แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2007 อยากได้มัน หรืออยากได้ฉัน / บทที่ 2008 พรุ่งนี้จะเอาผู้นำของพวกนายมาส่งคืนให้แล้วกัน

บท​ที่​ ​2007​ ​อยากได้​มัน​ ​หรือ​อยากได้​ฉัน

หญิงสาว​อ้าแขน​รอ​เขา​ราวกับ​นกน้อย​สยาย​ปีก​ ​ดวงตา​เต็มไปด้วย​ความอยาก​อิงแอบ​พึ่งพา​ ​เพียง​ชั่วพริบตา​เดียว​ ​ก็​เพียงพอ​ที่จะ​พังทลาย​กำแพง​ทั้งหมด​ของ​เขา​ได้​แล้ว

วินาที​ต่อมา​ ​ชายหนุ่ม​ค่อยๆ​ ​ยื่น​แขน​ออก​ไป​ ​โอบ​ประคอง​สาวน้อย​เข้าสู่​อ้อมแขน​อย่าง​แผ่วเบา​…

เนื่องจาก​รัศมี​ของ​อีก​ฝ่าย​ข่มขวัญ​คน​เกินไป​ ​ดังนั้น​ชาว​พันธมิตร​อู๋​เว​่ย​ต่าง​ก็​ลืม​ที่จะ​ขัดขวาง​ ​ได้​แต่​เบิกตา​มอง​ฉาก​ที่เกิด​ขึ้น​นี้​…

ขอ​ถาม​ที.​..​เกิด​อะไร​ขึ้น​กัน​แน่

นี่​คือ​กระบวน​ยุทธ์​โจมตี​ที่​คิดค้น​ขึ้น​มา​ใหม่​ใช่ไหม

ทันทีที่​เข้าสู่​อ้อมแขน​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​เสมือน​เรือ​ลำ​น้อย​กลาง​มหาสมุทร​กว้างใหญ่​ที่​ในที่สุด​ก็ได้​พบ​ท่า​เทียบ​แล้ว​ ​พลัน​ซุก​ซบ​อย่างว่า​ง่าย

กลิ่นอาย​ของ​หญิงสาว​หลั่งไหล​เข้า​โอบล้อม​ตัวเอง​ ​ผสมผสาน​เข้ากับ​กลิ่นอาย​ของ​เขา​ ​ม่านตา​ของ​ซือ​เยี​่ย​หาน​จึง​หดตัว​ลง​เล็กน้อย​แทบจะ​ในทันที

ความจริง​แล้ว​ ​ช่วง​ที่​พิษ​กู่​ออกฤทธิ์​ ​มาก​สุด​เขา​ก็​แค่​รู้สึก​ว่า​คิดถึง​เธอ​มาก​ว่า​ปกติ​เท่านั้น

นอกจากนี้​ก็​ไม่มี​ความแตกต่าง​กัน​มาก​เท่าไร​ ​มี​แค่​เส้นสาย​สีแดง​บน​ร่างกาย​เท่านั้น​ที่​บ่งบอกถึง​ปฏิกิริยา​ที่แท้​จริง​ของ​เขา

บางที​อาจ​เป็นเพราะว่า​ ​ต่อให้​เป็นช่วง​เวลา​ที่​พิษ​กู่​ไม่​ออกฤทธิ์​ ​เขา​ก็​ต้องการ​เธอ​มาก​อยู่​แล้ว​…

ซือ​เยี​่ย​หาน​มอง​สาวน้อย​ใน​อ้อมแขน​ ​แล้ว​ถอนหายใจ​เฮือก​หนึ่ง​ด้วย​ความจน​ปัญญา​ ​จากนั้น​ก็​ค่อยๆ​ ​โน้มตัว​ลง​ ​ใช้​แขน​ช้อน​ข้อพับ​เข่า​ของ​หญิงสาว​ ​คิด​จะ​อุ้ม​เธอ​ขึ้น​มา

ผล​คือ​ ​ไม่​ขยับ​เลย​สักนิด

หนัก​เกินไป​แล้ว​!

