แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 1905 ขโมยมาทั้งหมดเลยเหรอ? / บทที่ 1906 รวยขนาดนี้จริงๆ เหรอ?

บท​ที่​ ​1905​ ​ขโมย​มาทั​้ง​หมด​เลย​เหรอ​?

“​ช่วย​ไป​ส่งจดหมาย​ถึง​นาย​แห่ง​อาชู​ร่า​ให้​ฉัน​หน่อย​”​ ​หลัง​ลง​จาก​รถ​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ก็​หันไป​สั่ง​เป่ย​โต​่​วที​่​อยู่​ข้างๆ​

ชี​ซิง​ขมวดคิ้ว​แน่น​เมื่อ​ได้ยิน​ ​นี่​เพิ่งจะ​ได้​หยุดพัก​ ​ผู้นำ​คิด​จะ​ทำ​อะไร​อีก​?

เป่ย​โต​่​วกะ​พริบตา​ปริบๆ​ ​“​อ๋า​?​ ​พี่​เฟิง​ ​นี่​พี่​จะ​ส่งจดหมาย​รัก​ให้​นาย​แห่ง​อาชู​ร่า​อีกแล้ว​เหรอ​?​”

“​จดหมาย​รัก​บ้าน​ป้า​แกสิ​ ​ส่งจดหมาย​ไป​บอก​เขา​ว่า​ ​ฉัน​อยากได้​แหวน​วง​นั้น​ ​เงื่อนไข​แล้วแต่​เขา​จะ​เสนอ​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ออกคำสั่ง

เป่ย​โต​่ว​บ่นพึมพำ​ ​“​เฮ้อ​ ​ผม​ว่า​พี่​ตัดใจ​ซะ​เถอะ​นะ​ ​ขนาด​คุณชาย​เสิ่น​ขอ​ซื้อ​สาม​ร้อย​ล้าน​นาย​แห่ง​อาชู​ร่ายัง​ไม่​ขาย​ให้​เลย​…​”

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​จ้อง​เป่ย​โต​่ว​เขม็ง​ ​“​ฉัน​สั่ง​ให้​ไป​ก็​ไป​สิ​!​”

“​อ้อ​…​”​ ​เป่ย​โต​่​วก​ล่า​วรา​วกับ​ว่า​ตัวเอง​ได้​ค้นพบ​ความจริง​ ​แท้จริง​แล้ว​คะแนน​เกียรติยศ​เป็น​เพียง​เรื่อง​บังหน้า​ ​หญิงสาว​ต้องการ​แค่​แหวน​ของ​จี้​หวง​เท่านั้น​ใช่ไหม​?

…​…

หลังจาก​กลับมา​ยัง​พันธมิตร​อู๋​เว​่ย​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ขอให้​เป่ย​โต​่ว​ไป​ที่​หอสมุด​ ​เพื่อ​ค้นหา​บันทึก​ใน​อดีต​ของ​รัฐ​อิสระ

เมื่อ​รู้​ว่า​เดธ​โรส​มีตัว​ตน​อยู่​จริง​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ก็​เริ่ม​ที่จะ​สนใจ​ขึ้น​มา​

ใน​ความคิด​ของ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ตอนนี้​ ​พันธมิตร​อู๋​เว​่ย​ใน​รัฐ​อิสระ​ ​ก็​อยู่​ใน​กองกำลัง​ระดับ​ ​TI​ ​แล้ว​ ​และ​ถือว่า​อยู่​ใน​อันดับ​ต้นๆ​ ​แม้ว่า​จะ​เทียบ​ไม่ได้​กับ​กองกำลัง​ของ​จี้​หวง​ ​หรือ​กองกำลัง​ของ​นาย​แห่ง​อาชู​ร่า​ ​แต่​ก็​ไม่​นับว่า​ห่าง​ชั้น​กัน​มาก​นัก

นอกจาก​กองกำลัง​ที่​แข็งแกร่ง​หา​ใด​เปรียบ​แล้ว​ ​ยัง​มีต​ระ​กูล​เก่าแก่​ของ​รัฐ​อิสระ​ ​รวมไปถึง​ผู้พิทักษ์​ความยุติธรรม​ของ​รัฐ​อิสระ​ ​และ​กลุ่ม​สหพันธ์​วิทยา​ยุทธ์​…​

