แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 1879 ตำแหน่งนี้ให้นาย / บทที่ 1880 นี่ลูกสาวฉันไม่ดีพอสำหรับเขาเหรอ
บทที่ 1879 ตำแหน่งนี้ให้นาย
ไม่นาน เยี่ยหวันหวั่นก็พูดกับเยี่ยมู่ฝานว่า “พ่อกับแม่โทรหาฉันแล้ว บอกว่าอีกสองสามวันให้พวกเรากลับไปกินข้าวที่บ้าน พี่ก็ถือโอกาสวันว่างสองวันนี้ติดต่อประธานโจวที่ซิงเฉินเอ็นเตอร์เทนเมนต์ด้วยนะ ฉันไปทักทายมาแล้ว ซิงเฉินเอ็นเตอร์เทนเมนต์จะร่วมมือเชิงลึกกับจูเสินสือไต้”
“เชี่ย จริงเหรอเนี่ย ฟินสุดๆ ไปเลย!” เยี่ยมู่ฝานดีใจจนเนื้อเต้น
ก่อนหน้านี้ ซิงเฉินเอ็นเตอร์เทนเมนต์ให้ทรัพยากรบางส่วนกับจูเสินสือไต้ และทำให้จูเสินสือไต้กับซิงเฉินเอ็นเตอร์เมนต์ยกระดับขึ้นมาทันที หากมีการร่วมมือเชิงลึกด้วยแล้วนั้น…ไม่กล้าคิดเลยจริงๆ!
แต่พอมาคิดดูแล้ว เยี่ยหวันหวั่นก็เป็นบอสของบริษัทซิงเฉิน ถ้างั้นเขาในฐานะที่เป็นเยี่ยมู่ฝาน พออยู่ในซิงเฉินเอ็นเตอร์เทนเมนต์ก็จะถือว่าเป็นบอสครึ่งหนึ่งด้วยมั้ง…
ก็เป็นครอบครัวเดียวกันตั้งแต่แรก แน่นอนว่าเรือล่มในหนองทองจะไปไหน…
“น้องสาวที่แสนดี…” จู่ๆ เยี่ยมู่ฝานก็ส่งยิ้มหวานให้เยี่ยหวันหวั่นด้วยความเยินยอ แต่ในสายตาของคนอื่น ท่าทางของเยี่ยมู่ฝานคือประจบได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้น
“มีอะไรก็รีบว่ามา” เยี่ยหวันหวั่นมองบนเยี่ยมู่ฝาน เยี่ยมู่ฝานคนนี้ต้องไม่มีเรื่องดีแน่
“ฮ่าๆๆ…” เยี่ยมู่ฝานหัวเราะ “น้องสาวที่แสนดี แกก็หยาบคายไปได้…ไม่เอาๆ…”
“ถ้าไม่พูดงั้นฉันไปแล้วนะ” เยี่ยหวันหวั่นตอบ
“อย่าเพิ่ง…อย่าเพิ่งไปสิ จู่ๆ ฉันก็นึกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้…ฉันคิดว่าต้องคุยกับแกสักหน่อย” เยี่ยมู่ฝานกล่าว “แกคิดว่า ความสามารถของฉันเป็นยังไงบ้าง”
พอฟังจบ เยี่ยหวันหวั่นก็ตกตะลึงเล็กน้อย ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ เยี่ยมู่ฝานถึงถามแบบนี้
“ไม่ผ่าน” เยี่ยหวันหวั่นตอบตามตรง
“น้องสาว แกยังจำได้ไหม ครั้งก่อนที่งานครบรอบของซิงเฉินเอ็นเตอร์เทนเมนต์ แกปลดผู้รับผิดชอบสาขาของซิงเฉินเอ็นเตอร์เทนเมนต์ออกไป” เยี่ยมู่ฝานเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม
“จำได้สิ…” เมื่อเยี่ยหวันหวั่นได้ยินเยี่ยมู่ฝานพูดถึง ก็นึกขึ้นได้ ว่าคนที่โดนถอดไปคือปู่ของเส้าเหิง ผู้รับผิดชอบหนึ่งในสามของซิงเฉินเอ็นเตอร์เทนเมนต์
“ยัยน้องสาวที่แสนดี แกดูสิ…ฉันว่าด้วยความสามารถของฉัน ฉันมีคุณสมบัติครบถ้วนที่จะเป็นผู้รับผิดชอบแทนคนที่แกถอดออกไปนะ…ตอนนี้การรวมกิจการของซิงเฉินเอ็นเตอร์เทนเมนต์และจูเสินสือไต้ได้พัฒนาอย่างรวดเร็ว บวกกับ…เราจะร่วมมือเชิงลึกกับซิงเฉินเอ็นเตอร์เทนเมนต์ ไม่งั้นก็ยกตำแหน่งว่างนี้ให้ฉันสิ เอาแบบนี้มันจะสะดวกกับทุกคนนะ!” เยี่ยมู่ฝานพูดอย่างรีบร้อน เขาอยากได้ตำแหน่งนี้มานานแล้วแต่ก็ไม่กล้าเอ่ยปากเสียที…
เยี่ยหวั่นหวั่นมีท่าทางครุ่นคิดหลังจากฟังจบ ที่จริงแล้ว ดูจากความสามารถของเยี่ยมู่ฝานในตอนนี้ ก็สามารถรับภาระหน้าที่นี้ได้จริงๆ โดยไม่มีปัญหาอะไร
แต่…ไม่ว่ายังไง บริษัทซิงเฉินก็อยู่ในอุตสาหกรรมของผู้อาวุโสสอง
ดังนั้น เยี่ยหวันหวั่นจึงไปห้องน้ำเพื่อโทรหาผู้อาวุโสสองทันที
“ผู้นำ…ถึงแม้บริษัทซิงเฉินจะเป็นทรัพย์สินของฉัน แต่พูดตามตรง มันอยู่ในอุตสาหกรรมของพันธมิตรอู๋เว่ย ทุนตั้งต้นในตอนนั้นก็เป็นผู้นำที่มอบให้ฉัน ผู้นำจะทำอะไรก็ได้ตามที่ต้องการ ฉันไม่มีความเห็นอะไรทั้งนั้น” ผู้อาวุโสสองยิ้มตอบอยู่ที่ปลายสาย
พอวางสาย เยี่ยหวันหวั่นก็เดินออกมาจากห้องน้ำแล้วมองเยี่ยมู่ฝาน “งั้นทดลองงานสามเดือนนะ”
“เวร น้องสาวที่แสนดี พี่ชายคนนี้จะเลี้ยงข้าวมื้อใหญ่ให้แกเลย วะฮ่าๆ!” เยี่ยมู่ฝานดีใจจนลืมตัว
หลังจากมอบหมายงานเสร็จสิ้น เยี่ยหวันหวั่นก็พาเป่ยโต่วและชีซิงออกจากจูเสินสือไต้
……
ณ ทะเลทองคำ
ช่วงเวลานี้ ความวุ่นวายต่างๆ ของตระกูลเยี่ยก็สงบลงในที่สุด เหลียงหวั่นจวินทำอาหารเต็มโต๊ะ เยี่ยมู่ฝานก็ลงครัวทำเมนูโปรดหลายอย่างด้วยตัวเอง เพราะเป็นเรื่องยากกว่าที่ครอบครัวจะได้มาทานอาหารพร้อมหน้ากัน
“แม่ มาครับ เดี๋ยวผมช่วย!”
———————————————————————–
บทที่ 1880 นี่ลูกสาวฉันไม่ดีพอสำหรับเขาเหรอ
เยี่ยหวันหวั่นแค่เดินเข้ามาในครัวก็ถูกเหลียงหวั่นจวินไล่ออกไป “โอ๊ย ไม่ต้อง ในครัวมันเหม็นน้ำมันนะ ลูกไปรอที่โซฟาเถอะ บนโต๊ะน้ำชามีผลไม้อยู่ ลูกไปกินก่อน เดี๋ยวของพวกนี้ให้พี่ชายลูกจัดการเอง!”