ซือ​เยี​่ย​หาน​มอง​ก้อนหิน​ที่อยู่​ใน​มือ​ของ​หญิงสาว​ ​หาง​ตามี​ร่องรอย​ความ​หัวเสีย​อยู่เล็ก​น้อย​ ​“​ปล่อยมือ​”

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ได้​แต่​ส่ายหน้า​ไป​ตาม​สติ​ที่​หลงเหลือ​อยู่​ ​“​ไม่ได้​ๆ​ ​นี่​เป็น​สมบัติ​น้อย​อัน​ล้ำค่า​ของ​ฉัน​ ​มีค่า​มีราคา​ ​ปล่อย​ไม่ได้​…​”

ซือ​เยี​่ย​หาน​เงียบ​ไป

ในเวลานี้​ ​สายตา​ของ​ชี​ซิง​ ​เป่ย​โต​่ว​ ​ชาว​พันธมิตร​อู๋​เว​่ย​และ​เนี่ย​อู๋​หมิง​รวมไปถึง​หลิน​เช​วีย​ที่อยู่​ด้านหลัง​ล้วน​มอง​ไป​ที่​ร่าง​ของ​ซือ​เยี​่ย​หาน​และ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ทั้งสอง​คน​อย่าง​ทึ่ม​ทื่อ​ไป​แล้ว

ซือ​เยี​่ย​หาน​เงียบ​ไป​หนึ่ง​วินาที​ ​จากนั้น​ถึง​ได้​เอ่ย​ด้วย​เสียงทุ้ม​ลึก​ว่า​ ​“​เธอ​อยากได้​มัน​ ​หรือว่า​อยากได้​ฉัน​ ​เลือก​มาสั​กอย​่าง​”

‘​ตุบ​’​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​โยน​ศิลาจารึก​ทิ้ง​อย่าง​ไม่​ลังเล​เลย​สักนิด​ ​แล้ว​กอด​เอว​ซือ​เยี​่ย​หาน​เอาไว้​ไม่ยอม​ปล่อย​ ​เป็น​คำตอบ​ที่​ชัดเจน​แล้ว

“​แย่​แล้ว​…​”​ ​การกระทำ​ของ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ที่​โยน​ศิลาจารึก​ทิ้ง​รวดเร็ว​เกินไป​แล้ว​ ​ทุกคน​ที่อยู่​รอบข้าง​ไม่ทัน​มี​ปฏิกิริยา​ตอบสนอง​เลย​ด้วยซ้ำ​ ​มี​เพียง​เป่ย​โต​่​วที​่​พุ่งตัว​ออก​ไป​ ​รับ​ศิลาจารึก​ไว้​ได้​อย่างหวุดหวิด

การ​ที่​ได้​เห็น​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​โยน​ ​‘​สมบัติ​น้อย​’​ ​‘​ของล้ำค่า​’​ ​ทิ้ง​อย่าง​ไม่ไยดี​ ​ทำให้​ใบหน้า​ของ​ทุกคน​เต็มไปด้วย​ความจน​ปัญญา

แน่นอน​ว่า​ ​สิ่ง​ที่​ทำให้​พวกเขา​ตกตะลึง​เหมือน​โดน​ฟ้าผ่า​ยิ่งกว่านั้น​คือ​การกระทำ​และ​คำพูด​ในเวลานี้​ของ​นาย​แห่ง​อาชู​ร่า​ที่​ทำให้​ทุกคน​เหลือเชื่อ​…

ชี​ซิง​คิด​อยู่นาน​ว่า​จะ​พูด​อะไร​ดี​ ​มอง​ฉาก​เหตุการณ์​ตรงหน้า​ ​ก็​ตกตะลึง​จน​ไม่รู้​ว่า​จะ​พูด​อะไร​ ​คนอื่นๆ​ ​ก็​เป็น​แบบ​เดียวกัน

ตอนนี้​ใน​สถานที่เกิดเหตุ​ตก​อยู่​ใน​ความ​เงียบ​ที่​วังเวง​และ​แปลกประหลาด​อย่างหนึ่ง

เพียงแต่​ใน​ช่วงเวลา​นี้​เอง​ ​ผู้นำ​ของ​พวกเขา​คง​คิด​ว่า​โลกทัศน์​ของ​พวกเขา​ยัง​พังทลาย​และ​แหลก​ละเอียด​ไม่​มาก​พอ​ ​ขณะที่​ซุก​ซบ​นาย​แห่ง​อาชู​ร่า​อยู่​นั้น​ ​ก็​เงยหน้า​ขึ้น​แล้ว​เอ่ย​เว้าวอน​ว่า​ ​“​อยากได้​…​อยากได้​จุ๊บ​ๆ​…​จุ๊บ​ฉัน​หน่อย​…​”

เป่ย​โต​่ว​ ​ชี​ซิง​ ​ผู้อาวุโส​ใหญ่​ ​ผู้อาวุโส​สาม​ ​ตลอดจน​สมาชิก​ระดับสูง​อีก​หลาย​คน​ของ​พันธมิตร​อู๋​เว​่​ยล​้​วน​ตาค้าง​กัน​ไป​หมด​แล้ว

อมิตา​ภพุท​ธ.​..