กองกำลัง​เหล่านี้​ประกอบด้วย​ตระกูล​เนี่ย​ ​ตระกูล​จี้​ ​และ​ตระกูล​หลิง​ ​สาม​ตระกูล​ใหญ่​ของ​รัฐ​อิสระ​ ​ถ้า​เลือก​แค่​หนึ่ง​ตระกูล​ ​แล้ว​บอกว่า​สู้​เดธ​โรส​ไม่ได้​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ก็​เชื่อ​ ​ส่วน​บ้านนอก​เข้า​กรุง​อย่าง​ตระกูล​เสิ่น​ ​แน่นอน​ว่า​ไม่​ถือว่า​เป็นกอง​กำลัง​ต่อสู้​ด้วยซ้ำ

อย่างไรก็ตาม​ ​เดธ​โรส​เคย​เป็น​ฝันร้าย​ของ​ทั้ง​รัฐ​อิสระ​ ​แม้ว่า​หลังจาก​ล่มสลาย​ไป​…​ก็​ยังคง​เป็น​ข้อห้าม​ใน​รัฐ​อิสระ

เรื่อง​นี้​ยิ่ง​ทำให้​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ไม่เข้าใจ​ ​ว่า​เดธ​โรส​เคย​แข็งแกร่ง​เพียงใด​ ​และ​แข็งแกร่ง​ถึง​ระดับ​ไหน​ ​จนถึง​ขั้น​ที่​ทำให้​ทั้ง​รัฐ​อิสระ​หวาดกลัว​เป็นอย่างมาก​…​

“​พี่​เฟิง​ ​นี่​พี่​จริงจัง​เหรอ​?​”​ ​ตอนนี้​เป่ย​โต​่ว​เอ่ย​ถาม​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ ​ด้วย​ใบหน้า​ที่​เต็มไปด้วย​ความ​สับสน

เมื่อ​ได้ยิน​เป่ย​โต​่ว​ถาม​ดังนั้น​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ก็​เหลือบตา​มอง​ ​“​เพ้อเจ้อ​ ​ฉัน​ให้​แก​ไป​ยืม​หนังสือ​ ​ยัง​จะ​มาถาม​ว่า​อะไร​จริงจัง​ ​ไม่​จริงจัง​อีก​”

“​นี่​…​”​ ​เป่ย​โต​่ว​เกา​หัว​ ​“​พี่​เฟิง​ ​พวกเรา​ไม่ได้​อ่านหนังสือ​กัน​นี่​นา​ ​ถึง​พันธมิตร​อู๋​เว​่ย​ของ​เรา​จะ​มี​ห้องสมุด​ขนาดใหญ่​…​แต่​ข้างใน​ก็​มี​แต่​เครื่องประดับ​ที่​เรา​ขโมย​มา​ไม่ใช่​เหรอ​…​จะ​มี​ของ​ราคา​ถูก​อย่าง​หนังสือ​ได้​ยังไง​กัน​เล่า​…​”

“​เป่ย​โต​่ว​ ​แก​จะ​พูด​อย่างนี้​ก็​ไม่​ถูก​ ​หนังสือ​เป็น​บันได​สู่​ความก้าวหน้า​ของ​มนุษย์​ ​โดยเฉพาะ​หนังสือ​โบราณ​ ​ซึ่ง​เป็นความ​รู้​และ​ประสบการณ์​ยิ่งใหญ่​ที่สุด​ที่​บรรพบุรุษ​ได้​ทิ้ง​ไว้​ ​จะ​มา​พูดว่า​หนังสือ​ราคา​ถูก​ได้​ยังไง​ ​หนังสือ​ดี​ๆ​ ​หนึ่ง​เล่ม​มีค่า​ยิ่งกว่า​ทอง​อีก​นะ​…​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​จ้อง​เป่ย​โต​่ว​ ​ราวกับ​ผู้ใหญ่​ท่าน​หนึ่ง​กำลัง​สั่งสอน​เด็ก

เป่ย​โต​่​วจ​้​อง​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​เขม็ง​ด้วย​สีหน้า​ประหลาดใจ​ ​เหมือน​อยาก​จะ​พูด​อะไร​ ​แต่​สุดท้าย​ก็​ทำได้​เพียง​พยักหน้า​ ​“​อ๋อ​…​”

“​ดี​ ​งั้น​ตอนนี้​พา​ฉัน​ไป​หอสมุด​ ​ไปดู​แก้วแหวน​เงินทอง​ที่​เรา​ขโมย​มาสั​กหน​่อย​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​จ้อง​เป่ย​โต​่ว​ด้วย​สีหน้า​จริงจัง

