยอดไปเลย!”
น้องเขยของเยี่ยมู่ฝาน ใครจะคิดว่าเป็นซือเยี่ยหาน!
ซือเยี่ยหานเป็นน้องเขยของเขา!
ตอนที่ทุกคนกำลังประหลาดใจกับความสัมพันธ์ของซือเยี่ยหานกับเยี่ยหวันหวั่นอยู่นั้น ยังมีคนรู้สึกเซอร์ไพรส์มากกว่าผู้ชมเหล่านี้อีก
หรือจะพูดตรงๆ ก็คือน่าขนลุก
เป๋ยโต่วจ้องเขม็งไปยังชายที่อยู่ตรงหน้าผู้นำไป๋ของเขา จนลูกตาแทบจะหลุดจากเบ้า “แม่ง!!! ชู…ชู…นายแห่งอาชูร่า! นั่นไม่ใช่นายแห่งอาชูร่าหรอกเหรอ?”
ชีซิงเองก็ตกใจเช่นกัน แต่กลับมามีสติอย่างรวดเร็ว “ก็แค่หน้า…คล้ายมาก… ไม่ใช่คนๆ เดียวกันหรอก”
เป๋ยโต่วชี้ไปที่ใบหน้าของชายผู้นั้น “แค่สีผมที่ไม่เหมือนเท่านั้นแหละ! ที่เหลือเหมือนกันอย่างกับแกะ!”
“ก่อนนี้เคยได้ยินพี่เฟิงพูดว่า…คนที่เธอชอบหน้าตาคล้ายกับนายแห่งอาชูร่า กลัวว่าจะเป็นคนนี้แหละ” ชีซิงกล่าว
เป๋ยโต่วกลืนน้ำลาย “ฉันคิดว่าพี่เฟิงพูดไปเรื่อยเปื่อย เขามีตัวตนจริงๆ เหรอเนี่ย? เชี่ย! นายซือเยี่ยหานนี่หน้าตาคล้ายนายแห่งอาชูร่าแล้วยังบอกว่าเป็นแฟนของพี่เฟิง…นี่มัน…น่าขนลุก! น่าขนลุกเกินไปแล้ว!”
ขณะนี้ ผู้ชมกำลังรู้สึกโกรธจัด ส่วนเยี่ยหวันหวั่นที่อยู่ในเหตุการณ์ กลับเหมือนหลุดลอยอยู่ในภวังค์ สายตาจับจ้องอยู่แค่ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า
……………………………
YOU MAY ALSO LIKE