ทันใดนั้น​ ​สายตา​นับไม่ถ้วน​ต่าง​ก็​จับจ้อง​ไป​ที่นาย​แห่ง​อาชู​ร่า​แล้ว​ ​รอคอย​อยู่​ว่า​หาก​นาย​แห่ง​อาชู​ร่า​เริ่ม​ก่อปัญหา​ขึ้น​เมื่อไร​ ​จะเข้า​ไป​ยื้อแย่ง​ชีวิต​ผู้นำ​ของ​พวกเขา​กลับมา​จาก​ปาก​เสือ​ทันที​!

ภายใต้​สายตา​ที่​จ้องเขม็ง​มากมาย​รอบข้าง​ ​ก็​ทำให้​ซือ​เยี​่ย​หาน​ขมวดคิ้ว​นิดๆ​ ​แล้ว

ปฏิกิริยา​ทาง​ร่างกาย​ของ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ยิ่ง​รุนแรง​ขึ้น​เรื่อยๆ​ ​แล้ว​ ​ลมหายใจ​หอบ​ถี่​ ​ภายใน​ร่างกาย​ราวกับ​น้ำ​ที่​ถูก​ต้ม​จน​เดือด​ ​ทั้ง​ร่างกาย​และ​จิตใจ​หลงเหลือ​อยู่​เพียง​เรื่อง​เดียว​คือ​ ​อยาก​จะ​จูบ​คนที​่​อยู่​ตรงหน้า​ ​อยาก​จะ​โอบกอด​คนตรง​หน้า​เท่านั้น​…

———————————————————————

บท​ที่​ ​2008​ ​พรุ่งนี้​จะ​เอา​ผู้นำ​ของ​พวก​นาย​มาส​่​งคืน​ให้​แล้วกัน

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ร้องขอ​อย่าง​ไม่พอใจ​ ​“​เอา​จุ๊บ​ๆ​ ​มาสิ​…​”

เวลานี้​ ​ทั้ง​สายตา​ทั้ง​หัวใจ​ของ​หญิงสาว​หลงเหลือ​เพียง​ตัวเอง​เท่านั้น​ ​นัยน์ตา​ใส​กระจ่าง​ของ​เธอ​ก็​มี​แค่​ตัวเอง​เช่นกัน

ฉาก​นี้​เป็น​ภาพ​ที่​งดงาม​เจริญตา​ที่สุด​เท่าที่​เขา​เคย​มี​ใน​ชีวิต​นี้​…

ดวงตา​อัน​เยือกเย็น​ของ​ซือ​เยี​่ย​หาน​ค่อยๆ​ ​แปรเปลี่ยน​เป็น​อ่อนโยน​ ​ในที่สุด​ก็​คลาย​เกราะ​ป้องกัน​ทั้งหมด​แล้ว​ ​คล้าย​จะ​ยอม​ประนีประนอม​…​ค่อยๆ​ ​โน้มตัว​ลง​ไป​ ​ประทับ​จุมพิต​ลง​บน​หน้าผาก​ของ​หญิงสาว​อย่าง​แผ่วเบา​และ​ระมัดระวัง

วินาที​ต่อมา​ ​เกิด​เสียงดัง​ ​‘​ตุบ​’​ ​ศิลาจารึก​หลุด​ร่วง​จาก​มือ​ของ​เป่ย​โต​่ว​ ​หล่น​ลงพื้น​จน​เกิด​เสียงดัง​หนักแน่น

โชคดี​ที่​ศิลาจารึก​มีคุณ​ภาพ​ดีเยี่ยม​จึง​ไม่​พัง​เสียหาย

คนอื่นๆ​ ​จ่าง​ก็​อ้าปากค้าง​จน​คาง​แทบ​จรด​พื้น​แล้ว​ ​ตกใจ​จน​ขวัญกระเจิง​!

พวกเขา​คงจะ​บ้า​ไป​แล้ว​!​ ​บ้า​ไป​แล้ว​ใช่ไหม​!