เป่ย​โต​่ว​พูดไม่ออก

ไม่นาน​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​กับ​เป่ย​โต​่​วก​็​มาถึง​หอสมุด​ของ​พันธมิตร​อู๋​เว​่ย​ ​นอกจากนี้​ยัง​มี​ผู้พิทักษ์​ชั้นยอด​ของ​พันธมิตร​อู๋​เว​่ย​เฝ้า​ประตู​อยู่​

“​ผู้นำ​!​”

เมื่อ​เห็น​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ ​กลุ่ม​ผู้พิทักษ์​ชั้นยอด​ของ​พันธมิตร​อู๋​เว​่ย​หลาย​คน​ ​ต่าง​ก็​มีสี​หน้า​ประหลาดใจ​ ​เพราะ​แต่ไหนแต่ไร​ผู้นำ​ไม่เคย​มาที​่​หอสมุด​เลย

“​จะ​ยืน​บื้อ​กัน​อีก​นาน​ไหม​ ​รีบ​ๆ​ ​เปิด​ประตู​สิ​…​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ถู​มือ​ตัวเอง​และ​กล่าว​อย่าง​รีบร้อน

ภายใต้​คำสั่ง​ของ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ ​หนึ่ง​ใน​สมาชิก​ของ​พันธมิตร​อู๋​เว​่ย​คน​หนึ่ง​ก็​รีบ​เปิด​ระ​ตู​ใหญ่​ของ​หอสมุด​ทันที

ใน​หอสมุด​ขนาดใหญ่​ ​มีแสง​ประกาย​สีทอง​ระยิบระยับ​ ​เพชร​ที่​ถูก​โยน​ลง​บน​พื้น​ก็​ส่อง​ประกาย​เจิดจ้า

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​และ​เป่ย​โต​่ว​เดิน​เข้าไป​ใน​หอสมุด​ ​ทันใดนั้น​ทั้งสอง​ก็​อุทาน​ขึ้น​พร้อมกัน

“​ทั้งหมด​นี้​เป็น​ของ​ฉัน​คนเดียว​…​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​กล่าว

“​แม่เจ้าโว้ย​ ​วิบวับ​สุด​ๆ​…​”​ ​เป่ย​โต​่ว​ถึงกับ​อุทาน

นอกจาก​ทองคำ​และ​เพชร​เล็ก​ๆ​ ​น้อย​ๆ​ ​แล้ว​ ​ยัง​มี​เครื่องประดับ​ที่​หายาก​เป็น​จำนวนมาก​ ​แม้กระทั่ง​ภาพวาด​พู่กัน​และ​ภาพวาด​สุด​คลาสสิค​ ​รวมไปถึง​สมบัติ​หายาก​นานา​ชนิด​ ​ก็​มีอยู่​ทั้งหมด​

ในขณะนี้​ ​ดวงตา​ของ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​กำลัง​เปล่งแสง​วิบวับ​ ​พระเจ้า​ ​นี่​มัน​เกิน​จริง​สุด​ๆ​!

“​ของ​พวก​นี้​เป็น​ของ​ที่​พวกเรา​ขโมย​มาทั​้ง​หมด​เลย​เหรอ​?​”​ ​จู่ๆ​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ก็​เอ่ย​ถาม​เป่ย​โต​่ว

เมื่อ​ได้ยิน​ดังนั้น​ ​เป่ย​โต​่​วก​็​พยักหน้า​เหมือน​ไก่​ที่​กำลัง​จิก​เมล็ดข้าว​ ​“​ใช่​แล้ว​พี่​เฟิง​ ​ส่วนใหญ่​จะ​เป็น​ของ​ที่​เรา​ปล้น​มานั​่น​แหละ​ ​พันธมิตร​อู๋​เว​่ย​ของ​พวกเรา​หลังจาก​ปล้น​ของ​มา​ ​ส่วนใหญ่​ก็​จะ​นำ​ไป​ขายต่อ​ ​แต่​จะ​มี​ของ​บาง​ชิ้น​ที่​พี่​เฟิง​ชอบ​ ​พี่​ก็​เอา​มา​โยน​เก็บ​ไว้​ใน​หอสมุด​นี้​…​”

——————————————–

บท​ที่​ ​1906​ ​รวย​ขนาด​นี้​จริงๆ​ ​เหรอ​?