เยี่ยมู่ฝานในชุดผ้ากันเปื้อนรีบพยักหน้าซ้ำๆ “สาวน้อยจะทำงานหนักแบบนี้ได้ไง ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพี่ชายเถอะ!”
เยี่ยหวันหวั่นหมดหนทาง ได้แต่รีบกลับไปนั่งที่โซฟา
เยี่ยเส่าถิงที่ดูเหมือนอยากจะพูดอะไรมาทั้งคืนก็มานั่งข้างๆ ลูกสาวแล้วกระแอมไอเบาๆ จากนั้นก็ลองพูดหยั่งเชิง “หวันหวั่น เจ้าเก้าเขา…อืม พ่อจะพูดว่า ประธานซือล่ะ ช่วงนี้ไม่ค่อยเห็นเขาเลยนะ?”
จู่ๆ แฟนหนุ่มของลูกสาวตัวเองก็เป็นถึงผู้บริหารสูงสุดของซือกรุ๊ป จนถึงตอนนี้เยี่ยเส่าถิงยังรู้สึกราวกับฝันไป
เยี่ยหวันหวั่นที่กัดแอปเปิลไปหนึ่งคำก็ตอบว่า “ช่วงนี้เขาอยู่ที่ต่างประเทศ ยุ่งมากค่ะ ไว้วันหลังหนูจะพาเขามาบ้านนะ!”
เยี่ยเส่าถิงถอนหายใจด้วยความกังวล “เจ้าลูกคนนี้ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ยังปิดบังพวกเราอีก”
เยี่ยหวันหวั่นกระแอมไอเบาๆ “พ่อ หนูก็ไม่ได้ปิดบังทุกคนนะคะ ก็เขาทำงานอยู่ที่ซือกรุ๊ปจริงๆ นี่…”
เยี่ยเส่าถิงมองลูกสาวอย่างจนใจ “แกนะแก ไม่รู้เหมือนใคร ปีกกล้าขาแข็งขึ้นทุกวัน!”
“แน่นอนว่าต้องเหมือนพ่อไง พ่อเป็นเสือไม่มีลูกเป็นหมานะคะ!” เยี่ยหวันหวั่นรีบประจบสอพลอ
“ฮึ ลูกนะลูก ประธานซือคนนั้นมีตำแหน่งอำนาจใหญ่โต เขาคบกับลูกอย่างจริงจังจริงๆ เหรอ” เหลียงหวั่นจวินถามด้วยความกังวล
เมื่อได้ยินดังนั้น เยี่ยเส่าถิงก็เหลือบมองเหลียงหวั่นจวิน “เธอพูดอะไรของเธอน่ะ ลูกสาวของฉันอยู่ในฐานะอะไร ไม่นับจูเสินสือไต้กับซิงเฉินเอ็นเตอร์เทนเมนต์ แต่ยังเป็นถึงบอสของบริษัทซิงเฉินอีก นี่ยังไม่คู่ควรกับซือเยี่ยหานคนนั้นอีกเหรอ? ตลกแล้ว!”