นาย​แห่ง​อาชู​ร่า​…​จูบ​..​จูบ​ผู้นำ​ของ​พวกเขา​!​!​!

เป็น​นาย​แห่ง​อาชู​ร่า​ที่​เริ่ม​จูบ​เอง​ ​ไม่ใช่​ผู้นำ​ของ​พวกเขา​บังคับ​ให้​จูบ​ด้วย

จากนั้น​ ​ก็​เห็นได้ชัด​ว่า​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ไม่พอใจ​กับ​จุมพิต​ที่ประทับ​ลง​บน​หน้าผาก​เป็น​อย่างยิ่ง​ ​จึง​ยกมือ​ขึ้น​ลูบ​หน้าผาก​ตัวเอง​อย่าง​แง่งอน​ ​แล้ว​เอ่ย​ด้วย​ความไม่พอใจ​ว่า​ ​“​ทำลวกๆ​ ​นี่​นา​…​เอา​ใหม่​…​”

เมื่อ​ต้อง​เผชิญหน้า​กับ​คำครหา​ของ​หญิงสาว​ ​ซือ​เยี​่ย​หาน​จึง​กระแอม​ไอ​แล้ว​ตอบ​ไป​ว่า​ ​“​รอ​อีก​สัก​เดี๋ยว​ ​ดี​ไหม​”

ใน​ช่วงเวลา​นี้​ ​ชาว​พันธมิตร​อู๋​เว​่​ยล​้​วน​แข็งทื่อ​เป็น​รูปปั้น​ไป​หมด​แล้ว​ ​ยืน​นิ่ง​อยู่​ที่​เดิม

พวกเขา​เป็น​ใคร​…​พวกเขา​อยู่​ที่ไหน​…

หลังจาก​กล่อม​หญิงสาว​ให้​สงบ​ลง​แล้ว​ ​ซือ​เยี​่ย​หาน​จึง​แบ่ง​ความสนใจ​เล็กน้อย​ไป​ให้​ชาว​พันธมิตร​อู๋​เว​่ย​รอบข้าง​ที่​โลกทัศน์​พังทลาย​ยับเยิน​ไป​แล้ว​หลาย​ต่อ​หลาย​รอบ​ ​กวาด​มอง​พวกเขา​ด้วย​แววตา​เฉยเมย​ ​จากนั้น​ก็​เอ่ย​ด้วย​สีหน้า​เย็นชา​ ​“​วันพรุ่งนี้​จะ​เอา​ผู้นำ​ของ​พวก​นาย​มาส​่​งคืน​ให้​พวก​นายก​็​แล้วกัน​”

บรรดา​ลูกน้อง​ของ​ตัวเอง​ยัง​ไม่ทัน​ได้​เอ่ยปาก​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ก็​ชิง​พูด​ขึ้น​มาทัน​ที​ว่า​ ​“​ไม่ต้อง​คืน​ ​ไม่ต้อง​คืน​แล้ว​!​”

ชาว​พันธมิตร​อู๋​เว​่ย​แตกตื่น​อีกครั้ง​!​!​!

ผู้นำ​ครับ​ ​แบบนี้​ไม่ได้​นะ​!

เมื่อ​ไม่มี​ศิลาจารึก​ก้อน​ใหญ่​นั้น​อยู่​แล้ว​ ​ครั้งนี้​ ​ในที่สุด​ซือ​เยี​่ย​หาน​ก็​อุ้ม​หญิงสาว​ขึ้น​มา​ได้​สำเร็จ​แล้ว​ ​แตะ​หน้าผาก​ที่​ร้อนผ่าว​ของ​หญิงสาว​ดู​ ​แล้วจึง​รีบ​สาวเท้า​ก้าว​ออก​ไป​จาก​บ้านพัก​ไป​เลย

จวบจน​เงา​ร่าง​ของ​คน​ทั้งสอง​หาย​ลับ​ไป​แล้ว​ ​ชาว​พันธมิตร​อู๋​เว​่ย​จึง​ได้สติ​กลับคืน​มา

“​แย่​แล้ว​!​ ​ผู้นำ​…​”

“​พี่​เฟิง​!​!​!​”

ผู้นำ​พันธมิตร​อู๋​เว​่ย​ของ​พวกเขา​ถูก​พาตัว​ไป​แล้ว​งั้น​เหรอ​?​!