“​ให้​ตาย​สิ​…​”

ใบหน้า​ของ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​เต็มไปด้วย​ความพึงพอใจ​ ​เรื่อง​ไร้​มโนธรรม​ที่​พันธมิตร​อู๋​เว​่ย​เคย​ทำ​มา​…​ ​คือ​การปล้น​สมบัติ​ทรัพย์สิน​เงินทอง​มา​อย่างมหาศาล​…

“​เอาละ​ ​นาย​ออก​ไป​ได้​แล้ว​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​มอง​เป่ย​โต​่ว​แล้ว​โบกไม้โบกมือ​ไล่

เมื่อ​ได้ยิน​ดังนั้น​ ​เป่ย​โต​่​วก​็​ออกมา​จาก​หอสมุด​ด้วย​สีหน้า​ที่​ไม่เต็มใจ​นัก​

เมื่อม​อง​ไป​ยัง​หอสมุด​ที่​เต็มไปด้วย​ทรัพย์สมบัติ​และ​เงินทอง​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ก็​ตระหนัก​ได้​เป็นครั้งแรก​ว่า​ ​เธอ​รวย​มาก​ขนาด​นี้​จริงๆ​ ​เหรอ​…

ใน​ตอนนี้​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ก็​จัดการ​กับ​อัญมณี​เหล่านี้​ด้วยตัวเอง​ ​เนื่องจาก​มีสมบัติ​มากมาย​ ​เธอ​อาจจะ​ขาย​ไป​บางส่วน​ ​เพื่อ​ที่​เธอ​จะ​สามารถ​จ่าย​เงิน​ให้​กับ​ทหาร​รับจ้าง​ระดับสูง​ที่​โรงเรียน​ชื่อ​เยี​่​ยน​ได้​ ​พวกเขา​จะ​ได้​ทำงาน​ให้​กับ​เธอ​ต่อไป​ ​จากนั้น​ก็​ฟื้นฟู​ความทรงจำ​ ​เรื่อง​ทั้งหมด​นี้​ต้อง​พึ่ง​ของมีค่า​พวก​นี้​แล้ว​…

อย่างไรก็ตาม​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​จัดแจง​ของมีค่า​อยู่นาน​ ​แต่กลับ​พบ​ว่า​ตัวเอง​ชอบ​มาก​ทุก​ชิ้น​ ​และ​ไม่​อยาก​ขาย​เลย​แม้แต่​ชิ้น​เดียว​…

อีก​อย่าง​ ​ของ​พวก​นี้​เป็น​ของ​ที่​ขโมย​มา​ ​จึง​แทบจะ​จัดการ​อะไร​ไม่ได้

ในขณะนั้น​ ​สายตา​ของ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ ​ก็​จับจ้อง​ไป​ยัง​ตู้​ที่​เธอ​จัด​แยก​ของ​ไว้​เรียบร้อย​แล้ว​ ​ใน​นั้น​มี​แหวง​หนึ่ง​วง​นอน​อยู่​นิ่ง​ๆ

ไม่ใช่​เพราะ​แหวน​ทำ​จาก​วัสดุ​ราคาแพง​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ไม่รู้​จัก​งานฝีมือ​และ​วัสดุ​ที่​ใช้​ทำ​แหวน​ด้วยซ้ำ​ ​เพียง​รู้สึก​ว่า​แหวน​วง​นี้​ดู​คุ้นตา​ ​เหมือนเคย​เห็นที​่​ไหน​มาก​่อน

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​จึง​รีบ​เดิน​ไป​ข้าง​ตู้​ทันที​ ​จากนั้น​ก็​เขย่ง​ปลายเท้า​แล้ว​เอื้อม​หยิบ​แหวน​ลงมา​อย่างง่ายดาย

แหวน​วง​นี้​ค่อนข้าง​ดู​เก่าแก่​ ​เป็น​สี​ด้าน​ ​ด้านหลัง​ของ​แหวน​มี​รูป​ของ​พืช​ที่​ไม่รู้​จัก​สลัก​เอาไว้

“​เอ๊ะ​…​”

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ขมวดคิ้ว​เล็กน้อย​ ​ยิ่ง​จ้องมอง​แหวน​ใน​มือ​มาก​เท่าไร​ ​ก็​ยิ่ง​พบ​ว่า​รู้สึก​คุ้นเคย​กับ​แหวน​วง​นี้​มาก​เท่านั้น

ไม่นาน​นัก​ ​ใบหน้า​ของ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ก็​เปลี่ยนไป​ ​แหวน​วง​นี้​ ​คือ​แหวน​วง​ที่​ซือ​เยี​่ย​หาน​เคย​มอบ​ไว้ตัว​เอง​ไม่ใช่​เหรอ​ ​ตอนที่​อยู่​ในประเทศ​จีน​ ​แหวน​วง​นี้​ก็​เคย​ถูก​ผู้​มีฝีมือ​ดัก​ปล้น​…​ทำไม​ตอนนี้​ถึง​มา​อยู่​ใน​หอสมุด​ ​แหวน​มัน​มี​ขาง​อก​ออกมา​ได้​เหรอ​ไง​?​!

