แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2075 เขาตาบอดใช่ไหม? / บทที่ 2076 ผู้ชายที่ถูกความหึงหวงเข้าครอบงำ
บทที่ 2075 เขาตาบอดใช่ไหม?
“คุณหนูอู๋โยว...คุณจะชนคนของอาชูร่าก็ได้ แต่ผมเป็นคนตระกูลเนี่ย คุณ…ทำไมคุณถึงชนผมด้วยล่ะครับ…” ไม่นาน สมาชิกของตระกูลเนี่ยที่ถูกท้ายรถของเยี่ยหวันหวั่นกระแทกปลิวออกไปก็ลุกขึ้นยืนด้วยท่าทางกะเผลกๆ ก่อนจะมองไปที่เยี่ยหวันหวั่น ใบหน้าเต็มไปด้วยความคับข้องหมองใจ
“เอ่อ…” เยี่ยหวันหวั่นมีสีหน้าละอายใจอยู่บ้าง เธอไม่ได้อยากจะชนเลยสักคนนะ รถมาแล้วยังไม่รู้จักหลบ ถูกชนก็สมควรแล้วไหม
เวลานี้ พอเห็นเยี่ยหวันหวั่นปรากฏตัวขึ้น ทุกคนในที่เกิดเหตุต่างก็มีสีหน้าประหลาดใจ
อาชูร่านั้นมีชื่อเสียงเลื่องลือ วันนี้มาเพื่อชิงตัวเธอ ไม่มีใครคาดคิดเลยว่า จู่ๆ เนี่ยอู๋โยวจะปรากฏขึ้นตัวในตอนที่ตระกูลเนี่ยกับอาชูร่าเริ่มสู้กัน
“แม่ครับ!”
พอเห็นเยี่ยหวันหวั่นปรากฏตัวขึ้น นัยน์ตาสีดำขลับของถังถังก็ส่องประกายแวบหนึ่ง จากนั้นก็วิ่งฉิวไปอยู่ข้างกายเยี่ยหวันหวั่นทันที กอดน่องของเยี่ยหวันหวั่นเอาไว้แน่น
“ถังถังเด็กดี แม่มาแล้ว”
เยี่ยหวันหวั่นมองแก้วตาดวงใจของตัวเอง รู้สึกแค่ว่าหัวใจของตัวเองใกล้จะหลอมละลายแล้ว
“อู๋โยว มานี่เร็ว!”
เวลานี้ หัวหน้าตระกูลเนี่ยตะโกนเรียกเยี่ยหวันหวั่นทันที
“พ่อคะ เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่”
เยี่ยหวันหวั่นมองหัวหน้าตระกูลเนี่ย ด้วยสีหน้าสับสนมึนงง
“เกิดเรื่องอะไรขึ้นน่ะเหรอ”
พอถูกเยี่ยหวันหวั่นถามแบบนี้ ก็เห็นได้ชัดว่าหัวหน้าตระกูลเนี่ยงุนงงยิ่งกว่าเยี่ยหวันหวั่นเสียอีก
เขาจะไปรู้ได้ยังไงว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น นายแห่งอาชูร่าคนนี้มาเพราะเธอนะ
ตอนแรกหัวหน้าตระกูลเนี่ยคิดว่า จะต้องเป็นเพราะลูกสาวสุดที่รักของตัวเองไปยั่วโมโหอาชูร่าข้างนอกเข้า แต่ตอนนี้เนี่ยอู๋โยวกลับมาแล้วถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้น…
หัวหน้าตระกูลเนี่ยยังไม่ทันได้อ้าปากพูด เยี่ยหวันหวั่นก็หันไปมองซือเยี่ยหาน “คุณบ้าไปแล้วเหรอ”
ตระกูลเนี่ยคือครอบครัวของเธอ หัวหน้าตระกูลเนี่ยและนายหญิงคือพ่อแม่ของเธอ ถังถังก็เป็นลูกชายแท้ๆ ของตัวเองกับซือเยี่ยหาน ซือเยี่ยหานคิดอะไรอยู่ถึงมาโจมตีตระกูลเนี่ยอย่างเป็นจริงเป็นจัง น้ำส้มสายชูซึมเข้าสมองเขาหรือไง คิดอะไรอยู่เนี่ย?!