นี่​…​นี่​มัน​เกิด​อะไร​ขึ้น

ในที่สุด​เมื่อ​ทุกคน​ได้สติ​กลับคืน​มาต​่า​งก​็​มองหน้า​กัน​เหลอ​หลา​ ​วุ่นวาย​กัน​ไป​หมด​ ​เวลานี้​เอง​ ​หลิน​เช​วีย​ที่​ยัง​ไม่ได้​จากไป​ก็​พลัน​ก้าว​ออกมา​ ​กระแอม​ไอ​เบา​ๆ​ ​ครั้งหนึ่ง​แล้ว​เอ่ย​ว่า​ ​“​เรื่อง​นั้น​ ​ทุกท่าน​สามารถ​กลับกัน​ไป​ก่อน​ได้​เลย​ ​ส่วน​ผู้นำ​ของ​พวกคุณ​ ​พรุ่งนี้​พวกเรา​จะ​พา​ไป​ส่งคืน​ด้วยตัวเอง​”

เวร​เอ้ย​ ​หนี​ไป​แบบนี้​เลย​เหรอ​ ​ทิ้ง​เขา​ไว้​คอย​เก็บกวาด​ปัญหา​อีกแล้ว​นะ

“​แต่ว่า​ ​กู่​พิษ​ใน​ร่าง​ของ​ผู้นำ​…​”​ ​ไม่รู้​ว่า​เป็น​ใคร​ที่​เปล่งเสียง​อ่อย​ๆ​ ​ออกมา

หลิน​เช​วีย​ตอบกลับ​ไป​ว่า​ ​“​นับจาก​พรุ่งนี้​ไป​กู่​พิษ​ใน​ตัวผู้​นำ​ของ​พวกคุณ​จะ​ไม่เป็นอันตราย​อีกแล้ว​”

พรุ่งนี้​จะ​ไม่เป็นอันตราย​แล้ว​งั้น​เหรอ​ ​นี่​…​หมายความว่า​ยังไง​กัน​?

คง​ไม่ใช่​แบบ​ที่​พวกเขา​เข้าใจ​หรอก​นะ​?

ผู้นำ​ของ​พวกเขา​…​กับ​…​นาย​แห่ง​อาชู​ร่า​…​หรือว่า​…?

ทันทีที่​ข้อสันนิษฐาน​นี้​ผุด​ขึ้น​มาก​็​ทำให้​ทุกคน​ตกใจ​จน​หนัง​หัว​ชา​หนึบ​แล้ว​…

ณ​ ​เวลานี้​ ​ใน​สมอง​ของ​ทุกคน​ล้วน​เต็มไปด้วย​ภาพ​ที่นาย​แห่ง​อาชู​ร่า​โอ๋​เอาใจ​ให้ท้าย​ผู้นำ​ของ​ตัวเอง​เมื่อครู่นี้​ ​ทุกคน​ยังคง​จม​จ่อม​อยู่​กับ​ความ​ตกตะลึง​และ​โลกทัศน์​ที่​พังทลาย​ยับเยิน​ไป​แล้ว​…

….

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ถูก​อุ้ม​ขึ้น​มาบ​นรถ​ยนต์​สีดำ​คัน​หนึ่ง​ ​รถยนต์​ค่อยๆ​ ​เคลื่อน​ไป​สู่​ทิศทาง​ที่​ไม่รู้​จัก

เธอ​ไม่รู้​ว่า​รถ​คัน​นี้​จะ​ขับ​ไป​ที่ไหน​ ​ขอ​เพียง​ได้​อยู่​ข้าง​กาย​คน​คน​นี้​ ​ก็​สบายใจ​อย่างยิ่ง​แล้ว​ ​วิญญาณ​ที่​แทบจะ​หลุดลอย​ออก​ไป​ ​ได้​หวนกลับ​เข้า​ร่าง​แล้ว

ไม่รู้​ว่า​ผ่าน​ไป​นาน​แค่ไหน​ ​ในที่สุด​รถ​ก็​จอด​ลง​หน้า​อาคาร​ที่​เงียบสงบ​แห่งหนึ​่ง

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​มอง​ทิวทัศน์​ตรงหน้า​ด้วย​ความ​งุนงง​ ​และ​พบ​ว่าที่​นี่​คือ​อาคาร​ร้าง​ที่อยู่​ด้านหลัง​สำนักงานใหญ่​อาชู​ร่า

………………………………………..