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ยกมือ​ขวา​ขึ้น​มาม​อง​นิ้วมือ​ตาม​จิตใต้สำนึก​

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​พูดไม่ออก

แหวน​ที่​ซือ​เยี​่ย​หาน​มอบให้​ยังคง​สวม​อยู่​บน​นิ้วมือ​ ​และ​เธอ​ไม่ได้​ทำ​หาย​ด้วย

“​เป็นไปได้​ยังไง​…​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ขมวดคิ้ว​แน่น​ ​พร้อม​ความสงสัย​ที่​ปรากฏ​เต็มใบ​หน้า​ ​จะ​มี​แหวน​สอง​วง​ได้​ยังไง​?​!​

“​เป่ย​โต​่ว​”

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ตะโกนเรียก

“​มา​แล้ว​ๆ​ ​พี่​เฟิง​พี่​เรียก​ผม​เหรอ​?​!​”​ ​ ​เมื่อ​สิ้น​เสียง​ของ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ ​ประตู​ใหญ่​ของ​หอสมุด​ก็​เปิด​ออก​ทันที​ ​เป่ย​โต​่​วรีบ​พุ่ง​เข้ามา​ด้วย​สีหน้า​ที่​เต็มไปด้วย​ความคาดหวัง​ ​เผื่อว่า​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​จะ​มอบ​ของมีค่า​ให้​เขา​สัก​สอง​สาม​อย่าง

“​ฉัน​ขอ​ถาม​นาย​หน่อย​สิ​ ​ของ​ทั้ง​ตู้​นี้​ใคร​เป็น​คน​ขโมย​มา​เหรอ​?​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​มองหน้า​เป่ย​โต​่ว​แล้ว​เอ่ย​ถาม

เมื่อ​ฟัง​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​พูด​จบ​ ​เป่ย​โต​่​วรี​บก​้าว​ขึ้น​มา​ข้างหน้า​ ​มองดู​อยู่​ครู่หนึ่ง​แล้ว​ส่าย​หัว​ ​“​ไม่รู้​เหมือนกัน​ครับ​พี่​…​ของ​ที่อยู่​ที่นี่​…​ก็​เป็น​ของ​ที่​พี่​กับ​ผู้อาวุโส​ใหญ่​เป็น​คน​ขโมย​มา​เมื่อ​ไม่​กี่​ปีก่อน​ไง​…​”

“​แก​พูด​อะไร​ของ​แก​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​จ้อง​เป่ย​โต​่ว​เขม็ง​ ​ขโมย​บ้าบอ​อะไร​…​นั่น​เขา​เรียกว่า​ทำงาน​ต่างหาก

“​ไป​ตาม​ผู้อาวุโส​ใหญ่​มา​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ออกคำสั่ง

“​ได้​เลย​ครับ​…​”​ ​เมื่อ​เป่ย​โต​่ว​ได้รับ​คำสั่ง​จาก​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ ​ก็​รีบ​พุ่งตัว​ออก​ไป​ทันที

ผ่าน​ไปราว​สิบห้า​นาที​ ​เป่ย​โต​่​วก​็​พา​ผู้อาวุโส​ใหญ่​มายัง​หอสมุด

“​พี่​เฟิง​ ​ผม​พา​ผู้อาวุโส​ใหญ่​มา​แล้ว​”​ ​เป่ย​โต​่ว​เอ่ย​กับ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ด้วย​รอยยิ้ม

“​ผู้นำ​ ​รีบ​ตามหา​ผม​ ​มีธุระ​อะไร​เหรอ​ครับ​?​”​ ​ผู้อาวุโส​ใหญ่​จ้องมอง​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ ​ด้วย​ใบหน้า​ที่​เต็มไปด้วย​คำถาม

“​ผู้อาวุโส​ใหญ่​ ​ฉัน​จำ​ไม่​ค่อย​ได้​แล้ว​ว่า​ของ​ที่อยู่​ใน​ตู้​นี้​ ​เรา​สอง​คน​ได้​มัน​มาจาก​ไหน​?​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​หันไป​มอง​ผู้อาวุโส​ใหญ่​พลาง​ถาม

……………………………………………………………