“ใช่ๆๆ เหตุผลของคุณถูกเสมอแหละ” เหลียงหวั่นจวินยิ้มตอบ
เมื่อเยี่ยหวันหวั่นมองดูครอบครัวทั้งสี่คนของเธอกำลังมีความสุข ก็นิ่งไปเล็กน้อย
ทั้งที่รู้ความจริงของชีวิตตัวเองแล้ว แต่เธอไม่เคยทำให้พ่อกับแม่และเยี่ยมู่ฝานรู้สึกเหินห่างเลย
ความอบอุ่นที่พวกเขามอบให้ เหมือนมาเติมเต็มในส่วนที่ตัวเองขาดหาย
เมื่อก่อนเธอเคยให้คนแอบไปตรวจสอบเยี่ยหวันหวั่น และได้รู้ว่าเยี่ยหวันหวั่นตัวจริง ถูกสังหารจากการโจมตีของผู้ก่อการร้ายในต่างประเทศเมื่อหลายปีก่อน
อันที่จริงเธอเคยลังเลที่จะบอกความจริงกับพวกเขา แต่อีกด้านหนึ่งเธอเองก็ยังไม่ค่อยมั่นใจในเรื่องราวทั้งหมด และก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร ในทางกลับกันเธอก็กังวลจริงๆ ว่าพวกเขาอาจจะรับไม่ได้
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม เธอได้มาแทนที่ตัวตนของเยี่ยหวันหวั่นแล้ว
จากความรู้สึกผิดก็กลายเป็นความรับผิดชอบ และด้วยความอบอุ่นที่พวกเขามอบให้ แม้ว่าเธอจะไม่ใช่เยี่ยหวันหวั่นตัวจริง แต่เธอจะปกป้องตระกูลเยี่ย ทำให้พวกเขาปลอดภัยและมีความสุขตลอดไป
ตอนนี้ เยี่ยมู่ฝานที่มีประสาทหูดีก็ถือไม้พายรีบวิ่งเข้ามา “อะไรนะ? งานยุ่ง? ต่อให้งานยุ่งก็ยังสำคัญกว่าแฟนอีกเหรอ? หวันหวั่น พี่ชายจะบอกอะไรให้ อย่าไปเชื่อคำว่างานยุ่งเด็ดขาด แกต้องจับตาดูเขาให้ดี จะได้ไม่เห็นว่าเขาแอบไปทำอะไรผิดข้างนอก! ยอมเชื่อว่าโลกนี้มีผี ยังดีกว่าไปเชื่อคำพูดของพวกผู้ชายนะ!”
เยี่ยหวันหวั่นหมดคำพูด ขอร้องล่ะ พี่ก็เป็นผู้ชายโอเคไหม พูดถึงผู้ชายแบบนี้ก็ได้เหรอ?
“ก็ใช่ไง พรุ่งนี้ฉันก็เลยจะไปหาเขา!” เยี่ยหวันหวั่นตอบส่งๆ เพราะขี้เกียจหักหน้าเขา
วันนี้เธอต้องออกจากประเทศจีนกลับไปยังรัฐอิสระ ย่อมต้องหาข้ออ้าง ก็เลยบอกคนในครอบครัวว่าจะไปหาแฟนเสียเลย
ปรากฏว่าเป็นข้ออ้างที่ได้ผลดีจริงๆ
“อื้มๆ แบบนี้สิถึงจะถูก แกต้องเอาจริงเอาจังกับเขานะ มีพี่ชายคนนี้อยู่ที่บริษัท ฉันจะดูแลพ่อแม่อย่างดี แกวางใจเถอะ!” เยี่ยมู่ฝานให้คำมั่นสัญญา
เหลียงหวั่นจวินมองลูกสาวด้วยความรัก “ไม่ว่าเจ้าเก้านั่นจะมีฐานะเป็นยังไง แม่ว่าเขาก็เป็นเด็กดีคนหนึ่งจริงๆ เขาดูแลลูกดีมาก ลูกทั้งสองก็คบกันดีๆ นะ
ยิ่งไปกว่านั่นหวันหวั่น ลูกต้องวางแผนตัดสินใจเรื่องใหญ่ในชีวิตได้แล้ว รักกันให้ดีๆ ออกไปเที่ยวกันบ้าง พักผ่อนบ้าง ไม่ต้องกังวลเรื่องในบ้านกับเรื่องที่บริษัท”
เยี่ยเส่าถิงพยักหน้าเห็นด้วย “ใช่ เรื่องอื่นๆ ก็ยกให้เป็นหน้าที่ของพ่อกับพี่ชายของลูก ลูกไปเที่ยวให้สนุกเถอะ”
เยี่ยเส่าถิงรู้สึกติดค้างลูกสาวอยู่เสมอ ดังนั้นเขาจึงพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อชดเชยให้กับเธอ
เยี่ยหวันหวั่นรู้สึกอบอุ่นเต็มอก “ขอบคุณพ่อกับแม่ค่ะ!”
วางใจได้เลย…เธอจะพาใครบางคนกลับมาด้วยอย่างแน่นอน!
……………………………………………..
YOU MAY ALSO LIKE