ซือเยี่ยหานมองเยี่ยหวันหวั่นก่อนแวบหนึ่ง จากนั้นก็มองดูถังถังที่อยู่ในอ้อมแขนของเยี่ยหวันหวั่นต่อ
เพียงแวบเดียว รังสีพิฆาตบนร่างของซือเยี่ยหานก็เพิ่มสูงจนน่ากลัว เหมือนว่าอยากจะเขมือบเยี่ยหวันหวั่นลงท้องไปทั้งตัว
เยี่ยหวันหวั่นก็ได้เห็นสายตาแบบนี้ของซือเยี่ยหานเป็นครั้งแรกเหมือนกัน จึงสะดุ้งโหยงแล้วจริงๆ เกิดอะไรขึ้นกับผู้ชายคนนี้กันแน่
“จะพาเธอไป”
ซือเยี่ยหานพูดออกมา
เขาเคยให้โอกาสเธอแล้ว นับครั้งไม่ถ้วน…
เขาเคยบอกแล้ว พวกเขาไม่เหมาะสมกัน ในใจของเธอยังมีผู้ชายคนนั้นอยู่ แต่เธอกลับปฏิเสธซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ผลลัพธ์…
ในเมื่อจะต้องลงอเวจีแล้ว งั้นทุกคนก็ลงอเวจีไปพร้อมกันทั้งหมดเถอะ!
ในเวลานี้ เยี่ยหวันหวั่นมองซือเยี่ยหาน พูดไม่ออกเลยสักคำ ต้องการจะพาตัวเองไป แค่โทรมาก็พอแล้ว จะทำให้เป็นเรื่องใหญ่โต มาถึงตระกูลเนี่ยเพื่อพาตัวเองไปทำไม
เยี่ยหวันหวั่นมองดูซือเยี่ยหาน หัวคิ้วขมวดนิดๆ เขาคิดอะไรอยู่กันแน่ หรือเป็นเพราะตัวเองคือเนี่ยอู๋โยว เป็นคู่หมั้นของจี้ซิวหร่าน หรือจะคิดว่าถังถังเป็นลูกของจี้ซิวหร่านด้วย
ตลกแล้ว ถังถังเหมือนจี้ซิวหร่านตรงไหน เขาตาบอดใช่ไหม มองไม่ออกเหรอว่าถังถังเป็นลูกของเขา
ในขณะนั้น หนึ่งในสี่อสูร ทำท่าว่าจะเข้ามาจับตัวเยี่ยหวันหวั่นกับถังถัง
“เจ้าหนู อย่าบังอาจ!”
พอเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ผู้อาวุโสคนหนึ่งจากภาคีบ้านตระกูลเนี่ยก็ปราดเข้ามาทันที
เพียงแต่ ผู้อาวุโสจากบ้านตระกูลเนี่ยกลับช้าไปก้าวหนึ่ง หัวหน้าตระกูลเนี่ยถึงตัวของเยี่ยหวันหวั่นก่อน จึงซัดฝ่ามือออกไป บังคับให้หนึ่งในสี่อสูรเซถอยร่นไป
“พ่อ อย่าสู้กันเลยค่ะ”
เยี่ยหวันหวั่นมองหัวหน้าตระกูลเนี่ยที่ปกป้องอยู่ข้างกายตัวเอง แล้วเปล่งเสียงออกมา
“อู๋โยว ไม่ต้องห่วงนะ วันนี้อย่าว่าแต่อาชูร่าเลย ต่อให้จักรพรรดิสวรรค์มา ก็พาลูกไปไม่ได้” หัวหน้าตระกูลเนี่ยหันไปมองเยี่ยหวันหวั่นแวบหนึ่ง พลางเอ่ยออกมา
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออกเลย…
——————————————————————————-
บทที่ 2076 ผู้ชายที่ถูกความหึงหวงเข้าครอบงำ
เธอไม่กลัวว่าซือเยี่ยหานจะพาตัวไปหรอก เพียงแต่ท่าทางในตอนนี้ของซือเยี่ยหานมีปัญหาอยู่บ้าง
“น้องสาว เธอไปหาเรื่องอาชูร่าแบบไหนกัน ดูสิทำให้คนอื่นเขาโกรธแล้ว เพียงแต่…ต่อให้ไปยั่วโมโหอาชูร่าก็ไม่มีปัญหาหรอก วันนี้ พ่อแม่กับพี่จะจัดการให้เธอเอง ถ้าเธอรู้สึกว่ามีกำลังไม่เพียงพอ ไม่ไหวจริงๆ เธอเรียกทหารรับจ้างกลุ่มนั้นที่เป็นลูกน้องของพี่มาได้นะ ตัวพี่น่ะฟรี แต่…ทหารรับจ้างพวกนั้นมีค่าใช้จ่าย…” เนี่ยอู๋หมิงเดินไปหยุดยืนข้างๆ เยี่ยหวันหวั่น แล้วพูดเบาๆ ด้วยกลัวว่าหัวหน้าตระกูลเนี่ยกับนายหญิงเนี่ยจะได้ยิน
พอเยี่ยหวันหวั่นได้ยินดังนั้นก็เหลือบมองเนี่ยอู๋หมิงแวบหนึ่ง เป็นพี่ชายแท้ๆ แต่ในสถานการณ์เป็นตายแบบนี้ ไม่น่าเชื่อว่ายังจะคิดหาเงินจากตัวเองอีก!
“แม่ครับ ไม่ต้องกลัวนะ ผมไม่มีทางปล่อยให้ผู้ชายคนนี้พาแม่ไปได้”
ถังถังมองซือเยี่ยหานอย่างเยือกเย็นแวบหนึ่ง
สายตาที่ซือเยี่ยหานมองถังถังกับสายตาที่ถังถังมองซือเยี่ยหาน…เหมือนกันจนน่ากลัว
พอเห็นพ่อลูกคู่นี้ประสานสายตากัน เยี่ยหวันหวั่นก็หมดคำพูดอย่างสิ้นเชิงแล้ว หรือว่าซือเยี่ยหานจะคิดว่าถังถังเป็นลูกของจี้ซิวหร่านจริงๆ
สรุปแล้วเหมือนตรงไหนกันเนี่ย
เยี่ยหวันหวั่นคิดในใจ ลูกจ๋า นั่นคือพ่อแท้ๆ ของลูกนะ
“ซือเยี่ยหาน คุณสร้างปัญหาพอรึยัง”
เมื่อซือเยี่ยหานได้ยินดังนั้น แววตาที่เหน็บหนาวเข้าไปถึงในกระดูกก็ค่อยๆ มองไปที่ร่างของเยี่ยหวันหวั่น “จะยอมตามฉันไปเอง หรือจะให้ทุกคนตายเพราะเธอ เลือกสิ”
แววตาซือเยี่ยหานนั้นข่มขวัญคน เยี่ยหวันหวั่นไม่เคยเห็นซือเยี่ยหานเป็นแบบนี้มาก่อน ซือเยี่ยหานในตอนนี้ ทำให้เธอรู้สึกไม่คุ้นเคยอยู่บ้าง
แต่ต่อให้เป็นแบบนี้ เยี่ยหวันหวั่นกลับยังนับว่าซือเยี่ยหานทำให้โกรธจนขำแล้ว ผู้ชายที่ถูกความหึงหวงเข้าครอบงำ ไร้สติไปแล้ว
เห็นกันอยู่ชัดๆ ว่าเป็นคนที่ฉลาดถึงขนาดนั้น แต่ทำไมในเวลานี้ ไม่น่าเชื่อเลยว่าแม้แต่เรื่องที่เห็นเด่นชัดขนาดนี้กลับยังไม่มองไม่ขาดอีก
“ตายกับปู่คุณสิ รีบขอโทษพ่อแม่ของฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!” เยี่ยหวันหวั่นกล่าวพลางขมวดคิ้ว
ตอนนี้ ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์มองเยี่ยหวันหวั่นด้วยความประหลาดใจอยู่บ้าง
คุณหนูอู๋โยวแห่งตระกูลเนี่ยคนนี้…สมองมีปัญหาหรือไง อาชูร่ามาปิดล้อมบ้านตระกูลเนี่ย แต่ตอนนี้เนี่ยอู๋โยวกลับบอกให้นายแห่งอาชูร่าขอโทษตระกูลเนี่ย…
ไม่ว่าสรุปแล้วจะมีความเข้าใจผิดอะไรกันไหม แต่ถึงมี อาชูร่าก็ไม่มีทางยอมรับความผิด มีแต่จะสู้ให้ถึงที่สุด!
ตอนนี้ ทางฝั่งอาชูร่าหัวเราะดังลั่นแล้ว โดยเฉพาะสี่อสูรที่แววตาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม
หลินเชวียมองเยี่ยหวันหวั่นแวบหนึ่ง พลางถอนหายใจด้วยความจนปัญญา ถึงตอนนี้แล้วยังไม่เข้าใจสถานการณ์อีกหรือไง
พี่เก้าของตัวเอง หลินเชวียนั้นรู้จักดี เยี่ยหวันหวั่นเป็นคู่หมั้นของจี้ซิวหร่าน เขายอมรับได้ มีอย่างเดียวเท่านั้น…ที่รับไม่ได้ก็คือการเยี่ยหวันหวั่นมีลูกกับจี้ซิวหร่าน สำหรับซือเยี่ยหานแล้วเด็กคนนี้ เกินขีดจำกัดไปแล้ว นับว่าเป็นตราบาป
เด็กคนนี้เท่ากับคำปฏิเสธทุกเรื่องราวระหว่างเธอกับเขา
“ขอโทษเหรอ” ซือเยี่ยหานมองเยี่ยหวันหวั่นอย่างเยียบเย็น “เธออาจจะเข้าใจอะไรผิดไปนะ”
เยี่ยหวันหวั่นนึกในใจ เข้าใจผิดกับหัวนายสิ! อีตาโง่เอ้ย!
“แม่ครับ ผู้ชายคนนี้ สมควรตาย”
ถังถังมองเยี่ยหวันหวั่นแล้วพูดออกมา
เยี่ยหวันหวั่นได้ยินดังนั้นจึงขมวดคิ้ว “ถังถัง อย่าพูดเหลวไหล”
“ผมไม่ได้พูดเหลวไหล ผู้ชายคนนี้มาโจมตีตระกูลเนี่ย มาแย่งตัวแม่” ถังถังส่ายหน้า
“เขาเป็นพ่อของลูกนะ” เยี่ยหวันหวั่นถอนหายใจ แล้วเอ่ยด้วยความจนปัญญา
“เมื่อก่อนใช่ ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว” ถังถังปรายตามองซือเยี่ยหานแวบหนึ่ง
“อืม ฉันไม่ใช่พ่อของเขา”
ซือเยี่ยหานเอ่ยออกมาทันควัน
ในเวลานี้ ทุกคนต่างก็มีสีหน้ามึนงงแล้ว นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
“จะเป็นพ่อผม คุณคู่ควรหรือไง” ถังถังมองซือเยี่ยหานแล้วพูดออกมา
“ถังถัง อย่าพูดเหลวไหล เขาคือพ่อของลูกนะ…” ใบหน้าของเยี่ยหวันหวั่นเต็มไปด้วยความกลัดกลุ้ม ดูเหมือนความเข้าใจผิดนี้จะใหญ่โตเกินไปแล้ว
“จะพูดอีกรอบ ฉันไม่ใช่พ่อของเขา” เส้นเลือดบนหน้าผากซือเยี่ยหานปูดโปนออกมาแล้ว นัยน์ตาเต็มไปด้วยเส้นเลือด
YOU MAY ALSO LIKE
